นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ไม่มีคนเล่านิทาน..ก็เล่านิทานเองซิจ๊ะ..เค๊ารออ่านน๊ะ

 

ไม่เอาหรอกครับ คุณMukmikรอผู้รู้ดีกว่า อัญเชิญก่อน 555

 

มีพญานาค...อุ้ยย คนฝากมาบอกค่ะ
ใครหนี ใครตาม ก็ไม่รู้...ใครรู้ตัวว่าหนีมา ก็ยอมตามกลับไปซะดีดี..อิอิ

อนิจจา.. นาคเทวี ไยลี้หลบ
ฤๅ ลืมภพลืมชาติ อนาถเหวย
ชั้นจาตุ มหาราชิกา คราล่วงเลย
เราร่วมเขนย เคียงคู่ สมสู่พงศ์

เจ้าลืมสิ้น ถิ่นสวรรค์ ชั้นเหนือโลก
ยอมทุกข์โศก เยี่ยงมนุษย์ สุดลุ่มหลง
ลืมกระทั่ง เทวลิขิต ก่อนปลิดปลง
ยอมดำรง ปุถุชน วนว่ายกรรม

ลืมเกียรติภูมิ เทวา แห่งสาคร
ลืมนาคา ฐานันดร ถดถอนต่ำ
ลืมนคร แห่งบาดาล คล้ายคร้านจำ
ลืมสัตย์คำ ขอเที่ยว ครู่เดียวพอ

บัดนี้ผ่าน เพลา มานานเนิ่น
เจ้ายังเพลิน เที่ยวไถล กระไรหนอ
โลกมนุษย์ สุดบัดสี ไยรีรอ
สมควรพอ ข้าฯจักรับ....เจ้ากลับไป

 

ฟุดฟิดๆๆ เหมือนจะเป็นหวัด ได้กลิ่นไม่พึงประสงค์

 

แต่งซ่ะเพราะเชียว..แม่คุณเอ๋ย

 

คือเวรกรรม ปางก่อน ย้อนมาหา
หลั่งน้ำตา รินหยาด เกินคาดหมาย
พบเพื่อพราก จากจร ร้อนใจกาย
ด้วยสิ้นท้าย ผลบุญ ที่หนุนเรา
ผ้ากาษา ผืนนี้ พี่ห่มไว้
ด้วยตั้งใจ สู่แดนธรรม นำตัวเข้า
สร้างกุศล ผลแผ่ แม้บางเบา
เพื่อน้องเจ้า ยุพิน จงสิ้นกรรม
สายน้ำโขง เป็นพยาน บุณทานรัก
จงประจักษ์ ดวงไฟสอง ส่องยามค่ำ
เกิดชาติใหม่่ ให้รู้ คู่บุญทำ
ได้ชักนำ เรามา พาพบเจอ
..........
ภ.ภาพวาด

 

ไม่ได้รจนา บทกลอน อักษรนี้
ด้วยว่ามี ผู้นำพา ฝากมาให้
มีใครตาม ห้ามใครหนี นี้อย่างไร
ไม่เข้าใจ ใครเป็นใคร ที่ไหนเลย...(นะจ๊ะ)

 

น่าสนใจเรื่องราวค่ะ...ไม่รู้ว่าจะเล่าเป็นนิทานให้อ่านบ้าง
จะได้ไหมหนอ...

 

ส่วนตัวเรา ไม่ค่อยฝันเห็นพญานาคเท่าไรค่ะ
มีฝันเห็นประมาณสองครั้ง เวลาฝันเห็น
ก็จะเห็นก้อนเมฆเป็นรูปพญานาคอยู่บนท้องฟ้า
ครั้งแรกฝันเห็นก้อนเมฆรูปพญานาคห้าเศียรบนท้องฟ้า
แล้วบอกว่า ให้เราสร้างเกาะดินกลางน้ำ
เชื่อมระหว่างสะพานสองข้างค่ะ...

 

น่าแปลกจัง เชื่อมระหว่างทางมนุษย์บาดาลหรือเปล่า

 

ไม่รู้เหมือนกันค่ะ คืนนั้นฝันว่า นั่งอยู่ริมน้ำ
สองสามคน แล้วก็มีคนนึงเดินลุยลงไปในน้ำ
น้ำสูงประมาณหัวเข่า ต่อจากนั้น ก็พูดถึง
ให้ทำเกาะดินกลางน้ำ เชื่อมระหว่างสะพานสองข้าง
คือ ประมาณว่า สะพานทั้งสองไม่สามารถเดินไปมาหาสู่กันได้
เรายังว่า ไม่เห็นยากเลยเพราะน้ำไม่ลึกเท่าไร
หลังจากนั้น ก็บังเอิญมองไปบนท้องฟ้า
เห็นก้อนเมฆเป็นรูปพญานาคห้าเศียร...แล้วก็ตื่น แห่ะๆๆ :boo:

 

สงสัยวันหลังต้อง ไปเดินเล่นสะพานนั้นมั้งแล้วคงเป็นสะพานข้ามไปยังอีกภพภูมิป่าวนาาาา???

 

สงสัยๆๆๆ
ไปแล้วกลับมาเล่าให้อ่านด้วยเน้ออออ...อิอิ

 

ประกาศ..ประกาศ..ประกาศ..ตามหาญาติคร้า

แถวนี้มีไผ๋ต้องการนับญาติกะข้อยบ้างมั้ยคร้า..ยกมือหน่อยเร้วววว
ไม่มีใครร้ากกกกกกกก..ไม่มีไผ๋สนใจข้อยเลยอ่ะ..กระซิก กระซิก :''(

 

กลับไม่ไหวเพราะมีห่วงให้พันผูก
อีกทั้งลูกตัดอาลัยอย่างไรไหว
แก่หง่อมแล้วเห็นสัจจธรรมอยู่ไวๆ
พี่แดนไกลเสด็จมารับน้องกลับที

ด้วยเทวีมีกรรมจำต้องจาก
จำต้องพรากจากจรถิ่นเคหา
จำต้องลืมวิมานแม้นอันโสภา
คร่ำน้ำตาครวญอยู่มิรู้วาย

อีกหนึ่งนางอายุก็ปูนนี้
ยังไม่เห็นวี่แววพี่เลยหนา
อยู่หนใดใยแกล้งน้องอมรา
ให้แห้งเหี่ยวเอกาอยู่ปล่าวดาย

พญานางนาคราชระทมรัก
ทุกข์ซ้ำหนักมิรู้กรรมแต่ปางไหน
มักผิดหวังเรื่องความรักอยู่ร่ำไป
ต้องทำใจยอมรับชะตากรรม

มิรู้ทุกข์จักเห็นธรรมจากที่ไหน
ฝึกฝนใจเพียรจิตอย่างอาจหาญ
ถึงวันนั้นพี่จะขอนมัสการ
รับน้องนางสู่สวรรค์ครรลาลัย

 

พูดเรื่องรัก คู่ครอง ให้ยอกแสลง
ด้วยว่าแรง คำมั่น ในฝันหนา
ว่าจักยอม ไร้คู่ เคียงกายา
ข้าฯลั่น วาจาแล้ว จักทำ..ฉันใด? :'(

 

แม้นหากน้องปองหมายดั่งใจตั้ง
ให้สมดั่งหวังที่หมายเพียรฝึกฝน
เอาพระธรรมน้อมนำจิตชูกมล
เร่งฝึกฝนหันหน้าหาพระธรรม
พี่ยังคงรอเจ้าแม่ดวงแข
ยังคงรักมิแปรเสื่อมสลาย
ท้องวารีแห่งนี้มิเสื่อมคลาย
ยังรอน้องมิวายคืนกลับมา
แม้นว่าคุ้งนทีมันอาจเศร้า
ก่อนมีเงาสองเราเคียงเขนย
แต่บัดนี้ไร้คู่ชูชิดเชย
ไร้คู่เคยร่วมเรียงเคียงฤทัย
:'(

 

ไม่มีคำใดบรรยาย อธิบายได้ครบ..
นอกจากขำๆๆๆ...อิอิ
pig_cryy2

 

กลับไม่ไหวเพราะมีห่วงให้พันผูก
อีกทั้งลูกตัดอาลัยอย่างไรไหว
แก่หง่อมแล้วเห็นสัจจธรรมอยู่ไวๆ
พี่แดนไกลเสด็จมารับน้องกลับที

ด้วยเทวีมีกรรมจำต้องจาก
จำต้องพรากจากจรถิ่นเคหา
จำต้องลืมวิมานแม้นอันโสภา
คร่ำน้ำตาครวญอยู่มิรู้วาย

อนิจจา เทวี นี้อยู่ไหน
คงหวนไห้ คร่ำครวญ จวนสลาย
จำจากจร วิมานใหญ่ ทั้งใจกาย
ด้วยมุ่งหมาย ใช้กรรม นำติดมา

กรรมก่อเกิด กำเนิดแต่กรรม นำพาชัก
ต้องทิ้งรัก ทิ้งห่วง ดวงยิหวา
ทั้งดวงแก้ว ดวงใจ ต้องไคลคลา
หากแม้นว่า ใช้กรรมจบ คงพบกัน...

ปล. เป็นไปรษณีย์ส่งข่าวอีกแระ อิอิ..:boo:

 

ท้องวารี ฉ่ำเย็น กระเซ็นสาย
คุณคงได้ ว่ายน้ำเล่น น้ำเย็นใส
ได้เคียงคู่ อยู่ใกล้กัน กับขวัญใจ
แต่สุดท้าย น้องนาง คงหมางเมิน

ด้วยความรัก ความจริงใจ คุณให้นั้น
คงมีวัน นางรับได้ ไม่ห่างเหิน
ตอนนี้นาง รับไม่ได้ ให้หมางเมิน
คงเพลิดเพลิน ท่องเที่ยวไป ในมายา...:'(