"ชำระล้างศัตราวุธทิพย์อันเป็นพลังงานเก่า" ด้วย "หัวใจแห่งเทพศัตราวุธ"!

ทุกอย่างล้วนเป็นธรรมะ ธรรมชาติ เป็นเช่นนั้นเอง ไม่มีถูกผิด,
ดีชั่ว ความถูกผิด, ดีชั่ว เป็นสมมุติที่มนุษย์โลกผู้ยังล้าหลัง
ใช้กันเพื่อให้สามารถอยู่ร่วมโลกกันได้ เพราะมนุษย์โลกนี้
ยังขาดปัญญาอันแท้จริงอยู่ นั่นเอง


มนุษย์ฝ่ายหนึ่ง จมอยู่ในความชั่วและความผิดบาป หลงว่าเป็น
สิ่งดีและก่อกรรมเลวอยู่ร่ำไป แต่มนุษย์อีกฝ่ายหนึ่งก็จมอยู่ใน
ความดีและความถูกต้อง ไม่อาจเข้าใจสัจธรรมสองด้าน และ
สัจธรรมที่เหนือทั้งสองด้านนั้นได้เลย


มนุษย์พวกหลังนี้เอง ที่เพียรพยายามอย่างผิดๆ มิได้เพียร
พยายามที่จะหยุดกรรม แต่เพียรพยายามในการสร้างกรรมดี
กรรมใหม่ กรรมในการฝึกจิต ฝึกกรรมฐานที่ไม่ใช่ทางหลุดพ้น
ก่อให้เกิด "พลังพิเศษ" และ "ก่อรูปเป็นศัตราวุธทิพย์" อยู่ใน
มิติแห่งโลกวิญญาณ ต่อมา จึงสืบทอดกันไปรุ่นต่อรุ่น เป็น
พลังงานเก่าที่ไม่ช่วยให้เกิดปัญญาแท้จริง


และรอการชำระล้างอยู่ พลังงานทิพย์อันมีรูปเป็นศัตราวุธนี้ จะส่งผล
ให้เกิด "ภัยพิบัติต่อมนุษย์เอง" ในอนาคต หากมนุษย์ไม่เก็บกลับคืน
และ "ชำระล้าง" เสียให้หมดสิ้น หรือยังคงก่อร่างสร้างศัตราวุธทิพย์
อยู่เรื่อยไป ก็จะส่งทอดต่อ "พลังงานเก่า" เหล่านี้ ไปยังโลกอนาคต
ไม่มีที่สิ้นสุดได้ ดังนั้น เราจะบอกวิธีการ "ฃำระล้างพลังงานเก่าที่อยู่
ในรูปศัตราวุธทิพย์" เหล่านั้นให้แก่ท่านทั้งหลาย ก่อนที่จะสายเกินไป

 

ดังนั้น เราจะบอกวิธีการ "ฃำระล้างพลังงานเก่าที่อยู่
ในรูปศัตราวุธทิพย์" เหล่านั้นให้แก่ท่านทั้งหลาย ก่อนที่จะสายเกินไป

รออ่ายอยู่นะคับ <!-- google_ad_section_end -->

 

ผู้ที่ฝึกจิตด้วยการ "ตัด" พลังจิตก่อตัวเป็นรูปดาบทิพย์ (อันเป็นพลังงานเก่า)


หากมีปัญญาแจ้งแล้ว เขาย่อมยอมรับสัจธรรมความจริงว่าทุกอย่างล้วนเป็นเช่นนั้นเอง
ทว่า บางท่านเริ่มต้นจากการ "ไม่ยอมรับกิเลสและความทุกข์" เขาเริ่มต้นด้วยการเพียร
"ตัด" กำลังจิต, พลังงานจิต ก่อตัวเป็น "พลังแห่งการตัด" สะสมมากเข้าก็เป็นรูปดาบ
ทิพย์ คนเหล่านี้ จะใช้การตัดไปเรื่อยๆ กับสิ่งที่คิดว่าไม่ดี เช่น ตัดคนไม่ดีออกไป, ตัด
ขาดกับคนเลว, ตัดกิเลสออกไป, ตัดการใช้หรือยึดติดอะไรต่อมิอะไร เพราะเหตุต้นคือ
ปฏิเสธความจริง ปฏิเสธที่จะยอมรับสิ่งเหล่านั้น ว่ามันคือธรรมชาติอย่างหนึ่ง เป็นเช่น
นั้นเองอยู่แล้ว เขามักคิดว่าเมื่อเขาตัดได้ ละได้ เขาปลดลดกิเลสได้แล้ว, ก็ใกล้เข้าสู่
ธรรมแล้ว ทว่า "เขาเริ่มด้วยความหลงผิดตั้งแต่แรก" ไม่ต่างอะไรกับองคุลีมาลเลย


เมื่อดาบทิพย์เกิดแล้ว เขาใช้ตัดสิ่งต่างๆ แล้ว เขาละสังขารลง สิ่งนี้ยังไม่สูญ และได้
สืบทอดต่อๆ ไป รุ่นต่อรุ่น ส่งผลให้เป็น "พลังงานเก่า" คอยครอบงำผู้คนเรื่อยไป

 

ผู้ที่ฝึกจิตด้วยการ "หาดุลยภาพที่พอดี" พลังจิตก่อตัวเป็นรูปพีรามิด-ตาชั่ง


นี่เป็นอีกแบบหนึ่งของการฝึกจิตผิดวิธี ทำให้ไม่บรรลุธรรม ไม่ได้มีปัญญาอย่างแท้จริง
เนื่องจาก มีทัศนคติเชิงบวก ใส่ประจุ + กับ "ความพอดี" และพยายามฝึกจิตให้ตัวเอง
อยู่ในความพอดี หรือ "ทางสายกลาง" เขาจะชั่งใจนานมาก ตัดสินใจได้ยากมาก ด้วย
ใจนั้น "เอาแต่ชั่งหาความพอดีที่สุด" อยู่นั่นเอง จึงตัดสินใจไม่ได้ ว่าจะเอาทางใด จะ
เลือกคนไหน, จะทำอย่างไรดี ฯลฯ เพราะอำนาจแห่ง "ตาชั่งทิพย์" หรือ "พีรามิด" ก็ดี
ท่านลองสังเกตุดู คนใดที่มักยึดหลัก "ความพอดี" โดยไม่ได้มีปัญญาสว่างขึ้นก่อน เขา
ก็จะหาแต่ความพอดี ไม่พอดี เป็นไม่ได้ ชั่งใจนานมาก และไม่ยอมตัดสินใจสักที มักจะ
สับสนในตัวเอง, จะเอาอย่างไรดี, เลือกใครดี, อะไรดีกว่ากัน, พอดีอยู่ตรงไหน ฯลฯ ..
ไม่จบไม่สิ้น นี่ไม่ได้แสดงว่าคุณมีปัญญาหรอก แสดงถึงความโง่เขลาของคุณต่างหาก
อนึ่ง ในคนที่มีบารมีน้อยพลังจิตจะก่อตัวเป็นตาชั่ง แต่ในคนที่มีบารมีมาก พลังจิตจะก่อ
ตัวเป็นรูป "พีรามิด" หรือที่คนบางกลุ่มไปฝึก "พลังานพีรามิด" กันนั่นแหละ ไม่ใช่ว่าไม่
ดีหรือผิดนะ แต่ไม่ได้เกิดปัญญา ได้เป็นของทิพย์ ใช้รับพลังงานจักรวาลได้ แถมได้มาก
หลายอย่างปรับสมดุลให้สองข้างได้ด้วยไม่มีปัญหาเลยแต่ไม่ได้ทำให้บรรลุธรรมเท่านั้น


ผู้ฝึกจิตแบบนี้ หาก "วางอาวุธ" เสีย ก็จะหมดปัญหาเรื่อง "ความสับสนในใจ" หรือ "ตัด
สินใจยาก" เมื่อทำกิจด้วยอาวุธทิพย์นั้นๆ อย่างเข้าใจแล้วถึงที่สุด จะพร้อมเข้านิพพาน
พร้อมอาวุธทิพย์ๆ ก็จะนิพพานไปด้วยได้ในที่สุด

 

ผู้ที่ฝึกจิตด้วยการ "เห็นสิ่งต่างๆ เป็นเช่นนั้นเอง" พลังจิตก่อตัวเป็นรูปกระจกทิพย์


อีกแบบหนึ่ง คือ ไปหาธรรมว่าแบบไหน ถูกต้อง, ใช่, ตรงทาง แล้วค้นพบว่า "ตถตา" นั้น
คือ ที่ถูก, ตรง, ใช่ ก็เลย "ยึดเอาธรรม" เป็นสรณะ เอาไปตอกย้ำซ้ำ ในจิตของตนว่าใดๆ
ในโลกล้วนเป็นเช่นนั้นเอง เห็นอะไร มีอะไรมากระทบ ก็บอกกับตัวเองว่า "มันเป็นเช่นนั้น
เอง" ยึดมั่นในธรรมข้อนี้ จากธรรมที่ไม่ใช่อัตตา ก็กลายเป็น "ธรรมอัตตา" เพราะจิตมันยึด
จิตมันมีตัณหาจะหาธรรมให้ได้ว่าอะไรถูก, อะไรใช่, อะไรตรง ฯลฯ ตั้งแต่แรก พอเจอก็ยึด
เอาธรรมนั้นเป็นสรณะไปเลย กลายเป็นคนดีคนหนึ่ง ไม่เลวอะไรหรอก ไม่ได้ผิดอะไรด้วย
แต่ได้แค่ "พราหมณ์" เท่านั้น ไม่ถึงสัจธรรมแท้จริง เพราะยึดเอาธรรมไว้โดยยังไม่ได้เกิด
ปัญญาแท้จริงแต่ต้น พลังจิตของตนที่ย้ำซ้ำๆ ว่า "ทุกสิ่งล้วนเป็นเช่นนั้นเอง" ก็ก่อตัวเป็น
รูป "กระจกทิพย์" เวลาใครส่งพลังงานเข้าตัว เขาจะสะท้อนย้อนกลับได้ (เกิดกรรมด้วย)


แบบนี้ ก็ยังไม่บรรลุธรรม แต่จะหลงตัวเองว่าบรรลุธรรมแล้ว เพราะไปสั่งจิต ไปฝึกจิต ไป
ย้ำจิตให้ตรงต่อธรรมใดธรรมหนึ่ง ยึดมั่นในธรรมนั้น ไม่ได้มีปัญญาแจ้งเองแท้จริง อนึ่ง ผู้
บรรลุธรรมแท้นั้น "ไม่มีมีธรรมอะไรเลย" เพราะมันมีอยู่เองแล้ว ทุกอย่างเป็นธรรมอยู่แล้ว
ดังนั้น เขาสิ้นสภาวะการยึดทุกธรรม ปล่อยเองทุกธรรม และเห็นเองทุกธรรมว่าเป็นธรรมฯ

 

ผู้ที่ฝึกจิตด้วยการ "ควบคุมตัวเอง" พลังจิตก่อตัวเป็นรูปดวงแก้วมณี


อีกแบบหนึ่ง คือ ไม่ได้เกิดปัญญาขึ้นมาอย่างแท้จริง แต่เริ่มต้นจากการฝึกให้
เป็น คือ มันไม่ได้เป็นไปอย่างธรรมชาติ ไม่ได้เกิดดับเองตามธรรมชาติ แต่
ไปฝึกให้มันมี มันเป็น เช่น ไปฝึกให้ตัวเองมีศีล, มีสติรู้ตัวทั่วพร้อม, ควบคุม
อินทรีย์, ควบคุมจิตใจตนเอง ราวกับมีกรอบห้อมล้อม พลังจิตก่อตัวเป็นรูป
ดวงแก้วมณี จากเดิมจะค่อยๆ แผ่ออกรอบตัวก่อน แล้วนานๆ เข้าพอเริ่มมีจิต
ที่ "ยึดแบบแผน" หรือ เอาสิ่งที่ปฏิบัตินี้เป็นแบบแผนได้แล้ว มันก็กลายสภาพ
เป็น "รูป" คือ ดวงแก้วมณี ซึ่งจะมีสีต่างกันไป แล้วแต่พลังงานจิตขณะฝึกนั้น
เช่น ฝึกสำเร็จด้วยฤทธิ์ มักมีสีแดง, ฝึกสำเร็จด้วยความใจเย็น มันมีสีโทนเย็น
เป็นต้น ดวงแก้วมณีนี้ จะต้องฝึกควบคู่กับ "การเจริญพรหมจรรย์" เมื่อใดมีรัก
หรือเสียพรหมจรรย์ ดวงแก้วมณีจะเคลื่อนออกจากกาย ไปอยู่กับคู่รักของตน
อนึ่ง ข้อเสียของดวงแก้วมณีคือ จะทำให้คนๆ นั้น "เหมือนมีโลกส่วนตัว" อยู่
คนเดียวบ่อยๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ถ้าท่านจะสังเกตุว่าผู้หญิงคนไหนที่ยังมี
ความบริสุทธิ์, มีพรหมจรรย์อยู่ ท่านสังเกตุดูได้ เขาจะมีโลกส่วนตัวของเขา
เขาจะมีรังสีของการปกป้องตัวเองหรือผู้อื่นที่เขารักนั้น ส่วนหญิงที่ไม่มีแล้วก็
จะไม่มีลักษณะแบบนี้ ไม่มีรังสีของการปกป้องตัวเอง หรือความเป็นคนมีโลก
ส่วนตัวอยู่อีกต่อไป จะเป็นหญิงที่เปิดกว้าง พร้อมเรียนรู้โลกกว้างมากขึ้น

 

ผู้ที่ฝึกจิตด้วยการ "แยกแยะ-ตัดสิน" พลังจิตก่อตัวเป็นรูปพระขรรค์


อีกแบบหนึ่ง คือ การฝึกจิตแยกแยะสิ่งต่างๆ ออกเป็นคู่ๆ หรือตัดสินว่าอย่าง
ไหนเป็นฝั่งขวา หรืออย่างไรเป็นฝั่งซ้าย จะแยกออกเป็นคู่ตรงข้าม คู่ๆ ไป มี
"หยิน-หยาง" ชัดเจน และบางคนสามารถแยกแยะได้ละเอียด หรือหลากมุม
หลายด้านมากก็มี พลังจิตนี้ก่อตัวเป็นรูปพระขรรค์ทิพย์ หรือ "กระบี่" นั่นเอง
นี่ก็ยังไม่ใช่การบรรลุธรรม แต่เป็นไปด้วยปัญญาบารมีและอำนาจจิตพิเศษ ก็
เท่านั้นเอง ทำให้คนที่มีพระขรรค์นั้น เป็นคนที่ตัดสินและแยกแยะสิ่งต่างๆ ได้
ดี เช่น แยกมิตร-แยกศัตรู, แยกขาว-แยกดำ, แยกถูก-แยกผิด, แยกดี-แยกชั่ว
ฯลฯ ชอบความชัดเจน ไม่ชัดเจนไม่ชอบ คลุมครือแล้วจะทุกข์ เช่น กรณี นาง
วันทอง พระราชาผู้ตัดสินความมีพระขรรค์ทิพย์คู่บารมี ส่วนนางวันทองนั้นไม่
อาจตัดสินใจได้ เพราะไม่ว่าตัดสินใจทางใด นางก็ทำผิดต่อใครคนหนึ่ง อยู่ดี
พระราชาไม่เข้าใจในความคลุมครือนี้ นางวันทองตัดใจเลือกผัวสักคนยังไม่ได้
จึงตัดสิน "ประหารชีวิตเสีย" นี่เพราะอำนาจพระขรรค์ทิพย์ ที่นิยมความชัดเจน

 

ผู้ที่ฝึกจิตด้วยการ "หมุนขับเคลื่อน" พลังจิตก่อตัวเป็นรูปจักรทิพย์


อีกแบบหนึ่งคือใช้การฝึกแบบ "หมุนพลังปราณภายใน" หรือ บำเพ็ญบารมี
เป็นผู้ปกครอง, นักบริหารมาก่อน สามารถขับเคลื่อนกลไกลไม่ว่าจะเป็นสิ่ง
ที่เป็นวัตถุ เช่น เครื่องจักร, หรือสิ่งที่เป็นสังคม เช่น ขับเคลื่อนองค์กร ได้
เมื่อถึงที่สุดของการบำเพ็ญหรือการฝึก พลังจิตจะก่อตัวเป็นรูป "จักรทิพย์"
ทำให้สามารถตัดใจจากบางอย่างได้แต่ไม่หมดทุกอย่าง จะมีความสัมพันธ์
บางอย่างที่ยากแก่การตัด (ไม่มีอำนาจในการตัดอย่างเด็ดขาดเท่ากับดาบ
ทิพย์) ทว่า มีบางสิ่งที่มากกว่าดาบทิพย์ คือ "หุมุนแล้วขับเคลื่อนหรือผลัก
ดันให้คนทำกิจได้" ปกติ การได้จักรทิพย์มักไม่ค่อยทำให้หลงตัวเองว่าได้
บรรลุธรรมแล้ว ยกเว้น "ธรรมจักร" ซึ่งจะได้เฉพาะเมื่อกายทิพย์พัฒนาไป
ถึงความเป็นพุทธะแล้วก็จะมีธรรมจักรได้ แต่ถ้าได้เพียงโพธิสัตว์ ธรรมจักร
จะมีได้บ้างเพราะ "ได้รับการถ่ายทอดจากผู้มีธรรมจักร" ต่ออีกที ในกรณีนี้
ยังมีความหลงว่าตนบรรลุอรหันต์ได้อยู่ ในบางคน ไม่มีอาจารย์เลย ไม่เคย
ยอมจำนนใครเลย ไม่เคยถูกทำลายสักกายทิฐิเลย แต่บารมีถึง ก็สำเร็จเป็น
พุทธะ ซึ่งคนเหล่านี้มักแบ่งภาคมาจากพระยูไล จึงกลับสู่จิตเดิมแท้คือยูไล
ได้ง่าย ได้เอง เมื่อถึงวาระ เรียกว่าสำเร็จ "เซียนพุทธะ" รอแค่ละความถือ
ตัว ไปหาพระพุทธเจ้า ก็จะสำเร็จอรหันต์ทันทีโดยไม่ต้องฟังธรรมเลย

 

ผู้ที่ฝึกจิตด้วยการ "เรียบเรียงพระธรรม" พลังจิตก่อตัวเป็นรูปคัมภีร์ทิพย์


อีกแบบหนึ่งคือใช้การฝึกแบบปริยัติ คือ การศึกษาตำรา, เรียบเรียงพระธรรมคัมภีร์
ต่างๆ บุญบารมีนี้เมื่อทำถึงระดับแล้ว ก่อเกิดเป็น "คัมภีร์ทิพย์" เช่น ท่านพุทธทาส,
ท่าน ว. ฯลฯ ล้วนบำเพ็ญมาแบบนี้ เมื่อได้คัมภีร์ทิพย์แล้ว จะสามารถถ่ายทอดธรรม
ได้เองโดยไม่ต้องเปิดตำราก็เหมือนมีตำราในตัว เป็นไตรปิฎกเคลื่อนที่ แต่ถ้ายังไม่
"เลิกยึดตำราหรือพระธรรม" ก็จะยังไม่บรรลุธรรมอยู่ร่ำไป แต่จะได้ชื่อว่า "ธรรมถึก"
ผู้มีธรรมมาก เป็นต้น หากจะได้อรหันต์ได้นั้น ต้อง "วางอาวุธทิพย์ทุกชนิด" ก่อน ที่
เคยใช้ เคยมี เคยเก่ง ก็ต้อง "วางก่อน" หรือ "หยุดใช้ชั่วคราวก่อน" ทั้งสิ้น ถ้ายังไม่
หยุดใช้ "ก็จะยึดการใช้" หรือ "เสพติดการใช้" ไม่ใช้ไม่ได้ ดังเช่น สังขารที่ทำงานนี้
ก็ติดการใช้ "สังข์ทิพย์" เช่นกัน เขายังต้องบำเพ็ญอีกระยะที่สำคัญคือ "หยุดเก็บตัว"

 

เล่าต่อนะคะ กำลังรออ่านอยู่ค่ะ

 

ยังคมคาย ลึกซึ้ง เช่นเดิม

 

วิธีการชำระล้าง "ศัตราวุธทิพย์สู่นิพพาน" ด้วยหัวใจของเทพศัตราวุธ


หัวใจสำคัญของ "มหาเทพแห่งศัตราวุธ" คือ "ไม่จำเป็นต้องมีอาวุธทิพย์" ก็ใจ
นั่นแหละคืออาวุธ เมื่อคนเข้าถึงหัวใจของอาวุธทิพย์ หัวใจของกายทิพย์นั้นเอง
จะเป็นอาวุธ เขาก็จะวางการใช้อาวุธทิพย์, หยุดการใช้อาวุธทิพย์, หยุดใช้ความ
ชำนาญเดิมๆ, ความเคยชินเดิมๆ, วิธีการเดิมๆ ที่เคยสำเร็จ เสียชั่วคราว แล้วจึง
ทำให้เกิดปัญญาแจ้งอย่างแท้จริงก่อน เท่านั้นเอง เขาก็พร้อมเข้านิพพานพร้อม
อาวุธทิพย์นั้นแล้ว ไม่เหลืออาวุธทิพย์ไว้ในโลกทิพย์ให้เกิดภัยแก่ผู้คนอีกต่อไป

 

จบการสื่อสารจากเทพศัตราวุธ


24 มิ.ย. 2011
รับสื่อสารโดย "อพอลโล่"

 

ระดับของการสื่อสาร มี 2 ระดับ


คือ ระดับ "สัจธรรม" กับ "คนธรรมดา"
ผมจะสื่อสารแต่สัจธรรมล้วนๆ เลยเกรงว่า
จะกลายเป็น "ภาษามนุษย์ต่างดาวเอา"


ขอให้เข้าใจนะครับ

 

ความจริงแท้นั้นคือ "ไม่มี"

โมทนาสาธุค่ะ....

 

คนโปรดสัตว์ต่างกัน


บางคนโปรดเด็กดี, บางคนโปรดเด็กเกเร ความถนัดก็ต่างกัน
แต่ผมถูกธรรมชาติสร้างสรรค์เพื่อ "โปรดเด็กดื้อ" โดยเฉพาะ
ถ้าไม่มีผม แม่อวโลกิเตศวรจะปวดหัว เพราะเอาเด็กเกเรไม่อยู่

 

ขอนอบน้อมแด่ปวงเทพทุกองค์
ขอนอบน้อมแด่คัมภีร์มหาศักดานุภาพ
ขอนอบน้อมแด่ สุริยะเพทอินทร
ขอนอบน้อมแด่ ผู้สื่อธรรมและให้ธรรมก็ดี
ขอคัดลอกไว้อ่านเน็ตขาดๆ หาย ๆ

ผมเข้ามาใหม่นะครับ แต่ก็เข้ามาอ่านติดตามตลอด
มีกระทู้หนึ่งท่านได้ประกาศ นามสุริยะเทพ ผมได้รอคำนี้มาหลายปีแล้ว อาจประกาศไปก่อนหน้านี้แล้ว ถือเป็นสิ่งดีที่ได้รับทราบนามสุริยะเทพอินทร
หลังกึ่งพุทธกาล ค้อนพุทธธันดร นามสุริยะ จะปรากฎ
เบืัองต้น สุริยะธาตุปรากฎแล้ว
ศรีสุริยะ ได๋ ปรากฎดั่งดวงตาของโลก จั่งได๋วา
ศรี ศรี ศรีวิไลไขข้องเนาเมืองทองเขตประเทศ
สุริยะเทพได่ปรากฎวิมานเงิน วิมานทอง เนาความเห็นดั่งเดียวกันแท้
แปงทางถ้า พระราชามาฮ่วม ยุวกษัตริย์มาฮอดแล้ว เฮาจักได่ใหญ่สูง
ผดุงไกลไปหน้าโลกาสิเจิดแจ่ม
ศรีวิไลบอกให้ฮู้ เมื่อหน้าฮุ่งเจริญ
เมื่อไหร่ท่านจะประกาศ ศรีวิไล ครับท่าน
สาธุ สาธุ สาธุ

 

อยากถามต่อค่ะ...พลังงานเก่าในรูปศัตราวุธทิพย์นี้ จะทำอันตรายต่อโลกอย่างไร เพราะที่จริง สิ่งเหล่านี้ก็ก่อเกิดขึ้น เพราะการค้นหาทางพ้นทุกข์ของมนุษย์ทั้งนั้น

 

ชอบทุกข้อเห็นด้วยทุกข้อ เจ้าชองกระทู้น่าจะเขียนหนังสือออกมานะครับโดยเฉพาะมนุย์ที่ยังหลงผิดคึกคนองเช่นผม เอามาพิจารณา สาธุครับ

 

เมื่อละสังขารแล้วยังไม่นิพพาน อาวุธทิพย์ก็ยังไม่นิพพาน
หลายท่านไม่ได้จัดการอาวุธก่อนละสังขาร มันจึงสืบทอด
ต่อไปยังคนรุ่นต่อๆ ไป ถ้าได้ตกแก่คนดีก็ดีไป ทว่า อนิจจัง
ถ้าตกอยู่ในมือ "เด็กซน" เข้าละ?


เอาง่ายๆ แจกันทิพย์ของแม่กวนอิมเคยหายไปแล้ว คราว
นั้น ทำเอาน้ำท่วมในประเทศจีน คนตายไปมากมายเลย