เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

จริงๆการทำเลสิคนี่ไม่เจ็บหรอกครับเพราะทางศูนย์เค้าจะมียาชาหยอดให้
แต่ขั้นตอนการทำนี่ล่ะครับ ถ้าใครเห็นก่อนจะไปทำอาจจะรู้สึกว่า..หวาดเสียวหน่อย
ดูจาก youtube ได้ครับ
เค้าเล่าให้ฟังว่า ก่อนทำคุณหมอจะถ่างตาให้กว้างๆโดยทำทีละข้างครับ ให้ฝึกจ้องมองที่จุดแสงสีแดงตรงกลาง พร้อมกับหยอดล้างด้วยน้ำยาให้สะอาด สักพักก็จะมีเครื่องมือคล้ายมีดปาดเพื่อเปิดเลนส์ตออกมา..ในขั้นตอนนี้จะมองอะไรไม่เห็นภาพจะแตกฟุ้งจนน่าตกใจ หมอจะบอกให้ทำตานิ่งที่สุดนานที่สุด 20 วินาทีครับ (ทำ 3 ยก) เค้าจะมีผู้ช่วยนับเลขให้ฟังข้าง10-15-20..ในขณะนั้นจะได้ยินเสียงเลเซอร์ยิงลงมา (เสียงดังคล้ายเครื่องอ๊อคโลหะ) พร้อมกับมีกลิ่นไหม้อ่อนๆด้วย ..จึงเป็นช่วง 20 วินาทีที่เค้ารู้สึกว่ายาวนานที่สุดในชีวิตและต้องเกร็งยิ่งกว่าการผ่าตัดซะอีกครับ เพราะกลัวว่าตาจะเคลื่อนไปจากจุดเดิม (จริงๆเค้ามีตัวล็อคลูกตาอยู่ครับ ถ้าตาไม่เข้าที่จริงๆเค้าสามารถบังคับลูกตาเราได้อีก) จากนั้นจะทำการปิดกระจกตาและเปลื่ยนไปทำตาอีกข้างนึง..เทคนิคประมาณนี้ครับ

หลังจากนั้นก็นั่งเดินออกมาจากห้องและพักอีกสักครึ่งชั่วโมง สามารถมองเห็นภาพได้เกือบปกติอาจจะมีภาพซ้อนเล็กน้อยเพราะลูกตายังบวมอยู่ ในวันรุ่งขึ้นก็หายดีเกือบเป็นปกติครับ แต่ช่วงนี้ต้องปิดแผ่นครอบตาเอาไว้เวลาหลับสักสองอาทิตย์ ตอนนี้แว่นตาที่เคยใช้ก็เอาไปเก็บในพิพิธภัณฑ์แล้วครับ

สรุปว่าการทำเลสิคนี้ถือว่าปลอดภัยสูงและทุกขั้นตอนผ่านไปได้เรียบร้อยดี
การเห็นภาพการทำจาก VDO ก่อนอาจทำให้รู้สึกกลัวได้ ถ้าไม่เห็นคงรู้สึกชิวๆ
บอกเค้าว่าไม่ต้องไปสนใจอะไรมากตอนที่ทำ ให้นับเลขหรือหายใจยาวๆเข้าไว้เท่านั้น
หมอบอกว่างานนี้เค้าตานิ่งที่สุดในการทำวันนั้น และจะนำ VDO ครั้งนี้ไปสอนนักศึกษาด้วย..

ใครที่สายตาสั้นมากๆสนใจเชิญนะครับ
ลุ้นพักเดียวก็โล่งสบายเป็นอิสระจากกรอบแว่นแล้วครับ..*-*

 

จะเกรงใจกันไปไย...มิต้องเกรงใจจ้า
เราคือจิตวิญญาณที่มาถือกำเนิด เพื่อช่วยเหลือเกื้อกูลกันอยู่แล้ว...นี่นา

อันว่า เมื่อเราเข้าใจตัวเองแล้ว เนี่ยแหล่ะสุดยอดแล้วค่ะ
เพราะเรามักไม่ค่อยเข้าใจตัวเองและผู้อื่น อยู่เสมอๆ

กรณี ไม่ค่อยเข้าใจผู้อื่น อันนี้ก็ยุ่ง เพราะจะแปรเจตนากันผิดเพี้ยน
ถ้า...จะไม่สนใจเลยก็มิได้ เพราะเราอยู่ในสังคม มีความสัมพันธ์กันไปมา
โดยเฉพาะการสื่อสาร ผ่านตัวหนังสือ เป็นอะไรที่เพี้ยนง่ายมากๆ

ไม่เชื่อลอง ออกเสียง คำนี้ ซิ "นี่...เธอ" หรือคำนี้ "อย่านะ...อย่า??"
ขอแบบ หลายๆอารมณ์นะคะ แล้วดูซิว่า ความหมายเพี้ยนไหม
เวลาพูด มันใส่อารมณ์ด้าย(ด้วยโทนของเสียง)...

แต่บางทีพูดกัน มองหน้ากัน ก็อาจยังคุยกันไม่รู้เรื่อง...เคย มะ
(ทะเลาะกัน เพราะแปรเจตนา โทนเสียง ผิด...แบ่บ ไม่ได้สนใจเนื้อหา อิอิ)
บางทีโกรธกันไปยันชั่วลูก ชั่วหลานเลย...แค่ เข้าใจผิด นิดเดีย จริงๆนะเอ้า!!

แล้วที่จะให้ผู้อื่นมาเข้าใจ นี่ ก็ สุดแสนจะยากยิ่ง ยาก อภิมหาอมตะ ยากเลย

เราไม่อาจไปเข้าใจใครได้หมดจด และก็ไม่อาจให้ใครมาเข้าใจเราได้หมดเปลือกเช่นกัน
เพราะงั้น เข้าใจตัวเองนะ ดีที่สุดแล้ว อย่างน้อย ก็ยังคุยกับตัวเองรู้เรื่อง
ดีกว่า ที่จะไม่มีใครให้คุยเลยยย...

อย่าลืมซิค่ะว่า เหตุที่เราเลือกมาถือกำเนิดในร่างกายเนื้อหนังนี้
ก็เพียงมา...เพื่อค้นพบตัวเอง และเป้าหมายของเราเท่านั้น

อือ...เดรดรู้สึกว่า พักนี้ คุณหงบ ใช้ภาษานุ่มนวล อ่อนโยนขึ้นมากนะ
สังเกตุตัวเอง ป่าว...มีอะไรที่เปลี่ยนไป..???

 

พูดถึงเรื่อง การทำเกราะป้องกันตัว
ตอนพ่อเข้าโรงพยาบาล หมอสั่งให้พ่อ ใส่ผ้าปิดจมูก พ่อก็ไม่ใส่
พยาบาลเลยบังคับให้ คนมาเยี่ยมไข้ใส่แทน

แต่เดรดก็ไม่ใส่ แบบมันใหญ่อะ ใส่แล้วปิดถึงลูกกะตา เกะกะมาก
เลยนึกได้ว่าน่าจะทำเกราะครอบกาย
ก็เลยทำเกราะขึ้นมา ครอบมันทั้งห้อง ครอบพ่อเข้าไปด้วย...555

เออ...ว่าแต่ว่า
หวานจัยไม่ต้องใส่แว่นแล้ว...
งั้น...คุณ mead ก็จ้องตาหวานจัย ได้อย่างลึกซึ้ง เข้มข้น ขึ้น ซิคะ
ปลอดโปร่ง ม่ายมี อารายมาขวาง พลังแห่งความร๊ากก...ที่พุ่งผ่านดวงตา..
หูยย!!!โรมานซ์ ...

 

"อือ...เดรดรู้สึกว่า พักนี้ คุณหงบ ใช้ภาษานุ่มนวล อ่อนโยนขึ้นมากนะ
สังเกตุตัวเอง ป่าว...มีอะไรที่เปลี่ยนไป..???"
แสดงว่าเมื่อก่อนสงบใช้ภาษารุนแรง? อิอิ
วันนี้มีเรื่องแปลกที่ไม่แปลกอยู่หลายเรื่อง เวลาที่สงบท้อใจกับอะไรมากๆ สถานการณ์จะชักนำให้ไปพบกับเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้มีกำลังใจฮึดสู้มาใหม่ทุกครั้งซิน่ะ วันนี้มีเพื่อนบ้านมาแวะทักทายสนทนากันนานกว่าปรกติ ความที่เราเป็นคนที่พูดอะไรตรงไปตรงมา คนอื่นเลยพลอยกล้าเปิดใจไปด้วย ก็พูดว่าที่คุยๆกันเนี่ยถ้าวันหนึ่งต้องแยกย้ายกันไปก็คงคิดถึงกัน และต้องมาใจหายใจคว่ำว่าคนที่มาเป็นสมาชิกใหม่จะเป็นคนเช่นไร เหมือนต้องมาลุ้นกันใหม่อีก เพื่อนบ้านกันจะได้เห็นใจกันก็ยามเจ็บป่วยและทุกข์ยาก สงบก็เลยซึ้งกับคำว่า "มิตรที่อยู่ใกล้ ย่อมดีกว่าญาติที่อยู่ไกล" ทั้ง3 คนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "อิจฉาพี่จัง"
พี่ในที่นี้หมายถึงสงบอิอิ ก็เลยถามเขาว่ามาอิจฉาเรื่องอะไร เขาก็พูดๆ ไป เราก็อืม... แหมมาอิจฉาเราในประเด็นที่เรากำลังท้อๆอยู่พอดี เลยคิดถึงประโยคที่อ่านมาจากตรงไหนจำไม่ได้แล้วค่ะ ถ้าเป็นเพื่อนๆ ที่นี้เขียนไว้ก็ต้องขออภัยด้วย "เมื่อใดที่เรารู้สึกท้อ หรือรู้สึกแย่ให้เหลียวมองคนรอบข้างเขาอาจกำลังอิจฉาเราอยู่ก็เป็นได้ยืดคอนิดนึง แล้วสู้ต่อไป" อิอิ ประมาณนี้ค่ะ
ขออ้างอิงเรื่องสายตาที่คุณmeadกล่าวถึงนิดนึงค่ะ 1 ปีมานี่สายตาชักจะใช้การได้ไม่ค่อยดี แต่ก็กำลังต่อสู้กันอยู่ ยาวแต่ไม่มากค่ะก็มองหาเคล็ดลับการรักษาอยู่ อิอิ ยังไม่เจอแบบเด็ดๆนี่ถ้าสวมแว่นสายตาด้วย ปริมาณความสวยคงลดลงมากมายจากที่มีน้อยคงหมดไปเลย 55(ความจริงคุยห้องนี้ลึกๆ ยังเกร็งค่ะ ไม่เหมือนห้องฝันฯกำลังหาคนไปปัดกวาดเช็ดถูแต่แหม ขนาดหัวหน้ายังทิ้งห้องเลยอ่ะค่ะ)
ท่านใดมีเคล็ดลับดีๆก็มาเล่าสู้กันฟังบ้างนะค่ะ

 

ความฝันวันที่ 17/8/52 ฝันว่า..ขณะที่ฉันเดินขึ้นมาถึงบนสะพานสูงข้ามคลองบริเวณวัด..โดยมีเพื่อนอีกคนชื่อ..ไม่รู้ว่าหล่อนเดินตามหลังมาหรือจะไปที่ไหนตั้งเมื่อไหร่ จังหวะที่ฉันก้าวเท้าจะลงต่อไปจิตมันบอกให้รู้อยู่คำหนึ่งว่าต้นทับทิมแต่แล้วสองขาของฉันกลับไม่ได้สัมผัสสิ่งใด ๆ นอกจากเดินไปในอากาศสูงขึ้น ๆ หันไปมองเพื่อนไม่มีแล้ว แล้วก็เหาะทีเดียวถึงบนฟ้าแหงนมองแผ่นฟ้ากว้างสว่างกระจ่างเท่าที่สายตากวาดไปโดยรอบ เมื่อตั้งใจมองอีกครั้งกลับมีกลุ่มเมฆสีขาวขนาดมหึมาก่อตัวเป็นรูปตามทีใจนึกได้พักเดียวตัวฉันมาอยู่ในรถสามล้อกับแม่และน้องสาวรถมันลอยอยู่เหนือพื้นดินประมาณสักวากว่า ๆ และทำท่าว่าจะลอยสูงขึ้นแต่รู้สึกเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างที่พยายามฉุดมันให้ต่ำลง ๆ ความรู้สึกบอกว่าผี ๆ บนหลังคารถ ฉันพยายามบังคับจิตให้รถสูงขึ้นแต่ไอ้ผีมันดันให้ต่ำเล่นสู้ยื้อกันอยู่อย่างนี้เห็นทีฉันเสียเปรียบมันแน่ ยื่นมือขึ้นไปจับขามันได้กระชากลงมาแล้วเหวี่ยงออกไปให้พ้นจากรถซึ่งต่ำลงอยู่กับพื้นถนนเรียบร้อยแล้ว บอกแม่ให้ลงจากรถสามล้อและให้เดินกลับบ้านไปกับน้องสาว ส่วนฉันผละจากมาเดินไปตามถนนเจ้าผีตนเดิมมันก็ยังตามฉันมาเป็นระยะอยู่ดีแต่ฉันก็รู้สึกเป็นปกติเฉย ๆ ไม่สนใจที่จะไปมองเพราะไม่มีแม้แต่ความกลัวว่าจะมันหลอก มันตามหลังอยู่พักใหญ่ก็ไม่เห็นมันจะหลอกหลอนหรือทำอะไรสักอย่าง ฉันชักนึกเบื่อตามมาน่ารำคาญ คราวนี้ฉันนึกอย่างโมโหเสียแล้วกับไอ้ผีซื่อบื่อ หันกลับไปเผชิญหน้ามันโดยลืมตาขึ้นปัจจุบันทันด่วน(ลืมตาจริง ๆ เห็นของจริงเลย) และเตรียมพร้อมจะสู้กับผีจิตว่ามึงเข้ามาเลย..มึงมาเลย แต่ความรู้สึกยังหลับลึกอยู่ตอนนี้รู้สึกงงมาก งง มาก จริง ๆ และถามตัวเองว่านี่ตาเรายังลืมอยู่นี่นา..แล้วก็มองเห็นโน๊ตบุ๊คอยู่ใกล้ ๆ นี้ กรอกตาไปที่ตู้เสื้อผ้านั่นก็เห็น แต่ทำไมเรายังหลับลึกอยู่หล่ะพยายามเรียกภวังค์ให้ตื่นก็ไม่ตื่นนี่มันอะไรกัน คิดซ้ำดูว่าเราตื่นจริงหรือเปล่าก็ไม่ใช่พยายามจะลุกก็ไม่ได้ช่วงที่เรียกภวังค์รู้สึกมึน ๆ บอกไม่ถูก ปล่อยให้ตาที่ลืมอยู่มองไปที่อากาศว่าง ๆ เห็นเป็นข้อมือคนใส ๆ เป็นสามมิติเหลือบด้วยสีเขียวกะสีแดงสองสีผสมอยู่จาง ๆ ในรูปนิ้วมือทั้งห้านิ้วมันกระดิกเรียกได้ตามที่จิตว่านั้น มันลอยอยู่ทางข้างขวาของตัวไวด์ฮาร์ทที่นอนหงายอยู่เหนือระดับจากพื้นห้องนอนไปทางปลายเท้าประมาณเมตรครึ่งกว่า ๆ และห่างจากตาเนื้อประมาณสองเมตรได้ จ้องมองที่นิ้วกระดิกด้วยตาเนื้ออยู่ไม่เกินสิบห้าวินาทีนิ้วใส ๆ เหลือบสีก็หายไปทีนี้เรียกภวังค์ตื่นทั้ง ๆ ที่ตาลืมไปตั้งก่อนหน้านั้นแล้ว งง จริง ๆ <O</O
<O</O
ไวด์ฮาร์ทยังไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรกับตาลืมก่อนภวังค์ตื่นอยู่ตั้งพัก หรือว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่ตั้งแต่ฝันมาเหตุการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต บอกตรงๆ ว่า งง จ้ะ งง เพื่อน ๆ เคยเป็นแบบนี้กันบ้างไหมคะ? มันน่าประหลาดสงสัยไม่หายเลย ซึ่งในความเคยชินเวลาสู้กับผีชอบเบิ่งตาในฝันสู้กันเลย ซึ่งมีอยู่ฝันหนึ่งสู้กันกับผีอย่างดุเดือดรู้สึกจะอยู่ในหัวข้อ เผชิญ..สัตว์นรก โพสต์เมื่อวันอาทิตย์ที่ 17 พฤษภาคม 2552 อยู่ในหน้าที่ 376 <O</O
เคยได้ยินมาว่าที่เห็นน่ะเห็นจริง แต่ที่เห็นน่ะไม่จริง จริงหรือเปล่า?<O</O
นี่ก็ตีสามกว่าแล้วนอนดีกว่าเผื่อจะได้ฝันเห็นผีอีก อิอิ..<O</O

 

"มิตรที่อยู่ใกล้ ย่อมดีกว่าญาติที่อยู่ไกล"

จะมิตรหรือญาติก็ล้วนเป็นจิตวิญญาณที่ช่วยเหลือเกื้อกูรกันได้เสมอนะครับ
สำหรับคนใกล้ๆตัวก็แนะนำช่วยเหลือกันได้เช่นกันหากมีความจริงใจและไว้ใจกัน
นี่ถ้าบ้านเราแต่ละคนไม่มีรั้วกั้น..จะดีไม่น้อยนะครับ
สามารถเอาที่ดินระหว่างบ้านมาเป็นส่วนกลาง และใช้เป็นสนามเด็กเล่นหรือสวนหย่อมที่กว้างขึ้นได้อีกนะครับ อิอิ


และขอให้คุณสงบปรับสายตาได้สำเร็จโดยไม่ต้องพึ่งแว่นสายตานะครับ
การใช้สายตาเพ่งหรือจ้องอะไรนานๆเกินไปมักทำให้กล้ามเนื้อลูกตาแข็งและไม่ยึดหยุ่นนะครับ คอมพิวเตอร์ก็มีส่วนโดยเฉพาะวัย 40 ปีขึ้นไปกล้ามเนื้อสายตาจะแข็งตัวขึ้น ควรพักสายตาและมองไกลๆ ดูท้องทุ่งเขียวๆกว้างๆ หรือน้ำทะเลถ้ามีใกล้ๆครับ เพื่อให้กล้ามเนื้อสายตายืดหยุ่นผ่อนคลายและปรับโฟกัสได้ดีขึ้นครับ

สายตายาวการมองไกลชัด-มองไกล้ไม่ชัด เกิดจากกระจกตาแบนราบลงหรือลูกตาหดตัวเล็กกว่าปกติ จุดโฟกัสมันจะเลยออกไปหลังจอรับภาพ (เรติน่า) ก็ต้องปรับแก้ไขที่เลนส์ตาดูนะครับ แรกๆอาจทดลองกระตุ้นเซลล์กล้ามเนื้อตรงนั้นด้วยการใส่รหัสเข้าไปใหม่ ว่าขอให้เลนส์ตานูนขึ้นอีกนิด ถ้าหากเซลล์ตอบสนองและสั่นสะเทือนตามข้อมูลที่ได้รับใหม่..อาจจะช่วยให้คุณสงบไม่ต้องใส่แว่นตาลดปริมาณความสวยนะครับ

เคยเห็นคุณเฉลยพยายามทำอยู่ครับ..ตอนนี้ไม่รู้ว่าเลิกใช้แว่นแล้วรึยัง..?
ถ้าคุณสงบทดลองแล้วได้ผลยังไง..ก็มาบอกเล่าเก้าสิบเพื่อนๆด้วยนะครับ


ส่วนเรื่องชมรมนั่นเห็นว่าหลายคนชอบไปคุยกัน จนหน้าห้องวิทย์ฯตรงนี้เงียบไปเลย
ก็ยังตามไปคุยกันที่ชมรมได้นะครับ มาสะกิดบอกกันหน่อยแล้วกัน..

(เหลือบเห็นข้อความสีชมพูของคุณเดรด...เล่นมาแซวซะเป๋ไปไม่ถูกเลยครับ ไปดีก่า อิอิ)

 

ว่าไปคุณเดรดก็เปลื่ยนไปเยอะเหมือนกันครับ
ลูกเกดก็บอกว่า พี่เดรดเย็นลง นิ่งสงบขึ้นกว่าเมื่อก่อนจริงๆๆๆๆ ยืนยันมางี้เลย
คนเราเปลื่ยนแปลงได้เสมอครับ..ไม่มีใครที่หยุดนิ่ง...

บางทีหากมีใครที่เราเคยโกรธหรือเกลียดในอดีต มันก็เป็นแค่ภาพมายาที่ระลึกได้เท่านั้น
เราควรอดทน อดกลั้น ให้อภัย และให้โอกาสกันไว้เสมอๆ
เพราะสภาวะปัจจุบันเป็นสิ่งสำคัญที่สุด..

ทุกคนสามารถยกระดับจิตใจขึ้นไปตามเหตุและปัจจัยที่เหมาะสม
จากประสบการณ์รวมทั้งบทเรียนของเราและจากตัวตนรวมของเราด้วยครับ


_ sweet Home _

และก็ข้อมูลตัวเลขจากคุณ Little duck และคุณเอ น่าจะมีปริศนาอะไรที่อยู่เบิ้องหลังชีวิตของแต่ละคนนะครับ เห็นเคยบอกว่าคนเรามีรหัสติดตัวมากันทุกคน เหมือนมี sirial number เป็นรหัสเฉพาะตัวด้วย ถึงจะยังเข้าไม่ถึงความหมายในขณะนี้ก็ตาม เชื่อว่าผู้รับข้อมูลน่าจะรู้ดีที่สุดนะครับ ตอนเด็กๆนี่วิชาเลขไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่เลย อิอิ

 

ฝันว่า..เห็นเด็ก ๆ และเด็กหนุ่มหลายคนส่วนใหญ่ไม่สวมเสื้อหิ้วถังใส่น้ำเดินผ่านหน้าบ้านหลังหนึ่งรู้แต่ว่าน้ำก๊อกไม่ไหลและไม่รู้ว่าไปเอาน้ำจากที่ไหนมาก็ต่อเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งเป็นดารานักแสดง(แต่ตอนนี้ไวด์ฮาร์ทไม่ค่อยเห็นเธอในจอทีวี)ชื่อ..ส่งเสียงหลงว่า ต๊ายตาย..คนพวกนี้มาขโมยน้ำในตุ่มของชั้น ไวด์ฮาร์ทก็ถึงบางอ้อ แล้วหล่อนก็สั่งคนในบ้านให้เอาผ้ามาปิดปากตุ่ม แต่ผ้าผืนนี้จำได้แม่นมั่นทั้งสีผ้าและลายดอกไม้มันเป็นผ้าเช็ดหน้าของไวด์ฮาร์ทนี่เขาไปเอามาได้ยังไงสงสัย(อิอิ..ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้เป็นผืนโปรดเลยทีเดียวเก็บถนอมมันมากและใช้มันเป็นบางครั้งมาเจ็ดปีกว่าแล้ว)และผู้หญิงคนนี้ก็ดึงผ้าเช็ดหน้าตึงเกินไปมันเลยขาดและตุ่มที่ว่านี้ดูไม่เหมือนตุ่มน้ำแต่มันเหมือนไหมากกว่าเพราะปากมันเล็ก ไวด์ฮาร์ทรู้สึกเสียดายผ้าเช็ดหน้าผืนโปรดนี้แต่แปลกไม่ยักโกรธคนทั้ง ๆ ที่น่าจะด่าว่า ยืนดูคุณเธอปู้ยี่ปู้ยผ้าเช็ดหน้าจนผ้ามันกลายเป็นนาฬิกาข้อมือเรือนงามอยู่บนปากไหนั่นเอง ภาพต่อมา..ไวด์ฮาร์ทกำลังล้างจานชามกองโตและคนในบ้านหลังเดิมนี้แหละเจ้าบ้านก็คือดารานักแสดงคนที่ว่าสั่งให้คนในบ้านทยอยตามไปให้ทันงานกินเลี้ยงแล้วก็เดินออกไป ยังเหลือไวด์ฮาร์ทกับผู้ชายอีกคนหนึ่งนั่งหันหลังให้ บอกกับเขาว่าให้คอยกันหน่อยเดี๋ยวก็ล้างชามเสร็จแล้ว แต่ยิ่งล้างชามก็ไม่เสร็จซักกะทีเลยอดไปงานนั่น./<O</O
<O</O
ฝันต่อมา..ฉันยืนอยู่ข้างสนามฟุตบอลที่มีคนเล่นอยู่สองคนคือประตูโกเป็นดารานักร้องระดับซุปเปอร์สตาร์คือคุณเบิรด์(ธงไชย แมคอินไตย์) กับอีกคนเป็นผู้หญิงเขี่ยลูกฟุตบอลได้วาดฝีเท้าเตะทีเดียวเข้าทางข้างประตูขวามือของคุณเบริด์ซึ่งยืนนึกไม่ถึงว่าหล่อนจะเตะลูกเข้าไปอย่างง่ายดายทั้ง ๆ ที่ตัวเขาเองยืนคอยรับลูกอยู่ห่างจากที่มุมประตูเพียงแค่ไม่เกินครึ่งว่าเสียด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกอยากเตะได้อย่างผู้หญิงคนนั้นบ้างดั่งรู้ใจฉันเธอเขี่ยลูกฟุตบอลกลับมาให้ฉัน แต่ฉันกลับบอกกับพวกเขาว่าฉันอยากเปลี่ยนสนามฟุตบอลที่นี่ไปเป็นที่อื่น แล้วฉันก็มองไกลออกไปเป็นทุ่งกว้างที่มีดอกไม้สวยสดสีชมพูเต็มพื้นดินนั้น./<O</O

 

งามระหง..องค์เอว..อรชรแช่ม<O</O
จรัสแจ่ม..นางแย้ม..แก้มนวลเนื้อ<O</O
โฉมเฉิดเจ้า..อ่อนเอียง..เสียงสั่นเครือ<O</O
ยิ้มระเรื่อ..สบหมาย..อายชำเลือง<O</O​

<O</O
ข้าบุรุษ..เพศล้ำ..ย้ำนงลักษณ์<O</O
มิหาญหัก..น้ำใจ..ให้ขุ่นเคือง<O</O
ร้อยรสรัก..มิเท่า..เจ้าหนุนเนื่อง<O</O
มารศรีไหล่เยื้อง..ยอบกาย..คลายหนาว<O</O
<O</O

นางกลางใจ..เทิดไว้..ในดวงจิต<O</O
แม่มิ่งมิตร..ปลอบใจ..ยามร้อนผ่าว<O</O
ถวิลเสน่หา..อุระร้าว<O</O
มินอนเปล่า..เคียงข้าง..นางเสมอ./
20 สิงหาคม 2552 wideheart<O</O​

<O</O

 

อุเหม่!......... ท่านwideheart ถ้ามิเคยกล่าวว่า ท่านคือหญิงซึ่งมีคู่ครอง เรารึ!........ก็จักคิดไปเสียว่า ท่านคือนักรบที่เจนรักที่จักเทิดทูนหญิงหนึ่งไว้ในดวงจิตไม่เคยคิดแบ่งใจไปเป็นสองไม่เคยคิดมีหญิงใดไว้สำรองจักเคียงครองนางน้องนิ่มเนื้อไม่เบื่อเลย 555<O</O

 

ก็สงสัย..อยู่เหมือนกัน..คุณสงบ <O</O
แค่นักรบ..แต่งกลอน..ตอนยามดึก<O</O
ไม่รู้อะไร..ทำให้คะนองคึก <O</O
ยิ่งล้ำลึก..เรื่องรัก..พักไม่ต้อง<O</O​

อุเหม่..หมิ่นเหม่..ไม่เกย์แน่ <O</O
เป็นหญิงแท้..แต่ใจ..ได้ทั้งสอง<O</O
อุ๊ย..ไม่ใช่..พูดผิด..ไม่คิดลอง <O</O
ยังเคียงครอง..คู่สามี..ดีกว่าเอย./ อิอิ...
20 สิงหาคม 2552 wideheart<O</O

ที่แต่งกลอน..เพียงอยากให้..ใครสนุก<O</O
มาปลุกจิต..ปลุกใจ..ได้สนอง<O</O
เผื่อบางที..คุณสงบ..อาจจะลอง<O</O
ได้ประลอง..ฝีมือ..ถือคำกลอน<O</O​

คำคมคุณ..แต่งตอบ..ชอบที่สุด<O</O
ไม่มีหลุด..สัมผัส..รับสลอน<O</O
อุแม่เจ้า..รึเราเคย..เจอกันก่อน<O</O
แม่งามงอน..อยากจะอ้อน..ก็อ้อนมา./ ฮิฮิ...

20 สิงหาคม 2552 wideheart<O</O​

 

เราไปทำกิจให้ลุล่วงก่อนนะท่าน ประเดี๋ยวเราจะมาขอคำแนะนำจากท่านในเรื่องของเชิงยุทธ อิอิ(f)

 

​

อันบุรุษและสตรีที่แตกต่าง
ก็เพียงร่างรูปกายที่ภายนอก
หญิงหรือชายร่างกายมิได้บอก
เพราะเป็นแค่เพียงปลอกเปลือกที่เลือกมา​

จิตวิญญาณนั้นผสานด้วยสองขั้ว
มิได้มีเพียง1ตัว ที่เห็นได้
ขั้วของเพศตรงข้ามอยู่ภายใน
ต่างมีไว้คอยเอื้อเฟื้อเกื้อหนุนกัน​

ขั้วของชายนั้นไร้ซึ่งอ่อนหวาน
ตรรกะบานด้วยเหตุผลกลไกยิ่ง
คอยพินิจพิจารณาในทุกสิ่ง
ไม่ประวิงหวั่นไหวไร้อารมณ์​

ขั้วของหญิงอิงอยู่ตามความรู้สึก
ความคิดนึกตรึกตรองเป็นรองไว้
แล อ่อนโยน ลึกซึ้ง อยู่ภายใน
แล อ่อนไหว ไหลไป ตามอารมณ์​

หากขั้วใดแสดงไว้ซึ่งอำนาจ
แล ประกาศความยิ่งใหญ่ว่าใช่"ข้า"
กายภายนอกดำเนินไปตามใจพา
จักออกมาห่างตำแหน่ง...แห่งสมดุลย์​

 

ตอนหนึ่งพิจารณามาถึงหนังได้ความว่า คนเราหลงอยู่ที่หนัง หนังเป็นเครื่องปกปิดสิ่งที่ไม่น่าดูไว้
ถ้าถลกหนังออก อวัยวะทุกส่วนก็หาส่วนที่น่าดูไม่ได้เลย เพ่งพินิจอยู่จนเห็นความเปื่อยเน่าผุพังสลายไป
ไม่มีส่วนไหนที่จะถือว่าเป็นของมั่นคง ในขณะนั้นจิตซึ่งเคยโลดโผน โลดแล่นไปอย่างไม่มีจุดหมายมาก่อน
หลวงปู่แหวน สุจิณโณ ("อุบาย หักอาลัยในเนื้อคู่ของหลวงปู่แหวน สุจิณโณ")
เพียงแค่เรายกมือกำด้ามดาบ ยังมิทันดึงดาบออกจากฝัก กระไรเลย นักรบคู่ใจก็ดึงดาบฟาดฟันไปเสียก่อนแล้วในชั่วพริบตา อืม.....
จิตนี้ วิ่งเร็วจริงหนอ แค่ลัดมือเดียวจริงๆ
อิอิ ขอบคุณท่านเดรดยิ่งนัก

 

รักลุ่มลึก..ดังรู้..อยู่ใจท่าน<O</O
อุรานั้น..อบอุ่น..ละมุนหวล<O</O
โอบกระหวัด..รัดรึง..เคล้ารัญจวน<O</O
นุ่มกระบวน..ทวนท่า..สง่างาม<O</O​

ประกายแสง..แสดง..แห่งความรัก<O</O
หน่วงสลัก..หนักหน่วง..ทรวงวาบหวาม<O</O
พิศวาส..จับจิต..สนิทตาม<O</O
มิบุ่มบ่าม..ย่ามใจ..ไฉนเลย <O</O

มิที่สิ้น..แรงรัก..รสรินรื่น<O</O
วันและคืน..ชื่นอยู่..คู่เขนย<O</O
สายใยท่าน..รักษาคำ..ย้ำดังเคย<O</O
พี่ท่านเอ๋ย..เยี่ยมนัก..รักและรบ./
20 สิงหาคม 2552 wideheart<O</O​

 

วันนี้จินตวดี ดีใจเป็นอย่างยิ่งได้พบน้องรักที่ห่างหายไปนาน ชื่อขจรวรรณยังอยู่ในใจเราตลอดเวลา ข้อความล่าสุดที่โพสต์ในห้องยูเรอัสแสดงให้เห็นว่า ไม่ว่าน้องรักเราจะไปแห่งหนใด ธรรมชาติความเป็นจริงก็ยังคงตามขจรวรรณอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้คอนเฟริ์มข้อมูลบางอย่างได้หรือยัง แล้วรู้หรือยังว่าเป้าหมายก่อนมาเกิดในภาวะทางกายภาพคืออะไร อิ อิ อิ (ตอนนี้เราทำท่าหนุมานได้แหวน แบบดีใจสุด ๆ)

ความฝัน

เราเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ผ่านโรงเรียนขณะกำลังผ่านชำเลืองหางแว้บหนึ่งเห็นรูปปั้นใหญ่โตของพระแม่อุมา แต่ท่านกลับไม่ได้ใส่เครื่องทรงสีแดง แต่กลับเป็นสีดำแทนตั้งอยู่ที่หน้าอาคารเรียน ด้านหน้ามีนักเรียนเข้าแถวกันมากมายเต้นท่าทางตามดนตรีแบบอินเดียตามเสียงที่ส่งตามลำโพง ทุกคนเต้นท่าทางเดียวกันหมด พร้อมเพรียงกัน เราไม่สนใจแต่เดินผ่านออกมา เจอผู้คนตามถนนด้านนอก ต่างคนก็ต่างพยายามเต้นท่าเหมือนนักเรียนพวกนั้นต่างอวดกัน เราก็คิดว่ามันฮิตมากขนาดนั้นเชียวหรือ แต่เราก็ไม่สนใจที่จะไปเต้นตามเขา

เราเดินออกมาเรื่อย ๆ จนถึงอาคารแห่งหนึ่ง เราเดินขึ้นไปที่ชั้นบนสุด ในระหว่างเดินขึ้นบันได ได้พบรอยเท้าที่ใครบางคนที่เหยียบอุจจาระเดินตามฟลอร์ต่าง ๆทุกฟลอร์ที่เดินผ่าน เราจึงเดินย้อนกลับไปดูเพราะรู้สึกว่า คนที่เหยียบอุจจาระมากำลังเดินลงข้างล่างแทนที่จะขึ้นข้างบน คิดว่าจะเตือนเขา ปรากฏพอถึงฟลอร์หนึ่งก็ทันได้เห็นขาสองข้างของชายผู้ซึ่งดูเหมือนจะแปลกประหลาดไปจากปกติ แต่เขากำลังเอาไม้ถูพื้นถูเอารอยเท้าเปื้อนอุจจาะของเขา เราจึงเดินออกมาเพราะคิดว่าเขารู้ตัวแล้ว (อันนี้เราไม่มองนอกตัวเลยเรามองภายในภาวะจิตตนเอง มีสิ่งแปลกปลอมบางอย่างกำลังดึงเราไปในด้านลบ แต่เรารู้ทัน ตัวตนภายในเราจัดการแล้ว)

แต่เราเดินทางไปต่อข้างบน เราพบมีบุคคลกลุ่มหนึ่งรอพบปะเราอยู่พร้อมข้อมูลว่า "มารดาได้ระบุให้เราแต่งงานกับนายกเทศมนตรีท่านหนึ่ง" ในใจเรามิได้ปฏิเสธด้วยเข้าใจในตอนนั้นว่าเป็นหน้าที่ เพียงแต่ตอนนั้นสงสัยครามครันทำไมจึงต้องเป็นเรา เพราะในคนกลุ่มนั้นระบุชื่อผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ต้องเดินทางไปกับเราตลอดมีชื่อย่อว่า "จ" เราบอกว่าทำไมไม่เป็นคนนั้น ไม่มีคำตอบมีแต่ความเข้าใจว่าไม่ว่าใครก็เหมือนกัน เพียงแต่บอกว่าเราจำเป็นต้องแต่งงานกับนายกเทศมนตรีคนนั้นเพื่อช่วยงานด้านการแปลเอกสารเพราะนายกท่านนั้นต้องติดต่อกับต่างประเทศ (ตรงนี้มองเห็นเป้าหมายจิตวิญญาณอย่างชัดเจน "จ หรือ เจ"ในความหมายเฉพาะของจินตวดีนั้นนั้นต้องอยู่กับเราและเป็นส่วนหนึ่งของเราอยู่แล้ว แต่งงานไม่ได้หมายความถึงลักษณะทางกายภาพ ในแง่ทางกายภาพคือเป็นคน ๆ เดียวกัน ซึ่งอาจหมายถึงการเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับ "นายกเทศมนตรี" ซึ่งเป็นสัญลักษณ์คลุมทับอะไรบางอย่างซึ่งในธนาคารสัญลักษณ์ของจินตวดีแบ่งเป็นหมวดหมู่ โดยดูจากความฝันทุกความฝันที่ผ่านมาโดยสังเกตุจากสัญลักษณ์ส่วนใหญ๋ที่ปรากฏ)

ฝัน(ต่อ) หลังจากได้รับทราบข่าวการแต่งงานของตัวเอง เราได้เดินไปกับคนกลุ่มนั้น และได้มีช้างมารับเราไปต่อ ในฝันตั้งใจอย่างสูงไปฝึกสมาธิที่ห้องของคุณคณานันท์ซึ่งในขณะนั้นมีผู้คนมารวมกันบางส่วน ส่วนใหญ่คนคุ้นเคย แต่ช้างกลับพาไปอีกห้องหนึ่งซึ่งอยู่ข้าง ๆ ที่ห้องนั้นก็มีอีกหลายบุคคลอยู่เช่นกันแต่ไม่เยอะ แต่ก็สนิทสนมกันดี จินตวดีใจหนึ่งก็กลัวไปฝึกสมาธิไม่ทัน แต่ทำอย่างไรก็ไปไม่ได้ แต่ในใจบอกว่า ทำห้องไหนก็ได้เหมือนกัน เพราะห้องติดกันแค่ลัดนิ้วเดียวเอง

 

ปุ่มอนุโมทนาหายจ้า..เดี๋ยวลองหาใหม่ มิเป็นไร

 

ขอบคุณ คุณmead ,สงสัยวันนี้คงต้องประคองหวานจัยอิอิ เลยมิมีเวลามาโพส ขอให้หายไวๆนะค่ะ วันก่อนไปกราบพระพุทธบาทสระบุรี เจอพระท่านพูดให้ได้ยินอย่างไม่ตั้งใจว่า "ตาและหู เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดต้องดูแลรักษาเอาใจใส่อย่างดีอย่าปล่อยประละเลยเสีย มันเป็นอะไรก็ต้องรักษามันเพราะยังต้องอยู่กับเราอีกนาน" งั้นสงบจะลองใช้ใจรักษาตาตามคำแนะนำคุณmead ค่ะ
สงบเองก็เพิ่งมาสายตาไม่ค่อยดีตอนมาอ่านคอมฯมากๆนี่แหละค่ะ เมื่อก่อนสายตาสุดยอด
งั้นเราคุยกันที่ห้องนี้ไปเรื่อยๆก็ดีค่ะ แต่ถ้าเพื่อนจะกลับไปห้องฝัน สงบก็จะตามไป อือ ... ตามกันให้นัวเนีย 55

 

พอดีวันนี้เจองานด่วนแต่เช้าเลย...
เร่งซะหัวปั่นเพิ่งเสร็จนี่ล่ะครับ เด๊ยวขอหายใจยาวๆก่อน..อิอิ
หน่วยงานที่นี่เค้าให้ออกแบบอาคารรับเสด็จเป็นภาพ 3D น่ะครับ
เย็นนี้ก็ต้องเข้ากรุงเทพอีก...หมอนัดไปตรวจเช็คความเรียบร้อยเรื่องตาครับ
คงต้องขอตัวไปธุระก่อน ขอฝากห้องวิทย์อีกแล้วครับเพื่อนๆ

และวันนี้ก็มีเรื่องดีๆเกี่ยวกับการจดจ่อด้วยกฎแห่งแรงดึงดูดอีก.....ดีใจจริ๊งงงง

 

ว่าเรื่องตา ตาจินตวดีมันเพี้ยน ดาวบนหลังคาบ้าน มันเคลื่อนที่ได้ติดกันมาหลายวันแล้ว ฮ่า ๆๆๆๆ ยิ่งสงสัยมันยิ่งขยับให้เราดู เราเลยยกนิ้วโป้งให้ดวงดาว "นายแน่มาก" ไอ้ดาวดวงนี้เราสังเกตุเห็นมันมาปีกว่าแล้ว ม้นมีคลื่นแปลก ๆ และมันไม่ใช่ดาวอย่างที่เราเห็น