มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

ถ้าเราไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยตนเองด้วยวิธีทางจิต

ให้หาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์มารองรับเพื่อช่วยคลี่คลายความสงสัยของเราจะดีกว่าครับ
มันจะทำให้เราสบายใจกว่า

เพราะเรื่องทางจิตมันพิสูจน์ไม่ได้ มันรู้ได้แค่เฉพาะตน หรือบางครั้ง แม้รู้จากความสามารถทางจิตมันก็ยังผิดก็มี เพราะนักปฏิบัติบางคนหลอนตัวเอง

ตอนนี้ผมอยู่แบบ เรื่องไหนที่เรารู้ว่าเราห้ามไม่ให้มันเกิดไม่ได้ เราก็ปล่อยวางมันไปครับ
เหมือนลมธรรมชาติพัดมาวูบใหญ่ ๆ เราก็ห้ามลมไม่ให้พัดไม่ได้ ปล่อยวางไปลูกเดียวแหละ ไม่เก็บมาใส่ใจ

แต่ลมที่เกิดจากพัดลม ปิดสวิชต์ก็หยุดละ อะไรที่ห้ามไม่ได้ก็ปล่อยวาง อะไรที่แก้ได้ ก็ควรแก้ครับ

ความทุกข์ บางครั้งก็เกิดจากการเอาใจไปยึดเหนี่ยวกับสิ่งใด ๆ มากเกินไปครับ

 

เดี๋ยวมันไม่เท่ห์ครับ ต่อไปผมว่าจะลองเอาไฟโปรเจคเตอร์ติดไว้ที่ หลังหัว ดู เผื่อจะดูดีมีคลาส ออร่าฟรุ้งฟริ้ง ดูน่าเชื่อถือกับเขาบ้าง

 

มารมันเยอะครับ ทำให้พระศาสนานพระโคดมขุ่นมัว คนเลยอาจต้องการความชัดเจนมั้ง เลยรอพระศรีฯกัน อีกอย่าง มีความสุขสบายเหมือนอยู่ในสวรรค์เป็นตัวล่อครับ

ยุคพระศรีฯไม่มีคนจน มีแต่คนหน้าตาดี มีแต่ความสุขสบาย มีต้นกัลปพฤกษ์

ปุถุชนที่ไหนจะไม่อยากรอพระศรีฯ

 

เห็นด้วยเลยครับ ปัจจุบันหากเพียร ก็สามารถไปถึงฝั่งได้อยู่แล้ว จะไปรอทำเผือกมันอะไรหว่า ไม่เข้าใจ ยกเว้นว่าชาตินี้ลองมาหมดแล้วยังไม่ได้อันนี้สิค่อยว่ากัน

แต่โดยส่วนตัวผม "เชื่อ" ว่าคนพวกนี้ถึงยุคพระศรีก็ไม่สำเร็จอยู่ดีนะครับ เพราะเขามัวแต่ "รอ" แต่ไม่ "ทำ"

 

อันนี้ก็จริงครับ (ในสายตาคนยุคนี้) แต่ถ้าหากมีชีวิตในยุค 80K ปี จริงเนี่ย ผมว่ามันอาจจะน่าเบื่อกว่าที่คิดก็ได้นะครับ เอาแค่ใช้ชีวิตทำงานกันแบบทุกวันนี้ แค่ 30-40 ปียังเบื่อกัน จนต้องไปคลายเครียดต่างๆ แล้วอยู่ในยุค 80K ปีนี่ ท่าจะยาวนานมากๆๆๆๆๆ เลยนะครับ

 

เวลาเยอะคนก็มีโอกาสได้เรียนรู้เยอะครับ
เมื่อการเรียนรู้ทำได้เยอะก็มีโอกาสพัฒนาปัญญาได้มาก

ในยุคนั้น ความเลวมีน้อย ผมว่าคนอาจจะไม่เครียดกันเท่าไร
แต่ไม่แน่ว่าจะมีความเบื่อเพราะมีอายุมากกัน 555

 

อันนี้เห็นด้วยเลยครับ

 

ทานข้าวกันครับ ไข่ดองน้ำปลา ใส่พริกขี้หนูซอย น้ำตาลนิดหน่อย กินกับต้นหอม อร่อยมาก

 

แหม่. ตอนนี้ หิวข้าวมากครับ ✨

 

ธรรมดาของคนนอนกลางวัน ตื่นกลางคืน ต้องหาไรกินยามวิกาล

จะว่าไปช่วงนี้ชักอยากเปลี่ยนเป็นศรัทธาธิกะแต่มีปัญญามาก ๆ แทนจัง ไม่อยากเกิดมาในยุคที่มีแต่คนเลว ๆ แบบนี้ ดูข่าว ข่มเหง ทำร้ายทำลายกันนู่นนี่นั่น เจอมากะตัวอีก เหนื่อย

บางครั้ง การทำอะไรให้เป็นเหมือนลมที่แค่พัดผ่านไปมันก็ยากสำหรับคนที่อุเบกขายังไม่แน่น *0*

 

ครับผม

 

กินผัดเผ็ดหน่อไม้ไก่ ไข่ต้ม กับกระผมไหมครับ
คนนั้น ทานผัดผักเต้าหู้ ครับ ^^

 

ช่วงนี้เงินช็อตคับ กินได้ไม่เกิน 40 บาท ต่อมื้อ

ถ้าเกิน 40 บาท ต้องทำกินให้ได้หลาย ๆ ถ้วย เผื่อมื้อหน้าด้วย 555

 

ที่นี้ กระผมก็หุงข้าว ทำกับข้าวใส่แพ้คๆเป็นมื้อเช่นกันครับ ออกไปก็หลายสตางค์ แต่จริงๆถึงจะเบิกได้ฟรี ก็ไม่ชอบอยู่ดี มีคนใจดีห่อข้าวมาฝากทุกวันด้วย
ถึงจะได้เงินหมื่นเงินแสนต่อวัน แต่กินพอเพียงก็มีเหลือเก็บเหลือใช้ ในความคิดผมนะ
กระผมว่า รายได้ รายจ่าย กับการจัดสรรเงิน นี้ เป็นสิ่งที่ประเทศเราควรจะให้ความสำคัญนะครับ
อยู่ที่นิสัยและการใช้ชีวิตด้วยล่ะ ผมว่านะ

 

ตอนนี้ความหวังของผมอยู่ที่การเกษตรอย่างเดียวครับ อยากทำมาก
อยากใช้ชีวิตอยู่คนเดียวเงียบ ๆ มีเน็ตให้ติดต่อโลกภายนอกบ้าง
พอใจแค่นั้นแหละ

ผมเป็นคนมีปัญหามากเกินไปเลยอยู่ร่วมกับใครไม่ได้นาน

อยากได้คนเฝ้าสวนช่วยอยู่ครับ 555
แต่ไม่รู้ว่าถ้ามีคนไปช่วยละจะอยู่กับเขาได้หรือเปล่าเหมือนกัน

ช่วงนี้ก็รอทรัพยากรณ์ทั้งหลายที่มีอยุ่ในมือถึงพร้อม ที่จะสามารถทำให้เราทำสวนได้ อาจจะนานหน่อย เพราะต้องเก็บสะสมหลายอย่าง อันดับต้น ๆ ก็เงิน ตอนนี้ผมยังหาทางที่จะหาเงินอยู่ครับ

คิดว่าเบื้องต้นคงจะขายของเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ยังไม่รู้เลยว่าจะขายอะไรดี เพราะตลาดบ้านผมคนน้อย สินค้าที่อยากขายคนอื่นก็ขายไปหมดแล้ว เลยต้องคิดดี ๆ หน่อย จะทำกับข้าวขายก็ยังไม่มั่นใจในตัวเองเท่าไร เลยได้แต่ฝึก ๆ ไปครับ 555 มีปัจจัยหลาย ๆ อย่างอย่างเช่น ไม่อยากผิดศีลด้วย ชนิดของกับข้าวที่ทำเลยลดลงลดลง เพราะใคร ๆ ก็ชอบของสด กลุ่มลูกค้าที่ชอบแบบเราก็ไม่ค่อยมี ก็เลยต้องหาลู่ทางอื่นกันไป

 

ถือศีลอด กินบ้าง ไม่กินบ้าง ตามอารม และกระเป๋า เอิ้กๆ

ไม่ชีวิตพอเพียงเท่าที่ควร

 

ลืมไปนะขอรับ ว่าท่านฟอลชอบสนับสนุนทุนการศึกษา อิอิ

 

แบ่งปันรอยยิ้มคับ