อารมณ์ใช่สัญญาหรือเปล่าครับ

พุทโธเป็นคำบริกรรมที่มีส่วนช่วยให้สติเกิดแต่ผลลัพธ์ที่นับกันไม่ได้นับที่คำบริกรรม...การรู้ถึงลมหายใจต่างหากจนกระทั่งรู้สึกจากเข้าออกจนไม่มีเข้าไม่มีออกเพราะมันไม่ได้สนใจแล้วว่าอะไรเข้าอะไรออกแต่สนใจว่ารู้ว่ามีหรือไม่มี...หลายคนบอกว่าไม่มีเพราะพับไปคือไม่สัมพันธ์กันระหว่างความระเอียดของสิ่งที่รู้คือจิตกับเครื่องรู้คือสติ...จงคล้ายเงียบหายไปหาตัวตนไม่ได้

 

คำง่ายๆในทางโลกคือทุกคนมีดีจงใช้มัน...เราทุกคนจะมาเหมือนกันมันเป็นไปไม่ได้...เรื่องว่าจิตคืออะไรคงไม่ใช่เงื่อนไขของการพ้นสมมุติ...

 

จิตเที่ยง หรือไม่เที่ยง ?

ไม่ใช้ปัญญาไปรู้จิต
แล้วจะเอาอะไรไปหาวิมุติ

เฮ้อ...

สั้น ๆนะดีแล้ว แต่อย่ายาว
มันจะออกทะเล

 

บังเิญก็ไม่ชอบพูดยาวเพราะแค่นั้นก้ยาวพอที่จะทำให้คนที่เลอะเทอะจะเลยเถิดได้

 

ผมจะบอกอะไรให้นะ
จิตคืออะไร จำเป็นต้องรู้ไหม ธรรมคืออะไร จำเป็นต้องรู้ไหม
ธรรมก็ไม่ใช่เงื่อนไข ในการก้าวไปสู่วิมุติ เพราะต้องทิ้งเรือ

เก็ทเนอะ!!

สมมุติผมเป็นพระ บอกว่าจิตโคตรเที่ยง เพราะนิพพานแมร่งอมตะ
คุณรู้อรรถ รู้ธรรม มาพอสมควร
ยังคิดว่า ไม่สมควรรู้อีกไหมว่าจิตคืออะไร ?

ก็เพราะการรู้อรรถ รู้ธรรมของคุณไง ที่บอกคุณว่า

การที่ผมบอกว่าจิตเที่ยง จึงไม่ควรฟังธรรมจากผม ......

 

เรื่องนึงที่เห็นทีไรก็สังเวชคือ....จะต้องวิมุติจะต้องเห็นธรรม....ถ้านึกดีดี...มันไม่ใช่และไม่ง่ายเลย....เมื่อมองไม่เมื่อมองไม่เห็นสิ่งที่ควรเห็นก่อนจะไปเห็นสิ่งที่เป็นลำดับหลังหรือปลายทางนั้นคงเท่าแต่ฝัน...น่าตลกเหมืน่าตลกเหมือนกันคนไม่ศรัทธากลับบอกว่าต้องใช้ปัญญาแต่ว่าปัญญาคืออะไร....เอาเถอะรู้ไว้เลยว่าบางสิ่งอาจเป็นจินตนาการ...หรืออีกนัยคือหลอกตนเอง...ยิ่งประเภทว่ารู้...ต้องระมัดระวังดีดี...อาจลงผิดจุดได้....เครื่องร่อนที่ยังไม่ได้ถูกบังคับได้ด้วยตนเองก็เหมือนกับอาศัยสิ่งแวดล้อม

 

มันก็อ่านแล้วเหมือนจะสนุกนะอาจทำให้หายเบื่อได้แต่เชื่อสิยังไงมันก็ไม่เป็นจริงอย่างที่คิดหรอก....ไม่สนใจเลยว่า...ต้องรู้แต่ตอบเพราะเป็นห่วง

 

ไม่ตอบแล้วแต่จิตคืออะไรถ้านั่นคือคำตอบหรือเงื่อนไขจริงของการบรรลุธรรมผมคงขอนั่งยิ้่มและดูต่อดีกว่า...อันที่จริงก็น่าค้นหาอยู่ตามที่หลวงปู่หลวงตากล่าวไว้...แต่คงไม่ได้กล่าวเพื่อให้เกิดจินตนาการแน่ๆ...ไม่ได้ค้านนะแต่ที่บอกไว้เพียงเพื่อเรื่องพื้นๆ

 

คุณจะนั่งยิ้มอะไรของคุณครับ
ผมแว๊ป AFK ห่างจากคีย์บอร์ดแป๊ปเดียว
คุณก็หาว่าผมไม่ตอบ และคุณจะนั่งยิ้ม
ใจร้อนอะไรขนาดนั้นครับ


ผมว่าผมคิดผิดมากเลย ที่มาตอบคุณ 2-3 คอมเมนท์
เพราะสำนวนการพิมพ์แปลก ๆของคุณแบบนี้ไง
ที่ทำผมทึ่ง และ งง
จนผมเคยแซวไปว่าเมายาดอง อยู่ ๆก็ชอบมาชวนทะเลาะ
คุณไปดูหน้าก่อน ๆ หน้า 1-2 นะครับ ผมคุยกับบัณฑิต เขาเป็นแบบไหน
ภาษาคุณบอกตรง ๆ ผมอ่านแล้ว ก็งงบางประโยค

ไม่ตอบหรอกครับ งง นั่งยิ้มไปครับ
เซ็ง นี่ก็คือหนึ่งในเหตุผล ที่ขี้เกียจคุยธรรมกับใครแล้ว
ที่ออกตัวในกระทู้ที่พึ่งตั้ง วันนี้
(ไม่ใช่อรหันต์ครับ มีอารมณ์เป็น)

เฮ้อ....

 

การรับรู้ของอารมณ์เป็นวิญญาณขันข์ใช่ไหมครับ

 

การเกิดอารมณ์ของแต่ละคนไม่เท่ากันจริงๆ นะครับ เวลาเผลอๆ เล่นงานเราทันทีเลย

 

ให้ทำการเหน จิตผู้รู้ ไม่เที่ยง เข้ามาตรงๆ รู้ซื่อๆ

ไม่ต้องตำหนิจิต ติดสะดิ้ง วิ่งไป สมถะ

แต่ถ้า มันจะไปเอง หรือ ตั้งมั่น เหนสภาวะ
ก้ให้ กำหนดรู้ ทุกอย่าง "ไปตามความเปนจริง"

เหนตามความเปนจริงมากพอ จะต่างจากปุถุชน
ตรงที่นักภาวนา มี การกระทำในใจแยบคาย
กำหนดรู้ แลอยู่ (จิตจะไม่ห่างจากฌาณ เพราะ
สติ จะเปนธรรมไม่เกิดร่วมกับ อกุสลมูลจิต)

จิตนักภาวนา จะอยู่ในภูมิจิตมนุษย์ แต่ก้
ระลึกเหนความเกิดดับ ของ ฌาณจิต ไปตาม
อำนาจ สติ ที่ตามเหนความเกิดดับ ของขันธื
อายตนะ ไปอย่างชิวๆ ทั้งคืน ทั้งวัน

 

เฮียปัง กล่าวว่า นักภาวนาภูมิจิตจะอยู่ในภพมนุษย์
เพราะรู้ทุกข์รู้สุข หรืออะไรครับ

 

แจ่ม.....

อยู่ในภุมิมนุษย์ ตาม พระฏีกาขององ
สัมมาสัมพุทธะที่เปนครูของ เทวดา และพรหม
ว่า ภุมิจิตมนุษย์เหมาะที่สุดในการปรากฏ จิตพุทธะ

เพราะ กาย จะ แยกเปน สอง

กายรูป รับรู้ผัสสะคือ ปิติ สุข อุเบกขา
เอกัคคตา ตายแหงแก๋

นามกาย รับรู้ ปิติ ปัสสัทธิ อทุกขมสุข เอกัคคตา
ขัดเกลา บึ้ดจัมบึ้ด

พอภาวนามากๆ จะเหน มรรคที่เปนไป
ในส่วน อนาสวะ

ไม่ใช่มีแต่ มรรคในส่วนสาสสวะ

พอเหน มรรคในส่วนอนาสวะ จิตเที่ยง
หรือไม่เที่ยง จะไม่เกิดทิฏฐิถาม ลังเล อีก

จิตจะพาดกระแส

เหนจิตพาดกระแส เปน สภาวะธรรม แปลก
ปลอม(อารมณ์) เหนธรรมในธรรม

ก้จะเริ่มสำคัญตน แต่ จะไม่สำคัญตน จุฬ จุฬ

 

ขันธ5 เปน ของกลาง

ภาวนา แล้ว รับรู้ การแบก การหาม การฉวย

จะเปนไปเพื่อ โลก ที่เปนเจ้าของ ขันธ์5

สลัดคืนให้โลกเขาไป อย่างมี สัมมาอาชีวะ

แม้นกระทั่ง ธรรมบัญญัติ จะเหนเลยออกมา
ก้เพราะเหตุ เหตุไม่ใช่เพราะเราเปนต้นเหตุ
ของการกล่าวธรรมนั้นๆ แต่ เปนขันธ์5 ที่มี
ฉันทะเปนประทาน หาใช่ หัวแมว เรา เขา

ธรรมนิรุติ จึง เปนของ ตถาคต เท่านั้น

ไม่มีใครแสดงธรรมของ พระองค์ได้

ผู้หมุนธรรมจักร มี มหาบุรุษองค์เดียว

ไม่มีมาห้า เสียเวลา ยิ้ม

 

จิตเป็นผู้รู้อารมณ์
มีมนสิการเป็นแดนเกิด
มีผัสสะเป็นเครื่องให้กำเนิด
รวมลงในเวทนาฯ

จิตรับรู้อารมณ์ผ่านทางวิญญาณ 6
1. จักขุวิญญาณ
2. โสตวิญญาณ
3. ฆานวิญญาณ
4. ชิวหาวิญญาณ
5. กายวิญญาณ
6. มโนวิญญาณ

หากจะบอกว่า "การรับรู้ของอารมณ์เป็นวิญญาณขันธ์"

พูดอีกอย่าง จิตรู้อารมณ์ ผ่านวิญญาณขันธ์ มันก็จะบันทึกลงสัญญา เวทนาตกแต่ง เป็นสังขาร

ฉะนั้น ขันธ์ 5 มันไม่ได้อยู่ห่างไกลไปจากจิตเลย จิตอยู่ที่ไหน ขันธ์ 5 มันก็อยู่ที่นั้นล่ะ


สำหรับ รูปขันธ์ กายมนุษย์ อันเป็น ดิน น้ำ ไฟ ลม
เป็นส่วนหยาบที่เอามาพิจาณายกตัวอย่างได้ง่ายกว่า รูปกายละเอียด
(เหมาะสำหรับอินทรีบางจำพวก)
พิศูจทางเครื่องมือทางวิทยาสตร์ปัจจุบันได้ง่าย

แต่ถ้าเอาจริงๆ วิทยาศาตร์ยังล้าหลังกว่าคำสอนพระพุทธเจ้ามากๆ
อนาคต ก็คงจะมีเครื่องมีวิทยาศาตร์ทางจิตได้ก้าวหน้ามากขึ้น
สมัยนี้ก็มีแต่ก็ยังห่างไกลอยู่ อย่างเครื่องรับสัญญาณต่างๆ อัลฟ่า เดลต้า คอสมิก ว่ากันไป

ปรมาณู (กายทิพยฺ์) อาศัยเห็นได้ด้วยตาทิพย์(ทิพจักษุ)

อีกอนาคต คงมีเครื่องมือที่เทียบเท่าตาทิพย์ กันอย่างแพร่หลาย


อีกอย่างนึง กายมนุษย์ นับเข้า รวมในขันธ์5 แม้กายแตกดับ เสียชีวิตไป

ขันธ์ 5 มันก็ยังมีอยู่ เพียงแต่ เปลี่ยนจากรูปขันธ์หยาบ เป็นรูปขันธ์ละเอียด

อันนี้ก้พิศูจน์ ได้ด้วยตัวเอง
เมื่อภาวนา แล้ว แยกวิญญาณ หรือแยกกายทิพย์ออกจากกายหยาบได้
ก็ลองทำดู


แต่ถ้าว่าตามตำรา บางเล่มจะจัดรูปขันธ์ หยาบไปรวมกันจึงเป็นขันธ์5
พอกายหยาบตายไป ก้เหลือ ขันธ์4
ซึ่งรูปขันธ์ละเอียด จะหมายเอาเป็นตัว สังขาร ที่สัญญาเวทนาตกแต่ง สร้างรูปละเอียดขึ้นมา

 

ขอโทษทีที่พิมพ์แล้วเข้าใจผิด...ที่บอกว่าไม่ตอบแล้วคือผมไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว...ส่วนที่คำอื่นๆคุณงงผมเห็นว่าไม่เป็นเรื่องแปลกอะไร...บางทีผมก็งงกับสิ่งที่ผมพูดไปเหมือนกัน...อย่าไปคิดมากเลย

 

การรับรู้อารมณ์ เพราะเรามีขันธ์ 5 นั้นเอง
แต่เรื่องกายทิพย์ผมยังไม่ค่อยเชื่อหรอกครับ
กายทิพย์มีอะไรอ้างอิงไหมครับ แต่สมาธิที่ทำให้เห็นได้อันนั้นผมพอจะเชื่อได้บ้าง

บ้างก็บอกขันธ์ละเอียด ขันธ์หยาบ แต่จิตที่รู้ก็ไม่ใช่ขันธ์ใช่ไหมครับ แล้วมีขันธ์ละเอียด ขันธ์หยาบได้ยังไง มีอะไรอธิบายได้บ้างครับ

 

มโนมยิทธิ แปลว่า มีฤทธิ์ทางใจ สำเร็จ ด้วยใจ มาจาก มโนมัย บวกกับ อิทธิฤทธิ์ มโนมัย


มโนมยิทธิ แปลว่า มีฤทธิ์ทางใจ สำเร็จด้วยใจ มาจาก มโนมัย บวกกับ อิทธิฤทธิ์ มโนมัย คือ การสำเร็จด้วยใจ อิทธิฤทธิ์ คือ ฤทธิ์ที่มีมากเกินกว่าคนอื่นเขา

คนที่เก่งมาก ๆ สามารถถอดเอาใจ หรือกายในของตัวเองออกมาได้ ให้เห็นเป็นตัวเป็นตนชัด ๆ เลย แต่สำหรับทั่ว ๆ ไปแล้วคือ สามารถที่จะเอากายในเราไปยังสถานที่ต่าง ๆ ได้ ไม่ว่าในโลกนี้หรือโลกอื่น

ในการรู้พื้นฐานล่วงหน้า ก็มีทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีที่ดีก็คือว่า เราสามารถรู้ได้ว่าแนวการฝึกเป็นอย่างไร ? รับเอาความรู้นี้ไป ถึงเวลาครูฝึกท่านสอน เราก็สามารถที่จะน้อมใจตามไปได้ง่าย

แต่อีกประเภทหนึ่งก็คือ รับไปแล้วฟุ้งซ่าน อยากจะเป็นอย่างนั้น อยากจะได้อย่างนี้ ถ้าอย่างนั้นแล้วท่านจะได้ยากมาก เพราะว่าการฝึกประเภทนี้ ท่านเปรียบว่า เหมือนกับเราต้องการจะมองที่ช่องตรงหน้าของเราตรง ๆ คนที่ความอยากน้อย ก็ก้มต่ำไป คนที่ความอยากมาก ก็ยืดคอเลยช่องไป จึงไม่สามารถที่จะเห็นอะไรได้ทั้งนั้น...


ในพระไตรปิฎกมีตัวอย่างที่ชัดที่สุด ก็คือ พระจูฬปันถกเถระ ท่านบอกว่า มโนมยิทธิของพระจูฬปันถกเถระนี้เป็นเอตทัคคะ คือ เลิศที่สุดในหมู่สาวกทั้งปวงของพระพุทธเจ้า สามารถกำหนดกายในออกมาอยู่ตรงหน้าของตัวเองได้ เหมือนอย่างกับถอดไส้หญ้าปล้อง หรือว่าชักดาบออกจากฝัก กลายเป็นอีกองค์หนึ่งอยู่ข้างหน้าเลย และท่านสามารถกำหนดได้มากถึงหนึ่งพันองค์ แล้วทั้งพันนั้นทำงานคนละอย่างกัน

ทาสี คือผู้รับใช้ของพระนางวิสาขามหาอุบาสิกา ไปนิมนต์พระจูฬปันถกเถระ ไปถึงเจอพระเต็มวัดเลย ทั้ง ๆ ที่ท่านบอกว่า วัดนี้มีพระเหลือรูปเดียว พอถามว่า "รูปไหนคือพระจูฬปันถกเถระ ?" ทุกรูปตอบว่า "อาตมาเอง.." จึงวิ่งกลับไปบอกเจ้านายว่า "นิมนต์พระมาไม่ได้ พระแม่เจ้าบอกให้ไปนิมนต์พระรูปเดียว นี่มีตั้งพัน แล้วทุกรูปก็ยืนยันว่าเป็นพระจูฬปันถกเถระ.."

ทางพระนางวิสาขามหาอุบาสิกาท่านฉลาดมาก ท่านบอกว่า "ไปถามใหม่ ว่าใครคือพระจูฬปันถกเถระ ? ถ้ารูปไหนตอบก่อน ให้จับแขนรูปนั้นแล้วดึงมาเลย.." ต้นแบบต้องตอบก่อน ที่เหลือเป็นเสียงสะท้อนเท่านั้น เมื่อทาสีทำดังนั้น ก็เลยสามารถนิมนต์พระจูฬปันถกเถระมาได้ เพราะว่าพอจับตัวจริงได้ ตัวปลอมทั้งหมดก็รวมกลับเป็นหนึ่งเดียว...
https://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=1701

 

ลองเอามือจับแขนดูครับ นั่นละครับ รูปขันธ์หยาบ (กายหยาบ)

ส่วน อยากจับรูปขันธ์ละเอียด(กายทิพย์)
อยากลองไหมครับ จะบอกวิธีให้
แต่มีข้อแม้ ว่า คุณต้องเป็นคนที่ไม่กลัวผี
ไม่งั้นอาจจะบ้าเอาได้ง่ายๆ