เล่นเน็ตเพื่อความเข้าใจธรรมะกับโชว์ธรรมะ ต่างกันอย่างไร

บางทีผู้สนใจธรรมะหรือชอบธรรมะตามวิสัย
ต้องทบทวนตนเองเหมือนกันนะฮะ
ว่าที่เราติดเน็ตนี้เพื่อต้องการเรียนรู้
เพื่อ
ฝึกฝนจิตใจโดยอาศัยเพื่อนๆสมาชิกมา
เป็นครูฝึกทางตรงและทางอ้อมแบบให้
เ ปล่าแค่เราลงทุนเวลาและเครื่องมือเน็ต

แล้วผลที่ได้รับมันคุ้มค่าคุ้มเวลาหรือไม่
ต้องหาคำตอบกันเอง

สำหรับผู้ที่เข้าเล่นในบอร์ดแล้วได้ทั้งแนวทาง
การปพฤติธรรมได้ทั้งการปรับอารมย์
ให้ปล่อยวางลงได้
นั่นน่าจะคุ้มกว่าใครๆ
ส่วนผู้ที่ยังฉุนเฉียวยังอยากเอาชนะตลอดกาล
คงขาดทุน
เพราะมีเป้าหมายแค่มาโชว์ธรรมะแบบผิดๆ หูจึงแดง
ได้ตลอดเวลา
ยามที่มีผู้ไม่เห็นด้วย ขาดทุนและสะสมบาป
ไว้ในใจเรื่อยๆ จะไม่เกิดประโยชน์กับตน
และกับใครเลยฮะ

 

เล่นเนต ดูเนต เพื่อเป็นแบบฝึกหัด แล้วก็ย้อนเข้ามาดูขยะในใจตัวเอง จากแต่ก่อนอาจนึกว่าเราดี แต่จริงๆเราไม่ได้ดีอย่างที่เราคิดค่ะลุงแมว :'(

ปล ทำใจกลางๆ อ่านดูก็รู้ได้นะว่าอะไร ยังไง

 

เหมือนลุงแมวนะเหรอ

 

วันนี้มีแผนไปล่อเป้าที่กระทู้ไหนบ้างล่ะ
สกิทาบต.(อัพเกรดตั้งแต่เมื่อวานตอน
บ่ายๆลุงแมวจำได้ เห็นยืนยันว่าแทงตลอด
เป็นสกิทาแท้แล้วเมื่อวาน)อีพเฉพาะไอดีนี่
ไอดีอื่นยังไม่ประกาศอีก 3ถึง4 ไอดี

 

ไอดีไหนอ่ะ

 

ลุงแมวว่าเอาเวลาป่วนกระทู้ไปดูแล
อำนวยความสะดวกให้บุตรภรรยา
ได้รับความสะดวกสบายเยอะๆดีกว่า
เป็นการบำเพ็ญ
แบบพระโพธิสัตว์ ดูแลพ่อแม่ลูก
เมียไม่ให้ลำบากเดือดร้อน ค่อยสั่งสมบารมี
ไม่ต้องรีบด่วนนิพพานโชว์หรอกฮะ

การเดินหน้าต่อไป เดินต่อไป อาจจะไม่มีโอกาส
ถึงนะ

้ผู้บำเพ็ญที่เขาสำเร็จ
ส่วนใหญ่สำเร็จด้วยการ"หยุด" นะฮะ
คือหยุดมิจฉาทิษฐิทุกอย่าง
หากจะบอกว่าเดินหน้าต่อไป
แต่ไม่รู้ว่ากำลังประพฤติมิจฉา
ทิษฐิ ต่อให้เดินจนสลบหมดเรี่ยว
หมดแรงก็ไม่ถึงนิพพานนะฮะ

 

ลม. ให้นิยามคำว่า ธรรมะ ยังไงอ่ะ

 

เริ่มงานแล้ว ล่อเป้าเหมือนเคย....
ธรรมะที่คุยกันมาครึ่งชาติแล้ว
ก๊อบปี้จนเม้าส์หลวมแล้ว...หลวมอีก
ก็ต้องมาถามอีก
ธรรมะตามหัวข้อกระทู้นี้ก็หมายถึงคำสอน
ของพุดเจ้าสารพัดธรรมที่จะนำไปสู่การดับทุกข์
ตั้งแต่ลำดับต้นต้น ขั้นกลางๆ ถึงขั้นสูงสุด
ที่นำมาถกแถลงกันทุกวันทุกวี่นี่แหละฮะ
(อ้อ...มันยังงี้นี่เอง!!!ตามฟอร์มของ มจด.)

 

ลุงแมวรู้จักด้วยเหรอสัมมาทิฎฐิ มิตฉาทิฎฐิเป็นไง. ลุงแมวเกิดสัมมาทิฎฐิยัง

 

สัมมาทิฏฐิคือความเห็นถูกต้องดีงามตามหลักศีลธรรม
แบบที่พะดเจ้าสอนไว้มี 10 ประการ

สัมมาทิฏฐิ 10 ประการ ได้แก่
1. ทานที่ให้แล้วมีผลจริง
2. ยัญที่ทำแล้วมีผลจริง
3. การเซ่นสรวงหรือการบูชามีผลจริง
4. วิบากแห่งกรรมดีกรรมชั่วมีผลจริง
5. โลกนี้มีจริง
6. โลกหน้ามีจริง
7. มารดามีคุณจริง
8. บิดามีคุณจริง
9. สัตว์ที่ผุดเกิดขึ้นมีจริง
10. พระอรหันต์ผู้ สามารถรู้แจ้งโลกนี้โลกหน้ามีอยู่จริง

ดีแล้วที่มาล่อเป้าให้ลุงแมวมาเขียนอีก
คนอื่นๆไม่ต้องเสียเวลาไปค้น

 

สัมมาทิฏฐิเมื่อเข้าใจว่ามีอะไรบ้าง
ตามที่พุดเจ้าตรัสสอนแล้วก็ประพฤติตาม
นั้นเช่น มารดามีคุณจริง
ก็ต้องพิจารณาว่าเราจะต้องตอบแทน"คุณมารดา"
อย่างไรได้บ้าง ตั้งแต่ขั้นต้น ไปหาขั้นสูง
ทำได้ตั้งแต่ระดับป้อนข้าวป้อนน้ำ
ถึงขั้นสูงสุดพาท่านฟังเทศน์ฟังธรรมให้มีความเข้าใจ
พอใจในธรรมมีความสุขใจเมื่อได้ฟังธรรม

ถ้าเรามีความสามารถเทศน์เองได้ก็เทศน์เลย
ถ้าไม่โดนถีบกระเด็นออกมาซะก่อน

หากไม่มีปัญญาทำได้เอง ก็หมั่นพาท่านเข้าหา
พระหาเจ้าที่สามารถพาท่านปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน
ให้เป็นจนทำได้เอง
นั่นแหละการตอบแทนคุณแม่ ระดับสูงสะดแล้วนะฮะ

 

พุดเจ้า

ดุู ลม.เขียนดิ ไม่เคารพในพระศาสดา หาเรื่องตกนรกแท้ๆ

ตรงอื่นไม่ถามล่ะ แหมๆ ดับทุกข์ ขั้นต้น ขั้้นกลาง ขั้นสูงสุด

ถือว่าเล่าสู่กันฟัง นะถ้าผม ไม่รู้จัก ลม.มาก่อน คงโมทนาให้แล้วเนี่ย

 

ตัดแปะ:d

 

ผมเอาตั้งแต่เริ่มต้นเลย จะได็เห็นชัดๆ

ในแง่ของการศึกษา (สิกขา) หรือความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม การมีมิตรทำกิจต่างๆ ร่วมกัน และช่วยเหลือเกื้อกูลกัน นับว่าเป็นเพียงส่วนประกอบภายนอก สิ่งที่นับว่าสำคัญก็คือ ความมีอิทธิพลชักจูงกันในด้านความคิดเห็น ทัศนคติ ค่านิยาม ความรู้ความเข้าใจต่างๆ ที่ท่านเรียกว่า ทิฏฐิ

ถ้าเป็นความคิดเห็น ทัศนคติ ค่านิยาม ความรู้ความเข้าใจ ที่ไม่ถูกต้อง มีโทษ ก็เรียกว่า มิจฉาทิฏฐิ ถ้าเป็นฝ่ายที่ดีงาม ถูกต้อง เป็นประประโยชน์ ก็เรียกว่า สัมมาทิฏฐิ

มิตรใดมีอิทธิพลชักจูงให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ ก็เป็นมิตรไม่ดี เรียกว่า ปาปมิตร มิตรใด ชักนำให้เกิดสัมมาทิฏฐิ ก็เป็นมิตรดี มิตรแท้ เรียกว่ากัลยาณมิตร

 

ให้เห็นภาพกว้างเลย

คำจำกัดความของสัมมาทิฏฐิ

คำจำกัดความที่พบบ่อยที่สุด คือ ความรู้ในอริยสัจ ๔ ดังพุทธพจน์ว่า

“ภิกษุทั้งหลาย สัมมาทิฏฐิคือ อะไร ? ความรู้ในทุกข์ ความรู้ในทุกขสมุทัย ความรู้ในทุกขนิโรธ ความรู้ในทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา นี้เรียกว่า สัมมาทิฏฐิ”

คำจำกัดความนอกจากนี้ ได้แก่

รู้อกุศลและอกุศลมูล กับ กุศลและกุศลมูล: “เมื่อใด อริยสาวกรู้ชัดซึ่งอกุศล...อกุศลมูล...กุศล...และกุศลมูล ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ เธอชื่อว่ามีสัมมาทิฏฐิ มีความเห็นตรง ประกอบด้วยความเลื่อมใสแน่วแน่ในธรรมเข้าถึงสัทธรรมนี้แล้ว”

เห็นไตรลักษณ์: “ภิกษุเห็นรูป...เวทนา...สัญญา...สังขาร...วิญญาณ ซึ่งเป็นของไม่เที่ยง ว่าไม่เที่ยง ความเห็นของเธอนั้นเป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อเห็นชอบ ก็ย่อมหน่าย เพราะสิ้นเพลินก็สิ้นการย้อมติด เพราะสิ้นการย้อมติด ก็สิ้นเพลิน เพราะสิ้นเพลินและย้อมติด จิตจึงหลุดพ้น เรียกว่า พ้นเด็ดขาดแล้ว”

“ภิกษุเห็นจักษุ...โสตะ...ฆานะ...ชิวหา...กาย...มโน...รูป... เสียง...กลิ่น...รส...โผฏฐัพพะ...ธรรมารมณ์ซึ่งเป็นของไม่เที่ยง ว่าไม่เที่ยง ความเห็นของเธอนั้นเป็นสัมมาทิฏฐิ ฯลฯ”

เห็นปฏิจจสมุปบาท: "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่า สัมมาทิฏฐิ สัมมาทิฏฐิ ดังนี้ แค่ไหน จึงจะชื่อว่าเป็นสัมมาทิฏฐิ"

"แน่ะท่านกัจจายนะ โลกนี้ โดยมากอิง (ทฤษฎีของตน) ไว้กับภาวะ ๒ อย่างคือ อัตถิตา (ความมี) และนัตถิตา (ความไม่มี) เมื่อเห็นโลกสมุทัยตามที่มันเป็น ด้วยสัมมาปัญญา นัตถิตาในโลกก็ไม่มี เมื่อเห็นโลกนิโรธตามที่มันเป็น ด้วยสัมมาปัญญา อัตถิตาในโลกก็ไม่มี โลกนี้โดยมากยึดมั่นถือมั่นในอุบาย (systems) และคล้องขังไว้ด้วยอภินิเวส (dogmas) ส่วนอริยสาวก ย่อมไม่เข้าหา ไม่ยึด ไม่ติดอยู่กับความยึดมั่นถือมั่นในอุบาย ความปักใจ อภินิเวส และอนุสัยว่า "อัตตาของเรา" ย่อมไม่เคลือบแคลงสงสัยว่า ทุกข์นั่นแหละ เมื่อเกิดขึ้น ย่อมเกิดขึ้น ทุกข์ เมื่อดับ ก็ย่อมดับ อริยสาวกย่อมมีญาณในเรื่องนี้ โดยไม่ต้องอาศัยผู้อื่นเลย เพียงเท่านี้แล ชื่อว่า มีสัมมาทิฏฐิ"

“ดูก่อนกัจจานะ ข้อว่า สิ่งทั้งปวงมีอยู่ นี้เป็นที่สุดข้างหนึ่ง ข้อว่า สิ่งทั้งปวงไม่มี นี้เป็นที่สุดข้างหนึ่ง ตถาคตย่อมแสดงธรรมเป็นกลางๆ ไม่เข้าเข้าไปติดที่สุดทั้งสองนั้นว่า “เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย สังขารจึงมี เพราะสังขารเป็นปัจจัย วิญญาณจึงมี ฯลฯ เพราะอวิชชานั่นแหละสำรอกดับไปไม่เหลือ สังขารจึงดับ เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ ฯลฯ”


พุทธพจน์อีกแห่งหนึ่ง แยกความหมายของสัมมาทิฏฐิ เป็น ๒ ระดับ คือ ระดับที่เป็นสาสวะ กับ ระดับโลกุตระ

“ภิกษุทั้งหลาย สัมมาทิฏฐิเป็นไฉน ? เรากล่าวว่าสัมมาทิฏฐิมี ๒ อย่าง คือ สัมมาทิฏฐิที่ยังมีอาสวะ ซึ่งจัดเป็นฝ่ายบุญ อำนวยวิบากแก่ขันธ์ อย่างหนึ่ง กับ สัมมาทิฏฐิที่เป็นอริยะ ไม่มีอาสวะเป็นโลกุตระ และเป็นองค์มรรค อย่างหนึ่ง”

“สัมมาทิฏฐิที่ยังมีอาสวะ จัดอยู่ในฝ่ายบุญ อำนวยวิบากแก่ขันธ์เป็นไฉน ? คือความเห็นว่าทาน ที่ให้แล้วมีผล การบำเพ็ญทานมีผล การบูชามีผล กรรมที่ทำไว้ดี และชั่ว มีผลมีวิบาก โลกนี้มี ปรโลกมี มารดามี บิดามี สัตว์ที่เป็นโอปปาติกะมี สมณพรามหณ์ ผู้ประพฤติชอบ ปฏิบัติชอบ ซึ่งประกาศโลกนี้ และปรโลกให้แจ่มแจ้ง เพราะรู้ยิ่งด้วยตนเองมีอยู่ นี้แล สัมมาทิฏฐิที่ยังมีอาสวะ จัดเป็นฝ่ายบุญ อำนวยวิบากแก่ขันธ์”

“สัมมาทิฏฐิที่เป็นอริยะไม่มีอาสวะ เป็นโลกุตระ เป็นองค์มรรคเป็นไฉน ? คือ องค์มรรค ข้อสัมมาทิฏฐิ ที่เป็นตัวปัญญา ปัญญินทรี ย์ ปัญญาพละ ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ของผู้มีจิตเป็นอริยะ มีจิตไร้อาสวะ มีอริยมรรคเป็นสมังคี ผู้กำลังเจริญอริยมรรคอยู่ นี้แล สัมมาทิฏฐิที่เป็นอริยะ ไม่มีอาสวะเป็นโลกุตระ เป็นองค์มรรค”

 

สัมมาทิฎฐิเบื้องตนนะที่ยกมา.

 

เบื้องต้นทำได้บริบูรณ์แลัวหรือยัง

 

สัพเพธรรมาอนัตตา

 

รู้แล้วไม่จำเป็นต้องทำ

 

คุยกะลุงแมวบต.ก็มองว่าลุงแมวมีแต่ธรรมะเบื้องต้น
เดะเดะ
ต้องธรรมะจากหนังสือที่ตัวเองกอดอยู่จึงจะสูง
ก็ลุงแมวมีภูมิอยู่แค่ประมาณนี้นี่นา
จะมาว่าภูมิต่ำต้อยทำไมกัน

ครั้นหันไปเข้ากระทู้คนที่มีภูมิสูงดว่าลุงแมว
ก็ไปสงสัยว่าเขาเป็นอริยะปลอมเพราะมีคนแย้งมากมาย

และว่าเขากล่าวธรรมไม่ตรงกับหนังสือที่ตัวเองกอดอยู่
พอถามว่าปฏิบัติได้แค่ไหนเพียงใด ก็ตอบว่า สัพเพธัมมาอนัตตา คือทำไมต้องปฏิบัตืก็รู้แล้วปฏิบัติทำแป๊ะอะรัย

นี่แหละผลลัพท์ของการศึกษาธรรมะ ประเภทอ่านมาก
เข้าว่า เลยกลายเป็นหนอนกินตำราธรรมะ