ปิดประมูลวัชระบัว ๒ องค์ หน้า ๖๖๑ ,ธรรมะจากพระอาทิพุทธะ หน้า ๖๕๙ ค่ะ

...ทุกอย่างมีเหตุปัจจัย..

ก่อนอื่นต้องขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านที่ร่วมบุญในกองบุญสมเด็จพระพุทธวิปัสสีโภคมหาบพิตร

ขอเรียนว่า การเดินทางไปวัดพระพุทธบาทห้วยทรายขาวครั้งนี้ เป็นการตัดสินใจแบบเร่งด่วน ไม่มีการวางแผนล่วงหน้า เนื่องจากดิฉันเองได้จองคิวเพื่อทำพิธีบวงสรวงเทวดา ในวันที่ ๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๖ และประสงค์จะให้วันนั้นเป็นวันทอดกฐินของวัดด้วย

ด้วยเหตุที่ไม่สามารถติดต่อพระอาจารย์ได้ จึงได้พยายามติดต่อท่านกัลยาณมิตร ที่อยู่จ.ลำพูน เดิมทีตั้งใจว่าจะเดินทางไปกราบท่านวันเสาร์ที่ ๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๖ จึงเปลี่ยนแผนการเดินทางไปเป็นวันที่ ๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๖ และตั้งใจไปพักที่วัด

ปรากฏว่า กัลยาณมิตรท่านนั้นบอกว่า เพื่อนได้เข้าไปที่วัดในวันที่ ๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๖ ไม่พบพระอาจารย์ จากเดิมว่าท่านจะออกจากรพ.วันที่ ๒๑ มิย.๕๖ แต่พบเพียงป้ายบอกว่า..

"พระอาจารย์อาพาธ(ป่วย) รับโยมได้เฉพาะวันอาทิตย์ พระอาจารย์จะได้มีเวลาพักผ่อน(ตามคำสั่งแพทย์)

โยมที่มาวันธรรมดา เชิญกราบพระบาทได้---> (ชี้ไปทางพระพุทธบาท)
ไม่ต้องเรียก ไม่ต้องคอย ไม่ต้องห่วงพระอาจารย์

เจริญพร..(ลงชื่อ)...."

ดิฉันจึงได้ติดต่อกับคุณ phuya ว่า .."เราจะเสี่ยงเดินไปหรือไม่ หากไปแล้ว อาจจะไม่พบพระอาจารย์ สำหรับพี่ไป หรือไม่ไปก็ได้อยู่ที่พวกเรา"

คุณ phuya ตอบด้วยเสียงแข็งขันว่า "ไปซิพี่ หม่อนไปนะ ไปให้รู้ว่า ท่านเป็นอย่างไร เราจะได้ไม่กังวล"

จากนั้นพวกเราก็เตรียมตัวเดินทาง เดิมทีแจ้งไปยังหลายท่าน เพื่อร่วมเดินทางไปในครั้งนี้ ปรากฏว่า ส่วนใหญ่ติดงาน เป็นเหตุให้เดินทางไปเพียง ๕ ท่านตามที่ได้กล่าวมาแล้วค่ะ

ท่านอื่นออกเดินทางตั้งแต่ตี ๓ มารับดิฉันประมาณตี ๔ เดินทางไปถึงวัดก่อนเที่ยง ครั้งแรกไม่พบพระอาจารย์แต่อย่างใด จึงไปกราบพระพุทธบาท ดูต้นโพธิ์ที่เคยปลูกไว้ และจะเข้าไปกราบหลวงพ่อทันใจ และจะเข้าที่พัก เพื่อมาใหม่ในวันอาทิตย์

ปรากฏว่า คุณ phuya ได้เรียก "พี่ ๆ พระอาจารย์อยู่ที่นี่มาเร็ว"

เมื่อไปถึงพบว่า พระอาจารย์อยู่กับโยม ๒ ท่าน กำลังสนทนาธรรมกันอยู่ จากนั้นโยมทั้งสองได้ลากลับ คณะของพวกเราได้เข้าไปนมัสการพระอาจารย์ต่อ

คำแรกที่พระอาจารย์ถามว่า..

"อ้าวไหนว่า จะมาอาทิตย์หน้า พระอาจารย์เตรียมตัวแทบไม่ทัน เมื่อเช้ามีเทวดาไปบอกว่า จะมีผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ เป็นผู้หญิงมาหา ให้รับกลับวัดด่วน คุณหมองงว่า จะต้องกลับพรุ่งนี้ ทำไมพระอาจารย์รีบกลับ
พระอาจารย์บอกคุณหมอว่า "ต้องรีบไปเดี๋ยวไม่ทันการ" เพิ่งมาถึงก่อนโยมไม่นานนี้เอง"

คณะของเรารู้สึกประหลาดใจมาก เพราะไม่ได้บอกใครว่า พวกเราจะมาสัปดาห์นี้ แต่พระอาจารย์ทราบได้อย่างไร ท่านก็บอกว่า เทวดามาบอกแต่เช้ามืดให้รีบกลับวัด

จากนั้นพวกเราก็สนทนาธรรมกันตามกาล ทราบว่า พระอาจารย์ไม่มีโทรศัพท์ใช้ จึงขอปวารณาท่านซื้อโทรศัพท์ใหม่ และเครื่องใช้จำเป็นสำหรับท่าน ตามที่คุณ phuya ได้กล่าวมาแล้วค่ะ

วันนั้นพระอาจารย์ได้พาพวกเราไปขอพรหลวงพ่อ ที่รอยพระพุทธบาท ดิฉันได้ยินเสียงให้พรว่า..

"ขอให้เจริญในทรัพย์ ให้สมความปรารถนานะ ขอให้หายป่วยทุกโรค ....."

จึงได้นึกน้อมโมทนาสาธุการ..พรที่ท่านให้ดังกล่าว

 

...บำรุงพระภิกษุอาพาธ และถวายทานโดยไม่ได้ตั้งใจ...

ก่อนอื่นขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านที่ร่วมบุญในกองบุญสมเด็จพระพุทธวิปัสสีโภคมหาบพิตร(แก้วบรมจักรพรรดิ) อีกครั้งค่ะ


เนื่องจากตั้งแต่เราได้จัดตั้งกองบุญนี้มาตั้งแต่เดือน มิถุนายน ๒๕๕๔ โดยความดำริของท่าน widya นั้น บุญจะจัดสรรได้สร้างบุญอานิสงส์พิเศษโดยบังเอิญในหลาย ๆ ครั้ง โดยครั้งนี้เช่นกัน..

พวกเราได้มีโอกาสอุปัฏฐากพระอาจารย์ขันธ์ สิริจฺนโท ท่านเจ้าอาวาส วัดพระพุทธบาทห้วยทรายขาว อ.เมือง จ.ลำพูน ซึ่งอาพาธอยู่

โดยดิฉัน คุณ phuya คุณจันทรกาล และคุณ Half waveได้เป็นตัวแทนในถวายโทรศัพท์ เตาแก๊สฉบับกระเป๋า พร้อมรีฟิล กาน้ำ อาหารอ่อน เช่น โจ๊ก อาหารบำรุงต่าง ๆ ซึ่งล้วนแต่มีความจำเป็นต่อพระอาจารย์ทั้งสิ้น

(เหตุที่เตาแก๊สฉบับกระป๋องนี้ เนื่องจากพระอาจารย์ไม่สะดวกเดินไกล ๆ หากเป็นถังใหญ่ ท่านขยับไม่ไหว เนื่องจากคุณหมอห้ามไม่ให้ยกของหนัก )

ขอผลานิสงส์แห่งบุญครั้งนี้ ส่งผลให้ทุกท่านที่ร่วมบุญในกองบุญแก้วบรมจักรพรรดิแต่อดีต จวบจนถึงปัจจุบันนี้ให้รับผลบุญโดยอัศจรรย์

ขอให้มีความคล่องตัวในทรัพย์ มีสมบัติอัศจรรย์ทันใช้ได้สร้างบุญอย่างต่อเนื่อง และสมความปรารถนา

อานิสงส์แห่งการถวายโทรศัพท์ให้ได้มีทิพยโสต ได้ยินเสียงใกล้ไกล ขอให้มีผลต่อการเจริญก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม และมีสัมมาทิฐิ

ขออานิสงส์แห่งการถวายเตาแก๊ส ขอจงส่งผลให้ได้ทิพยจักขุญาณแจ่มใส เป็นไปไม่ข้องขัด ดุจลมพัดไปในอากาศ

ด้วยอานิสงส์แห่งการอุปัฏฐากบำรุงพระภิกษุอาพาธ การถวายอาหาร และเครื่องบำรุงต่าง ๆ

ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรง ปราศจากอุปสรรคทั้งปวง มีความอุดมสมบูรณ์ในมังสาหารต่าง ๆ ไม่ว่า เดินทางไปที่กันดารแห่งใด ขออย่าได้อดอยาก ให้มีแต่ความอุดมสมบูรณ์ทั้งชาตินี้ และชาติต่อไป ตราบเท้าเข้าสู่พระนิพพาน

ด้วยสัจจวาจาอันบริสุทธิ์ ขอให้คำอธิษฐานนี้.. จงเป็นผลสำเร็จ จงเป็นผลสำเร็จ จงเป็นผลสำเร็จต่อทุกท่าน ทุกคนเทอญ..สาธุ

ขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านอีกครั้งค่ะ

Numsai


หมายเหตุ หลังคำอธิษฐาน มีเสียงสาธุ สาธุ สาธุ ดังขึ้น..ขอผลบุญจงบังเกิดแก่ท่านเหล่านั้นด้วยเถิด..

 

..ตามรอยพระอาจารย์ขันธ์..ตอน ๑ มนุษย์เหล็กไหล ณ.ห้วยทรายขาว..


ตามที่คุณ phuya ได้กล่าวมาบางส่วนแล้ว หลังจากที่พวกเราได้ถวายโทรศัพท์ และเครื่องบริวารแด่พระอาจารย์ขันธ์แล้ว พวกเราได้ถวายภัตตาหารเช้า เป็นซุปเห็ด น้ำปานะ และเครื่องบำรุงอื่น ๆ เมื่อท่านฉันเสร็จแล้ว ท่านก็กล่าวว่า..

"วันนี้พระอาจารย์จะพาไปดูที่นั่งสมาธิของพระอาจารย์ก่อนจะเข้าห้วยทรายขาวนะ"

ก่อนหน้านั้น พระอาจารย์ท่านได้เคยเล่าให้ฟังว่า ..."พระอาจารย์เคยมาธุดงค์ที่นี่ ตั้งแต่ปี ๒๕๔๒ ยังเข้าห้วยทรายขาวไม่ได้ เพราะที่นี่แรงมาก มีพระมาอยู่หลายรูป มากี่รูปกี่รูปก็อยู่ไม่ได้ต้องเผ่น

เคยมีพระในเมือง ท่านมาอยู่ได้ไม่กี่วัน นิมิตเห็นยักษ์นั่งล้อมวงกินเลือดและเนื้อสด ๆ และหันมาบอกว่า

รายต่อไปจะเป็นท่าน ทำให้ท่านองค์นั้นก็รีบเผ่น ไม่งั้นอาจจะไม่รอด

พระอาจารย์เอง ตอนนั้นท่านก็ยังไม่ให้เข้ามาที่นี่เลยต้องไปอาศัยอยู่ดอยช้างมูบ ๕ ปีแล้วไปภาคอีสานต่อ ไปอยู่ที่วัดถ้ำกลองเพลหลายปี จนมีเทวดาไปบอกว่า ให้ท่านไปสร้างที่ห้วยทรายขาว ชาวห้วยทรายขาวรออยู่

จึงได้เดินทางธุดงค์จากภาคอีสานมาเรื่อย ๆ ค่ำไหนนอนนั่น จนมาถึงพระพุทธบาท..ห้วยทรายขาว

ตอนนั้น เป็นป่าทึบไปหมด จึงได้แหวกหญ้าท่วมหัว ไปกราบที่รอยพระบาท จากนั้นได้พัก

และคืนนั้นเองเห็นบางสิ่ง คล้ายลาวาสีดำสนิทแผ่ไปทั่วทั้งเขตพระพุทธบาท จากนั้นสีดำนั้น ค่อย ๆ รวมตัวเป็นร่างมนุษย์ นั่งประนมมือ และกล่าวว่า..

"พระคุณเจ้า กระผมรอท่านมานานมากแล้ว ถึงเวลาที่กระผมจะต้องไปแล้วขอรับ หมดหน้าที่แล้ว กระผมจะไปเกิดแล้วขอรับ"พระอาจารย์ขันธ์บอกว่า

"อ้าว โยมจะไปแล้วใครจะอยู่ช่วยอาตมาล่ะ"
ท่านผู้นั้น บอกว่า "เดี๋ยวจะมีคนบุญมาช่วยท่านเอง ไม่ต้องห่วง"

และร่างนั้นก็สลายไป พระอาจารย์เรียกมนุษย์นั้นว่า มนุษย์เหล็กไหล..."

พระอาจารย์ได้เล่าให้ฟังหลายเรื่อง อาจจะนำเสนอไม่หมดวันนี้ ดิฉันจะรวบรวมประวัติของท่านไว้จัดทำเป็นหนังสือต่อไปค่ะ..

 

ก่อนอื่นขออนุโมทนาบุญกับพี่น้ำใส พี่phuya พี่ดา คุณHalf wave และคุณทุก ๆ ท่าน
ที่ร่วมบุญในกองบุญสมเด็จพระพุทธวิปัสสีโภคมหาบพิตร(แก้วบรมจักรพรรดิ)
และขออนุโมทนาบุญในความดำริของท่าน widya เป็นที่สุด สาธุ สาธุ สาธุ๊


ในส่วนเรื่องราวที่ได้ไปวัด วัดพระพุทธบาทห้วยทรายขาว อ.เมือง จ.ลำพูน ในครั้งนี้นั้น
จันทรกาล ขออนุญาติ ขอสำเนาถูกต้อง ในข้อความที่พี่ phuya และพี่น้ำใส ที่ได้เล่ามาแล้วทั้งหมดทั้งมวลนะค่ะ
(เล่าไปเดียวซ้ำกันค่ะ อิอิ) ขออนุโมทนาบุญในธรรมทานของพี่ ทั้ง สอง ด้วยค่ะ

ในส่วนตัวนั้นบอกได้คำเดียวค่ะ ว่า ปลื่มสุดๆ ปลื่มจนบรรยายไม่ถูก
ก็เลยขอสำเนาถูกต้องจากพี่ทั้ง สอง แทนนะค่ะ ขออนุโมทนาบุญกับพี่ทั้งสอง อีกครั้งค่ะ

อ้อ ขอเล่าหน่อยละกันค่ะ เดียวน้องตาล งอลลลล ช่วงที่เดินขึ้นเขานั้น ต่างคนต่าง
ก็หอบ แค๊กๆๆ อิอิ เหงื่อก็ย้อยไปตามๆกัน กว่าจะถึงยอดเขา พักตั้ง สอง สาม รอบ ค่ะ
สงสารท่านเจ้าเมืองที่เดินเท้าเปล่า มีถุงเท้าน้อยๆ หุ้มอยู่

แต่พระอาจารย์ ไม่มีอาการเหนื่อยออกมาให้เห็นเลย แม้นแต่น้อย ท่านก็บอกเรื่องราว
ต่างๆ ให้เราได้ฟังไปตลอดทาง เลยค่ะ ขออนุโมทนาบุญในธรรมทานของพระอาจารย์
ทั้งหมดท้้งมวลเจ้าค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

แต่พอมาถึงตรงที่ พระอาจารย์ บำเพ็ญภาวนา ความเหนื่อหายไปเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ
มีแต่ความปลื่มปิติแทนค่ะ


สำหรับทริปบุญด่วนนี้ต้องขอบคุณพี่phuya และพี่น้ำใส และพี่ดาเป็นที่สุดค่ะ


ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านทั้งหมดทั้งมวลด้วยนะค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

จันทรกาล

 

..ตามรอยพระอาจารย์ขันธ์...อานิสงส์แห่งการถวายพรมเช็ดเท้า..

​

ภาพดอยช้างมูบ มีลักษณะเป็นดอย ๒ ลูกต่อกัน ดูคล้าย ๆ ช้างหมอบ บริเวณที่พวกเราขึ้นไปคือ บริเวณหลังช้าง คือ จุดสูงสุดของดอยค่ะ​

ขอเล่าเรื่องที่คุณ phuya ได้เกริ่นไว้ หลังจากที่พระอาจารย์ฉันภัตตาหารอ่อน ๆ แล้ว ท่านได้พาพวกเราออกเดินทางไปดอยที่ท่านเคยธุดงค์ทันที ปรากฏว่า ออกเดินทางได้มีอีกคณะหนึ่งจากนิคมอุตสาหกรรมลำพูน คณะนี้ พวกเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ได้นำภัตตาหารเพลมาถวายแก่พระอาจารย์ ท่านจึงได้ชวนไปด้วยกัน

​

เมื่อเดินไปได้สักระยะ ดิฉันมีความรู้สึกว่า คราวนี้รองเท้าจะต้องขาดแน่นอน เพราะเป็นรองเท้าที่ไม่ได้ใช้เดินป่า ปรากฏว่า เดินไปไม่นานนักรองเท้าก็ขาดตามที่คาดไว้

กัลยาณมิตรท่านหนึ่งที่มาจากนิคมฯลำพูน ท่านน่ารักมาก ถอดถุงเท้าให้ทันที โดยพี่ท่านนี้ได้ใส่เพียงรองเท้า บอกว่า ยังต้องเดินอีกไกล

ตอนที่เดินบนถนนก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก ยังพอไหว สักพัก พระอาจารย์ได้พาขึ้นเขา ทางขึ้นเขานั้นเป็นเขาจริง ๆ ไม่มีทางเดิน เป็นหินแหลมล้วน ๆ ไม่ปนอย่างอื่น เมื่อเดินไปก็เริ่มรู้สึกเจ็บขึ้นเรื่อย ๆ

สักพักมีเสียงหนึ่งดังว่า...

“อดทนไว้นะลูก อดทนไว้ ต้องใช้วิบากให้หมด เพราะวิบากกรรมที่จะเกิดขึ้นภายหน้าอีกหลายปี จะได้หมดไป”

เดิมทีเดินได้สะดวก ดิฉันได้แต่กัดฟันอดทน เพื่อน ๆ ที่ไปด้วยกัน ต่างก็ให้กำลังใจ

ยิ่งสูงขึ้นยิ่งเดินได้ช้าลง เพราะมันเจ็บจริง ๆ เหมือนเราลงน้ำหนักบนหินแหลม จะเดินเขย่งขาก็ไม่ได้ เพราะเสี่ยงกับการตกเขาสูง ดิฉันจึงคิดได้ว่า..

“นี้คงเป็นสิ่งหนึ่งที่เบื้องบนคงให้เรารับรู้ การเดินเท้าเปล่าของพระธุดงค์ ทำให้เรารับรู้ถึงความยากลำบากของพระอาจารย์ เพื่อให้เราได้นำความรู้สึกนี้ไปถ่ายทอดให้สาธุชน

ยังดีที่เรามีถุงเท้ายังกันความแหลมคมของหินได้บ้าง ”

เมื่อคิดได้ดังนั้น คล้ายมีลมวูบขึ้นไป ปรากฏมีภาพการถวายพรมเช็ดเท้าขึ้นมา จึงคิดว่า คงเป็นอานิสงส์แห่งการถวายพรมเช็ดเท้าที่ทำให้มีผู้ใจบุญให้ถุงเท้าแก่เรา

พระอาจารย์ พี่ และเพื่อน ๆ ต่างก็หยุดรอคนบุญหนัก(อิอิ หนักมาก) กันเป็นแถว ถือโอกาสพักเหนื่อยไปด้วย
ต่อมาพวกเราก็เดินตามรอยพระอาจารย์ไปเรื่อย ๆ จนถึงที่ปฏิบัติธรรมแห่งแรกของพระอาจารย์ ต่างก็หยุดพักดื่มน้ำให้หายเหนื่อย


ยังมีต่อ..

 

..ตามรอยพระอาจารย์ขันธ์..- ๕ ปีแห่งการบำเพ็ญสมณธรรมที่ดอยช้างมูบ..

(๑) ดอยช้างมูบที่พระอาจารย์บำเพ็ญเพียร ๕ ปี (๒)ภาพสถานที่บำเพ็ญเพียรแห่งแรกของท่าน​

เมื่อถึงสถานที่ปฏิบัติธรรมแห่งแรกของพระอาจารย์ พวกเราต่างพักดื่มน้ำ และฟังพระอาจารย์เล่าเรื่องราวไปด้วย ท่านเล่าว่า..

“พระอาจารย์ปฏิบัติธรรมที่นี่อยู่ ๕ ปี เดินสำรวจแล้ว แถวนี้ไม่มีถ้ำ หรือที่พัก จึงได้ขนหินมากองเป็นชั้น ๆ แล้วเอามือกอบดินหน้าฝนมาโรยข้างบน อาศัยตรงนี้นั่งสมาธิ และหลับไปด้วย ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้นอนหรอก เพราะล้มตัวนอนไม่ได้ หินมันแข็ง

ส่วนใหญ่จะหลับตอนนั่งสมาธิ หลับก็ไม่ได้นานเพราะว่านั่งหลับ พอหลับก็จะสะดุ้ง เมื่อตื่นก็ไปเดินจงกรม ทำอยู่อย่างนี้ เดิมทีแถวนี้เห็ดป่าเยอะมาก ชาวบ้านมาเก็บเห็ดเห็นพระอาจารย์เขาไม่กล้ามารบกวน มียายคนหนึ่งแกเอากล้วยมาแขวนไว้ให้พระอาจารย์ อาทิตย์ละ ๑ เครือ แกมาสัปดาห์ละครั้ง บางทีก็เอามาทิ้งไว้ พระอาจารย์ก็อาศัยกล้วยของชาวบ้านนี่แหละประทังชีวิต

หน้าฝนก็ลำบากหน่อย เพราะไม่มีอะไรบังแดด อยู่กลางดินกลางหิน นาน ๆ เข้า ขยับทีจีวรขาด เลยนั่งสมาธิยาวหลายวันเลย ชาวบ้านเห็นพระอาจารย์นั่งหลับตา พวกเขาก็ไม่กวน ไม่มีบริเวณนี้ ยกเว้นเอากล้วยมาทิ้งไว้ให้ แล้วก็กลับ นานเข้าแถวนี้ก็ไม่มีเห็ดงอกอีกเลย"

พวกเราก็เก็บภาพเป็นที่ระลึก ปรากฏว่า มีสุนัขวิ่งตามพระอาจารย์มาหลายตัว พระอาจารย์ได้เล่าให้ฟังว่า...


"]“มีเรื่องแปลกอยู่อย่าง ระหว่างที่พระอาจารย์บำเพ็ญอยู่นี้ มีงูเห่าสีดำสนิทตัวหนึ่ง จะคอยอยู่ใกล้ ๆ บริเวณที่พระอาจารย์บำเพ็ญเพียร เวลาพระอาจารย์นอน เขาจะคอยอยู่ใกล้คล้ายระวังภัยให้พระอาจารย์ ไม่ยอมไปไหน ก็รู้สึกแปลกใจ เวลานอนจะนอนข้างหินที่พระอาจารย์นั่งสมาธิอยู่ พระอาจารย์ก็บอกเขาว่า..

“เจ้าเป็นสัตว์มีพิษอยู่ใกล้เรามากไม่ดี เพราะหากเราเผลอสติไปทับเจ้า แล้วเจ้าก็อาจจะทำร้ายเรา ก่อเวรกัน ขอให้อยู่ห่าง ๆ เราไว้”

ปรากฏว่า เหมือนเขาจะเข้าใจ ก็อยู่ห่างไปนิดนึง ตรงโน้น(พระอาจารย์ชี้ก้อนหินก้อนหนึ่ง บริเวณใกล้ ๆ) แต่ก็ไม่ยอมจากไป จนกระทั่งช่วงพระอาจารย์บำเพ็ญทุกขกิริยา จนผอม เจ้างูตัวนี้ก็ไม่ยอมไปไหน มันก็อยู่ที่เดิมจนผอมเหมือนกัน

พระอาจารย์คิดว่า หากมันอยู่อย่างนี้อาจจะตายได้ เพราะไม่ยอมไปหาอาหารกิน จึงได้พามันไปยังที่สามารถอยู่อาศัยได้ จากนั้นไม่ได้พบงูตัวนั้นอีกเลย”

เมื่อพระอาจารย์ได้เล่าเรื่องงูจบแล้ว พวกเราก็ได้ถ่ายภาพหมู่เป็นที่ระลึกแล้ว ก็เดินทางไปยังที่บำเพ็ญเพียรแห่งที่ ๒ ห่างจากบริเวณเดิมไม่มากนัก

​

สถานที่บำเพ็ญเพียร และเดินจงกรมแห่งที่ ๒

เมื่อเดินไปถึงสถานที่บำเพ็ญเพียรแห่งที่ ๒ พบว่า มีหินกองเป็นชั้น ๆ สูงพอสมควร บริเวณใกล้เคียงมีทางเดินจงกรมอยู่ด้วย คณะที่มาจากลำพูน และคุณจันทรกาลต่างช่วยกันกวาดใบไม้ที่อยู่ตามทางเดินจงกรมนั้น

เมื่อเก็บกวาดใบไม้เสร็จก็พบว่า เป็นหลุมลึก เป็นทางเดินยาว พระอาจารย์เล่าว่า เดิมทีไม่ได้เป็นหลุม แต่พระอาจารย์เดินทุกวันจนเป็นหลุมลึกลงไป ท่านบำเพ็ญเพียรบริเวณนี้อยู่ ๒ ปี

​

ที่บำเพ็ญเพียร และเดินจงกรมแห่งที่ ๓ ​

จากนั้นพระอาจารย์ได้พาไปยังสถานที่บำเพ็ญเพียรแหล่งที่ ๓ บริเวณนี้ทางเดินไม่ลำบาก เนื่องจากเป็นดินร่วน ไม่ค่อยมีเศษหินมากนัก เมื่อไปถึงก็พบกองหินที่พระอาจารย์บอกว่า ทุกอย่างใช้สองมือยกหินกองเป็นชั้น ๆ และเอามือกอบดินทำเป็นที่นอน ปรากฏ บริเวณนี้น่าหวาดเสียวมาก เพราะเป็นที่สูงชันด้านล่างเป็นไหล่เขา หากตกลงไปคงไม่เหลือชีวิตรอด



ถึงเวลานี้ ความเจ็บปวดเท้าที่ดิฉันได้รับแต่แรก ไม่ทราบว่าความรู้สึกนั้นหายไปไหนหมด เพราะคิดว่า เราคิดว่า เราทรมานลำบาก เทียบกับพระอาจารย์ไม่ได้เลย

พระอาจารย์บอกว่า สถานที่ทั้ง ๓ แห่งพระอาจารย์ได้อยู่เป็นเวลานาน ๕ ปี จากนั้นท่านพาเดินตามไหล่เขา เพื่อไปยังบ่อน้ำที่พระอาจารย์ใช้ฉัน และใช้อาบ ซึ่งห่างจากนบริเวณนั้น ประมาณ ๕ กิโลเมตร

เมื่อพวกเราเดินไปไกลพอสมควรพบว่า เป็นทางน้ำไหลคล้ายแม่น้ำย่อย ๆ พระอาจารย์บอกว่า

"หน้าฝนแถวนี้มาไม่ได้นะ เพราะจะมีสภาพเป็นน้ำตก น้ำแรงมากไหลจากสันเขา เห็นมั๊ยรอยน้ำไหลลงไปข้างล่าง"

เมื่อมองลงไปคล้ายเป็นเหวลึก แต่มีต้นไม้อยู่โดยรอบ พวกเราได้เดินตามรอยพระอาจารย์ไปอย่างระมัดระวัง เพราะว่าระหว่างทางเป็นไหล่เขา หากเดินพลาดไปอาจจะตกเขาได้ เป็นไหล่เขาค่อนข้างสูงชัน ดิฉันก็พยายามก้าวกระโดด เพราะเริ่มเป็นหินแหลมเหมือนเดิม แต่ต้องระวังเป็นสองเท่า เกรงว่า เหยียบพลาดจะตกเขาไป เดินไม่ทราบว่าเป็นระยะทางแค่ไหน ก็ถึงทางลงเขา และเป็นทางที่ชาวบ้านใช้เดิน

ทางเดินไหล่เขา และบ่อน้ำที่พระอาจารย์ใช้ฉัน และอาบ​

เห็นต้นไม้ผลต่าง ๆ เช่น ลิ้นจี่ ลำไย เป็นต้นที่ชาวบ้านปลูกไว้ เดินไปไกลสักพักใหญ่ ก็พบต้นกล้วยเป็นดง พระอาจารย์พาพวกเราไปยังบ่อน้ำที่พระอาจารย์ใช้ดื่ม และอาบ ท่านได้เล่าว่า..

"พระอาจารย์จะลงจากเขามาตักน้ำดื่ม ๗ วันครั้ง บางทีก็นานกว่านั้น ลงมาแรก ๆ ไม่มีใครใส่บาตร เพราะผมยาว หนวดเครายาวรุงรัง เล็บยาว จีวรไม่มีสีแล้ว เขาไม่รู้ว่า เป็นพระ " (ท่านเล่าให้ฟังพร้อมหัวเราะ)

ท่านบอกว่า พระอาจารย์จะพาไปดูหมู่บ้านนะ ระหว่างทางเห็นต้นมะม่วงใหญ่ต้นหนึ่ง ท่านเล่าให้ฟังว่า

"ตอนหลังชาวบ้านนี้รู้ว่า เป็นพระ เขาเก็บมะม่วงลงมากองไว้ให้พระอาจารย์ฉัน บางครั้งนาน ๆ ลงมา ผ่านตรงนี้ มะม่วงเน่าหมด เพราะพระอาจารย์ไม่ลงมา"

จากนั้นพระอาจารย์ได้พาอ้อม จนเห็นเขาที่พวกเราเดินผ่านลิบ ๆ และถ่ายภาพมาให้เห็นเป็นดอยช้างมูบ(หมอบ) ระยะทางที่พวกเราเดินประมาณ ๗ กว่ากิโลเมตรค่ะ

ขอจบเรื่องตามรอยพระอาจารย์ขันธ์ เพียงเท่านี้ค่ะ

ขออนุโมทนาบุญทุก ๆ ท่านที่ติดตามเรื่องนี้ และขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมค่ะ

Numsai

 

อิ่มอกอิ่มใจกับเรื่องเล่าค่ะ เหมือนได้ไปด้วยตัวเองเลย ^^
ขอโมทนาสาธุกับพี่ ๆ ทุก ๆ ท่านที่ได้ร่วมบุญกับพระอาจารย์ขันธ์ในครั้งนี้ด้วยนะคะ
และขอขอบพระคุณมากที่เล่าให้ฟังนะคะพี่ ๆ น่ารักมากค่ะ อิอิ


ขอกราบอาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก
ดลบันดาลให้พี่น้ำใสหมดเวรหมดภัย หมดวิบากเร็ว ๆ นะคะ
ร่ำรวยเงินทองสมใจนึก ขอพรที่พี่มอบให้แก่ชาวเมืองทุกผู้ทุกคน
จงส่งผลกลับคืนให้พี่ร้อยเท่าพันทวีค่ะ....


บุญกุศลใดที่พี่ได้เคยช่วยเหลือหนูและชาวเมืองเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นทั้งทางโลกและทางธรรม
ขอให้พี่มีปัญญายิ่ง ๆ ขึ้นไปนะคะ (พี่จะได้กลับมาช่วยหนูอีกหลาย ๆ รอบ อิอิ)

 

น่าเสียดายจัง เพิ่งเข้ามาอ่าน ถ้ามีใครสละสิทธิ์ ขอสำรอง ๑ ที่ครับ

 

อนุโมทนาบุญค่ะคุณ ta2498

บุญส่งผลแล้วค่ะ คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้....มีสละสิทธิ์หนึ่งท่าน
ขอเบอร์ติดต่อทาง PM ด้วยค่ะจะได้หาจุดนัดพบ

 

ขอบคุณครับ แจ้งเบอร์ทาง PM แล้วครับ

 

งานนี้ไม่พี่จันทกาล ก็พี่หนูดี สักคนมั๊งครับ ที่สละสิทธิ์ อันนี้เดานะครับ^^
โดยเดินทางไปเองกับพี่น้ำใส แหมชาวเมืองนี้...มีแต่คนใจบุญเนอะ
เทวดา นางฟ้ากันทั้งนั้น โมทนาสาธุด้วยนะครับ

อันนี้เป็นทั้งทานบารมี และธรรมทานในการให้โอกาสคนได้เดินทางปฎิบัติธรรม
เพื่อความพ้นทุกข์

"ยานโท สุขโท โหติ "
ผู้ให้ยาน ชื่อว่าให้ความสุข

ขอผลบุญนี้จงเป็นปัจจัยให้เดินทางใกล้ไกลก็ขอให้มีคนรัก มีคนเมตตาช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
สะดวกสบายในการเดินทาง ทั้งทางโลกและทางธรรม ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเถิด สาธุ สาธุ

 

แจ้งหมายเลขจัดส่งพัสดุ EMS ครับ
1. คุณ am12 จัดส่ง ดวงแก้วจุลจักร หมายเลขพัสดุ EJ 9527 6203 3 TH
2. คุณ น้ำใส จัดส่ง องค์พระมรกต หมายเลขพัสดุ EJ 9527 6204 7 TH
3. คุณ moom จัดส่ง พระแก้วใส หมายเลขพัสดุ EJ 9527 6205 5 TH
ขออนุโมทนากับทุกท่านครับ

 

ขอบคุณค่ะคุณธรรมวิวัฒน์งานนี้เดาผิดค่ะพี่จันทกาล และนู๋ดีไม่ได้สละสิทธิ์ค่ะ
แต่ก็ขอขอบคุณที่เดาค่ะ ทำให้รู้สึกยิ่งต้องไปให้ได้ค่ะอิอิ เหมือนแรงกระตุ้นดีๆค่ะ

นู๋ดี ขออนุโมทนาบุญกับคุณธรรมวิวัฒน์และทุกๆท่าน ทุกประการค่ะ

หนูดี

 

ขอโทษด้วยนะครับ พี่จันทกาล และพี่หนูดี

ขออนุโมทนาบุญด้วยเช่นกันครับ สาธุ สาธุ

 

สองสาวเขาเกาะล้อรถไว้รอ ตั้งแต่พี่น้ำใสจะพาไปแล้วคุณชายล่ะเอ๋ย อิอิ
เรียกได้ว่าไล่ก็ไม่ลงค่ะ รุ่นนี้แล้ว คริ คริ อ่ะ ล้อเล่นนะคะคนจ๋วยทั้งสอง
ขอโมทนาบุญกับทุกท่านที่ได้ไปฝึกมโนมยิทธิด้วยนะคะ
ส่วนตัวตอนนี้กะลังโดนวิบากขั้นรุนแรง
ขอแอบซ่อนตัวเลียแผลก่อน แล้วจะตามไปค่ะ อิอิ

เห็นบอร์ดเงียบ ๆ เลยเข้ามาแซวเสียหน่อยค่ะ

 

รูปน้องหมาเราน่ารักกว่านะ เอาแข่งกับรูปแมวของ ตาล อิอิ

 

******************

เฉลยผู้ที่สละสิทธิ์ ค่ะ ที่คุณ pizza4g จองไว้ 2 ที่ ค่ะ แต่อีกท่าน
ไม่แน่ใจว่าจะได้ไปป่าว เลยสสะสิทธิ์ให้ กับผู้ที่จะไปแน่นอนดีก่า ค่ะ

ก็ขออนุโมทนาบุญกับ คุณpizza4g ด้วยนะค่ะ
และขอแสดงความยินดี กับคุณta2498 ด้วยค่ะ

ขอขอบคุณ และขออนุโมทนาบุญกับคุณชาย.....
(ขอเรียกตามน้องตาลนะค่ะอิอิ เรียกง่ายกว่าค่ะ คุณชาย....=1+5 เป็น 6 สิงห์จุฑาเทพ )อิอิ แซวเล่นนะค่ะ

น้องตาลพูดถูกค่ะ งานนี้ เขาไล่ลง ก้บ่ยอมเด้อค่ะ อิอิ เกาะหนึบเลย 555

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านค่ะ
จันทรกาล

 

​

กราบขอบคุณและอนุโมทนาบุญกับคุณเจษฎา เยี่ยมคำนวณ ที่เป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ...เงินที่ได้จากการประมูลในรอบที่แล้ว 40%
คุณเจษฏา สนับสนุนให้เป็นค่าเดินทางสำหรับผู้ไปปฏิบัติธรรมค่ะ รวมกับอีก 5% ของพี่น้ำใส รวมๆกันแล้ว เพียงพอสำหรับการเดินทางและการถวายสังฆทาน

เพื่อให้ได้อานิสงค์ที่หลากหลาย...การเดินทางไปฝึกมโนมยิทธิ ในแต่ละครั้ง เราตั้งใจกันว่า

----- จะถวายปัจจัยที่บ้านสบายใจในรอบเช้า 1,000 บาท
----- ถวายสังฆทาน พระองค์ใหญ่ ที่วิหาร 100 เมตร 2,000 บาท
----- ชำระหนี้สงฆ์ 500 บาท
----- ถวายอาหาร แด่พระสงฆ์ 500 บาท

เพราะฉะนั้นการเดินทางในครั้งนี้ เราจะไม่เก็บค่าเดินทางค่ะ (เพราะมีเทวดา-นางฟ้าให้การสนับสนุน) แต่ถ้าท่านใดจะร่วมบุญ ตามกำลัง ก็สามารถโอนเงินเข้าบัญชีพี่น้ำใส
(บัญชีนี้จะใช้เฉพาะโครงการ ฝึกมโนมยิทธิที่วัดท่าซุงเท่านั้น) *** ติดตามรายการเคลื่อนไหวทางบัญชี ได้ในกระทู้ของกองบุญค่ะ

ชื่อบัญชี พุทธารา โรจนฤทธิกร
เลขที่บัญชี 080-250584-0
ธนาคาร ไทยพานิชย์
สาขาถนนศรีนครินทร์ (กรุงเทพ - กรีฑา)


ยืนยันรายชื่อที่จะไปร่วมฝึกมนโนมยิทธิ ที่วัดท่าซุง ในวันอาทิตย์ที่ 7 กรกฏาคม 2556 ค่ะ

รถตู้ 10 ที่นั่ง

1. คุณจันทกาล
2. คุณ Paktawadee (นู๋ดี)
3. คุณหวงจื้อเซวียน
4. คุณprapaanpong
5. คุณprapaanpong
6. คุณprapaanpong
7. คุณpizza4g
8. คุณmoom
9. คุณkitphi
10. คุณta2498

รถคุณphuya 6 ที่นั่ง

1. คุณphuya
2. พี่น้ำใส
3. น้องแพร
4. คุณยาย
5. คุณNamfonBaanfa
6. คุณอุมาพร

ใครกันหนอที่จะไปเจอกันที่วิหารร้อยเมตรอีกจำนวนหนึ่ง (แจ้งจำนวนที่แน่นอนได้ก็เยี่ยมนะคะ จะได้จองห้องฝึกเฉพาะกลุ่ม) เพราะถ้าเกิน 20 คน น่าจะต้องเป็นสองห้องค่ะ

ขอให้กุศลผลบุญ กับการตั้งใจทำในโครงการนี้ จงส่งผลให้ ผู้คิด ผู้ริเริ่ม ผู้ดำเนินการ ผู้ให้การสนับสนุน ผู้ร่วมโครงการ ผู้ที่เข้ามาอนุโมทนาบุญ และผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกท่าน
จงมีความคล่องในทรัพย์ คล่องในหน้าที่การงาน ทั้งทางโลกและทางธรรม แบบไม่ต้องรอ โอมเพี้ยง ขอให้ทุกคำอธิษฐานเป็นจริง

 

จ้า แซวได้จ้า ไม่เป็นไรครับ
แต่คุณ pizza4g สละสิทธิ์แม้ว่าจะทายแล้วเชียว 55+
อย่างผมไม่ใช่คุณชายหรอกครับ เป็นกรรมกรมากกว่า
ทุกวันนี้ก็ก้มหน้าก้มตาสร้างบารมี เลยกะไปชาร์ตแบตที่วัดท่าซุงหน่อยนะครับ

 

รถคุณphuya 6 ที่นั่ง

1. คุณphuya
2. พี่น้ำใส
3. น้องแพร
4. คุณยาย
5. คุณNamfonBaanfa
6. คุณอุมาพร

ไม่ต้องเหยียบถึง 150 กม./ชม. นะครับพี่ Phuya (แอบมีแซวเล็กน้อย)

ขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยครับ สาธุ ๆๆ