ใครมีปัญหาอะไรในการปฏิบัติลองเข้ามาถามดู

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

อันตราย ๒ อย่าง ในการปฏิบัติธรรม ๑ เห็นธรรมนิดเดียวเข้าใจผิดเป็นร้อย อารมณ์ทับถม ไม่เชื่อใคร เชื่อความคิดไม่ไตร่ตองความจริง วิธีป้องกัน อ่อนน้อมเข้าไว้ อย่าเชื่ออะไรง่ายๆ ที่เกิดขึ้นในระหว่างปฏิบัติ ต้องมีพยานในสิ่งที่เห็น ที่ได้ยิน ๒ ติดของแถม นำไปใช้เพื่อประโยชน์ แก่ความ โลภ ความต้องการที่มากขึ้น สุดท้ายเลิกปฏิบัติก้จบ วิธีแก้ พิจารณา ว่ามันเที่ยงและยั่งยืนแค่ไหน มีประโยขน์อะไร พ้นทุกข์มั้ย +เวลาปีติมันเกิดอย่าไร้สติ ดูมันให้ดี ตัณหามันจะแฝงตัว พอมันดับไปให้รู้ไว้ว่าสุขก้มีเกิด ดับ ไม่ได้เสื่อมสูญอย่างที่คิด ทำต่อไปอย่าหยุด มีสติรู้ตัวเสมออย่าเผลอ ทุกครั้งที่เผลอ กิเลสมันจะแนบเข้ามา ทำให้ออกข้างทางได้ จิตวิปลาสก้เกิดจาก ขาดสตินี่หละ

 

ยากอยู่ครับ สำหรับการล้มไม่เป็น ก็คงต้องสู้กันไปเพียรกันไปช่วงที่ฟูหากมีจังหวะเห็นแฟ๊บลงได้สติกลับคืนก็ตั้งหน้ากันย่ำรอยเดิมใหม่
ท่านว่าให้ถางป่าแต่อย่าตัดต้นไม้
ที่ต้องระวังมากสุดคือกิเลสพาเลิกปฏิบัติครับ เผลอเป็นโดน
แหะๆ ผมเผลอบ่อยเสียด้วย:'(

 

ขอเรียนถามพระ ธรรมะ เกี่ยวกับการบำเพ็ญสมาธิ ซึ่งวิธีที่ใช้อยู่คือ การพิจารณาความว่างเป็นอารมณ์ ในขณะนั่ง จิตทรงตัวมีสติรู้ มีอาการเหมือนไม่รับรู้สภาวะร่างกาย คือไม่รู้สึกว่าร่างกายมีการโยกตัว หรือโน้มไปข้างหน้า ที่ทราบเพราะมีคนนั่งข้างๆ บอกให้ทราบ อยากถามท่านว่า การนั่งสมาธิต้องนิ่ง และตัวตรง จึงจะถูกต้องใช่หรือไม่ และอาการที่เกิดขึ้นเป็นลักษณะของการได้ฌาณแล้วหรือยัง

 

กรรมฐานคือ ที่ตั้ง แห่งการงานของจิต คือการกำหนกเอาอารมณ์ใดอารมหนึ่งมาเป็นอารมณ์กรรมฐาน มันพูดยากมากนะ การเอาความว่างเป็นอารมณ์มันทำให้รู้สึกแบบนั้นมาตั้งแต่เริ่มเป็นสมาธิเลย เพราะมันคือความว่าง ถ้าถามว่าสมาธิดีมั้ย ก้ตอบได้เลยว่าสมาธิดี + นิ่งและตัวตรงแบบไม่ต้องบังคับ มันคืออาการของสมาธิ แต่ท่ากายตั้งตรงเป็นท่าที่ดีที่สุดมันทำให้ภายในร่างกายทุกอย่าง ok ลองอะธิบายอาการที่เกิดในสมาธิให้มากกว่านี้ได้มั้ย ถึงจะตอบได้ว่า ฌาณหรือไม่ ก่อนหน้านี้(ตั้งแต่แรก)เอาอะไรเป็นอารมณ์ แบบว่า พุทโธ,ยุบหนอพองหนอ น่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยชี้แนะ วันนี้นั่งฝึกสมาธิต่อ ไม่มีอาการร่างกายโยกเองแล้ว แต่เป็นความรู้สึกว่ามันเคลื่อนไหวอยู่ภายในค่ะ

 

กระผมขอเรียนถามพระคุณเจ้าขอรับ
ในขณะลืมตาอยู่
กำหนดความสงบ
ปกติก็สงบอยู่แล้ว
แต่หากมีอาการเช่นงานพระสวดหรืองานพิธีต่างๆ
กระผมยกมือไหว้แว้ปเดียวพนมมือของผมโยกเหมือนเล่นผีตะเกียบ
จนไม่ไปที่ไหนแล้วขอรับอายเขา

ชีวิตปกติคือว่างอยู่แต่หากว่างนานๆโยก
ในขณะลืมตาขอรับ
หากวันไหนโยกนานว่างนาน
จะอาเจียน
มีหนทางแก้ไขได้หรือไม่ขอรับ

หากยังปฏิบัติอีกกระผมจะเกิดโทษไหมขอรับ

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

อืม!ทำต่อไปนะ ดูไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก้เปลี่ยนอีก

 

มันก้แค่อาการเหวี่ยงที่เกิดจาก การรวมสมาธิ ไม่ไปตามมัน เดี๋ยวก้หาย ตั้งสติเอาไว้อย่าปล่อยให้มันนำเรา เดี๋ยวก้หาย ทำต่อไปเถอะ ดู และสังเกตการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ มันไม่มีโทษอะไรหรอกการปฏิบัติ กรรมฐานนั่น เพียงแต่มีสติให้มากๆเข้าไว้ เดี๋ยวจะดีเอง

 

การเปลี่ยนนั้นคือเรากลัวว่าเราจะวิกลจริตแน่นอนกับอาการทางกายนี้
เป็นการเริ่มที่วิตกอีกครั้งหนึ่งหรือไม่อย่างไรขอรับ

ขอท่านช่วยชี้แนะแนวทางกระผมด้วยขอรับ
กระผมหวั่นวิตกว่าตัวเองไม่เหมือนใคร
กลัววิกลจริตขอรับ
ควรแก้ไขอย่างไร

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

อ๋อ อย่ากลัวเลย ยิ่งสงสัย ก้ยิ่งเก่งนะ ไม่ต้องกังวลหรอก มันกังวลของมันเองอยู่แล้ว (ความอยากรู้อยากเห็นนั่น) ตั้งสติไว้ ตามดู ไม่ตามไป เคยนั่งดูทีวีมั้ย ถ้าใครอิน ก้ร้องให้ตามเลย ให้นั่งดูแล้วแยกให้ออก ว่าตัวไหนละคร ตัวไหนผู้ดู น่าจะพอใจ กับคำตอบนะ สาธุ

 

การเฝ้าดูนี่ สำคัญมาก พยายามฝึกไว้ แค่แปลกนิดหน่อย มันก้เริ่มวิตก วิจารณ์ แต่ถ้าเป็นปีติ มันจะหนักกว่านี้อีกนะ ฝึกความหนักแน่นไว้ตั้งแต่ตอนนี้ มันจะได้ใช้ประโยชน์ไปเรื่อยๆ

 

ผมไปหาพระอาจารย์ท่านหนึ่งที่เชียงใหม่
ท่านบอกเป็นปิติอย่างหนึ่ง
ปิติอย่างไรหรือขอรับ

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

อืม! คือ อาการ เย็น ซาบซ่าน น้ำตาอยากจะไหลเองบ้าง ซึ้งในรสพระธรรมบ้าง (แต่แฝงด้วย ความร้อน คือกิเลสเสมอๆนะ) อย่างเช่นในคืนหนึ่งมีโยมท่านหนึ่งเกิดเห็นธรรม ก้ทราบซึ้ง ในคุณของพระ พุทธ ธรรม สงฆ์ มาก ดีอกดีใจที่ได้เกิดมาเจอพุทธ ศาสนานา จากนั้นก้เชื่อมั่นในสิ่งที่ตนเองรู้มาตลอด แต่ปรกติ สิ่งที่เกิด ย่อมดับ สิ่งที่เขาเชื่อ ทุกวันนี้กลับเหลือเพียงแค่ความคิดของเขาเอง ไม่มีสติพอจะรู้ว่า ตอนนี้ สังขารมันกำลัง ปรุงกิเลส หลอกตัวเอง จากสัญญาบ้าง จากวิญญาณบ้าง จาก อารมณ์บ้าง เขาจึงกลาย เป็นนักวิปัสสนึก เพราะปีติที่แฝงด้วยกิเลส กลายเป็นสิ่งที่เขายึดมั่น ถือมั่น นั่นเอง นี่แหละที่ครูบาอาจารย์ท่านให้ดูใหรอบคอบ เพราะข้าศึกมันมาพร้อมๆกับการฉลองความสำเร็จ โดยที่เราไม่รู้ตัว จำไว้ความรู้ สิ่งที่เรารู้ มันยังเชื่อไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็น เพราะเรายังมีกิเลสอยู่ แช่มันไว้นานๆ พอมันอิ่มตัวเราก้จะ เข้าใจ และตัดสินใจได้

 

กระผมเป็นในขณะที่ใช้ชีวิตอยู่ประจำวันนะขอรับ
ไม่ได้ไปนั่งปฏิบัติที่ไหน

สิ่งที่กระผมยึดหลังจากนั้น
หากกระผมไม่กำหนด

ไม่ว่าจะกิเลส
วิปัสนา
ผัสสะแล้วนึก
เลิกอยู่กับอารมณ์นั้น

แต่ผลคือมึนและเมา
อยากอาเจียนขอรับ
หากกำหนดอีกก็มึนอยู่อย่างนั้นหากเลิกกำหนด
เราควรปฏิบัติต่อหรือเลิกปฏิบัติขอรับ

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

ข้าสึกที่เข้ามา มันจะมาวางยาประสาท ให้คนที่ดื่มอย่างไม่ลืมหูลืมตา กิน ยังไงล่ะ!!!! คุณ มะหน่อ

 

กระผมควรย่านเขาหรืออย่างไรขอรับ
ย่านแบบสามย่าน
ที่น่ากลัวจะได้ดื่มนี้
เปิดฝาแล้วมีโชคไม่ย่าน
ฟันไม่เลี้ยง

ตรงนี้เป็นญานเป็นฌาน
เป็นสมมุติที่เรียกว่าอะไร
กระผมจะหายอาการนี้ได้อย่างไรขอรับ

 

อ้าว จะเลิกเลยเหรอ! อย่าใจน้อยสิ ไม่ต้องกำหนดอะไรนะ ดูจิตอย่างเดียว ดูว่า แต่ละวัน มันคิด อะไรของมัน บ้าง เอาแบบทุกความรู้สึกเลยนะ อิริยาบท๔ ด้วย ไม่ต้องไปทำอะไรกับมัน ดูมัน อย่าให้คลาดสายตา ก่อนจะนอน ให้ตั้งใจ ว่า เราเป็นสิทธ์ ตถาคต การอยู่ หรือ การไป ทุกอย่างของเรา เป็นไปเพื่อความ สงบระงับ จางคลายจากกิเลส เท่านั้น ก่อนนอน เราก้รู้ ตื่นขึ้นเราก้จะรู้ อย่าเอา ตัวรู้ไปผูกกับสิ่งทีเกิด แต่ให้เฝ้าดูไป เรื่อยๆ นะ เดี๋ยวก้จะดีเอง อย่าไปกังวลนะ! ให้ดูแบบใจแป็นสุข

 

ดูแล้วขอรับ
เข้าไปดูแล้ว
ไม่เห็นมีอะไร
นึ่งดูนอนดูยืนดู
นึกดู
ไม่เห็นมีอะไร
ไม่มีเป้า
ไม่มีธนู
ไม่มีสายไม่มีคันไม่มีหมวก
ไม่มีรองเท้า
ไม่มีไม้พลองกระบองถือ
ขอรับ

นั่งยันต์นอนยันต์ยืนต์เดินบนยันต์ก็ไม่หาย
มึนขอรับไม่หายเป็นมานาน
ลองนั่งว่างไม่ได้โยก
ควรไปศาลาแดงไหมขอรับ
หรือไปเช็คโปแตสเชี่ยมในเลือดดีวัยทอง

 

ง่ายๆ ตอนนี้ มันเริ่มดี ขึ้นแล้ว +เรียกว่า มันเอาตัวรู้มาปรุงน่ะสิ สังขารน่ะมันก้เอาหลักธรรมที่ พระพุทธองค์สอนนั่นแหละมาปรุง ให้มีสติ รอบครอบ ทำใจให้หนักแน่น แต่ไม่หนัก มานะ ทุกอย่างมันอยู่ที่จิตนะ คุณมะหน่อ สิ่งที่ พระพุทธเจ้ารู้ ท่านรู้จาก ตรงนี้แหละ