เรื่องเด่น เคยเข้าถึงฌาน4แต่ทำไมทำไม่ได้อีก

สอบถามผู้ปฎิบัติทั้งหลาย เมื่อก่อนเคยฝึกปฎิบัติด้วยตนเองจนเข้าถึงฌานสี่ แต่เลิกฝึกมาหลายสิบปี พอกลับมาฝึกใหม่ ทำไม่จึงเข้าฌานยากคือเข้าฌานไม่ได้เลย เกิดจากสาเหตุใดและควรแก้ไขที่ตรงไหนคับ ขอคำแนะนำจากผู้รู้ผู้ปฎิบัติด้วนคับ

 

อาการเป็นอย่างไร ไหนลองบอกหน่อยครับ ฌานสี่ ที่ปฏิบัติได้ครับ

ปรกติ พูดตรงๆ ถ้าเข้าฌานสี่ได้ ของเก่าก็จะมาที่เคยทำ ๆ ไว้

จะเข้าฌานได้ จิตต้องสงบจากนิวรณ์ 5 ให้ถึงฐานของจิต ถ้าจิตยังไม่สงบจริงๆจนถึงฐานของจิต นิวรณ์ 5 ยังกำเริบ ก็จะเข้าปฐมฌานไม่ได้

 

เรืองกวนใจมันเยอะนะครับ

 

อาการคือสงบนิ่ง คำภาวนาหายไป หูดับไม่ได้ยินสิ่งใดทั้งที่ภายนอกมีคนคุยกันเสียงดังจอแจ ลมหายใจหายไปเหมือนไม่หายใจทั้งที่ยังหายใจอยู่ อิ่มในอารมณ์ อาการปวดเมื่อยร่างกายหายไป ความี้สึกถึงการมีร่างกายหายไปทั้งที่ร่างกายยังมีอยู่ สามารถนั่งสมาธิได้นานเป็นครึ่งค่อนวันโดยไม่รู้สึกปวดเมื่อยใดๆ อิ่มในอารมณ์ตลอดเวลา ไม่อยากออกจากสมาธินั้นคับ

 

อาจเป็นไปได้คับ เพราะทำงานตลอดทั้งวัน นอนดึกตื่นเช้า ไม่มีเวลานั่งสมาธิจิงๆจังๆ เพียงแต่ทำฌานหลับตอนนอนเท่านั้นคับ คือมันสงบนิ่งนะคับแต่อาการปฐมฌานไม่เกิดขึ้นเหมือนตอนปฎิบัติใหม่ๆ ที่จะเกิดอาการปิติของปฐมฌานมาตามลำดับ เช่นเกิดอาการร้อนในกายทั้งที่อากาศเย็น อาการตัวโยก ลอย อาการเหมือนมดไต่ตามตัวทั้งที่ไม่มีมดหรือแมลงซักตัว

 

ตอนออกสมาธิสำคัญนะครับ
ถ้ารักษาใจไม่ดีอกุศลตีป่าวๆทำให้หมดกำลังใจทำสมาธิอีก

 

อดีตผ่านไปแล้ว ปล่อยวาง มีสติอยู่กับปัจจุบัน วางอารมณ์ตอนปฏิบัติที่อยากจะได้ต่างๆทิ้ง มีสติอยู่กับคำภาวนา ไม่ฟุ้งซ่านออกไปภายนอก ระงับนิวรณ์ 5 ลงเรื่อยๆ อย่างหยาบ ลงไปเรื่อยๆ จนถึงฐานของจิต เมื่อไหร่ที่ นิวรณ์ 5สงบจนถึงฐานของจิต จิตจะเข้าปฐมฌาน แล้วก็ทรงปฐมฌานต่อไป ตามขั้นตอน ถ้าทิ้งคำภาวนา ทิ้งอานาปานสติ จิตยังฟุ้งซ่านอยู่ไม่หยุด ทรงฌานยาก ค่อย ๆ ปฏิบัติไปครับ

ถ้าเคยได้ปฐมฌาน ให้กำหนดจิต อารมณ์ฌาน ปฐมฌาน ให้ตั้งมั่น เข้าปฐมฌาน ปฏิบัติกรรมฐานครับ

ถ้าเข้าปฐมฌาน ยังไม่ได้ แต่เคยเข้าได้มาก่อน จิตเราจะรู้อารมณ์ปฐมฌาน ว่าต้องวางกำลังใจอย่างไร ให้เรา วางกำลังใจอารมณ์ ปฐมฌาน กำหนดจิตตั้งอารมณ์ปฐมฌานไปก่อน เมื่อจิตสงบลงเรื่อยๆ จนถึงฐานของจิต จิตก็เข้าปฐมฌาน ครับ

และที่สำคัญคือ ปฏิบัติตลอด 24 ชม อย่าหายใจทิ้ง ลมหายใจเข้าออก ปฏิบัติในชีวิตประจำวันครับ ถ้าจะเอาแค่มานั่งแปบ ๆ ไม่กี่ชัวโมง ทรงฌาน ยากนะ

 

อาการพวกนี้ จิตยังไม่ถึงฌาน ถ้าจิตเข้าปฐมฌานจริง จะตัดอาการพวกนี้ไปหมด มีแต่ทรงอารมณ์ปิติตลอดที่เข้าปฐมฌาน ปิติที่จิต ไม่ใช่ที่ร่างกายรู้อะไรอาการอะไร แยกให้ออกเพราะ จิตกับกาย แยกออกจากกัน

 

ฌานที่เคยถึงให้วาง ความอยากนั้นก่อนครับ
พอมีความอยากให้ถึง หรือให้ถึงไวๆจิตจะสงบยาก
ให้ลืมไปเลยครับ ว่าเคยถึงฌานนั้นนี้
แล้วเริ่มนับหนึ่งใหม่
จิตที่ปล่อยความอยาก จะเป็นปัจจัยให้สงบง่ายขึ้น
แล้วปฎิบัติอย่างที่เคยปฏิบัติ
จิตจะเป็นฌานไปตามลำดับเอง

ส่วนตัวถ้าผมกลับมาทำสมาธิใหม่ๆ
หลังจากทิ้งมานาน ผมจะใช้อุบายนับเอาครับ
ผมจะดูลมหายใจเข้า "พุท" หายใจออก "โธ1"
ลมหายใจเข้า "พุท" หายใจออก "โธ2"
3,4,5...จนถึง20
แล้วย้อนกลับ "พุทโธ19" 18,17,16... จนถึง 0

จิตจะเริ่มสงบ
จะเริ่มเหมือนลืมคำภาวนา ก็ให้ปล่อยคำภาวนา
แล้วจะเหมือนลมหายใจแผ่วเบาลง
ให้ทำการดูที่แผ่วเบานั้น โดยไม่ต้องใช้คำภาวนา
จิตจะไต่ระดับความสงบเป็นฌาน ไปเรื่อยๆครับ
จนเวทนาปวดเมื่อยทางกายหายไป ตัวเหมือนหาย
มาดูที่ลมหายใจก็เหมือนกับไม่มีลมหายใจ
ตรงนี้สติชัด แต่ยังเหมือนมีหมอกจางๆอยู่

ก็ให้อยู่กับความสงบนั้น ไม่ต้องตรึกถึงลมอีก
จิตจะเข้าไปสู่ความสงบอีกขั้น
ที่มีสติชัดมาก
เหมือนมีจิตเด่นตรงกลางอยู่ภายใน
ถ้าถึงตรงนี้ เป็นทางแยก
ไปสู่การทำอรูปฌานต่อไปครับ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคับ ในทุกๆวัน ก็พยายามทำสมาธิทุกลมหายใจเข้าออก24ชั่วโมงตั้งแต่ตื่นจนหลับจิตเข้าฌานหลับไปเองคับ

 

ทุกวันนี้ที่ทำได้ก้อคือถึงอาการแบบที่คุนว่ามาน่ะคับ แต่ไม่ได้ทุกครั้ง ทำได้เป็นบางครั้งบางวัน

 

การสอบถามวิธีการแก้ปัญหาทางธรรมควรถามกะพระที่มีประสบการณ์
มาถามในเวปเบอร์ดกะมีคนรู้จริงมั้งไม่จริงมั้ง
อัยตรายต่อความเห็นป่่่่่่่าวๆครับ

 

อาการพวกนี้ที่ผมพูดถึงคืออาการที่เคยผ่านมาทั้งหมดตั้งแต่เริ่มนั่งสมาธิช่วงแรกๆคับ ซึ่งผ่านขั้นนี้มาทั้งหมดแล้ว

 

ปัจจุบัน เวลาปฏิบัติ ให้วาง อารมณ์ต่าง ๆ ให้หมดครับ ถ้าเคยเข้าฌานได้มาก่อน เราจะหยุดความคิดได้อยู่แล้ว รู้ว่าเราจะคิดอะไร เราสามารถระงับความคิดได้ก่อนที่เราจะคิด ระงับความฟุ้งซ่าน ได้ง่าย ๆ ได้เปรียบคนอื่นเยอะครับ แล้วกำหนดภาวนาในกรรมฐานให้จิตสงบ

แล้วในชีวิตประจำวัน เจออะไรที่มันจะกระตุ้นให้ฟุ้งซ่านได้ง่ายๆ ก็อย่าไปเสพ เช่นพวกข่าวต่าง ๆ ที่อ่านหรือฟังแล้วเกิอารมณ์ มันจะขวางไม่ให้จิตสงบ รับรู้ แล้ว วาง อารมณ์นั้น อย่าเข้าไปเสพอารมณ์ต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน จิตเราจะสงบ ไม่ฟุ้ง ค่อย ๆ ปฏิบัติต่อไปเรื่อย ๆ ครับ

 

คหสต. (แก้ไขผล วนไปหาเหตุ)

สูบลมหายใจให้เต็มปอด แล้วผ่อนลมออกจนเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้น..
วางร่างกายผ่อนคลายอารมณ์และความคิดต่าง ๆ ลงจนรู้สึกสบาย..
แล้ว.. ค่อยเริ่มทำสมาธิ มีสติในตน .. อย่ารีบร้อน เร่งรัด.. ทำไปเรื่อยๆ..สบายๆ.. (สายกลาง)

หากไม่ถูกจริต จขกท. ก็ต้องขออภัย.. ครับ

ขอเจริญในธรรม ครับ

 

ขอบคุนสำหรับคำแนะนำดีๆนะคับ จะนำมาปรับใช้คับ

 

คนเคยเข้าได้ เข้าถึงเขารู้แล้วล่ะคับ
เขาจะไม่มาถามหรอก ก็จะพยายามเข้าแบบเดิม
ยกเว้นเข้าไม่ได้ ทางศาสนาพุทธเรียก ภาวะสัญญา