นั่งสมาธิโดยไม่มีอาจารย์คอยสอนจะเป็นอันตรายไหมค่ะ

ตอนแรกหนูตั้งใจจะเข้ามาศึกษาการนั่งสมาธิ เพราะที่นั่งสมาธิทำตามหนังสือ(ที่เคยไปยืนอ่านร้านหนังสือ) อยากรู้ว่าต้องทำอย่างไร?

(ตอนเด็กเคยบวชชี พรามณ์ วัดป่า เช้าวันสุดท้ายก่อนกลับ หนูกวาดวัด เสร็จก็ไปเดินจงกรม โดยไม่คิดอะไร (เพราะคิดไปว่า การนั่งสมาธิเท่านั้นจึงจะสำเร็จ)เดิน ใจสงบ ปล่อยวางทุกสิ่ง ระหว่างเดิน ตามองต่ำ เห็นสภาพแวดล้อมเปลี่ยนไปเป็นเหมือนเดินอยู่ในป่า

หนูก็ไม่ได้สนใจ แต่มีเท้าคนที่เหมือนเดินอยู่ข้างหน้า(ทั้งๆที่มีหนูเดินคนเดียว) และที่แปลก เป็นเท้าพระ(เพราะมีจีวร)
ที่เดินตามๆกัน แล้วมีหนูเดินอยู่หลังสุด

ในใจหนูคิดว่าใคร ก็มีเสียงตอบว่า พวกเราเดินตามองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านเดินอยู่ข้างหน้า(หนูยังเดิน ตามปกติสายตามองพื้น)

แต่ใจเกิดปิติยินดียิ่ง สักพักภาพต่างๆก็กลับเป้นปกติ ก่อนกลับไปลาหลวงปู่ หลวงปู่บอกว่า หนูได้ณาน4แล้ว ยินดีด้วย หนูไม่เข้าใจ แต่พอหนูมาอ่านณาน4 ก็เป้นเช่นนั้น แต่พออ่านอภิญญาก้รู้ว่าหนูได้ฝึกกสิณไฟ ตอนนั้นไม่รู้ว่าฝึก รู้แต่ไม่ชอบเพราะ
(สมัยก่อน จะฝันหรือบางครั้งเห้นวิญญาณลาง แต่ตอนนี้เห้นชัด ติดต่อสื่อสารกันได้)ลืมบอกหนูนั่งสมาธิ เพื่ออยากให้สมองดี ความจำดี เรียนเก่งเท่านั้นเพื่อจะสอบเรียนแพทย์ พอเจอเหตุการณ์แบบนี้ เลยคิดว่าตัวเองอาจจะมาผิดทาง ก็เปลี่ยนมาเป้นพิจารณา ความเป็นจริง ว่าร่างกายเราเป็นแค่ธาตุทั้ง4 ไม่มีไรเป้นแก่นสาร ไม่มีสาระ ทุกอย่างถูกสมมติ ทำให้รู้สึกว่า

ใจไม่ยึดติดเกิดความสบาย รู้สึกว่ามีพลังออกมารอบกาย ไม่ได้สนใจอะไร และเหมือนเดินไปกลางหมอก เย็นสบาย เห้นบ้านหลังใหญ่ มีสวนขนาดใหญ่สวยมาก ก็เลยเดินเข้าไปถาม ว่าบ้านหลังนี้ต้องการคนสวนไหมคะผคือตอนนั้นอยากทำงานพิเศษ)

หญิงสาว หน้าตาดี ยิ้มก่อนพูดว่า ท่านเป้นเจ้าของบ้าน จะมาทำสวนทำไม ดูซิ มีนางฟ้ามารอรับใช้ท่านอยู่นะคะ ตอนนั้นหนูก็อึ้งไป แต่ในใจคิดว่าบ้านใหญ่ขนาดนี้ ไม่กล้าเข้าไปหรอก ในใจแม้จะยินดีบ้างแต่ก็คิดว่าไม่อยากได้เพราะเป้นห่วงแม่ อยากให้แม่มาอยู่มากกว่า เลยคิดว่าอยากให้แม่ จึงรู้สึกตัว หนูไม่รู้ว่าหนูไปถูกหรือผิดทาง??

แล้วก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังกลัวจะถูกว่าเพี้ยน แต่จากที่นั่งสมาธิที่เห้นชัดคือ หนูใจเย้นมากขึ้น ที่เคยโกรธแม่(จนเวลาคนถามถึงแม่ หนูจะบอกตายไปแล้ว)

ที่ทิ้งหนูไป ไม่อยากให้หนูเรียนทั้งๆที่มีเงินให้พี่ชายเที่ยวแบบไม่เสียดาย ปล่อยหนูทำงานหาเงินเรียน แต่ตอนนี้แม่เป้นอัมพฤต เบาหวาน ตัดขาไปแล้ว ก็มีหนูกับน้องชาย(ที่คลอดก่อนกำหนดแล้วคนทั่วไปมองว่าเพี้ยน) 2คนดูแล

เพราะพี่ชาย โกงเงินไปแล้วพอแม่ไม่มีเงิน ก็เลยเหลือ กัน3คน หนูไม่โกรธแม่ อุ้มท่านไปอาบน้ำเช็ดตัว เช็ดอุจจาระ โดยไม่รังเกียจแล้วก็พูดธรรมะให้แม่ฟัง พาสวดมนต์ แล้วก็นั่งสมาธิ(กรรมฐานง่ายๆ)

หนูเองก็อยากมีอาจารย์เหมือนกันคะ แต่ไม่รู้จะไปกราบอาจารย์ที่ไหนเพราะไม่เคยไปไหน วันๆก็ทำงาน เรียนหนังสือ ซึ่งปี2552 ก็สอบได้คณะแพทย์แผนไทยประยุกต์ มหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง

(จริง ๆแล้วหนูอยากเรียนแพทยศาสตร์มากกว่า เพราะอยากเป้นศัลยแพทย์ ไม่ใช่แพทย์แผนไทยประยุกต์)ก็คิดมากเหมือนกัน แต่เพราะน้ำใจพี่ๆ เพื่อนๆใน ห้อง กฎแห่งกรรมหลายคน ให้กำลังใจ ให้ข้อคิด ทำให้หนูตั้งใจจะสอบใหม่(หลังจากพลาดมาแล้ว 4ครั้ง)


ไม่รู้หนูจะบาปหรือเปล่า ที่ทำให้แม่มีความหวังและรอคอยหนูได้เรียนแพทย์ เหมือนหนูหลอกท่านเลย อยากได้คำแนะนำ แล้ว ตกลงหนูมาผิดหรือถูกทางคะ แล้วจะหาอาจารย์จากที่ไหน หนูเคยกราบอาจารย์หลายท่าน(แต่นิพพาน มรณะไปแล้ว )

อยากได้อาจารย์ที่ยังมีชีวิต ขอบคุณนะคะ ช่วยแนะนำหนูด้วย


rat_wting(||)

 

โอ้ อืม... อืมม์... พลาดไป 4 ครั้งก็นับว่า มากอยู่เหมือนกัน ก็บอกแม่ซิว่า เราไปได้แค่นี้แหล่ะ...

 

ขอพระรัตนตรัยที่ท่านบูชาอยู่ช่วยสอนซิครับ อุตสาห์เดินสมาธิได้มาถึง ฌาน 4 แล้ว(ทางธรรม)
สำหรับทางโลก ต้องไปติววิชาตามสถาบันนั้นๆ ถึงจะถูกทางนะครับ อุตสาห์สอบมาตั้ง 4 ครั้งแล้ว ต้องมีบ้างล่ะ ที่จะต้องสำเร็จ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นครับ ขอเอาใจช่วยอีกแรงครับ

 

คุณฝึกคัด ก. ถึง ฮ. เองจนคล่อง ทั้งที่ไม่มีครูคอยแนะนำ คุณก็ย่อมทำได้แต่ คัดจนคล่องไปก็เท่านั้นเพราะไม่สามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้เลย

เช่นกัน การฝึกสมาธิ ไม่มีอาจารย์คอยแนะนำ ก็ทำได้ ยิ่งถ้ามีของเก่าตามมายิ่งเร็ว
แต่ยากที่จะฝึกจนจบกระบวนท่า ถึงแม้จะจบกระบวนท่าแล้วก็ตาม ก็ยังไม่รู้ว่าที่ฝึกสำเร็จไปแล้วนั้น จะเอาไปใช้ให้เกิดประโยชน์อย่างไรดี

แต่ถ้ามีของเก่าตามมาอย่างที่คุณเป็นนี้ก็ง่ายหน่อย เพราะสมัยนี้มีทั้งหนังสือทั้ง mp3 หรือแม้แต่วีดีโอ เยอะแยะ ไม่เหมือนสมัยก่อน ที่ครูบาร์อาจารย์ทดสอบกำลังใจศิษย์กันแทบเป็นแทบตาย กว่าจะยอมสอนวิชาให้

เพื่อความไม่ประมาทสำหรับกรณีของคุณเอง อย่าลืมสวดมนต์บูชาพระตั้งแต่ตื่นตอนเช้าไว้เลยจะดีมาก มีผลคุ้มครองตลอดวัน เพื่อเป็นการขอบารมีพระมาช่วยป้องกันการเฝือหรือการถูกหลอกจากดวงจิตอวิชชาที่มีกำลังสูงกว่ากำลังจิตของคุณเอง (จะใช้ธูปหรือไม่ก็แล้วแต่ ถ้าใช้ก็จะดีกว่า)

 

ลองทำตามคำสอนของหลวงพ่อพุธ ฐานิโย ดูนะครับ ว่าคุณเข้าใจตรงนี้ชัด ๆ หรือยัง

------------------------------------------------


...ทีนี้ตามตำราที่ท่านกล่าวว่า จิตอยู่ในสภาพของสมถกรรมฐานนั้น ย่อมไม่มีความรู้ที่จะเกิดขึ้นในขณะนั้น อันนี้เป็นความจริง ใคร ๆ อย่าไปปฏิเสธมติอันนี้

แต่ทีนี้เราอาจจะเกิดสติปัญญาขึ้น ต่อเมื่อจิตของเราถอนจากสมาธิในขั้นนี้ออกมาแล้ว เราจะมีสติสัมปชัญญะตามรู้ เมื่อจิตเกิดความคิดขึ้นมาโดยธรรมชาติของจิตแล้ว จะไปสงบนิ่งอยู่ตลอดกาลไม่ได้ ถึงคราวถึงกาลถึงเวลาแล้วจิตก็ย่อมถอนออกจากสมาธิ ในเมื่อจิตถอนออกจากสมาธิ ก็เกิดความรู้สึกขึ้นมา จิตก็จะมีความคิดเกิดขึ้น จิตจะคิดเรื่องอะไรไม่สำคัญ ถ้าหากผู้ภาวนาไม่ด่วนพรวดพราดออกจากการปฏิบัติสมาธิ ใช้เวลาตามกำหนดรู้ตามความคิดของตนเองไป ความคิดอันนั้นกลายเป็นเครื่องรู้ของจิต เป็นเครื่องระลึกของสติ ในเมื่อจิตมีความคิด จิตก็มีเครื่องรู้ ในเมื่อจิตมีเครื่องรู้ สติก็มีเครื่องระลึก ถ้าหากว่าจิตตามรู้ทัน หรือสติตามรู้ทันความคิดเมื่อไร ความคิดอันนั้นจะกลายเป็นภูมิความรู้ กลายเป็นภูมิปัญญาของผู้ปฏิบัติ แต่ท่านผู้นั้นไม่หลงความคิดของตัวเอง

ถ้าหากสติสัมปชัญญะมีพลังแก่กล้า แม้จิตจะเกิดความรู้ความคิดอะไรขึ้นมาก็ตาม ความรู้และความคิดอันนั้นจะกลายเป็นภูมิปัญญาของจิต จิตอาจจะคิดเรื่องดีก็ได้ อาจจะคิดเรื่องชั่วก็ได้ แต่สำคัญอยู่ที่ตัวสติซึ่งรู้เท่าทันความคิดอันนั้น เมื่อคิดขึ้นมาแล้วจิตไม่มีความยึด เมื่อจิตไม่มีความยึดกับความคิดของตนเอง ปฏิกิริยาพึงให้เกิดความยินดียินร้ายย่อมไม่มี เป็นแต่เพียงกิริยาสักว่าคิด ๆ แล้วก็ปล่อยวางไป เมื่อเป็นเช่นนั้น สติตัวผู้รู้ มันก็จะตามทันความคิดของตัวเองตลอดไป ถ้ายิ่งตามกำหนดรู้ความคิดนี้ ถ้าสติตามทันความคิด ความคิดอันนี้มันยิ่งจะเกิดมากขึ้นเท่านั้น บางทีมันอาจจะเกิดขึ้นมาอย่างที่เราไม่สามารถกำหนดทัน ถ้าสติอ่อนเมื่อไร กำหนดตามรู้ความคิดไม่ทัน จิตไปหลงยึดถือสิ่งนั้น ๆ เข้า มันก็เกิดเป็นตัวกิเลส ถ้ายินดีก็เป็น กามตัณหา ถ้าติดก็เป็น ภวตัณหา ถ้าหากว่ายินร้ายก็เป็น วิภวตัณหา ถ้าจิตคิดแล้ว มีสภาพปกติมีแต่ความปกติเป็นหนึ่ง ไม่ยึด ไม่หลง ไม่เกิดความยินดี ไม่เกิดความยินร้าย นั่นแหละคือ อาการดับกิเลส

---------------------------------------------

ถ้ายังไม่เข้าใจชัด ก็ลองดูนะครับ

ถ้าเข้าใจตรงนี้ชัดแล้วมันไม่ต้องถามใครแล้วครับ จะรู้เองว่าจะต้องทำอะไรต่อ ทำต่ออย่างไร เรียกว่า พอมองเห็นหนทาง พอพึ่งตนเองได้แล้ว..

 

ขอบคุณTboonค่ะ หนูอ่านข้อความที่ท่านลง ใจก็เกิดปิติ มองเห้นทางแล้ว หนูคิดว่าเข้าใจนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ ตอนแรกยังคิดอยากจะบวชตลอดชีวิต เพราะรู้สึกว่าโลก นี้เป็นเพียงสมมติ ไม่มีอะไรจริงเลย แต่ตอนนี้คิดได้ว่า ไม่บวชก็หลุดพ้นได้ มันอยู่ที่ใจหนูเอง อีกอย่างหนูมีหน้าที่ทางโลก คือ ต้องดูแลแม่ให้ท่านมีความสุขทั้งตอนมีชีวิต และไปอย่างสบาย(ช่วยให้แม่หลุดพ้นก่อน) และหนูก็อยากเป็นแพทย์เพื่อช่วยเหลือคนดี และคนไม่ดีให้เป็นคนดี(พระพุทธเจ้าทรงเมตตา สรรพสัตว์ หนูก็อยากทำบ้าง ไม่มากแบบท่านก็เอาส่วนน้อย ก็ยังดี) เคยอายว่าสอบไม่ติดแพทย์เพราะยังยึดติด ทำให้ใจเศร้าหมอง ก็พยายามจะปลงและปล่อยวาง(คนเราเวลาพูดมันง่าย แต่ทำจริงๆ มันก็ยากนะ ถึงยังไม่หลุดพ้นแบบนี้ ก็เพราะรู้ทั้งรู้แต่ทำใจไม่ได้ กรรมจริงๆ)แต่ไงซะปีนี้หนูจะอ่านหนังสือให้มากเพื่อสอบแพทย์กสพท ในปีหน้าอีกครั้ง ครั้งสุดท้ายแล้ว ขอบคุณนะคะ อนุโมทนากับคำแนะนำของทุกท่าน ขอความดีที่หนูได้ทำส่งผลถึงทุกคนให้ประสบความสำเร็จ ในชีวิตทั้งทางโลกและทางธรรม

 

หนูเคยกราบพระอาจารย์หลายท่านตั้งแต่เด็กเริ่มต้นสวดมนต์ นั่งสมาธิ เช่น พระอาจารย์ มั่น พระอาจารย์เดิม พระอาจารย์สมเด็จโต พระอาจารย์ หลวงปุ่ทิม(วัดละหารไร่)

พระอาจารย์ครูเทพโลกอุดร พระอาจารย์หลวงปู่ทวด ฝันเห้นพระอาจารย์ทุกรูป และก็มาช่วยหนูตลอดเพราะกว่าจะมาถึงวันนี้เด็กมีปัญหาอย่างหนูมีเหรอคะจะไม่หลงทาง แต่โชคดีที่ เหล่าอาจารย์ มาเตือนสติหนูทุกครั้ง จะพิเศษ คือ พระอาจารย์ครูเทพโลกอุดร เพราะหนูเคยอธิฐานอยากจะใส่บาตรให้ท่าน แล้วท่านก็มารับจริงๆ ก็เลยอยากเล่าให้ฟังเป็นกรณีศึกษาและให้กำลังใจคนที่ตั้งใจทำดี แม้วันนี้จะยังไม่เห็นผล หนูเริ่มต้นด้วยยึดหลักความกตัณญู และมีใจเมตตา หนูเคยเห้น คนทำบุญเพราะอยากได้บุญ ไปวัด ด้วยของมีราคา หวังว่าจะได้บุญ แต่กับแม่ตัวเอง กับเพื่อนมนุษย์ ไม่เคยมีความเมตตาเลย หนูอยากบอกว่าทำบุญกับพระ แล้วไม่ทำบุญกับแม่ พระท่านจะช่วยเหรอคะ

ทำบุญกับคนในบ้านแล้ว ทำร้ายผู้อื่น พระจะให้พรเหรอคะ หนูอยากจะให้คนไทย รักกันเองด้วย เอื้อเฟื้อ ต่อกัน ถ้าท่าน ดูแลลศานาพุทธ สือทอดพระพุทธศาสนา ถือศีล นังสมาธิ ดูแลแม่(พระในบ้าน)และ มีใจเมตตาคนรอบข้าง(ช่วยคนก็ได้บุญนะ ถึงเค้าจะไม่ใช่พระในวันนี้แต่ไม่แน่คนธรรมดาที่ท่านเคยช่วยอาจจะบันลุธรรมก่อน)เมตตาสัตว์ไปจนถึง วิญญาณ ที่อยู่รอบตัว(ท่านไม่เห้นแต่เค้ามีจริง เค้าน่าสงสารมาก)

ทำบุญก็แผ่เมตตา แม้แต่พระอาจารย์ ก็ยังเต็มใจมาสั่งสอน แต่ไม่ใช่หมายความว่า หนูจะสบายนะค่ะ เพราะหนูยังมีกรรมต้องชดใช้ พระอาจารย์บอกอยากให้ใช้กรรมซะให้หมดในชาตินี้ ที่ไม่ช่วยเพราะท่านบอกว่าหนูจะผ่านมันไปได้ด้วยตัวเอง แต่ก็แทบแย่ ที่หนูเขียนไม่ได้จะอวดตัวนะคะ แต่อยากจะเป็นกำลังใจให้คนที่ปฏิบัติแล้วยังไม่เกิดผล ว่าไม่ควรท้อ ทำดีอย่าหวังผล แต่ควรหวังความสุขที่ได้ทำ แล้วท่านจะได้เห้นในสิ่งที่ท่านคิดไม่ถึงว่าจะมีจริงๆ สวรรค์นะไปง่ายกว่านรก อีกเชื่อเถอะคะ อนุโมทนา

 

หนูเคยฝันถึงตึกเรียนของหนู เป้นตึกสูง (ตอนนั้นหนูยืนในตึกเรียน)แล้วมองออกมา มีตึกอีกหลัง ตั้งตรงข้าม(มั้ง) ตึกที่หนูยืนมองมาแล้วเห้นมีเครื่องหมายบวกตัวใหญ่ติดหน้าตึก ฝันหลายครั้ง(ก่อนสอบติดแพทย์แผนไทยประยุกต์)และมีเสียงบอก หนูจะได้มาเรียนที่นี่ ใครรู้บ้างไหมคะ ว่าตึกของคณะแพทย์หรือเปล่า แล้วมันมหาลัยที่ไหน!!!หนูตั้งใจจะสอบ แพทย์กสพท ปีนี้และ คงจะสอบเป้นครั้งสุดท้าย ขอบคุณมากนะค่ะ

 

ยินดีด้วยนะครับ
และอนุโมทนาด้วยครับ

 

สาธุ นั่นแหละครับ คุณ Igiko_L ส่วนใดควรตามดูควรตามทำความเข้าใจ ส่วนใดควรละควรควบคุมไว้ จิตปกติเป็นเช่นไร ตากระทบรูปจิตเกิดอาการอินไปกับรูปมั้ย หูกระทบเสียงจิตเกิดอาการอินไปกับเสียงมั้ย ฯลฯ เราต้องมาทำความเข้าใจ ว่าจิตปกติเป็นเช่นไร จิตทรงฌานก็อย่างหนึ่ง จิตปกติก็อย่างหนึ่ง และแยกให้ออกว่า เวลาที่จิตเราปกติอยู่นั้น เราหลงความคิด จนจิตนั้นเข้าไปร่วมไปหลงความคิด หน่วงเหนี่ยวเอาความคิดมาเป็นอารมณ์มาเป็นตัวเป็นตนได้อย่างไร ถ้าสติต่อเนื่องเพียงพอ เราทัน เราเห็นจริง เห็นทัน เราดับตั้งแต่เขาจะเริ่มก่อตัวเป็นอารมณ์ได้ เราก็จะเข้าใจเรื่องการดับกิเลสมากขึ้น จิตกับความคิดมันจะแยกตัวออกจากกันเอง โดยเราไม่ต้องไปจับให้เขาแยกกัน ถ้าทำถูกเขาแยกของเขาเอง จิตนี้ถ้าเขารู้ว่าสิ่งใดทำให้เขาทุกข์แล้ว เขาจะไม่เข้าไปหลงง่าย ๆ อีกหรอก เพราะจริง ๆ ธรรมชาติของจิตเขาอยากพ้นทุกข์ อยากจะวางอยู่แล้ว แต่เขาหาทางออกทางวางไม่เป็น มันจึงหลงไปทั่ว ทีนี้พอหาจุดปล่อยจุดวางเจอได้ เขาก็ไม่รีรอที่จะวางนะ เราก็ทำความเข้าใจไปเรื่อย ๆ ตามดู ตามทำความเข้าใจให้ชัด พอกพูนปัญญาสัมมาทิฏฐิ ถ้าจิตจะเกิด อารมณ์จะเข้าร่วมกับความคิดเราก็ให้รีบดับ อย่าเพลิน ฝืนไว้สักนิดนึง

ต่อไปก็จะมองเห็นหนทางทะลุปรุโปร่ง อ๋อ..เราน่าจะเดินอย่างนี้ตั้งนานแล้ว ต่อไปถึงไม่อยากรู้ก็จะได้รู้ ถึงไม่อยากเห็นก็จะได้เห็นเอง จิตก็จะเป็นอิสระมากขึ้น ๆ

อีกเรื่องหนื่ง เรื่องความเป็นอยู่ในชีวิตประจำวันก็มีความสำคัญ เราทอดทิ้งทอดธุระไม่ได้ เราจะเอาแต่จิต ๆ ๆ อย่างเดียวก็ไม่ได้ สมมุติกับวิมุตินั้นดูให้ดี เขาเดินคู่กัน ถ้าสมมุติบกพร่อง ศีลไม่ดี ขาดเมตตา ขาดความอนุเคราะห์สงเคราะห์ ขาดน้ำใจ ขาดทานตั้งแต่ภายนอกวัตถุทานไปจนกระทั่งถึงอภัยทาน มันก็เดินปัญญาละกิเลสยาก ข้างนอกบกพร่องมันก็กระเทือนมาถึงข้างในใจ (วิมุติ) เหมือนกัน บางทีเราแก้อาการภายในใจไม่ตก เราก็ต้องมาดูข้างนอกด้วย เราดำเนินชีวิตเรียบร้อยดีแล้วหรือยัง นี่แหละคือการสั่งสมบารมี สั่งสมปัญญา รอบรู้ในกองสังขาร..ครับ

สาธุ ๆ ขอให้โชคดีนะ

 

อนุโมทนาครับ มีครูบาอาจารย์มาคอยช่วย แนะ ชี้ทางให้ ดีจัง

ผมยังโง่อีกนาน T_T

ปล.เครื่องหมายบวกหน้าตึกนี่ ใช่สภากาชาด หรือป่าว

 

ขอบคุณ คุณnuttadetด้วย ความจริง คุณnuttadetก็ทำได้นะคะ กราบตัวเป็นศิษย์ใครสักคน(อย่างเพื่อนสนิด หนู ที่เคยไม่เชื่อปตอนนี้เค้าธรรมะกว่าหนูอีก ความรู้ก็เยอะกว่าเพราะเค้าศึกษาจริงๆ)

หนูขี้เกียจเลยต้อง มีอาจารย์ คุณ nuttadet อาจจะไม่มีปัญหา และมีบุญเก่า จึงไม่จำเป็นต้องมีอาจารย์ สามารถปฏิบัติธรรมได้เอง ก็ได้นะคะ ^____^ เรียกว่าเป็นคนมีบุญมากกว่า!แต่ถ้าอยากมีอาจารย์จริงๆ ก็ลองหาดอกไม้ คาถาบูชา และที่สำคัญใจและขอสมัครเป้นศิษย์!!! ว่าแต่สภากาชาติ(เหมือนงานกาชาติหรือป่าวคะ)หนูเด็กต่างจังหวัด ไม่ทราบจริง ถ้ามีรูปหรือใครมี วานมาลงด้วยนะคะ เอาทั้งตึกสภากาชาติ และตึกที่อยู่ใกล้เคียง เพราะที่หนูเห็นในฝัน ตึกที่เรียนเป็นตึกข้างๆ หรือตรงข้ามถ้าได้เห็นหนูจะจำได้ ขอบคุณล่วงหน้าคะ


พูดถึงเรื่องนี้สอบครั้งแรก หนูได้ไปที่ ศิริราช ไปบนไข่ต้ม99 ใบถ้าสอบติดแพทย์ ขณะนั่งรถจะกลับที่พัก (หอพักรุ่นพี่)ผ่านจุฬาฯ แต่รถติดมากเลยลง เลยแวะลงที่จุฬาฯ ครั้งแรกที่ลงรู้สึกประทับใจ บอกตัวเองว่าอยากมาเรียน ตอนนั้นไม่ได้เตรียมอะไรมาไหว้เลย แต่ก็เข้าไปไหว้ ร5 บอกว่าหนูอยากเรียนที่นี่ ถ้าสอบติดจะมากราบ กลับบ้านวันนั้นก็ฝันถึงพระบิดา(รูปปั้น ที่ศิริราช)บอกว่ายังไม่ถึงเวลา ให้รอไปก่อน สอบครั้งนั้นก็ไม่ติด ปีนี้หนูก็ฝันถึงพระบิดา บอกว่าถึงเวลาแล้ว แล้วก้ยังฝันถึง ร.5 ด้วย(แต่ท่านไม่พูดอะไร)ตึกที่ศิริราช

เห็นเมื่อ5 ปีก่อน จำไม่ได้ ตึกแพทย์จุฬาฯ ไม่เคยเห้นเพราะตอนไป ไปแค่สามย่าน -_-? ถ้าอย่างไรวานคนมีรูปเอาลงให้หน่อยนะคะ

 

เคยนั่งรถผ่านเหมือนกัน เป็นกากบาทสีแดงตัวใหญ่ ๆ แบบตราสัญลักษณ์รถพยาบาล เขาเขียนว่า สภากาชาตไทย สมมุติว่าฝันทำนองนั้นและเป็นจริงเสมอ น่าจะได้เรียนในแนว ๆ นั้น ไม่หมอก็พยาบาล เป็นหมอก็เสี่ยงนะ หมอคนนึงกว่าจะเก่งได้นี่ต้องผ่านการรักษาคนไข้มาขนาดไหนก็ไม่รู้ รักษาผิดพลาดคงมีเหมือนกัน แต่ถ้าคนเป็นหมอเก่งทางในด้วยนะ แจ๋วเลย สแกนตับไตไส้พุงคนไข้ และวินิจฉัยได้ตรง ดูตัวอย่าง อ.แม่ชีณัฐทิพย์ ตนุพันธุ์ ดิ สแกนเก่งกว่าหมอซะอีก..เป็นหมอ (รักษาโรค) บางทีก็เป็นได้หลายทางนะ คงแล้วแต่เหตุผลของความอยากเป็นหมอแต่ละประเภทนั้นด้วยเนอะ

ขอให้โชคดี สอบได้สมดังใจ

 

สาธุๆ ขอบคุณมากคะ ใช่เลย เป็นกากบาทตัวโตสีแดง เหมือนรถพยาบาล อย่างนั้นจริงๆ ฝันติดกันอยู่2วัน

 

ตึกกาชาดมันอยู่ใกล้ๆ จุฬาหนิ

รูปตึก SoiDB - สภากาชาดไทย [กรุงเทพ - ตึก]

ปล. กาชาด เขียนอย่างนี้นะ ชาด = สีแดง เพราะว่าสัญลักษณ์กากบาทเป็นสีแดง

 

อนุโมทนากับการปฏิบัติธรรมครับ

สภากาชาดอยู่ใกล้ ม.จุฬาฯ แต่เครื่องหมายกากะบาทแดงติดอยู่ตรงตึกไหนของสภากาชาด ผมไม่แน่ใจ

ขอให้สอบติดคณะแพทย์อย่างที่หวังไว้นะครับ

 

ประกาศ...หนูขอกราบ ขอโทษทุกๆท่านด้วย เนื่องจากทางคณะแพทย์แผนไทยประยุกต์ได้เมลล์แจ้งมาหลังสอบสัมภาษณ์ว่าหนูไม่มีคุณสมบัติจะเข้าศึกษา หนูขอโทษทุกๆท่านที่ลงว่าสอบติด หนูเสียใจ หนูไม่ได้ตั้งใจจะโกหก ขอทุกท่านโปรดยกโทษให้หนูด้วย หนูเองก็ช๊อกไปเหมือนกัน บอกตามตรงคิดไรไม่ออก ฮือๆๆแต่พอเห็นกาบาทนี้

และรู้ว่าอยู่จุฬาฯ น้ำตาก็ไหล แบบนี้ใช่เลย ทำไมตอนหนูไปไหว้ร5ที่จุฬาฯไม่เจอเลย ขอบคุณนะคะ ถ้ากรรมหนูไม่มากจนบังความดีหนูจะตั้งใจอีกครั้ง จะพยามแต่ปัญหาของหนูคือ หนูต้องทำงาน (หาเงินเลี้ยงตัวเองและเก้บไว้เรียน) เวลาจึงจำกัด 2.ถ้าอยู่บ้าน ต้องดูแลแม่ เวลาหายไปอีก 3 มารมาก่อกวนใจ เช่น ยังไม่ไปเรียนเหรอ หรือลูกบ้านนั้นเรียนจะจบแล้วนะ หนูยังไม่จบอีกเหรอ น้อง...สอบติดแพทย์ปีนี้นะ เค้าเรียนไปก่อนแล้วนะ หรือ อื่นๆ ที่ฟังแล้ว สมองไม่อยากทำงาน ไม่มีกะใจจะอ่านหนังสือ

อยากได้คำแนะนำ

1.เวลาอ่านหนังสือมีน้อย ทำอย่างไรจึงจะได้ผลสูงสุด คือจำได้ นำมาใช้ได้

2.ถ้านั่งสมาธิทำให้เรียนเก่ง จำได้ดี แล้วจะนั่งแบบไหน โปรดแนะนำด้วยคะ

3 คือพอไม่มีเวลา จะเหนื่อย สวดมนต์ ก็ไม่มีเวลา บางทีสวดไปก็หลับเพราะบทสวดยาว อยากได้บทสวดมนต์ ที่ทำให้ความจำดี(ไม่ยาวมาก)

อยากถามความคิดเห้นว่า จำเป้นไหมต้องนั่งสมาธิคู่กับสวดมนต์ ถ้าไม่สวดมนต์ แต่ไหว้พระ นั่งสมาธิ ทุกวันจะแทนได้ไหมค่ะ ขอบคุณคะ (ยังซึมอยู่ที่หอ ไม่ได้ทำอะไร แบบว๊อกคะ)ขอแรงใจ แรงบุญจากทุกๆท่านด้วยนะคะ จะบอกที่บ้านว่ายังไง สอบไม่ติดอีกแล้วเหรอ ฮือๆ

 

อย่าพึ่งท้อใจ..เราเปนกำลังใจให้...เราก็เพิ่งสอบเข้าปีนี้แหละ......แรกๆเราก็กลัวสอบไม่ได้....ก็มาขอคำแนะนำจากที่เวบนี่แหละก็มีทั้งพระทั้งคฤหัสถ์ผู้ใจดีมาแนะนำ..มีหลายเทคนิค....
แต่เราคงไม่บอกว่าได้ผลอะไรยังไง เดี๋ยวจะเปนการอวดอ้างเปล่าๆ

แต่เรานำเทคนิคดีๆที่เราศึกษาไปแนะนำให้เพื่อนๆนะ.....

เพื่อนที่เราแนะนำสอบติดตามเป้าหมายกันทุกคน....

จะขอเอามาแนะนำเลยละกัน

 

ของหลวงพ่อจรัญ สิงห์บุรีก่อนละกันนะ
ก็ .... สวดพาหุงมหากา (คิดว่าคงมีหนังสือหรือหาในGoogleก็ได้นะ) แล้วจากนั้นสวดพุทธคุณเท่าอายุ +1(เกินกว่า1ยิ่งดี)

...อืม......จากนั้นต้องมีความกตัญญูต่อมารดาบิด อันนี้คิดว่าทำอยู่แล้ว

ท่าจะให้ดีก็กราบขอขมาแม่พ่อด้วยนะ....(ความดีที่ทำก็ดีอยู่แต่สิ่งที่เราเคยทำผิดพลาดก็ต้องขมาท่าน) แล้วก็ขอพรท่านนะ....พรแม่พ่อนี้ดีจริงๆนะ


เดี๋ยวขอคิดก่อนนะ....

 

เอ่อ....รักษาศีลลห้าให้บริสุทธิ์นะ......

อืม.....เปนpmที่ พระที่12 (ท่านเปนพระเปนสมาชิกเวบ)ท่านแนะนำ
.......................................................................
การสอบแข่งขันก็คล้ายกับการวัดบุญวาสนาด้วย
ใครโชคดีสอบได้ก็เป็นบุญคนรักษาศีล 5 ถือเป็นผู้มีบุญ เหมือนการวิ่งแข่งขัน คนสมมุตว่ามีศีล มีกำลังคูณด้วย พัน หากวิ่งแข่งกับคนไม่มีศีลครบ 5 ก็ย่อมชนะเพราะศีล 5 ย่อมมีกำลังมากกว่าทำทาน
มีลูกศิษย์มหาลัยเชียงใหม่ขอสอบชิงทุนไปเรียนภาษาE ที่ต่างประเทศ มาขอคำแนะนำจึงสอนให้รักษาศีล 5 เช้า-ก่อนนอนต้องพิจารณาถึงศีล 5ด้วยว่าบริสุทธิ บริบูรณ์ตั้งใจรักษาศีลด้วยความเมตตาเอื้อเฟื้อต่อศีล จึงมีผล การสอบรับ 40 คน ผู้เข้าสอบชิงทุนหลายร้อยคนสอบ ปรากฎว่านายคนนี้ได้ที่ 41 มาต่อว่าผู้แนะนำ ใหนว่ามีศีล5จะสมหวังได้ไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ
ทางมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ส่งรายชื่อผู้สอบผ่าน40 คน ไปแจ้งทางมหาลัยประเทศอังกฤษ ทางมหาลัยประเทศอังกฤษ แจ้งกลับมาว่าพวกสอบชิงทุนลำดับที่1-40พวกนี้เก่งภาษา E อยู่แล้วจึงสอบได้ ปีนี้ขอคนที่สอบได้ที่41-80มาแทน ปรากฎนักษึกษาคนนี้ได้ไปเรียนภาสมใจเป็นลำดับที่1

ขอเจริญพร
พระที่12
...........................................................................


การรักษาสีลก็ใช้คำพูดแบบธรรมก็ได้...แต่ต้องตั้งใจจริง
สมาทานเองเลยก็ได้นะ....คิดในใจก็ได้..แบบย่อๆเลยละกัน สะดวกดี
กล่าวนึกถึงพระรัตนตรัยก่อน

พุทโธ ธัมโม สังโฆ
ก็บอกกับตัวเองว่าจะตั้งใจรักษาศีล5

ก็คิดเลยว่า
1 ข้าพเจ้าเว้นจากการฆ่าสัตว์
2.ข้าพเจ้าเว้นจากการลักทรัพย์
3.ข้าพเจ้าเว้นจากการประพฤติผิดในกาม
4.ข้าพเจ้าเว้นจากการโกหก
5.ข้าพเจ้าเว้นจากการเสพสุราและของมึนเมา
ข้าพเจ้าตั้งใจรักษาศีล5นี้ไว้ให้ดี


เท่านี้เราก็มีศีลครบแล้ว....ถ้าเราทำก่อนนอนทุกวัน....แน่นอนว่าเรารักษาศีลได้อย่างน้อย240ชั่วโมงในหนึ่งเดือน(ถ้านอนวันละ8ชม.นะ) 240ชม.ก็เท่ากับ10วัน....
ทำบ่อยๆสมาทานบ่อยๆย้ำบ่อยๆถ้าละเมิดศีลแล้วก็ตั้งใจใหม่

ถ้าสงสัยว่าผิดศีลหรือยัง ให้สมาทานรักษาใหม่เลยนะ...จะได้สบายใจ
ถ้าเราล่วงเกินศีลข้อใดก็รีบสมาทานเอาใหม่นะ...แต่ต้องทำด้วยใจ

แต่บุญที่มากว่าศีลยังมีอยู่ ภาวนา นั่นไง คิดว่าคงทำอยู่แล้ว โมทนาด้วยนะ

ทำบุญให้ได้เยอะๆกว่านี้ยังมีอยู่....มีบุญเยอะกำลังวิ่งเราก็เยอะ....เรื่องโลกแบบนี้สบายมากถ้าตั้งใจ
.....วิ่งได้ไกลๆถึงนิพพานเลย...