สัมมาทิฏฐิสูตรว่าด้วยความเห็นชอบ

นั้นก็ชัดแล้ว

ตู่อย่างไรหว่า

ศึกษาอภิธรรม แต่ไม่เห็นกล่าวเจตสิกธรรม

สอนให้รู้ยวบๆ ย้อยๆ จะเป็นธรรมอะไรก็ไม่แสดง ไม่เอาซะอย่าง

ธาตุก็ไม่กล่าว ขันธ์ก็ไม่กล่าว ลักษณะโลภะก็ไม่กล่าว

คนฟังก็นำไปกำหนดรู้อะไรไม่ได้ ได้แต่

หลวงพ่อคะ มาส่งการบ้านค่ะ

เมื่อคืนมันยวบๆ แหวงๆ แล้วบลาๆๆๆๆๆ

แล้วว่า ภาวนาแจ่มนะ ออกมานอกๆนี่ อีกนิดได้แล้ว

แล้ว........

ปล่อยให้เป็นปริศนาต่อไป

นี่ผมก็กล่าวธรรมที่สอนนั้นแล ไม่ไปกล่าวตู่พระตรงไหนเลบ ท่านจะทำอะไรก็เรื่องของท่าน

 

เบื่อ พวกหลงตัวเองว่า รู้มากกว่า รู้มาก่อน

นี่คงสำคัญว่า พระท่านรู้อภิธรรมน้อยกว่าตน มีคุณธรรมอื่น
น้อยกว่าตนไปด้วยสิท่า

คุณเอ้ย อภิธรรมปิฏกนั้น ไม่ได้มีไว้เพื่อ สอนให้เอาไปภาวนา

แต่มีเอาไว้สอบสวนคำสอนบรรดามีทั้งหมด ไม่ให้มีอะไรเล็ด
รอดผิดเพี้ยนเข้ามาได้ พูดง่ายๆ หน้าที่หลักของ อภิธรรมคือ
เป็นไวยากรณ์ให้กับคำสอนอื่นๆ

ดังนั้น หากจะทำคำสอนให้เสียหาย ต้องเริ่มที่ ทำลายอภิธรรม
ลงก่อน หลังจากนั้นจึงแทรกคำสอนในสุตตันตะ ได้

แต่ อาหลง สำคัญผิดไง คิดว่า อภิธรรมนั้นสำคัญในเชิงภาวนา

ดังนั้น พระท่าน ท่านมาเริ่มจับตำราใหม่หมด อันนี้ไม่ใช่เพราะ
ท่านพึงเริ่มศึกษา แต่เป็นเพราะ ท่านประสงค์จะเขียนตำรา
เป็นภาษาอื่นกระมัง เลยต้องกลับไปที่ ไวยากรณ์บาลี ซึ่งก็ทำ
ให้ไม่พ้นต้องมาอ่านอภิธรรม ตามหน้าที่ของไตรปิฏกดังกล่าว
ไปแล้ว

 

ที่จริงเรื่องพวกนี้ ไม่อยากกล่าวหรอก สนใจแต่ธรรม

และการตั้งคำถาม แสดงเหตุ ถกธรรม ไม่ใช่สิ่งแตะไม่ได้ หรือเป็นเรื่องเสียหายอะไร

แสดงมาก็แก้ไป ถ้าไปโจมตีเปิดเวบด่าซื่อนี่ก็ตัวใครตัวมัน

 

คนเรามันก็แปลกแหะ ถามตัวเองหยกๆว่า กล่าวตู่อย่างไรหว่า

สุดท้าย พ่นออกมาหมดเลย สำแดงออกมาหมด

 

นั่นคนละประเด็น ตรงนี้ระดับซัวเจ๋งแยกแยะในส่วนได้อยู่แล้ว

เราหมายถึงในส่วนลึกๆของจิตใจ

 

ไม่ใช่เรื่องรู้น้อย รู้มากหรอกน้าเอก

คนศึกษา เขาก็รู้ ว่าผู้นี้ศึกษา หรือไม่ศึกษา โดยฟังจากทัศนะก็เข้าใจ

เรื่องสูงกว่า หรือ ต่ำกว่า นี้มันคนละเรื่องเลย

เป็นเรื่องฟังกันก็รู้ได้

และการศึกษานั้นมันน่าอายตรงไหน

ญาติโยมถวายพระไตรปิฏก คงไม่หวังมาตั้งให้ฝุ่นจับหรอก

นี่ก็ไปตีโพยตีพายซะใหญ่โต ว่าอาจารย์กรูไม่ศึกษาแล้ว อาจารย์กรูไม่ศึกษาแล้ว

วิ่งตะโกนมันทั่วเวปอยู่นั้นน่ะ อายบ้างไหม

 

ลึกของใจ ก็คงเหมือนน้าเอกน่ะ

ไม่ชอบให้ใครมากล่าวตู่พระพุทธองค์ ที่ผมเคารพ

 

กั๊ก อาหลงเอ้ย ไปเจอ จิตงอกลับ จิตรวม เสียก่อนซี่

แล้วจะรู้ว่า ไอ้ที่คุณบอกว่า ฟังไม่รู้เรื่อง ( ซึ่งผมบอก
ไปแล้วว่ามันเป็น 1-2-3 ที่คุณยังไม่เคยเห็น ) ตรงนั้น
ฟังยาก เป็นธรรมชาติ เพราะมันพ้นบัญญติ จิตที่ไวพอ
เท่านั้น ก็จะเรียนแบบ จิตสู่จิต อ่านจิตเหมือนอ่านตำรา

ดังนั้น จะใช้ปัญญัติอะไร อันนี้ โอเพ่นเลย

ก็มัน ต้นบัญญัติ แล้ว จึงไม่ต้องไปใช้คำสวยๆมากก็ได้
เว้นแต่จะมาทรงสัทธรรมไว้ ก็ต้องกลับไปอธิษฐานกัน

 

เชื่อสิ ว่า คนละเรื่อง

ผมไม่ได้ ปกป้องใคร เหตุเพราะว่า คนนั้นเป็นอาจารย์ เป็นคนที่ผม
รู้จักหรือไม่

ผมเคยแสดงอาการ มีพรรคมีพวก ด้วยเหรอ คุณก็เห็นมาตลอดนี่

 

................เอานะ ในฐานะ ที่ผมฟังมาบ้าง ผมว่า พี่หลงกล่าวเกินไปหน่อย เรื่องธาตุ ขันธิ์ สมาธิ รูป-นาม ท่านกล่าวแน่นอน....แล้ว เดี๋ยว นี้ กล้า วิจารณ์พระแล้วเหรอ ผมว่า ยั้งไว้หน่อย คงดี....เป็นกุศล

 

ซื่อจิงจิ้ง พ่อต๊ะติ้งโหน่ง

 

สภาวะธรรมนั้นมันมีอยู่ ยวบๆ ย้อยๆ ฟูๆ แฟบๆ

จะบอกว่าเป็นธาตุ วาโย หรือ ปฐวีที่ปรากฏให้ขณะนั้น ดูมันสิว่ามันไม่เที่ยง

ไปหลงธาตุกัน ก็ไม่เห็นแสดง

ผุ้แทงตลอด เขาตอบได้ แล้วสอนได้

หากบอกว่าเป็นคำพูดชาวบ้านให้เข้าใจง่าย

ผมถามหน่อย อาการฟูๆ แฟบๆ ทำไมไม่กล่าวไปว่าเป็นลักษณะลม เกิดพร้อมกับจิตที่โกรธ สังเกตุได้


นี่ก็ปล่อยให้งง ฟังกี่ทีก็งง คนก็ไม่มุ่งฟูๆ แฟบๆ

พุทธอง๕ืไม่เคยสอนให้ไปรู้อย่างนั้น

นี่ก็เรื่องจริง ไม่ใช่กล่าวตู่อะไร

 

ยังไม่ถึงเวลา แพทริก

เราคุยกับเอกวีร์อยู่

 

แหม............เตโช ขึ้น เชียว นะ!!!

 

สำคัญผืดแล้ว นี่ก้เอาธรรมนี่ล่ะมาคุย

เห็นผิด ก็เป็นหน้าที่ศิษย์ที่ต้องออกมาแก้

ก็ขํนธ์ ธาตุ อายตนะ อินทรีย์ วิบาก กุศล อกุศล ก็มาจากอภิธรรมทั้งนั้น

ไปสังเกตุให้ดีๆ ฟังให้ทุกแผ่น สังเกตุภูมิแล้ว เอาให้ลงตามปีให้ดี

 

อ่าว นี่ก็บอกแล้วว่า สงสัยอะไรให้สอบสวน ให้ไปนั่งใกล้

แล้วมันจะเข้าใจ ว่า เขาพูดอะไรกัน

เอาอย่างนี้

สมมติว่า อาหลงกำลังสอนให้ศิษย์ลงแปรงสีบนผ้าใบ ใช้วิธีสบัด
แปรงแบบแวนโก๊ะด้วยนะ

ขณะที่ศิษยกำลังได้อารมณ์แปรงเต็มที่ กำลังวืดๆ ว๊าดๆ แล้ว
คุณจะสอนยังไงให้เขาตวัดขึ้น ตวัดลง ให้มันพอดี ให้ฝีแปรง
มันพอดี

จะมานั่งพูดแบบว่า เธอต้องให้เนื้อสีแปรงเป็นน้ำชุ่มชื่น แล้ว
ใส่แรงใจเป็นดั่งเปลวไฟ กดทับกระทบรู้น้ำหนักถึงความแข็ง
ตึงอ่อนของผ้า ตอนยกขึ้นอย่าให้วาโยธาตุพาอาโปธาตุแล
ปฐวีรงควัตถุกระเด็นออกจากปลายภู่กัน

ผมว่านะ หากมันจะสอนขณะที่ลงแปรงนี่ ก็ต้อง กล่าวได้แบบ
อาจารย์เฉลมชัยเท่านั้นแหละ

ฮึดๆ จั๊ดๆ อูยยยยส์ ซี๊ดดดดส์ โอ้ย ใช่ เอา เอา เอ้าอีก

 

เบื่อจริง พวกเอาจิตงอกลับมาพูดเนี่ย

ก็บอกไปแล้วว่าเป็นภูมิพระอานาคามี

เพราะท่านวางกามคุณได้แล้ว กระทบอะไรก้ไม่ไปเอากลับมัน

ส่วนภูมิพระโสดานั้น ได้แต่คลายความเห็นผิด มีทิฏฐิวิสุทธิแล้ว

ที่งอก็มีเหมือนกัน แต่เป็นลักษณะของ หิริ โอตัปปะ ในขั้นศีล ศีลท่านจึงวิสุทธิ

ทีนี้การเจริญสติปัฏฐานเป็นปกติที่กระทบอารมณ์ ปัญญาดับอกุศล มันยก็เป็นตทังคปหาน

พุทธองค์ทรงถามพระอานนท์ว่าเธอระลึกถึงความดับวันละกี่ครั้ง

นี่ กิจของพระโสดาบัน และ กิจของผู้มีปกติเจริญสติปัฏฐาน

นี่ก็ไปเอามาเล่นมั่วไปหมด จนคนมันสำคัญตนผิดว่าจิตกูงอกลับต้องเป็นอย่างนี้

รูปนามยังไม่รู้อะไรเลย

 

หรืออีกนัยหนึ่ง คุณกับลูกศิษย์กำลังฝึกเอารถดิ่งลงจากยอดเขา

จิตรวมลง กำลังไหลลงสู่ความสงบเบื้องล่าง แต่ระหว่างนั้นมัน
เกิดสภาพธรรมต่างๆมากมาย ผ่านเข้ามากระทบ

คุณจะมานั่งสอนไหมนั้น ไม้ธาตุ นั่นวโยธาตุ นั่นเท้าขยับ
นั่นเบรคสูบส่งวาโยธาตุไปหม้อลมไปยังอาโปธาตุน้ำมัน
เบรดสักสองมิลลิลิตรแล้วให้หักปฐวีพวงมาลัยธาตุไปทาง
ขวา60องศานานพอจิตสองขณะแล้วตีกลับที่เดิมเพื่อหลบ
หลุดลึกนั้นแล้วออกมานอกๆนี่

หรือ คุณจะได้ เฮ้ยๆ โอยๆ นั่นๆ นี่ๆ แล้วมันลงไปจน
ถึงจุดหมายได้ อย่างปลอดภัย

 

ผมยืนตามนั้นน่ะ ว่าท่านยังเป็นผู้ศึกษาอยู่

และที่ขยาย ด้วยความเห็นตามทัศนะ ใครว่าปรามาส กล่าวตู่ ก็เป็นเรื่องปัญญาผู้นั้น

เราแสดงเหตุของเรา ก็พอแล้ว

 

โอย จิตงอกลับ อานาคามี นี่ๆ อย่าคิดเองสิคร้าบ

มั่นใจหน่อยว่า ลงนรกเรียบร้อยแล้วแน่นอน

เพราะ จิตงอกลับนี่ พระพุทธองคืณะบุชัดเจนว่า เป็น ต้นทางเริ่มต้น

หากไม่เจอจิตงอกลับ อย่าไปพูดถึงคุณธรรมขั้นต่ำว่ามี

ลองไปอ่านดูนะ