>>> อวดรู้ (รู้แล้วได้อะไร) <<<

(หลวงพ่อกบ ต่อค่ะ)

มันมิใช่ชิ้นส่วนของกบที่ถูกสับเป็นชิ้นๆ ต้มอยู่ในหม้ออย่างที่ได้เห็นมาแล้ว
เมื่อคืนนี้ สิ่งที่เขาเห็นตำตาอยู่นั้น มันเป็นใบชาและเครื่องเทศอื่นๆ มีน้ำปน
อยู่ด้วยค่อนก้นหม้อเขายังไม่พอจะเชื่อในสายตา จึงได้ยื่นมือลงไปคว้าหยิบ
เอามันขึ้นมาขยี้ดูให้เห็นชัดๆ สิ่งที่ได้เห็นอยู่ต่อสายตาอย่างถนัดชัดแจ้งใน
เวลานั้น มันก็เป็นใบชาจริงๆ ใบชาที่พระท่านนำมาต้มฉันในเวลาเย็นๆ ของ
เราดีๆ นี่เอง

ตอนนั้น เขารู้สึกงงเป็นไก่ตาแตกด้วยคิดแยกแยะอย่างไรก็คิดในปัญหาข้อ
นี้ไม่ออกบอกไม่ได้ว่า ชิ้นกบที่เห็นอยู่เมื่อคืนนี้แท้ๆ แล้วมันได้กลับกลาย
มาเป็นใบชาได้อย่างไรกัน มันน่าเขกกระบาลตัวเองจริงๆ เขายิ่งคิดก็ยิ่ง
หัวหมุน ความรู้สึกของเขาสับสนชุลมุนมากยิ่งขึ้น จนจะกลายเป็นบ้าหาก
ไม่หยุดความคิดนั้นเสียเดี๋ยวนั้นในทันที

แต่อย่างไรก็ดี ยังถือว่าเป็นเรื่องของโชคดีที่เขามีสติหยุดยั้งความคิดกังขา
ของตนไว้ได้โดยพลันแล้วจึงได้หมุนตัวหันหน้าเดินจากประตูครัวออกมาก็
ปรากฏว่าเพื่อนอีกสี่คนได้เตรียมเสื้อผ้าลงกระเป๋ากำลังคอยเข้าไปนมัสการ
กราบลาหลวงพ่ออยู่พอดี เขาจึงได้ปรี่เข้าไปกระซิบเล่าเรื่องแปลกประหลาด
ที่ตนได้เห็นอยู่ในครัวให้เพื่อนเหล่านั้นฟัง ทำให้ทุกคนตาตั้งด้วยความพิศวง
ไปตามกัน มันเป็นไปได้หรือ? มันเป็นไปได้อย่างไรกัน? กบแท้ๆ มันจะกลาย
ไปเป็นใบชาไปได้อย่างไร?

แต่ในที่สุด เมื่อทุกคนได้เข้าไปในครัวพิสูจน์ดูให้เห็นประจักษ์แจ้งด้วยตาของ
ตนจริงๆ แล้ว มันก็เป็นใบชาเหลืออยู่ในก้นหม้อใบที่นำมาใช้ต้มยำกบใบนั้น
เมื่อคืนนี้จริงๆ และต่อจากนั้น สิ่งที่เป็นข่าวอันน่าพิศวงที่พวกเขาได้ประสบ
พบเห็นเป็นเรื่องแปลกประหลาดนั้น มันก็ได้กระจายออกไปทั่วทั้งหมู่บ้าน
เขาสาริกาอย่างรวดเร็ว

นับตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา หลวงพ่อท่านก็ได้รับการถวายนามของท่านว่า
"หลวงพ่อกบ" ซึ่งทุกคนต่างก็ได้พบกับความมหัศจรรย์ของท่านอยู่เรื่อยๆ มา
แล้วศรัทธาของประชาชนก็ไหลเอื่อยหลั่งรินกันมาสู่วัดเขาสาริกาโดยมิได้
ขาดสาย หลวงพ่อกบ จึงได้กลายเป็นพระภิกษุทีมีอภินิหารอยู่เหนือความ
เป็นธรรมดาไปอย่างน่าพิศวง และความพิศวงของคนทั้งหลายนั้นก็ยังคง
ดำรงอยู่ต่อมา จนคนในยุคสมัยไฮเทค "ใบชามันจะกลายไปเป็นกบ? หรือ
ว่ากบมันจะกลายไปเป็นใบชาได้อย่างไร? มันคงเป็นไปไม่ได้แน่!" ดังนี้
ก็เพราะเหตุที่มันเป็นสิ่ง "อจิณไตย" นั้นแล

 

หาหนังสือมาให้ท่านสมาชิกอ่านน่ะครับ!

(อวด!ตามกระทู้ อิอิ) แต่ค่อนข้างยาวครับ(deejai)

หลายท่านอาจจะเคยผ่านตามาบ้างผมเลยขอตัดย่อมาเพียงบ้างส่วนครับ!!


มีต่อ

 

น่ารักอ่ะ...คุณปุณฑ์ ไม่ยักกะรู้ว่าคุณปุณฑ์ ไล่ผีได้ด้วย ฮ่าฮ่า​

 

สวัสดีค่ะ คุณ foleman ด้วยความยินดีเลยนะคะ

ที่นำความรู้ในหนังสือมาแบ่งปันกัน ได้ความรู้ดีค่ะ

 

อันนี้ เอามาจากปกหนังสือประวัติวัดไร่ขิง
ตำบลไร่ขิง อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม
โดย พระเทพวรเวที เจ้าอาวาสวัดไร่ขิง รองเจ้าคณะภาค 14
พิมพ์ครั้งที่ 9 พ.ศ.2529 ค่ะ
เป็นกลอนเตือนภัยของพุทธศาสนา

เสียงกระซิบเตือนชาวพุทธ

บัดเดี๋ยวนี้มักมีเรื่องที่น่าแปลก
วิธีแหกนัยน์ตาชนคนฉลาด
เข้าซึมแทรกแหวกชุมนุมกลุ่มอำนาจ
ให้ระบาดเชิงร้าวแตกแยกชุมชน
ในทุกด้านการเป็นอยู่หมู่มนุษย์
บริสุทธิ์หรือหาไม่ใช่น่าสน
ทำอย่างไรแตกแยกกันฉันจะทน
ยอมเสียผลใช้เงินหว่านให้ย่านใจ
นอกจากนี้มีบทบาทให้หมู่พระ
ได้จังหวะเข้าแทรกแซงให้หวั่นไหว
ใช้วิธีวัสสการชำนาญใน
ตรงจุดไหนพอจะสอดจนวอดวาย

ยุชาวบ้านกับชาววัดให้ขัดกัน (1)
ถือสำคัญอันดับหนึ่งพึงขวนขวาย

หาช่องโหว่เจ้าอาวาสแล้วทำลาย (2)
ตั้งจุดหมายให้เสียชื่อระบือดัง

ยุลูกวัดให้ขัดกับเจ้าอาวาส (3)
และประกาศรวมพวกไล่ได้สมหวัง

เจ้าอาวาสหากเข้มแข็งแรงพลัง (4)
รวมกลุ่มตั้งยิงปืนรัวให้กลัวเอย

หาแง่ยุและส่งเสริมพระผู้ใหญ่ (5)
ให้ผิดใจระแวงกันขั้นเปิดเผย
ไม่ปรองดองสามัคคีเช่นที่เคย
ต่างเฉลยความชั่วร้ายทำลายกัน

เจ้าอาวาสนักปกครองอย่างมองเฉย
เรื่องเปิดเผยใช่เพียงเล่าเขย่าขวัญ
แผ่ไปทั่วในทุกศาสน์ควรรู้ทัน
เพื่อนใกล้กันถูกทำลายมากมายเอย.

 

ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งเช่นกันครับ!
"คุณ nouk "ครับ

ผมจะทยอย post ไปที่กระทู้ของคุณ nouk ไปเรื่อยๆนะครับจนจบเล่ม อาจจะใช้เวลาสักหน่อย เพราะช่วงนี้งานเยอะครับ! :'(

หวังว่าคงจะไม่เบื่อกันเสียก่อนนะครับ:VO

อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น ! ....จงเชื่อในสิ่งที่เป็น !

 

สวัสดีค่ะผู้อวดรู้ทั้งหลาย

วันนี้ขอพูดคุยเรื่อง "ตามแต่ถนัด" นะคะ

จริตเป็นอย่างนั้น ถ้าไม่มีอะไรทำก็เซ็ง ได้ทำตามจริตก็เบิกบาน (แต่ควรอยู่ใน
ความรู้ประมาณ ไม่เป็นทุกข์โทษเกิดทั้งคุณประโยชน์ก็เป็นอันดีหมด)

บางคนชอบพูด ชอบแสดง ชอบคิดค้นทดลอง ชอบขีดเขียน ชอบวาด ชอบปั้น
ชอบแกะสลัก ด้านช่างอะไรไปต่างๆ หลายประเภท ตลอดถึงกิจอื่นทั้งปวง แต่ที่
จริงอะไรก็ดีหมดหากเป็นไปเพื่อไม่เบียดเบียนตนและผู้อื่นให้เป็นทุกข์โทษ ทั้ง
ยังสร้างสรรค์คุณประโยชน์ ความสุขทั้งตนเองและอื่น ด้วยถือหลักมีกุศลเจตนา
เป็นที่ตั้ง ด้วยเมตตา ปัญญาบริสุทธิ์จริงใจและจงก้าวไปด้วยอิทธิบาทธรรมให้
บริบูรณ์ในงานนั้นเถิด จะยังผลประโยชน์ความสำเร็จให้เกิดสันติสุขได้ โดยไม่
ต้องลังเลสงสัยเลย จงทำไปด้วยความรักบริสุทธิ์ในกิจนั้นเถิด

"ทำทุกอย่างด้วยความชอบธรรม"

"ข้อคิดสะกิดใจ
ขันติ อดทน จนเข้มแข็ง
ปัญญา ส่องแสง สว่างไสว
วิริยะ หมั่นยิ่ง เสมอไป
กิจอันใด สำเร็จได้ ดังหมายปอง"

 

ไม่แน่ใจ ว่าคุณนุกเคยกล่าวว่ามีองค์พระแม่หรือเปล่า

ไม่ได้มาสายเทพ แต่เพื่อนคนนึงเขามาสายนี้
มาชวนทำบุญเพื่อจัดสร้างอะไรสักอย่าง ก็เลยร่วมบุญด้วย ..
และได้พระศิวะลอยองค์มา องค์ใหญ่มากเลย(อย่างไม่คาดคิด)
ก็เลยแวะนำมาลงให้ชมค่ะ

 

ดูได้ที่ภาพเล็กครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

สวัสดีค่ะคุณปุณฑ์

ใช่ค่ะเรามีญาณบารมีขององค์แม่ค่ะ
แต่เราก็ไม่ได้ยึดตามสายเทพซะทีเดียว
เพราะเราเป็นพุทธไม่ใช่พราห์ม
การทำบุญจึงเน้นทางพุทธเป็นหลักค่ะ
เวลาจะทำบุญให้ท่าน ก็เป็นการใส่บาตรผ่าน
หรือเวลาจะทำบุญกฐิน สร้างพระ หรืออะไรก็แล้วแต่
จะนำเงินไปถวายให้ท่านอธิษฐานร่วมบุญด้วยค่ะ
เรื่องการสร้างองค์เนี่ยไม่เคยทำค่ะ และไม่คิดทำด้วย
เพราะท่านมีอยู่จริงและมีอยู่แล้ว การเคารพก็อยู่ที่ใจค่ะ

การที่เรามีญาณของพระแม่ นั่นเพราะเราปฏิบัติธรรม
มีใจมุ่งมั่น แน่วแน่ในการปฏิบัติเพื่อให้พ้นทุกข์
ทุกครั้งที่มีงานพิธีขอพรเทพ ท่านลองใจเราหลายครั้งด้วยกัน
และทุกครั้งพรที่เราขอ คือ นิพพาน ท่านบอกเองว่าเรา
แน่วแน่มาก ขอพรกี่ครั้งก็มีแต่เรื่องนิพพาน ซึ่งต่างจาก
คนอื่น ที่ขอให้มีทรัพย์มากๆ มีโชคมากๆ ครอบครัวร่มเย็นฯ
ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องทางโลก สิ่งที่เราขอนี้ ไม่ใช่เพิ่งเริ่ม
ในชาตินี้ แต่ทุกชาติที่ได้เกิดค่ะ ชาตินี้ท่านก็เลยเห็นใจ
และประทานพรนั้นให้

และญาณที่ส่งมานี้ ก็เพื่อคุ้มครองพร้อมทั้งสอนธรรมค่ะ
ไม่ได้ส่งมาเพื่อเป็นร่างทรง ดังนั้น สำหรับเราจึง
เน้นเรื่องการปฏิบัติอย่างเดียว

 

ดูได้ที่ภาพเล็กครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

คุณ foleman เราว่าคุณลงแค่ภาพขนาดเล็กก็พอ ดีกว่ามั้ยคะ
คนอ่านสามารถคลิ๊กเข้าไปอ่านในภาพได้ค่ะ
เพราะว่าการลงภาพขนาดใหญ่นั้น
มันจะทำให้มีปัญหาในการเปิดหน้าเวป ขอบคุณค่ะ

 

ดูได้ที่ภาพเล็กครับ

 

ความเป็นมาของการเข้าไปรู้จักพระศิวะนั้น ไม่ได้มาจากองค์ต้น
แต่เจอพี่คนนึง เขาบอกว่าแบ่งจิตลงมาจากพระศิวะ
เพื่อนนับถือพี่ชายคนนี้มาก เพราะมีพลังสมาธิสูง
และเคยได้พาไปพบพี่ชายคนนี้เมื่อนานมาแล้วค่ะ
ก็เรียกว่า เป็นคนติดดินมาก พูดคุยสนุกสนานธรรมดา
เป็นคนธรรมดามาก กันเอง และไม่แสดงอะไรพิเศษ

แต่ด้วยว่าตัวเองหนักมาทางสายพระ ก็เลยไม่ได้เข้าไปศึกษา
แต่คุณเพื่อนเธอติดต่อกับทั้งสายเทพ สายพระค่ะ

 

ขอโทษครับได้ครับ!pig_cryy

 

นึกถึงกระทู้นึง.. เราก็อปภาพมาจากเว็บนึง
ภาพอาจมีขนาดใหญ่ แต่ที่จริงกินพื้นที่น้อย
(หน่วยความจำไม่กี่bytes น้อยกว่าภาพพระศิวะที่โหลดมาในกระทู้นี้มาก)
ลองคลิ๊กขวาดูที่properties ก็จะทราบได้
ส่วนภาพคนอื่นขนาดเล็ก แต่อาจกินพื้นที่(ความจำ)มากกว่าก็ได้
แต่ด้วยความที่มีคนแสดง ว่าเธอเดือดร้อน
และใช้คำว่า พวกเธอ(พวกเรา)
ก็เลย รู้สึกถึงความแปลกแยก ก็เลยตัดปัญหาไปเลยจะดีกว่า

หากจะดูว่าใครใช้ภาพกินหน่วยความจำขนาดไหน
ให้คลิ๊กขวา ดูที่ properties ดูตรง size

อีกวิธีง่ายๆ ขณะโหลด
ภาพที่กินเนื้อที่ความจำน้อย จะขึ้นเป็นรูปเป็นร่างเร็วกว่า

 

แม่ย่าเคยบอกเราว่า ไม่ให้บูชาองค์พระศิวะ เพราะท่านมีพลังทำลาย
แต่ถ้าจะบูชาท่าน ให้บูชาศิวะลึงค์แทน เพราะศิวลึงค์คือตัวแทนของ
องค์ศิวะเทพ และมีพลังการก่อกำเนิด เวลาจะขอพรให้ขอกับศิวลึงค์ค่ะ
เราก็ไม่มีองค์ศิวะเทพบูชาเหมือนกัน แต่มีศิวะลึงค์น้อยๆ ที่ทำจากไม้
เพื่อนทำมาให้ เก็บไว้ห้องพระคู่กับองค์แม่ เพราะองค์แม่ท่านบูชาศิวะลึงค์

คำสวดบูชา "โอม นะมัส ศิวะ" สวดกี่จบก็ได้

วิธีบูชา ใช้นมสดราดรดศิวะลึงค์ แล้วล้างด้วยน้ำสะอาดอีกที
ใช้ดอกไม้สีม่วง เป็นสีโปรดขององค์ศิวะเทพ

 

น่าจะทำเป็นกระทู้เลยค่ะ เพราะน่าสนใจ
และนานแค่ไหน ก็ยังมีคนค้นกูเกิ้ลได้อีก
ถ้ายกจากกระทู้นี้ไป อย่าลบภาพเล็ก เอาไปด้วย
ไม่เช่นนั้น ภาพใหญ่จะหายไปด้วย(อยู่ได้ไม่นานจ๊ะเพราะอาจถูกลบพื้นที่ที่เก็บ)

สามารถก็อปภาพเล็กไปได้เลย แต่ถ้าลบในกระทู้นี้
กระทู้นั้นจะต้องโหลดภาพใหม่ค่ะ

 

ปรารภตน

พฤกษชาติทั้งหลายมันดำรงอยู่อย่างเรียบง่าย ทั้งสรรพสัตว์และธรรมชาติทั้งปวง
มันเกิดขึ้นเติบโต และดำเนินไปตามวิถีทางแห่งธรรมชาติ เราได้เห็นแง่หนึ่ง
ความสันโดษ ความไม่พิถี พิถัน ความไม่ฟุ้งเฟ้อ ความสงบกลมกลืน และความ
สัมพันธ์กันทั้งหน้าที่ ที่เป็นไปอย่างสอดคล้อง เราควรฝึกฝน ละทิ้งความฟุ่มเฟือย
โอ่อ่า ความมักมาก ความคับแคบ ความเห็นแก่ตัวจัด มัวเมาจัด ความเข้าไป
หมกมุ่นวุ่นวาย ความอ่อนแอ ทั้งขี้บ่น ขี้พล่าม ก็ให้ทิ้งให้หมด หากยังมี ตั้งตนไว้ชอบ
ทำใจให้ดี มีสติอยู่เสมอ แล้วใคร่ครวญ แล้วทำกิจทั้งปวงไปตามหน้าที่เท่าที่จะ
เป็นไปได้ โดยวิถึแห่งธรรมชาติ ธรรมชาติก็ตอบแทนเอง.

 

เสียงกระซิบจากดอกหญ้า

ดอกหญ้ากระจิดริดบานสะพรั่ง อยู่มากมายริมถนนดูไม่มีความสำคัญ
อันผู้หนึ่งจะต้องเอาใจใส่ บางครั้งมันถูกบดขยี้โดยเท้ามนุษย์และ
ล้อรถยนต์ ในบางฤดูมันแห้งเหี่ยวตายไป แต่บัดนี้มันกลับชูก้าน
ขยายกลีบเกสรรับแสงแดดอีก เมื่อเข้าพิจารณาใกล้ชิด เราก็ได้เห็น
ความประณีตและวิจิตรพิศดารของมันอันฝีมือมนุษย์ไม่อาจทำเทียมได้

ดอกหญ้าเหล่านี้ มีความงามอันไม่โอ้อวด มันเผยให้เห็นโลกอันเอิบอิ่ม
บริสุทธิ์ มันอุทิศตนชูช่อส่งกลิ่นไปในอากาศ มันไม่หวงกันน้ำหวานไว้
จากแมลงผึ้ง มันไม่สะสม เพราะมันดำรงอยู่ในโลกอันไร้ความกังวล
อันมีปัจจุบันดำรงอยู่นิรันดร จงเรียนรู้การดำรงชีวิตแห่งความจริง จาก
ดอกหญ้าริมถนนเหล่านั้น