ทำอย่างไร จึง "เห็นธรรม"

จะให้ตอบว่า สภาวะตอนบรรลุมั้ย?
ไม่ครับ เกิดขึ้นภายหลัง ไม่ใช่ในขณะนั้นตรงๆ เเละเกิดขึ้นชั่วคราว เเละไม่สามารถจดจำตอนสภาวะนี้หายไปได้ครับ เเต่ยังจดจำอาการตอนนั้นได้ถึงทุกวันนี้.. ผมขอตอบโดยใช้วิธีตอบว่า เป็นสภาวะที่เกิดขึ้นหลังจากที่เกิดการสรุปรวบยอดความรู้ เเล้วเกิดปัญญาขึ้นมาเห็นตามความเป็นจริงครับ เช่นว่า กายไม่ใช่เรา ใจไม่เรา

ซึ่งผมคงจะตอบโดยอ้างคำว่า "บรรลุ" ไม่ได้ครับ
เพราะตั้งเเต่ตั้งกระทู้นี้มา ไม่มีตรงไหนที่ผมกล่าวอ้าง ว่าผมบรรลุธรรม หรือเป็นโสดาบันครับ เเต่เพียงอธิบายลักษณะ อธิบายสิ่งต่างๆที่เห็น ที่รู้ออกไปตามความเป็นจริง ส่วนคนอื่นจะมอง จะตัดสินอย่างไรก็เรื่องของเค้าครับ เพราะเป็นของรู้ได้ด้วยตน ผมคงยกอะไรที่เห็นไปให้ใครดูไม่ได้

 

ไม่แน่ใจว่ามันคืออารมณ์แบบที่จิตมันแข็งแรงมั่นคง ไม่หวั่นไหวกับสิ่งใด ไม่สะเทือน ไม่อะไรมาแทรกในจิต รึเปล่านะคะ

ถ้าใช่ จะใช้วิธีแบบเดิมที่แต่ละท่านเคยทำมา คือวิปัสสนา พอจุดติด มันจะไต่ลำดับไปเรื่อยๆ จนถึงอารมณ์ที่เราเคยสัมผัส แต่ละคนจะทรงอารมณ์สั้น-ยาว (คาดว่า) แตกต่างกันไป เพราะไม่ค่อยมีคนแชร์สภาวะนี้ให้อ่าน เลยไม่แน่ใจว่าอารมณ์นี้คนอื่นบังคับให้ยาวนานได้มั้ย ส่วนตัวคือบังคับไม่ได้ แต่ถ้าคนชำนาญอาจจะบังคับได้มั้งคะ

 

คุณครับ ถ้าจะกล่าวว่าผม จะเสียดสี ผมยังอยู่ครับ มาคุยกันตรงๆกับผม ไม่ต้องคุยผ่านบุคคลอื่น หรือไปอ้างคนอื่น เเต่ถึงผมจะไม่พอใจยังไง ผมก็ไม่ทำกริยาอย่างคุณครับ

การพูด ความเห็นที่เเสดงออกมามันเเสดงให้เห็นถึงว่าคุณไม่มีความพูดชอบ เมื่อไม่พูดชอบ ย่อมที่จะไม่คิดชอบ เพราะคำพูดเป็นตัวเเสดงผลที่มาจากความคิด

เมื่อคุณไม่พูดชอบ คิดชอบ ที่เป็นเบื้องต้นของความดี อย่าว่าเเต่จะเป็นอริยบุคคลเลยครับ เเค่จะเรียกคนดี มีศีลธรรมก็ยังเรียกได้ไม่เต็มปากเลย

ครั้งเเรกว่าจะไม่ถกเถียงกับคุณเเล้วนะครับ เเต่เเบบนี้ไม่ได้ คุณเสียดสี เหยียดหยามคนอื่นเเล้วเห็นไม่มีใครเเย้ง เเล้วจะได้ใจใหญ่เเล้ว
คุณทำกับผมได้ คุณก็ต้องเคยทำกับคนอื่น

"มารยาท" เป็นสิ่งสำคัญในทุกๆสังคมครับ

 

มันมีช่วงดื่มด่ำรสแก่งธรรมหมดละครับ
นานเหมือนกันกว่าจิตจะถิฝอนสังโยชน์
ประเภทจิตกินวันครึ่งวันสังโยชน์ไม่เสมือนหลอก

 

เบียดเบียนคนอื่นด้วยวาจา นี่คิดว่าทำดี ทำถูกเเล้วหรอครับ

 

มันไม่เชิงดื่มด่ำ มันไม่มีแม้ปิติเข้ามาด้วยซ้ำ ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์ มันแค่รู้สึกแกร่ง บอกไม่ถูก

 

มันเด่นชัดที่ความ "ว่าง อิสระ ปลอดโปร่ง สงบ สันติสุข" ครับ ตั้งเเต่เกิดมา ปฏิบัติมาไม่เคยสัมผัสสภาวะนี้มาก่อนครับ มันมาสัมผัสตรงนี้ได้ จากที่เห็นกายไม่ใช่เรา ใจไม่ใช่เรานั่นหละครับ

เรื่องบังคับ ผมบังคับไม่ได้ครับ เกิดเอง เเละหายไปเอง เพียงชั่วคราว ช่วงสั้นๆ

 

ไม่ได้สั้นถึงขนาด 5 วิ 10 วินะครับ
เเต่สักพักนึง ช่วงนึงเลย เเต่ไม่ใช่ทั้งวันทั้งคืน

 

อืมม น่าจะ ราว ๆ 10-15 นาที
...สั้นจุง ...แต่คิดว่าน่าจะมีคนที่ทำได้ยาวนานอยู่ค่ะ

 

ถ้าให้ผมเปรียบเทียบ มันสุข(สุขสงบ สันติสุข สุขว่างๆ อิสระ)ขนาดที่ ถ้าจะตายตอนนั้นก็ตายได้เลยครับ ไม่ทุกข์ ไม่โศรกเเม้เเต่นิดเดียว หรือเเม้เเต่ใครจะตาย คนรักจะตายก็ไม่สะเทือนได้เลยครับ ไม่ทุกข์ ไม่โศรกเลย

 

ผมก็คิดเช่นกันครับ ว่าเเต่ละคนถ้าสัมผัสสภาวะนี้ ก็จะมีระยะต่างกันออกไป บางคนสั้น บางคนยาว

 

เครสายถึก555

 

สภาวะที่ผมได้สัมผัส มันไม่ได้ว่า เเกร่ง ครับ
เเต่ต้องบอกว่า เย็น เบา อิสระ ว่าง เงียบ สงบ ซะมากกว่าครับ

 

ชะมะ

หาก เห็นจริง ฉลาดจริง บริการจัดการได้

จะเห็น ซ้ำกี่ครั้งก็ได้ จะนานเท่าไหร่ก็ได้

เพราะ ทราบชัดใน "เหตุ"

นี่ไป อ่านคำเขามา อนัตตา เกิดเอง เป็นเอง
บรรลุเอง ไม่ได้เกิดจากเห็น ความ...ของเหตุ จึง ขนมยาย

ฮิววววววววววววววววส์

 

สงบเพราะไม่มีอะไรแทรก อิสระเพราะจิตไร้ข้อผูกมัด แกร่งเพราไร้ความกลัวแม้แต่ความตาย สิ่งแวดล้อมจะน่ากลัววุ่นวายแค่ไหนไม่ทำให้จิตหวั่นไหวได้

 

นี่ ดีนะ ที่ รุ มะ ก่อง ว่าเป็น ญ

ม่ายฉ่าย อะไรก็ บังคับไม่ได้ บริหารไม่ได้
มันเป็นไปเอง พอถูกสัมผัส ก็...... a 6 a 6

เค้าเปล่าปล่อยตัวปล่อยใจ ลอยตามน้ำ อย่าง สวะ

 

นานเท่าไหร่ก็ได้ เนี่ย ไม่แน่ใจ
รอฟังประสบการณ์ผู้เชียวชาญ อยู่ค่ะ

 

ไอ้ตัวไตรลักษณญาณ มันจะมีออกมาอยู่ในความจริงด้วย แบบไม่ต้องสะกดเข้าออกแบบนั้น ความรู้สึกจะเริ่มมั่นคงมากขึ้นๆ ใกล้สมุทเฉทเลย

หลายๆ ความยึดติดจะหายไปเองเลย เช่นความจนรวย การมีครอบครัวหายเกลี้ยง จิตจะไม่เอาเลย จิตมันจะเปลี่ยนเรื่อยๆ

ก้อยังแปลกๆ ที่พวกเห็นสภาวะพวกนี้ ทำไมจิตไม่เปลี่ยนต่อไปอีก

 

นานเท่าไหร่ก็ได้ ตาม เหตุ

เหตุ มี ผล ก็ต้องมี

ไม่ใช่ เหตุ คืออะไร มะรุ

มันเปนเอง มาเอง ไปเอง
แต่ทว่า ไม่ลืม

โอยยยยยยยยยยยยยยยยย

 

จนรู้ชัดในความดับไปละครับ
ถ้าเพลินกะมาๆฝึกใหม่555