แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

หมายความว่า 1มีนา จะทราบราคาเลยใช่รึเปล่าครับ
แล้วโอนเงินในวันสั่งจอง(ไม่แถมซักสามวันหลังการจองเหรอครับ)

 

ไม่รู้จะหาปัจจัยทันหรือเปล่าขอบารมีทุกๆดวงจิตที่อยู่ในพระเครื่องรุ่นมงคลชีวิตและที่อยู่ใน
ลูกอมรุ่นพรายมงคลโปรดช่วยลูกด้วยเถิดสาธุๆๆ

 

ตัวแทนแต่ละภาครายชื่อออกรึยังครับ

 

ตอนนี้ผมรอให้มีการแจ้งราคาเท่านั้นเองครับ เพราะว่าสำรองเงินไว้จองพระชุดนี้นานพอควรแล้วครับ หลังเลิกงานต้องเข้ามาลุ้นๆ ว่าเปิดให้จองได้รึยัง แหะๆๆ

พระชุดนี้อาจเหมือนการผสมสารเคมีลายๆชนิดเข้าด้วยกัน ผลที่ได้คือให้เกิดธาตุชนิดหนึ่งขึ้นมา (อาจไม่ใช่ที่รูปธาตุเพียงอย่างเดียว แต่เป็นนามธาตุ)
จะดีแค่ไหนอันนี้ไม่ทราบ แต่ที่แน่ๆพิศดารอย่างไม่เคยมีมาก่อน
ด้วยเหตุผลง่ายคือ ผู้สร้างชำนาญจริงเรื่องการผสมสะสาร และการผสมพลังงาน การรวมของกุศลจิตหลายๆดวง


โดยธรรมชาติของจิตเองมีนิสัยวิ่งออกตามทวารทั้งห้า อยู่ตลอดคือมีอาการรับรู้การกระทบสิ่งต่างๆ อยู่ตลอดทั้งรวมไปถึงการรับรูปสิ่งที่ตัวเองจดจำไว้อยู่ภายในตัวเอง ซึ่งเป็นอาการของการทะยานอยากของจิตเอง ด้วยเหตุผลที่ว่า
ร่างกายต้องการอาหารคือข้าว น้ำ จิตใจก็ต้องการอาหารคืออารมณ์ เช่นเดียวกัน แต่โบราณมามีผู้รู้มากมายคิดค้นหาวิธีที่จะไม่ให้จิตวิ่งพล่านไปทั่ว
ด้วยการเพ่งสิ่งต่างๆ ด้วยสารพัด วิธี รูปแบบ ที่แตกต่างกันออกไป และผลที่ได้คือเกิดความสงบ ความรู้ อำนาจพิเศษต่างๆตามนิสัยวาสนาของแต่ละคน

เมื่อทราบแล้วว่าจิตมีอาหารคือ อารมณ์ ด้วยเค้าหิวอารมณ์อยู่ตลอดเวลา
ก็ต้องทำให้เค้าหายหิวให้ได้ จะหายหิวได้ก็ต้องกิน เพราะถ้าเค้าหิวเค้าก็สิ่งพล่านๆออกไป ต่อเมื่ออิ่มถึงสงบลงได้ และที่สำคัญอารมณ์ที่ควรกินก็ต้องเป็นอารมณ์ฝ่ายกุศล เพราะอารมณ์ฝ่ายกุศลมีลักษณะที่เบา สว่าง สงบ อ่อนโอน นิ่มนวล เป็นสุขอยู่ภายใน พระพุทธเจ้าท่านจึงสอนให้รู้จัก ทาน คือการสละออก ด้วยวัตถุสิ่งของ การแจกจ่ายความรู้ความเข้าใจแก่ผู้อื่น และการให้อภัยผู้อื่น

ให้ก็เพียงเพื่อให้ ใจที่รู้จักสละ เพื่อประโยชน์ของผู้อื่น เมื่อยิ่งให้บ่อยๆ โดยเฉพาะการแบ่งปันความรู้ และการให้อภัย เป็นลักษณะที่เป็นกุศลจิตที่ละเอียดอ่อนอย่างมาก

ลองยกตัวอย่างเรื่องของการให้อภัย ถ้าผมบอกว่าผมมีทองอยู่ 1 กิโล ใครวิ่งมาแตะตัวผมได้ก่อนคนนั้นได้ทองไป คุณว่าคนจะวิ่งกรูกันเข้ามามากน้อยแค่ไหน และในระหว่างที่วิ่งมา ตาทุกคนจับจองไปที่เป้าหมาย จะวิ่งชนใคร เหยียบใครไม่มีใครสนใจ เพราะทุกคนพุ่งมาที่เป้าหมาย เช่นเดียวกับชีวิตคนเราที่ทุกคนพยายามตั้งเป้า และวิ่งเข้าชนเป้า งาน เงิน ความรัก หน้าตาทางสังคม เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตัวเองต้องการ ไม่ทราบพวกเราเหยียบเท้าใครไม่รู้กี่มากน้อย หากวันนี้เราจะโดนเหยียบบ้างจะเป็นไร และทุกคนก็เหยีบเท่าเราด้วยความไม่ตั้งใจทั้งนั้น เพราะทุกคนกำลังกระเหี้ยนกระหือที่จะวิ่งไปชนเป้าหมายที่ตัวเองตั้งไว้ให้ได้ คนเราถ้ารู้จักการให้อภัย และลดความต้องการของตัวเอ
ลง วิ่งตามกระแสโลกให้น้อยลง ชีวิตอาจพบกับความสุขอย่างง่ายที่ไม่ต้องวิ่งกระเหี้ยนกระหือไปที่ไหนอีก เหมือนชาวนาที่ดื่มน้ำด้วยกะลามะพร้าว กับมหาราชาที่ดื่มน้ำด้วยถ้วยทองคำ ความสุขของคนทั้งสองอยู่ที่ความพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ แต่ทุกวันนี้ทุกคนพยายามที่จะแข่งขัน เพื่อแสดงให้คนในสังคมรู้ว่า ฉันเก่ง ฉันแน่ ฉันเจ๋ง(มันก็คือโลกธรรมดีดีนี่เอง สัตว์ไม่เคยพ้นจากโลกธรรม) จึงพยายามที่จะแสดงมันออกมากด้วยความรู้ ความสามารถ เล่เหลี่ยม กลเม็ดต่างๆ สุดจะพิดาร และพร้อมที่จะตอบโต้ทุกคนที่เรารู้สึกว่าถูกลุกล้ำ(เหมือนหมาบ้าที่พร้อมจะกัดใครก็ได้ที่เดินผ่านหน้าไป) การที่เรารู้จักที่จะถอย หรือยอม ไม่ได้ความเราอ่อนแอ แต่เป็นความอ่อนโยนเพราะเรารู้จักให้อภัย แต่ทุกคนก็จะพูดว่ายิ่งยอมยิ่งถอยมันก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งลุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆ
จึงทำให้ไม่มีใครยอมใคร และพร้อมที่จะชัก ความรู้ ความสามารถ ของตนออกมาตอบโต้หรือป้องกันตัว หรือแม้จ้องคอยที่จะเอาเปรียบ ในทุกๆด้านเท่าที่ทำได้ ตลอดเวลา 24 ชั่วโมง (ไม่คิดจะพักกันบ้าง เครียดตาย) ซึ่งเรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นทั้งบุคคลต่อบุคคล สังคมต่อบุคคล ทั้งหมดที่กล่าวมานี้คือตัวกูของกูดีดีนี้เอง ถ้าเรามีใจที่จะออกจากทุกข์อย่างแท้จริง สิ่งที่ทำได้คือให้อภัยอย่างเดียว ไม่ว่าเค้าจะล่วงเกินล่วงล้ำ เข้ามามากแค่ไหน เพราะสิ่งที่สละได้อยากที่สุดคือตัวเราของเรา มันเปรียมเหมือนวงกลมที่ขีดวาดขึ้นมา ในวงกลมจะมีสิ่งที่เรารัก ชอบ ชิง ชัง ความรู้ ความสามารถ ความเข้าใจ ความมั่นใจ (พวกนี้เป็นอารมณ์ที่หลงปรุงแต่และหลงไปยึดทั้งนั้นเลย) รวมเบ็ดเสร็จเป็นตัวเรา ของเรา เพราะความยึดมั่นถือมั่นในความเป็นตัวเรา ของเรา มันเหมือนเส้นวง กรอบ ที่ถูกรุกล้ำเข้ามาได้ตลอดเวลา ในทางตรงกันข้ามที่ไม่มีเรา เส้นรอบวง กรอบ ก็ไม่มีอะไรจะลุกล้ำเข้ามา หรือไม่มีผู้ที่รองรับการกระทบ (ทำได้ยากจริงๆ)


แต่ถ้าเรายังไม่มีใจที่จะออกอยากทุกข์คือมีความพอใจที่จะอยู่แบบแสบๆมันๆคันๆกับโลกนี้ (คือสนุกกับโลก) หรือใจยังไม่พร้อมที่จะวาง ก็ควรมีวิธีที่เหมาะสมในการตัดสินปัญหา แต่ปัญหาในแต่ละกรณี เหตุการณ์ ยากที่จะสรุปได้ตายตัว แต่เราสามารถใช้ ศีลธรรม มโนธรรม จริยะธรรม เป็นเครื่องตัดสิ้นใจในการกระทำนั้นๆๆได้
เรื่องบางเรื่องศีลธรรม เป็นตัวชี้ขาดได้
เรื่องบางเรื่องเป็นเรื่องของมโนธรรมลล้วนๆ คืออาจไม่ผิดศีล แต่ผิดมโนธรรม ความรับผิดชอบ เช่น เอาหมาไปปล่อยทิ้ง แน่นอนเราไม่ได้ฆ่า แต่ผิดมโนธรรมความรับผิดชอบ ก็คือความเห็นแก่ตัวนั้นเอง (กรณีนี้เยอะและละเอียดอ่อนมาก)

แต่ถ้าหากสามารถรักษามโนธรรมไว้ได้ จะครอบคลุมไปถึงศีลธรรมและจริยธรรมไปพร้อมกัน

แล้วอะไรเป็นตัวชี้ขาดในเรื่องของมโนธรรม ตรงนี้อยู่ที่สามัญสำนึกของแต่ละบุคคล ไม่สามารถชี้จุดได้ตายตัว ทั้งหมดอยู่ที่การกระทำ คำพูด ความนึกคิด ที่มีความละอายใจต่อการกระทำของตัวเองเป็นตัวบ่งชี้ สิ่งใดก็ตามที่เราทำแล้วรู้สึกผิด หรือคิดจะทำก็รู้สึกละอายใจ ก็อย่าได้ทำ หรือที่ทำไปแล้ว เราไม่สามารถย้อนเวลาไปก็ไขมันได้ ก็ต้องพร้อมที่จะยอมรับความจริง และพร้อมจะยอมรับผลของการกระทำของตัวเอง (กรรมผลของกรรม) เมื่อรู้ผลของการกระทำ(ทั้งดี และไม่ดี )สิ่งที่รับรู้ได้ด้วยตัวเอง ณ ขณะนั้นเดียวนั้นคือ ถ้าทำในสิ่งที่ไม่ผิดมโนธรรม ใจจะเบาสว่าง สงบ ตรงกันข้ามถ้าทำในสิ่งที่ผิดมโนธรรมใจจะมืด หนัก วุ่นว่ายได้ง่าย (ถ้าได้ตอนนี้ก็คิดเองละกันว่าจะไปไหน)
ปัญหาอีกอย่างคือคนเราเมื่อเคยทำแล้วจะทำอีกจนสร้างเป็นความเคยชินทั้งที่เป็นเรื่องผิดมโนธรรม และเช่นเดียวกันถ้าเป็นเรื่องที่ไม่ผิดมโนธรรม (จิตฝ่ายกุศล) จิตก็จะเคยชินที่จะทำไปโดยอัตโนมัติ

เมื่อเจริญอยู่ในมโนธรรม ซึ่งจะกินรอบมาในศีลธรรม เช่น ถ้าเรารู้จักคุณค่าของชีวิตตัวเอง และรู้จักเปรียบเทียบตามความเป็นจริง ยุง 1 ตัว มีร่างกาย(ดิน น้ำ ลม ไฟ ) จิตใจ(จิตวิญญาณ)เช่นเดียวกับเราหรือไม่ ถ้าเค้ามีก็ย่อมต้องรักและหวงแหนชีวิตเค้าเช่นเดียวกับเรา ก็ควรที่จะละเว้นการทำลายชีวิต ก็รู้จักที่จะมีสติในการ ยืน เดิน นั่ง นอน หรือทำอะไร จะได้ไม่ไปฆ่าเค้าด้วยความตั้งใจและไม่ตั้งใจ อีก 4 ข้อลองคิดเอาเอง



ทั้งที่กล่าวมา คือการที่ใจเจริญอยู่ในกุศลจิต ที่สามารถทำได้ในชีวิตประจำวันอยู่เนื่องๆ และเมื่อใจเจริญอย่างนี้จนนานพอ ผลที่จะเกิดขึ้นมาคือ จิตอิ่มอยู่ในกุศล สงบ ตั้งมั่น ไม่เสื่อม ความฟุ้งซ่านวุ่ยวาย แส่สายน้อยลง มีความสุขใจตัวเองมากขึ้น สามารถมองเห็นใจตัวเองได้ จับใจตัวเองได้ เพราะมโนธรรม เติบโตงอกงามอยู่ภายใจ

และนี้คือสมาธิชอบ สติชอบ ชอบทั้ง 8 ที่พระพุทธเจ้าสอนไว้ เป็นแบบนี้จริงๆ


ปล. เห็นหลายๆท่านคุยกันเรื่องนี้ เลยลองเขียนบ้างน่ะครับ

 

นั่นจิครับ...ลึกๆในใจแบบไม่โลภก็อยากได้เก็บไว้บูชาแค่อย่างล่ะองค์..
เหมือนๆที่คุณ herun ว่าไว้..สำคัญก็ตรงที่ปัจจัยอ่ะครับ ฮ่าๆ (^_^)

 

ใช่ครับผมก็คิดว่าจะเก็บไว้สักองค์สององค์ก็พอตามกำลังที่มีครับ

 

เฉพาะรายการที่หนึ่ง และ สอง ผมขอแสดงความเห็นดังนี้ครับ
ที่ฐานพระจะมีการฝังดวงชะตาของผู้ที่จอง เป็นห่วงว่าเมื่อฝังดวงชะตาเข้าไปที่ฐานและฝังผงพรายแล้ว จะทำให้ไม่ทราบว่าพระองค์ไหนใส่ชะตาของคนไหนไว้ หากพี่หนุ่มคงมีวิธีการป้องกันไว้แล้ว ต้องขออภัยด้วยนะครับ ด้วยความเคารพครับ

 

ปัจจัยเป็นเรื่องบาดใจ...

ขอเก็บไว้เป็นที่ระทึกสักชุดก็พอครับ.....
ถ้ารางวัลที่หนึ่งมาไวๆ ลูกจะกวาดให้เรียบ

 

โอ้ววว...ถูกต้องเลยน้าต๋อย...(^_^)..
แต่หากผมถูกรางวัลที่ 1 จริงๆเช่นกันล่ะก็...จะกวาดเรียบอีกชุดหนึ่งให้น้าต๋อยฟรีๆเลยเอ๊า...
(และจะแถมพิมพ์นิยมแจ่มๆให้ตลอด 1เดือนเต็มๆแบบไม่ซ้ำพิมพ์เลย..) ฮ่าๆ..(^_^)...

 

คุณdorn3698ไปทำบุญวันเดียวกับผมเลยคือวันมาฆบูชา ผมไปถึงวัดประมาณ9.30น. หลวงพ่อรับแขกตอน10.30น. ผมเข้าไปถวายสังฆทานเป็นคิวที่2 ครับ ส่วนคนที่ขับรถเบนซ์ผมทราบจากพระลูกวัดว่าเป็นลูกศิษย์ที่มาถวายเพลหลวงพ่อทุกวันพระ
วันนั้นหลวงพ่อก็ได้เมตตาเป่ากระหม่อมให้ลูกสาวผมเช่นเดียวกันแต่ผมไม่ได้รับตะกรุดจากหลวงพ่อ แต่ก็ได้เช่าตะกรุดเงินดอกเล็ก ๆ ให้ลูกสาว1ดอก เห็นคนที่เฝ้าตู้บอกว่าเป็นตะกรุดกันผี ส่วนผมเช่าตะกรุดโทนมา1ดอกเอาไว้ในรถ

 

เมื่อวาน เห็นน้าต๋อย รับสมัครชมรมมอไซด์..
ไม่รองรับ ชมรมจั๊กกะยานดูเดิ้ง จะรีบสมัครดา...
แต่คิดดูแล้ว สงสัยน่องจิบวม...ก่อนถึงวัดหนองสะเดา...

ล๊อตเตอรี่ รางวัลที่หนึ่ง...
ผมจองไว้หลายปีแล้ว...
แต่ไม่รู้..ไปอยู่กับใคร..
ไม่เห็นมาหาผมจั๊กกะที...
รอนานโพด...กะเลยหวังลึก ๆ
คิวคงใกล้มาถึง..

 

ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ....รบกวนท่านประธานฯอย่าลืมจัดพิมพ์นิยมแจกจ่ายให้เหล่าเพื่อนสมาชิกพิมพ์นิยมกันถ้วนหน้านะคร้าบบบบ...ฮ่า (^_^) ....

 

ผมเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันครับ องค์สององค์ ตามกำลัง ได้ร่วมบุญร่วมกุศลด้วยครับ

 

ใช่ครับ เก็บที่อยากได้จริงๆที่ใช้แน่ๆมาก่อน แล้วหลังจากนั้นมีบุญมีวาสนามีกำลังทรัพย์ค่อยตามเก็บทีหลังก็ยังไม่สายครับ

 

<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"><tbody><tr> <td class="thead"> ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 54 คน ( เป็นสมาชิก 43 คน และ บุคคลทั่วไป 11 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> โต้งชลบุรี, noppornl, preechaniy, nicklc, นำทาง, ฌานกร, chokaku, FarawayHome, REX, kalabaha, Limtied, chai wong, jengeeskhan, โซ้ยกู๋, paitoon01, jikky.so, นิติทอง, Toom2547, sangtam, ศิษย์, dejlee, ธัญญ์นิธิ, ชาญชิต, พ่อน้องแพร, nott17, วรัท, b_wanlop, jp tiger2, นะจักรวาล, name3734, สมณหิน, yanut, vavakoko, area, ญาณพล, chumsakchee, น้าต๋อย เซมเบ้, farin001, namo_2009, ชยสิทธิ์, chopper1972

ใกล้วันจองแล้วครับทุกท่าน เล็ง ๆ กันให้ดี บางรายการอาจไม่เพียงพอต่อความต้องการ ก็ขอให้ทุกท่านสมปราถนานะครับ ส่วนผมเล็งไว้หลายรายการตอนนี้ก็เร่งผลิตกระสุนอยู่ครับ
</td></tr></tbody></table>

 

ผมก็อยากได้ มอไซ แต่กลัวต้องเปลี่ยนล้อและยางเป็นประจำ ด้วยน้ำหนักอันยิ่งใหญ่ของตัวเอง ต้องเปลี่ยนเป็นล้อเหล็กอย่างเดียวเท่านั้น
ที่โรงงานเค้ามีจักรยานปั่นกัน แต่เราไปปั่นบ้าง ล้อเบี้ยวครับเซ็งกบ

พี่โต้ง ครั้งที่จะถึงนี้แว่วๆว่าน่าจะมาที่ผมนะครับล็อตเตอรี่ รางวัลที่ 1 อิอิ

 

ขอให้โชคดี 1 คู่นะคร๊าบ
ส่วนที่เหลือ และแจ๊คพอต พี่ขอรับไว้เอง 555

 

คราวก่อนผมมาไม่ทัน คราวนี้ไม่พลาดแน่ครับ

อยากเก็บรายการละ 1 องค์ มีงบ 5,000 บาทไม่รู้ว่าพอรึเปล่านะเนี่ย

 

ผมตอนนี้ก็ได้แต่เล็งไว้หลายรายการอยู่ครับ ต้องรอดูราคาถ้าไม่เอื้ออำนวย อาจจะได้แค่เล็งคงไม่ได้ลั่นไกแน่ๆครับ อิิอิ

 

................................
สิ่งที่คิด สิ่งที่หวัง รางวัลที่หนึ่ง
ใกล้จะถึง ใกล้จะถึง แล้วงวดนี้
หนึ่งมีนา สองห้าห้า้้สี่ เป็นวันดี
เป็นวันที่ ท่านประธานฯ เฝ้ารอคอยจะมาถึง (เพี้ยงสมปราถนานะครับ)

จัดหนักๆๆเลยครับท่านประธานฯ อย่าลืมเลี้ยงกันบ้างนะครับ
ผมขอแค่เลขท้ายก็พอ แต่ขอทุกงวดนะครับ555