นิทาน เรื่อง "พญานาค"

เคยได้ยินแต่ไม่เคยทำ จะแสบไหมนี่

 

แล้วเสียงที่มันดังบนฝ้าตอนสวดมนต์นี่มันคืออะไรคะ
คุณคุรุวาโรพอจะทราบไหม?<!-- google_ad_section_end -->

ตอบเท่าที่สัมผัสได้ครับ มีสัมภเวสีอยากให้คุณแผ่ เมตตาให้เขาบ้างครับ

นรินทร์ทิพย์ก็เป็นยักษ์สิครับ(ตอบแล้ว)

 

ยังไม่ตอบเลยเหมือนกันคะ ว่านรินทร์ทิพย์เนี่ย เป็นใครที่หิมพานต์?

 

...ถ้าเป็น..น้ำเปล่าจะแสบ..(เคยสำลักน้ำมั๊ยครับ..แสบแบบนั้น)

...ถ้าเป็นน้ำเกลือ..จะไม่แสบ..ครับ....

...ผมเคยเป็นมาก่อนครับ...

...ล้างบ่อยๆ...ทุกเช้าหรือก่อนนอนได้ยิ่งดี...อาการนั้นหายแน่นอน..ฟันธงครับ

 

อ๋อ...
ขอบคุณมากค่ะ ต่อไปจะได้แผ่เมตตาให้พวกเขาบ้าง
เราก็ไม่ค่อยได้แผ่เมตตาซะด้วย
(ชอบคิดว่าเราคงไม่มีกำลังพอจะแผ่บุญให้ใคร เพราะไม่ค่อยได้ทำบุญ)
ถึงว่า..ดังเกือบทุกครั้ง บางทีเวลาที่อยู่ในห้องดึกๆคนเดียว
ใจคิดจะนั่งสมาธิหรือสวดมนต์
ถ้าไม่มีเสียงบนฝ้าเพดาน ก็จะมีเสียงดังแก๊กๆตรงกระจกหน้าต่าง
เหมือนใครมาเคาะหรือปาก้อนกรวดเล็ๆมาโดน

 

สมุนา เขาสร้างรูปปั้นพญานาคขึ้นเมื่อใดครับ และทำไม ถึงสร้างครับ(พะเยา)

ดูแล้ว แปลกๆครับ ใครใส่ชุดเหลือง หนา วันอาทิตย์นะ ใส่นอนเสียด้วยครับ

แหม แล้วบอกว่าไม่ชอบสีเหลือง

 

555 มันเกี่ยวอะไรกับสีเหลืองเนี่ย ขอเหตุผลก่อนค่ะ

 

ต้องทำแบบผมสิ เวลานอนไม่ใส่เสื้อ

 

ตำนาน ความเชื่อ

หนองเอี้ยงนอกจากจะเป็นเรื่องเล่าในนิทานกว๊านแล้ว ยังมีตำนานเล่าว่าหนองน้ำแห่งนี้เป็นที่อยู่อาศัยของพญานาคนามว่า “พญาธุมะสิกขี” มาตั้งแต่สมัยพุทธกาล

พญาธุมะสิกขี ถือเป็นเจ้าแห่งหนองน้ำแห่งนี้ ครั้นเมื่อสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมาประทับที่บริเวณหนองเอี้ยง เมื่อฉันภัตตาหารเสร็จแล้ว พระอานนท์ได้เดินลงไปริมหนองน้ำ เพื่อตักน้ำมาถวายแต่พระพุทธเจ้า แต่กลับถูกพญาธุมะสิกขีขัดขวาง พร้อมแสดงความกร่างว่าข้าเป็นเจ้าของหนอง ทำให้พระพุทธเจ้าต้องลงมากำราบโดยแสดงปาฏิหาริย์เนรมิตพระวรกายให้สูงใหญ่กว่าพญาธุมะสิกขี

จากนั้นกว๊านพะเยาได้กลายแหล่งน้ำสำคัญในหลายด้านของจังหวัด ไม่ว่าจะเป็น ด้านการประมง การชลประทาน แหล่งท่องเที่ยว แหล่งประวัติศาสตร์ สถานที่พักผ่อนหย่อนใจ

นับได้ว่ากว๊านพะเยาคือเส้นเลือดหลักของชาวพะเยาอย่างแท้จริง

พญาธุมะสิกขีเมื่อเห็นในอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของพระพุทธเจ้า จึงเกิดความเลื่อมใสในพระพุทธองค์ พร้อมกับถวายตนเป็นผู้รับใช้ในพระพุทธศาสนา ซึ่งพระพุทธองค์ทรงตรัสว่า เมื่อตถาคตปรินิพพาน ล่วงไปได้ 5 พันปี ท่านจงมาสร้างรากฐานพระพุทธศาสนาไว้ที่หนองน้ำแห่งนี้

ครั้นกาลเวลาล่วงผ่านมาครบตามกำหนด พญาธุมะสิกขีได้แปลงเป็นบุรุษนุ่งขาวห่มขาวแล้วไปเล่าให้สองตายายผู้เลื่อมใสในพระพุทธศาสนาที่อาศัยอยู่ริมหนองฟัง พร้อมกับมอบทองคำจำนวนมากที่นำมาจากเมืองพญานาคให้สองตายายนำไปสร้างพระพุทธรูปขึ้น ซึ่งพระพุทธรูปที่สร้างนั้นก็คือ “พระเจ้าตนหลวง” พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองพะเยาที่ประดิษฐานอยู่ที่ “วัดศรีโคมคำ” ในตัวเมืองพะเยานั่นเอง

ความจริง

เมื่อกว๊านพะเยามีตำนานพญานาค ทางเมืองพะเยาจึงนำเรื่องนี้มาต่อยอด ด้วยการสร้างประติมากรรมพญานาคสีขาว 2 ตนหันหน้าเข้าหากัน โดยมีองค์พระธาตุสีทองตั้งอยู่กลาง (เข้าใจว่านี่คือองค์พระธาตุจอมทองจำลอง พระธาตุคู่บ้านคู่เมืองพะเยา) ณ ริมฝั่งน้ำในกว๊านพะเยา ตรงข้ามกับลานพ่อขุนงำเมือง

ประติมากรรมพญานาค 2 ตนนี้ เพิ่งสร้างขึ้นไม่นาน เมื่อสร้างเสร็จแล้วได้กลายเป็นจุดถ่ายรูปยอดนิยมของนักท่องเที่ยวขึ้นมาทันที และถือเป็นสัญลักษณ์ใหม่ของกว๊านพะเยา ที่เมื่อช่างภาพถ่ายภาพออกมา คนที่เคยผ่านตาจะดูรู้ทันทีว่านี่คือกว๊านพะเยา

 

กำลังส่งกระแสจิตกันอีกแล้วเหรอ...มิกกี้ไปรดน้ำต้นไม้ แล้วคนอื่นๆ ทำอะไรกันอยู่จ๊ะ

 

ผมหาเพลงฟังเพลิน ๆ ครับ + +

 

สะบายดียามเย็นครับ ท่านโปสแมน แหละทุกท่าน

แสดงว่าปลูกขึ้นง่าย เพราะได้รับคำยืนยันจากปักษ์ใต้

แต่ไฉนมาหลงเมืองกรุง อยู่ทรงบาดาล

นอกจากกระถาง จะเป็นถุงดำถุงขาว ก็ได้ล่ะเนาะ

</EMBED>

 

คาถานี้เป็นหนึ่งในหลายๆบทที่เกี่ยวกับการมนตพระปริตร. มนต์คุ้มภัย

คุณคุรุวาโร ต้องมนต์แล้ว ใจเต้นตึกตัก. เลยไหมคะ

 

คุณคุรุวาโร ต้องมนต์แล้ว ใจเต้นตึกตัก. เลยไหมคะ

รู้สึกว่าจะสนใจ เรื่องนี้จังเลยครับ ไม่หรอกครับ แต่คิดไปว่า...มากกว่าครับ

 

วัดภูพลานสูง
สถานที่ตั้ง บ้านหลักเมือง หมู่ 8 ต.นาจะหลวย อ.นาจะหลวย จ.อุบลราชธานี

สถานที่รับเสด็จพระบรมสารีริกธาตุ ในยุคกึ่งพุทธกาล

ความเป็นมาของวัดภูพลานสูง

วัดภูพลานสูง เป็นวัดสังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ตั้งอยู่้บนยอดเขาภูพลานสูง เทือกเขาภูจอง ห่างจากตัวอำเภอนาจะหลวยไปทางทิศตะวันออกประมาณ 4 กิโลเมตร อยู่ในการอุปภัมภ์ของชาวบ้านหลักเมือง ต.นาจะหลวย อ.นาจะหลวย จ.อุบลราชธานี สถานที่ตั้งของวัดเป็นเสนาสนะป่าที่บรรพบุรุษได้พยายามสืบต่อรักษาธรรมชาติ

เนื่องจากสถานที่ตั้งของวัดเป็นที่สัปปายะจึงมักจะมีครูบาอาจารย์สายกรรมฐานพาคณะศิษยานุศิษย์มาปลีกวิเวกใช้เป็นสถานที่ในการฝึกจิตอยู่เป็นประจำ ในสมัยที่ยังไม่เป็นวัดนั้น ก็จะใช้เป็นสถานที่ในการจัดงานปฏิบัติธรรมหลังจากออกพรรณา อันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติสืบมา

วัดภูพลานสูงจึงเกิดขึ้นจากความพยายามของบรรพบุรุษทั้งฝ่ายบรรพชิตและคฤหัสถ์ ครูบาอาจารย์ที่ได้มาสร้างวัดองค์แรกก็คือ พระครูวิบูลธรรมธาดา (กาว ธมฺมทินฺโน) อดีตเจ้าคณะอำเภอเดชอุดม ได้มาบุกเบิกหักร้างถางพง และสร้างเสนาสนะต่างๆเท่าที่จำเป็น ตั้งแต่ปี พ.ส. 2518 แต่เนื่องจากช่วงนั้นสถานที่แห่งนี้มีไข้มาลาเรียชุกชุม จึงทำให้เป็้นอุสรรคสำหรับการสร้างวัเป็นอย่างยิ่ง

เนื่องจากท่านได้รู้ว่าสถานที่แห่งนี้จะมีความสำคัญต่อไปในอนาคต เพราะในสมัยบรรพชาเป็นสามเณรท่านเคยได้ติดตามถวายการอุปัฏฐากพระครูวิโรจน์รัตโนบล (บุญรอด นนฺตโร) อดีตเจ้าคณะจังหวัดอุบลราชธานี วัดทุ่งศรีเมือง ผู้ไปทำการบูรณะองค์พระธาตุพนมในปี พ.ศ.2544 ได้พบคัมภีร์โบราณ (ต่อมาเทวดาได้นำคัมภีร์นี้มาถวายหลวงพ่อภรังสี) จึงทำให้ได้ทราบถึงคำพยากรณ์ในคัมภีร์นั้นว่าจะมีพระบรมสารีริกธาตุเสด็จมาที่วัดภูพลานสูงแห่งนี้ในอนาคต จึงได้มอบหมายให้พระครูวิบูลธรรมธาดาซึ่งเป็นสามเณรในสมัยนั้นสร้างวัดภูพลานสูงเพื่อรองรับพระบรมสาีรีิริกธาตุ ตามที่ทำนายไว้ในพระคัมภีร์ ท่านจึงได้ดำเนินการสร้างวัดมาด้วยความยากลำบาก ในอดีตคณะสงฆ์ได้พยายามผลักดันที่จะก่อสร้างพระพุทธรูปองค์ใหญ่ หันพระพักตร์ไปทางประเทศกัมพูชา ประเทศลาว และประเทศไทย เนื่องจากสถานที่ตั้งของวัดอยู่ระหว่างชายแดนทั้ง 3 ประเทศ แต่ก็ไม่สามารถที่จะดำเนินการสร้างได้ วัดภูพลานสูงก็ตั้งอยู่ในกฏของความไม่เที่ยง (อนิจจัง) เช่นเดียวกัน อยู่ในยุคเสื่อม ยุคเจริญมาตามลำดับ บางปีก็ขาดแคลนพระภิกษุผู้อยู่จำพรรษา

ในปี 2542 ชาวบ้านหลักเมือง จึงได้พยายามพร้อมใจกันกราบอาราธนาให้หลวงพ่อภรังสี ซึ่งประจำอยู่ที่วัดป่าบ้านคำบอนในสมัยนั้น ขึ้นมาดูแลวัดภูพลานสูง นำพาสาธุชนบูรณะปฏิสังขรณ์สืบต่อไป ท่านจึงได้จัดส่งพระลูกวัดขึ้นมาพำนักจำพรรษาดูแลเสนาสนะ คือ พระอาจารย์วิทย์ ปคุโณ หลวงปู่พูน สนฺตจิตฺโต สามเณร จำนวน 2 รูป โดยมีพระครูสุนทรสารวัฒน์ (สุนทร สุนฺทโร) เจ้าคณะตำบลตูม เป็นประธานที่ปรึกษา เมื่อออกพรรษาพระภิกษุ สามเณรก็ไม่สามารถอยู่ต่อไปได้ เนื่องจากลำบากด้วยปัจจัยสี่ การเดินทางสัญจรขึ้นลงก็ลำบาก จึงพากันลงจากวัดภูพลานสูงไปพักจำพรรษาที่อื่น

มาในปี พ.ศ.2543-2545 หลวงพ่อภรังสี จึงได้ขึ้นมาดูแลพัฒนาปรับปรุงนำร่อง 2 ปี โดยได้บุกเบิกถนนขึ้นสู่วัดจัดระบบระเบียบต่างๆ ทำความสะอาดอาณาบริเวณและ มอบหมายให้พระลูกศิษย์ดูแลแทน ส่วนท่านเองได้กลับไปจำพรรษาที่วัดป่าคำบอน

ต่อมาพระลูกศิษย์ก็ไม่สามารถอยู่จำพรรษาได้ จึงทำให้ท่านขบคิดว่า ทำไมวัดภูพลานสูงถึงไม่มีพระภิกษุสามเณรอยู่ได้ ท่านจึงขึ้นมาดูแลด้วยตัวท่านเองในปี พ.ศ. 2547 ก่อนเข้าพรรษาได้สร้างกุฏิขึ้นหนึ่งหลัีง เพื่อใช้เป็นที่พำนักจำพรรษา

 

ที่เขาสนใจ คงเพราะเขากำลังลุ้น อิอิ

 

สวัสดีคะ ท่านประธาน พี่นุ๊ก พี่มิก และชาวเมืองปยานาคทุกคน

แวะมาอ่านนิทานคะ

 

คุณนุ๊ก
ถ้าผู้หญิงในรูปที่วงเอาไว้เป็นของจริง
ก็น่ากลัวมากค่ะ หลอนแท้...

 

ของจริงค่ะ เป็นภาพถ่ายติดวิญญาณที่กำลังฮือฮา

 

Camera360 ผมก็เคยโหลดมาใช้ (โปรแกรมฟรี) มีลูกเล่นผีแบบนี้ด้วย มันจะอยู่ข้าง ๆ ไม่อยู่ตรงกลาง แต่ก็ไม่แน่ในนักว่าจะใช่โปรแกรมนี้รึป่าวนะ