ด๊อกเตอร์รากหญ้า มทส. คิด “แพลอยน้ำท่อพีวีซี” น้ำท่วมอีกทีก็ไม่หวั่น

น้ำท่วมทีไรผู้ประสบภัยก็ร้องหาเรือจากทางการส่วนพ่อค้าหัวใสก็รีบซื้อเรือมาโก่งราคาขายต่อให้ชาวบ้านในมุมมองของนักวิจัยสาขาวิศวกรรม มทส. ผู้เรียกตนเองว่า "ด๊อกเตอร์รากหญ้า"จึงคิดค้นนวัตกรรมง่ายๆราคาถูกที่สามารถประยุกต์ใช้ได้ผลจริงแถมยังหาอุปกรณ์ในการประดิษฐ์ได้แสนง่าย นั่นคือ “แพลอยน้ำจากท่อพีวีซี”




รศ.ดร.ทวิชจิตรสมบูรณ์หัวหน้าโครงการเทคโนโลยีไทยโบราณ สาขาวิชาวิศวกรรมเครื่องกลมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี (มทส.) ซึ่งเรียกตนเองว่า ด๊อกเตอร์รากหญ้าโดยมีที่มาจากคุณแม่ เนื่องจากเห็นว่าเพราะเห็นว่าอาจารย์ท่านนี้ชอบทำอะไรแต่เรื่องรากหญ้า เรื่องหรูหราแบบด๊อกเตอร์ท่านอื่นไม่เห็นทำเป็นเหมือนเขาเลย

แต่ในความเป็น ด๊อกเตอร์รากหญ้าก็ทำให้ รศ.ดร.ทวิช คิดค้นสิ่งใกล้ตัวที่นำมาใช้ประโยชน์ได้จริง เป็นรูปธรรมและมีราคาไม่แพง อย่างเช่น “แพลอยน้ำจากท่อพีวีซี” ที่นำมาใช้กับสถานการณ์อุทกภัยที่เกิดขึ้นได้อย่างทันเหตุการณ์





“ผมได้เสนอการใช้ขวดน้ำขนาดใหญ่ 20 ลิตรในการสร้างแพลอยน้ำมาแล้ว และได้ทดลองสร้างได้ผลมาแล้ว โดยใช้ขวด 10 ใบใช้กิ่งไม้กระถิน โดยแพนี้รับน้ำหนักได้ประมาณ 200 กก. ถ้ารวมน้ำหนักแพด้วยอาจเหลือเพียง 170 กก. ก็สามารถใช้งานได้ดีเมื่อน้ำลดแล้วอาจใช้ในการถ่อไปเกี่ยวข้าวที่น้ำท่วมได้อีกด้วย”

รศ.ดร.ทวิชเผยว่า ถ้าหาขวดน้ำไม่ได้ ก็สามารถใช้ท่อพีวีซีก็ได้ โดยเมื่อได้สำรวจข้อมูลดูแล้วลองเลือกท่อขนาด 8 นิ้ว มาตรฐาน มอก. ที่ทนแรงดันขนาด 5 กก. (อย่างบางที่สุดในตลาดก็พอเพียง และดีที่สุดด้วย ทำให้ไม่หนักเกินไป ทำให้มีแรงลอยตัวสูง)เมื่อลองเอามาคำนวณหาแรงลอยตัว เมื่อหักน้ำหนักท่อแล้ว พบว่าท่อขนาดนี้และบางขนาดนี้ จะสร้างแรงลอยตัวได้ 34.6 กก. ต่อความยาว 1 เมตร ท่อขนาดอื่น ๆก็คำนวณได้ไม่ยาก แต่ต้องทราบความใหญ่ ความหนาของท่อ และความหนาแน่นของเนื้อวัสดุ (ใช้ค่าความถ่วงจำเพาะของเนื้อพีวีซีที่ 1.4)





“โดยทั่วไปแล้ว ท่อใหญ่ท่อเดียวจะดีกว่าท่อเล็ก ๆหลายท่อมารวมกัน ทั้งในเรื่องของแรงลอยตัวและราคา โดยท่อขนาด 16 นิ้วจะมีแรงลอยตัวมากกว่าท่อ 8 นิ้วประมาณ 4 เท่า ดังนั้นถ้าเราใช้ท่อขนาด 8 นิ้วยาว 2 เมตรจำนวน 4 ท่อมาต่อเป็นแพ เราจะได้แรงลอยตัวถึงประมาณ 280 กก.บรรทุกคนน้ำหนัก 60 กก. จำนวน 4 คนได้ โดยทางที่ดีควรทำเป็นแพสี่เหลี่ยมเอาท่อทั้งสี่มามัดต่อกันเป็นโครงสี่เหลี่ยม มัดด้วยยางในจักรยาน หรือเศษผ้าขาวม้าหรือผ้าปูที่นอนที่ฉีกเป็นเส้นๆ ส่วนช่องตรงกลางก็พาดด้วยไม้เบาๆ เช่นไม้ไผ่ผ่าซีก” รศ.ดร.ทวิช กล่าว





สำหรับหัวท้ายของท่อต้องอุดกันน้ำรั่วเข้าถ้าหาได้ควรใช้ยางในรถยนต์ปิด แล้วรัดให้แน่น ถ้าหายางในไม่ได้ก็อาจใช้ปฏิภาณคิดเอาเอง เช่น

1) ปิดด้วยถุงพลาสติก 3 ชั้นแล้วมัดด้วยยางในจักรยาน(ระวังถุงไปกระทบของมีคมทำให้รั่วได้)
2) ใบไม้อัดใส่ถุงพลาสติก แล้วเอาไปอุดไว้ให้แน่น ทดลองดูว่าน้ำไม่รั่ว

catt3catt3catt3catt3catt3catt3

 

เรื่องเรือ

ความจริงเเล้วทุกจังหวัด จำเป็นจะต้องมี
ต่อไปถ้าในหนึ่งหมู่บ้านมีห้องที่เก็บอุปกรณ์บรรเทาสาธารณะภัยจะดีมากๆ

เเต่ ณ​วินาที คงพึ่งรัฐไม่ได้เเล้ว

คงต้องหาทุนเองต่อเอง หรือหาความร่วมมือจากชาวบ้านที่เราได้มีบทเรียนไปเเล้ว มาช่วยกันลงขันช่วยกันทำเเล้วล่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรือ เป็นแพ หรืออะไรก็ตาม

รวมถึง นักเรียน นักศึกษา นักวิิทยาศาสตร์หรือใครก็ได้
ควรจะเริ่มออกแบบที่อยู่อาศัย ในพื้นที่เสี่ยงภัยพิบัติช่วยกันระดมความคิด

นอกจากที่อยู่อาศัยแล้ว
ควรจะมีอย่างอื่น ยารักษาโรค (ไม่ต้องยกโขยงยาสมุนไพรมา) เเต่เราสามารถระดมกำลังตั้งเเต่วันนี้เริ่มปลูกยาสมุนไพร ทีพระท่านได้บอกมาได้แล้ว(อย่าปล่อยให้พระปลูกอย่างเดียว)
เช่น ฟ้าทะลายโจร(เเก้ไข้หวัดอินเทรนด์) ยาเหนือ (ฆ่าเชื้ิอโรค ฆ่าไวรัส หลวงพ่อฤาษีบอกไว้)
แล้วพยายามหาวิธีที่จะเก็บยาพวกนั้นไว้ให้สำรองได้อย่างน้อย เป็นปี เราควรจะหาวิธีถนอมไว้ให้ได้นานเช่น นำไปตากแห้ง อบแห้งหรือทำเป็นเม็ด

อยากให้มียาโบราณกักไว้เผื่อ เนื่องจากว่าบางทีถ้ามีโรคอะไรมาเเล้วรัฐให้ความช่วยเหลือไม่ทัน

ซึ่งโครงการนี้จะว่าไปเเล้วมันเป้นส่วนหนึ่งในโครงการ บ ว ร เเต่ที่เห็นคือเขาจะเน้นที่วัดก่อน เเต่ ณเวลานี้เราไม่รู้ว่าพวกเรามีเวลาอีกเท่าไร เราควรจะเริ่ม ทำที่บ้านเราได้เเล้ว

 

ดีมากเลยครับ สำหรับแนวความคิดแบบนี้ ของท่านรศ.ดร.ทวิช จิตรสมบูรณ์
ที่ได้ประยุกต์เป็นเทคโนโลยี่ชาวบ้าน ง่ายง่ายและทำเองได้ ใช้ได้ และมีประโยชน์
ตอนนี้ผมเองก็สอนนักศึกษา ให้ออกแบบที่อยู่อาศัยเพื่อป้องกันภัยพิบัติกัน
โดยมีแนวความคิดต่างต่างกันไปเหมือนกัน
ซึ่งเรื่องเหล่านี้มันใกล้ตัวกว่าที่เราคิดไว้