นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ต้นพิกุลในโบส์ถเนี่ย ไม่เว้นค่ะ นกกินได้เราก็กินได้

พอเลิกเรียน จะต้องเข้าไปในโบส์ถ เพื่อไปเดินเก็บดอกพิกุลที่ร่วงอยู่บนดิน เอามาร้อยเป็นกำไลบ้าง เป็นแหวน เป็นสายสร้อยบ้าง ตามประสาของเด็กผู้หญิง ชอบกลิ่นหอมเย็นๆ แล้วก็ไม่ลืมเก็บลูกพิกุลที่แก่จัดแล้วร่วงลงดิน เอามากิน มันหวานๆ มันๆ ทีแรกก็ไม่กล้ากินเพราะสีมันจะออกส้มๆ แดงๆ กลัวมีพิษ แต่เห็นรอยที่นกมันจิกกิน ก็เลยรู้ว่ากินได้ (แหมตอนเด็กก็ฉลาดหากินเหมือนกันนะเรา)

 

หวัดดีค่ะคุณทิพย์นาคี เห็นเข้ามาตั้งแต่เช้าแล้ว
อ่านตามทันหรือยังคะ เข้ามาทักทายกันบ้างซิคะ
มีเรื่องราวอะไรก็เอามาแบ่งปันกันบ้างนะคะ เมื่อเข้าแล้วก็เหมือนเป็นญาติสนิทมิตรสหายกันทั้งนั้นแหละค่ะ รออ่านเรื่องราวของคุณอยู่นะคะ

 

เงียบเหมือนเดิม งั้นเล่าต่อละกัน

พอเรียนชั้นมัธยมก็ได้เรียนโรงเรียนสตรี อยู่ใจกลางกรุงเทพฯ เป็นโรงเรียนเก่าแก่ในพระราชูปถัมภ์ อาคารเรียนก็เก่ามากๆ มีอยู่หลายอาคาร
แต่อาคารที่ 2 จะดูน่ากลัว เพราะเคยมีข่าวว่ามีนักเรียนหญิงฆ่าตัวตายในห้องน้ำ

โรงเรียนนี้มีแต่ลูกๆ นายทหารเรียน ลูกคุณหญิงคุณนาย
เราก็แก่นแก้วตามประสา มีเพื่อนๆ เป็นลูกนายทหาร เช้ามาก็มีพลทหารขับรถมาส่ง
มีเพื่อนคนหนึ่ง คนนี้มาจากวังค่ะ พอพักกลางวัน ก็ชวนกันเล่นผีถ้วยแก้ว
เพื่อนชวนก่อน เราก็รับอาสาเชิญผีเลยค่ะ ทำไม่เป็นหรอกแต่อาศัยความแก่นแก้วของตัวเอง

 

ผีที่เข้ามาเล่นด้วย เป็นผีเด็กผู้หญิงชื่อ ฑาฆภา ยังจำได้ไม่ลืมถึงทุกวันนี้ เพราะว่าคุยกันทุกวัน เชิญเมื่อไหร่มาเมื่อนั้น

เราถามว่าเมื่อชาติที่แล้ว เราเกิดเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เธอตอบว่าผู้ชาย
เราถามต่อว่าเป็นอะไรตาย เธอตอบแต่ไม่ชัดเจน ตอบแค่คำเดียวว่า งู
หลังจากนั้น เราก็ซักถามเรื่องนี้ทุกครั้ง จนได้คำตอบว่า....

โดนวางยาพิษ ด้วยการใช้พิษงู ตอนที่เป็นผู้ชาย เจ้าชู้มีเมียหลายคน และหนึ่งในนั้นก็ฆ่าเราด้วยพิษงู

พอพักกลางวัน ว่างปุ๊บต้องพากันเล่นผีถ้วยแก้ว เล่นจนเรียนจบชั้นมัธยม จนกระทั่งหลอน ไปที่ไหน ไปทำอะไร จะต้องเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้ไปด้วยทุกครั้ง ไม่ไหวแล้วชั้น สักวันมันต้องสิงฉันแน่เลย ก็เลยเลิกเล่นอย่างเด็ดขาดค่ะ

 

ว้า....ทำไงเนี่ย อยากอ่านเรื่องของคนอื่นบ้างอ่ะ

 

รอฟังอยู่ค่ะ...

 

อะไรจะพากันเป็นน้ำนิ่งขนาดนี้ เรื่องราวคงน่าสนใจ สะกดผู้ชมนิ่งไปเลย ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะเรา

 

คุณนิดก็สนใจเรื่องผีถ้วยแก้วเหมือนกันหรือคะ วันนี้มีนิทานมาฝากหรือเปล่าเอ่ย

 

รอฟังอยู่ค่ะ.

ใช่ครับ เล่าต่อ นราวดีไปไหน ไม่เห็นมาถามต่อเลย หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นครับ

 

สมัยที่เรียนจบทำงานแล้ว ก็ยังมีเรื่องผีถ้วยแก้วเข้ามาอีก
คนในซอยบ้าน พอเค้ารู้ว่าเราเชิญผีถ้วยแก้วได้ เค้าก็มาชวนให้เชิญให้หน่อยเพื่อจะขอหวย

วันนั้นเป็นวันพระ บ้านเราอยู่ตรงทางสามแพร่ง เพราะเป็นร้านค้าทำเลดี หน้าบ้านจะมีสิงห์คาบดาบติดไว้แก้อาถรรพ์

เราบอกว่าวันนี้เล่นไม่ได้หรอก เพราะเป็นวันพระแรงมาก พวกภูติผีวิญญาณถูกปลดปล่อย และตรงนี้อันตราย อย่าเล่นเลย เป็นอะไรไปเราช่วยเหลือไม่ได้เพราะเราไม่มีวิชาอะไร

เธอไม่ยอม ด่าว่าเราต่างๆ ว่าไม่แน่จริง ด้วยถ้อยคำหยาบคาย เรายืนฟังเฉยๆ แล้วก็บอกกับเธอว่า ด่าเราไม่เป็นไรนะ เราไม่โกรธหรอกแต่ที่อยู่กับเราเนี่ย ท่านอาจไม่พอใจ แล้วก็เกิดการท้าทายขึ้น ลามปามไปถึงพระโสดาบัน

เราก็เลยบอกว่าถ้าอย่างนั้น อยากจะเล่นก็ให้จุดธูปเชิญเองเลยนะ เพราะที่ตรงนี้มีภูติผีวิญญาณมารออยู่แล้วมากมาย ทุกทิศทุกทาง เธอบอกว่าไม่กลัว ให้มาสิบทิศก็ไม่กลัว

จากนั้นเราก็เอาธูปให้เธอจุด เราบอกว่าวันนี้ไม่ใช่ผีถ้วยแก้ว แต่ผีจะเข้าเธอนะ เธอบอกว่าไม่เป็นไร ต้องการพิสูจน์ แล้วเธอก็ปักธูปลงดินที่หน้าบ้านเรา ขณะนั้นเป็นเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำ

 

กำลังเข้มข้น..ต่อเลยค่ะคุณนุ๊ก

 

หลังจากปักธูปลงดินแล้ว.... สักพักเธอก็เอามือบีบคอตัวเอง แล้วร้องให้ช่วย เราก็ยืนดูเฉยๆ เพราะนึกว่าเธอแกล้งทำ จนหน้าค่อยๆ ซีดจนจะออกเขียว มีคนบอกเราว่าไม่ได้แกล้ง ให้ช่วยด้วยเดี๋ยวจะตาย

เราจึงกลั้นใจถอนธูปทั้งหมดขึ้นมาจากดิน แล้วเธอก็ปล่อยมือออกจากคอตัวเอง

จากนั้น เราก็ซักถามว่าเกิดอะไรขึ้น เอามือบีบคอตัวเองทำไม เธอบอกว่าเธอไม่ได้บีบ แต่มีผู้หญิงชุดขาวบีบคอเธอ แล้วบอกว่าดีนะที่วันนี้มีสีแดงติดมา ไม่อย่างนั้นจะเอาไปด้วย

เราถามว่าหลังจากที่ปักธูป เห็นอะไรบ้าง เธอบอกว่าเห็นวิญญาณมาทุกทิศทุกทาง มีผู้หญิงสาวใส่ชุดขาวนุ่งโจงกระเบน เกล้ามวย นำหน้า มีกุมาร และก็ฤาษี แต่ด้านหลังเป็นภูติผีต่างๆ น่ากลัว ทุกทิศทุกทางตรงมาที่เธอ

เธอบอกว่าผู้หญิงชุดขาวจะเอาเธอไปให้ได้ โทษฐานที่ปากเสีย วันนั้นเธอใส่ชุดดำทั้งชุดแต่มีด้ายแดงเป็นชายนิดหน่อย

เธอเห็นสิงห์คาบดาบที่หน้าบ้านเราปล่อยแสงออกมาที่เธอ แล้วเธอก็ได้สติ

 

จากวันนั้น ทั้งซอยก็โจทก์กันว่าเราเลี้ยงผี ดังไปเลยค่ะ
เฮ้อ...ไม่ไหวจะเคลียร์ คนร้ายทำยังไงก็คิดร้ายอยู่ดี ให้ดีแสนดีแค่ไหน เค้าก็ว่าเราร้ายอยู่ดี

 

จบแล้วค่ะ ผู้ชม เชิญท่านอื่นบ้างนะคะ แฟร์ๆ หน่อย

 

ที่ร้านเราก็มีสิงห์คาบดาบ ^^

 

นราวดีเซ็งเป็ด แอบดูอยู่ซอกถ้ำค่ะ

 

ประสบการณ์เรื่องผีมีเยอะค่ะ เห็นมาเรื่อยๆ ตั้งแต่กลัวทั้งที่ไม่เคยเห็น จนได้เห็นและกลัวมาก ไปจนถึงกลัวที่สุด จนทุกวันนี้เลิกกลัวไปเองโดยปริยาย

 

เค้าไม่ได้แอบนะ...แค่จะเอนหลังจั๊กน้อย แล้วแม่ก็มาเรียกให้เฝ้าร้านต่อ
(เแม่จะไปดูที่เกิดเหตุ เพราะมีการ.....ตาย ห่างจากบ้านไปประมาณ 500 เมตรอ่ะ)

 

งั้น...เรื่องต่อไปได้เลยค่ะ...

 

แต่ที่แน่ๆ คุณ oracle_Park เกาะกระทู้ได้เหนียวแน่นมากค่ะ ^^