ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ถามพี่ Me, myself หน่อยครับผีจะทำร้ายคนได้ไหมครับ คือถ้าทำร้ายเราไม่ได้ผมจะได้สบายใจหน่อย

 

ขอแจมอีกครั้งครับ

ผมก็นั่งดูอยู่ครับ รายการ เรื่องจริงผ่านจอ

ผีเค้าไม่ค่อยอยากจะทำร้ายคนหรอกครับ ทำแล้วมันบาป ยิ่งจะแย่ไปกว่าเดิม

ส่วนที่จะทำร้ายจริง ๆ จัง ๆ คือ วิญญาณ ที่อาฆาตแรงมาก ๆ และมีกำลังใจสูงมาก ๆ ครับ

ทั้งนี้ทั้งนั้น เกี่ยวเนื่องกับ กรรมที่เคยมีร่วมกันมาครับ

ย้ำอีกครั้งครับ ผีไม่อยากทำร้ายคน (ไม่เหมือนในทีวี) มีก็แต่จะขอความช่วยเหลือ

ปล.เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ผิดถูกประการใดขอน้อมรับจ้า

bubu

 

มีเรื่องธรรมะ มาถามพี่ Me,myself อีกแล้วครับ นั่งๆไปเลยทำให้คิด เรื่องพระโสดาบันนี้ ละครับ คล้ายๆได้ยินหลวงพ่อท่านบอกว่า ใครได้แล้วจะไม่มีทางหวนกลับ มีแต่จะก้าวหน้าไปนิพาน ทางที่จะตกนรถนี้ปิดสำหรับ ผู้ที่ได้พระโสดาบันแล้ว คำถามมีตรงนี้ครับ วันก่อนเห็นพี่บอกว่า


ดิฉัน - โอ..แสดงว่าต้องให้ลูกมาสัญญาต่อหน้าทุกพระองค์เลยเหรอคะ แล้วถ้าลูกผิดสัญญาละคะ

สมเด็จ - ลงไปข้างล่างไง

ส่วนที่ผมได้สงสัยก็มีอีกครับพี่ คือว่า ถ้าเป็นพระโสดาบันแล้ว ก่อนตายจิตเกิดคิดอกุศลนิดเดียว แบบนี้ไปทางไหนนะครับ ทาง ลง หรือ ทางขึ้นครับ

ผมไม่ได้มีเจตนาในทางไม่ดีนะครับ แต่ด้วยที่ผมสงสัยเท่านั้นเอง เลยอยากทราบเพื่อจะได้ตอบคำถามถูกเวลามีเพื่อน มาถามคำถามแบบเดียวกับผมนี้

ด้วยความเคารพ

สายลม

 

ขอบคุณครับ

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ

http://palungjit.org/threads/อยู่กับคนต้องอดทนตลอดไป-หลวงพ่อจรัญ.190204/

ลองอ่านดูนะคะ

 

เรื่องเล่าของข้าพเจ้าความศักดิ์สิทธิ์พระคาถาชินบัญชร

ลองอ่านดูครับผมไปเจอมาสำหรับคนชอบอ่านเรื่องยาวๆๆ

 

ขอขอบคุณในกำลังใจที่มีให้กัน
รับรู้ได้ถึงพลังความปรารถนาดีที่ส่งมาให้

ขอขอบคุณมากๆ

 

ขอบคุณ คุณMe,มากนะคะ
และขอกราบแทบพระบาทต่อองค์พระศาสดาด้วยค่ะ

ทุกวันนี้เวลาสวดมนต์ไหว้พระทุกๆครั้ง
เราก็จะระลึกถึงและแผ่เมตตาให้พ่อกับแม่เสมอ
โดยเฉพาะแม่เราได้ขออโหสิกรรมทางจิตกับแม่ทุกครั้ง
และขอพรพระให้แม่เรามีดวงตาเห็นธรรมกับเค้าบ้าง

ทุกวันนี้ไม่ได้คิดโกรธแค้นใดๆแล้วค่ะ ก้มหน้ารับกรรมไปอย่างมีสติ
แต่ไม่รู้เป็นยังไง เรื่องของแม่ตามหลอกหลอนเราได้เกือบทุกขณะจิต
บางทีคิดไปคิดมาก็ร้องไห้คนเดียวอย่างไม่มีเหตุผล
มันล้างภาพเก่าๆๆออกยากมาก แต่ก็พยายามทำอยู่

ความรู้สึกดีๆที่มีให้ซาบซึ้งใจมากค่ะ
คนไม่เคยเห็นหน้ากัน ไม่เคยได้ยินเสียงด้วยซ้ำ
กลับมีความรู้สึกที่ดีๆต่อกันได้ขนาดนี้
ยังไงก็ไม่ท้อที่จะทำความดีต่อไปค่ะ

ขอบคุณมากๆอีกครั้งนะคะ

 

สวัสดีครับคุณอมริศา และเพื่อนกัลยาณมิตรทุกท่าน

เมื่อคืนได้อ่านข้อความของคุณอมริศาแล้ว อ่านจบก็ไปไหว้พระสวดมนต์เจริญสมาธิ
และได้แผ่เมตตาจิตไปยังคุณอมริศาและผู้ที่เกี่ยวเนื่องกันทุกท่าน ขอให้ทุกท่านมีความสุขกายสุขใจ ดวงตาเห็นธรรมโดยเร็วเทอญ

พอเจริญสมาธิเสร็จจะมาตอบในกระทู้นี้พอดีเน็ตล่มก็เลยมาตอบเช้านี้ครับ

ผมอยากบอกคุณอมริศาว่าพวกเราทุกคนในห้องนี้เปรียบเสมือนพี่ ๆ น้อง ๆ และญาติธรรม แม้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน แต่เรามารู้จักกันในห้องธรรมะแห่งนี้เพื่อจุดประสงค์เดียวกัน

พวกเราจะไม่คิดไม่กังวลถึงอดีตที่ผ่านมา ทุกคนเกิดมามีกรรมเป็นของตัวเองนะครับ
ผมเองอดีตก็เคยเป็นคนเลว คบอยู่กับความชั่วคืออบายมุข จนกระทั่งมาอ่านคำสอนหลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุงในเว๊ปพลังจิตแห่งนี้ ตอนนี้ผมละทิ้งอบายมุขทุกอย่าง ให้สัญญากับพระรัตนตรัยและหลวงพ่อฤาษีว่าชีวิตที่เหลือนี้จะขอยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งสูงสุด แล้วผมก็ลืมความเลวความชั่วของตัวเองไปให้หมด ตั้งใจปฏิบัติตามแนวทางคำสอนของท่าน โดยหวังพระนิพพานเป็นจุดหมายแต่จะไปถึงหรือไม่ถึง หรือไปได้แค่ไหนก็แค่นั้น แต่จะไม่ไปอบายภูมิอย่างเด็ดขาด ตอนนี้ผมไม่มองข้างหลังแล้วครับ ผมมองแต่ปัจจุบันคือวันนี้ทำครบถ้วนหรือยัง ศีล ๕ กรรมบท ๑๐ พรหมวิหาร ๔ บารมี ๑๐ ทำทานตามโอกาส สวดมนต์เจริญภาวนาทุกวัน แผ่เมตตาโดยไม่มีประมาณ แล้วก็พิจารณาตัดขันธ์ ๕ ทุกวัน

ผมอยากให้คุณอมริศาคิดและปฏิบัติตามคำสอนของพระศาสดาครับ
แล้วคุณจะไม่คิดถึงอดีตอีก เพราะมีอีกหลายอย่างที่เป็นกุศลธรรมให้เราคิดให้เราพิจารณา
เพื่อภพภูมิที่ดีในวันข้างหน้าของเรา

พวกเราไม่มีการทิ้งกันอย่างเด็ดขาดครับ เรือของเราออกทะเลแล้วและไม่หวนกลับจนกว่าจะถึงอีกฝั่งหนึ่งคือมรรคผลนิพพาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณ Me, myself กัปตันเรือของเราก็ไม่อนุญาตให้คุณออกจากเรือด้วยครับ

 

ครั้งแรกที่พี่อ้อเห็นคุณเปี๊ยกเข้ามาร่วมสนทนาในกระทู้นี้
พี่รู้สึกดีใจนะ กระทู้ของคุณMe,จะได้แข็งแรงยิ่งขึ้นไปอีก
พี่มีความสุขที่ได้ร่วมสนทนาธรรมะกับเพื่อนๆน้องๆที่น่ารักทุกคน
ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะทำนบแตก ทำกระทู้เค้าเลอะเทอะไปหมด

ก่อนจะโพสต์ข้อความลงไป ยอมรับว่าสั่นมาก
เพราะเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนและก็หมิ่นเหม่พอสมควร
หลังจากกดส่งข้อความแล้วรู้สึกจิตตกและก็เครียดมาก
อดคิดไม่ได้ว่า เราบ้าไปรึเปล่า เราทำอย่างนั้นไปได้ยังไง
อดทนมาได้ตั้งนานทำไมถึงทำแบบนี้
นึกตำหนิตัวเองตลอด เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย

ยิ่งมาเปิดอ่านข้อความของน้องๆและของคุณMe,
พี่อยากจะตอบกลับแต่มันไม่ไหว เพราะได้แต่ร้องไห้
ทุกคนดีกับพี่มากๆ จนรู้สึกละอายใจเหลือเกิน

ทุกวันนี้พี่เข้าใจดีค่ะว่าพี่กำลังชดใช้กรรมเก่าอยู่
แต่ถ้าใครไม่เป็นพี่จะไม่มีวันที่จะรับรู้ความรู้สึกจริงๆของพี่ได้
เวลาที่ใครๆมีทุกข์หรือมีสุข จะหิวหรือจะอิ่ม จะหนาวหรือจะร้อน
หรือจะโศกเศร้าเสียใจเพียงใด ทุกคนจะกลับไปหาแม่ ไปกอดแม่
ไปให้แม่ปลอบใจ ไปให้แม่เช็ดน้ำตาให้ ไปให้แม่.....สารพัดที่แม่จะทำให้
แต่พี่ไม่มี และพี่ไม่เคยมี ซึ่งพี่ก็อยากมีมากๆ

พี่ทำกรรมไว้พี่ยอมรับและจะขอชดใช้ทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่ว่าแม่จะมาทำร้ายพี่อีกกี่ครั้งพี่ก็จะยอมทน
ขออย่างเดียว ขอให้หมดเวรหมดกรรมกันในชาตินี้
และขอให้แม่พี่คิดอะไรได้บ้างก่อนที่จะสายเกินไป

ขอขอบคุณในทุกตัวอักษรที่คุณเปี๊ยกส่งมาให้พี่
พี่จะไม่ลืมในความปรารถนาดีที่น้องๆมีให้พี่เลยค่ะ
(ฝากความคิดถึงถึงน้องเอ๋ด้วยนะคะ)

 

พี่อ่านข้อความของน้องทั้งหมดซ้ำๆหลายเที่ยว
มันสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่น้องส่งมาให้พี่
อยากจะเห็นหน้าและอยากจะโอบกอดซักครั้ง
เป็นคนอื่นแท้ๆทำไมช่างมีจิตใจดีกับพี่เหลือเกิน

ถ้าพ่อและแม่ของน้องยังอยู่ข้างๆ รักและเคารพท่านให้มากๆนะคะ
ท่านชอบกินอะไรหาให้ท่านกิน ท่านอยากได้อะไร ให้ได้จงรีบให้
จริงๆพี่ก็ทำนะคะ แต่มันไม่เคยเกิดอะไรกลับมาหาพี่เลย
แต่พี่ก็จะไม่ท้อค่ะ พี่จะอดทนจนถึงวันที่พี่รอคอย

พี่ขอบใจมากๆนะคะ

 

ไม่ต้องคิดมากนะคะ ฝนอยากจะปลอบให้พี่ดีขึ้นค่ะ เเต่ฝนเองก็นึกไม่ออกว่าฝนจะสรรหาคำปลอบโยนพี่ดี สำหรับฝนนั้นคำปลอบโยนที่ดีที่สุดนั้นก็คือ กำลังใจให้สู้ต่อไป ถ้าท้อหมดกำลังใจ การปฏิบัติดีก็จะไม่มีค่าอะไรค่ะ

สำหรับฝนเองชีวิตฝนพึ่งเริ่มต้นค่ะ ก่อนหน้านี้มีพร้อมทุกอย่างกองอยู่ตรงหน้า มีทั้งพ่อเเละเเม่ เเล้ววันหนึ่งทุกอย่างก็หายไปเหลือเพียงเเต่ความทรงจำเเละตัวของฝนเองที่ต้องเดินหน้าต่อไป

อ้างอิงจาก"กรรมฐานสำหรับคนขี้เกียจ"

"จะเป็นฌานขั้นไหนก็ตาม ขณะที่หลับอยู่กี่ชั่วโมงก็ตาม ท่านถือว่า ทรงฌานตลอดเวลา ถ้าตายเวลานั้นจะเป็นพรหมทันทีเป็นอย่างน้อย ถ้าบังเอิญก่อนจะตายก่อนจะหลับเรานึกถึงพระนิพพาน ภาวนาด้วย นึกถึงพระนิพพานไว้ก่อนด้วย แล้วก็หลับจิตเป็นฌานก็หลับ เขาถือว่าจิตทรงในด้านของนิพพานเรียกว่า อุปสมานุสสติกรรมฐาน ถ้าตายเวลาหลับจะไปนิพพานทันที"

การภาวนาเเบบนี้เป็นการทรงพระนิพพานเป็นอารมณ์ มันก็จะเป็นอีกวิธีนึงที่จำทำให้เกินนิพพิทาญาณสามารถไปพระนิพพาน

ลองเริ่มๆทำดูนะคะเพราะเมื่อได้นิพพิทาญาณเเล้ว มีสถานที่เเห่งเดียวที่พี่สามารถไปได้คือพระนิพพานค่ะ ตัดภพตัดชาติได้เลยนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

ค่ะ พี่จะสู้ค่ะถ้ามีน้องๆที่น่ารักมากมายอย่างนี้
พี่สู้ตายค่ะ

 

ขอบคุณมากๆที่คุณอ่านแล้วยอมรับมันได้
และชอบข้อความทิ้งท้ายไว้ของคุณจริงๆ
มันตรงที่ใจมาก

 

เมื่อคืนขึ้นไปเฝ้าองค์พระศาสดา เพราะเป็นห่วงคุณอมริศา

ดิฉัน - พระศาสดาเจ้าคะ ตกลงเรื่องของคุณอมริศา จะทำยังไงคะ แล้วผิดหรือเปล่า

พระศาสดา - ต้องแยกออกเป็นสองส่วนนะ การที่ทะเลาะกับแม่ ทำให้แม่โกรธ แม่เสียใจนี่ถือเป็นการไม่สมควร เป็นสิ่งที่ลูกไม่ควรกระทำ เพราะแม่เป็นผู้ให้กำเนิดเรา เพราะถ้าไม่มีท่านเราก็เกิดมาไม่ได้ ดังนั้นผู้เป็นลูกจึงต้องกตัญญต่อมารดาของตน ทีนี้การที่แม่หลงไปในทางผิด แล้วต้องการให้เราทำตามด้วยนั้น หากว่าเราเต็มใจทำตามที่แม่บอก อย่างนี้ไม่ถือว่าเป็นการกตัญญ ถือว่าเป็นบาปหนัก เพราะกลายเป็นไปสนับสนุนให้ท่านทำบาปผิดศีล ตัวเองก็บาปไปด้วย ลูกที่ดีต้องช่วยพ่อแม่ไม่ให้ตกนรก ต้องไม่เห็นคล้อยไปกับท่านในเรื่องที่จะทำให้ท่านต้องตกนรก ที่คุณอมริศาทำนั้นถูกต้องแล้ว ด้วยการไม่เห็นด้วยกับการกระทำที่ผิดๆของท่าน แต่ปัญหาที่จะเกิดตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็คือการที่ต้องโต้เถียงกัน ทำให้เราต้องตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้า คายไม่ออก ซึ่งมันก็หลีกเลี่ยงยาก เนื่องเพราะกรรมเก่าที่เกี่ยวเนื่องกันมา ถ้ามีความเข้าใจเกี่ยวกับกรรมก็จะทำให้ยอมรับได้ ก็จะทุกข์น้อยลง ก็ให้ทำอย่างที่ตถาคตแนะนำไปแล้ว ให้สวดมนต์ภาวนาขอให้คุณพระรัตนตรัยจงคุ้มครองท่าน ให้ท่านเกิดดวงตาเห็นธรรม ส่วนตัวคุณอมริศาเองก็ให้ตั้งอยู่ในความดีต่อไป อย่าไปคิดว่าเรื่องนี้จะทำให้ปิดหนทางไปสวรรค์ ไปนิพพาน เพราะเราไม่ได้ฆ่าบิดาหรือมารดา เป็นแค่เพียงการทะเลาะไม่เข้าใจกันเล็กน้อย ไม่บาปถึงขนาดปิดหนทางไปสวรรค์นิพพาน แต่ก็ต้องช่วยเหลือแม่ของตนให้หลุดพ้นจากการตกนรกจึงจะถือว่าเป็นลูกที่ดี ต้องอดทนทำไป ผลจะเป็นเช่นไรไม่ต้องไปคิดเพราะก็ขึ้นอยู่กับกรรมของท่านด้วย แต่เมื่อเราเป็นลูก เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราอย่าให้บกพร่อง แล้วก็ทำตัวของเราให้ดีด้วย

ดิฉัน - ทราบแล้วเจ้าค่ะ สาธุ

----------------------------------------------------------------------
คุณอมริศาคะ อย่าเพิ่งท้อในการทำดีค่ะ บอกแล้วว่าปัญหาทุกอย่างมีทางแก้

ปล. ผู้อ่านทุกท่าน โปรดใช้ปัญญาในการพิจารณา

 

ข้อความตอนท้ายของคุณ ทำเรานั่งร้องไห้อยู่พักนึง
เพื่อนๆน้องๆดีกับเราเหลือเกิน ดีกับเราขนาดนี้
เราจะไม่มีวันคิดลงจากเรือลำนี้อย่างเด็ดขาด
เพราะถ้าลงไปท่ามกลางคลื่นลมแรงขนาดนี้
ก็มีแต่ตายกับตายเท่านั้น

เราขอบคุณคุณpaitoon01มากๆเลยนะ
คุณดีกับเรามาตั้งแต่แรกๆ ขอบคุณจริงๆ

 

น้อง pikzy คะ ผีก็คือวิญญานนั่นแหละคะ คนเอาไปเรียกกันผิดๆ ปกติแล้ววิญญานเนี่ยจะอยู่อีกภพนึงที่คนธรรมดามองไม่เห็น แล้วก็ไม่สามารถทำร้ายคนได้หรอกค่ะ ส่วนใหญ่ที่มาปรากฎให้เห็นก็แค่ต้องการส่วนบุญส่วนกุศล แต่ก็มีวิญญานบางดวงเหมือนกันที่มีความอาฆาตแค้นอยู่ในดวงจิต ก็ไม่ยอมง่ายๆแต่ก็ไม่สามารถจะทำร้ายคนปกติได้หรอก ยกเว้นว่าคนๆนั้นดวงตกสุดๆหรือจิตอ่อนมากๆแล้วก็ต้องมีกรรมเกี่ยวเนื่องกันมาด้วย ทำให้กำลังใจอ่อน วิญญานก็อาจจะบังคับให้ทำโน่นทำนี่ตามแต่เขาต้องการ ก็ไม่อยากให้วิตกกังวลจนเกินไป ทุกสิ่งทุกอย่างแก้ได้ด้วยพุทธคุณค่ะ ยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งอยู่เป็นนิจ รักษาศีลห้าอย่าให้ขาด ยังไงๆสิ่งไม่ดีก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอกค่ะ

 

น้องฝนคะ
พี่ขอบใจมากที่น้องฝนร่วมทุกข์ไปกับพี่ ทั้งๆที่พี่เป็นคนอื่น
ความรู้สึกดีๆที่มีให้ มีค่ามากกว่าคำปลอบใจหลายร้อยเท่าค่ะ
พี่ไม่รู้ว่าจะขอบคุณทุกๆคนยังไงดีถึงจะสมควร
เพราะพี่ทำให้กระทู้สนทนาธรรมต้องมาสะดุดเพราะพี่

ทั้งๆที่หนูอยู่คนเดียว แต่ยังมีน้ำใจช่วยคลายทุกข์ให้พี่
ถ้าพี่อยู่ใกล้ๆ จะขอกอดขอหอมซักฟอดนึง
พี่รู้ว่าการอยู่คนเดียวมันเงียบเหงาและว้าเหว่แค่ไหน
เพราะลูกสาวคนโตของพี่ก็เรียนโทอยู่ที่ซิดนีย์คนเดียวเหมือนกันค่ะ

พี่แอบเอาใจช่วยเรื่องงานของหนูนะคะ
ขอให้สมความปรารถนาได้ทำงานอย่างที่อยากทำค่ะ

 

พี่ว่าจริงๆถ้าคนที่บรรลุโสดาบันแล้ว ก็คงไม่ถอยหลังลงคลองไปหรอกค่ะ ก็เห็นด้วยกับหลวงพ่อที่ว่าต้องมีแต่จะก้าวหน้าขึ้นไป เพราะถ้าถึงระดับนี้แล้วแสดงว่าศีลนี่ครบถ้วน คงไม่กลายไปเป็นคนไม่ดีหรอกค่ะ อย่างน้อยถ้าไม่ก้าวหน้าก็ต้องทรงตัวเท่าเดิม

ส่วนเรื่องก่อนตายแล้วจิตคิดอกุศล ถึงเป็นโสดาบันก็เหอะ มีสิทธิ์ลงไปข้างล่างเหมือนกัน ดูอย่างพระนางมัลลิกาซิ ทำดีมาตลอดชีวิต ตอนตายจิตไปคิดเรื่องที่ตัวเองเดินสะดุดเท้าสามีที่นอนอยู่นิดเดียว ยังไปยืนเอาเท้าจุ่มนรกอยู่ 7 วันเลย

ดังนั้นพยายามคิดแต่เรื่องดีๆไว้นะคะท่านกัลยาณมิตร เรื่องไม่ดีเก็บไว้ก้นหลุมไปเลยแล้วฝังให้มิด

 

คุณMe, เราอ่านแล้วตื่นเต้นมาก
พระศาสดาท่านทราบเรื่องของเรา ท่านโปรดสั่งสอนเรื่องของเรา
เราไม่รู้จะขอบคุณคุณMe,ยังไงแล้ว

เราขอกราบพระบาทองค์พระศาสดาที่ทรงเมตตาสั่งสอนเรา
เราจะขอน้อมรับและน้อมนำทุกคำพูดมาปฎิบัติอย่างมิให้ขาดตกบกพร่อง
เรารู้สึกว่าสว่างวาบ และเต็มตื้นไปหมดในหัวใจ
ถือเป็นที่สุดของที่สุดแล้วในชีวิตนี้