ความสัมพันธ์ระหว่างเสียงและแสง กับสมาธิ

มาอ่านอีกรอบ ข้อ 3 ใช่เลยครับ ก้อนหน้าอกมันจะดันตัวเองออกบ้าง สงบบ้าง เวลาจะดันออก น่าจะเป็นโลภะ ไม่แน่ใจใช่หรือไม่ เพราะมันคือความอยากของอารมณ์กิเลสที่ถูกฝังในจิตเป็นอาสวะสะสมมานานนม เห็นมันทำงาน ผมก้อกลัวจะไปกดข่มมัน พยายามปล่อยให้เป็นธรรมชาติที่สุด จะดันออกมาก้อดันมา พอดันมาปุ๊บจะเป็นความคิดขึ้นมา แล้วก้อย้อมต่อด้วยกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ แล้วแต่สภาวะธรรมครับ ที่พูดมาทั้งหมดคือความเห็นส่วนตัว ไม่มีใครสรุปให้ สรุปเอาเองครับ หากผิดพลาดประการใดขอขมา และขอคำชี้แนะด้วยครับ สาธุ ณ ตอนนี้คือได้แค่ดูสภาวะ แต่ไม่เห็นไตรลักษณ์ครับ

 

ลองอ่านดูครับ จขกท.




ลักษณะฌานในสมถะและวิปัสนา (หลวงปู่พุธ ฐานิโย )

มีอีกปัญหาหนึ่งของผู้ที่ทำกรรมฐานนั้น
จะมีแสงเหมือนกัน เหมือนไฟฟ้า..ไฟฟ้าสถิตย์ออกจากเสื้อผ้าและผ้าห่มนั้น เกิดเนื่องมาจากสาเหตุอะไร…
ผู้ทำกรรมฐานเมื่อบริกรรมภาวนาเมื่อจิตสงบลงไปเป็นสมาธิ
ถ้าสมาธิอันนั้นประกอบด้วย วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา
หรือยังไม่พร้อมก็ตาม แสงยิบ..ยิบ..ยิบ..ยิบ
จะบังเกิดขึ้น ปรากฏในสายตาของท่านผู้นั้น อันนี้เป็นวิสัยของผู้มีใจอ่อน


แต่สำหรับบางท่านไม่เป็นอย่างนั้น
เมื่อจิตสงบลงไปจริงๆ แล้ว จึงเกิดความสว่างไสวขึ้น
หรือบางท่าน ความสว่างไสวหรือแสงอย่างนั้น ไม่มีเลย

แต่เมื่อจิตสงบลงไปแล้วรู้สึก มีความแจ่มๆ
กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ภายในจิต
อันนี้ซึ่งแล้วแต่อุปนิสัยของผู้ใด..จะเป็นไปเช่นนั้น

แต่ขอยืนยันว่าสมาธิที่มีพลังงานอย่างเต็มที่
จะต้องมีความสว่างเป็นเครื่องหมาย
หมายถึง สมาธิขั้นสมถะกรรมฐาน ขั้นฌาน
ถ้าสมาธิเดินฌานอย่างแท้จริงต้องมีความสว่างไสว

ถ้าสมาธิเดินขั้นวิปัสสนามีความคิดเกิดขึ้น ดับไปอยู่ตลอดเวลา
และสติเฝ้าดูเหตุการณ์ตลอดเวลา ความสว่างไสวอย่างว่านั้น
จะมีบ้างไม่มีบ้างแล้วแต่จังหวะของจิต
มีแต่ฌานหนึ่งและความรู้ธรรมอยู่ตลอดเวลา
อันนี้เป็นลักษณะของสมาธิที่เดินขั้นวิปัสสนา..


ศึกษาต่อได้ที่นี่ครับ

 

อาการปรุงกิเลส ณ ขณะที่ อยู่ในวงจรของ "ไตรลักษณ์"

+++ การ "นั่งกรรมฐานแบบเป็นชั่วโมง" นั้นเหมาะกับ "จริตบางประเภทเท่านั้น" ไม่ใช่ทุกประเภท การฝึกฝนควรฝึกให้ "ตรงและเหมาะสม" กับจริตของตน

+++ สำหรับบุคคลที่จัดว่า "อยู่ในระดับเดียวกับคุณ" และไม่ต่ำกว่านี้ ผมแนะนำว่า

+++ 1. ให้รู้เท่าทัน ณ ขณะที่ "เกิดจิตส่งออก" ตรงนี้เป็น "เกิดขึ้น ในหมวดของ ไตรลักษณ์"
+++ 2. ณ ขณะที่จิตส่งออกไปแล้ว "ยังดำรงค์อยู่ ยังไม่กลับสู่ฐาน" ให้ถือว่าเป็น "ตั้งอยู่ ในหมวดของ ไตรลักษณ์"
+++ 3. ณ ขณะที่จิต "กลับสู่ฐาน เรียบร้อยแล้ว" ให้ถือว่าเป็น "ดับไป ในหมวดของ ไตรลักษณ์"

+++ เฉพาะในข้อ 2 ให้ตระหนักให้ชัดเจนว่า

+++ 4. ในขณะที่ "จิตส่งออก แล้วตั้งอยู่" นั้น หากเกิดอาการ "ปรุงแต่งเข้ามาแทรกซ้อน" ก่อนกลับสู่ฐาน จะได้ผลลัพธ์ออกมาเป็น "ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ" ที่เรียกว่า "กิเลส" หรือไม่
+++ 5. ในขณะที่ "จิตส่งออก แล้วตั้งอยู่" นั้นหาก "ไม่เกิดอาการ ปรุงแต่งเข้ามาแทรกซ้อน" อาการของ "ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ" ที่เรียกว่า "กิเลส" จะสามารถเกิดขึ้นมา ได้หรือไม่

+++ เฉพาะในข้อ 4 อาการนี้จะตรงกันกับ "จิตส่งออก คือ สมุทัย" ที่หลวงปู่ดูลย์ เคยกล่าวไว้หรือไม่
+++ เฉพาะในข้อ 5 เมื่อ "ไม่เกิดอาการ ปรุงแต่งเข้ามาแทรกซ้อน" เรียกว่า "รู้ตามความเป็นจริง" ใช่หรือไม่

+++ "ไตรลักษณ์" ณ ขั้นตอนนี้ให้ "แยก" ขั้นตอนให้ชัดเจนระหว่าง "จิตส่งออกแล้วปรุง (ไร้สติ) กับ จิตอยู่ในฐานแล้วปรุง (มโนเอาเอง)" ก่อนที่จะต่อยอดลงไปสู่ "จิตตะสังขารขันธ์" ทั้งกองที่เป็น ภูมิวิปัสสนาเต็มตัว ที่ละเอียดกว่านี้

+++ เฉพาะในกรณีของ 4-5 ควรจำแนกให้ชัดเจน ณ ขณะก่อนที่ จิตจะกลับสู่ฐาน แล้วเกิดอาการ "ดับไป ในหมวดของ ไตรลักษณ์"
+++ หากทำได้ ณ ขณะที่ "ตั้งอยู่" ก็จะรู้ได้เองว่า "แม้จะไม่มีกายเนื้อ (ตายไปแล้ว)" ก็ยังเร่งความเพียร "สืบต่อเนื่อง" ไปได้เอง จนกว่าจะ "พ้น" จากไตรลักษณ์

+++ ใน 5 ข้อข้างบนนี้ จะเป็น "คำตอบ" และเป็น "การปฏิบัติในขั้นตอนต่อไปของคุณ ได้เป็นอย่างดี"

+++ ให้เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปใน "สภาวะธรรม" นะครับ

 

ขอกราบขอบพระคุณอย่างสูง และอนุโมทนากับความเมตตาตอบไขข้อข้องใจครับ สาธุ