ปุถุชน....คนช่างสงสัย...

กลับมาไวๆท่านพี่นพแฟนคลับรอทุกวันครับ คิดว่าแบนยูสเซอร์คงไม่นาน

 

สวัสดีค่ะคุณนพฯ

เมื่อวานไปวัดมาดิฉันไปเจอพี่ที่แนะนำวัดจีนและวัดไทยที่นี่แก่ดิฉัน ถือว่าเป็นผู้มีคุณและเป็นญาติธรรมท่านหนึ่ง เขาเล่าว่าเพื่อนของเขาซึ่งดิฉันก็เคยเห็นมาก่อน อยู่ๆก็เดินไม่ได้หลังจากที่กลับมาจากเกาหลี คือเพื่อนเขาไปผิดศีลข้อที่ ๕ มา แต่ดิฉันก็บอกว่ามันเกี่ยวอะไรกัน ก็ขอขมาพระรัตนตรัยแล้วก็สมาทานศีลใหม่สิ พระพุทธเจ้าท่านไม่ทำร้ายใคร
คุยไปคุยมาพี่ก็บอกว่าเพื่อนแกถ
ไหว้พ่อแก่แม่แก่อะไรประมาณนี้ ดิฉันเลยเดาว่าเขาคงไปรับขันธ์หรือเปล่าแล้วไปผิดครูหรือฝ่าข้อห้ามเข้า ก็คุยๆกันกับพี่คนนี้ เรื่องรับขันธ์ก็บลาๆๆๆๆกันไปเอาเท่าที่ดิฉันทราบ มาถึงข้อความหนึ่งที่ดิฉันอธิบายพี่แกไม่เป็น พี่แกถามย้อนว่า .. หาาาาา บุญกุศลมันเอาไปจากกันได้ด้วยหรือ ???? (คือบลาๆๆจนไปถึงว่าถ้าเราทำบุญกุศลใดๆ แทนที่ตัวเองจะได้กลับไปเป็นภพถูมิที่มาเกาะเรานั่นแหละ)

พี่แกไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้ ดิฉันเองก็งูๆปลาๆ เขาบอกว่าไม่เคยได้ยินคำสอนนี้จากพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านใด รู้แต่ว่าบูญกุศลใครทำใครได้ ทำแทนกันไม่ได้ แต่อนุโมทนาบุญกันได้ อันนี้ดิฉันตอบไปอย่างไม่เต็มปากเพราะไม่ทราบว่าจะอธิบายยังไงดี เอาเป็นว่า ขอคุณนพนอธิบายดีกว่าละเอียดดี เขาเอาไปได้ยังไง เอาไปจากทางไหน ถ้าจะหนีจากพวกนี้ต้องทำยังไง แม้แต่ตัวดิฉันเองก็ได้ยินมามากแต่ก็ไม่ละเอียดและเข้าใจมากนัก

----------------------------------------------------

เรื่องต่อมา ...... พิมพ์ยาวเลยแต่ลบไปล่ะค่ะ โดนห้ามล่ะ แสดงว่าแรงพอควร งั้นไม่ยุ่งล่ะค่ะ เอาแค่นี้ดีกว่า (นิสัยอยากรู้แต่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง)

:boo::boo:

 

แฟนคลับ เรียกร้องนะคะ

 

พี่นบกลับมาเร็วๆเน้อ มีคำถามหลายคำถามที่ยังต้องขอให้พี่ช่วยเคาะกระโหลกอยู่นะคะ

 

ผมเคยอ่านในห้องจิตตวิทยาของอาจารย์suwiครับ เรื่องบุญกุศลท่านอธิบายดีมากๆในหัวข้อที่คุณrungdaoพยามอธิบาย ในกระทู้ตื่นนอนสายๆ หน้า130-133 ไม่เกินประมาณนี้

 

เอาใจช่วยค่ะ 2 อาทิตย์ รอได้ ....

 

ไม่ได้เข้ามาสักพัก ..... กระแสไหนก็รับนะคะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕

แหมมมมมมม............................. สมกับชื่อเวปฯจริงๆ

พอหอมปากหอมคอเนาะ ..... ไปล่ะ

 

พี่ ท่านป๋านบ ฝากมาว่า

มีข้อสงสัย
รึมีเรื่องเล่าใดๆ เขียน แปะไว้ได้เลยค่า

จะกลับมาตอบ เมื่อ พ้นโทษ แล้ว ทุกโพสน์ค่ะ

หากว่า ระลึกถึง พี่ท่านป๋านบ

ก็ ให้ซื้อโอเลี้ยง ข้าวผัด ไปฝาก ได้นะคะ

 

:'''boo:
ข้าวผัด กับ โอเลี้ยง ??? 555 ++

 

เพิ่งเห็นว่าป๋าแกโดนแบนเพราะไปฮาร์ดคอร์กันบนกระทู้เรื่องกสิณ ส่งกำลังใจให้จากทางออสเตรเลียเด้อค่า กลับมาตอบกระทู้นี้ไวๆรอติดตามเก็บข้อมูลจากผู้ปฏิบัติในกระทู้นี้อยู่นะ

 

เอ แม่งๆๆไงชอบกล เหมือนไปเยี่ยมที่ไหนหน้อ....5555555

 

....คั่นเวลา...

ท่านที่ไปรับเป็นร่างของภพภูมิต่างๆนั้น...ผู้ที่เข้ามาครอบร่างนี้ มาอาศัยใช้เพื่อสร้างกุศล...เจตนาก็ตาม แม้แต่ฤทธิ์ที่ดลบันดาลให้ก็เป็นของท่านนั้น เป็นผู้กำหนดทั้งสิ้น...
ดังนั้นเมื่อเจตนา และการกระทำ เป็นของท่านผู้นั้น บุญกุศลก็เป็นของท่านผู้นั้นไปครับ...นี่กฎของกรรม ชัดเจนแล้วแบบนี้...

ส่วนเจ้าของร่างได้รับผลบุญเช่นกัน หากว่าจะโมทนาบุญนั้นๆ มีจิตปีติในการได้มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือผู้อื่น...
แต่ร้อยละ120 จะได้บาป และเคราะห์กรรม ตามมาเนื่องจาก...
1. หลงคิดว่าการช่วยเหลือด้วยอำนาจวิเศษนี้ เป็นอำนาจของตน เป็นเหตุให้เหลิง หรือหลงตัวเอง อวดดี อวดเก่ง อวดวิเศษ...ทั้งที่จริงแล้ว ตัวเองไม่ได้มีดีอะไรเลย...

2. ในกรณีที่แก้คุณไสย ฯลฯ เหล่านี้ ฝ่ายที่ทำมานั้น เกิดไม่พอใจ ก็มาทำลงที่ร่างนี้ เพราะคิดว่า การมีร่างนี้เองทำให้ท่านผู้นั้น สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการรักษาหรือแก้ถอน คุณไสยได้...เจ้าของร่างจึงต้องโดนก่อน...

3. การไปแก้ไขกฎของกรรม หรือไปฝืนกฎของกรรม ในการช่วยเหลือชีวิตผู้อื่น...ตรงนี้ต้องดูก่อนนะครับว่า กฎของกรรมผู้นั้นกำลังจะคลายตัว คือทำให้ได้มาพบกับผู้ที่ช่วยแก้ไขให้ แล้วจะหาย ถ้าแบบนี้ไม่ผิด...แต่ถ้าไปช่วยโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ แบบนี้ผู้ที่ช่วยต้องรับกรรม แล้วการรับกรรมนี้ จะส่งผลต่อธาตุ4 ขันธ์5 ซึ่งเทพ หรือแม้แต่ผีปอบ ไม่มีกายเนื้อ ยังไม่ต้องรับครับ...ร่างจึงต้องเป็นฝ่ายที่รับไปเกือบจะเต็มๆ...

เรื่องการเป็นร่างทรง องค์เทพ หรือผ่านญาณต่างๆนั้น จริงๆแล้ว อยากจะบอกว่าอยู่ห่างๆเอาไว้จะดีกว่า...เนื่องจากวันนี้เป็นเทพ วันต่อๆไป อาจจะไม่ใช่เทพแล้วที่ท่านมา...มีพวกที่มีฤทธิ์มาก แฝงตัวปลอมมาเป็นเทพ โดยเราไม่รู้ตัว แบบนี้ก็ลำบากมาก...แต่ก็อีกล่ะนะ...บางคนก็ชอบเรื่องเหล่านี้ เพราะช่วยบันดาลให้ตนมีพลัง อำนาจ อันเหนือกว่าผู้อื่น...ก็ต้องปล่อยไป...เพียงแต่ถ้าจะช่วยก็แนะนำให้เขาหมั่นทำบุญ สร้างกุศล สวดมนต์ไหว้พระไปด้วย...แบบนี้ก็ยังดี ยังมีประโยชน์กว่าที่จะปล่อยไหลไปตามอำนาจวิเศษเหล่านี้แต่เพียงฝ่ายเดียวครับ...

 

แล้วก็เกิดข้อสงสัยคือ ในชั้นพรหมมีนางฟ้ามั๊ยครับ เรียนถามเบาๆอย่าว่ากันนะครับ

ถามเบาๆ แต่เราก็ยังได้ยิน...
ระหว่างที่ คุณนบฯโดนแบน ก็มาคั่นเวลาให้สักหน่อยก่อน...
พรหมตั้งแต่ พรหมชั้นที่ 1 ไม่มีเพศนะครับ สังเกตดูว่าร่างกายท่านเหล่านี้จะเป็นแก้วใส เครื่องแต่งกายทั้งหมดจะเป็นแก้ว ไม่มีสีอื่นปน ทรงเครื่องต่างๆ คล้ายกันกับเทวดา แต่มีรัศมีกายมากกว่า และรูปร่างมีขนาดที่ใหญ่กว่าหลายเท่าครับ...

รูปร่างหน้าตาพรหมก็เหมือนๆกันไปหมด และมีหน้าเดียว หน้าตาก็ออกจะสวยมากกว่าจะไปทางหล่อ น้ำเสียงเวลาพูดจะเสียงเล็กๆคล้ายๆเสียงเด็ก แต่ว่ามีเสียงสูงมากกว่า เวลาพูดจะนุ่มนวลกว่า...รัศมีกายก็จะมีมากกว่าเทวดา...
เว้นเสียแต่อรูปพรหม ที่บางท่านเป็นรูปทรงคล้ายๆแคปซูลบ้าง คล้ายลูกฟักทองแต่ไม่มีผิวขรุขระ ไม่มีขั้วนะครับ แบบนี้ก็มีอยู่ อยู่ชั้นถัดไป...ไปจนถึงพรหมที่ไม่มีรูปให้เห็นด้วยทิพยจักขุ แต่สัมผัสได้ถึงสภาวะของการมีอยู่...นี่เป็นอรูปพรหมขั้นสุด...ผมเรียกว่าซวยที่สุด เพราะจะอยู่นานที่สุด...นานไปนับอสงไขยไม่ถูกเลยทีเดียว...คุยอะไรไม่ได้ ไม่รู้ไม่เห็นอะไรใดๆทั้งสิ้น...กลับมาเกิดอีกทีก็มักจะไปเริ่มต้นที่นรกก่อนเป็นอันดับแรก...เป็นความฉิบหายจากการทำความดีอย่างแท้จริง...

 

ถ้าเรื่องเกี่ยวกับพลังและเส้นสายต่างๆ แสงสี เสียง การรับสัมผัสเกี่ยวกับพลังเหล่านี้ คุณนบฯจะแน่นอนกว่าครับ ผมเองก็ยังศึกษาเอาจากคุณนบฯเหมือนกัน...แต่พอไปเจอเข้ากับท่านมหาฤษีที่คุมกองกสิณอยู่ กับการที่ได้ล่วงรู้ถึงวัตถุประสงค์ของท่านเหล่านั้นแล้ว...ผมก็ตัดสินใจเอาเองว่าขอ ถอยก่อนครับ เพราะเวลาผมเหลือไม่มาก เกรงว่าจะไม่ทันกาล...

ปกติของการฝึกนั้น แต่ละคนจะมีความถนัดแต่ละด้านแตกต่างกันไปครับ แม้จะฝึกเหมือนกันแบบเดียวกัน แต่ความสำเร็จของแต่ละคนก็จะไม่ทัดเทียมกัน

เรื่องเสียงนั้นคงต้องรอให้คุณนบฯมาตอบ...
แต่เรื่องอาการเจ็บตรงหน้าอกข้างซ้าย เป็นอาการของลมตีขึ้นมา ทำให้ระบบประสาทเสียดแทง ไม่ได้เป็นโรคหัวใจแต่อย่างใด...ดูแล้วหัวใจก็ยังปกติดีอยู่ครับ ยังอยู่ได้อีกหลายปี...

เรื่องการไปเห็นโน่น เห็นนี่ ผมไม่ได้สนใจมา20กว่าปีแล้ว เพราะสมัยก่อน ทุกครั้งที่ไปเห็นสิ่งต่างๆ เวลาย้อนกลับมาที่ตัวเอง ก็มักจะถามตัวเองว่า สิ่งต่างๆเหล่านี้ที่เห็นนั้น ทำให้กิเลส ตัณหา รัก โลภ โกรธ หลง ของเรามันลดลงไหม?...คำตอบก็อย่างที่ทุกท่านทราบ...มันน่าสลดใจมากครับ...แต่ก็มียกเว้นว่า ถ้าเรื่องคอขาดบาดตาย แบบนี้ก็ว่ากันไปอีกอย่างนึง...โดยเฉพาะถ้าเกิดกับคนในครอบครัว...

เวลาเกิดเรื่องที่จะถึงแก่ชีวิต ผมจะขอบารมีพระและครูบาอาจารย์ ลงไปขอดูบัญชีกับลุงพุฒิ ซึ่งท่านก็ไม่เคยปฏิเสธ ดูแล้วว่าหมดอายุขัยหรือว่าเป็นแต่เพียงเคราะห์กรรม ซึ่งโดยมากจะหมดอายุขัย ตรงนี้ก็จะกราบเรียนถามท่านว่าจะต้องทำอย่างไรบ้าง ที่จะพอแก้ไขให้มีอายุต่อไปได้...
ท่านก็จะเมตตาบอกมาให้ ซึ่งแต่ละรายก็จะมีวิธีการทำที่ต่างกันไป โดยหลักๆจะมีสังฆทาน ส่วนประกอบอื่นๆ จะไม่เหมือนกันครับ...ทำตามท่านว่าเสร็จ กลับไปขอดูบัญชีอีกครั้งท่านก็จะเปิดให้ดู บางทีก็ย้ายชื่อไปอยู่อีกบัญชีนึงบ้าง บางทีตัวหนังสือที่เขียนชื่อก็สว่างขึ้นมาบ้าง...บางครั้งยังไม่ทันลงไปหา ท่านก็ตะโกนสวนมาว่าแก้ให้แล้ว แบบนี้ก็มีครับ...

แต่ถ้าเป็นกฎของกรรมจริงๆแล้ว เจ้าตัวไม่เคยทำบุญ ทำกุศลไว้เลย...แม้เราจะบอกออกไป เขาก็ไม่ทำตาม เมื่อไม่ทำตาม กำหนดเวลาที่ท่านท้าวพญายมราชบอกมา ว่าจะอยู่ได้ไม่เกินช่วงไหน...ก็มักจะเป็นไปตามนั้น...จริงๆใช้คำว่ามัก ไม่ถูก เพราะ ตายทุกราย...

เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยอยากจะเล่าสักเท่าไร เดี๋ยวใครจะเข้าใจผิดว่าเก่ง ทั้งที่จริงๆแล้วยังกากมาก...และหลายๆคนยังมองว่านี่เป็นเรื่องไสยศาสตร์...
เช่น ที่ผมพึ่งกลับจากสำนักปฏิบัติแนวสติปัฏฐาน ซึ่งที่นั่นจะปฏิเสธเรื่องเหล่านี้ทั้งสิ้น โดยจะหาว่าเป็นไสยศาสตร์ เราไปอยู่ด้วยก็ต้องเก็บปากเก็บคำ ทำตัวโง่ๆเซ่อๆไว้ สบายใจดีครับ...

 

มีเรื่องบ้าๆบอๆจะเล่าให้ฟังกันครับ...
คือเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา มีน้องคนนึงที่รู้จักกันมานานแล้ว มาขอให้ไปตั้งตีจู่เอี๊ยะ กับจัดวางฮวงจุ้ยให้ที่โรงเหล็ก...
ผมก็ไล่ให้ไปหาซินแสบ้าง พวกที่มีญาณทั้งหลายบ้าง...คืออย่ามายุ่งกับเราได้จะดีกว่า...
สุดท้าย หนีไม่พ้น โดนน้องอ้วนสุด บีบบังคับไปที่โรงงาน...

ก่อนไปก็กราบพระไปก่อนแล้ว ระหว่างนั้นก็เห็นผู้หญิงอายุประมาณ30กว่าๆ ยืนอยู่ที่โรงงาน มีบริวารเป็นผู้ชายหลายคนด้วยกัน ที่โรงงานยังมีสัมภเวสีเร่ร่อนอีกจำนวนมิใช่น้อย...
ถอนหายใจ2ที เป็นอันว่าขอบารมีพระและครูบาอาจารย์ พรหมเทวดาทั้งหลาย ช่วยสงเคราะห์ไปด้วยกัน...
รอไม่นาน อ้วนสุด ก็ขับรถมารับไปดูที่โรงงาน...
ไปถึงโรงงาน มันก็เจ้ากี้เจ้าการ ให้ไปดูส่วนออฟฟิศก่อน...
แต่ว่าผมจะขอเดินไปหลังโรงงานก่อน...ไปหาเจ้าที่ผู้หญิงที่เห็นตั้งแต่ก่อนมาถึงที่โรงงานนี่...

อ้วนสุดเดินตามมาด้วยอาการหวาดกลัว...แล้วมันจะตามมาทำบ้าไรไม่รู้เหมือนกัน...ไอ้นี่เป็นมนุษย์ที่ดื้อที่สุด...จนผมไม่แน่ใจว่าผีน่ากลัวกว่าหรืออ้วนสุดมันจะน่ากลัวกว่า...

เจอท่านเจ้าที่อยู่ตรงนั้นก็ได้ถามกันว่าจะตั้งศาลให้ จะไหว้นี่ต้องการอะไรบ้าง ให้ทำอย่างไร ท่านก็บอกมา...เราก็จำๆไว้แล้วมาบอกต่ออีกที...
ที่มีแปลกๆเพิ่มขึ้นมาคือให้มีอ่างน้ำ ขนาดสัก 1 ฟุต ลอยด้วยกลีบดอกไม้ ตั้งไว้ที่หน้าศาลด้วย...
ผมก็รอว่าอ้วนสุดมันจะถามหาเอาเหตุผลว่าจะต้องมีไปเพื่ออะไร...เพราะผมรอจะด่าอยู่พอดี...
แต่มันไม่ยักจะถาม...ทำตามทุกอย่าง...

เรื่องราวที่นี่ ค่อนข้างจะแรงส์ไปสักหน่อยแล้วครับ เพราะว่า คนงานก็เห็น อ้วนสุดก็เห็น พนักงานออกบิลนี่ก็เห็นกลางวันแสกๆ เป็นตัวเป็นตน...
ขนาดว่า รปภ. ไม่กล้าเดินไปหลังโรงงาน แม้จะเป็นเวลากลางวัน...

เดี๋ยวค่อยมาเล่าต่อครับ...ขอไปจิบน้ำชากาแฟก่อน...

 

มีวาสนาบารมีเก่าติดตามตัวมานั้น นับเป็นเรื่องดีครับ ก็ขอให้เร่งรัดปฏิบัติเอา เพราะยังมีคนอย่างผมที่ ไม่มีบุญ ไม่มีวาสนา บารมี ติดตัวมา ผมต้องก้มหน้าก้มตาฝึกตั้งแต่4-5ขวบ โตมาแม้จะฝึกกันเอาเป็นเอาตาย จนป่านนี้ก็ยังเอาดีไม่ได้ครับ อยู่กับหลวงพ่อฤษีมา 5 ปี โดนด่า โดนตะเพิดมาตลอด ทุกวันนี้ไปไหนมาไหนก็ยังเห็นหลวงพ่อท่านนั่งเก้าอี้โซฟาร์ อยู่ข้างหน้านี่เอง...ทำผิดคิดชั่วอะไรมาท่านตวาดทันที...
ธรรมะของหลวงพ่อ เป็นเรื่องมหัศจรรย์ใจอย่างหนึ่งครับ คือ เมื่อเราติดขัดข้องตรงจุดไหน ไปเปิดหนังสือท่าน หรือเปิดเทปที่ท่านบันทึกไว้ จะเจอคำตอบพอดีทุกครั้งไป...ซึ่งหลวงพ่อท่านเคยกล่าวไว้ว่า ธรรมะที่ท่านบันทึกไว้นี้ เพื่อสงเคราะห์โลก...

เรื่องการทำนายอนาคตว่าจะสำเร็จขั้นไหนนั้น นอกจากพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ผู้อื่นทำนายไม่ได้ครับ ด้วยไม่ใช่วิสัย...แต่ว่าความฉลาดของครูบาอาจารย์ ท่านจึงแนะนำให้ถามพระเอา...ซึ่งบ่อยครั้งที่จะได้โดนด่า เพราะไม่ทำเหตุในปัจจุบันให้ยิ่ง อนาคตจะหวังได้อย่างไร..

มรรคผล ไม่ได้จากการขอ อ้อนวอนขอ ตั้งความหวัง ตั้งตารอคอย ฯลฯ แต่มรรคนี้ต้องลงมือทำด้วยตัวเอง ทำให้ยิ่ง ทำให้มาก ทำให้ชำนิชำนาญ ผลจึงจะมีโอกาสเกิดครับ และขอให้ทราบว่า การปฏิธรรมนี้ ไม่ได้เป็นไปเพื่อให้ได้คุณวิเศษ ให้เห็นสิ่งต่างๆ หรือได้ยิน ได้สัมผัส ในสิ่งที่เหนือธรรมชาติ....แต่การปฏิบัติธรรมนี้ หลวงพ่อท่านมุ่งหวังให้พวกเราทั้งหลาย ได้ลด ละ เบื่อหน่าย คลายกำหนัด ให้ออกจากกาม ให้หายจากการหลงตัว หลงตน คือสักกายะฑิฐิ เป็นต้น ... ส่วนเรื่องการไปรู้เห็นเรื่องโน้นๆนี่ๆได้นั้น เป็นแค่ของแถมจากจิตที่มีสภาวะเป็นทิพย์ มีก็ได้ไม่มีก็ได้ อย่าไปให้ความสำคัญไปกว่าธรรมะขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า...

เอาอย่างนี้สิครับ...ไปหารูปหลวงพ่อนั่งพับเพียบแล้วมีพัดยศอยู่ข้างๆ เอารูปนั้นมานั่งมอง เช้าก็มอง เย็นก็มอง ...มองแล้วทำใจสบายๆ คืออาศัยความสบายใจ และความผ่อนคลายของร่างกายเป็นหลัก...มองเฉยๆแบบนั้น ทำแบบนี้ทุกๆวัน จะนั่งท่าไหนก็ได้ เอาท่าที่นั่งแล้วรู้สึกผ่อนคลาย......
ทำแบบนี้ไป สักไม่เกิน 3 เดือน จะรู้ผลเองครับ ต่อจากนั้นก็จะได้มีกำลังใจ ฝึกฝนตนเองต่อ ให้ยิ่งๆขึ้นไป

 

เรื่องปล่อยพลังใส่กันในเวปนี้ หรืออีกหลายๆเวป แรกๆผมก็ขำๆฮาๆ ว่าพวกบ้านี่จะทำอะไรไร้สาระขนาดนั้น ... แต่ก็มีพวกปล่อยพลังแบบนี้อยู่จริงๆนั่นแหละ... พลังมากมายเหลือเฟือทำไมไม่ไปปั่นไฟฟ้านะ...หรือไปทำให้ฝนตกในที่แห้งแล้ง ฯลฯ บ่นไปงั้นเอง รู้ว่าทำไม่ได้หรอก...พลังพวกนี้ทำได้แต่สร้างความลำบากวุ่นวายให้ชาวบ้าน...ถ้าจะปล่อยออกมาให้คนที่โดนพลังเข้าไปนั้น โชคดี ถูกหวยรวยเบอร์ ได้ดิบได้ดีมีคุณธรรม แบบนี้รับรองว่ามีคนสนใจเยอะมาก คนปล่อยอาจต้องปล่อยจนตัวเองเป็นลมไปหลายตลบ ก็ยังคงไม่เพียงพอต่อความต้องการของชาวบ้าน...

พลังงานที่ไม่ดีซึ่งคนไม่ค่อยปกติส่งมาทางข้อความที่เขียนนั้น ทั่วๆไปใช้วิธีการกำหนดจิตแผ่ออกไป แล้วท่องคำว่า"โสๆๆๆๆๆ" "อโหสิๆๆๆ" อย่างที่คุณนบฯเคยแนะนำไว้ก็ใช้การได้ครับ...
ส่วนตัวผม อาศัยการทรงพรหมวิหาร4 เอาไว้ อ่านไปก็ไม่เกิดอะไรขึ้นนะครับ ทำเป็นอุเบกขารมณ์เอาไว้เฉยๆ ก็ไม่มีอะไร...เว้นเสียแต่พวกที่ใช้อภิญญาส่งมานี่มีให้เห็นเหมือนกัน น่ารำคาญ เห็นอยู่ห่างๆ เข้ามาไม่ถึง...ขี้เกียจไปยุ่งด้วยก็แค่ว่า ขออารธนาบารมีครูบาอาจารย์คุ้มครอง เราเองก็ทรงอารมณ์ฌาณไว้ เจริญสติให้ทรงตัว...เพียงเท่านี้ก็ไม่ได้รับผลกระทบครับ...หลังๆมาผมก็ไม่ค่อยเข้าไปแวะเวียนคอมเม้นท์อะไรกับใครเขา...ขี้เกียจจะมารับรู้เรื่องพลังแบบนี้น่ะครับ...

 

ท่านพี่ระมิงค์เล่าเรื่อยๆนะครับ อ่านเพลินดี ผมได้กำลังศรัทธาด้วย ทำให้ผมมีวิริยะมากขึ้นครับ อยากปฏิบัติ หึกเหิมๆๆ(กิเลสล้วนๆ 555+) เรื่องภพภูมิ สวรรค์ชั้นต่าง ๆ หรือเรื่องอะไรก็ได้ครับ ให้พี่นพและพี่ระมิงค์เล่าให้ฟังต่อ ^___^

ปล.ชอบอ่านประสบการณ์ของพวกพี่ครับ ทำให้คนเพิ่งหัดปฏิบัติมีพลังในการปฏิบัติไปด้วย

 

ร่วมส่งกำลังใจให้คุณ Nopphakan กลับมาไวๆนะคะ
ความเมตตาของคุณที่กรุณาเสียสละเวลาตอบปัญหาทางธรรมให้กับพวกเรามือใหม่หลายๆคน
มีประโยชน์มหาศาลกับพวกเรามากๆค่ะ^^

และขอขอบพระคุณท่านผู้รู้หลายๆท่านในห้องนี้นะคะ
ที่กรุณาเป็นที่พึ่งที่อาศัยให้กับพวกเรา
ตามอ่านเรื่อยๆค่ะ มีประโยชน์มากจริงๆ _/\_

 

รบกวนสอบถาม คุณ Nopphakan เกี่ยวกับสภาวะธรรมหน่อยนะคะ

ขอสอบถามสภาวะธรรมขณะนั่งสมาธิคะ พอดีมีรุ่นพี่แนะนำมาว่าคุณ Nopphakan ตอบคำถามเกี่ยวกับสภาวะธรรมได้ละเอียดดีมาก ขออนุโมทนาบุญกับคุณล่วงหน้าด้วยนะคะ หรือถ้ามีท่านอื่นๆที่สามารถจะสามารถไขข้อข้องใจได้ก็ยินดีนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่าตัวเองเพิ่งเริ่มฝึกนั่งสมาธิได้ไม่นานคะ ประมาณ 1-2 เดือน มานี้เองได้เรียนรู้วิธีการสายต่างๆ เช่น การฝึกรู้ตัวเวลานั่ง ฝึกอาณาฯ รวมถึงได้มีโอกาสได้ฝึกมโนมยิทธิ 1 ครั้ง หลังจากนั้นก็นั่งฝึกเองที่บ้านคะ แต่ก็ไม่ได้ฝึกแนวของมโนมยิทธิแล้วนะคะ ฝึกแบบรู้ตัว หรือไม่ก็แบบอาณาฯ คะ

*** ขออนุญาตเกริ่นก่อนเข้าเรื่องค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นนานมาแล้วก่อนที่จะมาเริ่มปฏิบัติสมาธิอย่างจริงจัง เวลานอนตอนกลางคืนช่วงเคลิมๆ ใกล้จะหลับ หนูจะมีความรู้สึกว่า หนูลืมอะไรบางอย่าง แต่ไม่รู้ว่าลืมอะไร นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าลืมอะไร แล้วจะมีความรู้สึกเสียใจมากที่ลืมส่ิงๆ นี้ และพอเร่ิมมาปฏิบัติอย่างจริงจัง จึงนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ มีวันหนึ่งจึงอธิษฐานขอพุทธานุภาพว่า ขอให้หนูรู้สักทีว่าหนูลืมอะไร แล้วหลังจากนั้นหนูก็มีอาการขนลุกซูทั้งตัว ทั้งศีรษะ มีอาการใจวิวๆ เหมือนอยู่ในภวังค์ อาการนี้คลุมกายหนูอยู่สักครู่จึงหายไป

และหลังจากนั้น มีเหตุการณ์ 2 เหตุการณ์ที่อยากจะสอบถามท่านผู้รู้คะ
1.เหตุการณ์แรก นั่งไปสักพักไม่นาน มีแสงสว่างคล้างแสงนีออนจ้าสว่างขาวโพนวาบออกมา ซึ่งก่อนนั่งหนูได้ขอพุทธานุภาพจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอริยเจ้า รวมถึงครูบาอาจารย์ที่ปฏิบัติสืบๆ กันมา รวมถึงได้อธิษฐานว่า หากมีสายสัมพันธ์อันใดต่อกันก็ขอให้ท่านเหล่านั้นโปรดมาอนุเคราะห์อบรมสั่งสอนหนู ซึ่งในแสงสว่างจ้านั้น ได้ปรากฏเป็นนิมิตของ หลวงปู่มั่น มาให้เห็นชัดเจนมากคะ ซึ่งก่อนหน้านั้นหนูไม่ได้นึกถึงท่านมาก่อน จะสอบถามว่า เหตุการณ์ดังกล่าวเรียกว่าอะไร และเป็นของจริงหรือไม่คะ
2. เหตุการณ์ทีสอง เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์แรกไม่นาน ห่างกันประมาณ สองหรือสามอาทิตย์ได้คะ หนูนั่งสมาธิโดยใช้วิธีการดูกายรู้สึกตัวไปสักพัก เริ่มเบื่อเลยเปลี่ยนมาใช้วิธีดูลมหายใจแทน จากนั้นนานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ รู้สึกว่าจิตมีการรวมตัวกันคล้ายกลุ่มควันขนาดใหญ่สีขาวที่หน้าผาก สักพักรู้สึกว่าจิตมีการพุ่งตัวออกไปข้างหน้าอย่างรุนแรง จนรู้สึกว่าร่างกายโยกและเหมือนหัวโดนผลักไปด้านหลัง หนูตกใจ แล้วเหมือนร่างกายมี refect ต้านอัตโนมัติ อีกใจก็อยากปล่อยให้มันหลุดไป แต่อีกใจก็กลัวคะ รบกวนสอบถามท่านผู้รู้หน่อยนะคะ ว่าหนูต้องปฏิบัติต่อไปอย่างไรให้ถูกต้องค่ะ