ใครศรัทธา หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด มาพูดคุยกันครับ

มีเรื่องตลกมาเล่าให้ฟังครับ

วันก่อนผมไปเช่าพระที่วัดอาวุธ ซ.จรัญ72 กำลังพูดคุยเรื่อง พระมงคลมหาลาภ กับหลวงพี่ที่ดูแลที่เช่าวัตถุุมงคลของทางวัด สักครู่ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาถามหลวงพี่ "คุณแม่บุญเรือนอยู่ไหนค่ะ" ผมกับหลวงพี่ งง! ครับ หันมามองหน้ากันเลยครับคุณแม่บุญเรือนท่านละสังขารตั้งแต่ ปี 2507 แล้วนี่ครับ
หลวงพี่ท่านเลยตอบไปว่า "อยู่ข้างบนโยม" ท่านชี้ไปบนศาลาคุณแม่บุญเรือน บนศาลามีรูปเหมือนคุณแม่บุญเรือน กับ พระธาตุคุณแม่บุญเรือน ครับ
ผมถามหลวงพี่ "เขารู้รึเปล่าครับ ว่าคุณแม่เสียไปแล้ว"
หลวงพี่ท่านกล่าวว่า "มีมาประจำแหละโยม บางคนมาถามว่า คุณแม่ยังรักษาโรคอยู่หรือป่าว ก็บอกเขาไปว่ารักษาอยู่ทุกวันโยม อยู่บนศาลานู๊น"

จบท้ายด้วยทั้งพระ ทั้ง โยม ขำกันอยู่ 1 รูป กับ 1 คน ครับ
__________________
เมื่อฟ้าสีทองผ่องอำไพ เราจะได้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน

 

ที่วัดสะแก....คราวที่ไปหล่อหลวงพ่อทวด ....หากมีเวลาอยากไปวัดสะแกอีก
*วัดท่าซุง...
บุญรักษาค่ะ....

 

นั่งเล่นเน็ตครับ เจอข้อความน่าสนใจ นำมาให้อ่านกัน ยิ่งพบความสุดยอดแห่งพุทธคุณ ของหลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ครับ



เป็นบทความของท่าน

รณธรรม ธาราพันธุ์

ขออนุโมทนามา ณ ที่นี้ด้วยครับ

"คนชอบพระ ทั้งที่อยู่ในวงการมานานปี หรือเพิ่งกระโจนลงสนาม เพื่อให้ผู้รู้ทั้งหลายสอนบ้าง “ทุบ” บ้าง ตามอัธยาศัย ต้องล้วนแล้วแต่ได้ยินคำว่า “จักรพรรดิ” ของพระเครื่องทั้งมวล จะไล่ตามถามใครว่าพระที่เป็นสุดยอดของพระเครื่องคืออะไร คงตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “พระสมเด็จ ของสมเด็จโตวัดระฆังฯ”
จะเป็นกรุวัดระฆัง หรือกรุบางขุนพรหม จะเป็นกรุเก่าหรือกรุใหม่ก็เอาเถอะ เป็นยอดทั้งนั้น ยอดทั้งคนสร้าง ยอดทั้งเนื้อหา ยอดทั้งความเก่า และว่ากันว่าเป็นยอดของยอดพุทธคุณ
ผมเคยอยากเถียง ถ้าไม่กลัวโดน “ตื้บ” ว่ารู้ได้ไงว่า “ยอดพุทธคุณ”
คนแขวน “เช็ค” พระเป็นหรือไง
ก็ไม่ทันต้องเอ่ยปากให้ใครมาเหยียบ เมื่อแดดร่มลมตกของวันหนึ่งที่วัดป่าชินรังสี จ.ฉะเชิงเทรา ผมนั่งคุยกับองค์อุปัชฌาย์ คือ หลวงพ่อพุธ ฐานิโย แวดล้อมด้วยศิษย์ 2-3 คน ตอนหนึ่งของการสนทนาท่านถามว่า


“ต่อรู้ไหมว่าพระอะไรที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด”

ผมประนมมือส่ายหน้าช้าๆ เป็นคำตอบ

ท่านยิ้มแล้วว่า “พระสมเด็จวัดระฆัง ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด”

จากนั้นท่านก็ถามอีกว่า “แล้วรู้ไหม พระอะไรที่ศักดิ์สิทธิ์รองลงไป”

เช่นเคย พนมมือ ส่ายหน้า

“พระหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด”

โอ้ ! ได้คำตอบพร้อมของแถมมาเสร็จสรรพ แต่แล้วก็ให้นึกงงว่า เพราะอะไร ท่านจึงว่า พระสมเด็จวัดระฆัง ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด ก็พอดีท่านถามมาอีกว่า

“รู้ไหมทำไมพระสมเด็จ จึงศักดิ์สิทธิ์ที่สุด”

คราวนี้ผมไม่ส่ายหน้า ประนมมือแล้วรัวเป็นชุด

“เพราะเจ้าประคุณสมเด็จท่านเขียนผงเอง ลบเอง ผสมเอง กดพิมพ์เอง และเสกเองด้วยพระคาถาชินบัญชร”

พูดจบก็ยืดอก ท่านยิ้ม แล้วมองไปข้างหน้า ก่อนจะว่า

“เพราะท่านแจกฟรี”

อะหา...โง่ไปถนัด

ใครจะไปรู้เล่าพ่อเจ้าประคุณเอ๋ย ว่าแจกฟรีน่ะจะขลังได้ขนาดนั้น
แต่ผมทราบดีว่าเรื่องของเรื่องไม่ได้อยู่แค่แจกฟรีหรอก
แต่เพราะ “เจตนา” ของท่านดีในเบื้องต้น ดีในท่ามกลาง และดีในที่สุดต่างหาก ของเลยขลัง
แค่แจกฟรีเฉยๆ ของจะไปขลังอะไรได้ ถ้าคนทำไม่เก่งจริง..."

รณธรรม ธาราพันธุ์

 

ขอบคุณนะค่ะ ที่นำภาพมาให้ชม
ก็ตั้งใจไว้ว่าถ้าครั้งหน้ากลับมาเยี่ยมเมืองไทย ก็จะไปกราบพระที่วัดสะแก, วัดท่าซุงแล้วก็วัดช้างไห้ด้วย
อนุโมทนาค่ะ

 

สวัสดีตอนเช้าครับ ชมรมคนรักหลวงปู่ทวดทุกท่าน

องค์นี้ไม่แน่ใจที่มาครับ มีใครพอทราบบ้าง

 

อิทธิพลานุภาพ หลวงพ่อทวด วัดช้างให้

อิทธิพลานุภาพ หลวงพ่อทวด วัดช้างให้

​

ความจริงแล้วประสบการณ์ของหลวงพ่อทวด ได้เกิดขึ้นอย่างมากมายจนนับครั้งไม่ถ้วน และได้มีการบันทึกเป็นตัวหนังสือที่มีประจักษ์พยานยืนยันชัดเจน ท่านผู้อ่านก็คงได้อ่านผ่าน

สายตากันไปแล้วทุกคน การเขียนประสบการณ์ครั้งนี้ผมได้คิดไตร่ตรองอยู่หลายครั้งแล้วว่า จะเขียนดี หรือไม่ เพราะมีคนเขียนบอกเล่ากันหลายคนและเขียนกันหลายครั้ง ผมเขียนครั้งนี้
จะเป็นการเอามะพร้าวมาขายสวนหรือปล่าวก็ไม่ทราบ อีกประการหนึ่งเรื่องนี้มัน เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของบุคคลและอาจ เกี่ยวกับคดีด้วย แต่เห็นว่าเวลามันผ่านไปเนิ่นนาน มาแล้ว ประกอบกับต้องการยกย่องและหลวงพ่อทวดให้หลายๆคนได้ศรัทธายิ่งๆขึ้น

ผมจึงตัดสินใจจับปากกา ขึ้นมาเขียนประสบการณ์หลวงพ่อทวดอีกครั้งหนึ่งที่เกิด ขึ้นมานานแล้ว

และ ขอให้ท่านผู้อ่านเรื่องนี้จบแล้วโปรดใช้วิจารณญาณ ประกอบด้วยว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้เพราะอะไร? เพราะความบังเอิญหรือเพราะบารมีของหลวงพ่อทวดกันแน่



เหตุการณ์ ครั้งนั้นมันเกิดขึ้นมาร่วม 30 ปีแล้ว ขณะนั้นผมราชการเป็นครูสอนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งใน อ.บ้านนาสาร จ.สุราษฎร์ธานี พอมีเวลาว่างๆอย่างช่วงวันหยุดหรือโรงเรียนปิด

เทอม ผมจะมาดูสวนดูไร่ที่ อ.ละแม จ.ชุมพร เสมอๆ เพราะเป็นสวนที่คุณตาของผมมาซื้อไว้ตั้งแต่ก่อนปี พ.ศ.2500 ซึ่งสมัยนั้นราคายังถูกอยู่มาก ตอนแรกสวนของผมอยู่แต่บริเวณ

ปากน้ำละแมเท่านั้น ต่อมาได้ขยับขยายไปซื้ออีกแปลงหนึ่งที่บริเวณเขาชะมด

บริเวณ เขาชะมดเมื่อก่อนเป็นที่แบบที่คนทางภาคใต้เรียกกันว่านิคม คือยังไม่มีการออกโฉนดหรือ นส.3 มีเพียงแต่หลักฐานที่ทำกินเท่านั้น อาณาบริเวณก็ยังเป็นป่าดงอยู่มาก สัตว์ป่า

ก็ชุกชุม เหนือๆขึ้นไปก็ยังมีที่วางให้คนมาถากถางจับจองได้ บริเวณเขาชะมดมีคนอพยพมาจับจอง และซื้อที่ทำสวนทำไร่กันมากและก็มาจากหลาย ถิ่นหลายจังหวัด

ที่เขาชะมดนี้ผมได้รู้จักชายคนหนึ่งผมเรียกแกว่า น้ายม (ขออภัยที่ผมต้องสงวนชื่อจริงนามสกุลจริง) ซึ่งแกอพยพมาจาก อ.หัวไทร จ.นครศรีธรรมราช มาอยู่ก่อนหน้าผมไม่กี่ปี

สำหรับน้ายมนี้แกเป็นคน มี อัธยาศัยดีมาก เพื่อนบ้านต่างให้ความรักความเกรงใจ ประกอบอาชีพด้วยความขยันจนสร้างฐานะขึ้นมาอยู่ได้แบบไม่เดือดร้อน แต่ลึกๆแล้วทุกคนก็ทราบว่า

น้ายมนี้แกเป็นนักเลง เป็นคนจริงไม่รังแกและสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น แต่จะมีใครมารังแกหรือกลั่นแกล้งแกไม่ได้เหมือนกัน

ปกติ น้ายมแกจะห้อยหลวงพ่อทวด วัดช้างให้ เตารีดใหญ่ปี 05 อยู่องค์เดียวในคออยู่เป็นประจำ โดยใส่ตลับเงินหนาแบบสมัยก่อน
และห้อยติดกับสร้อยสแตนเลส

เวลานั้นหลวงพ่อทวดไม่ได้ดังเหมือนสมัยนี้ ราคาไม่แพงด้วย ขนาดเนื้อว่านปี 97 ยังให้กันปล่าวๆได้เลย

คืน วันหนึ่ง...แกลงมานั่งเฝ้ามะพร้าวแห้งที่บรรจุในกระสอบแห้งเพื่อจะนำไปขาย ที่อ.หลังสวน จ.ชุมพร แต่รุ่งเช้า ที่ต้องลงมาเฝ้าเพื่อป้องกันคนมาขโมยนั่นเอง ด้วยเห็นว่าสนิทสนมกัน

ผม จึงไปนั่งเฝ้าเป็นเพื่อนแกด้วย ปกติน้ายมแกไม่ค่อยดื่มเหล้า แต่เวลามีการมีงานแกก็นั่งสังสรรค์และดื่มกับ เขาบ้าง แต่ก็ดื่มแต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนมากแกจะนั่งฟังคนอื่นคุยเสียมากกว่า

พอเห็นว่าผมไปอยู่เป็นเพื่อนแก แกเลยใช้ให้ลูกแกไปซื้อเหล้าโรงจากร้านค้ามาหนึ่งขวด แล้วเอามานั่งดื่มกับผม กันสองคน ตอนหนึ่งผมเอ่ยถามแกว่าเคยมีประสบการณ์ กับหลวงพ่อทวดหรือ ?
ถึงได้ห้อยคอไม่ เคยห่างเลย?

พอผมเอ่ยถาม น้ายมนิ่งครู่นึงแล้วพยักหน้าช้าๆ ผมจึงขอให้แกเล่าประสบการณ์ให้ฟัง ซึ่งแกก็ยินดีเล่าให้ฟังดังนี้

เมื่อ ก่อนนั้นน้า (หมายถึงน้ายม ผู้เล่า) ไม่ได้มีอาชีพเป็นคนดีอย่างนี้หรอก แต่มีอาชีพแบบว่าคนดีเขาไม่ทำกันคือมี อาชีพเป็นมือปืนรับจ้าง แต่งานก็ไม่มีบ่อยนักนานๆครั้งถึงจะมีสักที

วัน หนึ่งได้มีคนว่าจ้างให้ไปยิงคนที่ นาบอน จ.นครศรีธรรมราช ในราคา 1000 บาท (1000บาท เมื่อ 30 ปีก่อน) คนติดต่อได้พาน้าไปอยู่บ้านเขา อยู่ประมาณ 2-3 วัน เพื่อรอ

โอกาส จนวันหนึ่งคนติดต่อได้มาบอกแกว่าวันนี้ ตอนเย็นให้ลงมือได้เพราะเหยื่อจะเดิน ทางไปธุระด้วยรถไฟ ซึ่งรถไฟจะมาถึง ต.นาบอน (สมัยนั้นยังไม่ได้เป็นอำเภอ) ในตอนเย็นๆ

เกือบๆจะค่ำแล้วเดินทางคนเดียวด้วย

พอถึงเวลาคน ติดต่อก้ได้มารับน้านั่งรถมอเตอร์ไซค์ไปที่สถานีรถไฟนาบอน พอไปถึงคนติดต่อก็ได้พาไปนั่งแอบ อยู่หลังห้องขายตั๋วแล้วก็ชี้เป้าหมายไปที่ คนๆหนึ่ง ซึ่งเป็นเหยื่อในครั้งนั้น

เหยื่อเป็นชายอายุประมาณ 33-34 ปี นั่งอยู่บนเก้าอี้ม้าหินอ่อนหน้าสถานีรถไฟ โดยมีสัมภาระเป็นกระเป๋าเดินทาง 1 ใบและชะลอมใส่ผลไม้ 1 ชะลอม เมื่อชี้เป้าหมายเป้นที่มั่นเหมาะแล้ว

คนติดต่อก็บอกว่าเมื่อทำงานสำเร็จแล้ว ให้วิ่งไปที่จุดนัดพบข้างสถานีรถไฟ ซึ่งที่นั้นจะมีคนเอามอเตอร์ไซค์มารอรับอยู่คนหนึ่ง ส่วนคนติดต่อจะนั่งดื่มกาแฟข้างๆ สถานีนั่นเอง

เมื่อจำเหยื่อ ได้แม่นยำและตกลงเป็นที่มั่นเหมาะแล้ว คนติดต่อก็ได้เดินไปที่ร้านกาแฟ ส่วนน้าได้เดินไปหาเหยื่อเพื่อรอโอกาสจังหวะที่จะลงมือ

แค่น้าเดินมา จากหลังห้องขายตั๋วมายังเหยื่อที่นั่งอยู่ จากผู้ชายอายุประมาณ 33-34 ปี

"กลับเป็นพระสงฆ์แก่ๆ รูปหนึ่งนั่งอยู่แทน "



ด้วยคิดว่าเหยื่อจะเดินไปทำธุระหรือเข้าห้องน้ำเพราะกระเป๋าเดินทาง และชะลอมผลไม้ยังวางอยู่เหมือนเดิม

น้า จึงนั่งลงที่บนม้าหินอ่อนข้างๆพระสงฆ์แก่ๆสูงอายุรูปนั้น
เพื่อรอเหยื่อ กลับมาและคิดว่าจะลงมือขณะที่รถไฟจอดเทียบสถานีดีกว่า
เพราะตอนนั้นคนกำลัง ชุลมุนง่ายต่อการทำงาน


วันนั้นรถไฟเสียเวลานานมากแต่เหยื่อที่น้ารออยู่ไม่มาสักที ขณะที่นั่งรออยู่นั้น
พระภิกษุชราภาพรูปนั้นก็ได้หันหน้าที่น้าแล้วพูดเปรยๆขึ้นว่า

"ชีวิตใครเขาก็รัก ต่างคนต่างก็กลัวตายกันทั้งนั้น สูก็กลัวความตายเหมือนกัน"

เมื่อพระภิกษุรูปนั้นพูดจบ น้าตัวชาดิก หน้าร้อนผ่าว ท่านพูดแบบนี้เพื่ออะไรกัน?

เมื่อ พูดประโยคแรกจบแล้ว
พระ ภิกษุชรารูปนั้นได้หันหน้ากลับ แล้วมองทอดสายตาไปยังป่าสวนยางพาราด้าน หน้าสถานีอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดเปรยๆขึ้นมาอีก โดยไม่หันหน้ากลับมา

"เวร กรรมนั้นมีจริง ทำอะไรก็ได้อย่างนั้น ฆ่าเขาลูกเมียเขาก็เดือดร้อน เขาฆ่าเราลูกเมียเราก็เดือดร้อน งานการดีๆก็มีเยอะ ทำไมถึงไม่ไปทำ ?"

พูด จบน้าตัวสั่นเลย ทั้งๆที่น้าเป็นคนใจแข็งมาก แต่ทำไมพอพระสงฆ์รูปนั้นพูดน้าถึงเกิดความกลัวจนต้วสั่นก็ไม่รู้ ท่านพูดเหมือนกับว่าท่านรู้ว่าน้ามาที่นี่เพื่อทำอะไร ขณะนั้นน้าก็ได้หันไปมองรอบๆ

ก็ไม่เห็นเหยื่อเดินมาสักที ทั้งๆทีกระเป๋าเดินทางและชะลอมใส่ผลไม้ก็ยังวางอยู่ที่เดิม พอหันกลับมามองพระภิกษุรูปนั้น ก็เห็นว่าท่านกำลังจ้องมองน้าอยู่พอดี



แล้วท่านก็ได้พูดขึ้นมาอีกว่า

"สูทำบาปมามากแล้ว หยุดสักทีเถอะ"

ขณะ ที่น้ากำลังสับสนอยู่นั้น ก็พอดีรถไฟที่จะเข้ากรุงเทพ ก็เข้ามาจอดที่ชานชาลาสถานี ผู้คนต่างก็กุลีกุจอรีบขึ้นรถไฟ
พระภิกษุรูปนั้นก็ลุกขึ้นยืน มือหนึ่งถือกระเป๋าเดินทาง และมือหนึ่งถือชะลอมใส่ผลไม้ของเหยื่อที่น้ามานั่งรออยู่แล้วหันมาพูดกับน้าว่า

"สูเลิกทำชั่วได้แล้วละ ตอนนี้ยังไม่สายเกินไป กลับตัวเสียแต่ตอนนี้เลยยังมีโอกาสอยู่"

จาก นั้นท่านก็หิ้วกระเป๋าเดินทางและชะลอมใส่ผลไม้ขึ้นรถไฟ ส่วนน้ายืนงง จนรถไฟออกจากสถานีไป พอหายงงก็หันกลับมามองที่ม้านั่งหินอ่อนที่พระภิกษุชรานั้นนั่งอยู่ ก็เห็นว่าบนม้านั่งหินอ่อนนั้น

มีห่อกระดาษเล็กๆวางอยู่ ก็หยิบขึ้นมาดู เห็นเป็นซองบุหรี่แต่ข้างในเหมือนกับมีของหนักๆบรรจุอยู่ ยังไม่ทันจะแกะดู
ก็พอดีคนที่มาติดต่อเดินเข้ามาต่อว่าทันทีว่า ......ทำไม ไม่ลงมือ?

น้าก็บอกว่า ไม่ทราบว่าเหยื่อหายไปไหน? คนติดต่อก็ว่าจะหายไปไหนล่ะ ก็นั่งคุยอยู่ด้วยกันตั้งนานแล้วหิ้วของขึ้นรถไฟไปต่อหน้าต่อตา น้านี้พอได้ฟังขนลุกชูชัน

ทันที ขณะนั้นคนติดต่อได้ก้มลงมองดู ห่อกระดาษในมือน้าพอเห็นว่าเป็นซองบุหรี่ก็ ไม่ สนใจ จากนั้นก็ได้ชวนกันกลับ ตกลงงานนั้นก็ไม่สำเร็จ รุ่งขึ้นน้าเลยเดินทางกลับอ.หัวไทร ทันที

ในห่อกระดาษซองบุหรี่นั้น
ภาย หลังเมื่อน้าแกะออกดูแล้วปรากฎว่าเป็นพระเครื่องหลวงพ่อทวด พิมพ์เตารีดใหญ่ปี 05 ที่น้าห้อยคออยู่นี่แหละ

​

และหลังจากนั้นคำพูดของพระภิกษุชรารูป
นั้นก็ยังก้องอยู่ในหุของน้าตลอดเวลาโดยเฉพาะคำพูดประโยคที่ว่า

"สูเลิกทำชั่วได้แล้วละ ตอนนี้ยังไม่สายเกินไป กลับตัวเสียแต่ตอนนี้เลยยังมีโอกาสอยู่"



หลัง จากคิดอยู่หลายวัน น้าจึงตัดสินใจเลิกอาชีพทำชั่วอย่างเด็ดขาด และด้วยที่เคยทำชั่วไว้มากก็กลัว ว่าญาติพี่น้องและพรรคพวกที่น้าได้กระทำเอาไว้จะตามล้างแค้น น้าจึงได้อพยพ

ครอบครัวพาลูกเมียมาทำไร่หากินอยู่ที่เขาชะมดมาจนทุกวันนี้แหละ

ผม นั่งฟังน้ายมจนจบ เห็นว่าประสบการณ์ของหลวงพ่อทวดทีมีต่อแกนั่นผิดแปลกกับคนอื่นๆ

คือไม่ได้เป็นประสบการณ์ที่ช่วยให้รอดพ้นจากอันตราย

แต่เป็นประสบการณ์ที่ ช่วยดึง น้ายม รอดพ้นจากวังวนของการประกอบกรรมชั่ว

และหากไม่เพราะ บารมีของหลวงพ่อทวดที่ช่วยให้กลับเนื้อกลับตัวได้

น้ายมยังบอกว่า ไม่รู้เหมือนกันว่าแกจะมีชีวิตรอด และอยู่สุขสบายเหมือนบัดนี้หรือเปล่า?


ที่ สำคัญแกยังสงสัยไม่หายว่า วันนั้นทำไมแกถึงมองเห็นเหยื่อเป็นพระภิกษุชราไป ได้? แล้วพระภิกษุชรารูปนั้นยังช่วยสอนเตือนให้แกคิดได้อีกและ.....

หลวงพ่อทวด พิมพ์เตารีดใหญ่ปี 05 องค์นี้มาจากไหน ?


ข้อมูลจากจากหนังสือ พระเครื่องกรุงสยาม

รูปภาพพระเครื่องหลวงปู่ทวด ปี05 เครดิต คุณพล ร้อยเอ็ด

 

องค์นี้น่าจะเป็นหลวงปู่ทวดวัดโพธิ์พิมพ์เล็ก ไม่มั่นใจว่าปี 02 หรือ 06 แต่ส่วนตัวว่าค่อนไปทาง 02 ครับ

ผิดพลาดขออภัยด้วยครับ

 

อ้าว เหนคุณphattharaphongว่า มีช้างให้(ตก) ช้างให้(ออก)

ผมก็เลยเอามารวมกับ วัดช้างให้ ก็เลยเป็นสามวัด :'(

 

อ่านแล้วทำให้นึกถึง อ.บางสะพาน จ.ประจวบฯ ธรรมดาจะมีอยู่2อำเภอคือ อ.บางสะพาน กับ อ.บางสะพานน้อย แต่มีบางคนเรียก อ.บางสะพาน(เฉยๆ)ว่าบางสะพานใหญ่ คนไม่คุ้นจะคิดว่ามี 3 อำเภอไปเลย

 

องค์นี้พิมพ์ห้าเหลี่ยมปี 08 เเขวนบูชาทุกวัน

 

:d
อ่อ..มันเป็นอย่างนี้นี่เอง...ขอบคุณมากครับ เก็ตเลยงานนี้..

 

อ่านเรื่องนี้ไป ขนลุกไปค่ะ.....ครั้งหนึ่งไปกับพี่2คนไปเยี่ยมเพื่อนที่รพ.
(นอนพักรักษาตัวอยู่ห้องพิเศษ) ขณะที่สนทนากับสักพัก....อยู่ๆ คนไข้ก็พูด
เป็นเสียงคนแก่ สำเนียงใต้ ว่า " ไม่เพือลูกสาวนี้มันหาย...อยู่แล้ว...ช่วยมันเต็มที่ ไม่ต้องเป็นห่วง มันหายอยู่แล้ว..."แล้วคนป่วยก็กลับมาพูดเป็นเสียงปกติดังเดิม.....

ดิฉันกับพี่หันมามองหน้ากันแต่ไม่พูดอะไร....ผู้ป่วยก็ไม่ได้แขวนพระ พี่ที่ไปด้วยกันก็ไม่ได้แขวนพระหลวงปู่ แต่ดิฉันแขวนหลวงปู่ทวดองค์ที่แขวนประจำ....ถ้าหากเป็นเสียงคนแก่พูดสำเนียงใต้...
ใจดิฉันนึกถึงท่านทันทีว่าต้องใช่ท่านแน่....

เล่าสู่กันฟัง.....
เมื่อศรัทธาแล้ว....พระท่านสงเคราะห์ให้รู้....

 

สวัสดีค่ะ ยามเช้า ทุกท่านค่ะ
หลายวันที่ผ่านมา....เหนื่อยจากงานประจำที่ทำ...แวะไปบ้านแม่ก็ดึกทุกวัน
บางครั้งเกรงใจท่านไม่กล้าเรียกเพราะท่านอายุมากแล้ว...หากโทรเข้าไปท่านก็จะลงมาเปิดประตูให้....ก็เลยได้แต่ขับรถผ่านบ้านแม่...จดหมายจากเพื่อนสมาชิกจะให้ส่งที่บ้านแม่ค่ะ เพราะบ้านเองไม่มีคนอยู่ในช่วงกลางวัน บางครั้งจม.มาท่านก็ลืมโทรบอก...
เมื่อวานแวะไปที่บ้านแม่ประมาน 3ทุ่มได้....ท่านก็หยิบซองพัสดุว่ามีจม.มา2 ซองค่ะ
จากกรุงเทพ เขตดอนเมืองและเขตบางรัก...

*เมื่อคืนฝันดีค่ะว่าได้พระ 2 องค์....ช่วงในฝันนึกตลอด คือเป็นหลวงพ่อทวด แต่พอตื่นขึ้นมา นึกว่าอีกองค์...นึกไม่ออก....
ก็เลยมาเปิดซองพัสดุเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาค่ะ.....
*พระหลวงปู่ทวดจากคุณ noppornl พระสวยมาก...
*พระหลวงปู่ดู่จากคุณ nitikoon29 การด์สวัสดีปีใหม่
(พระเจ้าอยู่หัวและแผ่นพับหลวงปู่ดู่หลวงปู่ทวดชอบค่ะ เป็นมงคล)
ขอบพระคุณทั้งสองท่าน...
*ขออนุญาตนำภาพมงคลมาลงนะคะ


*ทั้งพระและผ้ายันต์ จะรีบนำไปเข้ากรอบค่ะ

 

อรุณสวัสดิ์ครับคุณนวล และ สมาชิกทุกท่าน วันอากาศดีๆเย็นๆแบบนี้ ขอให้สนุกกับวันพักผ่อนนะครับ ..^^

 

ขอบคณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาให้อ่านกันครับ....
บอกตงๆว่าชอบมากๆ....และได้เข้าใจแล้วว่าเหตุใดพระสมเด็จจึงศักดิสิทธิ์ที่สุด

 

สมัยปี 2531 อายุประมาณ 20 กว่าปี
ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพ....ขึ้นมาสอบเพื่อเข้าทำงาน....และต้องเดินทางคนเดียว (ไม่เคยเดินทางคนเดียว...แม่ก็ต้องทำงานไม่มีเวลามาส่ง...โทรนัดเพื่อนซึ่งเรียนอยู่รามคำแหง เพื่อนก็รับปากว่าจะมารับที่สถานีรถไฟหัวลำโพง...จะเดินทางอยู่แล้วเจ้าเพื่อนตัวดีมาเดินให้เห็นที่หาดใหญ่....ตกลงก็ต้องเดินทางคนเดียว โดยรถไฟชั้น3 ซึ่งต้องใช้เวลาถึง 18 ชม. ก็เลยโทรหาพี่ชายซึ่งตอนนั้นเขารับราชการเป็นเจ้าหน้าราชทัณฑ์ที่สมุทรสาคร...
ซึ่งคุมนักโทษชั้นดีมาทำความสะอาดแถวๆใกล้หัวลำโพงพอดี....
ตอนเวลาที่นั่งบนรถไฟ สำหรับผู้หญิงคนเดียวไม่ต้องพูดว่าบรรยากาศรถไฟชั้น3เป็นอย่างไร....ไม่กล้าที่จะหลับเลย.....สิ่งเดียวที่แม่ให้ติดตัวมาก็คือผ้ายันต์วัดช้างให้ ให้ติดตัวไว้เพราะตอนนั้นตัวเองไม่ชอบแขวนพระ....ก่อนเดินทางแม่ยังจำติดตาถึงทุกวันนี้ แม่จุดธูปบอกหลวงปู่ทวดว่า ให้ลูกคนนี้เดินทางปลอดภัย นั่งรถไฟจากหาดใหญ่รถออกประมาณ 5 โมงเย็น (ซึ่งสมัยนั้นการเดินทางค่อนข้างช้ามาก...มือถือการติดต่อสื่อสารกันไม่สะดวกเหมือนสมัยปัจจุบัน...กังวลตลอดว่าพี่จะมารับตรงเวลาหรือเปล่า พอรถไฟเทียบชานชลาหัวลำโพงก็มองกวาดสายตาไปก็เห็นพี่ชายเดินหาหาตามตู้รถไฟ.....มารับน้อง.....ซึ่งคลานตามกันมา.....)

 

โอโห...รุ่นนี้ ตอนนี้ราคาไปไม่หยุดฉุดไม่อยู่แพงมากๆ..องค์นี้อย่างงามครับ

 

อ่านแล้วซึ้งน้ำตาไหลเลยครับ :'(

 

ประสบการณ์สุดยอดครับ เขามากราบหลวงปู่ทวดด้วยจิตคารวะครับ

 

อ่านแล้วหันกลับไปมององค์นี้เลยครับ เขาทำมาแจกประชาชน สามจังหวัด
ไว้คุ้มครอง เข้าแถวรับคนละ1องค์ ที่สำคัญฟรีไม่เสียตังค์..