โดนขังวิญญาณ

ขอถามพี่จิ-โป ครับ เกี่ยวกับที่คุณแจ๊กซ์69 ถามอ่ะครับ

ผมสงสัยว่า คนเรา 1 คน (ธรรมดา) นั้นมีกี่จิตครับ เพราะบางครั้งผมคิดไปทางนี้
แต่มันจะมีอีกความคิด ดังขึ้นมา โต้แย้งหรือ คิดไปเรื่องอื่นเลย ทำให้ กำหนดไม่
ค่อยจะได้ ผมเลยใช้วิธี พยายามจับที่ลมหายใจ 1 ความคิด และ อีก 1 ความคิด
ก็ภาวนา พุทโธ ไป อันนี้พอช่วยได้ แต่จะไม่ค่อยได้สมาธิ ซักเท่าไร

ถ้าให้จับที่ลมหายใจอย่างเดียว ก็ชอบมีความคิดทำให้วอกแวก

 

ขอบคุณครับแล้วอีกเรื่องนึงรบกวนแนะการฝึกวิชาสมาธิหน่อยครับ
ผมสามารถนึกหรือมองอะไรก้ได้ อยากให้มันรูปร่างต่างๆได้แค่ครั้งเดียวสามรถติดตาได้ตลอด
สายฟ้าเอามาไว้ที่ฝ่ามือและก็รู้สึกเหมือนมือชานิดๆเหมือนมีไฟฟ้าจริงๆ
แต่ไม่ค่อยรู่วิธีฝึกขอรบกวนช่วยแนะวิธีฝึกหน่อยนะครับ

 

ขอเชิญทุกท่านร่วมงานได้นะครับ ใกล้ถึงวันแล้ว... ^^

 

ตอนที่ได้ยินเสียงนั่นครั้งแรก คุณจิ-โป ไม่รู้สึกกลัวเลยหรือคะ...ศิลามณี เคยได้ยินแต่เป็นเสียงแทรงเข้ามา....ในขณะทำสมาธิ ตอนนั้นเปิดเสียงสวดมนต์ไปด้วย..พอเคลิมๆนิดก็จะ ได้ยินเสียง..หลังๆเลยไม่เปิดเสียงสวดมนต์ .. แต่ขณะนั่งพอเริ่มนิ่งๆเคลิมๆ .ชักเริ่มรู้สึกกลัว .กลัวว่าจะมีเสียงอะไรเข้ามา .อืมร์...คุณจิโป พอจะแนะนำวิธีไม่ให้กลัวได้ไหมคะ...

 

ตามตำราพระไตรปิฏกเกี่ยวกับวิถีจิตท่านว่าคนเรามีจิตเพียงดวงเดียวครับ
ส่วนที่มันพูดได้เป็นสองคนหรือหลายคนในตัวเราท่านว่ามันเป็นชวนจิต(ชะวะนะจิต)
นั่นคือในหนึ่งขณะจิตนั้น จิตเราจะแบ่งออกไปเป็นหลายๆชวนจิตเหมือนว่าจิต
เราเป็นแมลงมุมอยู่กลางใยแมงมุมแล้วใยแมงมุมที่สานกันนั้นเป็นชวนจิต เมื่อ
มีอะไรมาสัมผัสใยแมงมุม แมงมุมก็รู้ตัวเหมือนๆกับที่มาสัมผัสตัวแมงมุมโดย
ตรง มโนคือใจเรานั้นเลยสร้างเสียงขึ้นมาด้วยการปรุงที่เกิดจากสัมผัสต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นอนุสติ เจตสิก เทวดา ผี พระต่างๆ เลยกลายเป็นว่าเราคือคนนึง
ก็มีอีกคนนึงอยู่ในตัวเรานั่นเอง ทั้งๆที่ความจริงแล้วแม้ส่วนที่ว่าเป็นเราแท้นั้น
มันก็ไม่มีเหมือนกัน

แต่ประโยชน์ของอาการแบบนี้ก็มีนะครับถ้าเราฝึกได้เช่นปากเราสวดมนต์บาลี
บทชะยันโตโพธินามูเล.. แต่ในใจเราก็สวดภาษาเทพ และอีกชวนจิตนึง
ก็สวดแก้อาถรรพ์แบบเขมร กลายเป็นขณะจิตเดียวเกิดกำลังขึ้นมาสามอย่าง
คนโบราณที่มีอาคมเก่งๆเขาทำแบบนี้จริงๆ ผมเองทำได้แค่สองอย่าง ยังไม่
เก่งถึงขั้นพูดสามอย่างในคราเดียว ฝึกใว้เพราะเจอผีพระเราสวดมนต์ไล่มัน
มันก็สวดตามเราได้เผลอๆเราหลงลืมมันดันสวดโชว์เราอีกต่างหาก เลยต้อง
เอาแบบปากสวดบทนึงใจสวดอีกบทล้อมมันใว้


การปฏิบัติของคนที่ได้ยินเสียงหลายๆคนในใจนั้นมันก็เหมือนแมงมุมจับกลาง
ใยแมงมุมแล้วมีแมลงหลายๆตัวมาติดที่ใยแมงมุมนั้น ทำให้เกิดการสั่นไหว
เกิดการรับรู้หลายๆทางพร้อมๆกัน เพราะฉะนั้นก็ควรจะหาตัวแมงมุมนั้นก่อน
หาให้เจอว่าอันไหนคือจิต อันไหนคือชวนจิต วิธีการไหนๆก็ไม่สบายและง่าย
ดายเท่าของหลวงปู่ฝั้นอาจาโร ท่านกล่าวใว้ว่า ให้เราหลับตาลงแล้วไม่ต้อง
กำหนด ไม่ต้องภาวนาอะไรใดๆ เพียงแต่ให้นิ่งตั้งใจฟังเสียงหัวใจเราเต้น
เมื่อใจเรานิ่งสงบแล้วเสียงหัวใจเราเต้นจะดังขึ้นจนเราได้ยิน แล้วก็นิ่ง ฟังเสียง
นั้นอย่างสงบจนจบครบเวลาการนั่งนั้น นี้เองเราจะเจอตัวแมงมุมคือจิตเราเอง
แล้วค่อยละวางว่าแม้จิตก็ไม่ใช่เรา แม้อารมณ์ก็ไม่ใช่เราในภายหลังครับ

 

ตอนผมได้ยินคราแรกไม่กลัวครับ แค่งงว่าเอ้า เสียงใครมาพูดอะไรอีก
วิธีการก็อย่างที่บอกข้างบนครับ ใครได้ยินเสียงแทรกให้นิ่ง สงบ ฟังเสียง
หัวใจเต้นให้ชัดเจนก่อน จากนั้นค่อยปฏิบัติแบบอื่นต่อไป จะไปกำหนดอะไร
ก็ทำไป หรือจะเอาแบบหลวงปู่ฝั้น ฟังเสียงหัวใจอย่างเดียวจบหลักสูตรจน
สำเร็จไปเลยก็เข้าท่า การฟังเสียงเต้นนี้จะทำให้เราเข้มแข็งไม่กลัวครับ
เพราะเมื่อกลัวก็ไม่ได้ยินเสียง ตราบใดที่จิตเราสงบจนได้ยินเสียงนี้แม้ฟ้าร้อง
ใกล้ๆก็เฉยๆ เคยกลัวอะไรจนขีดสุดใหมละครับ ตอนกลัวขีดสุดนั่นเองธรรมชาติ
ของมนุษย์จะทำให้เราได้ยินเสียงหัวใจเราเต้นอย่างแรง แล้วความกลัวนั้นๆ
ก็จะหายไป เมื่อความกลัวหายเสียงหัวใจเต้นก็พลอยหายไป

ที่ให้ฝึกฟังเสียงหัวใจเต้นก็ทำนองเดียวกันนี้เอง แต่ประโยชน์มันมีมากกว่าการ
ระงับความกลัว มันทำให้เราสงบเย็นเป็นเอกคตารมณ์ได้อย่างวิเศษดุจทารก
ที่อยู่ในครรภ์มารดาฉะนั้น

 

ขอบคุณทุกคำถามและทุกคำตอบครับ ได้ความรู้เพิ่มอีกแล้ว

การฟังเสียงหัวใจ (ดูเหมือนอ่านหน้าแรกๆเคยได้ยินว่าอาจารย์พี่จิโปให้ฝึกโดยวิธีนี้) นั่งแล้วเพ่งไปที่หัวใจ รอฟังเสีง หรือ นั่งแล้วเพ่งไปที่หัวใจ รอการเต้นตุ้บตั้บครับ (อันหลังรู้สึกกว่า-อันแรกแอบลองแล้วไม่ได้ครับ)

 

อยากดูรูปจังเลยครับ ว่าแต่อีกไม่กี่วันจะมาฆบูชาแล้ว พี่มีโปรแกรมที่ไหนอีกหรือเปล่าครับ

 

ที่วัดป่าหิมพานต์

 

บนเจดีย์หลวงปู่หลุย

 

รอการเต้นของหัวใจครับ ฟังให้ได้นานที่สุดอย่าให้ขาดช่วง
ดังตึกตัก สองจังหวะต่อหนึ่งครั้ง มองไปที่หัวใจแบบสบายๆ อย่าเพ่งแบบ
เอาเป็นเอาตาย มองไปแบบสบายๆ นานเข้าจะเห็นเยื่อในหัวใจ นานไปจะเห็น
น้ำเลือดในหัวใจ และนานไปเลือดในหัวใจจะมีสีขาว ไม่ใช่แดงครับ ขาวเท่า
ฝายมือหนึ่ง การละวางในกายสังขารจะเกิดเอง เมื่อละกายสังขารแล้วโสดาบัน
จะมาเอง เมื่อเลือดเป็นสีขาวเท่าฝายมือหนึ่งจะเกิดวสี อยากได้ยินเสียงเต้น
เมื่อใดก็ได้ เมื่อเกิดวสี ความเร็วในการจับการผุดขึ้นของกิเลสจะเกิดเองนั้น
สกทาคามี เมื่อเกิดวสีนานเข้าจะเห็นสภาวะก่อนกิเลสมันจะผุดนั้นเรียก
สภาพของอนาคามีส่วนพระอรหันต์เกิดสภาพยังไงผมไม่รู้ครับ ถามใครก็ไม่มี
ใครบอกมีแต่ยิ้ม ท่านว่าเมื่อสงบปัญญามันจะเกิดเอง คนเราเกิดมาเป็นชาว
พุทธแล้วได้ยินได้ฟังธรรมมามากแม้จะเป็นแบบผ่านๆก็ตามเมื่อสงบแล้วธรรม
นั้นๆจะชัดเจนเอง("ไม่รู้ว่าชัดกี่ล้านพิกเซ้วว" ผมเคยแซวเทวดาว่างี้)


ว่าแต่สถานปฏิบัติธรรมป่าหิมพานต์ดูสวยงามน่ารื่นรมดีนะครับ ท่าทางกลาง
คืนจะหนาวน่าดู

 

เจดีย์หลวงปู่ชอบ ฐานสโม วัดป่าสัมมานุสรณ์

 

ที่เจดีย์หลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพล

 

เมื่ก่อนผมเคยทำได้แต่ผมไม่ได้ยินเสียงหัวใจอะไรนะครับแต่ผมอนิ่งอยู่เฉยๆหายใจเข้าออกทำจนกะทั่งรู้สึกว่าในตัวผมมีอะไรมาหมุนในตัวผมทั่วทั้งตัวและก็มีแสงสว่างมาในหัวสักพักแล้วผมก็พอ
อยากถามว่าแสงสว่างที่ว่าใช่อนัตตาหรือป่าวครับแล้วให้ที่มันหมุนๆในร่างกายคืออะไรครับ
ขอบคุณครับ

 

ที่ริมโขงไปหาอะไรทานรอคณะที่กำลังจะติดตามมาช่วงออกจากวัดหลวงปู่ขาวแล้วจะไปวัดสีดาจะมีนาคและเทพมารับกันมากจนถึงวัดสีดาพระรามลักษณ์รัตนโคตรจากรูปจะเห็นดวงกลมๆห้าดวงด้วยกันดวงที่ชัดสุดจะอยู่ไกลอีกดวงอยู่ที่แขนผม อีกดวงอยู่ที่แขนพี่ที่ใส่เสื้อยีนอีกดวงอยู่บนหัวพี่ที่เสื้อขาว และอีกดวงอยู่บนหัวน้องอีกคนที่อยู่ไกล้ๆกับป้ายแล้วพอถ่ายช้ำอีกหลายทีก็ไม่เจออะไรครับแต่ก็บังเอิญหน่อยตรงที่มีไปห้าคนแล้วมีดวงกลมๆห้าดวงพอดีเลยครับ

 

ที่วัดสีดาพระรามลักษณ์รัตนโคตรที่เก็บศพหลวงปู่ทองทิพย์

 

ที่วัดบ้านเสียว กาฬสินธุ์

 

แวะเข้ามาดูคะ..............

 

ที่หมุนในร่างกายเราเรียกว่าอาการครับ แล้วแต่บางคนไปไม่เหมือนกัน
บางคนก็จับสัมผัสการหมุนไม่ได้แต่เกิดปิติซาบซ่านแทน ตรงนั้นไม่ต้อง
สนใจครับ ส่วนแสงสว่างเป็นที่สุดแห่งอรูปฌาณ ซึ่งตามจริงแล้วไม่ใช่ว่า
ต้องเป็นชั้นอริยะเท่านั้นที่เข้าอรูปฌาณได้ คนธรรมดาสามัญที่นั่งสมาธิ
ไม่เคยติดเลย บางวันเวลาอาจเข้ามาตรงนี้ได้เหมือนกัน นั่นคือการมีสติ
ตามตลอดเวลาไม่ว่าอาการนั้นๆจะเป็นยังไงก็ตาม ใจเรามีสติแม้น้อยนิดติดตาม
มันไปตลอดอย่างไม่กลัว จะตกปุ๊กลงตรงอรูปฌาณอันมีแสงสว่างเป็นอาณาเขต
เรียกว่าสภาวะแห่งพระพรหมเหมือนกันหมดทุกๆคน ตรงนี้ระวังนิดเดียวคือ
อย่าชอบตรงนี้ ว่ามันสว่างมันว่างมันโล่ง เพราะใจเราจะติดตรงนี้ทำให้ตอน
ตายแล้วจิตไปจับตรงนี้ก็เสร็จเลยไปเป็นพระพรหมอีกนานแสนนานกว่าจะหมด
การสืบสันสติของพรหมจนมาเกิดใหม่ อดนิพพานกันพอดีต้องมาสร้างใหม่หมด

ตรงแสงสว่างนี้เองเป็นจุดเปลี่ยนของพระพุทธองค์ว่าใช้ปัญญาอีกนิดก็พ้น
ทุกข์ ตรงนี้ใช้วิปัสสนาญาณในการคิดหาทางหลุดพ้น(นับจากเจโตปริญญาณ
ขึ้นมา) ไม่เหมือนตอนแรกเริ่มที่ใช้ปัญญาคิดทำให้เกิดความสะอาดของ
ดวงจิต(นับจากมูลกิเลสขึ้นมา)เป็นต้น