นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ไม่ขาดสติ แต่ว่าขาดสตางค์ทำอย่างไรดีละ

 

เรามีพระพิฆเณศสีน้ำตาลออกดำๆ นะ ทีแรกมีองค์สีทองแต่ให้เพื่อนที่มาจากออสเตรเลียไป เพราะเห็นว่าเค้าชอบก็เลยให้ไปเป็นที่ระลึก แล้วก็ไปหามาอีกที่ถนนคนเดิน ทำจากปูนปลาสเตอร์แล้วก็พ่นสี ไม่ได้ไปหามาจากวัดไหนหรอก เป็นของนักศึกษาที่เค้าทำมาขาย ก็เห็นว่าน่ารักดีและก็ช่วยเหลือนักศึกษาด้วย ก็เลยซื้อมาองค์ละ 50 บาท ขนาดก็กำลังพอเหมาะ

 

ขาดสตังค์ก็ต้องทำงานซิจ๊ะ ทำแล้วได้มาแล้วก็อย่าใช้จ่ายสุึรุ่ยสุร่าย ฟุ่มเฟือย วางแผนการใช้เงินให้รัดกุม ไม่สิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์ เลือกเฉพาะที่สำคัญจำเป็นในชีวิตก็พอ คนเราต้องการเพียงปัจจัยสี่ ในการดำเนินชีวิตให้อยู่อย่างปกติสุข ปากเีดียวท้องเดียว ไม่สิ้นเปลืองอะไรมากมาย ยกเว้นนำสตังค์ไปใช้จ่ายนอกระบบเท่านั้นเอง มันก็เลยมะพอ

 

สวัสดีค่ะ.. คุณนุ๊ก & คุณมุ๊ก และชาวปยานาคเมืองคุรุวาโร ทุกท่าน...

 

หวัดดีที่รัก...แคล้วคลาดปลอดภัยกลับคืนสู่นครคุรุวาโร แล้วหรือจ๊ะ
ทวงของฝาก ถ้าไม่มีจะงอลลลนะ จะบอกให้

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ดาว*
สวัสดีค่ะ.. คุณนุ๊ก & คุณมุ๊ก และชาวปยานาคเมืองคุรุวาโร ทุกท่าน...
</TD></TR></TBODY></TABLE>

กล่าวถูกต้องแล้ว...^^

 

จ้า..คุณนายสามโลก แต่เราเป็นเพียงอาคันตุกะนะจ๊ะ ไม่ใช่ชาวเมืองคุรุวาโร(กะจะอิ๊บเค้าเข้าเมืองสิท่า..ดีนะเนี่ยะ ที่เรายังไม่ขาดสติ ยังระลึกตัวได้อยู่) สำหรับของฝากจากอุบลฯ อยากได้อะไรล่ะจ๊ะ หมูยอหรือแหนมเนือง..เด๋วจัดให้.. ทั้งสองศรีพี่น้องนั่นแหละ

 

เราไม่ได้เข้ามาเยี่ยม ๓ วัน กลับมาอีกครั้ง เห็นคนเข้ากระทู้แล้วน่ากลัวเนอะ เกือบ ๒๐ คน แน่ะ.. เหมือนมีคนแอบอยู่มุมถ้ำเยอะเลย เฮ้อ..! พูดถึงใครลับหลังคงไม่ได้..

 

อาหารทางกายมะอยากได้ เรามีเยอะแล้ว แต่ขาดอาหารใจให้ได้หรือเปล่าจ๊ะ หวานขนาดนี้ ไม่รักให้มันรู้ไปซิ

 

ท่านสุมนาเทวี..เจ้าคะ ช่วยขยายความหน่อยนะจ๊ะ (คงต้องเตรียมแถลงข่าวอีกแล้วเรา..) ระยะนี้ฝนก็ตกบ่อย ฟ้าฝนก็น่ากลัว น้องมุ๊ก..อยู่ที่หนาย.ยย ? โปรดมาช่วยพี่ดาว..ณ บัดเดี๋ยวนี้ เถิด (ดาวขอร้องฮ่ะ..)

 

นิทานมา...ความช่วยเหลือจึงไปนิ ^^
(เอาตัวประกันมาก่อน )

 

ก็มันคิดถึงอ่ะ ทำไงได้
แล้วก็ไม่ต้องมาเนียนนะ สัญญาว่าจะเอาอะไรมาฝาก...
เรื่องเล่าจากอุึบลพร้อมรูปถ่าย จะได้รู้ว่าคุณครูนอกใจหรือเปล่าาาา

 

ขอตัวช่วย..(มาซ้ำ..จริงจริ๊ง) ไปอุบลครั้งนี้ มีฝันมาฝากน้องนุ๊ก ๑ เรื่อง มีความบังเอิญ หรือแสงเงา มาฝากน้องมุ๊ก ๑ เรื่อง (น่ากลัวนะ..จะบอกให้ จะดูหรือปล่าว) ..เริ่มที่ฝันก่อนเลยละกัน

 

งั้นก็รีบจัดหนักๆ มาเลยนะคะ "พี่ดาว (ของน้อง)" (k)

 

เราเดินทางออกจากอุทัยธานี เกือบสามโมงเช้าแล้วมั้ง ไปถึงสีคิ้ว(โคราช) เกือบบ่ายโมงแน่ะ ขนาดใช้ GPS นะเนี่ยะ(บางช่วงไม่เชื่อน้อง G) ไปถึงศรีษะเกษเกือบทุ่มแล้ว ตั้งใจว่าจะไปร่วมฟังพระคืนสุดท้ายให้ได้ เมื่อไปถึงพระก็เริ่มพิธีสงฆ์ไปแล้วเล็กน้อย เราถึงวัดฝนก็ตกมาก เปียกมะล่อกมะแล่ก เหมือน..? (กรุณาอย่านึกภาพประกอบ) หลังจากเสร็จพิธีเรียบร้อยแล้ว ก็เข้าที่พัก(หลานจองโรงแรมไว้ให้) ...แม่ น้อง และหลาน นอนแบบกลัวๆ กันบ้างตามประสา แต่เรานอนคืนแรกที่อุบลนี้ หลับสนิทดีมาก...แล้วก็ฝันว่า (เฮ้อ..! แค่เกริ่นนำ ก็เหนื่อยแล้วแฮะ)

 

.................................................................................
เล่าความฝันแทนได้มั้ย ครับ

 

เราไปอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นลานโล่ง แล้วมีคนอยู่ด้วยกลุ่มหนึ่ง ไม่มากนัก ประมาณ ๕-๖ คน ด้านหน้าที่เรายืนอยู่ มีพระสงฆ์ ๓ รูป แล้วพระสงฆ์ที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าคณะ ได้พรมน้ำมนต์ให้กับคนที่อยู่ด้านหน้าเรา (เราเป็นคนที่ ๒) เราก็เลยได้เห็นก่อน ซึ่งการพรมน้ำมนต์ของพระท่านนั้น คือ มีอะไรหล่ะ มัดหญ้าคาแหละ แต่เป็นหญ้าคาที่บางๆ เบาๆ อ่อนๆ ประมาณนี้ แล้ววิธีการพรมคือ เคาะที่ศีรษะเลย ๑ ครั้ง เบา ๆ พอจะมาถึงเรา ตอนแรกเราก็ลืมตาดูอยู่ เหมือนกับจะคอยระวังว่าพระท่านจะเคาะหัวเมื่อไร แต่นึกอีกที หลับตาดีกว่า แล้วทำความรู้สึกให้อยู่กับตัว เมื่อพระท่านเคาะหัวเราเบาๆ เราก็รู้สึกตัวเด่นชัด เห็นตัวชัดด้วย ...ตื่นเช้าก็เลยจำฝันได้แม่นยำ(ฝันแบบมีความรู้สึกร่วมด้วย) ถ้าฝันครั้งนี้เป็นเรื่องดี เป็นสิ่งที่มีมงคลต่อชีวิตและการปฏิบัติธรรม ก็ขอยกให้น้องนุ๊ก น้องมุ๊ก และปยานาค ชาวเมืองคุรุวาโร ทุกท่าน...นะคะ

 

ได้ค่ะ...เชิญเล่าเลยค่ะ จะรออ่านนะคะ

 

Gps. เนี่ยบางทีมันก็เชื่อไม่ค่อยได้นะคะ เพราะว่ามันแนะทางใกล้ๆ แต่บางทีก็เปลี่ยวก็มีค่ะ. พลอยเคยไปไหว้พระธาตุพนม ที่นครพนม. เชื่อgpsเนี่ยเเล่ะ. พาไปซ่ะหาไฟที่ถนนไม่ได้ไป50-100กิโลขึ้นไปค่ะ. ขับไปก็ทำใจชื่้น เอาน่าอีก20 โล. ก็น่าจะถึง ปถมขากลับพาลัดเข้าป่าช้าหลังวัดที่ชัยนาท. ช่วงปีใหม่ไงคะรถติดขนาดเลยเชื่อgps. กว่าจะออกจากดินลูกลังขวามือก็ป่าช้า. ที่กลัวสุดคือจะมีโจมาปล้นเราไหมน้อออ. ตีสองแล้วยังอยู่ชัยนาท. ถึงชลบุรีบ้านคุณแม่ก็หกโมงเช้า. จำให้เหมาะเลยค่ะ ต้องดูทางดีๆนะคะ เป็นห่วงทุกท่านค่ะ

 

สำหรับภาพ (บังเอิญ หรือแสงเงา)...ก็คือว่า งานศพพี่ชายเราจะเริ่มพิธีบ่ายสองโมง ตอนเช้าเราก็ไปกราบหลวงปู่ชาที่วัดหนองป่าพง เมื่อเข้าไปในวัดพระธาตุหนองบัว(เจดีย์พระธาตุที่วัดนี้จะสร้างสวย คล้ายพุทธคยา กลางคืนจะมีไฟส่องไปที่องค์เจดีย์) คืนแรกที่เข้าไปที่วัดแล้วฝนตก เมื่อฝนหยุดตกนะ สามทุ่มกว่าแล้วมั้ง จะเห็นท้องฟ้ารอบๆ องค์เจดีย์พระธาตุว่างๆ แต่ที่บนยอดเจดีย์ จะมีกลุ่มก้อนเมฆสีขาว ลอยอยู่เฉพาะบนยอดเท่านั้น เสียดายไม่ได้ถ่ายภาพ มาให้ดู เล่าเรื่องต่อดีกว่า.. พอเริ่มพิธี ก็เคลื่อนศพไปไว้บนเมรุ เกือบบ่ายสองโมงแล้ว พอตั้งเรียบร้อย เราก็ให้ลูกชายไปถ่ายภาพ เพื่อเก็บไว้ให้แม่ของเราดู ยามที่ระลึกถึงพี่ชายในภายหลัง เมื่อถ่ายภาพเสร็จ เราก็ตรวจดูภาพว่า มือโปร(เหมือนแม่หรือปล่าว) ผลงานก็พอใช้ได้แฮะ มันก็มีภาพที่ถ่ายติดดวงไฟ บนโลง ที่สว่างจ้ามากๆ ภาพอื่นๆ ไม่มี เราก็เลยให้น้องสาวดู ว่ามันเป็นเรื่องของดวงจิต(มั้ง) น้องก็ทำท่างงๆ เราก็ว่า ก็ลองไปถ่ายภาพใหม่สิ พิสูจน์กันว่ามันคืออะไร จะถ่ายติดมั๊ย เค้าก็ชวนหลานไป แล้วไปพิสูจน์ถ่ายภาพกันสองคน ก็มีภาพที่ถ่ายติดดวงไฟ ๓ ภาพ (ดวงไฟอยู่กันคนละตำแหน่ง) ต้องบอกว่าเป็นการถ่ายภาพกลางวัน ไม่มีไฟฟ้า และอยู่บนเมรุ แสงแดดส่องไม่ถึง จะเอาภาพถ่ายขึ้นโชว์ประกอบ ก็เกรงว่าสมาชิกจะรู้สึกไม่ดี(คล้ายกับไม่มีความสุข) เพราะเป็นภาพบนเมรุ แล้วอาจจะติดตา นำเอาไปคิดไปนึกต่อ อย่างไรก็ตาม ก็แล้วแต่น้องมุ๊ก จะพิจารณานะจ๊ะ..