วิชชา ธรรมกาย ไม่ได้มาจาก วัดพระธรรมกาย

สวนทางอย่างไร หละ จะบอกว่า ผมพูดโอ้อวด แต่ ผมไม่สนใจนั้นนะหรือ

ก็บอกไปแล้ว ว่า ธรรมก็คือ ธรรม ผมก็พูดไปตามความจริง ก็สมมติเขาว่ากันอย่างนั้นจะให้ผมพูดว่าอะไรหละ

จะบอกว่า ผมไม่รู้ไม่เห็น หรือ ให้ผมอมพนำว่า ไม่ได้ กระผมไม่ได้ธรรม นั้นนะหรือ

ก็มันได้ก็บอกว่า ได้ จะไปเก็บเอาไว้ทำไมหละ

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO


แน่ใจหรือครับ ว่าผมไม่มีครู

 

ก็คุณ ปฏิเสธ เองนี่ว่า คุณไม่ได้ ฝึกกสิณ ทั้งๆ ที่การมองแก้วลงสู่กล่าง สะดือ ด้วยการย้อน จากจมูกขึ้นหัว แล้วลงสู่กลาง

ผมจะบอกให้ว่านี่มันวิธีของ พราหมณ์ และ โยคะวิถี ก่อนจะมีพระพุทธองค์เสียอีก

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO


1.นี่แสดงว่า ยังแยกนิมิตรจากกสิณ และ ของจริงที่มีอยู่ ไม่ได้

2.ที่ว่าไม่ถูกต้อง เพราะ มีหลายท่าน ไม่ได้ไปค้างที่พรหมโลกอย่างที่คุณกล่าวนะสิครับ

 

ก็ไอ้ที่เห็นนั่นแหละ นิมิต หละ หลงไปแล้วยังไม่รู้ตัวอีก ถ้าของจริง มันต้องมีเหตุ มีปัจจัยสิ
คือ มีที่ตั้ง ไม่ใช่ ลอยๆ ขึ้นมาว่า นี่กายพระโสดาบัน นี่กาย พระสกิทาคามี ผมก็ถามไปแล้วไงว่า ใครบอกคุณว่าที่คุณเห็น นั่นใช่

อ้าว นี่กระโดษไปดูที่พรหมโลกมาแ้ล้วหรือครับ ถึงได้รู้ เนี่ย
ก็การปฏิบัติ มันก็ชี้ชัดอยู่ว่า ติดอยู่ที่รูป เป็นสมาธิ เท่านั้น ยึดรูปนิมิต เพื่อดิ่งลงไปเรื่อยๆ ลงสู่ฌาณ 4 เท่านั้นแหละ

แล้วไอ้ที่บอกว่า หยุด นั้นก็คือ อุเบกขาในฌาณ 4 นี่แหละ ไม่ได้ไปไหนเลย

 

การเห็นภาพพระพุทธเจ้าเข้ามาหานั้น อันนั้นคือ นิมิต

การกำหนดภาพเพื่อเพ่ง อันนั้น คือ กสิณ

ภาพที่เพ่ง จะใช้ตาเนื้อเพ่งก็ได้ แต่เมื่อเพ่งแล้ว ก็จะจดจำได้ แล้วเอาไปเพ่ง
ต่อในภาวะคิด จึงกำหนดรูปให้เคลื่อนไหวได้ เพราะคิดอยู่

เมื่อเพ่งจนได้ที ก็จะเกิดโอภาสตามปรกติ

เมื่อเกิดโอภาสและประครองได้ ก็จะไปรู้ในสิ่งต่างๆ ที่ไม่พ้นธาตุ สัญญา ตามปรกติ

ยังไม่มีภาวะไหนเลยที่ถอดถอนขันธ์ 5

เพราะยังไม่เคยถอดถอนจิต

ที่นี้ตามตำราที่ คุณสมถะ อนุเคราะห์ให้อ่าน การกลับเป็นว่า การถอนขันธ์
อยู่ขั้นตอนเดียวกันการถอนรูปเป็นชั้นๆ หรือ ย้อนไปในขั้นตอนการเพ่งนิมิต
ก็คือ ย้อนไปใช้การคิด การเพ่งอารมณูปนิชฌาณ ก็แปลว่า ไม่ใช่ถอนขันธ์
เพราะภาวะนั้นยังใช้ขันธ์ทำงานเต็มที่

 

การถอน นิมิต จึงอยู่ที่การถอน การเห็นพระพระพุทธเจ้ามาหา

ไม่ใช่การถอดรูป เพื่อเพ่งกสิณ ธรรมดาๆ

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

(smile)ก็ยังตอบไม่ตรงอยู่ดี

แล้วธรรมกายที่ท่านเคยฝึก เคยได้ เป็นอย่างไรบ้างครับ

 

นิมิต ที่นักเล่น ฌาณเล่นกัน จะอยู่หลัง โอภาส หรือ แสงสว่าง
หรือ การรู้ในลักษณะเหมือนธรรมไหล การใช้แสงสว่างส่องไป
ดู้โน้นดูนี้ ข้อนี้ชี้ว่าผู้เป็นอาจารย์สายนี้ทำได้ แต่การทำได้นี้
ก็ไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันว่าบรรลุโสดาบันเลยแม้แต่น้อย เพราะ
อาการของจิตทั้งหลายข้างต้น ฤาษี ชีไพร เชน พราหมณ์ ก็ทำได้

 

และการได้ธรรม หรือ คุณธรรมที่ไปเสมอ แค่เสมอฤาษี ชีไพร เชน พราหมณ์

ทำให้แยกไม่ออกว่า อันไหนคือ พุทธะ ทำให้ยินดีกับสิ่งที่อยู่ในฤาษี ชีไพร เชน
พราหมณ์ ที่ไม่สิ้นอาสวะ

 

ลูกแก้ว เราก็น้อมดูได้ ให้มันซ้อนกัน ขยายเข้าขยายออกก็ทำได้

แตที่เราชอบใจคือ กำหนดให้มันสลายเป็นผงไป เมื่อสลายเป็นผงก็
ไม่มีอะไรให้ยึด จิตจะเริ่มรวมได้ และเกิดโอภาสตามปรกติ ไม่มีอะไร
ที่วิเศษมากมาย

* * * *

การตรวจว่าเราติดภาพลักษณ์ อัตลักษณ์หนึ่งหรือไม่ ก็ลองน้อมเห็นสิ่งที่เคารพ
สลายไป หรือ มีบุคคลถภายนอกมาทำลายสิ่งนั้น แล้วลองนึดในใจดู ตามรู้กาย
และใจดูว่า เกิดสงสัย ขุ่นมัวหรือไม่ เกิดเหตุผลคำบรรยายมากมายหรือไม่ ถ้าเกิด
แปลว่า ขันธ์ไม่ได้หายไปไหน แต่กลับใช้มันเต็มที่กว่าเดิม สร้างฟอร์ม หรือ ภพชาติ
ขึ้นมาอีกหนึ่งภพ เป็นภพผู้ยึดเหนี่ยวแน่นในสิ่งหนึ่ง ไม่ใช่หนทางแห่งความเบื่อหน่าย
เพราะ มีสิ่งหนึ่งคาใจ ไม่อาจทำลายลง

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

ตรงนี้เข้าใจ และเคลียรครับ


แต่มันก็แค่เป็นขั้นตอนที่ต้องผ่าน


อาศัย เข้าไปสู่ ขั้นต่อไป จนกว่าจะถึงอัปปนาจิต



สำหรับผู้มัสติระลึก เตือนตนเนืองๆ ย่อมทราบว่า


เป็นหลักกิโล ที่เท่าไรที่ต้องผ่าน ไปสู่จุดหมาย

 

งานสำคัญกลายกลับมาว่า ให้มารู้กาย รู้ใจ ตน จะมีประโยชน์เสียกว่า

แม้จะฝึกไปแล้ว ก็ลองดูกาย ดูใจตน ว่า ต่อแม้ฝึกจนเห็นธรรมผุดไหล
มากมายแล้ว ยังรู้ทันใจตนได้หรือไม่ ยังรู้ทันกายที่ขยับไปได้หรือไม่
ถ้ายังไม่ได้ ไม่เข้าใจว่าต้องเห็นอะไร ก็ข้อให้รู้ไปง่ายๆว่า ยังมีสงสัย

 

อาจารย์ผมมาแล้ว เชิญ สนทนากับอาจารย์เอกวีร์เลย ครับคุณโอม เพราะท่านจริตเย็นกว่าผม

คุยกับท่านอาจจะได้ธรรมไปมาก แต่ถ้าชอบแบบเปรี้ยงปร้างเป็นวัยรุ่นใจร้อนก็ต้องมาหาผม

แนะนำนะ คุณโอม ผมเจอธรรมแล้ว รู้เห็นจริง กำจัดกิเลสได้จริง เย็นจริง มีหลักใจมีความหนักแน่น ของใจ จริง
เป็นพยาน ให้พระศาสนาได้ รู้ว่าอะไรคือ ทางอะไรไม่ใช่ทาง เพราะฉะนั้นเปิดใจ ดูก่อน
แล้วจะพูดออกมาภายหลังว่า โชคดีที่ได้มาเจอธรรมบริสุทธิ์ ไม่เช่นนั้นจะ ต้องติดแบบนี้ไปอีกหลายชาติ

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO


การทดสอบโดยสภาวะธรรมเอง คือ มีการกระทบตามปกติที่อายตนะเฉกเช่นคนธรรมดา ไม่ได้กำหนดทำลายให้สลายไป


กำหนดให้สลาย มีเจตนา ที่เป็นความต้องการอย่างละเอียด

 

ดีครับ นี่แปลว่าก็รู้ทางในแง่ปริยัติอยู่ รู้ว่าต้องไปถึงอัปปนาจิต

ผมชอบใจคำว่า อัปปนาจิต ที่คุณใช้ เพราะมันต่างจาก อัปปนาสมาธิ

อัปปนาสมาธิ อาจไม่ใช่ อัปปนาจิต

อัปปนาสมาธิ เป็นสมาธิที่ศาสนาไหนก็เข้าถึงได้

แต่ อัปปนาจิต น่าจะมีศาสนาพุทธเพียงศาสนาเดียวที่เข้าถึงตรงนี้

เหตุเพราะ สติปัฏฐาน 4 ที่สายวัดมหาธาตุได้กลับเอามาฟื้นฟู ถึงแม้
ว่าจะมีส่วนที่ยังให้สงสัย แต่ก็ยังมีความลัดตัดตรงมากกว่าวิธีอื่นๆ

 

แต่เอาเข้าจริงๆ ก็มีวิธีลัดกว่านั้นอีก คือ การตามรู้กาย ตามรู้ใจ ไปในภาวะปรกติ
ของคนธรรมดาๆ นี่เอง ไม่ต้องนั่งทำสมาธิอะไร

เพราะ เมื่อตามรู้กาย ตามรู้ใจไปเรื่อยๆ เมื่อจิตเขาอิ่มกับการตามรู้ จิตเขาจะเข้าไป
ทำอัปปนาสมาธิด้วยตัวจิตเขาเอง สั้นๆ แค่ขณะจิต ก็กุศลกว่า การเห็นนิมิตหลายเท่า
เพราะเครื่องร้อยรัดให้ยึดเหนี่ยว หรือ งานที่ต้องวางลงนั้นจะน้อย

 

ฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯ


ขอบคุณพี่ ที่เจตนาดี เอื้อเฟื้อ และห่วงใยครับ


อุปนิสัยเดิม เราอาจละไม่ได้หมด ไม่สำคัญเท่า ปัจจุบันและอนาคต

เราเดินไปบนเส้นทางที่มุ่งสู่ทางพ้นทุกข์ ตามแนววิถีของตน


อันมีมหาสติปัฏฐานสี่ เป็นทางเอก





ด้วยความเคารพ เสมอครับ

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

อันนี้ก็เคลียร อยู่ครับ


แต่ ยังต้องอาศัยบางอย่าง เพื่อเป็นเครื่องช่วยในการบำเพ็ญพระสัมมาสัมโพธิญาณ ให้เต็มทุกด้าน อยู่น้อ.....

 

อ้าว อ.ขันธ์ โยนกันได้ จริงผมก็โทษะรุนแรงเหมือนกัน เพียงแต่อาศัย
วาระจิตของ อ.ขันธ์ ทำให้ผมเบาและเย็นได้

* * * *

คุณโอม ตอนที่คุณถาม อ.ขันธ์ ว่าถึงตรงไหน
เป็นผม ผมจะไม่ถามแค่นั้น