ขายเหล้าบาปหรือเปล่า

ถ้ามีคนขายเหล้าแต่คนขายไม่ได้กินเหล้าทำเป็นอาชีพ คนขายนี่บาปไหมครับ:'(
เพระเคยได้ยินมาว่าถึงจะไม่ได้กินเหล้าแต่ขายเหล้าก็เหมือนเป็นการยุยงส่งเสริมคนกินศีลจะไม่บริสุทธิ์(tm-love)ขายจนเมา เอิ๊กๆๆๆ

 

พระพทธเจ้าทรงห้ามครับ
ไม่ควรทำ

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=2456&sid=a62ee03c9c0faa0b2b12cf815644534c

 

ก็บาปเหมือนเดิมนะครับ ผลที่ตามมาจะเกิดผลกระทบด้านปัญญา

 

ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน

เนื่องในวโรกาส พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ทรงพระชนม์มายุครบ ๗ รอบ ๘๔ พรรษา ในวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔ ข้าพระพุทธเจ้าขอน้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณที่พระองค์ท่าน มีต่อประเทศไทยมาตลอดพระชนม์ชีพ ของพระองค์ [www.marateebook.com]
กาญจนาภิเษก
ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ

 

ขายเหล้าบาปไหม

ผู้ถาม อยากจะถามว่า คนที่ขายเหล้าแล้วคนขายไม่ได้กินอย่างนี้เป็นการค้า คนขายนี่บาปไหมครับ...หลวงพ่อ
หลวงพ่อ คำว่า บาป แปลว่าอะไร?

ผู้ถาม บาปนี่...ชั่ว...ครับ
หลวงพ่อ บาปนี่ชั่ว ขายได้สตางค์ชั่วยังไง...รวย ความประพฤติ เขายังไม่ชั่ว แค่ขายอย่างเดียว ความประพฤติก็ว่า อีกส่วนหนึ่งต่างหาก

ผู้ถาม แต่ว่าสิ่งที่ขายนี่ ทำให้คนที่ซื้อไปเป็นโทษ
หลวงพ่อ ช่างมันปะไร...รู้แล้วเสือกซื้อไปทำไม

ผู้ถาม ตกลงไม่บาปใช่ไหมครับ?
หลวงพ่อ จะบาปยังไง...คือพระพุทธเจ้าทรงปรับว่าเป็น มิจฉาวาณิชชา เป็นการค้าที่ไม่สมควร เราจะไปพูดเกินพระพุทธเจ้านี่ไม่ได้ ใช่ไหม...อย่างขายปืนนี่ เราเป็นคนขายอาวุธ คนขายอาวุธไม่ได้บอกว่า เจ้าจงไปยิงคนนั้นนะ มันเรื่องเขาจะต้องมีการป้องกันตัวของเขาอย่างหนึ่งนะ การขายอาวุธอย่างหนึ่งนะ การขายสุราเมรัยอย่างหนึ่ง พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าเป็น มิจฉาวาณิชชา อุบาสกอุบาสิกาไม่ควรจะค้าขาย

แค่แนะนำไม่ใช่บาป ยังปรับโทษเขาไม่ได้เลย มันต้องดูเหตุดูผลว่ามันเป็นโทษได้ยังไง การค้าเขาไม่ได้กิน คนค้าเหล้าไม่ได้ เมาเหล้านี่ ใช่ไหม... จะต้องดูจุดตรงไปตรงมา ธรรมะนี่ต้องตรงไปตรงมานะ ก็อย่างมีคน ๆ หนึ่ง เข้าไปกรุงเทพฯ ที่ซอยสายลมแกมาถามว่า เชื้อโรคในร่างกายเป็นสัตว์มีชีวิตใช่ไหม...และการที่เราจะกินยาฆ่าสัตว์มีชีวิตในร่างกายไม่บาปหรือ?

ฉันตอบว่ายังไงรู้ไหม ฉันก็ตอบว่า คุณลงนรกแต่ผู้เดียวเถอะ ฉันเชื่อพระพุทธเจ้าอย่างเดียว ฉันไม่เชื่อคุณหรอก ใช่ไหมคุณ... ให้เขาลงนรกแต่ผู้เดียว นี่ของเราไม่ได้ลงด้วยนะ เชื้อโรคมีในร่างกาย รูปร่างมันอยู่ที่ไหนก็ช่าง เรื่องร่างกายของเรา เราทำให้ร่างกายของเราเป็นสุข ใช่ไหม... ไม่ใช่ร่างกายเกิดมาเพื่อเป็นพื้นฐานที่อยู่ของเชื้อโรค ต้องดูคำสอนแค่พระพุทธเจ้าสอน อย่าให้มันเลยไป ถ้าเลยไปนิพพานมันก็ต้องล่งอเวจี หรือลงอย่างดีก็ลงโลกันต์ก็เอากันแค่นี้ท่านสอน

พระพุทธเจ้าทรงเป็นสัพพัญญูอยู่แล้ว อะไรทุกอย่างที่พระองค์ไม่รู้น่ะ... ไม่มี ท่านบอกว่าวิชาความรู้ที่ตถาคตรู้ แต่ว่ามันไม่เป็นทางบรรลุมรรคผลตถาคตไม่สอน อย่างวิชาความรู้ทางวิทยาศาสตร์พระพุทธเจ้ารู้ไหม... ถ้าไม่แน่ใจให้ไปถาม ดร. อาจอง คนนี้ได้กรรม,น ได้ทิพจักขุญาณ เคยสอนลูกศิษย์ได้ทิพจักขุญาณเอยะ ต่อมาฝรั่งก็จ้างไปทำจรวดอะไรหว่า... มันพังเรื่อยต่อมาแกเป็นหนึ่งในร้อยของนักวิทยาศาสตร์ที่เขาคัดไว้ คือเขาคัดไว้ ๑๐๐ คน เธอเป็นคนไทยคนเดียว ในหนึ่งในร้อยของเขา

ทีนี้มาวันหนึ่ง เธอคิดว่าทำยังไง แก้กันอย่างไรมันก็ไม่หายมันก็พังเรื่อย และที่ข้างห้องที่พักมันก็มีเนินดิน ก็ไปนั่งอยู่ที่เนินดิน จิตสบาย ๆ ก็ขอบารมีพระพุทธเจ้า ขอสูตร เอาเพียงแค่แก้ให้หายไม่ได้ทำทุกอย่าง ปรากฏสูตรขึ้นมาในอากาศ แกก็รีบเขียนตามนั้นทันที และแก้ไขได้ เห็นไหม... เรื่องของจริงมันมีแต่ว่า เราทำให้มันถึง ความรู้พระพุทธเจ้ารู้ให้มาถึง รู้ให้มันจริง

ความรู้มีกี่อย่าง ๔ อย่าง
1. สุขวิปัสสโก
2. เตวิชโช
3. ฉฬภิญโญ
4. ปฏิสัมภิทัปปัตโต

ทั้ง ๔ อย่างนี้ให้มันครบ ถึงแม้จะครบอย่างละไม่ถึง ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ ก็ตาม จะมีผลเอยะแยะ ทีนี้พวกเราไม่ได้รู้จริง รู้แต่ข่าวเขาว่า ๆ จะเอาอะไรกัน ตำราเล่มนั้นท่านว่า ตำราเล่มนี้ท่านว่า พระองค์นั้นท่านว่า พระองค์นี้ท่านว่า พระองค์นั้นท่านรู้จริงหรือเปล่า...ใช่ไหม?

พระที่รู้จริง ๆ มีองค์เดียว คือ พระพุทธเจ้า พระอรหันต์มีรู้จริง แต่ไม่รอบรู้เท่าพระพุทธเจ้า ฉันยืนยัน อรหันต์ทุกองค์น่ะ รอบรู้ไม่เท่าพระพุทธเจ้า เพราะคำว่า “สัพพัญญู” ไม่มี จะมีสิ่งที่ไม่รู้ที่พระอรหันต์รู้แน่นอนไม่แพ้ใครก็คือ การละกิเลส แต่ความรู้รอบตัวนั่นยังก่อน

ถ้าถามว่า ถ้าอย่างนั้นพระอรหันต์ที่สอน ๆ ไม่สอนผิดหรือ ก็ต้องตอบว่า อรหันต์สอนไม่ผิดหรอก เพราะท่านจะสอนแค่ท่านรู้ ถ้าเลยรู้ท่านไม่สอน แต่อรหันต์ขั้น สุกขวิปัสสโก ท่ารู้แค่ไหน ท่านละกิเลสได้แน่ อรหันต์ต้องเป็นอรหันต์เหมือนกัน แต่ว่าความรู้พิเศษท่านรู้แค่ไหน ท่านจะสอนแค่นั้น ถ้ามากกินไปท่านบอกสิ่งนี้เกินวิสัยของท่าน

ถ้าไปถาม เตวิชโช หรือวิชชา ๓ องค์นี้จะรู้มากหน่อย ถ้าถามถึงเทวดา ถึงนางฟ้า ถึงพรหม ถึงมนุษย์ ถึงอะไรก็ตาม นรกสวรรค์ ท่านรู้หมด องค์นี้เห็นหมดทุกอย่าง คุยได้หมดทุกอย่างแต่ไปบอกท่านขอชวนไปเที่ยว ท่านบอกฉันยังไปไม่ได้ ฉันเห็นแค่นี้

ถ้าไปถาม ฉฬภิญโญ เข้า ฉฬภิญโญฉันเห็นได้ ฉันไปถึงได้ ทุกจุด ฉันทำได้ใช่ไหม... ไปถามความรู้ความฉลาดหนัก ๆ เกินไป ท่านบอกไม่ไหว ฉันมีความสามารถแค่นี้

ถ้าไปถาม ปฏิสัมภิทาญาณ ท่านบอกทุกอย่างฉันพร้อม แต่ต้องไม่เกินวิสัยของฉัน คำว่า “เกินวิสัย” คือเป็นวิสัยของพระพุทธเจ้านี่ ท่านทำไม่ได้ ใช่ไหม

ฉะนั้น ความรู้ในพระพุทธศาสนามี ๔ ขั้น ก็ทำให้มันจบ ๔ ขั้น ยังไม่ได้สักขั้นหนึ่งจะมาเบ่งว่ารู้ มันจะรู้ได้ยังไง โง่เง่าเต่าตุ่น และแต่ เลยตุ่นอีก...(หัวเรา) เขาว่า ๆ ๆ อ่านตำราที่นั่น อ่านตำราที่นี่ พระองค์นี่ว่าอย่างนี้ แต่ว่าทำไม หลักสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงสอน จริง เราทำไมไม่สนใจกัน ก็ไม่ยาก มันไม่มีอะไรยาก วันนี้ฉันพูดตามความเป็นจริงนะ วันนี้เอากันจริง ๆ


หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๑๐(ปัญหาการรักษาศีล)


.

 

สรุปว่าไม่บาป แต่ไม่ควรใช่ไหมครับ จะได้รับทราบข้อมูลไว้เผื่อสอนลูกหลาน เอ๊ะ ยังไงกันแน่(ping-love

แล้วมิจฉาอาชีวะ ที่กล่าวในหัวข้อว่าบาปแน่นอนก็ผิดน่ะสิครับ สับสนมากมาย ฟันธงหน่อยเร็ว@@@

 

ถ้าไม่บาป ก็แสดงว่าพ่อค้า แม่ค้าที่ขายเนื้อหมู เนื้อไก่ ก็ไม่บาปด้วยใช่ไหม เพราะเขาก็ไม่ได้เป็นผู้ฆ่า แต่สังเกตุดูนะ พวกที่ประกอบ มิจฉาวาณิชชา ร่ำรวยทุกราย เข่น สิงห์คอเปอเรชั่น , ไทยบริวเวอเรจ เป้นต้น

 

ไม่ดีคะขายของมึนเมา ตัวเองไม่ดื่มแต่ก็จะเมามึน นั่งไหนอยู่ไหนก็จะหลับ สัปหงกคล้ายคนเมา เดี๋ยวกรรมจัดสรร ลูกหลานจะเป็นคนขี้เมา กรรมเวรมีจริงนะคนรักคนใกล้ชิดจะเสพสิ่งมึนเมา คะบุญรักษาคะ

 

สรุปว่าไม่บาปแต่ควรละ หรือ บาปและควรละ

 

<TABLE class=tborder id=post5416710 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">วันนี้, 03:54 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#6 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->นายตถาตา<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5415811", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Jan 2010
สถานที่: สามัญสำนึก
ข้อความ: 797
พลังการให้คะแนน: 147



</TD><TD class=alt1 id=td_post_5415811 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->สรุปว่าไม่บาป แต่ไม่ควรใช่ไหมครับ จะได้รับทราบข้อมูลไว้เผื่อสอนลูกหลาน เอ๊ะ ยังไงกันแน่(ping-love

แล้วมิจฉาอาชีวะ ที่กล่าวในหัวข้อว่าบาปแน่นอนก็ผิดน่ะสิครับ สับสนมากมาย ฟันธงหน่อยเร็ว@@@<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->

</TD></TR></TBODY></TABLE>
ถาม: สงสัยพวกที่เขามีอาชีพที่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต พวกนี้เขามีกรรมต่อ ๆ กันมา ?

ตอบ: ก็มีอยู่ในลักษณะที่สืบเนื่องกันมาว่า เขาฆ่าเรา เราก็ต้องฆ่าเขาคืน มันก็ส่วนของปานาติบาตเหมือนกัน แต่ขณะเดียวกัน อย่าลืมโทสะจริตมันต้องมีอยู่ จะถูกฆ่ามันต้องมีอยู่สองอย่าง คือกลัวกับโกรธ กลัวนี้คือกลัวตายเป็นปกติตามสัญชาติญานของคนและสัตว์อยู่แล้ว ขณะเดียวกัน ก็โกรธว่าทำไมเขามาทำเรา ตัวโกรธนี้ถ้าหากว่ามันเป็นโทสะก็อาละวาดไปเฉย ๆ แต่ถ้ามันเป็นพยาบาทเมื่อไรก็จะเป็นจองล้างจองผลาญ จะตามไปเรื่อย ๆ ก็จะตามกันฆ่ากันไปฆ่ากันมาไปเรื่อย ๆ อย่างน้อย ๆ พวกนี้ก็มีกรรมปานาติบาตและโทสะจริตบวกกัน ต้องมาฆ่ากัน ต้องเอาเลือดเอาเนื้อร่างกายของคนอื่นมาขายบ้าง พระพุทธเจ้าเรียกว่า มิจฉาวณิชชา หากินในทางทีไม่ถูกต้อง ค้าขายในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

ท่านบอกว่า ขายสุรา ขายยาพิษ ขายมนุษย์ ขายอาวุธ ขายสัตว์มีชีวิต สัตว์มีชีวิตนี้ขายให้เขาฆ่าใช่ไหม ขายมนุษย์ สมัยก่อนเขาค้าทาส สมัยนี้ก็มีเหมือนกันประเภทหลอกเขาไปขาย ท่านบอกว่าผู้ที่เป็นพุทธมามะกะไม่ควรทำ อาชีพเหล่านี้อย่าไปยุ่งเลย ขายสุรา เราไม่ได้บังคับให้เขากิน แต่ว่าถ้าเราไม่สามารถตัดกำลังใจได้ มันก็เหมือนเราสนับสนุนเขาให้ทำความผิด ขายอาวุธ ขายยาพิษ เหมือนกัน ไม่ได้บอกให้ไปฆ่าคนฆ่าสัตว์ แต่มันเอาสิ่งนั้นไปใช้คนที่เขาไม่รู้ ถ้าเราทำกำลังใจได้ มาต่อว่าเรา โทษก็เกิดกับเขา ถ้าเราทำกำลังใจไม่ได้ มันก็เกิดโทษกับตัวเรา มันโดนทั้งขึ้นทั้งล่อง พระพุทธเจ้าท่านถึงได้บอก มิจฉาวณิชชา ๕ อย่าง ผู้เป็นพุทธมามกะไม่ควรทำ

ถาม: แล้วอย่างเป็นเพชฌฆาตล่ะเจ้าคะ ?

ตอบ: อันนั้นปาณาติบาตตรงเลย ถ้าเกาะความดีไม่ได้ไปนรกแน่ ...!

ถาม: ..................................

ตอบ: พระพุทธเจ้าตรัสว่า มิจฉาวณิชชา คือ การค้าขายที่ไม่สมควร เป็นการค้าที่ผิดทาง ประกอบไปด้วย ๑ ) ขายสุรา ๒) ขายยาพิษ ๓) ขายอาวุธ ๔ ) ขายมนุษย์ ๕ ) ขายสัตว์ที่มีชีวิต ท่านบอกว่า บุคคลที่เป็นพุทธมามกะไม่พึงกระทำด้วยเหตุ ๒ ประการ

ประการแรก - ถ้ารักษากำลังใจไม่เป็น จิตเศร้าหมอง จะลงนรกเสียเอง
ประการที่สอง – บุคคลทีไม่เข้าใจจะกล่าวจาบจ้วงว่า เป็นพุทธมามกะผู้รักษาศีล แล้วทำไมถึงสนับสนุนการขายการฆ่าอยู่อีก

เราไม่ได้บีบคอให้มันกินเหล้าสักหน่อย แต่เราขายเหล้า คนด่าเราอย่างนี้ จริง ๆ เรื่องของธรรมะตรงไปตรงมา คือคนกินถึงผิด แต่คนที่เขาไม่เข้าใจ เขามากล่าวหาจาบจ้วงอาจเป็นโทษแก่เขา อย่างเช่นว่า ยาพิษอย่างนี้ ยาฆ่าคน ยาฆ่าสัตว์ ฆ่าแมลง เราไม่ได้ฆ่าเอง เขามาซื้อจากเราไป แต่คนที่เขาไม่เข้าใจเขาว่าเราสนับสนุนในการฆ่า เรื่องของอาวุธก็เหมือนกัน ส่วนเรื่องของค้ามนุษย์ค้าขายคนนี้ทุเรศที่สุดอยู่แล้ว รู้ ๆ อยู่ใช่ไหม ขายสัตว์มีชีวิตนี้ ถ้าเขาเอาไปเลี้ยง ก็โดนกักขัง อาจอด ๆ อยาก ๆ ต้องทนทุกข์ทรมานมาก สร้างเวรสร้างกรรมเปล่า ๆ แต่ถ้าเขาเอาไปฆ่ากิน ก็ยิ่งบรรลัยใหญ่เลย


กระโถนข้างธรรมาสน์ฉบับที่ ๓๔


.

 

ไม่บาปแต่ควรละ

 

ขอขอบคุณเฮียปอที่ชี้นำครับ

 

อนุโมทนา สาธุ ... ขอขอบคุณ คุณตถาตา ด้วยครับที่ถามมา


ทำให้ผมได้ค้นหาคำตอบ (good)

 

ผมสงสัยครับ ทําไมผมดูยูทุป ลองไปหาดูนะ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=S7QaQ2B-fJ0]มหานรกขุม 5 วิบากกรรมผู้ขายเหล้าเบียร์ - YouTube[/ame]

เค้าบอกว่าบาป บางคนบอกว่าไม่บาป

 

ผู้ตั้งกระทู้คงได้คำตอบไปแล้วนะครับ ขออนุญาติเจ้าของกระทู้ถามต่อหน่อยครับ จะได้ไม่ต้องตั้งอีก ทานข้าวหมาก ผิดศิลข้อ๕ หรือเปล่าครับ ข้องใจครับ

 

http://<EMBED src=http://www.4shared.com/embed/435785834/6d469471 width=420 height=250 type=application/x-shockwave-flash allowscriptaccess="always" allowfullscreen="false"></EMBED>


03.บุพกรรม-มหานรก-โรรุวนรก+มหาโรรุวนรก+ตาปนนรก+มหาตาปนนรก@24 สิงหาคม 2520.mp3 - 4shared.com - การจัดเก็บแฟ้ม��

..........................................

๕. มหาโรรุวนรก

เหล่าสัตว์ที่มาอุบัติในนรกขุมนี้ ได้รับทุกข์ทรมานมากมาย ต้องร้องไห้
เสียงระงมไปทั่วทั้งนรก เพราะว่านรกขุมนี้ เต็มไปด้วยเสียงร้องครวญูครางของ
สัตว์นรกทั้งหลายมากยิ่งนัก มากกว่านรกขุมที่ ๔ ที่กล่าวมาแล้ว และการ
เสวยทุกข์โทษก็มากกว่ากัน ฉะนั้น นรกขุมนี้จึงได้ ชื่อว่า มหาโรรุวนรก =
นรกที่เต็มไปด้วยเสียงร้องครวญครางมากมาย

ความเป็นอยู่ สัตว์ผู้ไปเกิดในนรกขุมนี้ ต้องเสวยทุกขเวทนาดูน่ากลัวนัก
ต้องเข้าไปยืนในดอกบัวเหล็กซึ่งกลีบแต่ละกลีบคมเป็นกรด มิหนำซ้ำยัง
ร้อนแรงแดงฉานไปด้วยไฟนรกลุกโพลงในดอกบัวอยู่เนืองนิตย์ เผาไหม้ลัตว์
นรกซึ่งอยู่ในดอกบัวนั้ นตังแต่พื้นเท้าตลอดศีรษะ เปลวไฟแลบเข้าไปในทวาร
ทั้ง ๙ เผาไหม้ทั้งขัางในข้างนอก เพราะมีเปลวไฟร อนแรงร้ายกาจเช่นนี้ ท่าน
จึงเรียกชื่อนรกขุมนี้ อีกอย่างหนึ่งว่า ชาลโรรุวขะ = นรกที่เต็มไปด้วยเลียงร้อง
ครวญครางเพราะเปลวไฟ

สัตว์นรกทั้งหลายได้เสวยทุกข์โทษอย่างนี้ ก็ได้แต่กระวนกระวายด้วย
ความร้อนเข้าจับจิตจับใจ จข ัตายก็ไม่ตาย ถูกไฟเผาในดอกบัวด้วยอาการที่น่า
กลัวอย่างนั้นแล้วยังไม่พอ เพราะยังมีนายนิรยบาลถือกระบองเหล็กอันมีไฟ
ลุกโชนตีกระหน่ำบนศีรษะซ้ำเข้าไปอีกจนแตกยับ ถึงอย่างนั้นก็หาตายลงง่ายๆ
ไม่ เพราะอำนาจกรรมทำให้มีชีวิตได้ รับทุกข์ต่อไป กรรมยังไม่สิ้นเพียงใด ก็
ต้องทนทุกข์เลวยโทษอยู่ในนรกเพียงนั้น

อายุ เกณฑ์อายุของลัดว์ในมหาโรรุวนรกนี้ ๘, ๐๐๐ ปี เทียบกับเวลาของ
มนุษยโลกดังนี้ คือ เก้าร้อยสิบเอ็ดโกฏิหกล้านปี เป็นวันหนึ่งกับคืนหนึ่งของ
มหาโรรุวนรก ทีนี้อายุของเขา ๘, ๐๐๐ ปี ก็จงพิจารณาดูเถิดว่า จะเท่ากับเวลา
ของมนุษยโลกยาวนานเท่าใด

บุรพกรรม เมื่อก่อนเป็นมนุษย์ใจบาปหยาบช้า ลามกสกรกด้วยอกุศลกรรม ใจโหดร้าย ตัดศีรษะลัตว์และมนุษย์ ล่วงปาณาติบาตกรรมด้วยอำนาจของความโกรธ ทำโจรกรรม ทำชั่วดวยความอาฆาต ปล้นขโมยสิ่งของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ของพ่อแม่ ของพระอุปัชฌาย์อาจารย์ และของท่านผู้ทรงศีล ครั้น แตกกายทำลายขันธ์ จึงต้องมาเกิดทนทุกข์เสวยโทษอยู่ในนรกขุมนี้


************************************

ผมไปค้นนรกขุมที่ ๕ ... ได้ข้อความมาแบบนี้ครับ

ของ DMC สำหรับผมขอผ่านครับ

 

๕.สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวรมณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเป็นเครื่องงดเว้นจากการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทในสิกขาบทนี้ คำว่า "สุราและเมรัย" หมายถึง สุรา ๕ อย่าง และ เมรัย ๕ อย่าง ได้แก่

สุรา ๕ อย่าง ได้แก่

๑.ปิฏฐสุรา สุราทำด้วยแป้ง
๒.ปูวสุรา สุราทำด้วยขนม
๓.โอทนสุรา สุราทำด้วยข้าวสุก
๔.กิณณะปกะขิตตา สุราที่หมักเชื้อ
๕.สัมภาระสังยุตตา สุราที่ปรุงด้วยเครื่องเทศต่าง ๆ

เมรัย ๕ อย่าง ได้แก่

๑.ปุปผาสโว น้ำดองดอกไม้
๒.ผลาสโว น้ำดองผลไม้
๓.มธวาสโว น้ำดองน้ำผึ้ง หรือน้ำดองน้ำหวาน
๔.คุฬาสโว น้ำดองน้ำอ้อย
๕.สัมภาระสังยุตโต น้ำดองที่ปรุงด้วยเครื่องเทศต่าง ๆ

สิกขาบทนี้ เป็นสาหัตถิกประโยคเพราะดื่มหรือเสพด้วยตนเอง ไม่เป็นอาณัติกประโยค เพราะใช้ให้ผู้อื่นดื่มหรือเสพ



ข้าวหมาก กินแล้วเมา.... ผิดศีลครับ

 

เข้าใจแล้ว ขอบคุณครับ
พึ่งรู้ที่มาของDMCนะนี่ ขอผ่าน

 

ขอบอกเลยว่าบาปครับ ตัวอย่างเช่น
ช: ให้ตังไปทำแท้ง
ญ: ยอมรับและไปทำแท้ง
แต่ ช: ไม่ได้ทำแท้งมันบาปใช่ไหมละครับ

 

เกี่ยวกับการทำแท้งนั้น...

อืมนั่นสิน๊ะ ต้องถามต่อว่าการที่ ชายให้เงินไปทำแท้งนั้นเขารู้เห็นเป็นใจหรือไม่สนับสนุนหรือไม่ หรือว่าถูกยืมเงินโดยไม่รู้สาเหตุว่าเงินที่ยืมไปเพื่อวัตถุประสงค์อะไร :'( เอแล้วหญิงบาปหรือว่า หมอทำแท้งบาปล่ะ น่าคิด

ต้องรบกวนเฮียปอช่วยค้นหาอีกแรงแล้วล่ะครับ
ช่วยกันถามช่วยกันหาคำตอบนับว่าดีมาก ๆครับ สาธุ