เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

มีคำเตือนเสมอว่า...ผู้สูงอายุต้องระวังที่สุดคือการ"หกล้ม"

บ้านผมก็เจอคุณแม่ท่านผบ.ล้มกระดูกสะโพกแตกหักมา7-8ปีแล้ว นอนติดเตียงยาวมาจนวันนี้ โชคดีลูกหลานล้วนมีฐานะ หาไม่คงย่ำแย่หมดตัว แต่ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมก็จะเห็นความทุกข์เวทนาของสังขาร เห็นแววตาของท่าน รวมทั้งคำพูดประชดประชันว่า อยากตาย ในบางครั้ง เนื่องจากคนดูแล อยู่ไม่ค่อยทนต้องเปลี่ยนจากศูนย์บ่อยๆ เพราะการเฝ้าคนสูงอายุติดเตียงเป็นเรื่องสาหัสของผู้ดูแลที่เกิดความเบื่อหน่ายง่ายที่สุด ขนาดค่าจ้างสูงมาก ก็ยังยอมแพ้ไปหลายคน

เขียนเพื่อให้น้องจั๋มเห็นว่า ประสบการณ์นี้ืบ้านท่านผบ.ผม เจอมาเกือบ 10 ปีแล้ว และยังต้องเผชิญต่อไป ส่วนคุณย่าของน้องก็ขออวยพร เอาใจช่วยให้ท่านสามารถผ่าตัดได้ และเดินได้ อย่าติดเตียง

 

"ไม่เป็นไรมิได้"...!(สำนวน ป.อินทปาลิต-ยุค "พล,นิกร,กิมหงวน -เมื่อเกิน 60 ปีที่แล้ว)...สำหรับสมาชิกและแฟนพันธุ์แท้อย่างพวกเรา แบบไหน"ก็ได้หมดและสดชื่น"...!(อันท้ายนี้ขยับมาสำนวนสมัยใหม่ วัยสะรุ่นของจริง-ฮ่า)

 

ขอบพระคุณมากครับ คุณอาwanwi อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดครับ ผมในฐานะหลานก็จะทำหน้าที่ให้ถึงที่สุดครับ

 

ด้วยความยินดีครับน้องจั๋ม หากเห็นประโยชน์ เป็นข้อคิดสะกิดใจเพื่อส่วนรวม เป็น"ความจริง"ที่แท้ เพราะทุกวันนี้ข่าวสาร"ด้านบวก"มีน้อยเหลือเกิน มีแต่ "ข่าวด้านลบ"ยุยงส่งเสริมให้รบราฆ่าฟันกันเอง

ข่าวโทรทัศน์หลายช่องเสนอแต่ข่าวยั่วยุเผาบ้าน เผาเมือง ข่าวปราบม็อบ ทั้งที่ไอ้ม็อบสวะหยิบมือเดียวพวกนั้นไม่ต้องไปปราบอะไรมันให้เสียงบประมาณแผ่นดินมาก กรุณาจับมันยัดคุก ตัดสินความผิดจริง...อย่าปล่อย อย่าให้ประกันตัว

เชือดไก่ให้ควายดูสัก10 -20ตัวก็จบ...!

ไม่เข้าใจกระบวนการยุติธรรม?...เอาละเขียนแค่นี้พอ เขียนมากเดี๋ยวหาว่า "หมิ่น" บางสถาบัน!

แชร์ไปครับ จับมือสู้กันไป เพื่อความสงบสุขของประเทศ ให้ลูกหลานอยู่ดีมีสุข อย่าอยู่อย่างบ้านแตกสาแหรกพินาศ...

อย่างที่ เหมา เจ๋อ ตุง ผู้พลิกแผ่นดินจีนว่าไว้...

"เรื่องส่วนตัวเราล้วนสำคัญและใหญ่หลวง แต่เมื่อเป็นเรื่อง"ประเทศชาติ"-เรื่องของเราก็เล็กนิดเดียว"!!!

 

ขอบคุณน้องจั๋ม รักษาสุขภาพครื้อกั๋น อย่าเผลอ อย่าประมาท มี"เรื่องเล่าฯ"เป็นเพื่อนยามนี้ิดีกว่าเพื่อนทุกคน ซึ่งเราไม่รู้ว่า แต่ละคน แต่ละวัน ไปเจออะไรกันมาย้าง

นาทีนี้เขาตอกย้ำว่าแม้แต่คนใกล้ตัวก็ยังวางใจไม่ได้ ...เฮ้อ เขียนแล้วเหนื่อยใจแทนทุกคน(รวมตัวเองด้วย-ฮ่า)

 

ครับ ขออนุญาต แชร์ภาพ ของคุณอา pattana ก็พอครับ ให้ภาพเหล่านั้นเล่าเรื่องในตัวมันเอง เพราะผมคิดเอาเองว่า “บัวในตม” มันก็เป็นได้แค่อาหารของเต่า ปลา ขนาดพระพุทธองค์ยังชี้แนะไม่ไหว เราแค่ประชาชนธรรมดา คงต้องให้ “กรรม” ลงโทษ

 

น้องโต้ดทักมาเห็นภาพ ผมก็เบื่อที่สุดเวลาลูกน้องทักมาขอประชุมสาย ได้แต่บอกว่าพวกเอ็งเม้าท์กันให้จบ แล้วโทรมาเล่าเหอะ...คอลล์เคิลล์อะไรข้าทำไม่เป็น มีแต่"คอลล์ตราควาย"ที่ใช้เป็น-ฮ่า

อยู่กับคำสอนหลวงปู่ นอกจากสุขและดื่มด่ำ ยังปรับปรุงอารมณ์ ปรุงจิตไปในทางสว่าง สงบ สะอาด ว่างเปล่า ไม่ทุกข์มาก ทั้งเรื่องงานกับเรื่องเลวร้ายรอบตัว

ขอบคุณน้องโต้ดที่แวะทักสม่ำเสมอ กับวิถีปจว.ที่แบ่งปันเล่าสู่กันฟัง

 

อะไรที่เห็นว่าดีและมีประโยชน์ ขอให้ช่วยกันแชร์ไปให้เยอะ ๆ เลยครับ

 

รับปฏิบัติครับ พี่pattana

 

นักท่องไพรบนตัวอักษร ร้อยละร้อยต้องเคยผ่านนิยายอมตะขึ้นหิ้งของท่านปรมาจารย์ผู้ล่วงลับ...ใครบอกไม่เป็นแฟนท่าน เดินหนีได้เลย มันโม้และโกหกแหง

ผมเคยนั่งคิด นอนคิด...หากเปลี่ยนท่าน"พนมเทียน"มาเกิดในยุค"เปเปอร์เลส"(ไร้กระดาษ) คนไม่อ่านหนังสือที่อยู่บนกระดาษเหมือนอ่านหน้าจอ ไม่เดินไปซื้อหนังสือ ร้านหนังสือปิดตัวเองเป็นทิวแถวอย่างนี้...

นวนิยายบันลือลั่นชุดนี้ จะทำสถิติการขาย การอ่าน ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นหรือเปล่า???

คิดไปคิดมา ก็บอกกับตัวเองว่า ...เลิกคิดได้แล้ว คิดหาหอย หาหอกอันหยัง...แต่ละยุคสมัย มันไม่เหมือนกัน ทุกคนต้องปรับตัวไปตามสถานการณ์

มาเขียนในยามหน้าจอเฟื่องฟู "เพชรพระอุมา" ต่อให้อ่านฟรีก็อาจ "ครองจอ" มีคนอ่านท่วมจอเหมือนเดิม เมื่อถูกซื้อลิขสิทธิ์ไปทำหนัง-ทำละคร ก็จะทำได้ดีถึงขีดสุด

เพราะยุคนี้ การสร้างภาพมายาด้วย "ซีจี"(คอมพิวเตอร์ กราฟฟิค) เติบโต ทันสมัย เทคนิคแพรวพราวเตลิดไปไกลสุดกู่ ถ่ายทอดจินตภาพแบบไหนออกมาบนจอได้ทั้งนั้น และหนังเรื่องนี้คงไม่เจ๊งป้ง โดนด่ายับเหมือนเมื่ออดีต

เห็นไหมว่า ได้อย่าง-เสียอย่างจริงๆ...สรุปแล้ว ความโด่งดังและคุณค่าของ"เพชรพระอุมา" ก็เปรียบเสมือน...เพชรย่อมเป็นเพชรวันยังค่ำ ไม่ว่าอยู่กาละสมัยใด

 

ดีครับ-เป็นหน้าที่อันเลี่ยงไม่พ้น ต้องผจญกันไป อย่าท้อถอย

 

ตามแต่วิจารณญาณ และตามสะดวก สบายใจของตนเองเลยน้องจั๋ม สิ่งใดที่คิดดีแล้ว ตกผลึกเห็นชัดแล้ว...เห็น"ด้านดี" มากกว่าด้านเสีย ก็ลงมือทำไปเถอะ ทุกเรื่องมี "2-3ด้าน" เสมอ

แต่..."ความจริง-ความดี" มีหนึ่งเดียว เหมือนพระอาทิตย์ต้องขึ้นทางบูรพาทิศ หลีกเลี่ยงไม่พ้น

 

นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านมาถึงกระทู้นี้แล้ว รู้สึกอยากเกิดในยุคนั้นจริงๆเลยครับ อิจฉาคุณปู่ คุณลุง คุณพ่อ และคุณอา ที่ได้มีโอกาสได้กราบ หลวงปู่โต๊ะ ผมคนรุ่นหลังถึงจะไม่เคยได้รู้จัก พูดคุยกับท่าน แต่ผมนั่งฟังเรื่องเล่าในวงเหล้าของบรรดาลุงๆอาๆ ตั้งแต่เด็กยันโต ฟังกี่เรื่องๆก็ต้องมีหลวงปู่โต๊ะกับหลวงพ่อสด ในเรื่องเล่าตลอด นักเลงสมัยก่อนนี่สุดยอดจริงๆ

 

วันที่ ๑๔ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันเสาร์ ขึ้น ๖ ค่ำ เดือน ๙ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

สวัสดียามสาย ทักทายสมาชิกทุกท่านครับ

 

คุณอา pattana ครับ พระองค์นี้ยังมีให้บูชาที่วัดไหมครับ ผมเพิ่งนั่งอ่านมาถึงกระทู้นี้เองครับ

 

ผมนี่เสียชื่อเด็กฝั่งธน ลูกหลานพระเจ้าตาก จริงๆเลยครับ ทำไมผมไม่เคยรู้เลยว่าศาลจริงของท่านอยู่ที่วัดหงส์ฯ รอโควิดสร่างซารอบนี้ ต้องไปไหว้ให้ได้เลยครับ ขอบคุณความรู้ใหม่จากคุณอา wanwi ครับ

 

ความรู้ล้วนๆไม่ผสม “นิทาน+นิยาย” นี่คือความยากของการสะสมเครื่องราง จนทำให้ผมไม่กล้าจับเลยซักที ถึงผมจะครั่งไคล้แค่ไหนก็ตาม ได้แต่นั่งดูนั่งอ่านพอเป็นความรู้ งูๆปลาๆ ขอบคุณ ท่าน บก เป็นอย่างสูงครับ

 

ย้อนเก็บโพสท์ที่กระโดดข้าม
ตามรอยลายแทงไปกรุงเก่า...

นิราศวัด.....ขัดกิเลส
ไล่อาเพศ....เหตุข้องขุ่น
บุญแต่น้อย...คอยค้ำคุณ
เกื้อการุณ.....อุ่นอุรา
--'สุทธาวาส'.....วัดวาดเวียง
--พระพรเพียง...เพี้ยงรักษา
--คุณค่าครบ......จบรัตนา
--'อโยธยา'........ฤาเลือนลืม!