"พระพิมพ์ดินเผาสกุลหริภุญไชย"

สวย ๆ ทั้งนั้นเลยครับ ได้แต่ แอบมองครับ

 

ผมสอบถามผู้รู้ก่อนที่จะตอบคำถามของคุณแล้วครับ โดยเขาอุตส่าห์ช่วยไปค้นตำรามายืนยันกับผม และเท่าที่ผมลองนับดูก็มีประมาณที่ตอบไปครับ ส่วน"หลายคนที่คุณว่าถ้ามีแถวละ ๙ เม็ดตีเก๊หมดนั้น"ผมไม่ทราบว่าเพราะอะไร?ครับเอาเป็นว่าคุณค่อยๆศึกษาไปนะครับ แต่อยากจะบอกคุณว่า"ผมและผู้รู้เป็นคนเหนือ พระคง,พระคงทรงพระบาง,พระบางฯลฯสามารถดูได้ด้วยตนเองครับ"

 

สวัสดีครับคุณ psom
ขอบคุณครับสำหรับการเยี่ยมชม หากคุณมีเวลาว่างควร "saveรูปพระ"ไว้ในคอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษา-เปรียบเทียบกับพระที่คุณมีโอกาสจะได้เห็นในวันหน้าบ้างนะครับ

 

ขอบคุณครับคุณธรรมพลสำหรับข้อมูล

 

ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ

 

๑๑.พระรอดกรุน้ำต้น วัดมหาวัน จ.ลำพูน
จากการสอบถามอ.สันติ ตาบุรี อายุ ๗๘ ปี(พ.ศ.๒๕๒๖)ท่านได้เล่าให้ฟังว่า สมัยท่านเป็นสามเณรน้อยมีนามว่าอินแสง อายุประมาณ ๑๒ ปีพักอยู่วัดจามเทวี ต่อมาปีเศษได้ย้ายไปจำพรรษาทีวัดมหาวันเพื่อศึกษาต่อที่วัดพระธาตุหริภุญไชยฯ(ประมาณปีพ.ศ.๒๔๖๒) สมัยนั้นมีการขุดหาพระรอดในบริเวณวัดมหาวัน ราคาค่าเช่า/บูชาองค์ละ.๕๐-๒ บาทเป็นอย่างสูง และคนที่ขุดหาพระมักเลือกเอาเฉพาะพระรอดองค์ที่สมบูรณ์ องค์ที่หักชำรุดก็จะทิ้งไว้ตามโคนไม้ ท่านได้ดำริอยู่ในใจว่าเห็นควรจะนำเศษพระรอด,พระเครื่องอื่นๆที่หักชำรุดนี้มากดพิมพ์ให้เป็นองค์พระที่สมบูรณ์ ท่านใช้เวลา ๒ ปีเก็บรวบรวมพระรอด,พระอื่นๆที่หักชำรุดจนมีอายุได้ ๑๖ ปี(ประมาณพ.ศ.๒๔๖๔)จึงไปขอยืมแม่พิมพ์จากเพื่อนสามเณร จากนั้นก็นำเศษพระรอดเก่าที่รวบรวมไว้มาบดละเอียดผสมด้วยพระพิมพ์อื่นๆ,ดินขออีกส่วนหนึ่งกดพิมพ์พระ ในระยะเวลาเดียวกันนี้เองมีการสร้างพระรอดแบบท่านออกมาแจกจ่าย เท่าที่จำได้ก็มีพระรอดครูบากองแก้ว เพราะท่านกับครูบากองแก้วจำพรรษาอยู่ที่วัดมหาวันด้วยกันแต่ครูบากองแก้วมีวัยวุฒิสูงกว่าประมาณ๓-๔ปี หลังจากกดพิมพ์พระเสร็จจึงนำไปเผาจนได้ที่ ทำให้พระรอดกรุน้ำต้นมีหลายสีเช่นสีพิกุล,สีเขียว,สีเหลือง การสร้างพระรอดกรุน้ำต้นสร้างเพียงครั้งเดียวเท่านั้น จำนวนพระที่สร้างมีประมาณ๒-๓คุน้ำ เมื่อเสร็จจากการเผาท่านได้นำพระรอดไปเข้าพิธีพุทธาภิเษกต่างๆหลายพิธี จากนั้นได้แจกจ่ายพระรอดเป็นจำนวนมากพอสมควร พระรอดที่เหลือนำไปเก็บไว้ในกุฏิ ต่อมาท่านนำพระรอดเหล่านั้นบรรจุลงในน้ำต้น(คนโท)ขนาดกลาง,เก็บไว้เป็นส่วนตัวเล็กน้อย ก่อนนำน้ำต้นไปขุดดินฝังไว้ในบริเวณวัดมหาวัน พร้อมกับปลูกต้นลำไยไว้เหนือหลุมเพื่อเป็นเครื่องหมาย

 

๑๒.พระรอดครูบากองแก้ว วัดมหาวัน จ.ลำพูน
ตามประวัติเท่าที่สืบค้นได้ พระรอดครูบากองแก้วจัดสร้างเมื่อวันเสาร์ขึ้น ๕ ค่ำเดือน ๕ ปี พ.ศ.๒๔๘๕ ระหว่างสงครามอินโดจีนผู้สร้างคือพระกองแก้ว(ราชจินดา)รองเจ้าอาวาสวัดมหาวัน(จะเห็นได้ว่าระยะเวลาห่างจากข้อมูลที่ได้จากอ.สันติ ตาบุรีไป=๒๑ ปีบางทีท่านอาจจำปีที่แน่ชัดไม่ได้ครับ)โดยใช้"ดินหรดาลที่ขุดได้ ๑ หม้อเมื่อคราวที่มีการขุดหาพระรอดบริเวณวัดมหาวัน (ดินนี้เป็นดินพิเศษคือมีกลิ่นหอม),พระรอดมหาวันชำรุด,พระสกุลลำพูนที่แตกหักมาเป็นเชื้อผสม พระรอดครูบากองแก้วเป็นพระรอดที่ข้าราชการทหาร,ตำรวจ,พ่อค้า,ประชาชนนิยมบูชากันมากเพราะเป็นพระรอดที่มีเนื้อพระรอด,พระสกุลลำพูนแตกหักผสมอยู่ ตลอดจนมีประสบการณ์เป็นที่เลื่องลือมานาน สามารถใช้บูชาแทนพระรอดกรุวัดมหาวันได้อย่างสนิทใจครับ

 

ผมก็มีใช่พระรอดครูบากองแก้วรึเปล่าครับ

 

ผมดูแล้วคิดว่าใช่่ครับ ดูง่าย,สวยกว่าของผมอีกขึ้นคอได้สบายครับ

 

ขอบคุณคุณธรรมพลอีกครั้งครับที่ช่วยดูให้ครับ เป็นคนเหนือเหมือนกันครับแม่ผมเป็นคนลำพูนก็พอมีพระลำพูนอยู่บ้างครับ ส่วนตัวชอบพระพิมพ์ทางเหนือ มีโอกาศจะถ่ายรูปมาให้พี่ๆในนี้ติชมอีกครับ

 

ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ ผมจะรอชมครับ

 

๑๓.พระรอดแขนติ่ง กรุวัดมหาวัน จ.ลำพูน
เมื่อเอ่ยถึง"พระรอดแขนติ่ง กรุวัดมหาวัน จ.ลำพูน" นักสะสมพระเครื่องหน้าใหม่หลายท่านอาจไม่ค่อยคุ้นหูมากนัก น้อยคนที่จะรู้จัก หากเปรียบเทียบกับพระรอดกรุวัดมหาวันพิมพ์อื่นๆ ยิ่งไปกว่านี้หลายคนมีการตั้งคำถามในใจตนเองว่าเป็น"พระเกจิหรือพระกรุ"เพราะยังเป็นเรื่องที่สับสนกันอยู่ สำหรับเรื่องนี้"นายโบราณ ผู้เชี่ยวชาญพระเครื่องสกุลหริภุญไชย"ได้ฟันธงว่า "พระรอดแขนติ่งคือพระรอดกรุวัดมหาวันพิมพ์ที่๖.ถูกสร้างขึ้นพร้อมกับพระรอดรุ่น ๑,๓๐๐ ปี" พระรอดแขนติ่งเมื่อผ่านการบูชาติดตัวจะมีเนื้อที่หนึกนุ่มละเอียดพอๆกับพระรอดทั้ง ๕ พิมพ์ ขนาดของพระรอดแขนติ่งมีด้วยกันหลายขนาดเช่นขนาดเท่าปลายนิ้วก้อยของเด็กเล็ก,ใหญ่กว่าพระรอดพิมพ์ใหญ่ ราคาเช่า/บูชาพระรอดแขนติ่งยังหามาตรฐานชี้วัดไม่ได้ แต่ไม่ต่ำกว่าหลักพัน(พันอ่อนหรือพันแก่)ขึ้นอยู่กับความพอใจของผู้เช่า/ผู้ให้เช่า เรียกได้ว่าพระรอดแขนติ่งเป็นพระดีราคาเบา เรื่องพุทธคุณก็ไม่แพ้พระรอดกรุวัดมหาวันพิมพ์อื่นที่มีราคาเป็นแสนเป็นล้านซึ่งก็คือ นิรันตราย,คลาดแคล้วจากภยันตรายทั้งปวง

 

๑๔.พระสามหอม จ.ลำพูน
พระพิมพ์ซุ้มพุทธคยาเป็นพระเก่าสมัยราชวงค์ปาละ(อินเดีย)มีอายุราวพุทธศตวรรษที่๑๕-๑๖ โดยนิยมสร้างกันอย่างแพร่หลาย พุทธศิลป์:พระพุทธรูปประทับภายในซุ้มแบบพุทธคยาถือกำเนิดครั้งแรกในศิลปะอินเดียแบบปาละที่เจริญรุ่งเรืองอยู่บริเวณแถบแคว้นพิหารและเบงกอล(ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย)ดังเช่นพระพิมพ์ที่พบที่"ระฆุรัมปุระ","นาลันทา" ต่อมาศิลปะอินเดียแบบปาละได้แพร่เข้ามาในบริเวณเอเซียตะวันออกเฉียงใต้(ไทย,พม่า,เขมร)มีการค้นพบพระพิมพ์ศิลปะปาละที่อ.ท่ามะกาจ.กาญจนบุรี,จ.นครปฐม,จ.สิงห์บุรี,เมืองโบราณศรีสัชนาลัย จ.สุโขทัย,จ.เชียงใหม่,กรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ,กรุวัดพระศรีสรรเพชญ์ จ.พระนครศรีอยุธยาฯลฯ สำหรับจ.ลำพูนมีการขุดพบพระพิมพ์ซุ้มพุทธคยาเนื้อดินเผาศิลปะหริภุญไชย สร้างในสมัยพระนางจามเทวีปฐมกษัตรีย์แห่งหริภุญไชยนครที่มีความงดงามอลังการมากและวงการพระเครื่องรู้จักกันดีในนาม"พระสามหอม":เรียกว่า"พระสามหอมเพราะองค์พระมีพระ ๓ องค์และขณะขุดพบพระกรุนี้มีกลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ พระสามหอม จ.ลำพูนมีการขึ้นกรุที่กรุวัดพระคงฤาษี,กรุวัดดอนแก้ว พระสามหอมแบ่งได้ ๒ พิมพ์ดังนี้คือพิมพ์ซุ้มเจดีย์ยอดปราสาท๑.(เต็มพิมพ์๑.,ตัดฐาน๑.),พิมพ์พระสามหอมเดี่ยว๑.(หาชมยากมากครับ) ส่วนพระสามหอมในจ.เชียงใหม่พบว่ามี ๒ กรุคือกรุวัดพระธาตุดอยคำ๑.(เต็มพิมพ์แบบพระในกระทู้นี้),กรุช้างค้ำ๑.(ฐานตัด:ไม่มีลายกนกต่อจากฐาน)นักสะสมพระเครื่องอาจเรียกพระสามหอมของจ.เชียงใหม่รวมกันว่า"กรุดอยคำ-ช้างค้ำ"เพราะมีพุทธศิลป์ที่คล้ายคลึงมากแต่ผู้เชี่ยวชาญระบุว่า"ให้ดูที่ฐาน"ครับ

 

๑๕.)พระสามหอมเดี่ยว จ.ลำพูน
พระสามหอมเดี่ยวจ.ลำพูนเป็นพระพิมพ์ที่เนื่องด้วย"พระพิมพ์สามหอมเต็มพิมพ์"(พระซุ้มพุทธคยา)ในลำดับที๑๔.คือเป็นพระพิมพ์เดียวกันเพียงแต่พระสามหอมเดี่ยวไม่มีรูปสถูปโดยรอบซุ้มจรนำเหมือนกับพระสามหอมเท่านั้น เนื่องจากพระพิมพ์นี้หาได้ยากมากจึงมีคนนำพระสามหอมที่อาจชำรุดไม่สมบูรณ์มาตัดเอาเฉพาะพระองค์กลางเพื่อทำเป็นพระสามหอมเดี่ยวเหมือนกับ พระสามหอมเดี่ยวบางองค์ที่ผมเคยเห็นในร้านของสายตรงพระเนื้อดินจ.ลำพูนในเว็บ?(ไม่กล้าระบุชื่อเดี๋ยวงานเข้าครับ)ยังสามารถมองเห็นรูปสถูปซึ่งมีเฉพาะพระสามหอมเต็มพิมพ์ครับ(เจ้าของบอกหายากมากจึง"โชว์")

 

ต้องชี้ทางสว่าง นะครับ ถึงจะได้บุญ !!!!

 

คุณธรรมพลลองปรับปรุงเรื่องภาพถ่ายหน่อยก็ดีนะครับ ผมคิดว่าคุณธรรมพลมีเจตนาดีในการเผยแพร่ข้อมูล แต่ภาพถ่ายไม่ดีทำให้พระดูผิดเพี้ยนได้ครับ

 

"การระบุชื่อพิมพ์พระที่ไม่ถูกต้องตรงตามความเป็นจริง เพื่อหวังผลทางการค้า(ราคา)นั่นหรือคือ การเป็นเซียนพระแท้มีมาตรฐานสูงในความหมายของคุณ ผมคงไม่ต้องชี้ทางสว่างให้ใคร?หรอก เพราะเคยบอกดีๆแต่เขาไม่ยอมรับแถมยังเอาสีข้างเข้าถูอีกด้วย ผมคิดว่าเลือดคงไหลน่าดู ทำแผลหรือยัง? ระวังจะเป็นแผลอักเสบมากนะ แผลไม่ลึก บาดทะยักไม่ถามหาก็จริงอยู่ แต่หากเป็นบ่อยๆคงมีแผลเป็นทั้งตัว แผลเก่าเพิ่งตกสะเก็ดกำลังรู้สึกคันๆ แผลใหม่เกิดขึ้นอีกแล้วเพราะ"นิสัย"ที่ไม่ยอมรับความจริงของเพื่อนคุณ:แถได้โล่ห์"

 

ผมตรวจสอบพระกับรูปถ่ายทุกครั้งแล้วครับเพื่อให้รูปพระออกมาใกล้เคียงกับพระองค์ที่นำไปถ่าย แต่อย่างไรก็ตามผมขอขอบคุณ คุณ@Tor มากครับที่แนะนำเรื่องภาพถ่ายตลอดจนความเข้าใจเจตนาที่แท้จริงของผม

 

ผมขอรบกวนคุณธรรมพลช่วยดูพระรอดให้ด้วยครับ เป็นของวัดไหนครับหรือว่าไม่ดีครับ(เป็นเนื้อเขียวครับ)

 

ผมขอตอบตามตรงครับว่าไม่ทราบเป็นพระรอดของวัดไหนจริงๆครับ เมื่อไม่ทราบวัดผมจะตอบว่าแท้หรือปลอมก็สุดปัญญาครับ ขอโทษด้วยนะครับ แต่วัดทางเหนือมีการสร้างพระรอดกันมากทำนองเดียวกับวัดทางภาคกลางที่มีการสร้างพระสมเด็จนั่นเองครับ