เทคนิค ในการปฏิบัติสมาธิ ภาค ๑ ส่งเสริมโภคทรัพย์

สมมุติหากพี่ปราบ หรือใครบวชเป็นพระ

สวดไปน่ะดีแล้ว ปาฏิโมกข์ 227 ข้อ

 

มันส์มาก สวดปาติโมก

หาก แปล และ เข้าใจ เวลาสาธยาย การใช้น้ำเสียงในการสวด
มีบทเน้น บทย้ำ บท จังวะ เหมือนการ บรรเลงออเคสต้า จะมีเครื่องหมายในการให้น้ำหนักเมโลดี้

จะเป็นอะไรที่มันส์จริงๆ คนฟังไม่มีง่วง เทวาช๊อบชอบ^^

อานิสงส์ไม่ต้องพูดถึง คนทำได้เท่านั้นที่ทราบ

 

เพราะว่า หากจะจับงูพิษ ก็ควรจะจับที่หัว

แต่ดันไปจับเอาที่หาง ทีนี้ก็มาติดแง๊ก อยู่ตรงนั้นน่ะสิ กลายเป็นโมฆะไปเลย

ก็จะเข้าตำรา "เรียนธรรมผิด เหมือนจับงูพิษที่หาง"

เพราะว่า "พุทธวจนะกิเลสอ้าง" ตามวิสัยคลุมถุงชน ยุ่งเลย...^^

สวดไปเถิดจะเกิดผล ไม่ได้สวดเพื่ออ้อนวอน แต่สวดเพื่อสร้างฐานพละกำลัง

 

...ผมสวดปาติโมกข์..ย้อนกลับ-ถอยหลังได้..ถ้าเปิดหนังสือให้ท่อง พร้อมทิงแดง 12 ขวด อิอิ

 

การที่จะสาธยายธรรมเป็นไปเพื่อหลุดพ้น ก็ต้องเข้าใจเนื้อความนั้นๆเเล้วใคร่ครวญตาม ทำเเบบนี้ช่วยได้ เเต่ถ้าสาธยายธรรมไปเรื่อยๆเเบบนั้นไม่ได้เป็นเพื่อการพ้นทุกข์อะไร. วันทั้งวันถ้าเป็นเเบบนี้อยู่พระองค์เรียกผู้มากไปด้วยการสวด ฉนั้นข้อเสียของการสวดนั้นมี ถ้าดีในส่วนเดียวจริงๆ พระองค์คงไม่เรียกเเบบนี้เเน่ เพราะมันมีที่สวดเพื่ออะไรก็ไม่รู้ เเล้วจริงๆพระองค์ให้ปฏิบัติ เดินสลับนั่งทั้งวันจน สิ้นยามเเรก ยาม2นอน. ยามสามตื่นมาปฏิบัต่อ วัตรเช้าเย็นไม่มี. ตรงนี้เเละ ที่พระองค์ให้ความสำคัญอย่างเเท้จริง

 

ต้นกระทู้ก็ไม่มีบอกว่าว่า ให้สวดทั้งวัน
หากสวดมนต์ได้ตามต้นกระทู้จริงๆ
จะกินเวลประมาณ 1ชั่วโมง

ใน 1ชั่วโมง เราได้ประกอบฝึกสมาธิทุกวัน ในชีวิตการเป็นฆราวาส
ช่วยลดเวลาในการดู ทีวี นุ่งน้อยห่มน้อยได้ เป็นปฏิปทาในการฝึกฝนได้
จากมาก จะต่อยๆลดลง ละลง

เน๊าะ พญาสัมพเวสีเน๊าะ ^^ ( อาศัยยิงนกซักตัว )


คนที่ไม่เคยทำ ก็จะไม่รู้ผลในการสวด
เว้นเสียแต่ว่า ได้ ลองทำจริงๆ

 

พระองค์บอกผู้สวดมากๆเนี่ยยังไม่ใช่ธรรมวิหารึ อีกสูตรจะมีเฉลยว่าธรรมวิหารึคือเป็นผู้มีความเพียรเผ่ากิเลิส มีสติ นำอภิชฌา โทมนัสออกเสีย วลีนี้จะไปตรงกับการปฏิบัติสติปัฏิฐาน4 ฉนั่นแปลตรงๆก็คือยังไม่ใช่การปฏิบัติ.ทางอันเอกที่ถูกต้อง เเล้วถ้าไปดูในมหาสติสูตรก็จะไม่เห็นว่าการสวดคือ1ในนั่นเเน่นอน นอกเสียจากผู้เเต่งเติมเท่านั้นถึงบอกว่าใช่หรือคิดเองเท่านั้น

 

ความขี้เกียจเป้นกิเลสอย่างนึง
การฝืนทวน สวดมนต์ เป็นการขยันอย่างนึง

การขยันนี้เป็นการทวนกิเลส เป้นการเพียรเผากิเลสคือความขี้เกียจอย่างนึง ก็ถูกต้องตามคำสอนพระศาสดา

ผลของการสวด จิตจะสงบลง มีพลัง
เมื่อบ่อยๆเข้า ต่อเนื่องเข้า กำลังความสงบนี้จะเป็นฐานพลัง ในการเกิดปัญญา
เป็นฐานพลังในการเดินสติปัฐฐานต่อไป

เรียกว่า เป็นการฝึกประกอบสมาธิ นี่ก็เป็นคำสอนพระศาสดา
เพราะมีการเริ่มประกอบสมาธิ

เรียกว่า ความงดงามในเบื้องต้น
การสร้างความงดงามในเบื้องต้น
ด้วยการฝึกรักษาศีล ประกอบ สมาธิ
ได้ชื่อว่า ปฏิบัติตามคำสอนพระศาสดาคือพระพุทธเจ้า

การฝึกรักษาศีล คือฝึกให้ทาน ที่เรียกว่า มหาทาน
คือให้เจตนาเป็นทาน

การฝึกตามต้นกระทู้นี้ จึงเป็นการฝึก ทานศีล สมาธิ อันเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป้นความงดงามในเบื้องต้น

 

เมื่อเราอยู่กับกายเท่านี้ก็ชื่อว่าเป็นผู้มีความเพียรเผากิเลิส นำอภิฌชาเเละโทมนัสในโลกออกเสียเเล้ว กายคตาสตินี้ถือว่าเป็นเสาเขื่อนเสาหลักเเห่งจิต จะทำให้จิตเป็นสมาธิได้ดี ช่วยให้จิตไม่ฟุ้งซ่านไปไหน ที่นี้การสวดเนี่ยจะนำมารวมว่าเป็นหลักของจิตไม่ได้ เพราะถ้าไปดูเอาเอง จะเห็นหลายเเบบ นอกจากการสวด เพราะการสวดคือจิตมันกำลังสร้างความคิดต่างๆ อยู่ในส่วนของจิตในจิตเรียกว่ากังฟุ้ว เเล้วก็ทำให้เป็นอารมณ์ของวิญญานขึ้น ซึ่งวิญญาณอาหารเนี่ย 1ในอาหาร เป็นอาหารอย่างดีในการปรากฏของภพ ฉนั่นเเล้ว มันน่าจะได้ได้ความคิดมากกว่าสงบ จึงต้องเอาที่พระองค์บอกก็พอ ไม่งั้นเลยเทิดเดียวมันก็จะทำให้ยุ้งยากเข้าไปอีก เอาเท่าที่พระองค์บอกว่าอะไร คือกายตาสติ อย่างฌานเนีายพระองค์ก็เรียกว่ากายคตาสติเหมือนกัน

 

คนที่สวดจนเริ่มคล่อง จิตจะไปรู้กาย ที่ริมฝีปากที่ขยับ
เป็นอิริบทหนึ่งของกายเคลื่อน
เป็นการเริ่มเข้าไปเดิน สติปัฐาน ในหมวดกายานุปัสนา

เมื่อคล่องขึ้นใจ ในบทสวด แม้จิตกำลังบริกรรมบทสวดต์มนต์
แม้การไหลไปคิดอย่างอื่น จิตก็จะเริ่มเห้น และวกกลับมาที่บทสวดอย่างเดิม เรียกว่า เริ่มเห็นอาการไหวของจิต
เมื่อคล่อง เมื่อชำนาญมากขึ้น
ก้เป้นการเริ่มเข้าฝึก จิตตานุปัสนา
คนคล่องเท่านั้นที่จะรู้ คนไม่เคยสวด ไม่เคยสาธยาย จะไม่มีวันรู้เด็ดขาด

 

การสวดมนต์ อธิฐานศีล เป็นการ ฝึก ให้อาหาร ฝ่าย วิมุตติ ด้วยมี สุจริต 3เป็นฐาน
เป็นการ ลดอาหารอวิชา ด้วยการ ข่มนิวรณ์ไม่ให้เจริญ

 

คือเเบบนี้ มันก็ใช่. ถ้ามีสติในการพูดมันก็ทำให้เกิดสัมปะชัญญะนั้นเเละ. เเต่ว่าผู้ที่ชอบในการพูดอะไรเนี่ยมันยากที่จะเกิดสมาธิขึ้นไง หลักการสวดก็ให้สวดเเล้วเข้าใจเนื้อความ จำได้ขึ้นใจ มันจึงก็ต้องคิดเเล้วถ้าหวังพูดมากๆหรือสวดยาวๆเพื่อให้เกิดสมาธิเนี่ยมันถูกต้องหรือ เเล้วการที่จะเคลื่อนไปเป็นจิตตานุปัสสนาอะไรเนี่ย ไม่เกียวกันนะ คุณเอามารวมกันยังไงนิ ถ้าเกิดคุณเห็นว่าที่คุณคิดฟุ้งๆนั้นดับไปเนี่ยเเละถึงจะถูก

 

ไม่ได้อ่าน คำว่าเบื้องต้นเหรอ

ต้องลองฝึกดู จน มีความชำนาญ จะเห็นเองว่า

จิตที่จำบทสวดมนต์ขึ้นใจ จะเป้นยังไง
ไปลองดูก่อนได้ แล้วจะมาอธิบาย ให้ฟังอีกทีครับ ว่าจะเดินต่อยังไง

อยากลองแนวนี้ ต้อง ให้ บทธรรมจักร ขึ้นใจให้ได้ก่อน ไม่งั้น คุยกันลำบาก

 

ไม่ใช่ ๆ การสำรวมอินทรีย์เนี่ยย่อมทำให้สุจริต3บริบูรณ์.เเล้วย่อมทำสติปฏิฐานบริบูรณ์ เเต่ต้องรู้อย่างนี้นะว่า การสำรวมอินทรีย์คือการไม่เป็นผู้ถือเอาโดยนิมิต หรือเเยกเป็นส่วนๆ ฉนั่นถ้ามาดูตรงนี้จบเลย. อย่างหูเนี่ยก็คืออย่าไปสนใจ อย่าไแตั้งใจฟัง ถ้าคุณยังฟังเสียงสวดเนื่องๆเนี่ยไม่ได้เรียกว่าการสำรวม เเล้วผล จริงๆ มันก็ทำให้ไปเพลินในบทสวดอีกด้วยซ้ำนะ

 

ผู้ใดสวดจนครบ ดิฉันขออนุโทนาในความเพียรและกุศลนั้นด้วยเทอญ

"ผู้เห็นกายในกาย จะหายโศกเศร้าโสกะปริเทวะ"

 

เข้าใจคำว่า เบื้องต้นไหม
เข้าใจคำว่าเป็นการฝึกไหม
เข้าใจว่าเป้นการประกอบไหม
เข้าใจว่าเป้นการทำบ่อยๆ ทำเนืองๆไหม

หากไม่เข้าใจ ก็ต้องลองดู ลองประกอบ ต้นกระทู้ ที่เรียกว่า ส่งเสริม

ลองดูว่า ทำได้ตามนั้น มันจะสนับสนุน สุจริต 3ไหม
ลองดูว่า การสวดมนต์ขึ้นใจได้ มันจะทำให้เพลินไหม

ลองดูก่อน

 

ถ้ายังไม่สำรวมอินทรีย์เเล้วสุจริต3จะบริบูรณ์ได้ยังไง คุณฟังเสียงจากที่ตนสวด ฟังไปฟังมา จิตนีมันไม่เเนะ มันฟังบ่อยๆฟังมากๆไม่ผักผ่อน มโนทุจริตอาจเกิดขึ้นก็ได้ ถ้าไปดูที่พระองค์ขยายในกุศลธรรมบท10 หรืออกุศล เช่นความโลภ นี้ก็คือทุจริต ถ้าเกิดฟังๆ มันก็อาจจะเกิดคิดบ้างว่าต้องสวดเยอะ ยิ่งสวดยิ่งได้ มันก็กลายไปเป็นอย่างนั้นได้ไง จึงต้องสำรวมทั้งหมดเนี่ยเเละมันจะปิดหมด คือ กายคตาสติ

 

ลองไปทำตามที่ต้นกระทู้ดูซิ ว่าจะเป็นอย่างที่ท่าน คิดด้วยตรรกะหรือเปล่า ^^

 

ผู้ที่เข้าปฐมฌาน กามเเละอกุศลธรรมทั้งหลายย่อมดับในเวลานั้น. พอออกมาจากฌาน. ถ้ายังไม่บรรลุอรหัน ก็ต้องคอยระวังอกุศล. เพียรละ.ยังมีกิจต้องทำต่อ ไม่ใช่ว่าพวกเข้าฌานได้เเล้วเห็นพระองค์บอกอกุศลธรรมของเค้าจะไม่มีอีก. จะดับไป หายไปหมดอะไรเเบบนั่น. มันก็เหมือนกัน ถ้ายังไม่สำรวมอินทรีย์ ไม่เเน่ทุจริตมันก็เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา

 

ใครๆ เขาก็เห็นอานิสงค์ของการสวดสาธยายมนต์ ทั้งนั้นแหละ

โอ้ย...แล้วอย่างนี้ จะมาเป็นผู้รักษาพุทธวจนะ ได้ยังไงน้อ

ทีท่าที่แสดงออกมา กลับสวนกระแส ในแนวทางตนเอง คั๊กๆ

อย่างนี้ก็มีด้วย ^^