ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ร่วมทำบุญบูรณะอุโบสถและสร้างพระพุทธรูปหินสีขาวในพระอุโบสถ
วัดหล่ายหิน อ.ลี้ จ.ลำพูน

 

สิงห์นิ่งคิด แล้วเอ่ยดั่งใจคิด
"การปลูกเรือนหมู่ที่นี่ นอกจากจะบำรุงแม่หนูอิน ตามที่เจ้าพี่กล่าวอ้าง
แต่คงเป็นการเอิกเกริกเกินไป นั่นเป็นเพียงข้ออ้าง แท้จริงเจ้าพี่ทั้งสอง
ต้องการให้ที่นี่เป็นชุมนุมข่าว คอยซ่องสุมข่าว จากหัวเมืองรอบๆ ใช่หรือไม่"
ท้ายเสียงของสิงห์ เหมือนพึมพำกับตนเองมากกว่า

เจ้าพี่ทั้งสอง สบพระเนตรกัน พระอนุชา แย้มพระโอษฐ์เพียงนิดคล้ายจะสรวล
"นั่นเป็นข้ออ้างที่พี่อ้างจริงๆ แต่ก็เป็นความจริงเสียกึ่งหนึ่ง ใจจริงแท้พี่ก็
ต้องการจะตอบแทนและบำรุงแม่หนูอิน เมื่อเป็นผลดีทั้งสองฝักฝ่าย พี่จึง
ปักหลักที่นี่ทุกครั้งก่อนเข้าพระนคร"

"แล้วใยเจ้าพี่ถึงจักปักใจอยู่ที่นี่เล่า แม้หนูอินจะหน้าตาผุดผ่องละออตา
แต่เมื่อเทียบกับนางสนมกำนัลในวังหลวง ก็มิได้ผิดแผกแตกต่าง"
สิงห์เอ่ยถามอย่างอดมิได้

"อันสตรี มีความงาม มากกว่ารูปกายภายนอก จะเยี่ยงไร ความงามก็มิคงทน
ย่อมโรยราไปตามกาลเวลา แต่ความงามที่จักผูกสมัครรักให้ชายยอมมอบกายถวายใจ
คือใจที่งดงาม แมลงภู่ที่หวังเพียงชื่นชมน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ อย่างเจ้า
คงมิซาบซึ้งดอก"

 

"ความสุขของพี่ คือการเป็นผู้ให้ และเป็นผู้เสียสละ สิงห์เอ๋ย มาดแม้นเกิดเป็นลูกผู้ชาย
มากรักหลายใจนักก็มิใช่จักงาม จงผูกสมัครรักเดียว แล้วเจ้าก็จักได้ความภักดี
เจ้าจะได้เลิกโหยหา จักรู้ว่า เจ้าควรอยู่ที่ใด บนแผ่นดินนี้ ที่ใดที่จักเป็นที่พำนักสุดท้าย
เป็นเรือนใจ ให้เราได้เป็นตัวตนเรา อันยศถาบรรดาศักดิ์ สิ่งกอปรเหล่านั้น
ล้วนเป็นเพียงมายา หากเจ้าแยกแยะมิออก สตรีทั่วทั้งแผ่นดิน ก็คงไม่เพียงพอต่อตัณหาราคะ"

พระอนุชาประทานสั่งสอนสิงห์ได้ลึกซึ้งนัก เสียดายแต่อ้ายขุนสิงห์ กว่าจะคิดได้
แจ้งประจักษ์ใจ แยกแยะตัณหาราคะ และความรักภักดีได้ ก็ใช้เวลาค่อนชีวิต

 

" แล้วการข่าวใด ที่เจ้าพี่จักต้องเสียเวลา เข้ามาฟังไกลถึงเพียงนี้
ข่าวสำคัญอันใด ถึงยอมเสียทองเพื่อแลกกับข่าวที่ยังไม่รู้ถ้อยความ
แล้วใครกันคือขุนนางเก่า ข้าเก่าเต่าเลี้ยง ที่คิดคดจักกล้ากบฏ
ใครกันที่จักมีอำนาจ แล้วใยเราไม่รีบไปเฝ้าพ่ออยู่หัว
เรื่องที่เราพบซ่องโจร ชุมนุมพ่อบ้านเคราดก นั้นเป็นเพราะอาเภทพายุ
หรือเจ้าพี่ตั้งใจให้พบพานกันแน่"

สิงห์เอ่ยถามระรัว อย่างที่ใจคิดได้ทันท่วงที

เจ้าหอหน้าถอนพระปัสสาสะ แล้วตรัสว่า
"การที่พี่จักพูด ห้ามมิให้แพร่งพรายไปสู่ผู้ใด แม้แต่ขุนทั้งหลาย
แม้แต่ชู้รักของเจ้า ข้าคงมิต้องขอให้เจ้าสัญญาซ้ำอีกดอก "

สิงห์พยักหน้ารับ พร้อมเอ่ยเบาๆ แต่หนักแน่น "ขอรับ"

" ผู้ที่พี่คิดว่า เป็นผู้คิดคดทรยศ คือพระยาสุพรรณบุรี ซึ่งตอนนี้ได้คุมกองกำลัง
สมุหกลาโหม และยังเป็นพระยาคชาบาลอีกด้วย ซึ่งก็คือ พ่อเลี้ยงของเจ้า
ที่พี่จักลงโทษเจ้าโดยการให้ไปคอยเก็บขี้ช้างนั้น มิใช่เพราะเกลียดชังเจ้าเพียง
ฝ่ายเดียว พี่จักมอบหมายภารกิจราชการลับ อันจักกุมชะตาของอโยธยาไว้
เจ้าจักเห็นบุญคุณที่พระยาสุพรรณบุรีมากกว่าบุญคุณของแผ่นดินหรือไม่"

สิงห์รู้สึกดั่งฟ้าผ่าลงมากลางอุรา กระไรเสียพระยาสุพรรณบุรีก็เคยชุบเลี้ยงตน
แลไม่อยากปักใจเชื่อ ถึงแม้บิดาเลี้ยงจักใจร้ายกับตนที่ขับตนจากเรือน แต่ก็
เชื่อเหลือเดินว่า บิดาเลี้ยงของตนเป็นผู้ภักดีต่อพ่ออยู่หัวนัก

ด้วยความกตัญญูและภักดีต่อผู้มีคุณ และอยากพิสูจน์คำกล่าวของเจ้าหอหน้า
ที่มาดแม้นมิมีมูล คงไม่ปักใจเชื่อเช่นนี้ จึงตรึกตรองใคร่ครวญ แล้วตอบว่า

"น้องจักยอมแลอดทน หาข่าวความจริง ว่าพระยาสุพรรณบุรีคิดกบฏหรือไม่"

 

ร่วมบุญบูรณะอุโบสถ และสร้างพระพุทธรูปหินขาวฯค่ะ 300.- ^^

 

สิงห์เอ่ยปากจะวกมาถามเรื่องแม่หนูอิน ด้วยเริ่มเรียนรู้ว่าเจ้าพี่หากเป็น
เรื่องบ้านเรื่องเมืองแล้ว แม้นมิมีพระประสงค์จักขยายความ จักอ้อนวอน
ฤา กระหายใคร่รู้ปานใด ก็คงมิได้ฟัง

แต่พระอนุชากลับตรัสขึ้นมาก่อน
"บัดนี้ก็ล่วงเวลา น้องจักขอตัวลา ขอเจ้าพี่โปรดอภัย"
แล้วพระอนุชาก็ทรงดำเนินเข้าห้องด้านข้างเรือนไปอย่างเงียบๆ
สิงห์ชำเลืองมองตามอย่างใคร่รู้ เมื่อทรงดำเนินไปถึงประตูห้องก็
เปิดแง้มรอคอยท่าให้พระอนุชาก้าวข้ามธรณีประตูไป
เห็นเพียงแสงสีส้มจากแสงเทียน ที่ลอดออกมา
แสงนั้นต้องกระทบกับมือเล็กๆอันบอบบาง และเสี้ยวหน้าที่
เห็นเพียงแวบเดียวของแม่หนูอิน

สิงห์นั้นแอบนินทาพระอนุชาในใจ
"ไหนว่ายังไม่ถวายตัว แล้วใยแม่หนูอินจึงไปนอนเฝ้าพระอนุชาเยี่ยงนี้"

 

เหมือนความคิดอันอกุศลของสิงห์ จักไปเข้าพระกรรณของเจ้าหอหน้า

"หนูอิน ยังมิได้ถวายตัว หญิงชายอยู่ห้องเดียวกัน มิได้หมายความว่า
จักต้องเป็นคู่ผัวตัวเมีย ดั่งคนอกุศล คิดลามกเช่นเจ้า แม่หนูฝึกรับใช้
ดั่งนางต้นห้องของพระอนุชา แลเป็นการตอบแทนที่พระอนุชาชุบเลี้ยงตนอย่างดี
จนบัดนี้แม่หนูอินยังไม่รู้ว่าแท้จริงเราสองพี่น้องคือใครกันแน่ คิดแต่ว่าเป็น
ลูกพระยาในกรุง "

เจ้าหอหน้าตรัสเป็นเชิงตำหนิ แล้วอบรมสิงห์สืบไป

"ห้องของพระอนุชาที่พักบนเรือนนี้ คือเรือนของแม่หนูอินพักอยู่
ทุกเมื่อเชื่อวัน ส่วนเรือนใหญ่มิมีผู้ใดได้พักอาศัย เจ้ารู้หรือไม่ว่า
จักเป็นเรือนของผู้ใด"

สิงห์ให้งงงวยนัก
"ใยจักต้องทำให้ซับซ้อนถึงเพียงนี้เจ้าพี่ เรือนใหญ่เดาว่า คงจักเป็น
เรือนหอในกาลหน้าของพระอนุชากับแม่หนูอิน แต่ใยต้องมานอนเรือนลูก
แล้วทำไมไม่จัดการตบแต่งเสียหากมีใจสมัครรักใคร่ จนยอมทำเพียงนี้"

เจ้าหอหน้าถอนพระปัสสาสะ
"เกิดเป็นเชื้อวงศ์ อยู่ภายใต้เศวตฉัตร จักตบแต่งใครตามใจตน
จักฉุดคร่าหญิงมาเป็นเมียเช่นเจ้าก็ไม่งาม และแม้มีสนมกำนัลมากมาย
ก็จักแสดงท่าทีว่ารักใครออกนอกหน้ามิได้ และคุ้มนี้ยังเป็นแหล่งข่าวใหญ่
ยังมิได้เวลาเผยตน อีกทั้งพระอนุชาเป็นผู้ละเอียดอ่อนนัก มิชอบการหักด้ามพร้าด้วยเข่า แลบังคับใจหญิงให้มาเป็นเมียตนด้วยอำนาจบารมี หรือหากมีหญิงคิดภักดี
ก็อยากได้หญิงที่รักมิใช่เพียงรูปกาย เจ้าเข้าใจหรือไม่"

 

เหมือนความคิดอันอกุศลของสิงห์ จักไปเข้าพระกรรณของเจ้าหอหน้า

"หนูอิน ยังมิได้ถวายตัว หญิงชายอยู่ห้องเดียวกัน มิได้หมายความว่า
จักต้องเป็นคู่ผัวตัวเมีย ดั่งคนอกุศล คิดลามกเช่นเจ้า แม่หนูฝึกรับใช้
ดั่งนางต้นห้องของพระอนุชา แลเป็นการตอบแทนที่พระอนุชาชุบเลี้ยงตนอย่างดี
จนบัดนี้แม่หนูอินยังไม่รู้ว่าแท้จริงเราสองพี่น้องคือใครกันแน่ คิดแต่ว่าเป็น
ลูกพระยาในกรุง "

เจ้าหอหน้าตรัสเป็นเชิงตำหนิ แล้วอบรมสิงห์สืบไป

"ห้องของพระอนุชาที่พักบนเรือนนี้ คือเรือนของแม่หนูอินพักอยู่
ทุกเมื่อเชื่อวัน ส่วนเรือนใหญ่มิมีผู้ใดได้พักอาศัย เจ้ารู้หรือไม่ว่า
จักเป็นเรือนของผู้ใด"

สิงห์ให้งงงวยนัก
"ใยจักต้องทำให้ซับซ้อนถึงเพียงนี้เจ้าพี่ เรือนใหญ่เดาว่า คงจักเป็น
เรือนหอในกาลหน้าของพระอนุชากับแม่หนูอิน แต่ใยต้องมานอนเรือนลูก
แล้วทำไมไม่จัดการตบแต่งเสียหากมีใจสมัครรักใคร่ จนยอมทำเพียงนี้"

เจ้าหอหน้าถอนพระปัสสาสะ
"เกิดเป็นเชื้อวงศ์ อยู่ภายใต้เศวตฉัตร จักตบแต่งใครตามใจตน
จักฉุดคร่าหญิงมาเป็นเมียเช่นเจ้าก็ไม่งาม และแม้มีสนมกำนัลมากมาย
ก็จักแสดงท่าทีว่ารักใครออกนอกหน้ามิได้ และคุ้มนี้ยังเป็นแหล่งข่าวใหญ่
ยังมิได้เวลาเผยตน อีกทั้งพระอนุชาเป็นผู้ละเอียดอ่อนนัก มิชอบการหักด้ามพร้าด้วยเข่า
แลบังคับใจหญิงให้มาเป็นเมียตนด้วยอำนาจบารมี หรือหากมีหญิงคิดภักดี
ก็อยากได้หญิงที่รักมิใช่เพียงรูปกาย เจ้าเข้าใจหรือไม่"

 

ร่วมทำบุญ

ผมขอร่สมทำบุญบูรณะพระประธานและโบสถ์วัดหล่ายหินครับ

 

ป้ามาธุระกทม กราบหลวงปู่สิริ สิริวัฒนา กลับแล้วจะรีบมาต่อเรื่องพี่สิงห์นะคะ ขออภัยทุกท่านกับการรอคอย และขอบพระคุณทุกท่านที่ช่วยเหลือและเป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

ร่วมทำบุญบูรณะอุโบสถ

ร่วมทำบุญบูรณะอุโบสถและสร้างพระพุทธรูปหินสีขาวในพระอุโบสถ
วัดหล่ายหิน อ.ลี้ จ.ลำพูน 500 บาท
วุฒิพงศ์

 

สิงห์ยังฉงนในใจ ถ้าตนเป็นพระอนุชาคงจักดีมิใช่น้อย
พรั่งพร้อมด้วยยศถาบรรดาศักดิ์ ทรัพย์สินศฤงคาร แลรูปอันงาม
ใยต้องลองใจหญิงอีกหนอ

ในสายตาของผู้มองเห็นเพียงรูป แลความงามภายนอก ก็คงคิดได้เพียงเท่านี้

เจ้าหอหน้าไม่ตรัสอันใดอีก ทรงพระดำเนินเข้าห้องไปเงียบๆ
สิงห์รีบลุกตามไปอย่างว่องไว คืนนั้นเป็นอีกคืนที่สิงห์นอนหน้าพระแท่นบรรทม
สองพี่น้องต่างเหม่อมองเพดานด้วยความครุ่นคิดไปคนละอย่าง

เจ้าหอหน้าคิดถึงชะตาของบ้านเมือง และแผ่นดินอโยธยา

ส่วนสิงห์ คิดถึง แม่เอื้อม...

 

รุ่งเช้า สิงห์ได้ยินเสียงไก่ขันแว่วมา จมูกก็ได้กลิ่นข้าวหุงสุกร้อนๆ ลอยมา
รู้สึกถึงความเมื่อยขบจากการขับเคี่ยวขี่ม้า ข้ามวันข้ามคืน มองไปที่แท่นบรรทม
ไม่พบเจ้าหอหน้า รีบสะดุ้งทันที ด้วยเกรงพระอาญา โทษฐานนอนหลับไม่รู้

แต่พอสิงห์จะเปิดประตูออกไปด้านนอก เพื่อรีบออกไปล้างหน้าล้างตา และไปทำหน้าที่
ขุนสิงห์ติดตามรับใช้ไกล้ชิด ก็พบบ่าวหน้าตาสะอาดสะอ้านนั่งอยู่หน้าบานประตู
นางพูดจาอย่างสงบเสงี่ยมว่า "ท่านขุนเจ้าคะ เชิญผลัดเปลี่ยนเสื้อ แลอาบน้ำบนเรือน
มิต้องลงไปเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวคุณหลวงทั้งสองก็จักขึ้นมาแล้วเจ้าค่ะ"

"คุณหลวง???" สิงห์ทวนคำอย่าง งงงวยนัก

บ่าวสาวไม่กล่าวอันได วางพานใส่เสื้อผ้าแลผ้าขาวม้าให้สิงห์ สิงห์รีบเดินไปอาบน้ำ
และเปลี่ยนผ้าตามที่คุณหลวงทั้งสองสั่งไว้

 

....แม่หมอ พาล่องเรือ มาเที่ยวบางปะอิน แล้วรึนี่
คิดฮอด..จร้า

 

มาทักทายเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ค่ะ

แอบมารออ่าน(อีกคน)..เรื่องราวหลากหลายในกระทู้นี้..ได้ทั้งความรู้.ข้อคิดและแนวทางปฏิบัติเยอะเลยจากกัลยาณมิตรหลายๆท่าน..บางทีคำพูดดูแรงแต่แฝงความด้วยเมตตา..บางตอนน้ำตาไหลเองมันก็แปลก..จิตมนุษย์..ขอตามอ่านต่อไป..(พญานาคคงไม่ชอบเราแน่เคยฝันโดนกัดที่ต้นคอ)

 

ตอนหลังเราไม่ค่อยอ่าน เพราะ ปล่อยให้เขียนไปนานๆก่อน แล้วมาอ่านทีเดียว! อิอิ มาให้กำลังใจด้วยคน

 

สิงห์ผลัดผ้าจนสะอาด แล้วไปนั่งคอยที่ด้านล่างของตั่ง รู้สึกสบายตัวและสบายใจ
เหลือบไปเห็นบ่าวไพร่ยกสำรับขึ้นเรือนมาอย่างพร้อมเพรียง แล้วแม่หนูอินก็
คลานเข้ามาไกล้ วางถ้วยยากลิ่นหอมอ่อนๆ ให้ตรงหน้า

"เชิญท่านขุน ยาคลายกล้ามเนื้อ คุณหลวงสั่งให้ต้มให้ท่านขุนเจ้าค่ะ"

พร้อมกับรอยยิ้มและแววตาที่ใสซื่อ ท่านขุนจึงได้สังเกตุเห็นลักยิ้มที่แก้มของหนูอิน
จึงอดที่จะยิ้มตอบรอยยิ้มอันเดียงสานั้นมิได้ ถึงแม้มือจะเอื้อมไปหยิบถ้วยยา
ขึ้นดื่ม แต่สายตามิได้คลาดคราจากใบหน้าหวานเลย

แม่หนูอินไม่รู้จะกล่าวกะไร ได้แต่หลบตาเอียงอายลงมองพื้น
แล้วจะคลานถอยหลังไปนั่งอีกฟาก เพื่อรอรับใช้คุณหลวงตามหน้าที่

"แม่หนูอิน พี่มีเรื่องจักถาม" เสียงที่สิงห์เรียกชื่อหนูอิน นั้นทอดเบาอย่างเอาใจ

"หนูอินนี่เก่งนัก ยังเด็ก แต่งานบ้านงานเรือนมิได้ขาดตกบกพร่อง กริยาวาจา
ก็เรียบร้อยดังผ้าพับไว้ สงบเสงี่ยมเจียมตัว ไม่บอกคงไม่รู้ว่าเป็นสาวชาวบ้านป่ามาก่อน
ว่าแต่อยู่เช่นนี้สบายดีหรือ มิอยากออกไปชมบ้านชมเมืองบ้างหรือ แม่หนูอิน"

แม่หนูอินทำท่าครุ่นคิด กับคำถามแปลกๆของขุนสิงห์ แต่ก็ตอบไปตามประสาคนซื่อ

" หนูอินสุขสบายเช่นทุกวันนี้ ด้วยบุญคุณของคุณหลวงทั้งสองที่ชุบเลี้ยง
มิได้เป็นคนเรียบร้อยนักดอกเจ้าค่ะ แต่ก็พยายามฝึกฝนเพื่อสนองคุณท่าน
แม้จักต้องฝืนใจก็จักทำ ส่วนเรื่องไปชมบ้านชมเมืองนั้น คุณหลวงท่านว่า
เป็นหญิงให้เก็บเนื้อเก็บตัว อยู่ในเรือนชาน ถึงเพลาฤกษ์ดี หนูอินก็ขอท่านไปวัด
ทำบุญบ้างเจ้าค่ะ "

 

คุณเชื่อเรื่องคำอธิษฐานมั้ย??

​

หลังจากป้าได้รับเชิญจากท่านเทวดา ที่วัดหล่ายหิน อ.ลี้ จ.ลำพูน ป้าก็คิดว่าจะไป
แต่คิดแล้วคิดอีก คิดยังไง ก็คงไม่ได้ไป เพราะปัจจัยอันอัตคัต ตามเวลาที่เรารับกรรม
ก็ได้แต่เพียรสวดมนต์ ป้าเริ่มสวดคาถาเงินล้านของหลวงพ่อฤาษี คาถาจักรพรรดิ์หลวงปู่ดู่
คาถาของหลวงพ่อโอภาสี และอีกหลายคาถา ขอขมากรรม ตั้งจิตอธิษฐาน
ตอนแรกในงานกฐินเค้าให้จองตั๋วเดินทาง แต่ป้าไม่สามารถจองได้ เพราะไม่มีเงิน
เลยขอโทษท่านเทวดา ว่าขอให้เห็นใจ มิได้มีเจตตนาผิดสัจจะอธิษฐาน
แต่พยายามที่สุดแล้วจริงๆ ยอมรับโชคชะตา และไม่ปริปากบ่น คนลำบากกว่าเรายังมีอีกมาก
แล้วป้าก็ฝันไปในคืนที่ขออภัยท่านเทวดานั้นเอง

"ฝันไปว่า มีคนพาไปดูหนัง พอออกจากโรงหนัง คนที่พาไปจะไปส่งบ้าน รถที่จะไปส่ง
เป็นรถกะบะสี่ประตู ป้ายแดงซะด้วย แต่ดันมีคนขับไปหน้าตาเฉย คนที่พาไปดูหนังก็มาขอโทษเราใหญ่
ป้าก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ กลับแท็กซี่ก็ได้ คุณไปตามรถหายเถอะ เค้าบอกไม่ได้ๆ พามาแล้วต้องไปส่ง
คำไหนคำนั้น เดี๋ยวไปยืมรถเพื่อนมาให้ แล้วเค้าก็โบกรถกะบะเก่ามากๆมาคันนึง ป้าก็คิดในใจ
จะถึงไหมน้อ(555) คนขับอีกคนก็ลงมาเรียก ไปๆ อยากร่วมบุญพาไปส่ง ป้าก็ไหนๆ ก็ไหนๆ
(เกรงใจ ไม่ขึ้นเดี๋ยวหาว่าดูถูก เราก็คนจน มีให้ขึ้นก็น่าจะดีใจ) เลยขึ้นรถเก่าๆ พอขึ้นไปแล้ว
รถเก่าๆ กลายเป็นรถหรูสไตล์ยุโรป ประมาณเบาะหนัง คอนโซลไม้ แอร์เย็นฉ่ำ ป้าก็ เฮ้ยๆๆๆ
ได้ยินเสียงคนสองคนหัวเราะขำ เสียงหัวเราะช่างคุ้นหู "

ป.ล. ท่านเทวดา นิมิตแปลกมาก

แล้ววันรุ่งขึ้น ได้คุยกับญาติธรรมท่านหนึ่ง อยู่เชียงใหม่ คุยกันเรื่องกฐิน เค้าเลยอาสาพาไปส่ง
ที่อ.ลี้ เพราะอยากร่วมบุญ และร่วมกฐิน รวดเร็วทันใจมากๆ

"อันว่าความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ จากฟากฟ้าสุราลัย สู่แดนดิน"//จากเรื่อง เวนิสวาณิช



แม้จะมีอุปสรรคเรื่องเงินทอง ในการไป แต่เมื่อมีความเมตตาเช่นนี้
ป้าก็จะพยายาม หาทางไปกลับ บุรีรัมย์เชียงใหม่ แล้วค่อยว่ากันอีกที

ล่าสุดโทรศัพท์เพิ่งโดนตัด เพราะไม่ได้จ่าย 3 เดือนแล้ว ก็มีพี่ท่านหนึ่งไลน์มา
บอกเฮ้ย พี่ผญ 1+ พี่ผญ 2 อยากทำบุญกับแก ก็ถามทำบุญไร เลยให้ค่าโทรศัพท์
มาส่วนหนึ่ง 800 บาท ค่าที่ต้องไปจ่าย 1,100 บาท น้ำตาซึม บอกพี่ไปว่าละอายใจนะ
พี่ก็บอกเฮ้ย คบกันที่ใจ ไม่มีโทรศัพท์ ไปไหนฉุกเฉินทำไง วันหลังเลี้ยงข้าวพี่ก็ได้

ในวันที่เราตกต่ำที่สุดในชีวิต เราอาจมองไม่เห็นอะไร แต่ที่เห็นคือ มิตรแท้


และเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า บุญที่เราทำไว้ ไม่สูญหาย แม้ไม่ต้องเอ่ยปาก ก็มีคนเมตตา

ส่วนเรื่องที่ป้าทำบุญตลอดสามเดือนนี้ เป็นรายได้ส่วนใหญ่จากการดูหมอ ที่ป้า
ตั้งสัจจะไว้ว่า จะแบ่งอย่างน้อย 1/3 ไปทำบุญ ป้าก็ทำตามสัจจะ ไม่เคยให้เงิน
มามีอิทธิพลเหนือจิตใจ และไม่เคยวัดคุณค่าใครด้วยเงิน

ป้าว่าป้าสอบผ่านตอนเลือกขึ้นรถเก่าบุโรทั่ง ซักวันผลบุญคงตอบแทน
แม้ไม่ทันได้ขึ้นรถยุโรป(อีก)ในชาตินี้ ก็ไม่ท้อ ขอทำบุญเล็กน้อยสะสมไป
อย่างน้อยจิตใจเราก็ไม่ตกต่ำ

เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน พากเพียรทำบุญ แม้วันนี้ต้องสู้กับเวรกรรมที่ถาโถมเข้ามา

กราบอนุโมทนาสาธุ กับกัลยาณมิตรทุกท่าน ซึ่งเป็นสิ่งมีค่ามาก ที่ได้พบในชาตินี้
จะเป็นมนุษย์หรือไม่ใช่มนุษย์ก็ตาม

อนุโมทนา สาธุ ค่ะ

ขอบพระคุณทุกกำลังใจ ที่มีให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจเสมอ แม้นไม่ได้เอ่ยชื่อก็ตาม
บุญใดที่ข้าฯ ได้ทำในชาตินี้และทุกอดีตชาติที่ผ่านมา จะกี่โกฏิ กี่กัลป์ ขอผลบุญนั้น จงสำเร็จแก่ท่านเช่นกัน

 

กระแสบุญของใครน้อ...เย็นเจี๊ยบที่หน้าอก....ยินดีในบุญด้วยครับ คุณจารุ

 

ยินดีมากที่ท่านมังกรบูรพามมาเยี่ยมกระทู้