เราไม่มีในกาย กายไม่มีในเรา

เอามาจากไหนนิ ในเมื่อประเด็นอยู่ที่กรรมฐาน ไม่ได้กล่าวถึงวิปัสสนาเลย
แต่หากเข้าสมาบัติได้ ทำไมจะกำหนดหรือพิจารณาธรรมไม่ได้ละ หากฝึกชำนาญแล้ว
ก็ย่อมต่อยอดไปยังวิปัสสนาได้เลยเหมือนกันไม่ใช่หรือ (ในเมื่อกรรมฐานเป็นบาทให้วิปัสสนา) ฟังแล้วก็ยังงงๆ

 

นั่นแหละดีแล้วประเสริฐแล้ว ที่ระลึกอย่างนั้น เพราะว่านั่นแหละคือ การแสดงให้เห็นว่า องค์สมาธิยังไม่ดี มีนิวรณ์ และ สติไม่อยู่กับองค์บริกรรม
คราวต่อไป ก็พยายามรวบรวมกำลังใจ กำลังจิต แล้วจ่อลงไปกับคำบริกรรมสวดมนต์ ถ้าจะให้ดี อย่าให้ใจรับรู้อะไรเลยนอกจากคำบริกรรม อย่าให้ใจแวบไปไหนเลย

ซึ่งต้องทำให้จิตเกิดกำลัง นั่นแหละครับดีแล้ว เป็นเรื่องของสมาธิและสติ ซึ่งเริ่มจะเห็น สังขารตัวปรุงแต่ง ว่า จิตใจนี้ปรุงไป ออกไปเป็นเรื่องราว
แต่ต้องเอาให้แจ่มกว่านี้ ไวกว่านี้ และ อบรมให้มันเริ่มนิ่งเรื่อยๆ คือ สิ่งที่เกิดที่ดับ ลดลงไป


ส่วนเรื่องรูปนาม นั้น ต้องให้เห็น สัญญา หรือ เวทนา ให้ได้เช่น คุณหลิน ลองนึกเรื่องราวอะไรก็ได้ในอดีต ระลึกขึ้นมา ความจำนั้นก็บันดาลมาให้เรา เมื่อปล่อยไป ความจำนั้นก็หายไป ไปพิจารณาเรื่องอื่นได้ ทั้งหมดให้จ่อไปกับ นามธรรม ที่เรารับรู้ เช่น ความเข้าใจ ความรับรู้ต่างๆ อารมณ์ต่างๆ ให้ดูสิ่งเหล่านี้ เรียกว่า ดูนาม ให้เห็นตอนที่มันเกิด คือ เราเริ่มรู้สึก และ ตอนมันดับ คือตอนที่เราไม่รู้สึกมันแล้ว ( ไปรู้สึกเรื่องอื่น หรือไปนึกเรื่องอื่น )

 

แบบนี้ถือว่า เป็น สมาธิ ไม่ใช่เป็นวิปัสสนา

 

ก็ข้าพเจ้าบอกท่านขันธ์แล้วไง ประเด็นที่พูดคือ สมาธิ เพื่อใช้ประกอบในการพิจารณาตัดกาย ซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีการละสักกายทิฐิ เพียงเพื่อละลายอัตตา

 

ท่านนิวรณ์ พูดถูกแล้ว ผมขออภัยแล้วกัน ที่มองผิด

สำหรับ คุณเอ็ดดี้ การทำสมาธิเพื่อการตัดกาย ยังไงก็ไม่ได้ หากไม่ตั้งทัสนะที่รูปนาม คือ ตั้งด้วย สัมมาทิฎฐิ คือ พยายามมองสรรพสิ่งลงสู้่ไตรลักษณ์ก่อน แล้ว ในขณะนั้นค่อยๆละ สังขารออกไป จะเกิดเป็นสัมมาสมาธิ เอง ไม่ใช่ นั่งสมาธิก่อนนะ

ต้องขึ้นด้วยสติและวิปัสสนาก่อน

ท่าน นิวรณ์มากล่าวต่อได้ ผมขออภัย ที่มองท่านผิดข้างต้น ไม่ต้องนั่งรู้ดูเฉยหรอก

 

สักกายฐิทิที่ถูกต้องครับ

http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=14&A=2039&w=สักกายทิฐิ

ที่สำคัญการทำสมาธิแต่เพียงอย่างเดียว แล้วข่มเวทนา เอาความสงบได้ มันไม่ใช่การละสักกายทิฏฐิ
การละสักกายทิฏฐิ ต้องเจริญทั้งสมถะและวิปัสสนาควบคู่ไปด้วยครับ

 

เอดดี้ ยกพระสูตรมาก็ดีแล้ว ไหนลองอ่านให้ดีแล้วลองเทียบกับสิ่งที่ผมพูดซิ ว่าตรงกันไหม
เพียงแต่ เนื้อความของผมอาจจะไม่ชัดเจนเท่าพระพุทธองค์ เพราะถือว่าต้องอธิบายในปัจจุบันภาษา

 

สำหรับผม ไม่แตกต่างกันมากนัก สำหรับมุมมองของคนอื่น แล้วแต่การตีความ

 

ท่านนิวรณ์ ใครเขาเข้าใจอย่างไร เขามีสติอย่างไรก็ดีอยุ่แล้ว
อย่าไปให้เขาต้องเอา สติ อย่างใดอย่างหนึ่งเลย

ท่านกำลังจะบอกว่า สตินั้นเกิดขึ้นเองหรือ

พละ ห้า ให้เจริญให้มาก สติให้เจริญให้มาก สมาธิให้เจริญให้มาก แล้วจึงจะมีกำลังให้มันเกิดเอง ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ มันจะเกิดเอง
ก็เหมือนคนที่ ฝึกตีกอลฟ มันต้องทำบ่อยๆ ทำให้มาก เป็นวสี เมื่อเป็นวสีเมื่อไร

จิตที่มีกำลังสตินั้นจึงจะเป็นไปได้เอง

คุณ หลิน อ่านของท่านนิวรณ์ได้ แต่ให้เชื่อผม เพราะคุณนิวรณ์นี้ ท่าน มีปัญญามาก สมาธิดีอยู่แล้ว แต่ท่านไม่มองถึงคนอื่น ท่านเลยพูดตามความเห็นของท่าน

 

สาธุ ครับ
"คนสามบ้าน กินน้ำบ่อเดียว เดินทางเดียว ไม่เหยียบรอยกัน"

จะรออ่านครับ

 

นอกจากนี้ กุศลทั้งหลาย ทั้งอภัยทาน ธรรมทาน ให้พวกท่านทำให้มาก นั้นแหละ จะส่งกำลังให้จิต เอง ท่านจะเป็นคนที่ประณีตมากขึ้น ท่านจะเห็นอะไรละเอียดลึกซึ้งก็ด้วย กุศล
เน้นที่อภัยทาน มีอานิสงค์มาก

พวกท่านทั้งหลายที่ ทำบุญทำทาน ทางวัตถุแล้ว ให้ทำทางใจกันให้มาก
ใครยังปัญญาน้อยก็ ให้ศึกษาธรรมแล้วเอาไปเืผื่อแผ่ผู้อื่น ทั้งหลายทั้งปวงไม่ไปไหน สะสมอยู่กับจิตดวงนี้หมด

มหากุศล คือ สิ่งใดๆ ที่จะมีอิทธิพลต่อวิถีจิตได้มาก คือส่งผลให้จิตไปถูกทาง นั้นแหละให้เจริญให้มาก

อะไร ที่คิดแล้วฟุ้งซ่าน อะไรที่ทำแล้วห่างไกล ก็ให้ละให้บ่อย

แล้วจะเข้าสู่ทาง เมื่อเข้าสู่ทางที่ถูกแล้วก็ ใช้กำลังจิตกำลังใจ ที่มุ่งมั่น มีพละ มีกำลัง ตัดความกังวล ความฟุ้งซ่าน และใช้สัจจะบารมี คิดทำอะไรให้มุ่งมั่น แล้ว ปฏิบัตธรรมเป็นวัตร
แล้ว มันจะวิปัสสนาไปในตัว จนเข้าถึงมรรคผลได้

 

จริงดั่งว่า ถ้าขาดสัจจะตัวเดียว การปฏิบัติก็ไม่เป็นวัตร

 

มีพระท่านหนึ่งสอนการปฏิบัติให้ปฏิบัติเข้ามาหาจิต แต่คงไม่ได้หมายความว่าไปค้นหาจิต

 

ท่านนิวรณ์ ต้องเข้าใจ ธรรมที่เป็นธรรมสนับสนุนให้มากกว่านี้

ธรรม ที่เป็นธรรมเอก เหมาะเฉพาะบุคคล ก็ควรกล่าวเฉพาะบุคคล
ธรรมใดที่เป็นธรรมสนับสนุน ก็ควรกล่าวธรรมนั้น ที่มีถึงคนหมู่มาก ซึ่งจะเป็นธรรมที่ทำให้เขาเหล่านั้นได้ก้าวได้เอง

ไม่ใช่ บอกให้ทำตามที่ตนเองเข้าใจ แต่ต้องบอกให้เขาทำได้เบื้องต้นและทั่วไปและสานต่อได้เอง

โดยตั้งเป้าหมายให้เขา เข้าใจว่าเขาจะมีทิศทางเดินทีู่ถูกต้อง

ไม่ใช่ไปบีบแคบ ในวิถีทางของคนให้เหลือแต่วิธีการแบบที่ท่านว่า

 

สาธุ ฉันอาจจะยังไม่รู้อะไรเลยก็ได้ แต่ฉันมองเห็นกายนี้เป็นเพียงธาตุมารวมตัวกันขึ้น มันไม่ได้ตั้งอยู่นานเลย อาการของธาตุมีการแปลเปลี่ยนไปไม่สามารถควบคุมได้ เพราะมันเป็นของมันนั่นเอง ถึงเวลาแก่มันก็แก่ไปตามกาลเวลาอยู่อย่างนั้น มันอาศัยกันและกันจะตั้งอยู่ได้

ฉันจึงอาศัยกายนี้เพียงเพื่อสร้างกรรมต่างๆเพื่ออนุเคราะห์ผู้คนให้ได้รับรู้รับทราบเรื่องของสัจจะธรรม ใครเชื่อและยอมปฏิบัติตามเขาก็ได้รับผล ใครไม่เชื่อไม่ปฏิบัติตามเขาก็ได้รับผล แต่ผลที่เขาได้รับนั้นต่างกันที่เหตุแห่งการกระทำของเขาเอง ส่วนฉันก็มิได้เดือดร้อนวุ่นวายไปตามที่เขาเชื่อหรือไม่เชื่อฉัน เมื่อถึงกาลที่กายฉันต้องแตกไปฉันก็ไม่อาจจะรักษากายนี้ไว้ได้เลย

สาธุ

 

ขอแสดงความเห็น ถึงคุณเอ๊ดดี้ ด้วยนะคะ
ฝากให้พิจารณา เรารู้สึกว่าการที่เราบังคับจิตให้นิ่ง ให้สงบได้
จะทำให้เราคิดว่า เรามีอำนาจเหนือจิต เหนือกาย ได้ ข้ามเวทนาได้
คนที่ทำได้ อาศัยพลังของ ฌาณสมาธิ ซึ่งมีโอกาส กลายเป็นดาบ สองคมได้
คือ จิต จะติดนิสัยชอบนิ่งๆ สงบ ชอบความสุขที่ได้จากฌาณสมาบัติ
พอถึงขั้นนั้น จะหวังให้จิตแสดงไตรลักษณ์ให้ดู จะยากกว่าคนที่มีจิตธรรมดา

อัตตา ก็มากกว่าคนธรรมดา ก็เป็นความเห็นอีกแง่หนึ่ง เท่านั้น
หวังว่า จะไม่กวนอารมณ์ คุณเอ๊ดดี้ นะคะ

 

หลวงพี่ครับ ถ้าสิ่งที่หลวงพี่เห็นว่า กายนั้นเป็นที่ประชุมของธาตุ มันก็มีอยุ่สองประเด็นคือ
หลวงพี่ ฟังมารู้มา แล้วเห็นอย่างนั้นจริง
กับ หลวงพี่ อบรมใจตนแล้วเห็นไปตามนั้นอย่างไม่ต้องไประลึกตามที่รู้มาฟังมา

ประการแรกเป็น จินตามยปัญญา
ประการที่สองนี้เป็น ภาวนามยปัญญา

ซึ่งหลวงพี่จะต้องรู้สึก ว่ากายนั้นไม่ใช่เรา มีแต่จิตนี้เท่านั้น มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดดับ

ลืมเรื่องกายนี้ไปเลย จะรู้สึกนึกคิดใดๆ ให้เห็นว่าเป็น จิตเป็นใจเท่านั้นที่แสดงกิริยา ไม่ใช่กายเนื้อเลย

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 10 คน ( เป็นสมาชิก 9 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>วิษณุ12, เด็กโชว์พาว, eddy1965, ^ ^, ขันธ์, บุคคลทั่วไป 1 คน </TD></TR></TBODY></TABLE>
ท่านผู้ชม..แต่แอบรู้

 

สาธุ กายหรือ มันก็เป็นเช่นนั้น ทุกข์หรือ มันก็ทุกข์ที่มันเป็นอย่างนั้น ใจหรือ มันมิแบกหามมันก็มิหนักเลย



สาธุ ขออนุโมทนากับคำแนะนำของท่าน

 

สาธุคับ <label for="rb_iconid_31"></label><label for="rb_iconid_31"></label><label for="rb_iconid_31"></label>