หลังจากดับขันต์ไปแล้วพุทธเจ้ายังมีอยู่จริงหรือที่แดนนิพพาน

มึนตึบ..

 

พระพุทธเจ้าที่อยู่แต่ในอุดมคติ มักเข้ากับความจริงบนโลกได้ยาก
เพราะโลกใบนี้นอกจากจะเอียงแล้ว มันยังมีความไม่สมบูรณ์แบบมากมาย


พระพุทธเจ้าพระองค์นั้น จะยังไม่ทันได้สร้างศาสนา ท่านก็ละจากโลกไป
หนีโลกไปเพราะเห็นความไม่สมใจของโลก แล้วขนเอาบุญบารมีมากมาย
ไปสร้างสวรรค์ที่ท่านประสงค์และปรารถนาทำให้โลกเป็นอย่างอุดมคติท่าน


พระพุทธเจ้าแบบนั้น ท่านเรียกว่า "พระยูไล" คือ พระพุทธเจ้าแห่งสรวงสวรรค์
แต่พระเมตตรัยที่จะเดินบนดินตรัสรู้โปรดสัตว์ได้นั้น


แม้เป็นพระราชา ท่านอาจแปลงพระองค์มานั่งทำครัว ถอดเสื้ออย่างสบายอารมณ์อยู่ก็ได้นะ

 

*********
อุปสรรคของการเรียนรู้คือ ความยึดมั่นถือมั่นในสิ่งหนึ่งสิ่งใด
กระทั่งมิยอมเปิดใจให้กว้างเพื่อรับรู้สิ่งใหม่ ปิดหูปิดตาตนเอง
หากคำสอนของพระพุทธเจ้าถึงที่สุดแล้ว
เหตุใดจึงต้องอุบัติพระศรีอารยะเมตไตรยขึ้นมาอีก
หากทางเลือกของสรรพจิต สรรพสัตว์ มีเพียงหนทางเดียว
คือการหลุดพ้นไปจากสังสารวัฏ
เหตุใดพระพุทธเจ้ามิส่งเสริมสตรีเพศให้บวชครองเพศบรรพชิตเฉกเช่นบุรุษเพศ หากสามารถกระทำได้ เหตุใดสรรพสัตว์ทั้งปวงมิอาจบวชแล้วหลุดพ้นได้
ทางเลือกของสรรพจิต สรรพสัตว์มิได้มีหนทางเดียว
แนวทางการสอนของพระพุทธเจ้ากับแนวทางการสอนของพระศรีอารยะเมตไตรยพุทธเจ้า จึงเสริมกัน สอนคนละเรื่องเดียวกัน
เพื่อเป็นทางเลือกของสรรพจิต สรรพสัตว์ทั้งปวง
มิได้หมายถึงเฉพาะบุรุษเพศเท่านั้นที่สามารถหลุดพ้นได้
แล้วเหตุใดปัจจุบันโลกมนุษย์จึงมีคนนับถือพุทธศาสนาเพียงน้อยนิด
เมื่อเปรียบกับศาสนาอื่น แล้วบุคคลเหล่านั้นที่นับถือศาสนาอื่นเล่า
สามารถหลุดพ้นได้จริงหรือ
หนทางแห่งการดับทุกข์มีหนทางเดียวจริงหรือ
เปิดใจให้กว้างเพื่อรับรู้สิ่งใหม่ ธรรมใหม่ เรียนรู้ใหม่ ความรู้เดิมๆ นำมาเปรียบเทียบเพื่อเป็นพื้นฐานจักสามารถเรียนรู้ได้ไวขึ้น เราแสดงธรรมไว้มากมายบนเว็บบล็อก เพียงแต่มิได้แสดงธรรมบนเว็บบอร์ดพลังจิต.คอมเพียงเท่านั้น เพราะอุปสรรคจากจิตมารที่คอยขัดขวางการแสดงธรรมของเรา
คนสามารถอยู่รวมกันเป็นสังคมอย่างเป็นสุขได้ แต่ต้องปลูกฝังตั้งแต่เด็กระดับครอบครัว โรงเรียน ชุมชน ประเทศชาติ แผ่ขยายออกไปทั่วโลกจากนั้นรักษาไว้ตราบชั่วนิรันดร สามารถสร้างศานติสุขในหมู่มนุษย์ชาติและมวลหมู่สรรพสัตว์ทั้งปวงได้

 

พระราชาองค์นั้น เกิดเพื่อโปรดสัตว์หลายประเทศ
มักทรงชอบปลอมพระองค์เป็นสามัญชนออกไปนอกพระราชวังเสมอ


...

 

หากจิตธาตุเดิม เกิดจากความว่างเปล่า ฉะนั้น มนุษย์เกิดมาแล้ว ถูกสั่งสอนอบรมใสครอบครัวที่รู้ว่า ควรจะชำระล้างกิเลศ และอัตตาออก และเข้าใจสิ่งสมมุติทุกอย่างตั้งแต่ต้น ก็คือตอนเด็ก ๆ มันมีโอกาสเป็นไปได้ว่า ทุกคนจะอยู่ร่วมกันได้อย่างเป็นสุข ถ้าทุกคนเข้าใจตามนี้ แต่ปัจจุบันสภาวะแวดล้อมแต่ละคนไม่เหมือนกัน เพราะมนุษย์มีความคิดไม่เหมือนกัน ปัญญาแต่ละคนต่างกัน อยู่ที่ว่า ปัญญาตัวเองจะรู้แจ้งได้แค่ไหน หากมองมุมแคบ ก็จะไม่ได้เดินทางสายกลาง จะสุดโต่งอยู่แค่ข้างเดียว และทำให้ชีวิตครอบครัวมีปัญหาและเป็นทุกข์ แล้วจะเป็นสุขได้อย่างไรล่ะคะ ขอบคุณค่ะ

 

รวงข้าวชูช่อขึ้นฟ้า แต่เมื่อสุกพร้อมกิน ก็น้อมยอดลงดิน




พระพุทธเจ้าเมื่อบุญบารมีเต็ม ไม่ปรารถนาความสูงส่ง
ยอมเป็นคนธรรมดาเช่นคนยุคนั้นๆ ละจากที่สูงลงสู่สามัญ



ปัญญาสูงมาก มากเกินไป คนไม่เข้าใจ
บุญมีมาก มากเกินไป คนเข้าไม่ถึง


....ไป ไป ให้ถึงฝั่ง แล้วจงหันหลังกลับมาฉุดช่วยเวไนย์...

 

ถามว่า หากสุดโต่งแต่ข้างเดียวไม่เดินทางสายกลาง แต่ละคนเคยเจอปัญหานี้ คิดว่าคงจะมีเหมือนกัน เคยคิดมั้ยว่าทำไม ปัญหาครอบครัว จึงมี ครอบครัวไม่เข้าใจ ทั้งที่เราทำดีแล้ว ทุกคนเห็นเราเป็นคนแปลกหน้า เหมือนเราเป็นตัวปะหลาด เพราะอะไร เพราะความสุดโต่งนั้นหรือเปล่า เพราะมนุษย์ไม่รู้ เพราะอวิชชา และอัตตาของมนุษย์ ทำให้ไม่เข้าใจทางสายกลางที่พระพุทธเจ้า ท่านบัญญัติไว้ ทางสายกลางที่แท้จริง ต้องอยู่ด้วยความเข้าใจในโลกสมมุติ สิ่งสมมุติทุกอย่าง และจะอยู่ด้วยการมีความสุข และไม่เบียดเบียนผู้อื่นเพราะรู้ว่า สิ่งใดเป็นกิเลศ ถ้ามนุษย์ทุกคนรู้หน้าที่ของตัวเองมาเพื่อชำระล้างกิเลศ และเดินทางสายกลาง เพียงอย่างเดียว ไม่อิงข้างใดมากเกินไป จะทำให้ไม่มีปัญหาอะไรเลย และเราจะอยู่ในสังคม โดยที่ไม่เป็นคนแปลกหน้า ไม่มีปัญหาครอบครัว ถามว่าหลงมั้ย ไม่หลงหรอก เพราะมนุษย์รู้แล้วว่ากิเลศนั้นมีอะไรบ้าง มีกี่ตัวเองกิเลศ กุศล กับอกุศล น่ะก็มี ความละเอียดมีมาก ยิ่งจิตละเอียด กิเลศย่อมละเอียดมาก เมื่อรู้ว่ามาเพื่อละกิเลศ แล้วไม่ต้องหวังถึงจุดหมายว่ามันจะถึงไหน เพราะเมื่อหวังก็เป็นอัตตา ไปยึด ไปขวางกั้นด้วยสิ่งนั้นเพราะอวิชชา เมื่อรู้ว่ายึดไว้ ขวางกั้นไว้ เป็นขั้น ๆ แล้วถามว่า จะไปขวางกั้นไว้ทำไม ปล่อยไปสิ อย่าไปยึดสิ ปล่อยออกไปเลย ก็อนัตตา อนัตตา ก็วิมุตติ ยังไม่จบ วิมุตติ ก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตดังเดิม เพราะเราเข้าใจแล้วว่าโลกที่เกิดขึ้น แวดล้อมที่เกิดขึ้น เกิดจากสิ่งสมมุติทั้งปวง เราอยู่ด้วยความเข้าใจ และไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร ชีวิตก็เป็นสุข กิเลศก็ถูกชำระไปเรื่อย ๆ ด้วยความไม่ประมาท ไม่ประมาท ก็ชำระกิเลศงัย ก็จบ เท่านั้นเอง

 

อตีตากาเล นานมาแล้วครั้งหนึ่ง...



พี่น้องกำพร้า 5 คน ผู้ยากจนช่วยกันทำไร่ไถนา
ผู้พี่ถามผู้น้องทั้ง 4 ว่า "สูน้องเจ้า เราจนยากอย่างนี้
เมื่อเติบใหญ่ขึ้นไป เจ้าอยากเป็นอะไรกันบ้าง"


น้องสุดท้องตอบว่า "เป็นพระพุทธเจ้า เพราะแม้แต่พระราชาก็ไม่มีความสงบสุข"
น้องคนที่สี่ ตอบว่า "เออดีแล้ว พี่จะเอาขี้บูชา"
น้องคนที่สาม ตอบว่า "เออดี พี่จะเอาขนที่ก้นบูชา"
น้องคนที่สอง ตอบว่า "เออ งั้นข้าจะเอาหญ้าบูชา"


พี่คนโตด่าว่า "สูเจ้าโง่จริงๆ พระพุทธเจ้าเป็นของสูง
จะเอาของแบบนั้นบูชาได้อย่างไร" แล้วเงียบไปพร้อมครุ่นคิด
อย่างแยบคาย


.................................................................


ก็พี่คนโตคือพระศรีอาร์ฯ เมื่อตายไปด้วยผลกรรมที่ด่าน้องไว้
จึงกลายเป็นคนโง่ซื่อ บำเพ็ญบารมีด้วยวิริยธิกะ

น้องคนสุดท้องคือพระสมณโคดม บำเพ็ญ บารมีแบบปัญญาธิกะ
น้องคนที่สี่ ไปเกิดเป็นพญาผึ้ง คนก็เอาขี้ผึ้งมาทำเทียนบูชาพระพุทธเจ้ากัน
น้องคนที่สาม ไปเกิดเป็นนกยูง คนก็เอาขนที่หางมาทำพัดบูชาพระพุทธเจ้ากัน
น้องคนที่สอง ไปเกิดเป็นคนจน เอาหญ้ามาถวายบูชาพระพุทธเจ้า


ด้วยกรรมของพระศรีอาร์ฯ ทำไว้อย่างนี้ จึงต้องบำเพ็ญบารมีแบบวิริยะธิกะถึง 16 อสงไขย

 

*********
สิ่งแรกที่ต้องกระทำคือสอนกฎแห่งกรรมที่แท้จริง
สอนให้คนเชื่อในกฎแห่งกรรมที่แท้จริง
มิใช่รู้ว่ากฎแห่งกรรมมีอยู่จริง แต่มิรู้ว่ากฎแห่งกรรมบัญญัติไว้ว่าอย่างไร
กระบวนการคือเริ่มต้นจากประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วทำประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองโดยธรรม
จากนั้นคนจากศาสนาใดๆย่อมเข้ามานับถือ เข้ามาเรียนรู้
แผ่ขยายไปทั่วโลกทั้งจักรวาล เป็นศาสนาของมหาสากลจักรวาล
หลักสำคัญคือทำเมืองพุทธให้ร่มเย็นเป็นสุข อยู่รวมกันอย่างเป็นสุข
เป็นตัวอย่างแก่ประเทศที่นับถือศาสนาอื่น
ให้เห็นข้อแตกต่างของการอยู่แบบเต๋า คือมองภาพรวมทั้งระบบ
กับการอยู่แบบเห็นแก่ตัวเร่งใช้ทรัพยากร
อย่างไหนจักสามารถสร้างความสุขได้ยั่งยืนกว่ากัน
บริหารทรัพยากรในประเทศ บริหารจิตใจคนในประเทศให้ดีงาม ให้สมบูรณ์ตามหลักธรรมทั้งปวงที่เรานำไปแสดงไว้บนเว็บบล็อกแสดงธรรม
สร้างสังคมประชาธิปไตยแบบเต็มใบ ขึ้นมาอย่างเป็นรูปธรรม โลกจักศานติสุขได้

 

พูดยาวไปแล้ว สั้นๆคือ" พูดดี ทำดี คิดดี " ส่วนผลนั้นเป็นไงช่างมันเถิด

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 8 คน ( เป็นสมาชิก 8 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>to2504, เฮ้งตงเอี๊ยง, รักก็บอกไม่รักก็บอก+, khajonsak9999, siarayamarata, spider man, ขุนพล.+ </TD></TR></TBODY></TABLE>


หวัดดีครับ แฮ่ ๆ

 

ผู้ชายคนหนึ่ง


ยอมโง่ให้คนรักหักอก .....
ยอมโง่ให้เพื่อนรักหักหลัง...
ยอมโง่ให้ลูกศิษย์ทรยศ.....
เพื่อให้ได้ปัญญา



เพราะกรรมที่ปรามาสพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ ไว้แล...

 

********
หลักสำคัญคือการเรียนรู้ เพื่อรู้ทันกิเลสตัณหา
กิเลสตัณหาคือสิ่งที่ทำให้เกิดความสุขจากการมีกายสังขาร
แต่จักต้องรู้ทัน หากมิรู้ทันคนจะเสพสุขจากกิเลสตัณหาโดยมิแยแสว่า
คนอื่นเดือดร้อน นั่นคือเหตุผลว่าเหตุใดต้องเรียนรู้กฎแห่งกรรมให้รู้จริง
เพื่อจะมิต้องเบียดเบียนคนอื่น และป้องกันคนอื่นมาเบียดเบียนตนเอง
กิเลสตัณหามีได้เพื่อเสพสุขจากการเกิดมาเป็นสรรพสัตว์บนโลกมนุษย์
แต่ต้องเบาบางเสพในสิ่งที่มิทำให้คนอื่นเดือดร้อน
นั่นคือสันโดษแบบกลายๆ สังคมแบบมิวุ่นวาย คือแบบสไตล์ของเต๋า

 

ปุ่มอนุโมทนาหายไป

 

การกำเนิดขึ้นของพระพุทธเจ้าภาคมาร


ท่านนี้แท้จริงแล้วเป็น "พญามาร" แต่ด้วยบุญบารมีเก่าที่ทำไว้
ประกอบกับความยึดติดในความเป็นพระพุทธเจ้า ด้วยจิตมิจฉานั้น


ท่านจึงเป็นพระพุทธเจ้าภาคมาร (พญามารที่มีกายเป็นพระพุทธเจ้า)
ท่านเคยปรากฏกายแสดงอภินิหารให้คนเห็นใต้ต้นโพธิ์ ลักษณะของ
ท่านจะมีจีวรดำห่มกาย ริมฝีปากสีดำ


ซึ่งพระพุทธเจ้าจริงๆ ไม่มีลักษณะออกดำๆ อย่างนั้นเลย


ถามว่า เหตุใดจึงเกิดเป็นมารที่มีกายเป็นพระพุทธเจ้า?
คำว่า ก็ดูเอาเถิด ความจริงนั้นอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนี้แล...

 

เมื่อพญามาร (กายพระพุทธเจ้า) หมดวาระ จะถ่ายทอดญาณยังไง?


เมื่อวาระกึ่งพุทธกาลมาถึง มารและอสูรจะตายมาก เพราะผู้มีบุญมากมาเกิด
สามภพจะเกิดโกลาหล (ในไตรปิฏกกล่าวไว้สามแบบ คือ พระพุทธเจ้าเกิด
พระพุทะเจ้าละสังขาร และพระเจ้าจักรพรรดิ์เกิด จะมีโกลาหล)


ณ เวลานั้น มารและอสูรจะรู้ตัวว่าจะตาย จะดิ้นรนหาทางพ้นความตาย
จะเข้าครอบงำผู้คนมากมาย บ้างถอดกายทิพย์มาครอบขันธ์ห้าของคนไว้
บ้างใช้พลังจิตดลจิตดลใจ บ้างเข้ามาแทรกในแก้วธรรมกาย (แทรกใน
ต้นธาตุต้นธรรม) บ้างเข้ามาแต่พลังจิต บ้างเข้ามาทั้งกายทิพย์ บ้าง
เข้ามาทั้งจิตและวิญญาณ


ทำให้คนหลงผิด คิดว่าตนเองเป็นนั่นเป็นนี่ ผิดจากความเป็นจริงของตนได้





พญามารองค์นี้ ได้รับการโปรดจากพระยูไล พ้นความเป็นมารไปสุขาวดีแล้ว
แต่ก่อนที่ท่านจะจากไป อาจมีการครอบงำ ถ่ายขันธ์ไว้ในผู้คนบางคน


ทำให้ผู้ที่เปิดรับความเป็นพระพุทธเจ้า เพราะอยากได้ อยากมี อยากเป็น
ต้องกลายเป็นพญามารที่มีกายเป็นพระพุทธเจ้า แทนท่านนี้สืบไป...


ยังมีเวลา ที่จะหลุดพ้น...

 

พระพุทธเจ้าองค์ปลอมเป็นอย่างไร?


1. พระพุทธเจ้าองค์ปลอมที่เป็นพญามาร ซึ่งมีกายเป็นพระพุทธเจ้า
2. พระพุทธเจ้าองค์ปลอมที่เป็นกายแปลง เช่น จิ้งจอกเก้าหางที่ได้รับพลังพระธาตุ
จะแปลงกายเป็นพระพุทธเจ้าได้ (ในคนปกติ ถ้ากายทิพย์ข้างในเป็นจิ้งจอกเก้าหาง
ก็สามารถแปลงกายทิพย์เป็นพระพุทธเจ้าได้ด้วยเหตุเดียวกัน)
3. พระพุทธเจ้าองค์ปลอมที่เป็นกายแฝง จากวิชชาอสูรและมาร ที่ดึงพลังดึงกายทิพย์
ที่องค์ยูไลถอดออกมา เอามาครอบกายตนเองไว้ ก็จะเห็นด้วยตาทิพย์เป็นพระพุทธเจ้าได้
แต่ไม่ใช่ของจริง
4. พระพุทธเจ้าองค์ปลอมที่เกิดจากนิมิตหลอน เพราะจิตของเราสร้างขึ้นเอง
ให้บริกรรมด้วยจิตอุเบกขาว่า ภาพจริงจงปรากฎ ซ้ำๆ เมื่อจิตมีพลัง ภาพจะหายไปเอง

 

*******
คอยดูต่อไปว่าเราทำได้หรือไม่ หากเรามิแน่จริงเรามิลงมาแสดงธรรมด้วยตนเอง
สำหรับผู้ที่เข้าถึงหลักคำสอนของเราสามารถติดตามอ่านได้บนเว็บบล็อกแสดงธรรมของเรา

เว็บบล็อกแสดงธรรม http://www.oknation.net/blog/siaraya

 

พระศรีอาร์ฯ นอกจากจะโง่ก่อนฉลาดแล้ว
กรรมที่ปรามาสพระพุทธเจ้าไว้ ยังทำให้
ต้องได้รับการปรามาสจากผู้อื่นมากมายอีกด้วย


ใช้คำสบประมาทเป็นแรงขับดันการบำเพ็ญ


ดีแล้วๆ ภิกษุ