ถ้าสามีหมดรักเราแล้วเรายังยื้อเค้าไว้เราจะบาปมากมั๊ยคะ

เรื่องจริงๆมีอยู่ว่าแต่งงานอยู่กินกับสามีมาสามปี ปัญหามันเกิดขึ้น 4-5 เดือนแล้ว จู่ๆสามีก็มาบอกว่าหมดรักเราแล้วและเหนื่อยที่จะดูแลเราต่อไป ตั้งแต่เริ่มมีปัญหาก็พยายามประคับประครองชีวิตครอบครัวมาตลอดดีบ้างไม่ดีบ้างปนกันไป จนกระทั้ง 1 เดือนก่อนนี้สามีดันเข้าไปเล่นเว็ปไซต์หาคู่เว็บนึง และได้เจอกับผู้ ญ คนนึงเป็นคนฟิลิปปินส์ อายุเพิ่ง 21 ปีรู้สึกว่าสามีจะชอบผู้ ญ คนนี้มากสังเกตุเวลาแกคุยกะผู้ ญ คนนี้ โลกของแกจะมีแต่รอยยิ้ม ต่างกับเวลาคุยกะเราลิบลับ:'(

ยิ่งคุยกันมากขึ้นพี่แกก็เหมือนคนที่ตกอยู่ห้วงแห่งรัก เราก็ไม่เค้าใจนะว่ากับเราที่ใช้ชีวิตด้วยกันมากับผู้ ญ ที่เจอแค่ในอินเตอร์เน็ต ทำไมความสำคัญของผู้ ญ คนนั้นกลับเพิ่มขึ้นของเรากลับลดลง ตอนนี้สามีก็ขอหย่า ให้เหหตุผลว่าไม่รักเราแล้ว เราก็ได้แต่อดทนนะทั้งที่ไม่อยากจะทนหรอก ลืมบอกๆไปว่าเราใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ วีซ่ายังไม่ได้ถาวรต้องรออีกตั้งปี เราเลยต้องทนเราเวลาเห็นเค้าคุยกันกะผู้ ญ คนนั้น เสียใจมากๆๆ เหมือนอะไรมาทิ่มตรงใจเลย :'(

อย่างนี้เราจะบาปมากมั๊ยที่เรายังยื้อเข้าไว้ ทำให้เขาไม่มีความสุข แต่เราก็มีความจำเป็นจริงๆ เพราะเรากลับเมืองไทยไม่ได้แล้ว เราทิ้งทุกอย่างที่เมืองไทยมาเพื่อจะเริ่มต้นกะเค้าที่นี้แล้ว

เราพยายามคิดนะว่ามันคงเป็นกรรมของเรา ตอนนี้ก็ได้แต่สวดมนต์แผ่เมตตาเผือชิวิตเราจะเจอแสงสว่าง

 

อืม..... เคสคล้ายๆเเม่ผมเลยครับ ต่างประเทศเหมือนกัน เเต่ตอนนี้ผ่านช่วงวิกฤษมาได้ละ จริงๆมันยากมากเลยครับที่จะตัดสินใจเเทน เข้าใจดีด้วยว่ามันอึดอัดเเค่ไหน เพราะถ้าวีซ่าหมดอายุก็จะโดนเด้งออกนอกประเทศ
ตามความคิดของผมนะครับ ผมคิดว่าคุณควรจะยอมอย่ากับสามี เเต่ คุณจะต้องมีเงื่อนไขที่จะอย่า ว่า ถ้าอย่า สามีต้องมีเงินจำนวนเท่านั้นเท่านั้น เพื่อให้ในการที่เราจะตั้งตัว ด้วยเหตุผลที่ว่าเราได้ทิ้งทุกอย่างมาหมดเเล้ว การที่เค้าไม่มีความสุขกับเรา ผมคิดว่ายิ่งอยู่เค้าก็ยิ่งเกลียดเราครับ ขอต่อรองเรื่องเงินตอนนี้ก่อน ตอนที่เค้ายังพอจะใจดี ไม่เกลียดเรามากเท่าไหร่ ผมคิดว่าการรอวีซ่าตั้งปีนั้น เป็ฯการรอคอยที่นาน เเละเสี่ยงเกินไปครับ ผมอยากให้คุณรับตังจากข้อเสนอก่อนเลิก เเล้วมาเริ่มต้นให้ดีๆที่เมืองไทยครับ ถ้าเรายังสู้ชีวิตเเละไม่ฟุ่มเฟือย อยู่เมืองไทยมีความสุขมากกว่าเยอะเลยนะครับ อาหารก็อร่อย ถูกก็ถูก เเถมไม่มีการขูดรีดภาษีมากมาย เเถมมีวัดดีๆให้เราได้ฝึกปฏิบัติธรรมด้วย

ทีนี้มาพูดถึงเรื่องบาปนะ ตามความคิดของผม ผมคิดว่าบาปครับ บาปทั้งสองฝ่าย คุณบาปเพราะคุณไปเบียดเบียนเขา ทำให้เขาไม่มีความสุข เขาบาปกว่าที่เขาคือต้นเหตุให้คุณเบียดเบียนเขาโดยที่คุณไม่ได้ตั้งใจเลย

เพิ่มนิดนึงครับ ถ้าสมมุติ เเค่สมมุตินะ ถ้าเกิดว่าคุณคิดว่า การที่ต้องเลิกกับสามีเเล้วกลับเมืองไทยเเล้วจะมีเเต่คนดูถูกเเละจับกลุ่มนินทาเกีย่วกับคุณ คุณก็ย้ายไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไหนซักที เเล้วหมั่นทำบุญให้บ่อยขึ้นครับ ลาภยศสรรเสริญอย่าสนมันมาก สนกับการทำบุญดีกว่าครับ ของเเบบนี้คนทั่วไปบอกว่าไม่มี เพราะเขาไม่เห็น ไม่สามารถจับต้องได้ เเต่ขอให้คุณเชื่อว่าบุญมีจริง เเละคุณก็ทำมัน ผมคิดว่านั่นเป็นทางออกที่ดีที่สุดครับ

 

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกการตัดสินใจนะคะ คนเรามีขึ้นมีลง มีพบมีจากค่ะ ไม่มีอะไรแน่นอน มันเกิดขึ้น แล้วก็จะดับไป ชีจิตหากยังมีลมหายใจอยู่ก็ขอให้อยู่อย่างมีความสุข ความสุขที่ยั่งยืนคือการให้ ต้องใช้ความอดทนในระยะแรก แต่เมื่อให้แล้วเราก็จะหมดทุกข์ในระยะยาว แต่ถ้ายังฝืนต่อไปความทุกข์ก็จะไม่หมดสิ้น กลับมาทำอะไรเพื่อตัวเอง ยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง เกิดมาไม่ได้มีอะไรมาด้วย นอกจากกรรม ทั้งกรรมดีและกรรมไม่ดี ที่แล้วมากก็ขอให้แล้วกันไป ชีวิตที่เหลืออยู่ขอสร้างแต่กรรมดี มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึก สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเราเท่านั้น

 

สวดมนต์ไหว้พระ ก็ให้สบายใจขึ้นครับ ปัญหาในชีวิตจริงก็ยังต้องเเก้อยู่

ผู้ชาย ทําอย่างนั้น พูดมาซะขนาดนั้นก็คือเบื่อนั้นเเหละ

คบกันต่อไปก็มีเเต่ปัญหา

การกระทําของเค้าเหมือนเห็นคุณเป็นของตายนะ

อยู่ที่คุณนะคับว่าจะตัดสินใจยังใง

ไม่ชอบปลอบใครชอบพูดให้ถึงกึ๋น เป็นกําลังใจให้นะคับ

 

เป็นเป็นช่วงเวลา ที่ดวงของสามีคุณลุ่มหลง เอง ไม่เกินเดือน ไม่เกินปี
เดี่ยวดีเอง อีกอย่าง เมื่อบาปเคราะห์ส่งสัญญาณ ให้โทษ ขอให้จำไว้เลยว่า
มันเป็นเวลาที่บาปกรรมมาทางถาม
ส่วนคุณตามดวงจะ เรียกว่า "พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก " มีปัญหาเรื่องความรัก Sure!!!


ทางแก้อยู่ที่ตัวคุณ
นั่งปฏิบัติธรรมไป แผ่เมตตาให้สามีคุณไปทุกคืน ทุกวัน ทุกวินาที
และเจ้ากรรมนายเวรของคุณ

 

คุณแสนไกลที่รัก

คุณเป็นสิ่งสวยงามและล้ำค่าเหมือนๆกับทุกชีวิตในโลกใบนี้ การตัดสินใจของคุณจึงเป็นสิ่งสำคัญไม่แพ้การตัดสินใจของคนรอบข้างเลย มันเป็นเรื่องใหญ่มากในชีวิตลูกผู้หญิงที่จะตัดสินใจแต่งงานกับใครสักคน แต่คุณก็ได้กระทำมันลงไปแล้วด้วยความกล้าหาญยิ่ง ทิ้งทุกอย่างมาอยู่ต่างแดนกับสามีคุณก็ยังทำได้และอยู่มาได้ตั้ง 3 ปีโดยไม่ได้มีสังคมอื่นใดนอกบ้าน ถือว่ามีความอดทนอย่างสูงทีเดียว...แปลกถิ่นแปลกวัฒธรรมเราก็ยังทนอยู่มาได้ แล้วในโลกนี้ยังมีสถานที่ใดที่เราต้องกลัวอีก ? ประเทศไทยเป็นบ้านของเรา อย่างน้อยก็พูดภาษาเดียวกัน วัฒนธรรมแบบเดียวกัน เราต้องกลัวสิ่งใดในการกลับบ้าน ?

หากคุณยังรักสามีอยู่...ย่อมตัดใจได้ยาก อันนี้ต้องปล่อยให้เวลาและสถานการณ์เป็นผู้ดำเนินการ เมื่อทุกอย่างได้ที่แล้วคุณจะตัดสินใจได้เอง จะออกมาแบบอยู่กันต่อไปหรือแยกทางกันก็คงไม่ใช่สิ่งที่ทำให้คุณต้องลังเลใจอีกต่อไป

หากคุณหมดรักสามีแล้ว...ย่อมตัดใจได้ง่าย แต่ที่ยังลังเลอยู่อาจเป็นเพราะกลัวความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ที่จะเกิดขึ้น ทั้งในด้านความภูมิใจในชีวิตแต่งงาน และการใช้ชีวิตตามลำพังด้วยลำแข้งของตนเอง

หากเรายังไม่สามารถตัดสินใจให้เด็ดขาดลงไปได้ ไม่ว่าจะเป็นการเลือกที่จะอยู่เป็นภรรยาเขาตลอดไป หรือเลือกที่จะแยกทางกันแล้วไปตามทางของเรา...เราก็ยังไม่ต้องรีบตัดสินใจก็ได้นะคะ

รอดูกำลังใจของตนเองต่อไปอีกสักพักว่ามันจะเอาแบบใดกันแน่ เอาให้แน่ๆเลย แบบว่าจะเป็นจะตายฉันก็จะเลือกทางนี้อะไรทำนองนี้ แล้วจึงค่อยดำเนินการ เพื่อจะได้ไม่ต้องโทษใครและไม่เสียใจภายหลัง

ผู้เขียนรู้จักคุณป้าท่านหนึ่ง ท่านมีอาชีพขายปาท้องโก๋ ท่านจะเตรียมของไว้ตั้งแต่ตี 2 แล้วตื่นขึ้นมาตั้งเตาตอนตี 4 ทอดปาท้องโก๋ขายจนถึงสายๆจึงหยุด ท่านได้กำไร (กำไรเลยนะคะ ไม่ใช่รายรับ) วันละไม่ต่ำกว่า 5000 บาท คิดเป็นรายได้ 150,000 บาทต่อเดือน สามารถส่งเสียลูกๆเรียนจนจบมหาวิทยาลัยทุกคน suriyanvajra ฟังคุณป้าเล่าแล้วรู้สึกนับถือท่านมากเลย เกิดความมั่นใจว่าคนเราถ้าขยันหมั่นเพียรแล้วประกอบอาชีพใดก็ย่อมได้ไม่อดตายแน่นอน

เป็นกำลังใจให้คุณแสนไกลนะคะ

 

ดิฉันเพิ่งจะเจอเรื่องแบบนี้มาหนึ่งปีเต็มๆ อยู่ดีๆแฟนบอกไม่ได้รักเราเหมือนแฟนแล้ว ขอแยกทาง ทั้งๆ ที่ไม่เคยทะเลาะกันเลย เวลาอยู่ด้วยกันสี่ปี ดูๆไปมีแต่คนอิจฉา ด้วยซ้ำ ว่าเรารักกันดี อยู่ดีๆเค้าก็บอกว่าหมดรักเรา และแยกทางกับเรา ทั้งช็อค ทั้งงง คะ ตอนแรก นึกว่าพูดเล่นซะอีก แต่พอดูท่าที เค้า ไม่เล่นแน่ๆ ก็ต้องเลิกแหละคะ เราจะไปทำอะไรได้ ในเมื่อคนเค้าไม่รักแล้ว สู้ตัดใจแต่ตอนนี้ แล้วยังเหลือความรู้สึกดีๆ ต่อกันดีกว่า ก่อนที่จะเกลียอดกันคะ อย่างน้อยก็ยังคุยและปรึกษากันได้ในยามเราไม่มีใครยื้อไปไม่มีประโยชน์หรอกคะ....ต่างฝ่ายต่างก็ไม่มีความสุข ทุกข์กันไปเปล่าๆอย่าไปสร้างเวร สร้างกรรม ต่อกันเพิ่มเลยคะ คิดซะว่าเราทำบุญทำกรรม ร่วมกันมาแค่นี้ เกิดชาติหน้าฉันด์ใด อย่าได้เจอกันอีกเลย......รักหมดใจ กับใจที่หมดรัก...

เป็นกำัลังใจให้คะ

 

ปล่อยเขาไปเถอะ อย่าไปแบกอะไรไว้เลย รู้ว่าช่วงนี้คุณคงต้องทุกข์ทรมาณใจไปสักระยะหนึ่ง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปคงแก้ไขอะไรไม่ได้ คนเราเมื่อเจอปัญหาอุปสรรค์จะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น
ให้อภัยเขา อย่าไปคิดว่าทำไมเพราะอะไร มันแก้ไขอะไรไม่ได้ เรื่องจิตใจมนุษย์มันพร้อมจะเปลี่ยนแปลงไม่มีอะไรแน่นอน บางทีแม้แต่ตัวเราเองเรายังไม่สามารถบังคับความรู้สึกได้เลย
อย่างไรก็ตามการยืนหยัดได้ด้วยตนเอง อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า สู้ต่อไป ชีวิตมันเป็นเช่นนั้นเอง (rose)

 

ไม่บาปหรอกครับ แต่สามีคุณบาป หักหลังคุณและตัวเขาเอง

ไงลองไปสะเดาะเคราะห์ขอพรที่ศาลเจ้าที่ไกล้บ้านก็ได้ วันที่ 25 นี้เจ้าจะลงมาจะขอพรหรือบนบาลสำเร็จกันเยอะครับ อย่างเช่นถ้าศาลเจ้าไหนมีม้าทรง เขาก็จะลงทรงมาช่วยมนุษย์ ถ้าที่ไหนมีทรงตามศาลเจ้าจีนให้คุณไปขอความช่วยเหลือได้เลยท่านรู้วิธีดีครับ เดือนนึงจะมีสองวัน

 

หลายๆท่าน ให้ความคิดเห็นไว้ น่าสนใจค่ะ แ่ต่ตัวคุณคงต้องชั่งใจและตัดสินใจด้วยตัวเอง
ขอเล่าเคสที่ดิฉันได้พบเจอที่นี่ให้ฟังแล้วกันนะคะ พอดี ดิฉันอยู่ต่างประเทศเหมือนกัน แต่โสดค่ะ
ดิฉันไปวัดทำบุญ ได้พบผู้หญิงไทยสองคน เป็นเพื่อนกัน คนหนึ่งอายุสี่สิบกว่า มีลูกชายจากสามีเก่าคนไทยหนึ่งคน ส่วนอีกคนอายุยี่สิบกว่าๆยังสาวค่ะ
ทั้งสองคน ไม่ชอบเรียนหนังสือทั้งคู่ แต่เข้ามาประเทศนี้ โดยวีซ่านักเรียน มาเรียนเสริมสวยทำผมอะไรประมาณนั้นอ่ะค่ะ และทำงานที่ร้านนวดไทยหารายได้ไปด้วย แต่จริงๆวัตถุประสงค์หลักคือมาหาคู่ค่ะ ทั้งสองคนก็ไม่ได้ปิดบังอะไร แถมบอกว่า แฟน/สามีคนไทย ทั้งไม่เลี้ยงดู ทอดทิ้ง บางคนทุบตีอีกต่างหาก เค้าจึงมาตายเอาดาบหน้ายังต่างแดน หวังจะได้สามีที่ยอมแต่งงานด้วย เพื่อขอ PR (Permanent Resident) หรือเป็นประชากรของประเทศนี้นั่นเอง

ผู้หญิงคนแรก คบแฟนหลายคน โดยพบกันที่ร้านนวด คือเค้าไม่ได้มีการขายบริการนะคะ แต่เมื่อฝ่ายหญิงนวด ก็จะชวนคุยพูดจาพาที แขกที่ต้องการสานสัมพันธ์ ก็จะติดต่อให้ไปนวดส่วนตัวที่บ้าน จะได้ไม่ต้องเสียค่าหัวคิวให้ร้าน ตอนหลังแฟนที่คบอยู่ด้วย ไม่เวิร์คสักราย จนได้มาเจอกับชายอายุ 69 ปีค่ะ ทั้งสองฝ่ายตกลงแต่งงานกัน พูดง่ายๆว่า ทั้งสองฝ่ายก็ win-win ค่ะ ผู้หญิงต้องการเป็นประชากรที่นี่ ฝ่ายชายลูกๆก็โตๆักันหมดแล้ว ก็อยากได้หญิงไทย ซึ่งค่อนข้างมีชื่อเสียงเรื่องการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ไว้ดูแลตอนแก่ และเรื่องอย่างว่าด้วย

สิ่งที่สำคัญที่อยากจะเล่าให้ฟังคือ ฝ่ายชายก็หวั่นๆใจอยู่เหมือนกันว่า ฝ่ายหญิงจะมาหลอกเอาเงิน จึงขอทำสัญญาที่เรียกว่า prenuptial agreement หรือสัญญาก่อนการสมรส ระบุทรัพย์สินและข้อตกลงต่างๆ โดยระบุว่า หากเค้ามีอันต้องเลิกกับฝ่ายหญิงก่อนระยะเวลาสองปี ห้ามฝ่ายหญิงมีส่วนในทรัพย์สินส่วนตัวของเค้าก่อนการสมรส ส่วนหญิงไทยก็ใช่ย่อยค่ะ ขอให้ฝ่ายชายแก้ไขสัญญาโดยระบุเพิ่มเติมว่า หากฝ่ายชายทอดทิ้งเค้าภายในหนึ่งปี ฝ่ายชายต้องจ่ายค่าเสียหายให้เค้าเป็นเงินราวสองล้านบาท เพราะเค้าต้องไปตั้งเนื้อตั้งตัว อาจกลับเมืองไทย หรือไปหากินประเทศอื่น (ตามกฎหมายของที่นี่ แต่งงานแล้ว คู่สมรสต้องอยู่ด้วยกันที่ประเทศนี้ เป็นเวลาสองปี จึงจะได้พีอาร์ค่ะ)

ส่วนหญิงไทยอีกคน เจอแฟนที่ร้านนวดเหมือนกัน แฟนเป็นตำรวจรูปหล่อ แต่งงานอยู่กินกันมาได้ปีกว่าๆ ผู้ชายมีเรื่องถูกไล่ออก เลยกินๆนอนๆอยู่บ้าน ไม่ยอมทำงาน หญิงไทยต้องทำงานหาเงินเป็นค่าใช้จ่ายในบ้าน แม้สามีจะมีเิงินเก่ากิน แต่การที่เธอต้องทำงานหนักและหงุดหงิดหัวใจที่สามีไม่มีงานมีการทำ ก็ทำให้เธอทุกข์ใจไม่น้อย เธอจึงคิดจะตีจาก โดยคบกิ๊กอีกคน ไม่ให้สามีรู้ และรอคอยวันที่เธอกำลังจะได้พีอาร์ แล้วจะขอเลิกกับสามีไปอยู่กับกิ๊กค่ะ

นี่คือความเป็นจริงของชีวิตมนุษย์ปุถุชนที่ยังเต็มไปด้วย รัก โลภ โกรธ หลง ดิฉันไม่อาจวิพากษ์วิจารณ์ชีวิตของใครๆ หรือตัวตนของใครๆได้ ความสุขและทุกข์ในชีวิตคู่เป็นเรื่องอนิจจังค่ะ รักได้ ก็หน่ายได้เช่นกัน เราอาจทำเวรทำกรรมกับเค้ามา ไม่อาจรู้ได้ แต่จำต้องมาชดใช้กันในชาตินี้

ขอให้คุณเข้มแข็งนะคะ ลองพิจารณาทางเลือกในชีวิตว่า คุณจะตัดสินใจอย่างไร ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป หาความสุขอันเป็นอิสระทางใจแก่ตนดีกว่าค่ะ

 

ขอให้ผ่านพ้นไปได้นะขอรับ

 

หากยังไม่ได้สอบ citizen ก็น่าเป็นห่วงว่า green card จะหมดอายุเสียก่อน
นะคะ หากเราหย่ากันก่อนนัดสัมภาษณ์เพื่อต่อ green card อีกรอบ (ก่อนจะได้
สิทธิสอบ citizen) ก็เป็นที่น่าเสียดายโอกาสที่ได้มาอยู่ต่างประเทศ
ทำไมไม่ลองคุยกับเขาดูหล่ะคะ ว่าเราเลิกกันตอนนี้ก็ได้ แต่อย่างน้อยเพื่อ
ตอบแทนความรักภักดีของเราที่มีต่อเขาไม่เปลี่ยนแปลง ช่วยเราให้พ้นฝั่ง
โดยการรอให้เราได้สิทธิสอบเสียก่อน (อีกแค่ปีเดียวเอง) ระหว่างนั้น เราจะ
แยกกันทาง physical แต่ keep mailing address ให้อยู่ด้วยกันก่อน
ถ้าจะเรียกว่า open relationship in a way ก็อาจจะใช่ คือต่างคนก็ต่างมี
คนใหม่ไป แต่ keep marriage status on paper ไว้ก่อน
ไม่แน่นะคะ หากเขาได้รู้จักเนื้อแท้ของ ญ. Philippian คนนี้ อาจจะเปลี่ยน
ใจกลับมาทางคุณใหม่ก็ได้ อะไรที่ใหม่ๆ มันก็น่าตื่นเต้นเสมอ ระหว่างนั้นก็ขอให้
nice กับเขาไว้ก่อน เพราะอย่างไรก็อนาคตเรา แม้ไม่มีเขา เราก็ยังต้องทำมา
หากินเลี้ยงปากท้องตัวเอง เอาใจช่วยนะคะ

 

เขาเป็นผู้ชายที่ใช้ไม่ได้เห็นแก่ตัวมาก ขอให้คุณปล่อยเขาไปเถอะครับ อย่ารั้งตัวเสนียดไว้เลยจะเป็นทุกข์ไปเปล่าไ

 

ผมมีนิทาน เคยอ่านมา จําได้ไม่มาก ย่อให้ง่ายๆ มีพระ ธุดงส์ เจอหญิงสาว แล้วก็หญิงสาวร้องให้บอกว่า แฟนทิ้ง แฟน นอกใจ พระบอกว่า มันดีแล้วไม่ใช่รึ หญิงสาวเลยถามว่า ดียังไงอะค่ะ ก็ ดูก่อนโยม แฟนโยม ที่ทิ้งโยมเพราะว่าไม่รัก แล้วโยม จะไปรักคนที่ไม่รักโยมกันทําไมเล่า

 

<table border="0" width="100%"><tbody><tr> <td valign="middle"></td> <td valign="middle"> ปรัชญาพุทธกับคนรัก (ที่ไม่รักเรา)
« เมื่อ: 13 กันยายน, 2011, 09:04:37 pm »
</td> <td style="font-size: smaller;" align="right" height="20" valign="bottom">
</td> </tr></tbody></table> <hr class="hrcolor" size="1" width="100%">

​

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหญิงสาวคนหนึ่งผิดหวังในรักเนื่องจากคนรักของตนได้มาทิ้งไปจึงกำลังจะฆ่าตัวตาย

ขณะนั้นเองมีพระธุดงส์รูปหนึ่งผ่านมาพบเข้าจึงได้กล่าวให้สติกับสีกา ว่า "โยมจะทำอะไรรึ"

หญิงสาวตอบ

"อิชั้นจะฆ่าตัวตายเพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม มีแฟนๆ ก็มาทิ้งไปเจ้าค่ะ"

พระธุดงส์จึงได้เทศนาให้หญิงสาวฟังว่า

"เหตุใดโยมจึงต้องเสียใจเล่าในเมื่อคนที่ควรจะเสียใจควรจะเป็นแฟนของโยมสิ"

หญิงสาวหยุดคิดและถามกลับไปด้วยความสงสัยว่า

"ทำไมล่ะเจ้าคะ"

พระธุดงส์ตอบว่า

"ในเมื่อโยมมิได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญไปเลยน่ะสิ"

หญิงสาวตั้งใจฟังพระธุดงส์แล้วก็ตอบกลับไปว่า

"ไม่จริงหรอกค่ะดิชั้นสูญเสียแฟนอันเป็นที่รักยิ่งไปนะเจ้าค่ะ"

พระธุดงส์ตอบ

"โยม ได้สูญเสียคนที่มิได้รักและห่วงใยโยมซึ่งจะมีค่าอันใด แต่แฟนโยมซิที่สูญเสียคนที่รักและห่วงใยเค้าเช่นโยม ใครควรจะเสียใจกว่ากันล่ะโยม"

 

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจและคำแนะนำนะค่า วันนี้ตื่นสายเมื่อคืนไม่สบายหนักเลย จริงๆใจเราเองคงยังไม่นิ่งพอที่จะปล่อยวาง เพราะเรื่องราวต่างๆมันเกิดมาโดยที่เราไม่ได้ตั้งตัว และไม่คาดคิดมาก่อน มันก็เป็นการยากอีกเช่นกันในการตัดสินใจบางอย่างนะเวลานี้ มันมีหลายอย่างที่เราต้องคิด การกลับบ้านก็เป็นอีกหนทางที่คิดจะทำ แต่ก็เสียดายโอกาส หน้าที่การงานที่กำลังจะไปได้ดี ธุรกิจที่กำลังไปได้สวย หลายอย่างที่บังคับไห้เรายังต้องทนเพื่อแลกมาซึ่งโอกาสเหล่านั้น
บางครั้งความเหนื่อยหน่ายก็ทำให้ไม่อยากรับรู้อะไร การที่เขาเร่งวันขอหย่า ก็เพื่อที่จะพาผู้ ญ คนนั้นเข้ามาอยู่ด้วย การหย่าของที่นี่ มันไม่สามารถหย่าขาดกันได้ทันที มันต้องแยกกันอยู่เพื่อรอหย่าอย่างน้อยอีกหนึ่งปี การยื่นข้อเสนอ เพื่อขอเงินสักก้อนเพื่อเป็นการตั้งตัวนั้นเป็นไปได้ยาก เขาไม่เข้าใจหรอกว่า การที่เราตัดสินใจแต่งงานมาอยู่กับเค้านั้น เราต้องสูญเสียส่วนที่เป็นครอบครัว ญาติพี่น้อง สังคมเพื่อนฝูง ไว้ข้างหลังเพื่อมานับนึงไปกับเค้า แต่อยากขอบคุณทุกคำแนะนำและกำลังใจทีมีให้เป็นที่สุดค่า ก็หวังว่าตัวเองจะนิ่งและปล่อยวางได้ในที่สุด ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ใช้บ้านเกิดเมืองนอน

 

หันหน้าเข้าหาธรรมเถิดครับ ผมเลี้ยงลุกคนเดียวครับ2คนแม่เค้าไม่เคยมาสนใจครับทุกวันมีความสุขดีครับ ธรรมจะทำให้เจอความสุขอีกระดับที่คุณไม่เคยเจอ อาศัยเหตุที่เกิดมาพิจารณาว่าสิ่งทั้งหลายเป็นทุกข์ไม่เที่ยงครับ ผมไม่ได้เก่งนะครับแค่ทำตามที่พระพุทธองค์สอนไว้เท่านั้น

 

มาให้กำลังใจอีกหนึ่งเสียง เราอยู่เยอรมันนี เราอยากให้ทนไปก่อนถึงจะเจ็บปวดเพียงใด ทนก่อน ตราบใดที่เค้ายังไม่ทำร้ายร่างกาย ส่วนตัวคุณสวดมนต์ไหว้พระนั่งสมาธิ และสวดอิติปิโสเท่าอายุทำไปเรื่อยๆ คุณยังไม่หมดกรรมกับเค้า ตอนนี้คุณเครียด สับสน นอนก็นอนไม่ค่อยจะหลับ เสียใจ คิดมาก คิดเรื่อยเปื่อยตั้งแต่เรื่องอดีตยันปัจจุบัน บางครั้งเล่าเรื่องให้คนอื่นฟัง ฟังเพื่อนปลอบพอใจชื้น พอหลังจากนั้นอาการก็เหมือนเดิม บางครั้งอยากร้องไห้ หรือร้องไห้ในอก ตอนนี้พยามยามหาเพื่อนพูดคุยปรับทุกข์ หาคนที่ไว้ใจได้หน่อย แต่ของเราเวลามีความทุกข์ หลังจากสวดมานต์ไหว้พระเสร็จ เราพูดคุยปรับทุกข์กับพระพุทธรูป ลองดูนะไม่สงวนลิขสิทธิ์

 

ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นอุปสรรคนี้โดยเร็วนะครับ ถ้าผ่านพ้นไปได้จะทำให้หัวใจแกร่งขึ้นอีกเยอะเลยครับ
...หันหลังคืนฝั่ง พ้นจากทะเลทุกข์...

 

อดทน สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะจ๊ะสาวน้อย