พระเครื่องปลุกเสกโดยคนเดียวกันก่อนบรรลุธรรมและหลังบรรลุธรรม แตกต่างกันไหม ?

อยากสอบถามหน่อยครับ

ถ้าสมมติมีหลวงปู่ท่านหนึ่งบวช 50 พรรษา ท่านก็เป็นพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ฝึกกรรมฐานวิปัสสนาตามสไตล์สาวกของพระพุทธเจ้าอย่างดี

ท่านเริ่มปลุกเสกพระเมื่อพรรษาที่ 10 (สมมติว่าบวชตอนอายุ 30 ก็เท่ากับสร้างพระตอนอายุ 40) ตอนนั้นท่านก็ปฏิบัติดีตามสูตรแต่ก็ยังเป็นปุถุชน

ก็ทำพระปลุกเสกพระไปเรื่อย ๆ จนท่านบรรลุธรรมตอนพรรษาที่ 40 (อายุ 70) ท่านก็ยังทำพระปลุกเสกพระต่อไปจนมรณภาพเมื่อพรรษาที่ 50 (อายุ 80)

ผมอยากถามว่าหลังจากบรรลุธรรมตอนอายุ 70 หลังจากนั้น 10 ปี พระเครื่องที่ท่านปลุกเสกจะแตกต่างหรือดีเลิศกว่าก่อนหน้าบรรลุธรรมหรือไม่

คือ 10 ปีหลังจากบรรลุธรรมเป้นพระเครื่องที่ปลุกเสกโดยอริยบุคคล วิเศษกว่า ตอนท่านอายุ 40 - 69 (คือพรรษาที่ 10 - 39 ) หรือเปล่าครับ

ถ้าวิเศษกว่า ก็แสดงว่าพระเครื่องที่ปลุกเสกโดยพระท่านนี้ก็ต้องแบ่งเป็นสองแบบ (นี่ว่ากันโดยพุทธคุณล้วน ๆ ไม่ใช่พุทธพาณิชย์หรือตามกระแสดัง) คือแบบก่อนบรรลุธรรม และหลังบรรลุธรรม คือมีสองเกรด คือ เกรดเอ เป็นพระเครื่องปลุกเสกโดยอริยบุคคล เกรดบี เป็นพระเครื่องปลุกเสกโดยปุถุชน (แต่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ มีพลังจิตบรรจุองค์พระอย่างดี)

ผมเคยถามบางคนเขาบอกว่า ถ้ากรณีแบบนี้ (สมมติตามตัวอย่าง) หลังจากท่านบรรลุธรรม พระเครื่องที่เคยทำก่อนหน้านั้น (คือตอนเป็นปุถุชน ตั้งแต่อายุ 40 - 69) จะกลายเป็นพระวิเศษแบบเดียวกับทำตอนบรรลุธรรมไปด้วย

ก็หมายถึง เกรดบี ได้อัพเกรดเป็นเกรดเอ ไปด้วยว่างั้น

เพื่อน ๆ มีความเห็นว่าไงครับ

 

เรื่องแบบนี้ไม่ขอออกความเห็นครับเพราะไม่ทราบจริงๆ แต่เคยได้ยินมาว่า ถ้าเปรียบเทียบพรรษาแรกๆ ก็เหมือนเริ่มเรียนอนุบาล พอพรรษาสูงขึ้นก็เหมือนเรียนสูงขึ้นเป็น ป.ตรี โท เอก ก็ว่าไป.......ครับ....ความชำนาญ ประสบการณ์ ทั้งจิตและการควบคุมจิตก็ดีขึ้น......

 

เป็นความเห็นที่น่าพิเคราะห์พิจารณามากครับ.... รอฟังความเห็นจากหลายๆท่านครับ(^__^)

 

จะว่าไปตามเนื้อผ้า...ก็เห็นด้วยกับพี่เอทนะครับ..คุณวุฒิและวัยวุฒิของระดับป.เอก,ป.โท ก็ย่อมสูงกว่าวัยประถมหรือมัธยม....หากมองค่าความนิยมในวงการพุทธพานิชย์ก็คงเป็นเรื่องที่ตรงกันข้ามจริงๆ... เพราะว่ากันตามตรงรุ่นแรกๆก็ต้องนิยมและแพงกว่ารุ่นปลายๆอยู่แล้ว..(เพราะเป็นเรื่องธรรมดาที่เห็นๆโดยทั่วไปของค่านิยมในวงการพระเครื่องอ่ะครับ )
แต่ถ้าในชีวิตเราๆถ้าหากนำวุฒิ ป.โทไปสมัครงานก็ย่อมได้มูลค่าเงินเดือนที่สูงกว่าม.ปลายแน่นอน...อิอิ (^_^)

สุดท้ายก็ นานาจิตตัง อ่ะครับ.. (^________^)

 

ขอบคุณที่ตอบครับ ผมนึกว่าจะโดนด่าหรือไล่ให้ไปปฏิบัติธรรมเอาเองเสียอีก หรือไม่ก็ยกธรรมาสน์ว่าไม่ควรไปสนใจเลยลูกหลายเอ๊ย .. (ฮาฮาฮา)

คืออยากรู้น่ะครับ เพราะในบอร์ดนี้ก็คือบอร์ดเกี่ยวกับพระเครื่อง คนมาดูก็คงชอบพระเครื่องและสะสมพระเครื่อง เมื่อสะสมพระเครื่องก็แสดงว่าต้องการพุทธคุณ (เหมือนที่คุณหนุ่มมั๊ง ? ... ที่บอกว่า ใครที่ชอบมาดูถูกคนสะสมพระเครื่องแล้วยกตนว่าตัวเอง มีพระไว้ระลึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เท่านั้น ว่า งั้นก็ระลึกในใจ หรือไปหารูปพระพุทธเจ้าจากไหนก็ได้เยอะแยะไป หรือไม่ก็มองหาได้ทั่วบ้านทั่วเมืองและระลึกให้พอใจ จะมาเสียตังซื้อพระมาห้อยคอให้หนักทำแป๊ะทำไม 555)

และอย่างที่บอกกันรุ่นแรกแพงกว่ารุ่นหลัง และถ้าเกิดเป็นกรณีที่ผมยกตัวอย่างมาล่ะจะทำยังไง ถ้าท่านบรรลุธรรมแล้วมาทำพระเครื่องตั้งแต่อายุ 40 (ตามตัวอย่าง) ก็ไม่มีปัญหาอะไร น่าคิดนะครับ ใครไม่คิดไม่รู้แต่ผมคิด เพราะผมเสียตังเช่าพระมาเราไม่รู้เรื่องเพราะเราไม่มีอภิญญาหยั่งรู้ อาศัยความเชื่อถือและศรัทธาเท่านั้น

ที่ว่ามาทั้งหมดไม่ได้แปลว่าพระปุถุชนไม่ดีนะครับ ท่านก็มีพลังจิตแหละแต่ผมคิดว่าคงสู้พระที่มีพลังจิตด้วยบวกกับความเป็นอริยะด้วย น่าจะสูงส่งกว่านะว่ามั๊ย

 

เป็นคำถามที่ดีมาก และไม่ค่อยมีใครถามกัน ผมว่าเป็นประโยชน์ในการศึกษาธรรมด้วย เท่าที่ฟังมานะ พระเครื่องที่ปลุกเสกรุ่นหลังๆ พลังจะแรงสูงกว่า เพราะระดับจิตภูมิธรรมที่สูงขึ้นนั่นเอง แรกอายุยังไม่มากจิตยังไม่สูงมากอาจใช้เวลาเสกหลายวันหรือหลายชั่วโมง นานปีเข้าเสกแค่อึดใจเดียวก็เต็มแล้ว หรือแค่เพ่งมองไปที่กองวัตถุมงคลของนั้นก็ขลังแล้ว

 

ถูกต้องคร้าบบบบ....... แต่ส่วนใหญ่ รุ่นแรก รุ่น 1 จะราคาสูงก็น่าจะเชิงพานิชย์ครับ อย่างที่รู้ๆ กันไม่พูดถึงละกันครับ....

พอพรรษามากๆ ก็ต้องผ่านการปฏิบัติทางกายและจิตมาสูงไปด้วย หรือเรียกง่ายๆ ชั่วโมงบินสูงขึ้น หรือบางทีไปนั่งปรก ปลุกเสกพระตามงานพิธีอาจจะได้เรียนรู้วิธีใหม่ๆ มา เหมือนเราไปดูงานบริษัทอื่นก็จะมี idea ใหม่ๆ มาปรับปรุงบริษัทของตัวเองครับ........

 

ถูกเลย....ใช่เลย.... (^_^)

 

เห็นด้วยกับพี่ศรศิลป์ และพี่เอท ครับ ยกตัวอย่าง

อย่างแถวบ้านผม วัดปริวาส หลวงพ่อวงศ์ ท่านก็ด่าลูกศิษย์ ว่า พวกมึงไปหารุ่นแรกๆ กันทำไมว่ะ ตอนนั้นกูยังไม่จบมัธยมเลย เอาตอนนี้ซิ กูจบปริญญาแล้ว ท่านว่าอย่างนี้

และตอนเด็กๆ ก็เคยเห็นผู้ที่ไปไหว้หลวงพ่อคูณ กลับมาบอกว่า ไอ้ตอนที่ทำแรกๆนั่นหน่ะ กูเป็นแค่ฤาษีเอง ตอนนี้เป็นพระเต็มตัวแล้ว ประมาณปี 39 ที่ได้ฟังมา ......

หลวงพ่อพิเชฐ ท่านก็เคยบอกว่า ไอ้ตอนทำแรกๆ มันกว่าจะขลังได้ ยาก..... แต่พอเสกไปเรื่อยๆ จะเกิดความชำนาญ ภูมิจิต ภูมิธรรม สูงขึ้น หยิบอะไรมาเสกมันก็ขลัง เนี่ย ผ้าขี้ริ้ว ถ้าเสกให้มันขลัง ยิงไม่ออก ก็ทำได้

ฉะนั้นแล้ว ถ้าใครมีรุ่น 2 หรือรุ่นใหม่ๆ ก็ไม่ต้องกังวลแต่อย่างใด ดีแน่นอน แต่พระโบราณ ท่านจะทำอย่างอื่นออกมาจนแน่ใจ เช่น ตะกรุด ผ้ายันต์ หรือทำพระพิมพ์ย้อนยุค แล้วค่อยออกเหรียญรุ่นแรก เพราะเชื่อมั่นในตัวแล้ว ผิดกับยุคนี้ อยู่ดีๆ ก็ออกเหรียญรุ่นแรกออกมา ทั้งที่เป็นใครก็ไม่ทราบ อาศัยการโปรโมต

เอวัง ด้วยประการฉะนี้

 

เป็นคำถามที่เคยสงสัยอยู่ในใจเลยนะเนี่ย ....

 

ผมเห็นด้วยกับที่วิเคราะห์กันมาทั้งหมดครับ และผมก็เชื่อว่ามีข้อยกเว้นในกรณีที่พระองค์นั้นสำเร็จมรรคผลครับ พระที่ท่านเคยอธิฐานจิตไว้ ดีเสมอกันครับ _ii_

 

เพื่อนผมเคยเล่าให้ฟัง มีหลวงปู่ท่านนึงสาย ลป.มั่นมั๊งถ้าจำไม่ผิด เขาเคยได้รับเส้นผมมาบูชาตั้งหลายปีก่อนโน้น พอหลายปีผ่านไป พอ ลป.ท่านนี้มรณภาพ ปรากฎว่ากระดูก เนื้อหนัง เส้นผม กลายเป็นพระธาตุ พอกลับไปดูเส้นผมที่เคยเก็บไว้บูชากลายเป็นว่าเส้นผมที่เคยได้รับจาก ลป.หลายปีกลับกลายเป็นพระธาตุไปด้วย คือเป็นไปเอง

ผมจึงสงสัยว่าตอนเป็นปุถุชนก็ไม่มีอะไร แต่พอบรรลุธรรมแล้ว สิ่งของ เนื้อหนังเส้นผม จนถึงพระเครื่องที่เคยปลุกเสกจะ "อัพเกรด" ตามไปด้วยไหม

 

บางครั้งพระที่ท่านสำเร็จแล้วไม่ต้องมีพิธีอะไรมากครับในการอธิฐานจิต แค่มอง แค่แตะ แค่จับหรือคิด วัตถุนั้นก็ศักดิ์สิทธิ์แล้วครับ..... แต่บางทีกำลังใจคน ไม่เท่ากัน จะไปยึดกับพิธีใหญ่ๆ ครูบาอาจารย์มาเยอะๆ ยิ่งมาก ยิ่งดี พิธีนั้นถึงจะดี ถึงขลัง บางครั้งก็ไม่เสมอไป.........

สุดท้ายศรัทธา อยู่ที่ตัวเราเป็นหลัก เด้อค่าเด้อ......

เดี๋ยวนี้โปรโมทแรง..... ศรัทธาเลยเกิดจากการโปรโมตซะเยอะ....

 

เหมือนกรณี "หลวงปู่แผ้ว" ผมมีพระของท่านรุ่นแรก ทหารเคยเอาไปลองยิงก็ยิงไม่ออก เดี๋ยวนี้โดนเซียนเล่นซะยับเยินเลย

แต่อย่างว่าเพื่อนผมมีพระคงกระพันไม่ต่ำกว่าห้าหกองค์บนคอ วันก่อนล้วงมือไปหยิบน้ำแข็งจะขายของให้ลูกค้า น้ำแข็งบาดซะเลือดสาด

5 5 5

 

เรื่องของเส้นผม หรือเล็บ เมื่อท่านสำเร็จแล้ว ก็จะกลายเป็นพระธาตุตามท่านไป นั่นคืออวัยวะ ของพระท่าน

ส่วนพวกเหรียญ หรือเครื่องราง อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะครับ ว่าจะเป็นเช่นไร ยังไม่เคยไปถามหลวงพ่อ เดี๋ยวจะเก็บไว้ไปถามครับ เป็นเรื่องอจิณไตยจริงๆ ต้องอาศัยพระท่านช่วยไขให้แล้ว

 

ลองย้อนไปอ่านในกระทู้ผมครับ ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ เรื่องไม่เห็นจะเหนียวเลย มีคำตอบครับ

 

...................กระทู้ไหนครับ ?

 

กระทู้หลวงพ่อพิเชษฐ์ครับ ประมาณหน้า 239 หัวเรื่อง ศรัทธาผิดๆ

 

ในกรณีแรกที่ท่านบรรลุธรรมดังที่ยกตัวอย่างมา ก็น่าจะใช่ที่ว่าพระเครื่องที่ท่านอธิษฐานจิตให้หลังจากท่านบรรลุธรรมแล้วน่าจะมีพลังความศักดิ์สิทธิ์มากกว่า เพราะเป็นพระอริยบุคคลแล้ว

แต่ในอีกมุมมองหนึ่งพระที่สร้างในยุคต้นๆ ตอนที่ท่านยังไม่ดัง การสร้างการเสกมักเป็นไปด้วยความตั้งใจ มุ่งมั่น หวังผลเต็มที่ และด้วยที่ว่ายังไม่ดังทำให้ท่านมีความสงบไม่วุ่นวายไปกับเรื่องราวของญาติโยมทั้งหลาย จึงน่าจะศักดิ์สิทธิ์กว่าพระที่สร้างตอนหลัง

ยิ่งตอนที่ดังแล้ว ศูนย์พระวิ่งเข้าหา เสนอตัวสร้างพระให้ กำหนดรูปแบบ พิธีกรรมต่างๆ ให้ เจตนาในการสร้างเริ่มมีสิ่งแอบแฝงแล้ว ยังไม่ต้องพูดถึงว่าหากมีของเสริมอีก ถ้าเป็นอย่างนี้ พระรุ่นแรกๆ ย่อมดีกว่าแน่นอน

ให้สังเกตุว่าพระหลายรูปหลายกรณีที่ดังตั้งแต่อายุยังน้อย ยังเป็นปุถุชน (หนาไปด้วยกิเลส) เมื่อมีชื่อเสียง มีลาภสักการมากขึ้น โดยเฉพาะมีสตรีเพศเข้ามาห้อมล้อมมากขึ้น ทำให้เกิดข้อครหา จนถึงขั้นเลยเถิดเป็นกรณีปาราชิกก็มี เช่นพระนิกร พระยันตระ พระภาวนาพุทโธเป็นต้น

ดังนั้นเรื่องเหล่านี้คงต้องดูเป็นกรณีๆ ไป โดยรวมส่วนใหญ่เห็นด้วยกับความคิดเห็นของหลายท่านที่แสดงก่อนหน้านี้ แต่ให้ระวังด้วยว่าในกรณีอย่างหลังที่ผมนำเสนอก็มี

 

เคยอ่านเรื่องการอธิฐานจิตของครูบาอาจารย์องค์หนึ่ง ท่านกล่าวว่า เวลาที่ท่านอธิฐานพระที่พึ่งสร้างใหม่ ก็จะอธิฐานแผ่ไปยังพระรุ่นเก่าที่เคยสร้างไว้ด้วย ถ้าเป็นกรณีนี้อานุภาพของพระที่สร้างก็ไม่ต่างกัน
แต่กรณีที่บางองค์ไม่ได้อธิฐานย้อนหลังเช่นนี้ แต่เมื่อท่านบรรลุธรรม ขอยกคำพูดของหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ แห่งวัดสะแก ท่านกล่าวว่า พระหรือรูปภาพของครูบาอาจารย์ที่ท่านสำเร็จแล้ว ไม่จำเป็นต้องอธิฐานก็มีความศักดิ์สิทธิ์อยู่ภายในแล้ว
ฉะนั้นพระหรือรูปของครูบาอาจารย์แม้ท่านทำไว้ก่อนบรรลุธรรมย่อมมีความศักดิ์สิทธิ์เสมอกัน ควรแก่การบูชา เจริญภาวนารำลึกนึกถึงคุณท่านครับ