ชมพู่มะเหมี่ยว

Image:V094_1.gif

1. ชื่อ ชมพู่มะเหมี่ยว

2. ชื่ออื่น ชมพู่สาแหรก ม่าเหมี่ยว ชมพู่แดง ชมพู่ม่าเหมี่ยว

3. ชื่อวิทยาศาสตร์ Eugenia malaccensis Linn.

4. วงศ์ MYRTACEAE

5. ชื่อสามัญ Pomerac, Malay Apple

6. แหล่งที่พบ ทุกภาค

7.ประเภทไม้ ไม้ยืนต้น

8.ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ 
         ต้น  เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางแผ่กิ่งก้านสาขามาก สูง
6-15 เมตร ลำต้นมีเปลือกสีน้ำตาลอ่อนผิวเรียบเป็นไม้ผล

ปลูกตามบ้านหรือปลูกในสวนไม้ผล

         ใบ  ใบเดี่ยวเรียงตัวแบบตรงข้างสลับกันเป็นคู่ๆ 

(decussate) ใบอ่อนสีชมพูใบแก่ขนาดใหญ่รูปร่างมน ใบ รูปรีปลายใบแหลมฐานใบมนขอบใบเรียบ ขนาดกว้าง 8-12

ซม. ยาว 15-25 ซม. เนื้อใบหนาผิวใบเป็นมันใบแก่สี

เขียวเข้ม ท้องใบจะเห็นเส้นกลางใบ 20-26 คู่ ปลายเส้น

แขนงใบจะจดกันก่อนถึงขอบใบ


         ดอก  ดอกช่อแบบ cyme ประกอบด้วยดอก 3-5 

ดอก ออกตามกิ่งที่มีขนาดใหญ่ (cauliferous) ดอกมี ขนาดใหญ่สีชมพูเข้มหรือสีแดง มีเกสรตัวผู้และก้านชูเกสรเป็น สีชมพูเด่นชัด ติดอยู่โดยรอบที่ขอบของฐานรองดอกจะอยู่ แยกกัน ขนาดยาว 4-5 ซม. เกสรตัวเมียมีรังไข่ฝังอยู่ใน ฐานรองดอกตรงกลาง (inferior overy) มี 2-3

locules
         ผล  ผลอ่อนนุ่มแบบ berry ส่วนของผลมีชั้น

ของกลีบเลี้ยงติดอยู่ที่ด้านขั่วของผล (calyx persistant และ stigma persistant)


9.ส่วนที่ใช้บริโภค ยอด ผลสุก (เนื้อหุ้มเมล็ด) เกสรตัวผู้

10.การขยายพันธุ์ เมล็ด กิ่งตอน

11.สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม บริเวณสวนที่มีความชุ่มชื้น

ตามสวนริมน้ำ

12.ฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ ออกดอกระหว่างเดือนตุลาคม-พฤศจิกายน


13.คุณค่าทางอาหาร คุณค่าทางอาหารของผลชมพู่มะเหมี่ยวในส่วนที่กินได้ 100 กรัม และสารอาหารที่มีประโยชน์ต่อร่างกายประกอบด้วย

Cal 28 Unit

Moist ure 91.7 %

Protein 0.3 Gm.

Fat 0.1 Gm.

CHO 6.5 Gm.

Fibre 1 Gm.

Ash . 0.4 Gm

Ca 2 mg.

P 8 mg.

Feย  0.6 mg.

A.I.U 108

B1ย  0.01 mg.

B2 0.04 mg.

Niacin 0.3 mg.

C 20 mg.


14.การปรุงอาหาร เกสรตัวผู้นำมายำ ยอดใช้รับประทานเป็นผักสด ผลสุก รับประทานได้เป็นผลไม้ รสหวานอมเปรี้ยว

15.ลักษณะพิเศษ ราก แก้คัน แก้ไข้ แก้บิด ขับปัสสาวะ เปลือกราก ขับประจำเดือน ใบ แก้บิด

16.ข้อควรระวัง -

17.เอกสารอ้างอิง

เต็ม สมิตินันทน์. 2523. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย (ชื่อพฤกษศาสตร์-ชื่อพื้นเมือง). กรมป่าไม้ 379 หน้า.

สถาบันการแพทย์แผนไทย กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. 2542. ผักพื้นบ้านภาคอีสาน 302 หน้า.

สำนักงานคณะกรรมการการสาธารณสุขมูลฐาน สำนักงานปลักกระทรวงสาธารณสุข สถาบันการแพทย์แผนไทย กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. 2528. ผักพื้นบ้าน : ความหมายและภูมิปัญญาของสามัญชนไทย 261 หน้า.

สถาบันวิจัยและฝึกอบรมการเกษตรสกลนคร สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล กระทรวงศึกษาธิการ. ผลการประชุมสัมมนาเชิงปฏิบัติการผักพื้นบ้านอาหารธรรมชาติอีสาน ครั้งที่2. 177 หน้า.

กองโภชนาการ กรมอนามัย. 2530. ตารางแสดงคุณค่าอาหารไทยในส่วนที่กินได้ 100 กรัม. 48 หน้า.

ที่มา

http://www2.doae.go.th/library/vegetable/index.htm

กลับไปหัวข้อ ไม้ยืนต้น

กลับไป ผัก กลับหน้าแรก