บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

เดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยมีนิมิตแล้ว นานๆ จะโผล่มาสักครั้ง ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในอนาคต บอกให้รู้ล่วงหน้า แต่เรานะโง่ตลอด ไม่ค่อยได้สนใจสักเท่าไหร่ จนเหตุการณ์ในนิมิตเกิดขึ้นจริงๆ จึงรู้ว่าอ้อนิมิตบอกเหตุล่วงหน้า

เรื่องที่เป็นอันตรายที่จะเกิดกับตนเองไม่มี ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว จนถึงทุกวันนี้ ฝันว่ามีคนเอาของศักดิ์สิทธิ์มาให้ตลอด เป็นผู้หญิงแก่ๆ บางทีก็ไปในสถานที่แปลกๆ มีอะไรแปลกๆ ซึ่งเราไม่รู้จักเลย แต่มีคนเล่าเรื่องราวให้ฟังในฝัน พอลืมตาตื่นก็เป็นปัจจุบันทันที ลืมรายละเอียด. แล้วก็ชอบไปทำบุญที่วัดในฝัน 555 ตลกดี สงสัยจิตยึดอยู่กับการถือศีลภาวนา และการทำทานกับพระภิกษุ

 

เล่าสู่กันฟังกับประสบการณ์เฉียดตาย

เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่เลือกเพศ ไม่เลือกสถานะ
เมื่อถึงคราวตายความหยิ่ง ยะโสโอหังก็ช่วยอะไรไม่ได้ ลาภยศสรรเสริญก็ช่วยอะไรไม่ได้

เราไม่กลัวตาย ส่วนผู้ที่ยังมีความกลัวตายอยู่ ก็ขอให้เพียรมากๆ เพียรอีก เพียรจนไม่มีความกลัวตาย

สติเป็นธรรมเอก เป็นอุปการะธรรม
สติทำให้เห็นความจริงในสิ่งทั้งปวง
ความกลัวเป็นรากเหง้าของอวิชชา
เคยถูกปืนจ่อหัว นั่งหลับตาทำสมาธิเลย ตายก็ตายทุกคนล้วนต้องตาย เกิดแสงสว่างขึ้นที่กลางหน้าผาก เสียงปืนลั่นไกที่ข้างหัวดังแชะ แชะ สองนัด แล้วเสียงพี่สาวก็ร้องไห้ ฉุดดึงมือเราลุกขึ้นพร้อมพูดเสียงดังว่า จะบ้าหรือไง เค้าจะฆ่ายังไม่หนีอีก

ผ่านความตายมาอย่างปาฏิหาริย์สามครั้งได้ในชีวิตนี้ และทุกครั้งที่ความตายมาเยือนตรงหน้า ไม่เคยปฏิเสธเลย มีแต่ยอมรับด้วยความสงบของจิต

การเผชิญหน้ากับความตายนั้นไม่น่ากลัวสักนิด
เราจะเห็นสมาธิ สติ และอริยสัจจ์ ณ เวลานั้น มันแจ่มชัดมาก ตายตอนไหนก็ขอให้ไปสว่าง ไม่คิดอะไรเลย ความสว่างเกิดจากทาน ศีล ภาวนา ที่เราเพียรมา แต่ถ้าตายตั้งแต่ตอนที่ปืนจ่อยิงตอนนั้น คงได้ไปพรหม เพราะมีแต่ความสงบ สว่าง ว่างเปล่า

กิเลสโทสะ ทำให้เกิดอารมณ์ชั่ววูบในการประหัตประหารฆ่ากัน พอเวลาผ่านไป อารมณ์ชั่ววูบของเขาคนนั้นก็คลายออก เค้ามากราบขอโทษ ได้เห็นอารมณ์ชั่ววูบที่เกิดจากอำนาจของกิเลส ชั่ววูบคือแป๊บเดียวเองนะที่กรรมนั้นเกิด สำหรับผู้ฝึกสติจะไม่มีอารมณ์ชั่ววูบ

โลภะ โทสะ โมหะ เป็นเหมือนไฟ พอลุกไหม้ก็ลามไปอย่างรวดเร็ว เกิดแผลไฟไหม้ ไปกระทบกับอะไรก็เจ็บ

 

ผลงานประจำวันค่ะ ได้แค่นี้เอง

 

วัตถุมงคลนั้นเป็นของหลวงปู่บุญอุ้ม วัดป่าโนนแพง นครพนมครับ

 

อื้ม...นครพนม ถิ่นของสัตตนาคา พญานาคตนนั้นคงเป็นหนึ่งในสัตตนาคา หรือไม่ก็เป็นนาคบริวาร เดาล้วนๆ ค่ะ

ถ้าคุณเมฆาสื่อกับพญานาคตนนั้น คงมีเรื่องมาเล่าเป็นซีรีย์แน่ๆ เลย รออ่านนะคะ

 

ออร่าสีม่วง. ดีมาก เป็นสีของพุทธคุณ อันหมายถึง อิทธิฤทธิ์และบุญฤทธิ์ สมาธิ สติปัญญา มีสมาธิดี เข้าสมาธิได้ง่าย อยู่ได้นาน ลึก สามารถติดต่อทางด้านฌาน ญาณ กับพระ เทพ พรหมเบื้องบนได้

มีสามระดับ ม่วงอ่อน ม่วงกลางและม่วงเข้ม ยิ่งเข้มยิ่งดี หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ หนองคาย ออร่าท่านเป็นสีม่วงเข้มทั้งองค์ เป็นพระอรหันต์เข้านิพพานไปแล้ว ผู้มีออร่าสีม่วงมักมีองค์ในหรือองค์บารมีดูแลคุ้มครองช่วยเหลืออยู่

 

จริงๆ แล้วเราไม่ใช่นักวิชาการ และไม่ทฤษฎีจ๋า เราเป็นแค่นักปฏิบัติภาวนาเพื่อรักษาใจตนไม่ให้เศร้าหมอง

เพิ่งมาเรียนรู้บัญญัติต่างๆ เมื่อไม่นานนี่เอง ก็เพื่อที่จะได้อ่านแผนที่ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้อย่างเข้าใจ จะได้รู้ว่าตอนนี้อยู่ตรงไหนและถ้าไปต่อ ต้องไปทางไหน เราไม่ยึดติดในตัวตน บุคคล เรา เขา เวลาอ่านบทความต่างๆ เราก็เลือกแต่ธรรมขึ้นมาพิจารณา เห็นตามจริงแล้วก็วาง ไม่เห็นตามจริงก็วาง ไม่แบกไว้ให้ทิฏฐิกำเริบ

สำหรับผู้เริ่มฝึกตน ผัสสะภายนอกที่มากระทบนั้นเป็นกระจกได้อย่างดี

 

ก๊อปมาฝากจ้า มารู้จักกิเลสกัน

ประเภทของกิเลส

กิเลสในใจคนมีอยู่ ๓ ตระกูลใหญ่ คือตระกูลราคะ โทสะ โมหะ กิเลสแต่ละตระกูลก็มีหลายระดับ ตั้งแต่ที่หยาบมากๆ เห็นได้ชัดเจนเหมือนขยะมูลฝอย และเล็กลงเหมือนฝุ่นผง จนถึงที่ละเอียดมากๆ เหมือนธุลี บางคนเจอแล้วก็ยังไม่รู้ว่าเป็นกิเลส มองไม่ออก ดังนี้

๑. ตระกูลราคะหรือโลภะ คือความกำหนัดยินดี รัก อยากได้ ในคน สัตว์ สิ่งของ หรืออารมณ์ที่น่าใคร่ มีตั้งแต่หยาบจนถึงละเอียด ดังนี้

๑.๑ อภิชฌาวิสมโลภะ ความโลภอย่างแรงจนกระทั่งแสดงออกมา เช่น ปล้นจี้ ลักขโมย

๑.๒ อภิชฌา ความเพ่งเล็งทรัพย์ของผู้อื่น จ้องๆ จะเอาของเขาละ แต่ยังสงวนท่าที ไม่แสดงออก

๑.๓ โลภะ ความอยากได้ ความโลภ

๑.๔ กามราคะ ความพอใจในกาม รักเพศตรงข้าม ยังมีความรู้สึกทางเพศ หรือยังยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์

๑.๕ รูปราคะ ความยินดีในอารมณ์ของรูปฌาน เป็นเรื่องของผู้ฝึกสมาธิจนได้รูปฌานแล้ว

๑.๖ อรูปราคะ ความติดใจยินดีในอารมณ์ของอรูปฌาน เป็นเรื่องของผู้ฝึกสมาธิจนได้อรูปฌานแล้ว

ข้อ ๑.๔-๑.๖ นี้แหละที่จัดเป็นกิเลสละเอียด ที่เรียกว่า ธุลีในตระกูลราคะ

๒. ตระกูลโทสะ คือความไม่ชอบใจ ความคิดร้าย คิดทำลายผู้ที่ทำให้ตนโกรธ มีตั้งแต่หยาบจนถึงละเอียด ดังนี้

๒.๑ พยาบาท ความผูกอาฆาต จองเวร อยากแก้แค้น ไม่ยอมอภัย บางทีข้ามภพข้ามชาติก็ยังไม่ยอม เช่น พระเทวทัตผูกพยาบาทพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตั้งแต่ภพในอดีตมา

๒.๒ โทสะ ความคิดร้าย คิดทำลาย เช่น คิดจะฆ่า คิดจะเตะ คิดจะด่า คิดจะเผาบ้าน คิดจะทำให้อาย ฯลฯ

๒.๓ โกธะ ความเดือดดาลใจ คือคิดโกรธแต่ยังไม่ถึงกับคิดทำร้ายใคร

๒.๔ ปฏิฆะ ความขัดใจ เป็นความไม่พอใจลึกๆ ยังไม่ถึงกับโกรธ แต่มันขัดใจ

ข้อ ๒.๔ นี้แหละที่จัดเป็นธุลี กิเลสละเอียดในตระกูลโทสะ

๓. ตระกูลโมหะ คือความหลง เป็นอาการที่จิตมืดมน ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ไม่รู้จักบุญบาป ส่วนความไม่รู้วิทยาการต่างๆ ไม่ใช่โมหะ คนที่มีความรู้ วิทยาการมากเพียงใด มีปริญญากี่ใบก็ตาม หากยังไม่รู้จักบุญบาป ไม่รู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำละก็ ได้ชื่อว่าตกอยู่ในโมหะทั้งนั้น กิเลสตระกูลโมหะ มีตั้งแต่หยาบถึงละเอียดดังนี้

๓.๑ มิจฉาทิฏฐิ ความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่า พ่อแม่ไม่มีพระคุณ เห็นว่าบุญบาปไม่มี เห็นว่าโลกนี้โลกหน้าไม่มี เป็นต้น

๓.๒ โมหะ ความหลงผิด ความไม่รู้ผิดชอบชั่วดี

๓.๓ สักกายทิฏฐิ ความเห็นว่าเป็นตัวตน เช่น คิดว่าร่างกายนี้เป็นของเราจริงๆ

๓.๔ วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัยในการปฏิบัติธรรม เช่น ยังไม่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ ว่าบุญบาปมีจริงไหม ทำสมาธิแล้วจะหมดกิเลสจริงหรือ

๓.๕ สีลัพพตปรามาส ความติดอยู่ในศีลพรตอันงมงาย เช่น เชื่อหมอดู เชื่อศาลพระภูมิ เชื่อพระเจ้า

๓.๖ มานะ ความถือตัว ถือเขาถือเรา

๓.๗ อุทธัจจะ ความฟุ้งซ่าน เป็นอาการที่จิตไหวกระเพื่อมน้อยๆ ยังไม่หยุดนิ่งสนิทบริบูรณ์ไม่ได้หมายถึงความฟุ้งซ่าน ไม่รู้เหนือรู้ใต้อย่างที่คนทั่วไปเป็น

๓.๘ อวิชชา ความไม่รู้พระสัทธรรม เช่น ไม่รู้ว่าตัวเรามาจากไหน เกิดมาทำไม ตายแล้วจะไปไหน

ตั้งแต่ข้อ ๓.๓-๓.๘ เป็นธุลี กิเลสอย่างละเอียดในตระกูลโมหะ

โดยสรุป ธุลี หมายถึง กิเลสอย่างละเอียดทั้ง ๓ ตระกูล รวม ๑๐ ประการ ได้แก่

๑. สักกายทิฏฐิ

๒. วิจิกิจฉา

๓. สีลัพพตปรามาส

๔. กามราคะ

๕. ปฏิฆะ

๖. รูปราคะ

๗. อรูปราคะ

๘. มานะ

๙. อุทธัจจะ

๑๐. อวิชชา

ทั้ง ๑๐ ประการนี้เรียกว่า สังโยชน์ ๑๐

 

การทดลอง ทดสอบภูมิรู้ภูมิธรรม ของผู้ที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางไหน ด้วยกลอุบาย เล่ห์เหลี่ยมต่างๆ นานา จนบางครั้งก่อให้เกิดการตำหนิติเตียน เพ่งโทษ รุนแรงถึงขั้นวิวาทะ ไปจนถึงพยาบาท อาฆาต จองเวร

เหตุก็มาจากความแข่งดีที่มีอยู่ในจิตของปุถุชนทั่วไป ความแข่งดีนี้เป็นอุปกิเลสชื่อว่า...สารัมภะ

 

กายทิพย์///?
จิตวิญาณ///?
แยกรูป แยกนาม///?
รอฟังนะ///?

 

ความรู้เราก็แค่น้อยนิด คำถามยากจังเลย ต้องการอะไรกันแน่นะ

กายทิพย์ในความเห็นของเรานะ คือ กายในกาย ซึ่งเปลี่ยนแปลงได้ตามกิเลสที่เกิดขึ้นในจิต ณ ขณะนั้นๆ และหรือเกิดขึ้นตามภูมิจิตภูมิธรรม ได้แก่ กายมนุษย์ กายอสุรกาย กายเปรต กายเทวดา กายพรหม กายธรรม เป็นต้น

เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เราเห็นกายทิพย์ออกจากกายเนื้อขณะที่หลับอยู่ มีรูปร่างหน้าตาและการแต่งกายเหมือนเราทุกอย่าง นั่นแสดงให้เห็นว่ากายทิพย์ขณะนั้น อยู่ในภูมิมนุษย์ มีศีลห้าครบ

เวลาผ่านไปอีกประมาณ 10 ปี มีกายในเพิ่มเป็น 2 กาย รูปร่างหน้าตายังเหมือนเรา แต่มีผิวพรรณวรรณะงดงามกว่า เครื่องแต่งกายงดงามกว่า มีเครื่องประดับเพชรนิลจินดา แพรวพราวระยิบระยับ กายหนึ่งมีกระแสของความเมตตากรุณาเป็นที่สุด จิตใจอ่อนโยน พร้อมที่จะให้ความช่วยเหลือกับผู้ทุกข์ยากทั้งหลาย อีกกายหนึ่งงดงามกว่ากายแรก แต่มีกระแสของความเหี้ยมโหด แข็งแกร่ง ไม่ยอมใคร พร้อมที่จะทำลายฝ่ายตรงข้ามได้ทุกเวลา เป็นคนละขั้วกันเลย

 

แยกรูป แยกนาม เห็นได้ด้วยวิปัสสนาญานค่ะ มีปรากฏเกิดขึ้นในวงจรปฏิจจสมุปบาท อันได้แก่ ขันธ์ห้าและเหตุปัจจัยให้เกิดทุกข์ เกิดภพชาติ .

สั้นๆ พอนะ ขี้เกียจเอามะพร้าวมาขายสวนค่ะ

 

ส่วนจิตวิญญาน หมายถึง จิตที่ประกอบเข้ากันกับวิญญานเจตสิก 555

 

งั้นพรหมลิขิตหล่ะ
เคยเจอไหม///?

 

จะทดสอบเราเพื่อเอาไปแข่งสอบเลื่อนขั้นหรือไงคะ

เราไม่รู้อะไรมากหรอก เพราะเป็นคนไม่ขี้สงสัย ไม่จุกจิก หยุมหยิม ที่รู้ก็รู้ขึ้นมาในจิต จิตเป็นผู้เห็น การเห็นด้วยจิตมันไม่เป็นภาษาหรอก แต่มันรู้ว่าอืมๆๆๆ อย่างนี้ๆ เช่นนี้ๆ

 

คิดว่าไม่รู้จักนะ

 

พิจารณาดูดีๆ///?
คำนี้ มีที่มาที่ไป

 

อืม ถ้าพรหม หมายถึงผู้ให้กำเนิด คือพ่อและแม่ แน่นอนว่าพ่อแม่คือผู้กำหนดทางเดินชีวิตให้ลูกตั้งแต่แรกเกิด ได้แก่ การเลี้ยงดู อบรมสั่งสอนให้รู้จักดูแลตัวเอง รักและเอาใจใส่ตัวเอง ปลูกฝังสิ่งที่ดีงามให้แก่ลูก ให้การศึกษา ให้แนวคิดและคำปรึกษาต่างๆ ฯลฯ

นั่นคือพรหมลิขิตในมุมมองของเรา

 

ก็มีเหตุผลดี แล้วคนที่เคยทำให้เสียใจ ผิดหวังในอดีต
ปัจจุบัน คิดอย่างไร///.?

 

อะไรที่ดับไปแล้ว จะพูดถึงอีกทำไม สำหรับเราแล้ว ไม่จำและไม่ลืม ยังไม่มีความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ