ไม่ใช่นะครับที่มักกล่าวว่า “สมถะเหมือนการหลบภัย วิปัสสนาเหมือนการผจญภัย”

คุณ tboon ผมไม่อยากคุยกับคุณสักเท่าไร
เพราะว่า ผมไม่ค่อยชอบคนเสแสร้ง หรือ พวกที่คิดได้แต่ทำไม่เป็น

เอาเป็นว่า คุณกลับไปทบทวน ว่า การที่คุณกล้าที่จะออกมาพูดตำหนิในสิ่งที่ผมกระทำ
ก็ขอให้คุณกล้าที่จะตำหนิ คนอื่นด้วยในสิ่งที่คุณเห็นว่า มันไม่ถูกต้อง

 

เอ...แล้ว ไอ้ที่ชื่อ ชาล๊อต หายไปไหนอะ

ชาล๊อตนี่ไม่ธรรมดานะ มีฐานะเป็นถึงธาตุรู้

 

ผมจะไปตำหนิใครได้ ทุกคนต่างก็สั่งสมบารมีมาด้วยกันทั้งนั้น

บางท่านยิ่งปรารถนาพุทธภูมิ ผมยิ่งต้องให้เกียรติเขา ในความเสียสละอันยิ่งใหญ่นั้น

ใครอยู่ตรงไหน เขาก็ย่อมพูดถึงตรงนั้น ย่อมเชื่ออย่างนั้น ข้อนั้นเป็นเรื่องธรรมดา

แม้แต่ตัวเราเองก็เคยเป็นอย่างนั้น ทำไมเราไม่หัดเข้าใจเขาบ้าง อย่าใจร้อน หัดมองโลกในแง่ดีบ้าง

สมมุติว่าท่านเป็นอริยบุคคลจริง ท่านรู้ว่า ถ้าเขาด่าท่าน เขาจะต้องตกนรก ท่านจะมีเมตตาพอที่จะไม่ถือสาเมื่อเขายังไม่ยอมรับท่าน เพื่อไม่ให้เป็นเหตุแห่งการโต้เถียงกันจนเขาหลงด่าท่าน เหมือนที่พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านทำหรือไม่ พรหมวิหารท่านมีพอหรือยัง ท่านจะแช่งเขาซ้ำอีกมั้ย

ทำไมเราถึงจะเอาแต่ใจตัวเอง มองคนอื่นโง่ไปหมด มีเราฉลาดอยู่คนเดียว

นั่นแหละ อคติ เราดูออกหรือยัง หลงเข้าข้างความถูกต้องที่เราคิดว่าเรามีในใจตนเอง

นี่แหละ เขาเรียกว่าหลงความคิด มันจึงไม่รู้จักการยืดหยุ่น ผ่อนสั้นผ่อนยาว นั่นหมายถึง การวางไม่เป็นนั่นเอง

ผมชี้แค่นี้ท่านก็น่าจะเข้าใจ อะไร ๆ บ้างแล้ว ผมไม่เข้าข้างใครหรอก ว่าไปตามเหตุผล

จริง ๆ ท่านก็เป็นคนดีคนหนึ่ง เมตตาท่านก็มี แต่ท่านยังไม่รอบคอบ ยังมองไม่ทะลุ มองด้านเดียว ยังถือว่า สุดโต่งอยู่ กลับไปดูดี ๆ เถอะ ว่าจริงอย่างที่ผมกล่าวหรือไม่

อย่าเอาแต่พิจารณาแต่เรื่องภายใน เรื่องภายนอก เรื่องสมมุตินี้ก็สำคัญไม่แพ้กัน

ถ้าสมมุติไม่ดี ยังพร่องอยู่ วิมุติก็ไม่อาจก้าวหน้าได้ครับ


ผมก็ต้องขอโทษท่านด้วยนะ หากผมทำให้ท่านขุ่นเคืองใจ ขอให้เป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ เปิดใจ และให้อภัยซึ่งกันและกันนะครับ

 

ขอบคุณคุณสมถะ มากนะคะ
ที่กรุณาหาลิงค์มาลงให้ตามคำขอ

คุณวิษณุ ถ้ามีเวลา ก็อ่านดูนะคะ
จะได้ทราบถึงลำดับการอ้างอิงพระไตรปิฎก

(smile)

 

ลุงขันธ์ สิ่งที่นานาโพสไป และพิจารณานั้นเกิดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ที่เป็นเหตุการณ์จริง ๆ ที่ทำให้นานาหันเหเข้าสู่พระพุทธศาสนา และทำให้นานาหมดทุกข์ในเรื่องนี้

แต่การกระทำของลุงจู่ ๆ ก็โพสออกว่าว่าโง่ และขยันทำแต่เรื่องโง่อีก ทำให้ผิดหวังนิดหน่อย แต่ไม่อยากโพสโต้กลับตอนนั้น เพราะว่าพายุกำลังแรง ลุงเอาไปพิจารณาแล้วกันนะลุง ลุงที่ฉลาดที่สุด

 

นี่คือการกระทำของคนที่ลุง ด่าว่าโง่ ก็จะนำไปพิจารณา ในความโง่ของตัวเองค่ะ

 

ทำตัวว่านอน สอนง่าย ทำตัวให้เป็นเด็กเลี้ยงควาย (โง่เข้าไว้) {หลวงพ่อจรัญฯ}

 

ท่านศรีฯ ยินดีต้อนสู่ความสามัญอันธรรมดาเหนือธรรมดา
ผมไม่แปลกใจเลยที่ท่านพูดได้เพียงแค่นี้ เป็นการลอกตำรามาพูด

ถามตรงๆเถอะเคยนั่งปฏิบัติเจริญสติภาวนา นานที่สุดกี่ชั่วโมง
ผมสงสัยจังว่า คนปฏิบัติมาจริง ทุกคนต้องล้วนเคยต่อสู้กับเวทนาทั้งนั้น

มีแต่จำตำรามาพูดเท่านั้นที่มีทัศนะผิดๆเกี่ยวกับสมถะและวิปัสสนา
ถ้าไม่รู้จริงผมขอความกรุณาอย่างสูง อย่าแสดงอะไรที่โชว์ความเขลาเลยครับ

ท่านพูดว่า"ค้นหาสมมติฐาน ของเวทนาจนทำลายสมมติฐานเวทนาได้"
สมมติฐาน ของเวทนาค้นได้ที่ไหน ถ้าไม่ใช่จิต???
เวทนาเกิดขึ้นที่ไหน???
ทำลายสมมติฐานของเวทนาด้วยอะไร มีวิธีอย่างไร???

ขอเถอะนะครับท่าน อย่าใช้วิธีเดิมๆตอบโดยไม่ตรงประเด็น
แล้วแถมยังชอบแถออกนอกเรื่อง เมื่อตอบไม่ได้ ไม่เพิ่มพูนปัญญาครับ

;aa24

 

ก็ให้คุณ นานา วางหรือทิ้งมันไปเถิด

สุภาพสตรีบางท่าน โพสต์มาแต่เจอสวน "ตอแหล"

เห็นไหม....โดนหนักกว่าคุณ ก็เคยมี

มีเกิดแล้วก็ย่อมมีดับ

 

ท่านทีฯครับ ไม่ใช่คิดลึกครับ ถ้าท่านเป็นครูบาอาจารย์
ที่ทำการสอนอยู่ ถ้าผมมีอำนาจตัดสินใจ ผมไล่คุณออกแน่นอนครับ

สอนไปได้แค่รู้ก็พอแล้ว เมื่อถูกถามกลับว่า "ใครรู้" ไม่มีคำตอบ
แถมยังขู่กลับเสียอีก ถ้าไม่รู้ก็บอกว่าไม่รู้ไม่มีใครว่าหรอกครับ

ผมยังต้องการคำตอบอยู่ครับ ไม่รู้เปิดตำรามาตอบก็ยังดี
ถ้าคนประเภทนี้มีมากๆ ประเทศชาติจะเจริญได้อย่างไร?

สติปัญญาตั้งอยู่ที่ไหน???
เมื่อจิตว่างจากกิเลส ยังหลงความว่างเพราะอะไร???
คำว่ารู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ใครรู้???

;aa24

 

ขอบคุณท่านเอกที่คอมเม้นท์ให้...

 

อ้าว! เป็นงั้นไป..

ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ภาวนาอย่าติดคิด สำคัญนะ

หาฐานเดิมของจิต (คือความปกติ) ให้เจอก่อน สติอยู่กับปัจจุบันจริง ๆ จิตจะโล่งโปร่งเป็นธรรมชาติ อยู่ในโหมดปกติ จิตจะว่าง ๆ เพราะยังไม่ทันคิดอะไร แต่ตอนหลงมันยังไม่รู้ ต้องไปหัดดูตอนเขาจะหลงความคิดจนจิตเกิดให้ทัน ถ้าเห็นทันจะรู้เอง คำตอบอยู่ที่การปฏิบัติของคุณนั่นแหละ เลิกเอาสัญญามาหลอกตัวเองได้แล้ว ฝึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ครับ

ฝึกรู้อยู่กับปัจจุบันไปเรื่อย ๆ นะ ใหม่ ๆ อาจจะต้องฝืนใจตนเองบ้าง ฝืนความเคยชิน ทวนกระแส เิดิมมันชอบจะคิด ชอบหาโน่นหานี่มาคิด หาเงื่อนไขมาผูกมัดตัวเองเสมอ ๆ จึงต้องหัดฝืน อย่าเอาแต่ใจตัวเอง เอาชนะใจตนเองให้มาก ครูบาอาจารย์ท่านสอนผมว่า หัดโง่เสียบ้าง โง่ก็ยอมโง่สิ ลองดู ท่านว่าอย่างนั้น ลองเอาไปใช้ดูนะครับ..

 

แหะ แหะ เกรงใจนะนี่ ต้องดูให้ดีนะ ผมไม่ได้มาต่อว่า แต่ชี้ชวนให้ดูสภาวะ

เห็นคุณพูดคำว่า จักรวาล (ที่คนอื่นเอามาเป็นประเด็นว่าคุณ ติเพื่อก่อ เพื่อให้
ท้อถอย ก็ว่ากันไป)

การทรงอารมณ์ไปที่ความรู้สึกของจักรวาล นี่หากทำได้ มันก็คล้ายๆกลับ
อัปปมัญญา แผ่ไปไม่มีประมาณ หากยึดรูปธาตุว่างของจักรวาล ก็จะเป็น
อรูปฌาณ(เพราะเราไม่รู้ธาตุ แต่เราอาศัยความรู้ในการมีธาตุ-นาม) ก็จะได้
กำลังของฌาณ มีปิติ มีสุข หากแนบไปกับอารมณ์เมตตา หรือ กรุณาก็จะได้
ความปลอดโปร่งทางอารมณ์อีกแบบ แต่ไม่ต่างกันในรส ต่างกันที่อานิสงค์

แต่ให้ดีต้องยกจิตระลึกเห็นจิตมันทรงอารมณ์นั้นด้วย ก็จะเกิดจิตที่ตั้งมั่นขึ้น
มาอีกสาวน เป้นคนละส่วนกับจิตที่กำลังทำสมถะอารมณ์จักรวาล และส่วนที่
ตั้งมั่นรู้นั้นจะเรียกว่า สมาธิ -- สมถะ และ สมาธิ ต้องแยกให้ออก

มาดูคำสอนของหลวงปู่เทสก์กัน

วรรคนี้ชี้ให้ดูว่า สมาธิในแง่พุทธศาสนาเป็นแบบไหน

วรรคนี้ชี้ให้ดูว่า สมาธิแบบชาวบ้านที่เขาติดกัน คิดว่าเป็นนิพพาน มีอัตตา(ถาม
หาว่าใครรู้) นั้นเป็นอย่างไร

อันนี้คือสภาวะของการเห็นมรรคแบบที่ 4 ที่พระอานนท์กล่าว

 

มีออกมาเหน็บเล็กน้อย ตามสันดาร หุๆๆๆ

 

เมื่อคืนนั่งสมาธิ ทำใจให้สบาย ไม่ตึง ไม่หย่อน ไม่เครียด กำหนดเข้าออกลมไป มีแต่สุขว่างๆ อยู่กลางอก เหมือนจะแหวกแต่ไม่แหวก สมาธินี่แปลก ไม่ตั้งใจไปกด ปล่อยสบาย ๆ แต่มันก็ไปกดซะราบเรียบ สร้างภพอันกว้างใหญ่ไพศาล นั่งแค่สี่สิบห้านาที พอออกจากสมาธิก็สบายใจดี แต่เสียอย่างเหมือนหุ่นยนต์ แทบจะไร้ยินดี ยินร้ายไปพักใหญ่ ปรากฎว่านอนไม่ค่อยหลับ หลับ ๆ ตื่น ๆ ทั้งคืนเหมือนเดิม

 

อิอิ

 

ท่านจินนี่นอนไม่หลับบ่อยไหม

 

ถ้าเข้าสมาธินี่นอนไม่ค่อยหลับเกือบจะทุกครั้งครับ

ถ้าเห็นรูปนามแม้จะไล่ทันบ้าง ไม่ทันบ้าง เวลานอนหลับสนิทเชียว

แต่ผมไม่ค่อยขยันนะ ไว้เครียด ๆ คล้อยตามการปรุงแต่งมาำก ๆ จึงทำ ประเภทไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา^-^

 

นะ เห็นแล้วไหลเป็นสายธารเลยล่ะ
คุณจินนี่ต่อไปจะขี้เกียจเหมือนคุณจินนี่ดีกว่า..ไม่ขยันล่ะ อิอิอิ

 

ร่อนตะแกรง ^^