พระกรุวังหน้ามีการสร้างในยุคพ.ศ. 2411 จริงหรือไม่จริง

ขอบพระคุณสำหรับข้อมูลครับ ... มีเหตุผลไม่น้อยเลยสำหรับข้อนี้
พระแก้วมรกตโลหะเพื่อสมทบทุนบูรณะวัดพระแก้ว ที่บ้านผมก็มีอยู่ 2หรือ3 ชุดครับ คุณพ่อผมรับราชการอยู่มหาดไทยได้ร่วมบุญไว้เหมือนกัน

ตอนปี 2523 ผมก็เรียนมหาวิทยาลัยฯ ของรัฐแล้วครับ โตพอที่จะรู้เรื่องครับ ไม่เด็กเกินไป เพียงแต่ยังไม่ได้มาสนใจเรื่องพระเครื่อง แต่ก็รู้ข่าวบ้างครับ

 

ถ้าอยากเป็นคนฉลาดศึกษาประวัติศาสตร์อันถ่องแท้ไม่ใช่อ่านนิทานนิยายที่เล่ากันมาหาที่มาไม่ได้ คำนวณอายุ และจะทราบที่มาที่ไป ประเทศไทยควรจะชำระประวัติศาสตร์เสียที เพื่อลูกหลานจะได้รู้ความจริงในอดีตเสียที...เอือ...เหนื่อย

 

ผมอยากพบท่านอธิบดีกรมศิลปากรในยุคนั้นจริงๆ ครับ ผมไม่รู้จักท่าน และท่านก็ไม่รู้จักผม เวลาผ่านมา 30 กว่าปีแล้ว ท่านอธิบดีก็ควรจะ 80 กว่าปีแล้ว.. เด็กอย่างผมไม่รู้จะหาทางไปพบท่านได้อย่างไร นามท่านยังไม่รู้จักเลย

แต่ก็มีท่านหนึ่งคือ ท่านจุลทัศน์ พยาฆรานนท์ ที่ท่านเป็นกรรมการอำนวยการบูรณะวัดพระแก้วในยุคนั้น ผมพบที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์บ้านของท่าน ติดต่อทางโทรศัพท์ไปแล้ว แต่เป็นการฝากข้อความโดยเครื่องบันทึกครับ หากติดต่อไม่ได้ทางโทรศัพท์ผมก็จะใช้วิธีดั้งเดิมคือเขียนจดหมายส่งไปยังบ้านท่านครับ เพื่อขอความเมตตาจากท่านให้เข้าพบ หรือตอบจดหมายให้ผมทราบ

 

สิ่งที่มันไม่มีจริง หายังไงก็ไม่เจอ แต่กับสิ่งที่มีจริง ต่อให้อยู่ก้นมหาสมุทร น้ำยังพัดมาเกยชายหาดให้เห็นกันเลย

 

ถูกต้องครับท่านริมน้ำน่าน.............

 

เป็นตรรกะที่ถูกต้องครับ ผมไม่รีบร้อนในเรื่องหาหลักฐานเหล่านี้หรอกครับ เพราะไม่ได้มีอาชีพทางด้านนี้เลย บังเอิญต้องมาอยู่ในวังวนเรื่องพระวังฯ นี้และเริ่มสงสัยก็ตอนที่ผมไปเดินพิพิธภัณฑ์ในวังหน้านั่นแหละ

ผมก็เคยเป็นนักนิยมพระวังหน้าเช่นกันครับ แต่ถ้าผมเป็นพวกเชื่อนิทานตะพึดตะพือไปเรื่อย ก็คงไม่ตามหาความจริงกัน

แต่ตอนนี้มีหลังไมค์ที่ท่านข้าราชการกรมศิลปฯ ทำงานอยู่ในวังหน้าขณะนี้แหละ ท่านบอกว่าพระวังหน้ามี.. แต่ไม่ใช่อย่างที่กำลังนิยมเล่นหากันอยู่ในปัจจุบันนี้... ท่านไม่ขอออกหน้าไมค์เพราะไม่ประโยชน์อะไรเลยกับท่าน ซึ่งผมก็เห็นด้วย อีกอย่างเป็นคำพูดจากปากท่าน ไม่เช่นเอกสารราชการ คำพูดนำมาเป็นหลักฐานชัดเจนก็ไม่ได้อีก

เหลือหลักฐานเอกสารที่ผมต้องตามหาในห้องสมุดพิพิธภัณฑ์ฯ ครับ ผมเชื่อว่าจะต้องมีการบันทึกการค้นพบวัตถุโบราณในวังหน้าและวัดพระแก้วว่ามีอะไรบ้างเมื่อปี 2523-25 ครับ

ถ้าโชคดีได้เจอเอกสารนั้น ผมก็คงจะนำมาเผยแพร่กันเพราะมันไม่ใช่ความลับอะไรทางราชการ ส่วนผมจะไปขวางทางทำมาหากินใครหรือเปล่า ก็คงไม่ใช่อีก เพราะบางคนศรัทธามากๆ ก็ไม่ฟังใครเหมือนกัน

 

ผมเชื่อมั่นว่าจะต้องมีเอกสารการค้นพบวัตถุโบราณในคราวบูรณะวัดพระแก้วและวังหน้า ปี 2523-25 และควรจะต้องมีภาพถ่ายไว้ด้วย เพื่อที่เป็นหลักฐานการขึ้นทะเบียนวัตถุโบราณของชาติและเผื่อมีการสูญหายไปก็จะสามารถมีรูปพรรณสัณฐานในการตามหาของได้

เหมือนกับกรณีทับหลังนารายณ์บรรทมสินธุ์ที่ไปอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่ชิคาโก้ สหรัฐ แต่บังเอิญเหลือเกินมีภาพถ่ายเก่าที่มีผู้ถ่ายไว้ ทำให้ทราบว่า ทับหลังนี้เคยอยู่ที่ปราสาทเขาพนมรุ้ง ทางรัฐบาลไทยจึงติดต่อขอคืนกลับมา และทางสหรัฐก็ยินดีคืนให้เพราะถือว่าเป็นของที่ถูกขโมยออกมา (อ่านเพิ่มเติมที่นี่ https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%97%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%93%E0%B9%8C%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%97%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B8%B8%E0%B9%8C

 

ผมเชื่อมั่นว่าจะต้องมีเอกสารการค้นพบวัตถุโบราณในคราวบูรณะวัดพระแก้วและวังหน้า ปี 2523-25 และควรจะต้องมีภาพถ่ายไว้ด้วย เพื่อที่เป็นหลักฐานการขึ้นทะเบียนวัตถุโบราณของชาติและเผื่อมีการสูญหายไปก็จะสามารถมีรูปพรรณสัณฐานในการตามหาของได้

ถ้ามีการพบพระกรุวัดพระแก้ว พระวังหน้า พระประดับเพชรประดับพลอย หรืออื่นๆ ผมมั่นใจว่าทางราชการจะต้องดำเนินการบันทึก ศึกษา ถ่ายรูป ขึ้นทะเบียนไว้แน่ๆ และไม่น่าจะเป็นเรื่องที่จะต้องซ่อนเร้นอะไร เพราะขนาดพระทองคำแท้ๆ ที่ค้นพบที่วัดบวรสถานสุทธาวาส (วัดพระแก้ววังหน้า) ก็ยังมีแสดงไว้ในพิพิธภัณฑ์เลย (ดูภาพตู้บนครับ เป็นภาพที่ผมไปถ่ายไว้เอง)

เหมือนกับกรณีทับหลังนารายณ์บรรทมสินธุ์ที่ไปอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่ชิคาโก้ สหรัฐ แต่บังเอิญเหลือเกินมีภาพถ่ายเก่าที่มีผู้ถ่ายไว้ ทำให้ทราบว่า ทับหลังนี้เคยอยู่ที่ปราสาทเขาพนมรุ้ง ทางรัฐบาลไทยจึงติดต่อขอคืนกลับมา และทางสหรัฐก็ยินดีคืนให้เพราะถือว่าเป็นของที่ถูกขโมยออกมา

 

บอกตรง
ผมก็เคยตามหาประวัติศาสตร์เหมือนท่าน
ทั้งจากในเน็ต(ผมเข้าเกือบๆ 100 เวบ) พวกประวัติต่างๆในแต่ละยุค ราชกิจจานุเบกษาสมัยนั้นๆ จากหนังสือเก่าๆ เช่นหนังสือที่ผมถ่ายรูปมาลง
แต่ก็ไม่เจอประวัติการสร้าง

จึงได้หันเหไปหาประวัติของการแตกกรุตามคำเล่า(ในนิยายหลอกขายพระ)
แต่คำเล่าในนิยายโกหกทั้งนั้น ไม่เป็นไปตามประวัติศาสตร์

ทะเลาะกับกลุ่มที่หลอกขายพระสมเด็จวังหน้าเหมือนจะเอาเป็นเอาตายกันไปข้าง
ในที่สุดก็ไม่ได้อะไร
ผมก็เลยหยุด
ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปขัดขวางผลประโยชน์ของเขา
เพราะโดยส่วนตัว ผมไม่มีสมเด็จวังหน้าแม้แต่องค์เดียว

http://palungjit.org/threads/ตีแผ่-สมเด็จวังหน้า-สมเด็จวัดพระแก้ว-สมเด็จพระธาตุพนม.307843/

 

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ... ผมก็ค้นหาข้อมูลในเว็ปต่างๆ ที่เขียนเกี่ยวกับพระวังหน้า ก็เห็นเหมือนๆ กันหรือลอกกันมา ส่วนหนังสือที่เขียนโดยนักนิยมพระเครื่องนั้นไม่ว่าจะก่อนปี 2523 นั้น ผมคงไม่เอามาเป็นหลักฐานอ้างอิงได้ว่าพระวังหน้าหรือพระกรุวัดพระแก้วมีจริง เพราะเป็นการเขียนโดยปัจเจกบุคคลทั่วไป ไม่ใช่นักวิชาการโบราณคดีหรือนักประวัติศาสตร์โดยหน้าที่

สิ่งที่ผมต้องการหาความจริงก็คือ ในหนังสือพระเครื่องหรือการเล่าลือต่างๆ ที่ว่ามีพระสายวังฯ หลุดออกมามากมายช่วงปี 2523-25 ตรงนี้แหละที่ผมต้องการหาความจริงว่า มีหลุดออกมาจริงหรือ (โดยเฉพาะพระวังหน้าฯ ได้ยินมากับหูตนเองจากผู้หลักผู้ใหญ่ในวงการนี้ว่าหลุดมากว่า 2 ล้านองค์)

ถ้าหลุดมามากขนาดนั้น และมีการตามเก็บเข้ากรุดังเดิม ก็ควรที่จะมีบันทึกทางราชการว่าค้นพบ มีรูปถ่าย มีข้อมูล เมื่อทางราชการทำข้อมูลนี้ก็สามารถเชื่อถือได้

แต่ถ้าไม่มีเลย..เรื่องนี้ก็จบ ส่วนใครจะศรัทธาซื้อหากันต่อไปก็เป็นเรื่องของเขาครับ

ผมจะเข้าหาข้อมูลเอกสารนี้ในพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ พระนคร (ตรงวังหน้าเลยนี่แหละ มีห้องสมุดประจำพิพิธภัณฑ์อยู่ด้านใน ผมจะค้นหาตรงจุดที่มีการบันทึกวัตถุโบราณยุคบูรณะวัดพระแก้ว และวังหน้าระหว่างปี 2523-25 ครับ

 

หลักฐานอ้างอิงหลายอย่างที่ท่านนำมาแสดงในกระทู้ ตีแผ่นั้น ดีมากเลยครับ โดยเฉพาะเรื่องที่อุปโลกน์ว่าสมเด็จโตเดินทางไปนครพนมเพื่อบูรณะพระธาตุพนม ซึ่งหลักฐานทางประวัติศาสตร์ชัดเจนดีครับ เถียงไม่ออกเลย

ผมจะได้มีข้อมูลเพิ่มเติมแล้วนำมาประมวลผลด้วยกัน แต่น่าเสียดายที่ภาพหลายภาพไม่แสดงออกมา คาดว่าเว็ปที่ฝากภาพไว้คงจะเลิกกิจการไปแล้ว
ขอบคุณมากครับ

 

ประวัติพระรอด (ค้นจาก Search engine ไหนก็ได้) จะมีข้อมูลตรงกันว่า ค้นพบครั้งแรกปี พ.ศ. 2435 ถ้าท่านไปเจอใครบอกขายพระรอดกรุวังต่างๆ ว่า...สร้างปี พ.ศ. 2411 หรือก่อนปี 2435 ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะผู้สร้างยุคนั้นจะไปเอาแบบพระมาจากไหน พิจารณาดีๆ กันครับ
------------------------------------------------
ประวัติ พระรอด กรุวัดมหาวัน จ.ลำพูน
------------------------------------------------
พระรอด เป็นนามที่ผู้สันทัดรุ่นก่อนเชื่อกันว่า เรียกตามนามพระฤาษีผู้สร้างคือ พระฤาษี “นารทะ” หรือพระฤาษี “นารอด” พระรอดคงเรียกตามนามพุทธรูป ศิลา องค์ที่ประดิษฐ์อยู่ในวิหาร วัดมหาวันที่ชาวบ้านเรียกว่า “แม่พระรอด” หรือ พระ “รอดหลวง” ในตำนานว่า คือ พระพุทธ สิขีปฏิมา ที่พระนามจามเทวี อันเชิญมาจากกรุงละโว้ พระนามนี้เรียกกันมาก่อนที่จะพบพระรอดพระพุทธรูปองค์นี้ ที่พื้นผนังมีกลุ่มโพธิ์ใบคล้ายรัศมี ปรากฏด้านข้างทั้งสองด้าน
พระรอด มีการขุดพบครั้งแรกราวต้นรัชกาลที่ 5 แต่ที่สืบทราบมาได้จากการบันทึกไว้ ของท่านอธิการทา เจ้าอาวาสวัดพระคงฤาษีในขณะนั้น และอาจารย์บุญธรรม วัดพระมหาธาตุหริภุญไชย ว่าในปี พ.ศ. 2435 พระเจดีย์วัดมหาวันได้ชำรุดและพังทลายลงบางส่วน ในสมัยเจ้าหลวงเหมพินทุไพจิตร ทางวัดได้มีการปฏิสังขรณ์องค์พระเจดีย์ขึ้นใหม่ ในครั้งนั้นได้พบพระรอดภายในกรุเจดีย์มากที่สุด พระรอดมีลักษณะของผนังใบโพธิ์คล้ายพระศิลา ในพระวิหารวัดมหาวัน ผู้พบพระรอด ในครั้งนั้นคงเรียกตามนามพระรอดหลวง แต่นั้นมาก็ได้นำพระรอดส่วนหนึ่งที่พบในครั้งนี้ นำเข้าบรรจุไว้ในองค์พระเจดีย์ตามเดิม อีกประมาณหนึ่งบาตร

 

พระพิมพ์ผงสุพรรณ แล้วมีการนำมาสร้างเป็นพระสกุลวังหน้าหรือวังหลวง ถ้าบอกว่าสร้างปี พ.ศ. 2411 ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้อีก เพราะพระผงสุพรรณขุดพบปี 2456 ถ้าสร้างปี 2411 จะนำแบบพระมาจากไหน พิจารณากันเองนะครับ ถ้าอ้างว่าสร้างเพื่อฉลองครองราชย์ของล้นเกล้า ร.5 ครบ 42 ปี ก็ไม่น่าใช่อีก เพราะพระองค์ขึ้นครองราชย์ 2411 และเสด็จสวรรคตเมื่อ พ.ศ. 2453
แต่ถ้าบอกว่าสร้าง เพื่องานขึ้นครองราชย์ของ ร. 6 พอฟังได้ครับ แต่ก็ต้องหาหลักฐานการสร้างให้ชัดเจน
-----------------------------------------------------------------------------------
พระผงสุพรรณได้ปรากฏหลักฐานว่าขุดพบที่พระปรางค์องค์ใหญ่ของวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ เมื่อปี พ.ศ.2456 โดยท่านพระยาสุนทรบุรี เจ้าเมืองสุพรรณในขณะนั้นได้สั่งให้มีการเปิดกรุ อย่างเป็นทางการ เพราะปรากฏว่ามีคนร้ายลักลอบขุดพระปรางค์องค์ใหญ่ อยู่บ่อยครั้งซึ่งได้ พบพระบูชาและพระเครื่องมากมายหลายพิมพ์ แม้แต่พระทองคำก็มีไม่น้อย นอกจากนี้ยังพบแผ่นลานเงิน แผ่นลานทองซึ่งได้บันทึกจารหลักฐานไว้ทำให้ชนรุ่นหลังได้ทราบว่า ในปี พ.ศ.1890 สมเด็จพระบรมราชาธิบดีที่1 ทรงมีศรัทธาในพระบรมพุทธศาสนา ได้ทรงอัญเชิญพระมหาเถร- ปิยะทัสสีสารีบุตร ให้เป็นประธานฝ่ายสงฆ์ พระฤาษีทิวาลัยเป็นประธาน ฝ่ายฤาษี ร่วมกันสร้าง พระพุทธปฏิมากร เพื่อเป็นการสืบศาสนา พระผงสุพรรณเป็นพระเครื่องสกุลสูงเปรียบได้ว่าเป็นพระชั้นกษัตริย์ ของเมืองสุพรรณบุรี พุทธลักษณะเป็นพระสี่เหลี่ยมทรงชะลูดจนดูเกือบจะเป็น สามเหลี่ยมตัดปลาย มีบางองค์ถูกถูกตัดปลายออกสองด้านจนกลายเป็นห้าเหลี่ยมก็มี องค์พระนั่ง ปางมารวิชัยประทับบนฐานชั้นเดียวพระพักตร์แตกต่างกันออกไปตามพิมพ์ ด้านหลังปรากฏลาย นิ้วมือแบบ" ตัดหวาย "ทุกองค์ เป็นศิลปะแบบอู่ทอง

 

ที่เขียนมาทั้งหมด ... ไม่ได้อคติเลยกับพระสกุลนี้..เพราะก็เคยเชื่อตามๆ กันมาโดยไม่ยอมค้นคว้าหาความเป็นไปได้และความถูกต้อง เห็นผู้แนะนำเป็นผู้ใหญ่กว่า รู้มากกว่าเรา และเราก็รู้ไม่จริงไม่มีอะไรโต้แย้ง.... ลืมนึกถึงคำสอนของพระพุทธองค์ที่สอนชาวกาละ (กาลามสูตร)

 

อย่างไรก็ตาม... จะต้องไปหาความจริงที่เป็นเอกสารหลักฐานให้ได้เสียก่อน จึงจะปักใจเชื่อได้ว่า "มี" หรือ "ไม่มี"

 

หากมีข้อมูลที่เป็นเอกสารทางราชการ หรือเอกสารที่เป็นหนังสือ ข้อมูลพระกรุต่าง ๆ น่าจะเชื่อถือได้ครับ เช่น พระรอด พระผงสุพรรณ หรือแม้แต่สมเด็จวัดระฆัง ก็ตาม แต่หากข้อมูลเป็นสิ่งที่เล่าตามกันมา หรือ เรื่องเล่าจากเซียนใหญ่ ๆ ที่เล่นหากันพระพิมพ์เหล่านั้น ข้อมูลก็ไม่มีความน่าเชื่อถือครับ
แนวคิดนะครับ หากพระกรุวังหน้าหลุดออกมาเยอะ เป็นล้านองค์ขนาดนั้น ราคาเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้พระกรุวังหน้าไม่มีความน่าสนใจพอที่จะทำให้คนหันมานิยม เพราะปัจจัยอุปสงค์ อุปทาน จากจำนวนที่มากมายนั่นเอง ยกตัวอย่าง พระหลวงปู่หมุนที่ไม่ได้รับความนิยมแบบ "สากล" (ตามที่สมาคมนิยมฯ เขาเรียกกัน) พอมีการเล่นหากันมากขึ้น (ส่วนนึงจากประสบการณ์ของพระหลวงปู่เอง) สมาคมก็ค่อย ๆ ให้การยอมรับเพราะพระมีราคาสูงน่าดึงดูดใจในการเล่นหานั่นเอง
ปล.ส่วนตัวไม่ค่อยเชื่อถือแนวการเล่นพระของ สมาคมนิยมพระเครื่องพระบูชาไทย สักเท่าไหร่

 

ประเด็นที่ผมติดตามค้นหาคือ ถ้าหลุดมาเป็นล้านองค์ซึ่งเป็นวัตถุโบราณของชาติ.. ก็ควรจะมีการนำมาศึกษาทางโบราณคดีและควรมีจัดแสดงพิพิธภัณฑ์บ้าง.. แต่ที่ผมไปดูอย่างละเอียดในพิพิธภัณฑ์ (ในวังหน้าเลยแหละ) เดินมา 2 รอบ 9 โมงเช้ายันบ่าย 3 ก็หาไม่พบครับ (หมายถึงพระวังหน้า พระวังหลวงที่กำลังเล่นหากันอยู่ในปัจจุบันนี้)

ถ้ามีการค้นพบ หลุดออกมา และตามเก็บกลับไปตามที่เล่าอ้างกันทั้งในหนังสือหลายเล่ม ก็ควรจะมีบันทึกเป็นหลักฐานทางราชการไว้บ้างว่าของที่ตามกลับมาได้มีอะไรบ้าง ซึ่งจะต้องมีข้อมูลหรือทั้งข้อมูลและรูปถ่าย ซึ่งผมจะค่อยติดตามหาจากห้องสมุดของพิพิธภัณฑ์ฯ ต่อไปครับ

 

วันนี้ 24/6/2559 เป็นวันหยุดของผม.. ได้ไปห้องสมุดของพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติพระนคร (วังหน้า) พบบรรณารักษ์ถามถึงเรื่องที่เกี่ยวกับวังหน้า อาทิ พระเครื่องที่ขุดค้นพบ พระสมเด็จเจ้าคุณกรมท่าที่ว่าแตกกรุออกมาเป็นล้านองค์ พระกรุโลกอุดรที่สร้างวังหน้าและมีการแตกกรุออกมา (เห็นบรรณารักษ์ทำหน้าตื่นๆ เหมือนกับว่า "มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ)
.
บรรณารักษ์ท่านก็ใจดี พยายามหาหนังสือที่เป็นหนังสือของทางราชการที่พิมพ์และชำระตรวจทานโดยกรมศิลปากรแล้วมาให้อ่านรวม 10 กว่าเล่ม และหนังสือของนักนิยมพระเครื่องพิมพ์ปี 2502 ซึ่งเขียนถึงพระวังหน้า แต่ผมไม่ขอนับหนังสือที่เขียนโดยนักนิยมพระแต่งขึ้นมาอ้างอิง เพราะเป็นเอกชน ไม่ใช่เอกสารราชการ
.
ถึงเวลานี้... พระวังหน้าที่มีจริงๆ ที่ทางกรมศิลปากรได้บันทึกไว้ก็คือพระโคนสมอ ส่วนพระอื่นๆ .... ไม่มี (พระสมเด็จเจ้าคุณกรมท่าวังหน้า พระปัญจสิริ พระสัตตสิริ พระกรุโลกอุดร พระกรุธาตุพนมวังหน้า...ไม่มีบันทึกครับ)
.
มีการขุดค้นอยู่ช่วงหนึ่งไม่กี่สิบปีที่ผ่านมา ก็ไม่พบพระเครื่อง พระพิมพ์ แต่อย่างใด เจอแต่ปืนใหญ่ กระสุนปืนใหญ่ ซากเรือ ภาชนะดินเผา เหรียญกษาปน์
.
ผมถามเรื่องการบูรณะวังหลวงเพื่อหาหนังสืออ้างอิงที่ว่ามีการนำพระออกไปเป็นจำนวนมากและมีการตามกลับคืนมาบรรจุที่เดิม ...
บรรณารักษ์แนะนำให้ผมไปค้นหาที่ห้องสมุดของสำนักโบราณคดี.. ให้ลองหาบันทึกข้อความของทางราชการที่เกียวกับการค้นพบวัตถุโบราณหรือพระเครื่องของวังหลวงในยุค 2523-2525...ถ้ามีการรับพระคืนมาจากการขโมยออกไป จะต้องมีการบันทึกไว้... ซึ่งผมจะหาเวลาไปหาข้อมูลครับ ก็ลุ้นต่อไปว่าจะเจอข้อมูลหรือไม่
.
สรุปเรื่องพระวังหน้า .... ผมจะขอห้อยพระที่ผมทราบประวัติการสร้างการเสกอย่างแน่นอนชัดเจนดีกว่า
.
มีแต่พระโคนสมอเท่านั้นที่เจอในเพดานพระอุโบสถวังหน้า... ผมแนบภาพในหนังสือของกรมศิลป์ฯ มาให้ชม ส่วนเรื่องอื่นๆ ไปค้นหนังสือตามที่ผมถ่ายภาพมาให้นี่แหละครับ ไปเห็นกับตาตัวเองจะดีที่สุด เดี๋ยวจะหาว่า Make เรื่องขึ้นมา
.
ผมเห็นแล้วครับ... ชัดเจนดี ..ขอจบเรื่องพระวังหน้า และพระกรุโลกอุดรวังหน้าครับว่า "ไม่มี"

 

ซ้าย - ภาพถ่ายที่ผมถ่ายจากหนังสือของกรมศิลปากร ไม่มีเจดีย์พระธาตุพนม

ขวา - ภาพถ่ายที่คนอุปโลกน์ทำขึ้นมาว่ามีเจดีย์พระธาตุพนมสร้างข้างๆ โบสถ์วัดพระแก้ววังหน้า

จบแล้วมั้ง..พระวังหน้ากรุธาตุพนม

 

เหลือพระกรุวัดพระแก้วล่ะครับที่้ต้องตามหาความจริง... ผมจะหาเวลาไปสำนักโบราณคดี เพื่อหาบันทึกข้อความหรือเอกสารราชการที่เกี่ยวกับการติดตามพระเครื่อง (พวกประดับเพชรพลอยทั้งหลาย) ว่าทางกรมศิลป์ฯ ได้ดำเนินการตามกลับคืนมาบรรจุกรุดังเดิม ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นจริงตามหนังสือพระเขียนไว้ ทางราชการจะต้องมีบันทึกไว้อย่างแน่นอนครับ

แต่ถ้าไม่มีบันทึก เรื่องพระกรุวัดพระแก้วก็เอวัง
ผมเชื่อว่าข้าราชการนักโบราณคดีที่ทำงานเวลานั้นยังไม่เกษียณหรอกครับ คงหาความจริงได้ไม่ยาก