นิทาน เรื่อง "พญานาค"

พอเช้ามา....ไม่ลืมที่จะถามแม่บ้านเรื่องห้องข้างๆ ที่ติดกัน เพราะไม่อยากคิดไปเอง

พอเจอแม่บ้านก็ถามเลยค่ะ "แม่บ้านให้ใครมาพักข้างห้องเราหรือเปล่า?" แม่บ้านตอบว่า "เปล่าค่ะ" ห้องนั้นใช้เก็บของ "เราถามว่าห้องข้างๆ เรา ไม่ใช่ห้องเก็บของ สั่งว่าไม่ให้ใครพักไง" แม่บ้านบอกว่า "ห้องนั้นไม่ได้ให้ใครพัก ตอนนี้เป็นห้องเก็บจักรยานค่ะ"

อ้าว...แล้วใครหว่า????

 

ว่าแต่วันนี้จะได้ฟังนิทานจากคุณคะรุทาบ้างมั้ยหนอ...
เห็นแอบอยู่มุมถ้ำนานละ อิอิ

 

ว้าย.. ท่านสุมนา ช่างกล้าพูดนะ.. เซ็นเซอร์ ด่วนจ้า...

 

ไม่ทันแล้วค่ะพี่รั้ง ตอนนี้ออนแอร์ทั่วโลกแล้วค่ะ

 

ก็มันจริงอ่ะพี่รั้ง ทำไปได้...จะไปจะมาน่าจะบอกกันบ้าง วันไหนจับได้แบบจะจะนะ จะปล้ำซะให้เข็ดไปเลย อิอิ

 

555 ..เป็นแผน ท่านสุมนา เค้า ค่ะไม่ต้องโฆษณา ไปทั่วโลกเลย..

 

แผนอะไรคะ...งงงงงงงง
เราไม่ใช่คนซับซ้อน ง่ายๆ
เคลียร์ด่วนค่ะ

เรื่องแก้ผ้าไม่เห็นต้องอายอะไร ในเมื่ออยู่คนเดียว ห้องส่วนตัวไม่ใช่สาธารณะ แล้วเราก็ไม่ได้คิดอะไร นอกจากพิจารณากายสังขารของตัวเอง ว่านี้คือเนื้อ นี้คือหนัง ผิวชั้นบนเป็นหนังกำพร้า ถ้ดลงไปเป็นเนื้อผสมเลือดปนน้ำเหลืองนิดหน่อย ลึกไปลงอีกก็เป็นกระดูก ในกระดูกก็มีไขกระดูกผสมเลือด มีข้อต่อ ข้องอที่ถูกยึดไว้ด้วยเส้นเอ็น ถ้าแยกส่วนออกมาเป็นส่วนๆ ตัดมือออกมา มีนิ้ว 5 นิ้ว ตัดแขนออกมาเป็น 2 ท่อนฯ

โอ้ยเยอะแยะ พิจารณาได้เยอะ บางวันมองตัวเอง แล้วเห็นเป็นโครงกระดูกเลย ม้ันสวย มันงามตรงไหนวะ

 

พี่อ่านก็อายม้วนแล้วจ้า... ไม่กล้าต่อคำแล้ว

 

จะบอกอะไรให้นะพี่รั้ง อีกหน่อยไอ้เนื้อหนังมังสาก้อนนี้ มันก็จะกลายเป็นเถ้าถ่านไปในที่สุด คืนสู่ดิน น้ำ ลม ไฟ แล้วทำไมต้องอายด้วยล่ะคะ ในเมื่อวันข้างหน้า ก็จะไม่มีเรา ไม่มีเขา ไม่มีใครทั้งสิ้น

 

จะทักทาย แต่ยุ่งตั้งแต่เช้าเลยค่ะ..
ช่วงบ่ายต้องไปงานศพอีก..
3-4 วันนี้มีแต่คนที่รุ้จัก ทยอยจากไปเหมือนใบไม้ร่วงเลยค่ะ..
สัจธรรมจริงๆเลย....วันนี้แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ..
ว่างๆ จะมาเล่า บอกแล้วเรื่องสั้น แต่เรื่องมันยาววววว

 

พอดีมีคนสนใจสอบถามเข้ามา ก็เลยขอเสนอเรื่องราวของ พระแม่มหาลักษมีเทวี แล้วกันนะ

พระแม่มหาลักษมี มหาเทวี

"โอม ศรี มหาลักษมี เจ นะ มะฮา"

พระแม่มหาลักษมี มหาเทวีนั้น แรกเริ่มของเรื่องราวโดยย่อตอนหนึ่งว่า พระอินทร์ทรงช้างไอราพรตเสด็จท่องไปในนภาเวหา ได้พบพระมุนีทุรวาส พระมุนีได้ถวายมาลัยที่ทำด้วยดอกไม้จากสวรรค์ให้พระอินทร์ ซึ่งพระมุนีทุรวาสได้รับการถวายจากนางฟ้าที่สวยที่สุดในเมืองสวรรค์ ชื่อ เมนุกา

เมื่อได้รับแล้วก็นำไปวางไว้บนกระพองของช้างทรง ซึ่งเมื่อช้างทรง ได้สูดกลิ่นหอมของดอกไม้ ก็บังเกิดอาการคลุ้มคลั่ง ยกงวงขึ้นไปหยิบพวงมาลัยแล้วขว้างลงตรงหน้า กระทืบจนมาลัยแหลกไปในพริบตา

ฝ่ายมุนีก็ถึงกับโมโห ด้วยความเข้าใจผิด ถือว่าดูถูกกัน ให้กับมือแต่กลับให้ช้างมากระทืบเล่น เลยสาปให้พระอินทร์สิ้นฤทธิ์ พระอินทร์ได้ขอร้องให้มุนีถอนคำสาปเพราะพระองค์ไม่ได้เป็นคนสั่งให้ช้างทรงกระทืบดอกไม้ มุนีท่านก็ไม่สนใจด้วยอารมณ์โมโห หลังจากสิ้นฤทธิ์ก็ได้หาวิธีแก้ไข ได้ไปขอความช่วยเหลือจากพระพรหม ท่านก็ช่วยไม่ได้ ท่านแนะนำให้ไปหาพระนารายณ์

เมื่อไปถึงพระนารายณ์ทรงแนะนำวิธีถอนคำสาปให้ คือ ให้ไปหลอกพวกอสูรมาช่วยกันกวนน้ำอมฤตเพื่อดื่มแล้วจะได้เป็นอมตะ นี่เองเป็นที่มาของ พระแม่มหาลักษมี มหาเทวีได้จุติจากพลังศักติของ มหาเทวีศักติ (แบ่งภาคมาจากพระกรข้างขวาของพระมารดาแห่งจักรวาล หรือพระแม่อุมาเทวีนั่นเอง) ถือกำเนิดในช่วงการกวนน้ำอมฤต โดยผุดออกมาจากฟองของน้ำมหาสมุทร ซึ่งในการกวนนี้ได้ของวิเศษขึ้นมา 14 อย่างด้วยกัน

หนึ่งในนั้นลำดับที่ 7 ก็คือ พระลักษมี หรือ พระศรี นั่นเอง พระนางกำเนิดจากดอกบัว เสด็จออกมาจากกลางดอกบัว พระนางทรงมีพระวรกายสีทองเปล่งปลั่ง ทรงประทับนั่งบนดอกบัวบานสีชมพูซึ่งมีความสวยงามและได้เป็นเทพีแห่งความสวยงาม (เหมือนเทพีอโฟร์ไดร์ฟ ในนิยายเทพกรีก)

 

พระแม่มหาลักษมี มหาเทวี พระนางทรงเป็นเอกอัครมเหสีของพระวิษณุ (นารายณ์) ( Narayana ) พระผู้เป็นเจ้าซึ่งเป็นมหาเทพที่ชาวฮินดู และเหล่าสาวกผู้ศรัทธา

เชื่อว่าเป็นผู้รักษาไว้ซึ่งสิ่งต่าง ๆ พระแม่มหาลักษมี มหาเทวี คือ เทวีแห่งความสมบูรณ์ทุกสรรพสิ่งและความสวยงามทั้งหลายทั้งปวง พระแม่มหาลักษมี มหาเทวี (MahaLakshmi Mahadevi) นี้ปรากฏพระองค์ในพระสิริโฉมงดงามสูงส่งในฐานะพระเอกอัครมเหสีแห่งพระนารายณ์ผู้เป็นเจ้า พระแม่มหาลักษมี มหาเทวี ทรงสมบูรณ์พร้อมทุกสรรพสิ่งไปด้วย สิทธิ ความสันติ ความแข็งแกร่ง ความสมดุล ความมีฤกษ์ดี ความมั่งคั่ง ความสมบูรณ์ และความฉลาด เพราะว่า พระแม่มหาลักษมี มหาเทวีนี้ เป็น
สัญลักษณ์โดยรวมของทุกสรรพสิ่งที่ดีเหล่านี้ที่กล่าวมา

พระแม่จะปรากฏพระองค์ในรูปร่างของหญิงงาม ผมสยาย มีพระพักตร์ยิ้มแย้ม ทรงส่าหรีสีชมพู บางครั้งจะเห็นเป็นสีแดงบ้าง ทรงเทพอาวุธต่าง ๆ โดยส่วนใหญ่จะเห็นในลักษณะ 4 กร ทรงดอกบัว สองดอก พระกรขวาประทานพร พระกรซ้ายประทานทรัพย์สินโดยไม่มีที่สิ้นสุด

 

อนึ่งพระแม่ลักษมีมักจะอวตารไปเป็นชายาของพระวิษณุ (พระนารายณ์ผู้ดูแลรักษาโลก) อยู่ทุกครั้งไป เช่น พระวิษณุอวตารเป็น พระราม พระแม่ลักษมีก็ตามไปเกิดเป็น พระนางสีดา

ในปางกฤษณาวตาร พระวิษณุอวตารเป็น พระกฤษณะ พระแม่ลักษมีก็ไปเป็น พระนางรุกมิณี หรือ พระนางราธาเทวี

ในปางปรศุรามาวตารก็ไปอวตารเป็น พระแม่ธรณี ในปางวามนาวตารก็อวตารไปเป็น พระนางกมลา เป็นต้น

ตามคติอินเดียก็คือ พระแม่โพสพ เทวีแห่งพืชพันธุ์ ธัญญาหาร ซึ่งคติอินเดีย นั้นเป็นอวตารของพระแม่ลักษมี ในคติลักษมีแปดปางที่ชื่อ ปางธัญญลักษมี มีเทวลักษณะ 4–6 พระกร ขึ้นกับจิตรกรจะวาดออกมา โดยพระหัตถ์ทั้งสองด้านจะทรงรวงข้าวและธัญพืช

พระแม่ลักษมีเทวีทรงเป็นเทวีแห่งโชคลาภ ที่กล่าวกันว่าทรงอำนาจค้ำจุนอย่างวิเศษ!! มีบันทึกอย่างจารึก Junagdh Inscription ของ Skandagupta กษัตริย์รุ่นปลายของราชวงศ์คุปตะได้กล่าวว่า ด้วยอำนาจแห่งเทวีลักษมีนี่เอง ที่ทรงส่งเสริมอำนาจเทพสวามีคือ พระวิษณุ จนได้ชื่อว่า เทพเจ้าผู้บริหารโลก

การบูชาพระแม่ลักษมี จึงมีแพร่หลายทั่วไปในอินเดีย เพราะเชื่อว่าผู้ที่สามารถบูชาจนเป็นที่พอพระทัย เทวีลักษมีจะทรงประทานศิริและความมั่งคั่งให้อย่างน่าอัศจรรย์ใจทีเดียว

 

ไม่แนะนำให้หาองค์บูชานะคะ ใช้แค่ภาพก็พอ โดยส่วนใหญ่จะใช้ภาพที่ 2 ค่ะ

บูชาด้วยของหอม เช่น กำยานแห้ง ไม่แนะนำกำยานเปียกเพราะควันเยอะ, ดอกบัวสีชมพูหรือสีแดง ก็ได้ค่ะ กี่ดอกก็ได้ และผลไม้ที่มีรสหวานค่ะ

 

ไม่เข้าใจ...ทำไมถึงไม่แนะนำให้หาองค์บูชาอ่ะ

 

ส่วนใหญ่การบูชาเทพ เทพนั้นไม่มีตัวตน เป็นพลังงานชนิดหนึ่ง เมื่อจะทำพิธีบวงสรวงเทพ ที่เค้าสร้างเป็นองค์ลอยหรืออะไรก็แล้วแต่ เมื่อเสร็จพิธีแล้วจะต้องนำไปลอยน้ำ ไม่ได้มีไว้บูชาที่บ้าน

แต่องค์เทพที่อยู่ตามเทวาลัย ไม่เป็นไรค่ะ เพราะเทพเป็นพลังบริสุทธิ์ แต่มนุษย์ไม่บริสุทธิ์ อธิบายยังไงดีว้า... คืือเทพก็อยู่ส่วนเทพ มนุษย์ก็อยู่ส่วนมนุษย์ ไม่ปะปนกันจ้ะ

ตัวเราเองมีพระแม่อุมาเทวีเป็นองค์ในก็จริง แต่ก็ไม่เคยบูชาเป็นองค์ๆ เรามีแค่ภาพของพระแม่ที่พริ้นท์ออกมาจากคอม แล้วก็ใส่กรอบไว้ สวดน้ำด้วยคำบูชาองค์แม่ แล้วเช็ดภาพนั้นให้สะอาดและบริสุทธิ์ก่อนบูชา

บ้านหรือที่อยู่อาศัยของเราไม่ใช่ตำหนัก ไ่ม่ใช่ที่อยู่ของเทพเทวา จึงไม่จำเป็นต้องทำให้มันดูเข้มขลังเพื่อเรียกลูกค้า หรือดึงศรัทธาจากใคร เรารู้ของเราเองอยู่ในใจก็พอค่ะ

 

"ผลไม้ จากป่าวรรณคดี...."

 

เราไม่เห็นความสำคัญจำเป็นในการเบิกเนตร แม้แต่พระพุทธรูปที่เบิกเนตรกัน เบิกทำไม ทำไมไม่เบิกเนตรตัวเอง จะได้เห็นอะไรที่ชัดเจน ไม่โดนกิเลส ตัณหา อุปาทาน มันกินเอา

 

เข้าใจแล้วค่ะ