มีราคะ ตัณหา มากๆๆๆๆ พิจารณาอย่างไรจึงจะละได้

คำว่า โยนิโส มนสิการ แปลว่า การพิจารณาโดยแยบคาย<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
วิธีคิดแบบโยนิโสมนสิการมี 10 วิธี
1. คิดแบบสาวหาต้นเหตุของเรื่อง
2. คิดแบบแยกส่วนประกอบ คิดทีละเรื่อง ทีละอย่าง
3. คิดแบบรู้เท่าทัน มองโลกอย่างที่เป็นอยู่
4. คิดแบบแก้ปัญหา
5. คิดแบบเชื่อมโยง หลักการ กระบวนการ และเป้าหมาย
6. คิดแบบหาคุณ-โทษ(ข้อดี/ข้อเสีย) และทางแก้
7. คิดแบบหาคุณค่าแท้-คุณค่าเทียม
8. คิดแบบเตือนใจตัวเองในเรื่องที่ดีเสมอ ๆ
9. คิดแบบอยู่กับปัจจุบัน
10. คิดแบบมองปัญหารอบด้าน หรือที่เรียกว่า ความคิดรวบยอด<o></o>
ถ้าจะสรุปใช้ในกรณีที่ต้องการที่จะตัดกามฉันทะ ให้เข้าใจง่ายโดยใช้โยนิโสมนสิการ บวกกับ หิริโอตัปปะ <o></o>
ในเบื้องต้นนั้น ให้พิจารณาว่า เมื่อเราสมาทานศีล 5 แล้วได้รับศีลแล้ว การไปติดที่กามฉันทะ คือพอใจในกามนั้นถ้าเกิดกับผู้ที่ไม่ใช่สามีภรรยาของตัวเองนั้น ก็เป็นการทุศีล ให้มีความละลายที่ชั่วที่จะทำและกลัวผลของการทำบาปโดยการทุศีลข้อ 3 เพื่อเป็นการตัดในเบื้องต้น <o></o>
ต่อมา ก็ให้พิจารณาตามหลักโยนิโสมนสิการทั้ง 10 แต่คิดให้รวบยอดก็คือ ให้ตั้งมั่น ตั้งปณิธานไว้ ถ้าปรารถนาซึ่งพระนิพพานในภายภาคหน้า ก็อย่าให้กามตันหา ก็เป็นตัวขวางกั้น อย่าให้เกิดกับตัวเอง แม้แต่อยู่กับตัวเองเพียงลำพังก็อย่าให้มันเกิด อย่ามองแค่ตาเนื้อตาหนัง มันเป็นเหมือนแค่ภาพลวงตา ความสวยความงามไม่ได้ตั้งอยู่ ให้ใช้ใจมองพิจารณาถึงความเป็นจริง มันตั้งอยู่ได้ไม่นานมันก็เน่าก็เปื่อยแล้ว เป็นของสกปรกทั้งสิ้น พระพุทธองค์ทรงกล่าวว่า ความสวยความงามของคนเราก็แค่หนังกำพร้า ถ้าลอกมันหนังกำพร้าออกมารวมกันก็เท่ากับเม็ดพุทราเม็ดเดียว แล้วลองใช้ใจมองดูว่า เมื่อไม่มีหนังกำพร้าแล้ว มันก็มีแต่เลือดแต่หนอง ไม่สวยงาม พูดง่ายๆ เมื่อเห็นคนสวย คนหล่อ เมื่อใด หากมีความพอใจจนเกิดความกำหนัด ก็ให้จินตนาการว่าคนสวยคนหล่อนั้น ไม่มีหนังกำพร้าหุ้มอยู่ ดูสิว่าเมื่อเห็นแต่เลือดแต่หนอง ยังจะพอใจอยู่อีกหรือ การพิจารณาโดยแยบคายโดยใช้ปัญญาญาณด้วยสติ เมื่อศีลครบ สมาธิก็มา ปัญญาก็เกิด ช่วงแรกอาจจะหนักหน่อย ลำบากหน่อย เมื่อตันหามันอุบัติขึ้น ก็ขอให้มันเกิดขึ้นแค่ใจ อย่าให้มันลงมาที่กาย ค่อย ๆ ตัดไป อย่าได้หลงปล่อยให้มันหลุดเป็นเด็ดขาด ฆ่ากิเลศตัณหาให้ตาย ฆ่าได้ก็เข้าใกล้พระนิพพานอีกขั้นแล้วครับ <o></o>

 

ปัญญานี้เป็นตัวฟาดฟันกามราคะที่มันมีหนาแน่นในใจ ซึ่งไม่มีอะไรไปแตะต้องมันได้ จึงต้องเอาปัญญาฟาดเข้าไปสู่ ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก ตับ ไต ไส้ พุง ให้แตกกระจัดกระจายออกไปเป็นชิ้นนั้นชิ้นนี้ มีแต่ความสกปรกโสมมเต็มเนื้อเต็มตัว ความรักความชอบว่าสวยว่างามมันก็จางไป สุดท้ายความสวยงามไม่มีในกายของคนเรา

ป่าช้าผีดิบ (ร่างกาย) อยู่ที่นี่หมด นี่ปัญญาก็สอดเข้าไปรู้ ตัณหาราคะจะเบาลง ทีนี้เวลาพิจารณาอสุภะมากเท่าไหร่ราคะตัณหาเบาแทบไม่ปรากฏ บางทีไม่ปรากฏเลย ต้องได้ทดลองดูหลายแบบหลายฉบับ เช่นเราเดินเข้าไปในกลุ่มหญิงสาวๆ สวยๆ นะ ทางด้านสติปัญญาของเรามันจะพิจารณาผ่านอสุภะ หญิงสวยๆ งามๆ จะไม่มีคำว่าสวยว่างาม อสุภะนี่จะตีแตกกระจัดกระจายผ่านเข้าไปในคนๆ นั้น จะไม่มีกำหนัด นี่คือสติปัญญาพิจารณาทางอสุภะซึ่งแก่กล้าสามารถแล้ว อสุภะมันเตะทีเดียวขาดสะบั้นเลย มันเลยหาความสวยความงามจากผู้หญิงสาวสวยไม่ได้ ราคะตัณหาเกิดไม่ได้


...หลวงตามหาบัว..

 

พ่อแม่ครูจารย์แสดงธรรม
อสุภกรรมฐาน เป็นธรรมชำระกิเลส...
มัวเมาหลงผิวหนัง....เข้าใจว่าเป็นสิ่งสวยงาม..ที่แท้หลงกาย..
พิจารณาให้เห็นเป็นสิ่งตรงข้าม..
ร่างกายมีแต่สิ่งสกปรก..มีแต่สิ่งปฏิกูล...ผิวหนังปิดหุ้มความจริงอยู่..
เรา..จึงมัวเมากามกิเลส

ยึดมั่นถือมั่นในอัตภาพนี้..

 

ขออนุโมทนาในความเพียรครับ....ขอให้ทุกท่านมีความสุข
---------------------------------------------------
ตนเตือนตนของตนให้พ้นผิด ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือน
ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน ตนแชเชือนใครจะเตือนให้ป่วยการ

 

ขออนุโมทนาเจ้าของกระทู้ในความตั้งใจ
คิดดี ทำดี ต้องสำเร็จแน่นอน เจตนาในฝ่ายกุศล

 

มีประโยชน์มากมายครับ ^-^

 

เจริญ อสุภกรรมฐาน โดยจับภาพอสุภ เป็นนิมิตรกสิณให้ได้ถึงฌาน4 แล้วจะมองเห็นคนทั่วไป ชาย-หญิง เป็นโครงกระดูก มองทะลุไปถึง ตับ ไต ใส้ พุง เลยครับ พยายามทำให้ได้ทุกวัน จะไม่มีความรู้สึกในกามเลย ถ้ามีอารมณ์กาม-ราคะ เข้ามากระทบก็จะวางเฉยได้ เพราะกำลังของสมาธิ แต่อย่าเข้าไปยุ่งกับมันนะ ถ้าปล่อยใจคิดตามมัน เราก็จะแพ้มัน เพราะว่าสติ ณ.ตอนนั้นเราไปสนใจมัน กำลังสมาธิก็จะอ่อนลง และ พ่ายแพ้มันในที่สุด สรุปว่าเกิดมีกาม-ราคะ เมื่อไร เจริญ อสุภกรรมฐาน ทันที ตื่นเช้าขึ้นมา ก่อนออกจากบ้านก็ได้ ออกไปเจอสิ่งต่างๆจะได้วางอุเบกขาไปให้หมด

 

อย่าไปหลงกับสิ่งที่มันมากระทบ พยายามอย่าไปปรุงแต่งต่อ ของอะไรดี ๆ แค่ไหน
ก็เน่าเปี่อยผุพังไป การหลงมันจะไปสร้างภพต่อไม่หยุด ใช้สติให้มาก ๆ มันจะเกิดปัญญาไม่หลงในวังวน ของความคิด มองอย่างวางเฉย ๆ อย่าไปเชื่อในสิ่งที่ตนเห็น ได้ยิน ได้กลิ่นสัมผัส กาม ราคะมันมีข้อเสียมากมาย ฉันเป็นคนหนึ่งเห็นการเกิดบ่อยมากๆ เห็นจนน่ากลัว น่าเบื่อ จนชินชา
มองให้เป็นท่อนไม้บ้าง ก้อนเนื้อบ้าง ก้อนหินบ้าง ไม่ปรุงแต่งว่าดี มันจะช่วยได้เยอะนะ ธรรมดาของการอยู่ในโลกมนุษย์ เราย่อมเห็นของดี และไม่ดี แต่เห็นก็สักว่าเห็น ไม่ยินดี ยินร้าย เป็นการรู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง

 

ลองดูครับ
กำลังใจในการละกามราคะ - Buddhism Audio

ท่านจิตโต เป็นพระสุปฎิปันโนที่ปฏิบัติดีมาก ลองฟังดูครับ
คำแนะนำจากประบการณ์ภาวนาให้ได้ณานสมาบัติ ถอยมาอุปจารสมาธิพิจารถึงความตายและการทรุดโทรมของร่างกาย คนป่วยไม่สวยใช่ไหมครับ เผชิญหน้าทุกเวลา ความทุกข์จากกาม รัก พิจารณาความสกปรกร่างกายมองเข้าไปถึงหนังมีขนสกปรกยังไงภายในมันสะอาดหรือค่อยๆพิจารณาแยกแต่ละส่วนไปจนถึงกระดูก หมดสวย
พิจาณาบ่อยครับเป็นประจำถ้าสู้เพียรยิ่งยวดจะเห็นผลเองครับ
ถ้าเข้าสมาบัติ8ถอยมาพิจาณาไตรลักษณ์จะยิ่งชัดครับไม่เหลือแม้อะไรเลยแม้แต่ความคิด(อธิบายเป็นคำพูดยาก)
ขอให้เข้าไปศึกษาเพิ่มเติมที่
<cite>www.watthasung.com/home.php</cite>ด้วยจะยิ่งดีครับ

 

อืม มีอีกวิธีหนึ่ง ไปซื้อเนื้อมาแล้วปล่อยให้มันเน่า แล้วจดจำ กลิ่นลักษณะ
เอาทำเป็นกสินก็ได้ ลองดูนะ คงเบาบางลงไปได้นะ

 

คุณน้านี่ ลึกซึ้ง ๆ ^-^

 

ยู........นิ๊

โอ.......มิ๊

สติ..กา

ที่มา : http://palungjit.org/posts/2118913

 

ก็ยังติดอุปมา นะ ยิ่งไม่ได้สักเท่าไร นะจ้า

นะ แอ๊ดโนสเตีย มัน ก็จะเป็น Unknowing ๆ
แต่ถ้า Knowledge ไม่เพียร ก็ย่อมมีเสื่อมไป ธรรมดา นะจ้า
Mirage มันจะทำให้เราหลงทาง นะจ้า

แฮะ ทำดี ๆ ไม่เบียดเบียนใคร กุศลมันเป็น Auto ไปแล้วนะจ้า <label for="rb_iconid_15"></label>

 

อาสวะ

อาสวะคือกิเลสอย่างละเอียดที่นอน
เนื่องอยู่กับจิต จำแนกเป็น ๓ คือ ราคะ
( ความยินดีติดอยู่ในอารมณ์ที่ชอบ )
อย่างหนึ่ง, ปฏิฆะ ( ความยินร้ายติดอยู่
ในอารมณ์ที่ไม่ชอบ ) อย่างหนึ่ง, อวิชชา
( ความไม่รู้จริง ) อย่างหนึ่ง.
ราคะ เมื่อแรงออกไปก็เป็นราคะที่มี
อาการคือความยินดี หรือโลภะ ความ
อยากได้ในอารมณ์ที่ชอบ, เมื่อแรงออก
ไปอีก ก็เป็นอภิชฌา มุ่งได้อารมณ์ที่
ชอบ ไม่เลือกทางดีชั่วผิดถูก, นี้เป็น
สายหนึ่ง.
ปฏิฆะ ความยินร้าย เมื่อแรงออก
ไป ก็เป็น โกธะ โกรธ คือพลุ่งพล่าน
และโทสะประทุษร้ายใจ คือทำใจตน
เองให้เดือดร้อน, แรงไปอีก ก็เป็น
พยาบาทมุ่งร้ายจนถึงทำร้ายผู้อื่น หรือ
ทำร้ายตนเองก็ได้, นี้สายหนึ่ง.
อวิชชา ความไม่รู้ เมื่อแรงออกไป
ก็เป็นโมหะ คือความหลง, แรงออกไป
อีก ก็เป็นมิจฉาทิฏฐิ ความเห็นผิด
นี้สายหนึ่ง.

 

ไอ้แบบนี้เขาเรียกว่าตัณหาจัด...ต้องพยายามลดละในตอนนี้ให้ได้นะครับตอนที่เป็นหนุ่มเป็นสาวนี่แหละ...ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจะลำบากตอนแก่...เห็นอยู่.. รู้อยู่.. ใช่ใหมที่เขาเรียกว่าไอ้แก่ตัณหาจัด เขาพูดเขาว่าตอนนี้ยังพอยิ้มได้อยู่นา...ว่าตอนแก่นี่มันแสบพิลึกเชียวนะ...
เอาแบบผมทำอยู่ตอนนี้ก็ได้ไม่หวง
กินข้าววันละเมื้อ ทำให้จริงนะในความรู้สึกเกี่ยวกับเพศตรงข้ามผมว่าผมลดได้โขอยู่ มันเหมือนกามราคะขาดกองหนุนขาดเสบียงอะไรเทือกนั้น มันคิดแต่อยากจะกินข้าวอย่างเดียวแต่ต้องอดทนจริงๆถ้าแพ้มันคิดถึงกามราคะอีก มันลากเข้าถ้ำตัวใครตัวมันเด้อ...


rabbit_run_away

 

กามราคะมันจะเริ่มแว๊บขึ้นมา...ความคุ้นเคยในรสสัมผัสในอดีตที่เราคิดว่าสุขจะค้างอ้อยอิ่งอยู่สักพัก...ถ้า...นะครับผมใช้คำว่าถ้า ถ้าเราต่อยอดจากไอ้เเว๊บนั่น อาจจะหมายถึงสัญญาอารมณ์เก่าๆเกี่ยวกับกามที่เราเคยเสพสมหรือเห็นวัตถุกามทั้งหลายเช่น รูปโป๊ หนังโป๊ หรือผู้หญิงสาวๆสวยๆสะโพกงามๆ จากสิ่งทั้งหลายนี่แหละที่กามราคะมันจะบังคับเราไปตามอารมณ์ให้นึกปรุงแต่งไปต่างตามที่มันต้องการ เสร็จมันอีกครั้งแน่นอน..เพราะถ้าเราไปตามอารมณ์ของมันเราจะแก้ใขอะไรไม่ได้อีกแล้ว มีแต่ความคิดที่เลยเถิดตามความคุ้นเคยกับอารมณ์ที่เคยชิน..ใช่หรือไม่...
ที่สำคัญไอ้แว๊บแรกครับ...ให้ดูครับไม่ใช่เข้าไปคลุกวงในกับมัน ถ้าดูสักพักมันจะมีความคิดอย่างอื่นเข้ามาเองตามประสาคนที่มีกิเลส ถ้าดูแล้วยังไม่หายยังคิดอีกมันเป็นที่ตัวเองแล้วที่ไม่อยากให้มันหาย เพราะความเสียดายความรู้สึกเสียดายรสชาติของกามอยู่นั่นเอง...


pig_cryyจะเอาๆ แงๆ ของเคยกิน

 

แด่คนที่ทำสมาธิแล้วเกิดกามราคะในกระทู้นี้มีวิธีแก้ไขเพียบเลยครับ
อนุโมทนาครับ

 

ถ้าตัด..ตามที่ว่ามานี้ได้..ต้องไปลองของจริง ๆ เอาที่ว่าเราชอบแบบสวย (ที่สุด) ของจริตเรานะ..ทีนี้พิสูจน์ไปเลย..ส่วนไหนหอมเหม็น..ดมไป..พอได้กลิ่นที่เราไม่ชอบ (คาวคน) มันจะเบื่อไปเองแน่นอน..ตอนนี้เห็นก็จำกลิ่นได้จะเบื่อไปเอง ลองดูคับ...ขอให้ละกิเลส.ตัณหา..ราคะให้ได้ทุกคนนะคับ..ธรรมะรักษา

 

ก็คงเหมือนเดิมละครับ คบสัปบุรุษ ฟังสัทธรรม เกิดศรัทธา โยนิโสมนสิการ มีสติสัมปชัญญะ อินทรียสังวร สุจริต3 สติปัฎฐานสี่ โพชฌงค์7 วิชชา และวิมุติ....อริยะมรรคมีองค์แปดจะเกิดก้เกิดในนี้...อันมีสัมาทิฎฐิเป็นองค์นำ....อย่างในโพชฌงค์7(สติสัมโพชฌงคื ธัมวิจัยสัมโพชฌงค์ ปิติสัมโพชฌงค์ ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ สมาธิสัมโพชฌงค์ อุเบกขาสัมโพชฌงค์)..หรือ ศิล สมาธิ ปัญญา....อย่าว่าเยอะนะครับ แต่ คงเป็นอย่างนี้จริงจริง.