เจโตวิมุตติ และปัญญาวิมุตติ ต้องไปคู่กัน จะเกินกว่ากันมิได้ ท่านเห็นเป็นเช่นไร

สมองน่ะ มีไหม สมองน่ะ คิดทำไม จิตเขาทำงานไม่ได้รู้บ้างไหม? เพราะ มันไม่ว่าง

 

หิวละ ไปกินข้าวมันไก่ดีก่า..............

 

คนพิเศษ เด็กพิเศษ แยะจัง ^-^

 

ขอชี้ตรงนี้นิดนึง ถ้ารับฟังแปลว่าเปิดใจ ถ้าไม่พอใจ ผมก็จะหุบปากไป

เรื่องแบกไม่แบก มันพูดง่าย ทำยาก สิ่งนี้ใครๆก็รู้ ถ้าทำง่ายจริง ก็คงบรรลุกันไปหมดแล้ว หลวงปู่หลวงตาคงไม่ต้องทุ่มเทเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแสวงหาโมกขธรรมกันหรอก จริงไหมครับ

ที่ว่ากระทบแล้วรู้สึกเฉยๆ ตรงนี้มองได้สองแง่
แง่ที่หนึ่ง มีปัญญาเห็นแจ้งในสมมติ จึงไม่มีอุปาทานในสมมติ ว่าเค้าด่าว่าเรา มันก็ไม่เคืองอะไร จึงเฉยๆ เป็นอุเบกขา

แง่ที่สอง จิตติดอยู่ในภพของความว่าง เวลามีอะไรมากระทบ ไม่รู้สึกรู้สาอะไร แบบนี้เรียกว่า ไม่มีปัญญา ไม่ใช่ทางที่ชอบ

ก็ขอให้พิจารณาตรงนี้ดู เพราะคนที่จะเฉยๆได้จริง ปัญญาญาณย่อมแจ้งชัดแล้ว...

 

คุณวิมุตติไปจับผิดคุณผึ้งทำไม ผมยังไม่เห็นว่ามีอะไรที่ต้อง เป็นประเด็นเลย

 

แง่ที่หนึ่งค่ะ เพราะมันเข้าใจทุกอย่าง ว่ามันคือสิ่งสมมุตินะคะ

 

ยินดีที่ได้เตือนครับ

ตรงนี้กรุณาพิจารณาให้ดี เห็นไหมว่าเรายังส่งออกนอก
ใครจะมี รัก โลภ โกรธ หลง อย่างไร ก็เรื่องของเขา
เราระลึกไว้ว่า ยังต้องศึกษาหมั่นเพียร ทนทางของเรายังไม่สิ้นสุด ไม่ควรประมาท
คำพูดที่ว่า "สิ่งที่พี่ทำไม่ทำให้คนอื่น และตัวเองเป็นทุกข์ก็พอแล้วค่ะ" ยังประมาทอยู่ มันเป็นเพียงความเข้าใจทั่วๆไปของคนดีดีที่เขาคิดกัน แต่ก็นับว่าน่าสรรเสริญอยู่

ขอเฉลยเรื่อง มานะ
ผมเห็นคุณพี่บรรยายยืดยาวโดยไม่เน้นเฉพาะเรื่อง มีการเอ่ยทำนองว่ารู้เห็นแล้ว มันฟังดูเหมือนพร่ำๆๆๆๆไป คล้ายๆคุณเคขวัญ
ผมจึงรีบออกมาเบรกไว้ก่อน
ถ้าไม่สบายใจอย่างไร ขออภัยด้วย...

 

เห็นแล้วมันสะกิดใจ จึงกล่าวออกไป กล่าวแล้วก็แล้วกัน

ปล.เป็นห่วงว่าจะมองว่า ธรรมเป็นเรื่องง่าย เพราะมีหลายสำนักนิยมสอนว่า ไม่ต้องไปทำอะไร มันง่าย
ถ้าเข้าใจคลาดเคลื่อน จะกลายเป็นมองข้ามข้อวัตรอื่นๆ ไป เพราะไปเชื่อว่า มันง่าย

 

คุณวิมุตติ คุณนั่นแหละ ส่งออกนอก ไปเบรก คุณผึ้งเรื่องอะไร

เขาจะเข้าถึงธรรมหรือไม่ไปสนอะไรกับเขา เขาพูดธรรมมา ก็ถูกต้อง ก็เอาเท่านั้น

แล้วผมถามหน่อยว่า คุณวิมุตติไปเบรกเขา แล้ว ใครเบรกคุณดีหละ

 

ผึ้งเข้าใจพวกเค้า ว่าที่พวกเค้า คิด มีความรัก โลภ โกรธ หลง เพราะพวกเค้าไม่รู้ ไม่รู้ ถือว่าไม่ผิดค่ะ

 

จะมีใครล่ะ นอกจากท่านปู่ขันธ์ไง เหอๆๆๆ
เบรกซะหัวทิ่มเลย หุๆๆๆๆ

 

เรื่อง ความง่ายๆ ที่คุณผึ้งเขาพูดมา มันก็ง่ายแบบนั้นแหละ
ที่ว่า ก็อย่าเอาใจไปใส่สิ กับเรื่องคนอื่น นั่นแหละง่ายดี
มันก็ง่ายจริงๆ
แต่ทีนี้เรื่องของการปฏิบัติ นี้เวลาทำใจได้มันก็ง่าย คุณผึ้งเขาก็พูดไปเรียบๆง่ายๆ ก็ถูกแล้ว
ส่วนเรื่องการปฏิบัติ ที่ต้องเพียร มันก็อีกเรื่องหนึ่ง การปฏิบัตินี้มันมีมากอยู่ ผมอ่านดูเขาก็ไม่ได้พูดถึง เรื่องการปฏิบัติทั้งหมดนี่

ทีนี้ ส่วนเขาจะถึงธรรมหรือไม่ ก็เรื่องของเขา เขาไม่ประมาทก็พอ

ความไม่ประมาทนี้คือ ไม่หยุดละกิเลส ไม่หยุดค้นหากิเลสในใจแล้วทำลาย

เมื่อใดก็ตามที่ไม่ประมาทแบบนี้ วันนี้จะคิดว่าถึงธรรมก็ไม่เป็นไร ก็คนมันได้ผลประจักษ์ มันก็ต้องคิดว่า เราได้อะไรมาบ้าง เพราะมันมีอะไรประจักษ์อยู่

ก็สำคัญคือ อย่าประมาท อยู่เฉยๆ

 

ก็พูดไปตามที่เห็น เรื่องก่อนหน้า เรื่องการปฏิบัติของผึ้ง ของใครจะเป็นอย่างไร ผมไม่สนนะ
ผมอ่านแต่ว่า ตอนนี้เขาคิดอะไร เขามีทัสนะอย่างไร เอาว่าไม่ผิดเพี้ยน ไม่ยึดติด คุยกันด้วยเหตุผล เท่านี้ก็พอ

ต้องมีหลักนะ ไม่งั้นเถียงกันไม่จบ หลักคือ ปัจจุบันธรรม

 

เข้าใจดีครับท่าน
ตอนนี้ทัสนะเขาดี ผมก็เพิ่งเอ่ยชื่นชมไป
ในเรื่องที่ว่า ธรรมง่าย ก็ต้องชี้ว่า ส่วนยากก็มีอยู่
ตรงนี้เป็นการชี้เพื่อความระวัง หากไม่เป็นไปในทางหลง ก็ไม่ต้องห่วงอะไร
สำหรับคุณผึ้ง ปัจจุบันธรรม แจ่มดี อนาคต ก็ช่างมัน

 

ขอถามท่านขันธ์หนึ่งคำถาม
ที่คุณผึ้งกล่าวว่า เฉยๆกับการกระทบนั้น ท่านเชื่อเช่นไรล่ะ
บุคคลประเภทใดที่เฉยๆกับการกระทบได้
นอกเสียจากว่าคุณผึ้งเป็นบุคคลประเภทนั้นแล้ว?

 

แล้วคุณไปรู้กับเขาได้อย่างไร ว่าเขาดีหรือไม่ดี
แสดงว่า คุณถึงธรรมแล้วหรือ

 

ไม่เห็นต้องไปคิดว่า ต้องเป็นบุคคลประเภทอะไรนี่
คน ที่เขาไม่โกรธ เขาก็รู้สึกแบบนั้นมีเยอะแยะไป เพราะเขามีกุศลที่ดี คือ ไม่ได้รู้สึกว่าจะต้องโกรธอะไร

 

ไม้เด็ดของคนถึงธรรมหรือ

 

แบบนี้พอฟังได้

 

ไม่เป็นไรค่ะ ส่วนเรื่องการปฏิบัติพี่ไม่ได้พูดหรอกค่ะ แต่นี่เป็นผลของมันที่พี่พูดออกมาจากความรู้แจ้งของตัวเอง ส่วนเรื่องการปฏิบัติในรายละเอียดพี่ไม่ได้พูดหรอกค่ะ

;aa13