จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

กลาง ....

วัดกลางคลองสี่ จ.ปทุมธานี
วัดกลางคลองสระบัว จ.พระนครศรีอยุธยา

แล้วผมจะเอ่ยมาทำไม ... นั่นสิเนอะ 55555

กลาง ในที่นี้ คือ ใจเป็นกลาง
กลาง จาก ทุกข์
กลาง จาก สุข
กลาง ในทุกสิ่ง

มันพูดง่ายนะ ทำใจกลางๆ

ถ้าไม่ผ่านการฝึกที่ดี ไม่มีทางที่จิตคุรจะเป็นกลางได้ ผมมั่นใจ
กลางในที่นี้ มิใช่ สมองคิด เรานึกคิดนะ ...
แบบนั้นก้อกลาง แต่กลางแบบลวงๆ
สติดีๆก้อกลางได้(มั้ง)
สติหาย ... ไม่กลางแล้ว(โว้ย) ตามกระแสโลกไป

เพราะฉะนั้น จิตที่วางกำลังใจ กลางๆ ได้นั้น
จะต้องมีปัญญา ... ปัญญาทางะรรมเท่านั้นที่จะทำให้จิตเป็นกลาง โดยมิต้องนึกคิด หรือ เค้นออกมา

จิตจะมีปัญญา ต้องมาจากสมาธิและฌานของจิตต่อเนื่อง
สมาธิจะมี ต้องมาจากดวงจิตที่แนบแน่นในศีล ไม่สั่นคลอน
ศีลที่มั่นคง ต้องมาจากศรัทธาอันมั่นคงแน่นอนเช่นกัน

ลองใช้ปัญญาพิจารณาให้ดี ทุกสิ่ง ทุกคน ทุกวาระ ทุกๆสิ่งในโลก(ชั่วคราว)นี้
ล้วนแล้วแต่ ไม่พ้นจากไตรลักษณ์(เกิดมา ตั้งอยู่ ดับไป)
ไม่มีสิ่งใดหนีพ้นกฏธรรมชาติที่แสนธรรมดาข้อนี้ได้จริงๆ

จิตที่ฝึกมาดี จะเข้าใจ และวางกำลังใจได้เอง โดยอัตโนมัติ มิต้องพยายามแต่อย่างใด ... เฉกเช่นพ่อแม่ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ที่ กลางจริงๆ ไม่ไหวติง นิ่ง สงบ ในจิตตน

ส่วนจิตที่ยังจมอยู่ในกองกิเลสนั้น ยากนักที่วางกำลังใจได้ ซึ่งจะเห็นได้จากทุกวันนี้ที่ ต้อง เลือกข้าง ไม่มีไม่ได้ ต้องมี ... อันนั้น ก้อต้องปล่อยเค้าไปตามทางที่จะไป

แต่จิตที่เห็นทางเดินแล้ว ขอให้พยายามนะ ...
วางกำลังใจกลางๆ ในขณะเดินมรรค ... ไม่อยาก ไม่สงสัย
วางกำลังใจกลางๆ หลังจากยกแล้ว ... นิ่ง เพื่อเข้าสู่ความว่าง เข้าสู่พุทธะ

ขอให้ทุกท่าน วาง ว่าง กลาง ให้ได้นะครับ ... ผมเอาใจช่วยทุกท่าน


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

อินทรีย์๕ ...

การเพิ่มเติมสมาธิด้วยอินทรี 5

ในการทำสมาธิต้องทำจิตให้เป็นกลาง การปรับอินทรีย์ให้สมดุลจึงเป็นสิ่งจำเป็น อินทรีย์คือความเป็นใหญ่ในหน้าที่ของตนซึ่งมีอยู่ 5 ประการ

1. ศรัทธา คือความเชื่อ ในการดำเนินไปของการทำสมาธิ สิ่งแรกเราต้องมีความเชื่อหรือศรัทธาในพระพุทธศาสนา เราต้องมีความเชื่อว่ากรรมมีจริง ซึ่งเป็นผลให้ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว กรรมเป็นผลจากการกระทำของเราทั้งในอดีตและปัจจุบัน เราต้องมีความเชื่อในคำสอนของพระพุทธเจ้าว่าเป็นจริง และเมื่อเราปฏิบัติตามก็จะทำให้เราลดความทุกข์ และที่สุดก็หมดทุกข์ได้ นอกจากความเชื่อในพุทธศาสนาว่ามีจริงแล้ว เรายังต้องมีศรัทธาเชื่อมั่นในใพระอาจารย์ผู้สอนพระกัมมัฏฐานให้ ว่าท่านเป็นผู้ชำนาญทางนี้โดยแน่แท้ และถูกต้อง ในแนวทางการสอนของท่านที่จะแนะนำให้เราพบความสำเร็จได้ในการทำสมาธิ

2. วิริยะ คือความเพียร เพียรในการปฏิบัติสมาธิ เพียรในการเดินจงกรม เพียรในการสวดมนต์ภาวนา ละความชั่วและทำในความดี การทำสมาธิเป็นหนทางยาวไกลที่ต้องทำทุกวันเพื่อเก็บสะสมพลังจิตจนถึงระดับ เพียงพอที่จะนำมาใช้งานได้ ณ จุดนี้เราต้องเชื่อว่าเราได้สะสมมาบ้างแล้วจากอดีต แต่เราต้องไม่ท้อแท้ ที่จะทำต่อไป และเราต้องคิดว่าเราใกล้ความสำเร็จไปแล้วทุกวันหากเราทำต่อเนื่องอย่างสม่ำเสมอ

3. สติ คือความระลึกรู้ สติเป็นธรรมที่รักษาสมาธิที่เราทำมา ให้เป็นตัวรู้ ว่าใครคือผู้รู้ เมื่อมีผู้รู้ เราก็จะเป็นผู้สามารถบัญชาการให้จิตไปทำงานเพื่อประโยชน์ของเรา การปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 จึงเป็นการฝึกสติให้เข้มแข็งขึ้น

4. สมาธิ คือความตั้งมั่นในอารมณ์ มีความเป็นหนึ่ง ที่เราสามารถที่จะรวมกำลังสมาธิ เพื่อการใช้งานต่างๆได้ ในการสร้างฌาน สร้างญานความรู้ต่าง ๆ ได้

5. ปัญญา คือความรู้ ที่เกิดจากที่สมาธิและสติ เมื่อมีพอเพียง ปัญญาก็จะเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นปัญญาที่จะใช้ในการงาน ในโครงการต่าง ๆ ในการแก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน และในที่สุดเราจะเกิดปัญญาในไตรลักษณ์ หรือรู้เห็นว่าธรรมชาติแห่งสรรพสิ่งว่าไม่เที่ยง เป็น อนิจจัง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา ที่ไม่สามารถที่จะบังคับให้เป็นไปตามที่เราต้องการได้

สรุปในทางเดินแห่งการทำสมาธิ เราต้องปรับความเป็นใหญ่ทั้ง 5 ให้สมดุลย์ คือ
ทำศรัทธากับปัญญาให้สมดุลย์ เช่นถ้าขาดปัญญาเราก็เชื่ออย่างงมงาย ขาดเหตุผล แต่ถ้าปัญญามากเกินไป เราเรียนรู้ก้าวไปมากกว่าประสบการณ์ความเป็นจริงของระดับจิตเรา เราก็เกิดความสงสัย และทำให้ขาดความศรัทธา และปฏิบัติไม่ลง ปฏิบัติไม่ได้ และเลิกไปในที่สุด
ส่วนวิริยะกับสมาธิก็ต้องให้สมดุลย์กัน คือถ้าความเพียรมีน้อยไป ก็ไม่มีการปฏิบัติ เมื่อไม่มีการปฏิบัติจิตก็ไม่ก้าวหน้า แต่สมาธิเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เราไม่สามารถใช้กำลังบังคับได้ บางครั้งอยากได้เร็วๆ ทำทั้งวันทั้งคืนก็ไม่เกิดสมาธิ แต่กลับเป็นความเครียดแก่ใจ และเกิดทุกขเวทนาแก่กายไป การปฏิบัติจึงต้องอาศัยการเดินสายกลาง วางใจให้สบาย ทำวันละพอสมควร สะสมไปทุกวัน จึงจะได้ผลดี บางครั้งเมื่อเราปฏิบัติสมาธิไปมาก ๆ สมาธิกลับเกิน เอาแต่ดิ่งนิ่งไปเป็นอัปนาฌาน จิตสงบนิ่งเฉย มันก็ไม่เกิดปัญญา กลายเป็นที่เรียกกันว่าสมาธิหัวตอ ไม่สร้างสรรปัญญา
หากเช่นนี้เกิดขึ้น เราก็ต้องสร้างสติ ให้ละลึกรู้ รู้เท่าทันในอารมณ์ต่างๆ แล้วสติปัญญาก็จะเกิดตาม การเจริญสติยิ่งทำมากยิ่งดี เพราะ สติเป็นตัวกลางที่ประสานได้ทุกธรรม
เมื่อธรรมทั้ง 5 สมดุลย์กันการปฏิบัติก็จะได้ผลเร็วและก้าวหน้าได้ไว

คัดลอกจาก บทความธรรม วัดมงคลรัตนาราม พอร์ท วัลตัน บีช

จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

ความเข้าใจ ... ความประมาท ... ความหวาดกลัว ...

สามคำนี้ ความหมายต่างกันยิ่งนัก แต่กลับมีความสัมพันธ์กันยิ่งนัก

ดวงจิต เมื่อมีความเข้าใจ เข้าถึง ด้วยปัญญาแห่งธรรม จิตนั้น ก้อจะไม่มีอะไร ว่าง พร้อมที่จะรับ และเข้าใจ ในทุกสิ่ง ...

แต่ถ้าจิตที่ยังไม่ถึงซึ่งความว่าง ไม่เข้าถึงธรรมะ แต่เข้าใจว่าเราว่าง เข้าใจว่าเราถึงนั้น จะนำมาซึ่งความประมาท ความประมาทนี้น่ากลัวยิ่งนัก สามารถนำพาดวงจิตของเราไปสู่หนทางแห่งความเสื่อมได้ ...

แต่ดวงจิตที่ยังมิได้ถึงใดๆเลย ยังไม่เข้าถึงทางสามยมรรคเลย เมื่อมีสิ่งกระทบใดๆ สิ่งที่จะเกิดกับจิตนั้น คือ ความหวดกลัว กลัวไปหมด เหตุเพราะไม่เข้าใจว่า สิ่งใดควรยึดหรือไม่ เกาะไปหมด ยึดไปหมด เอาทุกสิ่งเพื่อให้พ้นความหวาดกลัว(ไม่มีทางหนีพ้น เพราะความกลัวอยู่ในจิตตน แล้วจะหนีไปได้อย่างไร ถ้าไม่เลิกปรุง)

แล้วเราลองมาสำรวจจิตตนเองหรือยัง จิตเราพร้อมหรือยัง จิตเราอยู่ในข่ายใด

จิตพร้อม ... เข้าใจ
จิตพร่อง ... ประมาท
จิตพลาด ... หวาดกลัว

ลองสำรวจแล้ว นำพาออกมาด้วยหนทางแห่งมรรคที่พระตถาคตได้นำทางไว้แล้ว "ศีล สมาธิ ปัญญา"

ใครเห็นแล้ว เข้าใจสภาวะปัจจุบันของจิตตนแล้ว ว่า ดีแล้ว หรือ ยังอ่อนนัก นั่นแลหะดีแล้ว จักได้นำมาพัฒนาด้วย สมาธิและปัญญาแห่งธรรม ไม่มีคนอ่อนถาวร มีแค่คนเพียรทำ

แต่ถ้าใครเห็นแล้ว ยังไม่ปรับปรุง ... น่ากลัวยิ่งนัก
คงทำได้เพียงสิ่งเดียว ...วางอุเบกขาไปนะ

ผู้พัฒนา ปรับปรุง จิตตนอยู่เสมอ คือ ผู้เจริญแล้ว


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

คุณ Watjojo นิ่งๆหน่อยสิ
เดี๋ยวให้ครูดัชตีก้นเลย อิอิ

นิ่งๆเข้าไว้นะ คุณทำได้ อิอิ


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

อิๆๆๆๆ ว่าจะโทรไปคุยบางเรื่องพอดีเลยครับ พอดีเห็นครูวิทย์ลงเรื่องปัญญาจริตและศรัทธาจริต แบบมีความนัย

 

คุณกรรมบท 10 กับคุณWatjojo
ลองโทรคุยกันหน่อยนะครับ
สภาวะของดวงจิตท่านทั้งสอง ต้องการสิ่งใด
แลกเปลี่ยนกันนะ คุณสองคนถือกุญแจของกันและกันอยู่
ผลัดกันไข จะได้ นิ่ง 5555


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

โมทนาสาธุ แล้วในที่สุด มันก็ไม่เหลืออะไร
ไม่ยึดอะไร แม้แต่ความสงบ ความนิ่ง ความว่าง
ธรรมะ สติ จิต
หมดสิ้นกันไป

 

ท่านพี่กล่าวดี กล่าวชอบแล้ว ...

สุดท้ายไม่เหลืออะไร
ไม่ต่างอะไรกลับปราสาททรายริมทะเล ...

สุดท้ายก้อคืนธรรมชาติไป มีแต่ความว่าง ไม่มีสิ่งใดจริงๆ หมดแล้วจริงๆ


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=6rVbKngM_Qc]ปราสาททราย - สุรสีห์ อิทธิกุล [HQ] - YouTube[/ame]

ท่านฟังเพลงนี้แล้วได้สิ่งใดจากเพลงนี้ วานบอกที
จะมีคนอยู่2แบบ ได้แก่นต่างกัน

ท่านได้แบบใด ...


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

ไม่น่าเชื่อ..ฟลุคจริงๆ

เมื่อกี้นึกครึ้มใจ..เพิ่งแหกปากร้องเพลงนี้งึมงัมๆได้สักพัก

เปิดเวปมาเจอะเพลงนี้..พอดี

ถามว่าฟังเพลงนี้แล้วอะไร?

- นักร้องคุณ สุรสีรห์เขาร้องเพราะดี..ชอบ! ลูกคอสูสีพอๆกันกับเรา

- ทราย มีมาแต่เดิมของมัน แล้วมาก่อปราสาททำไม ใกล้ทะเล มันก็พังสิ...สม

- เมื่อมันพังก็เข้าใจว่ามันพัง ไม่เหลืออะไรได้อย่างไง?
ขอตอบ ..มันก็ยังเหลือ เหลือทรายที่กลับไปเป็นทรายเหมือนเดิมไงล่ะ

ทุ่มเทมาก ยึดถือมาก ก็เหนื่อยมาก เสียใจมากเป็นธรรมดา

ถ้าเข้าใจว่ามันต้องสลายกลับไปเป็นอย่างเดิม..ก็ยิ้มกริ่มกันไป

"นั่นไง..กูว่าแล้ว ว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ๆ นี่เอง!"

 

เห็นท่าจะเป็นจริงตามนั้น
บบ.กำลังจับจิตบุญคู่กันสอน
เดี๋ยวบบ.จะสอนผ่านคนที่กำลังพูด

พี่ภูคู่กับครูเพ็ญไปก่อนหน้าแล้ว
ครูดัชกับครูลูกพลัง
ลูกหว้ากับครูปาราเมศ
เป็นต้น

แต่ครูวัฒโจโจ น่าจะเป็นครูเกษมั้ง จำไม่ได้แร๊ะ

 

จิตบุญเราท่านเอ๋ย ลองนึกจินตนาการดูว่า เราได้ยืนอยู่บนยอดเขาที่สูงแหลม
ดั่งปลายปิรามิด ที่มีแสงสว่างของพระอาทิตย์สาดส่องตรงกลางกระหม่อมพอดี
แล้วเราก็มองลงมายังด้านล่างตีนเขา เรารู้ เราเห็น ขึ้นมาเป็นทอดๆ
เห็นแม้จิตของผู้คนที่วุ่นวายสับสนต่างกันไป เห็นธรรมะต่างๆผุดผาดขึ้นมา
เห็นความเป็นธรรมชาติเลื่อยไล่ขึ้นมาตามระดับความสูงของเขา
มาถึงตัวเรา เห็นตัวเรา เห็นจิตเรา เห็นหมดมุมกว้าง 360 องศา
แต่สิ่งหนึ่งที่เรามองไม่เห็น และมักจะลืม คือ เงาของเราที่เรายืนเหยียบอยู่
เงาตัวนี้น่ากลัวยิ่งนัก เปรียบดังอวิชชาที่แฝงอยู่ข้างในจิตแทบจะเป็นเนื้อเดียว
มีลักษณะที่ใสโปร่ง ละเอียดละเมียดละไม จนมองแทบไม่เห็น เราท่านทั้งหลาย
มาพิจารณาเข้าไปให้ดีเถอะ อย่าลืมว่า ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งแกร่ง ยิ่งกล้า
หากจะหาผู้ใดมาทักท้วงก็คงหามีไม่ เพราะบนยอดเขาแหลมมีเพียงเราเท่านั้น
ที่ยืนอยู่
โมทนาสาธุ

 

คนอะไรนี่ รู้จิตเราชะมัด 5555
โทรไปหาก้อม่ายติด คิดว่าหนีไปไหน อิอิ

มันจะเหลือสิ่งใดให้ยึดอีกเล้าาาาาาาาาาาาาาาาา

ธรรมชาติก้อคืนเขาไป
จิตก้อไปตามทาง ความว่างเท่านั้น จะมีสิ่งใด

เอิ้กกกกกกกกกๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ


พลิ้วลม ใบไม้ไหว
จิตเป็นแบบใด เลือกเอาเองเด้อออออ


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=A_m7WfvnMJc&feature=endscreen&NR=1]น้ำเซาะทราย- จำรัส เศวตาภรณ์ - YouTube[/ame]​

ประกาศ!

คุณพี่พอใจคนดีหายไปไหนแล้ว
ณเดช เอ๊ย! ณภู..คิดถึงนะครับ
เอาเพลงมาฝากนะครับ

​

 

Believe It or Not!

"จิตเกาะพระ"

ก็คือ

"ลายแทงพระนิพพาน"

​

เดี๋ยวจะมาเล่าต่อ...(ให้ครูเพ็ญมาเล่าต่อดีก่า)
ว่าแต่ว่า ครูเพ็ญ ของพี่ภู ท่านออกจากถ้ำรึยัง?

 

สาธุ สาธุ สาธุ กราบอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

[SIZE="6"]โมทนาบุญกับจิตบุญดวงที่ ๑๑๘ และพระอาจารย์ชัชวาล ครูจิตบุญทุกท่านด้วยค่ะ จบ ๑๐๗[/SIZE]

 

"... คนที่ยังไม่มีกำลังใจถึงขนาดไปนิพพานยังกลัว ยังกลัวอยู่มาก นี่คือถึงไตรสรณคมณ์ อาจถึงโสดาบันได้ ยังกลัวอยู่มาก กลัวอด กลัวอยาก กลัวลำบาก กลัวยาก กลัวเจ็บ กลัวไม่มี กลัวตาย กลัวขาดแคลน กลัวทุกข์ยาก กลัวไม่มีนู่น ไม่มีนี่ ทุกอย่างทั้งหมดมันคือสิ่งขัดขวางทางไปพระนิพพาน แต่เราก็ค่อยๆ เก็บค่อยๆ ออมทีละเล็กทีละน้อย มันเริ่มแก่ตัวเมื่อไหร่มันก็จะเป็นได้เหมือนกัน

แต่ไม่ใช่ฆราวาสพ้นทุกข์ไม่ได้ ฆราวาสเป็นพระอรหันต์ไม่ได้ ไม่ใช่ หลวงพ่อไม่ได้บอกอย่างนั้น บางทีเขาครองตัวเป็นฆราวาสเขาถึงความเป็นพระอนาคามี พอถึงความเป็นพระอรหันต์เขาดับขันธ์เลยก็มี ก็ไม่ใช่น้อยนะ พอเผาแล้วกระดูกแปรเป็นพระธาตุ ไม่มีใครรู้เลยว่าเขาปฏิบัติ มีเหมือนกันแต่ว่าน้อยจริงๆ ...

ก็ดูซิว่าพวกเราปฏิบัติกันยังไง เดี๋ยวก็เจออารมณ์นู่นอารมณ์นี่ เอ้างานวุ่นอีกแล้ว ไม่ได้ภาวนาอีกแล้ว นั่งปฏิบัติภาวนางานเข้ามายุ่งหัวอีกแล้ว

พระไม่มีอะไร ไม่ยุ่ง ไม่วุ่น ไม่ก่อสร้าง ไม่ทำอะไร วันๆ เอาแต่พุทโธ เอาแต่ภาวนา อาหารก็พอมื้อเดียว ฉันเสร็จแล้วไม่กังวลเรื่องอาหาร ผ้าผ่อนท่อนสไบจีวรที่มีอยู่ก็ใช่แค่พอมีพอไป ไม่แสวงหาอีก เสนาสนะพอมีพอหลบแดดฝน ยุง เหลือบ ริ้นไร สัตว์เลื้อยคลานทั้งหลายได้พอใจ คิลานเภสัชยารักษาโรคมีพอประทังสังขารได้พอใจ ... พอแล้ว ปัจจัยเครื่องอาศัยที่ภิกษุควรจะต้องมี ก็มีสังฆาฏิ บาตร จีวร สบง ที่กรองน้ำ กล่องเข็ม ด้าย นี่... มีแค่นี้พอ ...

มันต่างกันตรงนี้นะลูกนะ ภาระของพระเลยไม่ค่อยมี นั้นการที่ปฏิบัติภาวนาก็มีแต่ทางจงกรม กับที่นั่งสมาธิ วันๆ ท่านอยู่กับจิตของท่าน เรื่องภายนอกท่านไม่รับ ไม่รับรู้ ข่าวสารไม่มีทั้งนั้น อย่างที่ๆ หลวงพ่ออยู่นี่ไม่มีไฟฟ้า โทรทัศน์ ตัดปัญหาไปเลย สบายแฮ และ หนังสือพิมพ์ไม่เอา วิทยุไม่มี ไม่รับข่าวสารข้างล่างเลย คนมันจะเป็นจะตายเท่าไหร่เรื่องของมัน ไม่เกี่ยว เราหลีกเร้นมาแล้ว เอาตัวให้รอดให้ได้ เร่งภาวนา นี่คือ "คนจะไปนิพพาน" เขาไม่กังวลหน้าพะวงหลัง กังวลนี่ จะต้องช่วยนี่ช่วยนั่น ไม่เอาแล้ว เขาบุกอย่างเดียวลุยอย่างเดียว เอาตัวรอดอย่างเดียว พอรอดแล้วค่อยว่ากัน จะช่วยใคร แต่มุมานะบุกเอาตัวเองให้พ้นให้ได้ ... "

ตอนหนึ่งของพระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร วชิรมโน

ขออนุโมทนาในธรรมทานจาก
Paron Yodkraisri | Facebook

 

เเล้วท่านสำเร็จอรหันต์หรือไม่ เเถลงต่อครับ

 

ขอน้อมรับ.ธรรมเทศนา ของหลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร วชิรมโน เจ้าค่ะ
และขออนุโมทนา กับคุณ อุษาวดี ที่นำเขียนให้ทุกคนได้อ่าน เพื่อจะได้
เพิ่ม สติ และปัญญาเพิ่มขึ้น เพื่อความหลุดพ้น ของแต่ละท่านตามกำลังศัทธา
ขอขอบพระคุณค่ะ สาธุอนุโมทามิ.