พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 15 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 12 คน )

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

sithiphong, guawn+, katicat+

น้องกวง โทร.หาพี่ด้วย

 

อ่ะ...โมทนาด้วยจริงๆ งั้น ผมให้ปูนสอเป็นสินน้ำใจ กับพี่เอกแทนรึกันครับ ขอเตรียมดูก่อนว่าองค์ไหนดีครับ หุ หุ

 

รับไปเถอะครับ คุณแมวเหมียว เป็นน้ำใจจริงๆจากคุณเอก ส่วนท่านเอกผมมีให้เขาแทนแล้วครับ หุ หุ

 

แจ้งที่อยู่ทาง pm กับท่านปาทานนะครับ หุ หุ

 

555 กระทู้วิ่งจนตาลายอีกแล้ว เมื่อคืนนี้ผมไล่อ่านกระทู้นี้อยู่ ผมพบว่าที่ผมเคยสงสัยนั้นผมได้คำตอบแล้ว
คือตอนแรกผมก็ยังรู้สึกว่าอ่านมาถึงหน้า 200 กว่าๆ มันก็ปาเข้ามาปีกว่าแล้ว เหลืออีกแค่ปีกว่าๆ ทำไมกระทู้มันวิ่งไปเป็นพันหน้าได้
ที่แท้ก็เป็นเพราะ server ใหม่นี่เอง แล้วกระทู้ก็วิ่งฉิวๆอย่างนี้ทุกวันสิน่า ถึงได้มากมายขนาดนี้

จบเรื่องความหลัง มาพูดถึงเรื่องปัจจุบัน หุหุ พี่ katicat รับไว้เถอะครับ คิดเสียว่าเป็นบุญของพี่ครับ ส่วนของผมเดี๋ยวท่านมาเองครับ (ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าตนเองยังบุญน้อยครับ ไม่ใช่ความรู้สึกน้อยใจ แต่รู้สึกว่ายังต้องเร่งทำอีกมากครับ 555 เดี๋ยวมีคนมาตบไหล่ให้ผมสู้ๆอีก ไม่พูดละ แต่ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับจะสู้ต่อไปครับพี่)
และโดยเจตนาของผมก็ต้องการให้ความตั้งใจของคุณ nongnooo ที่เป็นอาจารย์ผมคนหนึ่ง(ผมตื้อดื้อๆอย่างนี้ละครับ หุหุ) ได้สมดั่งที่ตั้งใจครับ ผมว่าองค์นี้เท่าที่ผ่านมามีองค์ประกอบรอบด้านหลายๆอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ท่านคงจะเลือกพี่ katicat มากกว่าผมครับ ดั่งคำที่ผมอ่านเมื่อคืน วันนี้ย้อนกลับมาสะท้อนอยู่ในหัวผมคือ"พระที่ดีนั้น เขาเลือกเจ้าของเองครับ" และตัวผมเองก็รู้สึกอนุโมทนาบุญกับพี่ katicat มากจริงๆครับ ไล่ทำบุญมาได้มากมายจริงๆ บอกตรงๆผมอยากทำได้อย่างพี่ๆหลายคนในกระทู้นี้ครับ แต่อย่างน้อยผมก็ยังดีใจที่ถึงจะเงินน้อย แต่ได้มาเป็นหมอรัฐบาล ช่วยคนยากไร้ ถึงไม่มีเงินไปใส่ซอง ก็ได้ทำบุญกับคนด้วยกัน (บางครั้งก็ได้ทำกับพระภิกษุครับ)
ตั้งแต่ผมได้รู้จักพี่หนุ่ม และพี่ๆหลายๆท่านในกระทู้นี้ ผมเรียนตรงๆว่าผมรู้สึกว่าตนเองเปลี่ยนไปมากครับ ตอนนี้เวลาอยู่เวร พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ ผมจะลุกด้วยความยินดี ว่านี่เป็นเสียงระฆังเรียกเราไปทำบุญครับ เวลาเจอพระภิกษุมาตรวจ ผมก็ยกมือไหว้ท่านก่อน จากที่สมัยก่อนจะนั่งเฉยๆ เพราะถือว่าท่านมาให้ทำบุญถึงที่ทำงานครับ
ยังมีอีกมากมายที่ได้จากที่นี่จริงๆครับ ผมจะไม่ลืมเลยครับว่าโชคดีแค่ไหนที่ได้หลงเข้ามา เชื่อไหมครับว่าผมรู้จักเวปนี้ กระทู้นี้เพราะผมค้นหาว่า visa กับ master card ต่างกันอย่างไร เพราะผมเพิ่งมีบัตรเครดิตเป็นของตนเองเมื่อไม่กี่เดือนมานี้ เลยไม่รู้เรื่องครับ ตอนเลือกทำก็ถามพยาบาลว่าต่างกันอย่างไร เขาก็ตอบว่าไม่รู้ รู้แต่ทำ visa กันบ่อยๆก็ดีไม่มีปัญหา ผมเลยเลือกตามเขาไปก่อน แล้วมาหาข้อมูลอ่านทีหลัง ก็งงเหมือนกันว่ามาเจอกระทู้นี้ได้อย่างไรครับ

ตอนนี้ทุกๆวันสำหรับชีวิตผมมีค่า และมีความสุขมากกว่าเดิมครับ ถือว่าผมได้รับมามากแล้วครับจากที่นี่ ถ้าผมจะแบ่งเพื่อให้เป็นจุดเริ่มของคนอื่น ผมก็ยินดีมากๆครับ เพราะผมนับถือและอยากเป็นได้อย่างพี่ๆหลายท่านในที่นี้ แต่ผมก็รู้ว่าคงไม่อาจเทียบได้ เพียงแต่เดินตามรอยบ้างก็ยังดีครับ

 

จะเอาใจช่วยนะครับ ช่วงนี้เลือดขาดแคลนมากจริงๆครับ หากมีโอกาสจะช่วยเชิญชวนให้ครับ

 

เห็นไหมครับ เป็นศิษย์มีครู ก็มีผู้ดูแลอย่างนี้แหละครับ ขอบพระคุณที่ดูแลครับ อาจารย์ หุหุ

 

มาชวนน้องๆทำบุญ คือว่า
พี่รับเป็นเภาพซื้อเตียงคนไข้ 1 เตียง= 25,000 บาท
ให้กับ โรงพยาบาลหลวงพ่อทวีศักดิ์ วัดศรีนวล อยู่แถวๆ
หนองแขม เชิญร่วมกันเป็นเจ้าภาพตามศรัทธาค่ะ

โอนเงิน เข้า
บ/ช ธ.กสิกรไทย สาขาย่อยเดอะมอล์บางแค
เลขที่ 751-2-65293-4
คุณพิมพาภรณ์ เสถียรสถาพร

 

กระทู้ห้องนี้เป็นประโยชน์มาๆครับต่อเพื่อนๆสมาชิกและต่อตัวผมเอง ได้ความรู้แง่คิดหลากหลายในหลายๆมุมมอง ซึ่งเป็นเหตุเป็นผลกันตามแนวทางการสอนของพระพุทธองค์ครับ
รู้สึกปลื้มปิติและมีสติมากขึ้นครับ
อนุโมทนาและขอบคุณครับ

 

ว่าแต่ว่า มีใครทำแผนที่บ้านอาจารย์ประถมไว้บ้างครับ รบกวนส่งให้ผมทีครับ ผมยังไปไม่ถูกน่ะครับ

 

อย่างที่แจ้งไว้ครับว่าผมเองเพิ่งเข้ามาใหม่ และรู้สึกว่าตนได้อะไรๆจากกระทู้นี้มาก จึงมีความสุขที่ได้พิมพ์ และอ่านกระทู้นี้ครับ
ตอนนี้ผมไล่อ่านกระทู้อย่างละเอียดมาถึงหน้า 343 แล้วครับ หลังจากเคยอ่านผ่านๆไปครั้งหนึ่ง พบว่าการกลับมาอ่านอีกครั้งได้ประโยชน์อีกมากมายครับ
ตอนนี้ขออนุญาติเก็บบทความของคุณเพชรไว้ส่วนหนึ่งครับ เพราะเห็นว่าต้องใช้เวลาในการพิจารณาครับ ลึกซึ้งมากทีเดียว จึงเก็บไว้อ่านตอนที่ไม่มี internet ครับ

เป็นบทความนี้ครับ

๑)
สาเหตุแห่งความยุ่งยากสับสนปนด้วยชีวิตที่ผิดหวัง
คือกิเลส และตัณหาที่มีพิษสถิตในหัวใจชน
บิดเบือน แล้วกระจายแพร่ อันเป็นมูลเหตุแห่งตัณหา
จะต้องให้ความใส่ใจอย่างล้ำลึกเข้าไปทดแทน
๒)
นึกมโนภาพหนึ่งขึ้นเบื้องหน้า
เป็นภาพที่ปรารถนาอย่างที่สุด
แล้วจำแนกแยกย่อยกลุ่มเป็นห้าธาตุ
เริ่มวิเคราะห์ภาพแต่งกายตน
๓)
เนื้อ เลือด กระดูก ไขกระดูก ไขมัน และขาแขน
อวัยวะที่ให้ความรู้สึก อวัยวะภายใน และหลุมรู
อุจจาระ ปัสสาวะ พยาธิ เส้นผม อีกทั้งเล็บ
จำแนกส่วนต่างๆของร่างกายที่เหม็นเน่า
๔)
จัดแยกประเภทส่วนเหล่านี้ให้เป็นหมวดเป็นหมู่
และใช้ขอบเขตของสติประกอบมันขึ้น
แล้วแบ่งแยก และวิเคราะห์มันออกมา
จนถึงอนุภาคที่มิอาจลดลงไปได้อีก
๕)
ตรวจหากิเลสใดในส่วนไหนที่งอกเงย
ดู"ร่าง"นี้มิมีอะไรอื่นนอกไปจากเศษสะเก็ดที่เหม็นเน่า
พึงระลึกว่ามันคือเครื่องจักรกลอันโสโครก หรือกากขยะ
หรือกองของเศษไม้ เศษหิน แลหนองเน่า
๖)
เมื่อสิ่งเหล่านี้ไหลเข้ามาสู่ความเห็นแจ้งแลยุติ
ให้สำรวจโดยธรรมชาติ ส่วนประกอบอันซับซ้อน
ด้วยความรู้สึก และด้วยการสร้างความคิด
จะเกิดความตระหนัก และมีปฏิกิริยาต่อความสัมพันธ์เหล่านี้
๗)
ภาพที่เห็นเหล่านี้ดูดุจดังภาพอันหลอนหลอกตา
ต้นกล้วย หรือภาพมายาเวท
จะไม่มีกิเลสหันหามาสิงสู่
ดังนั้นจงปล่อยให้กระแสแห่งความเห็นแจ้งหลั่งไหลจนกระทั่งมันอันตรธาน
๘)
อย่าพยายามหน่วงเหนี่ยวแสงอันเรืองเรื่อ
แต่พยายามปฏิบัติ และตรวจสอบภาพอื่นๆ
เพื่อความรู้แจ้งเห็นแจ้งสิ่งเปื่อยเน่า
จะเห็นการสร้างอันปราศจากรากฐาน
๙)
เฝ้าดูการสร้างอันปราศจากรากฐานเหล่านี้
จะเห็นปรากฏการณ์ที่ไม่จริงให้ปรากฎ
ด้วยการละลายสลายอย่างฉับพลัน
จึงเป็นการพิจารณาในแนวทางที่ถูกต้อง
๑๐)
เป็นที่ทราบ มนุษย์ส่ำสัตว์ในอดีตหลากล้วนแตกดับ
อนุมานได้จากความเสื่อมสลายผุพังอันมิอาจหลีกเลี่ยง
ของสัตว์โลกทั้งปัจจุบัน และอนาคต
ค้นพบสาเหตุแห่งความทุกข์ทรมานในสภาพที่ดำรงอยู่
๑๑)
เป็นที่รู้แจ้งว่า สรรพสัตว์เกิดมาแล้วดับสูญ
โดยฉับพลันแลโดดเดี่ยว
ทุกรูปแบบของชีวิตผันแปรแลเปลี่ยนแปลง
มองดูโครงสร้างอันไม่จิรังของการดำรงอยู่
๑๒)
โดยสรุป ไม่ว่าการดำรงอยู่จะเป็นรูปแบบใด
หลากล้วนไม่ถาวรแลไม่จิรัง
ต่างก็รู้แจ้งในการพิจารณาใคร่ครวญ
โดยอำนาจจิตของแต่ละคน
๑๓)
ขณะที่ภาพแห่งกิเลสอันไม่เที่ยงแท้แต่ละอันพลันปรากฎ
ส่องแสงระยับยิบดุจประกายฟอง มืดมัว หรือแสงอันแปลบปลาบ
ปล่อยให้กระแสอันเห็นแจ้งหลั่งไหล
ให้ความสว่างไสวกระทั่งมันลับล่วง
๑๔)
และแล้วการกลายมาเป็นความหลากหลายอันซับซ้อน
จงเฝ้ามองภาวะชั่วขณะของท้องร่วง หรือเป็นบิด
เป็นธรรมชาติแห่งความทรมานซึ่งมีมาแต่กำเนิด
และภาพลวงตาอันน่าพึงพอใจ
ย่อมแน่นอนจะกลายมาเป็นผลทรมานในภายหลัง
พิจารณาใคร่ครวญถึงความสามารถ
ความเจ็บปวดทั้งหลายของภาวะแห่งมนุษย์
ร่างกาย และจิตใจอันเป็นสิ่งประดิษฐ์ดุจเป็นพื้นฐานแห่งสิ่งทั้งปวง
๑๕)
ตลอดส่วนบกพ่องภายในของจิตใจ และร่างกายนี้
แม้นไม่มากเกินไปกว่าปลายเข็ม
โครงสร้างส่วนผสมอันเป็นอิสระ
จากมลทินแห่งความทุกข์ทรมาน
๑๖)
ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่ารากเหง้าแห่งความทุกข์ทรมาน
ท่อระบายที่เน่าเหม็น บ่อไฟนรก
หรือเกาะมนุษย์กินคน
รักษาการรู้แจ้งนี้เอาไว้จนกระทั่งมันจางหายไป
๑๗)
ในที่สุดด้วยความรู้แจ้งต่อความทุกข์ทรมาน
เสาะหาในความยุ่งเหยิงนี้ กองแห่งความไม่จิรังยั่งยืน
ไม่ว่าตัว"ฉัน"จะคิดเห็นเป็นเช่นไร
ก็จะเห็นว่าตัว"ฉัน"นั้นว่างเปล่า
๑๘)
ดุจดั่งสายธานลิ่วลงจากหน้าผา หรือสายน้ำจากฝักบัว
หรือก็ดุจดั่งเรื่อนร้างอันว่างเปล่า
ปล่อยให้ภาวะอันแน่นอน
คงอยู่จนกระทั่งสูญสิ้น
๑๙)
เมื่อความรู้แจ้งนี้จางหายไป
ตรวจสอบอย่างมีเหตุผลดุจคราวก่อน
เฝ้ามองภาพแห่งความหลากหลายอย่างเหมาะสม
บางครั้งก็ละเลยระเบียบแบบอย่างที่มีมาก่อน
๒๐)
แสวงหาความหมายครั้งแล้วครั้งเล่า
บางครั้งมองไปที่ร่างกายของผู้อื่น
บางครั้งก็สืบสาวไปยังการประดิษฐ์ของผู้อื่น
และบางครั้งก็ตรวจสอบสภาวะการดำรงอยู่ทั้งหมด
๒๑)
ดังนั้นสิ่งแนบติดทั้งหลายแหล่จะพินพัง
ตัดความคิดทั้งหลายแหล่แต่ตรวจสอบสี่ประการ
ความหลากหลาย ความไม่จิรัง ความเจ็บปวด และความว่างเปล่า
หมุนกงจักรแห่งความแน่นอนของสมาธินี้
๒๒)
ชี้ทางแสงสว่างที่ชัดเจนของความรู้แจ้ง
ต่อภาพที่บิดเบือนทุกๆชนิด
กระแสของการปฏิบัติจะเพิ่มขึ้นอย่างไม่แตกสลาย
ดุจดั่งไฟลามทุ่ง
๒๓)
ตลอดชีวิตที่มีมาก่อน ตัว"ฉัน"
จะบิดเบือน มืดมน และแตกกระจัดกระจาย
สร้างกระแสอันฝันเฟื่อง และเข้าใจผิด
ความสุขสงบจัดต้องเข้ามาแทนที่ภาพลวงตานั้น
๒๔)
เมื่อพลังที่แตกกระจัดกระจายได้สูญสิ้น
และยาต้านพิษ การตรวจสอบจิต ยังคงอยู่
เมื่อจิตไร้อุปสรรคมาแผ้วพาน
การผ่อนคลายก็จักอยู่ในดุลยภาพ
๒๕)
ด้วยการฟื้นฟูกระตุ้นจิต
วินิจฉัยให้ต่อเนื่องดุจเมื่อก่อน
รักษาจิตเอาไว้ให้ปรากฏ
อีกทั้งความเห็นแจ้งเอาไว้ในจิต
๒๖)
เมื่อใครบังเกิดความลืมหลง
และกิเลสตัณหาพลันปรากฎ
ให้ใช้การสำรวจตรวจสอบนี้
ดั่งหนึ่งฟาดฟันดาบปราบศัตรูให้รู้พ่าย
๒๗)
ฝึกฝนเฝ้าดูคอยตรวจสอบ
ดุจดั่งแสงสว่างในความมืด
ทำลายร่องรอยอันสุดท้าย
แห่งกิเลสตัณหาที่มาแผ้วพาน
๒๘)
ตราบเท่าที่ความบกพร่องไม่สมบูรณ์คือความไม่เข้าใจ
สภาวะธรรมชาติของมนุษย์จึงเห็นกันอย่างที่มันเป็นอยู่
ดังนั้นความสงบเยือกเย็นอันสูงสุดจึงเป็นที่รู้
และความบริสุทธิ์ที่แท้แลยิ่งใหญ่จะรออยู่เบื้องหน้า
๒๙)
สำนึกไปให้ตลอดในสมาธิอันแน่วแน่
ความสับสนวุ่นวายแลสภาวะที่ไม่จิรัง
ความเจ็บปวด และความไม่มีตัวตนของแก่นสาร
แห่งสภาวะที่ดำรงอยู่ทั้งปวง จิต และร่างของเรา และผู้อื่น
๓๐)
จิตถูกกระตุ้นด้วยความเข้าใจอันบริบูรณ์
แม้นจักปราศจากความพยายาม
เมื่อภาพที่เห็นเป็นภาพอันหลอนหลอก
จุดอันวิกฤตของกิเลสตัณหาก็จะถูกพิชิตสิ้น
๓๑)
เป็นอิสระจากการทำลายของกิเลสแลตัณหา
มหาสมุทรของจิตอันเวิ้งว้างแลใสสะอาดจะเงียบสงบแลมั่นคง
จัดปรับให้มีสติได้อย่างแน่วแน่และบริสุทธิ์
ตั้งมั่นอยู่ในสันติ อีกทั้งความสงบคือสิ่งอันบรรลุ
๓๒)
จุดหนึ่งที่ดูดซึมเข้าไปภายในจิต
คือการกระจายการรู้แจ้งอย่างทะลุปรุโปร่ง
นี้คือวิถีทางแห่งการเริ่มต้น
เป็นประตูสาธารณะที่จะเปิดไปสู่การปฏิบัติสามประการ
เมื่อมาถึงตรงนี้ให้ลองกลับไปทบทวนทั้ง ๓๒ ข้อก่อนหน้านี้อีกซักรอบ อ่าน หรือทำช้าๆอีกซักครั้ง อีก ๑๔ ข้อที่เหลือจะพูดถึงความสำคัญของการบรรลุผล มีเวลาจะนำมาบันทึกไว้...

 

แผนที่อยู่ที่ปากครับ

ไว้โทร.ถามทางกับพี่

.

 

ดีนะครับที่พี่ให้โทรถาม ถ้าให้ผมขับตามสงสัยผมจะหลงอีก 555 (ท่านปาทานขับรถเร็วมากครับตามไม่ทันหลงทุกที)

 

ขับช้าแล้วครับ
แสดงว่าหมอขับรถช้ามากๆเลย หุหุหุ

 

55555กำลังจาบอกเลยครับ ว่าถ้าท่านปาทานเร็ว อย่างผมคงต้องเรียกว่า เหาะครับ หุ หุ

 

จากดอนหวายร้อนๆจ๊า











เที่ยวเพลินๆ เดินใกล้กรุงที่ ตลาดดอนหวาย

 

โมทนาบุญกับพี่ตุ่นด้วยครับ

 

ผมคัดลอกจากหนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อว่า "สมาธิฑิเบต" น่าจะขาดตลาดไปนานแล้ว ได้มาเมื่อ ๑๐ ปีก่อน หากคุณหมออ่านต่อไป จะพบอีก ๑๔ ข้อ ค่อนข้างลึกซึ้งครับ

 

ขอร่วมบุญ"ซื้อเตียงคนไข้"ให้กับ โรงพยาบาลหลวงพ่อทวีศักดิ์ วัดศรีนวล กับพี่ตุ่น ๓๐๐ บาทครับ พรุ่งนี้เช้าจะโอนเงินไปเข้าบัญชีครับ...

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 21 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 17 คน )

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

sithiphong, :::เพชร:::+, แสวงหาความจริง, ksriuta



คืนนี้ ต้องรีบถ่ายรูปพระบูชา สมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี (สร้างปี พ.ศ.2397) ก่อน เดี๋ยวคุณเพชรมาอัญเชิญไปที่บ้านคุณเพชรวันพรุ่งนี้ จะไม่ได้ไหว้และถ่ายรูปไว้ เหอๆๆๆ

.