ลุงแท็กซี่วัย ๘๒ กับการพึ่งพาตนเอง

ทุกครั้งที่ผู้เขียนจำเป็นต้องเดินทางเข้ากรุงเทพ ฯ เพื่ออบรมสัมมนา ส่วนใหญ่มักใช้บริการจากรถแท็กซี่เสมอเพราะความไม่ชำนาญทาง หากไปตามลำพังมักชวนคนขับพูดคุยโดยมีความคิดที่ว่า "พยายามสร้างความเป็นมิตรเพื่อให้เขาคิดร้ายกับเราไม่ทัน"


คนขับแท็กซี่มีหลายรูปแบบ บ้างก็คุยไม่หยุด บ้างก็เงียบขรึมจนน่ากลัว บ้างก็เล่าเรื่องสัพเพเหระวิจารณ์ผู้โดยสารเป็นฉาก ๆ บ้างก็เล่าถึงความทุกข์ลำเค็ญ บนถนนสายบริการที่ไม่มีเวลาแม้แต่จะรับประทานอาหารหรือเข้าห้องน้ำ บางครั้งต้องอั้นปัสสาวะตั้งแต่ห้าโมงเย็นยันห้าทุ่มเพราะการทำหน้าที่

มุมมองที่ผู้คนมีต่อคนขับแท็กซี่ล้วนหลากหลายขึ้นอยู่กับประสบการณ์ชีวิต วันนี้ขอแนะนำคุณลุงแท็กซี่ผู้อารีแถมฉลาดในการดำรงชีวิตสักหนึ่งท่านค่ะ



ผู้เขียนและเพื่อน ๆ ได้พบคุณลุงโดยบังเอิญ ขณะใช้บริการเพื่อเดินทางไปอบรมเรื่อง "ครูไทยรักษ์แผ่นดิน" ที่ มทบ.๑๑ ขณะนั่งรถโดยสาร คุณลุงก็ชวนพูดคุยเล่าเรื่องต่าง ๆ สุดท้ายก็พูดเรื่องการดูแลสุขภาพ

"ลุงหุงข้าวทำกับข้าวกินเอง ไม่กินเนื้อสัตว์ใหญ่ ทุกวันนี้อาหารการกินอ้ันตรายจะตาย โดยเฉพาะอาหารทอดน้ำมัน หนูอย่าไปกินบ่อยนะ เขาเอาน้ำมันอะไรมาทอดให้เรากินก็ไม่รู้ ทอดสองครั้งขึ้นไปก็เป็นมะเร็งแล้ว ลุงไม่เคยซื้อกินหรอก อาหารซื้อเขาใส่อะไรบ้างก็ไม่รู้มีแต่ผงชูรส ไม่สะอาด"
"แล้วคุณลุง หุงเองทำเองเลยหรือคะ แม่บ้านไม่อยู่หรือคะ"

"แม่บ้านอยู่ต่างจังหวัดลุงทำกินเองตลอด อยู่กับหลาน "
"คุณลุงขับรถนานแล้วหรือคะ"

"สามสิบกว่าปีแล้ว ตั้งแต่เป็นลูกจ้าง กทม. ลุงก็มาขับตอนเย็น ๆ น่ะแหละ"

"คุณลุงมีโรคประจำตัวบ้างไหมคะ แล้วไปตรวจสุขภาพบ้างหรือเปล่า"

"ตรวจแต่ลุงไม่เป็นอะไรเลย"

"คุณลุง มีเคล็ดลับในการดำเนินชีวิตยังไงคะ"

"ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ทำอาหารเอง แล้วก็อารมณ์ดี จิตใจดี ร่างกายก็แข็งแรง อายุยืนยาว"

"คุณลุงไม่ต้องสวมแว่นตา แล้วมองเห็นดีหรือคะ"

"เห็นซี ลุงเกิดมาไม่เคยใส่แว่นเลย หนังสือพิมพ์ลุงก็อ่านอยู่มองเห็นสบาย"

" คุณลุง หนูขออนุญาตถ่ายภาพคุณลุงไปลง
อินเทอร์เน็ตนะคะ"

"เอาเลย จะถ่ายท่าไหนก็บอกได้

หลังจากถ่ายรูปคุณลุงเสร็จ คุณลุงก็ให้ศีลให้พรพวกเราอย่างดี ผู้เขียนรู้สึกประทับใจคุณลุงมาก จดชื่อไว้แล้วแต่ก็ไม่ทราบว่าไปทิ้งที่ไหนเสียดายจัง

คุณลุงแท็กซี่วัยแปดสิบสองปี มีวิธีการดำเนินชีวิตที่ชาญฉลาด แม้การศึกษาไม่มากแต่ก็มีความคิดและใส่ใจในการดูแลสุขภาพ ต่างจากผู้คนในสังคมที่ใช้ชีวิตสุกเอาเผากิน "มักง่ายมากกว่าเรียบง่าย" คุณลุงมีความสุขบนวิถีแห่งความพอเพียง สามารถพึ่งพาตนเองได้ บนถนนชีวิตที่คุณลุงพบปะพูดคุยกับผู้คนด้วยรอยยิ้มและไมตรีจิต นอกจากคุณลุงจะมีความสุขด้วยตนเองแล้ว ยังแบ่งปันความสุขและแสงสว่างให้ผู้โดยสารเพื่อให้ย้อนกลับมามองตนเอง ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ


คุณลุงกับรถแท็กซี่คู่ชีพ

 

เสียดายไม่บอกเลขทะเบียน.....

 

คุณธรรมทิพย์เรื่องของคุณลุงน่ารักมากๆเลยค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ

 

อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยค่ะ
คนรุ่นใหม่อย่างเรา ไม่รู้ว่าจะอายุยืน และแข็งแรงเหมือนอย่างคุณลุงรึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย

 

สวัสดีค่ะ คุณสร้อยฟ้ามาลา

ต้องการเลขทะเบียนไปทำอะไรหรือคะ
ขอบพระคุุณที่แวะมาเยี่ยมทักทายค่ะ

 

ตัวจริงก็น่ารักยิ่งกว่าค่ะ ท่าทางใจดี ยิ้มแย้มแจ่มใส สุภาพอ่อนโยน
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ

 

นับเป็นศิลปะขั้นสูงในการดำเนินชีวิตให้มีสุขภาพที่แข็งแรง
คนรุ่นใหม่ หากไม่ใส่ใจดูแลตนเองก็คงเป็นโรคร้ายจบชีวิต
ก่อนวัยอันควร โดยเฉพาะโรคมะเร็งมาเป็นอันดับ ๑
ถือเป็นบทเรียนสำหรับคนอ่่านในการให้เวลาในการดูลตนเองมากขึ้นนะคะ

ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้ค่ะ

 

คุณโยมสร้อยฟ้ามาลา ถ้าเลขทะเบียนลงท้ายด้วย 931 อาตมาก็ไม่เชื่อว่าคุณโยมจะซื้อหรอก...ดูเเล้วคุณโยมคงไม่เล่นหวย​

 

อืม...นี้และชีวิตที่พอเพียง....
ไม่มากเกิน...ไม่น้อยเกิน

 

ขอบพระคุณครับที่แบ่งปัน

 

ขอบคุณค่ะ ได้ความรู้ใหม่อีกแล้ว ^^

 

ขอบคุณที่เอาเรื่องดีๆ มาแบ่งปันนะคะ :z2

 

คุณลุงดูท่าทางใจดี ขอบคุณนะคะที่แบ่งปันเรื่องดีๆ

 

อุ๊ย เพิ่งกลับจากสามเสนมาค่ะ ถ้าเปิดเทอมแล้วพบคุณลุงแล้วจะใช้บริการบ่อยๆเลยนะคะ คุณลุงจะได้มีตังเยอะๆ
อนุโมทนาสาธุค่ะ

 

ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ อยากเจอคุณลุงคนนี้บ้างจังค่ะ

 

อืม เหมือนผมเลยครับ ถ้าไม่จำเป็นเป็น อย่าไปซื้อกินเลยครับ
เราไม่รู้เขาทำอย่างไร และผมมีเด็กแถวบ้านไปทำร้านอาหารที่ห้างแบบฝรั่ง ๆๆๆๆ ญี่ปุ่น ๆๆๆ อะไรแบบนี้ แต่อย่าลืมนะครับ คนที่ทำเป็นเด็ก วัยรุ่น หรือ ........ เด็กบอกผมว่า โคตรสกปรกเลย เอา.ต....ล้างจาน คน ๆๆ ผมได้ยินหนาวเลย
ยิ่งกว่าหน้าหนาวอีก

 

การดูแลสุขภาพ มีอนามัยในการทาน ดีจริงๆค่ะ

 

เห็นด้วยเจ้าค่ะ
คงต้องการตามหาเจ้าของมากกว่ากระมังคะ
กราบขอบพระคุณค่ะ

 

ขอบพระคุณทุกท่านที่แวะเวียนมาให้กำลังใจคุณลุงค่ะ
ทุกวันนี้คนเจ็บป่วยเพราะการกินอาหาร "โรคภัยมักเข้าทางปาก"
ถ้าพิถีพิถันสักนิด สุขภาพคงดีถ้วนหน้านะคะ

 

อ่านแล้วพลอยหนาวไปด้วยค่ะ
เบื้องหลังความอร่อยต้องไปดูที่กรรมวิธีการทำ
และการล้างภาชนะ โดยเฉพาะน้ำล้าง...แค่คิดก็พลอยกินไม่ลงจริง ๆ ค่ะ
ขอบพระคุณสำหรับมุมมอง และประสบการณ์ดี ๆ ที่แบ่งปันค่ะ