นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ในอรรถกถา สิริกาฬกัณณิชาดก กล่าวถึง พระธิดาของท้าววิรูปักษ์ ไว้ 1 องค์ ชื่อ กาลกรรณี

ขอคัดย่อบางตอนของอรรถกถา มาให้อ่านนะคะ

ครั้งนั้น ท้าวสักกะได้ตรัสว่า ในนครพาราณสี มีเศรษฐีชื่อว่า สุจิปริวาระ ในบ้านของเขาปูอาสนะที่ไม่เปรอะเปื้อนและที่นอนที่ไม่เปรอะเปื้อนไว้. เทพธิดาตนใดได้นั่งหรือได้นอนบนที่นั่งที่นอนนั้น เทพธิดาตนนั้นควรได้อาบน้ำก่อน

กาลกรรณีเทพธิดาได้สดับเทวโองการแล้ว ในขณะนั้นนั่นเอง ได้นุ่งห่มผ้าสีเขียว ลูบไล้เครื่องลูบไล้สีเขียว ประดับเครื่องประดับแก้วมณีสีเขียวลงจากเทวโลก เหมือนหินยนต์ ได้เปล่งรัศมีลอยอยู่บนอากาศในที่ไม่ไกลที่นอน ใกล้ประตูเป็นที่เฝ้าปรนนิบัติแห่งปราสาทของท่านเศรษฐี ในระหว่างมัชฌิมยามนั่นเอง.

เศรษฐีแลดูได้เห็นนาง พร้อมกับการเห็นนั่นเอง นางไม่ได้เป็นที่รัก ไม่ได้เป็นที่พอใจของเศรษฐีนั้นเลย. ท่านเมื่อจะเจรจากับนาง จึงได้กล่าวคาถาที่ ๑ ว่า:-

ใครมีผิวดำ และเขาก็ไม่น่ารักและไม่น่าทัศนา เราจะรู้จักเจ้าได้อย่างไร? ว่าเจ้าเป็นใคร? เป็นธิดาของใคร?

บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า กาเลน ได้แก่ สีเขียว.
บทว่า วณฺเณน ความว่า ด้วยสีของร่างกายและสีของผ้าและอาภรณ์.
ด้วยบทว่า น จาสิ ปิยทสฺสนา พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลายท่องเที่ยวไปโดยทาส และเทพธิดาตนนี้ไม่มีมารยาทคืออาจาระ เป็นผู้ทุศีล เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่เป็นที่รักของท่านเศรษฐี พร้อมกับด้วยการเห็นนั่นเอง.

ด้วยเหตุนั้นนั่นแหละ ท่านจึงกล่าวว่า เธอเป็นใคร?
อีกอย่างหนึ่ง ศัพท์ว่า กา จ ตฺวํ ได้แก่เจ้าเป็นใครล่ะ? นี้นั่นแหละเป็นปาฐะบาลีเดิม.

กาลกรรณีเทพธิดาได้ยินคำนั้นแล้ว จึงกล่าวคาถาที่ ๒ ว่า:-
ดิฉันเป็นธิดาของท้าววิรูปักษ์มหาราช เป็นผู้โหดเหี้ยม ดิฉันคือนางกาลีผู้ไร้ปัญญา เทพทั้งหลายรู้จักดิฉันว่าชื่อกาลกรรณี ท่านเป็นผู้ที่ดิฉันขอโอกาสแล้ว ขอจงให้ดิฉันขอพักอยู่ในสำนักของท่าน.

 

มันน่าน้อยใจมั้ยเนี่ย...(ว่าไง ว่าตามกัน เหมือนคุงครูดาวพูดเด๊ะเลย อิอิ)

(เพิ่งอาบน้ำมา...แต่ตัวก็ยังร้อนเหมือนเดิม...เซ็งตับเป็ดจริงๆ เล้ย)

 

คุณครู...มาทำให้เราเปิดเผยตัวตนซะหมดเลยวันนี้ ก๊ะเลยไม่มีอารมณ์หานิทานมาเล่าเลย
เล่นก่อหวอดเสร็จแล้วก็หาย ต้องไถ่โทษด้วยนิทาน 1 เรื่องค่ะ

 

เปิดเผยตัวตนตอนไหนจ๊า.. ยังไม่เห็น(ตัว)เลย จริงมั๊ยจ๊ะน้องมุ๊ก!
นี่คุณนาย.. เราไม่ใช่..? อะไรน้า ที่มันก่อหวอดเป็นอ่ะ ปลากัดมั้ง... (ดูท่าเราจะหลงๆลืมๆ แฮะ)

 

ลูกเพ่พูดถูกคั๊บบบบ

*****

น้องแหมบจ๋า...
เมื่อคืนได้ไปเที่ยวไหนบ้างเนี่ย ยังไม่เห็นเล่าเลยน๊ะ ง้อพี่ชายไม่สำเร็จหรือไงจ๊ะ

 

ว่างัยว่าตามกั๊น..ตามกันเด๊ะ :z7

 

คุณครูน่ะไม่ใช่ปลากัดหรอก แต่เป็นปลากะโห้...เล่ามาซะดีๆ เดี๋ยวนู๋ไม่รักนะ

 

นู๋บอกว่า..นู๋ไม่ค่อยฝัน ไว้รอนู๋ฝันก่อน..(นู๋จะเล่าให้ฟัง ๓ รอบ หลังอาหาร..จ้า ) ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้กับการออกไปท่องเที่ยว อยู่ในช่วงวัดใจอยู่ คือเมื่อคืนวันศุกร์ คุณคุรุวาโรนัดหมายไปเที่ยวที่มุกดาหาร โดยให้ท่องคาถาอิดทิ ริดทิ ฯลฯ เราก็แอบเอาไปท่องกับเค้าบ้าง ท่องแล้วจิตก็สงบเร็วเป็นพิเศษ (อาจจะเป็นด้วยการท่องคาถาที่ไม่คุ้น ต้องระมัดระวัง ไม่ให้ผิด จิตก็เลยไม่วอกแวก) พอสักพักหนึ่ง ได้ยินลมหวีดหวิว..วิ้ว ที่ข้างหู ตัวเริ่มขึ้นที่สูง เราก็นึกถึงบึงโขงหลง ...ท่ามกลางความกลัว ๒ ข้อ ข้อที่ ๑ กลัวไปไหนไม่รู้แล้วกลับไม่ได้ ข้อที่ ๒ กลัวการกระทำที่ไม่เชื่อครูบาอาจารย์ (ให้ดูกาย ดูใจ) ...เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ ก็เลิกสิคะ...นอนซะเลย อิอิ....

 

ปลากะโห้..เป็นงัยอ้ะ น่ากลัว..รึ ??? เอ..น่าเกลียดม้างงง.. งง ???? เราว่า เราน่ารักจะตาย(อยู่แล้ว)

 

คืนนี้ท่านประธานจะมามั้ยหนอ...งั้นพักโฆษณา...ขายยาก่อนน๊ะ อิอิ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...นานเท่าใดไม่ปรากฏ (และข้าพเจ้าก็ไม่อยากรู้ด้วยสิ)

สาวๆ กลุ่มหนึ่งกำลังอาบน้ำกันอย่างสนุกสนานในลำธาร จู่ๆ แขกไม่ได้รับเชิญ
ก็ปรากฏกายขึ้นตรงซอกหลืบของโขดหิน (คล้ายๆ กับโจรมุมถ้ำแถวๆ นี้อ่ะนะ)

หญิงสาวนางหนึ่งเห็นเข้า จึงหันไปบอกสาวๆ ในกลุ่ม จากนั้นทั้งหมดก็ขึ้นจาก
ลำธาร แล้วพากันวิ่งหนีกลับบ้าน

แขกไม่ได้รับเชิญทั้งสอง รู้สึกผิด จึงโผล่ออกมาจากที่ซ่อน พยายามจะกล่าว
ขอโทษ

หญิงสาวนางหนึ่งซึ่งวิ่งอยู่รั้งท้าย ทั้งยังใจกล้าและบ้าบิ่นเกินหญิงใด นางได้
ต่อว่าหนึ่งในแขก (ต่างเมือง) ที่ไม่ได้รับเชิญนั้นอย่างไม่เกรงกลัว จากนั้นก็วิ่ง
ไปสมทบกับบรรดาสาวๆ ซึ่งวิ่งนำไปก่อนหน้านี้แล้ว

แขกต่างเมืองผู้ถูกต่อว่านั้นไม่รู้สึกโกรธเลบสักนิด หากแต่กลับรู้สึกติดอกติดใจ
หญิงสาวนางนั้นแทบจะในทันที

 

แล้วงัย..แล้วงัย ????

 

โอ๊ยยย..หลอกให้อ่านซะแทบแย่..ที่แท้...ที่แท้ก็...:boo:

 

จะเล่าให้ฟังทำไมเนี่ย...ได้ประโยชน์มาก แต่สำหรับเรานะ...คาถาอะไรก็เอาไม่อยู่ เพราะนู๋ไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน อุ๊ย..ลืมตัวค่ะ จริงๆ ก็ชอบบ้างเหมือนกัน เล็กๆ เท่านั้น เวลานั่งสมาธิก็นั่งเพื่อสมาธิ ต้องการชำระล้างใจที่สะสมตะกอนอารมณ์ของแต่ละวันเท่านั้น ชาตินี้คงไม่เอาอะไรอีกแล้วมั้ง

เราไม่เชื่อหรอกว่าเธอไม่เคยฝัน แต่เธอไม่มีสติขณะหลับมากกว่านะ เมื่อตอนที่เราเล็กๆ เราเคยโดนยายดุว่าหลับเป็นตาย หมาเห่าเต่าหอนก็ไม่รู้เรื่อง

ตั้งแต่นั้นมา เวลาเราหลับเราจะตั้งสติฟังเสียงหมาเห่ากับเต่าหอน ว่ามันเป็นยังไง จนทุกวันนี้ก็ยังไม่เคยได้ยินเต่าหอนเลย แต่ได้มาอย่างนึงคือสติเวลาที่หลับ หูจะไม่เคยหลับเลย หูไวมาก ประสาทสัมผัสมันก็เลยรวดเร็ว โดยรวมประสาทสัมผัสของสัตว์ที่เร็วที่สุดไว้กับตัว นั่นก็คือ ตาเหยี่ยว จมูกมด หูค้างคาว...อิอิ

 

อ้าว...แล้วไอ้คนที่มันหลับ แล้วฝันได้ฝันดี ฝันได้ทุกคืน คืนละหลายเรื่องล่ะ
มันผิดปกติป่าวเนี่ย แถมหูไวด้วย ได้ยินอะไรนิด อะไรหน่อยไม่ได้ มันตื่นทู้กกกทีอ่ะ

 

เราเคยมีประสบการณ์เห็นภาพในสมาธิ ภาพที่เห็นมันชัดมาก ชัดเกินความชัดที่เห็นด้วยตาเนื้อซะอีก เป็นประสบการณ์ที่นั่งสมาธิครั้งแรกที่วัดท่าซุง โดยไม่ได้คิดว่าจะไปฝึกนั่งสมาธิด้วยซ้ำ เรามีเจตนาอีกอย่าง แล้วตั้งใจว่าจะหลบๆเลี่ยงๆ ไปทำอีกอย่าง แต่โดนจับไปเข้าห้องฝึกสมาธิ(มโนมยิทธิ..มั้ง) ฝันเราก็ฝัน แต่เป็นเรื่องสัพเพเหระมากกว่า ฝันที่เกี่ยวกับอดีตไม่ค่อยมี หรือเกือบไม่มีเลยก็ว่าได้...(จะปิดบังทำมั๊ย...ยิ่งอยากเอาใจ หานิทานมาเล่าให้สาวๆ ฟัง ..)

 

ฮ่าฮ่าฮ่า....ความพอดีไม่มีในโลก ...หุหุ อิอิ..(ก็มันขำอ้ะ...ขออภัย ไม่ได้ตั้งใจเยาะเย้ย..)

 

ฝันเค้าก็ไร้สาระนะ แต่อาศัยว่า "ขี้โม้" เก่งเท่านั้นแหละ อิอิ
ฝันที่เกี่ยวกับอดีต?...ก็ไม่รู้สิ..ยังพิสูจน์ไม่ได้อ่ะ เลยยังไม่ฟันธง
เพราะงั้น มันจึงเป็นแค่ "นิทานฝัน" ไงคะ คุงครู ^^

 

สำหรับเราถ้าวันไหนนอนหลับรวดเดียวเช้า ก็จะฝันเป็นภาพยนต์เลย ตื่นมาจำได้ทั้งเรื่อง
แต่ถ้าวันไหนตื่นสัก 3 รอบ ก็จะได้ละครสั้น 3 เรื่อง แต่จะจำได้เฉพาะเรื่องสุดท้่าย
แล้วมันรู้ด้วยนะว่าฝันเวลาไหน ถ้าเป็นช่วงตั้งแต่ 3 ทุ่มถึง 5 ทุ่ม เนี่ยเป็นฝันที่เชื่อไม่ได้มักจะฟุ้งซ่าน จะไม่จำ
ถ้าเป็นฝันช่วงเที่ยงคืน ถึงตี 2 นี่ก็ฮาฟๆ จำบ้างไม่จำบ้าง
แต่ถ้าเป็นฝันช่วงตี 2 ถึง ตี 5 เนี่ยชัวป้าบ เชื่อได้ร้อยเปอร์เซ็น
เหมือนตั้งระบบออโต้รันไว้ ป้อนโปรแกรมคำสั่งจำไว้ล่วงหน้าอย่างนั้นแหละ

 

วันนี้ต้องขอตัวก่อนนะจ๊ะ(มีฝันแล้วจะเล่าให้ฟังแน่น้อน..แน่นอน) พรุ่งนี้ตอนเช้าเค้ามาประเมินหน่วยงาน ตอนเย็นชาวบ้านวัดแจ้งเค้าจะประชุมเรื่องสร้างพลับพลาพระเจ้าตาก และหล่อพระบรมรูปพระองค์ท่าน พูดเรื่องนี้ก็แปลก ชาวบ้านนั่นแหละนะแอบเอาชื่อเราไปเขียนใส่ซองกฐิน ผ้าป่า เพื่อระดมทุนเพื่อการนี้ วันดีคืนดี ก็ถามเรา ว่าเพราะอะไร? จึงต้องไปทำเรื่องของพระเจ้าตาก แล้วเราจะตอบได้งัย ชวนเราไปแท้ๆ ... คนถามเราเรื่องนี้เยอะ พระก็ถามเยอะ เราก็ได้แต่ตอบว่า หนูไม่รู้ค่ะ (ไม่รู้จริงจร๊ง) จึงไม่แปลกที่พี่รั้งจะเข้าใจผิด ..ขออนุญาตไปทำงาน เอ.. หยุดทำงาน(บนฟ้า)ซักวันดีกว่า ดาว(ในฝัน)*****
ป.ล. ปล่าวลืม..เอ๊ย..ลืมไป ขอให้ชาวเมืองคุรุวาโรมีความสุข ทุกๆคน นะเจ้าคะ..

 

คืนนี้เป็นคืนเดือนแรมค่ะ ไม่ต้องทำงานบนฟ้า แล้วจะรีับนอนไปไหนเนี่ย กลัวหน้าเหี่ยวหรือคะ