อานาปานสติภาวนา - ลำดับการบรรลุธรรมของพระพุทธเจ้า

สัทธรรม ของพระพุทธองค์ พอปุถุชนสดับ จะเกิด ปฏิรูปัง

ปฏิรูปัง แปลไทยดื้อๆ แบบ น้าจรชนฝา ก้แปลว่า ปฏิรูป(แฝวนัยยะว่า ปลอม)

แต่ถ้าอ่าน พระไตรปิฏกจากหลายๆ หน่วยแปล

สยามรัฐบ้าง มหามงกุฏบ้าง จุฬาบ้าง ธรรมสาสบ้าง

สวีเดนบ้าง

ปฏิรูปัง เอา นัยแห่ง พฤติจิตท่านเอง

ย่อมเหน อาการย้อนแย้ง ที่กลางใจ

ดังนั้น คนสดับธรรม หากสดับเปน กำหนดรู้
จิตที่กำลังฟังธรรม จะเกิด อาการย้อนแย้ง
บีบคั้น สัดส่าย กำหนดรู้ไปซื่อๆ ไปเลย

ย่อมเหนได้ว่า จิตแสดงกริยาเพียร เพ่งพิสูจน์

ดังนั้น พระพุทธองค์ตรัสว่า

สัทธรรมของพระพุทธองค์ ปุถุชนฟังแล้ว
ย่อมเกิด การเพ่ง พิสูจน์ สถานเดียว ไม่มีกิจอื่น

สัทธรรมของพระองค์ ฟังแล้ว สดับแล้ว
ย่อมไม่สร้าง มหาโจร หรือ คนมีธรรมลามก

มหาโจร หรือ คนมีธรรมลามก ไม่ได้สดับธรรม

แต่มา กอปปี้ พิ๊กตู่ เอาดื้อๆ

 

ส่วนเรื่อง อานาปาณของพระพุทธเจ้า ตามที่ท่านสอน จากตำราก็คือ

เมื่อฉันอาหารเสร็จ ล้างภาชนะเสร็จ ว่างแล้ว ให้หาที่สงบ นั่งคุดคู้บัลลังค์ กายตรง ขาขวาทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย ตาเพ่งลงไปข้างหน้า ไม่จับอะไรเลย สติรู้ทันตาม กายที่ตรง รู้ทันลมที่เข้า ที่ออก รู้ตามลม แต่ไม่ได้ไปบังคับลม..จนกายสงบ จิตสงบ ความสงบพร้อมเท่ากัน สมาธิจึงเป็นความสงบที่แท้จริง...ตามองก้มอยู่กับ ความว่างเหนือจมูก...เท่านั้น..หาได้หลับตาไม่

พิจารณาดู พระประธาน สิ....

แต่คนทุกวันนี้ มันหลับตา...กัน เห็นอุปาทานต่างๆกัน พอเสร็จจากการนั่ง ก็ต้องมาเถียงกันต่อว่า ไปรู้เห็นอะไรบ้าง..ไม่จบ

แต่ถ้าลืมตานั่ง มันก็ไม่มีอะไร ต้องมาเถียงกัน เลย

นี่ก็ไม่ได้ สัทธรรมปฏิรูป...มันเป็นเรื่องจริง..เอามาพูดทีไร คนหัวเราะทุกที หาว่า ผมเพี้ยน

อิอิ ไม่เคยรับฟังเหตุผลมั่งเลย

 

งั้นแกก็ควร จำไส่กะลาหัวเอาไว้บ้างว่า

เมื่ออ่าน อนิจจังสุขขังอนัตตา แล้ว..อย่าดันทะลึ่ง ปฏิรูปัง หัวชนเสาไฟฟ้า เสียล่ะ

กำหนดรู้มันไปซื่อๆ เป็นป๊ะ....อิอิ เลยว่า อนิจจังสุขขังอนัตตา ความไม่เที่ยงความจริงแล้วเป็นสุขอย่างยิ่ง....อิอิ จำเอาไว้ ตามนี้

 

เรื่องอานาปาณของสาวก...อย่ายกมาปน
เรื่องสุญตาของสาวก อย่ายกมาปน
เรื่องนิพพานของสาวก อย่ายกมาปน

เพราะ กลางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น กลางของสาวก เทียบไม่ได้...ของพระพุทธเจ้า กลางทั้งอนันตจักรวาล กลางทั้งสามโลก กลางทั้งอดีตปัจจุบันอนาคต ส่วน ของสาวก กลางแค่ในตัวเอง..มันเป็นแบบนี้

อ้อ ที่ผมพูด เพราะผมไม่ไช่สาวก

 

เชยระเบิดระเบ้อ

คำกล่าวใดที่ พูด บัญญัติ ส่วน ผล

สาสนัง(คำสอน)นั้นไม่มีมรรค ไม่มีมรรค ย่อมไม่มีผล

สำนวนไทยๆคือ ใครพูดในส่วนผล จะเปน ผู้แพ้!ภัยตนเอง

ดังนั้น

คำพูดน้าจร บัญญัติอะไรจึ้นมาใหม่นั่น มันเปนคำบรรยาย ผล

คำพูดแบบนี้ ปิดปัจจัยเปน คำสอน อยู่ด้วย ปากตนเอง ป๋มไม่ต้องทำอะไร

ยิ่งเงียบ ยิ่งได้ผล

แต่น้าจร รักษาสัจจะ ให้พร ก็รู้ว่าให้พร
ห้ามคนอื่นต่อว่าผม ที่ ตื๊บ น้าจร ก้เลย
ห้ามนิ่ง อะฮัย

ต้องกระแทก ต้องตื้บ น้าจร ตาม พร ที่น้าจรให้ป๋มไว้

 

ใครบอกว่าชั้น ห้ามแก...ชั้นดีใจที่แก ยุ่งกับชั้น ชั้นจะได้ยุ่งกับแกได้ไง...เช่นกันๆ อิอิ
แกนี่ ไม่รู้ทันเอาซะเลย

อีกอย่าง ส่วนผล...คือ..อะไร คนมีปัญญา เขาก็รู้ว่า ชั้นได้อธิบาย ส่วนเหตุ ของมัน กำกับให้เขารู้แล้ว โดยไม่ต้องมโนเอาเอง..(ชั้นฉลาดเว้ย)..ก็แกอย่า ปฏิรูปัง สิฟะ

การแสดงผลที่ชั้นแสดง จะได้ไม่มีใคร ไปมั่วนิ่ม ว่า คนนั้นคนนี้ พาพูดไง
ชั้นนี่แหล่ะ บัญญัติ ขึ้นมาเอง...มีอะไรมาลงที่ชั้นได้เลย..พร้อมชี้แจงไง

อิอิ

 

ในส่วนของเหตุ การฝึกสติปัฏฐานสี่ มันไม่มีใครฝึก เอาจริงเอาจัง มีแต่พากันนั่งหลับ ปลีกวิเวก กรนคร่อกๆ กันหมด หรือไม่ก็ อ้างว่า เข้าฌาณๆ ก็ไม่รู้ จะอธิบายเหตุ เพื่อใครกัน

เพราะ ไม่มีใคร เอาจริงเอาจังกันเลย โน่นพากันแห่ไปฝึก เอาฤทธิ์ ยากเห็นนรกสวรรค์ อยากเห็น เลขตัวแดงๆ สามตัว สองตัว กันโน่น

 

อีกอย่าง ความจริงคือ ความเคลื่อน ความไม่เที่ยงทั้งหลาย มันมีอยู่แล้วทุกเวลา
แกจะว่า ไม่มีเหตุ ได้อย่างไร ในเมื่อทุกคน เกิดเพราะ มีเหตุ...ที่มันทุกข์เพราะยอมรับในความจริง ที่ไม่เที่ยงนี้ ไม่ได้ต่างหาก ก็แค่นั้น..

 

เชย

คนเอาจริงเอาจัง มีนะ

แต่ตอนเขามา น้าจร จะถูก ลูกน้องน้าจร สะกิทายาบอกว่า เปน ผมอวตาลมา อีกไอดี

ดังนั้น

เวลาคนปฏิบัติ จริงจังมา น้าจร ต้องพินาเอาเอง

ว่า เปนคนปฏิบัติสติปัฏฐานเอาจริงเอาจัง เข้ามาถามธรรม น้าจร อะเป่า

 

ที่คนทั้งหลาย อ้างว่า ยอมรับความจริง แห่งเหตุ ไม่ได้..ก็เพราะ ยังฝึกสติปัฏฐานจนเข้าไปเห็น ความจริง ของเหตุแห่งการเกิด ยังไม่ได้ เลยไม่เคยรู้เห็นตามความจริง แล้วมันจะมายอมรับ ในความจริงสิ่งใดได้เล่า มันก็เลยหลงทุกข์อยู่กันแบบนี้ไง..

 

หงะ

เหตุของการเกิด เพราะ ทุกข์ เป่าฮับ

ถ้า ตอบว่า เพราะทุกข์

น้าจร จะปรารภว่า เปนตน เปนของตน เหยอฮับ

ตกลง ที่ทุกข์ ใช่เรื่อง ไม่ยอมรับความจริง นั่นไม่มั่วตั้วไปกานหย่ายเหยอ

 

ฝึกดูความคิด มันเกิดดับอยู่เนือง มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดที่ดับ ตามที่แก พร่ำสอนคนอื่นมาตลอด นั่นหรือยังไง อิอิ...ถึงไหนกันล่ะ ดูกายยังไม่ทั่วเลย ดูกายยังไม่ต่อเนื่องได้ถึง สองชั่วโมงเลย

คนที่ฝึกเอาจริงเอาจัง มันต้องดูกายได้ทั้งวัน แบบต่อเนื่อง เป็นเดือน...แบบนี้ มีใครฝึกทำได้บ้างล่ะ ไหน สิดแก คนไหน

 

ไม่ไช่...เหตุแห่งการเกิดเพราะ ความไม่รู้ความจริงของเหตุแห่งการเกิดต่างหาก ทุกข์บ้าอะไร ทุกข์น่ะคือผลของการหลง ไปแล้ว หลงเพราะไม่รู้ทันตามจริงไปแล้ว แล่วๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ

 

ปานกานหย่ายแว้ว

เหตุที่ยังเกิด ก้เพราะ ทุกข ฮับ

หากกำหนดรู้ ทุกข์ ได้ การเกิดมันก้หมดเหตุ

 

เหตุมันคือ...หลงได้ยังไง..นั่นเอง..สั้นๆแค่นี้เอง

 

งง อะจิ

ทุกขสัจจ ใน อริยสัจจ ยังไม่กระดิก

มะเคยได้ยิน ทั้งๆที่ อ้างว่า พระพุทธองค์เสด็จมาสอน เปนการส่วนตัว

ขุนพลอึ้ง ตัดศิษย์ ตัด ครู

ทีวีเจ อึ้ง ตัดร่วมทุน

นะเอยนะเอย กลุ้ม ไปขายหินดีก่า

 

ติงต๊อง แบบนี้ไง..ทุกข์เมื่อมีแล้วรู้แล้ว จะมาดูทุกข์ไปทำไม..เขาให้ค้นหาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์....ปวดขา เกิดเวทนาปวดขึ้นมาแล้ว แกจะมานั่งดูเวทนาปวดงั้นเหรอ เขาให้ฝึกสติสงบดูความจริงเพื่อหาเหตุแห่งการหลงเข้าไปร่วมปวด ด้วย ต่างหาก...อย่าซื่อ..อิอิ

 

กังวลทำไม ทีแก ยังไม่กล้าตัดชั้นเลย...ทีแกล่ะ เสนอหน้ามาต๊ะล๊อดๆๆๆ หลายปีแล้ว ก็ยังซื่อบื้อ อยู่เหมือนเดิม

 

ถามจริง นิวรณ์เอกราวี แกเป็นโรคจิตรึเปล่า ถึงชอบเข้ามาให้ผม ด่าประจานอยู่ประจำ

อิอิ..รึเป็นโรคขาดความอบอุ่น..

 

ฮี้ๆๆๆๆๆ

ขออีกทีอับ มุงมรแมวเมาหมง

ทุกข์ โดยย่อคือ อุปทานขันธ์ เป่าฮับ


ตอบดีๆๆ นะ ดูให้ดีๆ ถามอะไร อะเป่า