ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

ติดอยู่ในโลกของตัวเอง แก้ยังไงก็ไม่หาย สังคมโลก สู่ สังคมจักรวาล พลังงานฟรี การอยู่แบบเสรีภาพ ไร้ซึ่งเงื่อนไข... เกิดมาผิดที่ ผิดเวลาจริงๆ

 

เราก็เอาข้อมูลมาตามที่เราเห็นเราอ่านมานั้นแหละ...จะจริงหรือปลอมเราไม่อาจรู้ได้...แต่อาการที่เป็นที่เราบอกไปนั่นคือกฏธรรมชาติ

 

มันไม่มีคำว่าผิดที่ผิดเวลาหรอก....ทุกอย่างถูกจัดสรรด้วยกรรมอย่างเป็นธรรม...มองสิ่งที่ติดอยู่ให้เป็น...ใช้สิ่งที่ติดอยู่ให้เกิดประโยชน์...เรียนรู้มันไปเรื่อยๆ...หาทางออกไปจากมัน....ทุกคนมาเกิดไม่มีอะไรเลยนอกจากจิตใจ...ทุกคนมีจิตใจเป็นสมบัติของตน....แก้ไขจิตใจได้ก็ไม่ติดอยู่...แก้ไขจิตใจได้สะอาดบริสุทธิ์ก็หมดปัญหา

 

มันเป็นหน้าที่เรา...มันเป็นสิ่งที่เราควรทำ...ทุกคำแนะนำเราแค่บอกทาง...จะสำเร็จได้ขึ้นอยู่ที่ตัวท่านเอง..

 

สัพเพ อนัตตา ธรรมา

 

เอาเป็นว่าคำทำนายมาถึงวาระแล้ว...และภัยพิบัติใหญ่ที่จะเกิดก็เกิดล่วงหน้า2เดือนก่อนพระยาธรรมสำเร็จธรรม....หากใครเชื่อว่าเราคือพระยาธรรมก็คอยติดตามวันที่เราเข้าบวชให้ดี....เราไม่ติดอยู่ในคำว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ....เราไม่ติดอยู่กับทุกสิ่ง.....เรามีหน้าที่ของเราอยู่....หน้าที่ในคำว่าโพธิสัตว์มีอยู่

 

โงบะจิบยาซิ !

ไปดูห้อง ข้างๆ จิ

ธีมเดียวกันเป๊ะ โพธิส..เสขะ....
ถกกระได.....ไถกลับ

กำเนิดด้วย โกรธา....

รอออกบวช....

บวชปั๊ป.........

มาครั้งแรก เปน ตุตาแป้ง.....

กาลงกาลี มี เท มี ยก ตาม รูปแบบ
มีเป่า มะรู้ ดูมะทัน ......แต่ที่แน่ๆ.....
พอเลื่อนนิดเลื่อนหน่อย.....ก้ มะรุจัก


ปล.ลิง น้องๆหนูๆ พึงทราบว่า "ถกกระได"
เปน จารีตอย่างหนึ่งของสุภาพชไมชน
ของไทยในอดีตเวลามีการหลั่งเลือด
อะไรเงี้ยะ...ซึ่ง ผู้เฝ้ารอ ก้จะออกบวช
เตรียม.....ไถ...ว่างั้น

 

เราทำสมาธิ...เราเคยถอดกายในได้ครั้งนึง....เราเคยซ้อมเหาะมาแล้วครั้งนึง...แต่ตอนนี้เราเลิกฝึกแล้ว...เราเคยฝึกถอดจิตไปดูสิ่งต่างๆและมันเคยทำได้....แต่ตอนนี้เลิกทำแล้ว.....ทั้งหมดทั้งมวลเราเพียงเล่าสู่กันฟัง...ใครส่งจิตมาหาเราเรารับรู้ได้ตลอดแหละ

 

เราไม่ตามใครหรอก...เราเป็นเรา...เรามีการปฏิบัติธรรมมาแนะนำ...เรามีคำแนะนำการแก้ไขเมื่อติดอยู่มาให้ทุกคน...เรามาแก้ไขสมาธิให้พวกท่าน...เรามาแนะนำแนวทางปฏิบัติให้ทุกคน...ส่วนใครจะสำเร็จธรรมเป็นพระยาธรรมเราไม่สนใจหรอก...พระยาธรรมไม่เคยมีค่าในสายตาเรา....พระยาธรรมแค่ตำแหน่งหนึ่งเท่านั้น....ไม่มีค่าอะไรเลยสำหรับเรา

 

ปฏิบัติเปน เป่าเนี่ยะ...

มันไม่คำว่า เลิก ญานทัสนะใด เคยฝึก
จนเกิดเปน ธรรมจักษุ ใน ธรรม นั้นๆ
หาก ปัจจัยมี มันก้เกิด ...ไม่รอเราหลับตง
หลับตา เดินอยู่ ก้ ปรากฏได้.....

คำว่าปิด คำว่าเลิก เขา พินากันที่ อภิชญญา
และ โทมนัส ในกาลก่อนๆ ว่าเหนขัดว่า มันดับ
แต่ไม่มี เลิกออก เลิกเหน เว้นแต่ สัญญาเสีย
หรือ สัจจเสีย มันก้ หายเมิด!

 

ใครอยากเป็นพระยาธรรมก็ให้เร่งตนเองสำเร็จธรรมให้ได้ก่อนสิ....ส่วนเราจะทำตามแนวทางของเรา....เราไม่เคยสนใจในคำว่าพระยาธรรมอยู่แล้ว...พระยาธรรมไม่เคยอยู่ในสายตาเรา...เราไม่เคยต้องการเลย....เราเพียงต้องการให้ทุกคนสนใจในการปฏิบัติธรรม

 

เราปิดไว้หมดแล้ว...ฤทธิ์อภิญญามีได้เสื่อมได้...เราจะใช้เฉพาะเวลาจำเป็นจริงๆ

 

เวลามันเกิด...มันเกิดเห็นชัดขึ้นในใจในจิต...เรารู้แค่คนเดียว...ถ้าเอามาบอกมาเตือน....ทุกคนก็ว่าเราวิปลาส...เราไม่พูดเสียดีกว่า...มันไม่ใช่ทางที่ควรแนะนำ....ถ้าใครปฏิบัติถึงก็จะรู้ได้เอง...มันไม่ใช่ทางที่จะทำให้พ้นทุกข์

 

คุงคร้าบ รุจับ submissnal message ปะ

มันเปน จิตวิทยาในการปลุกระดม

เขาจะ ซ่อน คียเวิร์ด ไว้ตามบทความ

พอคนมาอ่าน แล้ว เกิดอาการรับรู้ข้อ
ความนั้นซ้ำๆ ด้วยจิตสำนึก ...พอถึง
จึดๆนึง จะสามารถ สั่งให้ทำตามที่
ต้องการได้ ด้วย รหัส

เช่น 11

เขาก้แทรกไว้ตามบทความ พอถึงจุด
จะเริ่มออกคำสั่ง กเจะเริ่มพูดว่า มันมี
ความหมายนะ พอมีคนแสดงอาการ
บางอย่างเพียงพอ เขาก้ จะ ให้คำสั่ง

คนๆนั้น ก้จะ ทำตามสถานเดียว ไม่ว่า
เขาจะ assisign อะไร

เปนกันเยอะ....สังเกต จิ มี โงบะจิบยาชิ
คนเดียวที่ไหน ยิ่งรับของฝากนี่...แปลว่า

เขาเลี้ยงไว้อ้วน พอใช้งาน ทีเดียว

 

สวัสดี

 

แป่ว

อะไรที่เปนจองจริง ฝึกมาจริง มันต้อง
กลับไปเช็คได้....

ทุกสิ่งไม่ได้เกิดลอยๆ ของต้องมี เหตุ

เหตุนั้น ต้องเอามาเช็คได้ ผลการเหน
จะเปนอย่างเดิม หาก เหตุนั้น เปนของจริง

ส่วน ที่เช็คไม่ได้ เขา ให้ ใส่มิงค์ ดีก่าฮับ

ตกลง เคยปฏิบัติไหม

หรือ กินมาก อย่างเดียว หัดก้มดูบ้าง สีดำ
คล้ำมากๆ นี่ คายออกเลย เหนไรมา ฝึกไรได้

 

ท่านสงบจะเป็นพระยาธรรมิกราชหรอ?

 

จิตเราก็เป็นเรา....เราปฏิบัติทุกอย่างมาด้วยตนเอง...ไม่มีใครมาสั่งเราได้หรอก...เรามีสติอยู่ทุกเวลา...ส่วนใครจะทำอะไรก็แล้วแต่เขาเถิด...พระยาธรรมไม่ได้อยู่ในสายตาเรา...พระยาธรรมขี้ตีนเราด้วยซ้ำไป....ถ้าเราจะปฏิบัติจริงๆเราสามารถเข้านิพพานได้เลย

 

เราไม่เป็นอะไรทั้งนั้น...พระยาธรรมไม่ได้อยู่ในสายตาเรา...ขี้ตีนเราเลยแหละพระยาธรรมของพวกท่านน่ะ

 

เราฝึกมาหนักแล้ว...เราข้ามความตายมามากแล้ว....เราไม่จำเป็นต้องไปประกาศว่าเรารู้อะไรมาบ้าง....เอาเป็นว่าพวกท่านรู้แค่เพียงเราช่วยให้พวกท่านถึงธรรมชั้นอนาคามีได้ก็แล้วกัน