เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

โอ...โพสท์ยามเย็น+มื้อเย็นน้องเมษ
ของชอบผมทั้งสิ้น เห็นแล้วขอลา
จัดการมื้อเย็น อิ่มหนำค่อยกลับมา
ลุยตะนาวศรีทันควัน ไม่รอช้า

อย่ามัวรอจิ้ม ไปมื้อเย็นกันก่อนครับ

 

สวัสดีรอบเย็น
มาออกกำลังกาย

เล่นแบดครับ

รอสมาชิก
เปิดอ่านก่อน

เห็นด้วยครับกับ
ค่ถามงกุฎ

แต่
สำคัญที่สุด

ต้อง ศรัทธา เขื่อมั่น และ มีคุณธรรม

 

ขอกราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และเพื่อนๆ FC ครับ
วันนี้มีมาเล่าให้ฟังนิดหน่อยตามคำขอครับ สักครึ่งท่อนแล้วขอเดินทางกลับบ้านก่อน ไปผจญภัยตะนาวศรี เสร็จแล้วขอเตรียมเรื่องอีกทีครับ
ส่งให้ ๑ ตอนกับชีวิตท้องทุ่ง
เมื่อคืนนี้ต้องการจะเล่าเรื่องของผีทุ่งให้ฟังกันครับ ผีที่ทุกท่านรู้จักกันมาแต่เด็กแต่เล็ก ลองเดานะครับว่าจะเป็นอะไร

เรื่องมีอยู่อย่างนี้ครับ

ช่วงหน้าแล้ง ย่างเข้าสู่ฤดูฝน น้องชายผมได้ถือกำเนิดเกิดมาในช่วงปี ๒๕๒๑ ก็น่าจะเป็นช่วงเดือนนี้ละครับ เป็นลูกของคุณลุง (ถ้าจะว่าไปผมต้องเป็นน้อง แต่ที่บ้านผมเขานับอายุไม่นับศักดิ์ ผมจึงเป็นพี่ เพราะอายุห่างกันหลายปี) เมื่อป้าสะใภกลับมาจากคลอดแล้วมาพักพื้นที่บ้านเป็นวันที่ ๒ หลังคลอด ก่อนอื่นขอเล่าวิวประกอบครับ บ้านของคุณตาเป็นบ้านเรือนไทยประยุคต์ มีบริเวณกว้าง มีรั้วรอบล้อมไปด้วยไม้ใผ่ ขึ้นเป็นแผงล้อมรอบตัวบ้าน ทิ้งบริเวณ ห่างไม่มาก ด้านหน้าบ้านหันหาลำคลอง น้ำใสใหลรินๆ มีการสัญจร แต่ไม่คับคั่ง นานครั้งจึงจะได้เห็นเรือสัญจรมาสักครั้ง ด้านแถบคลองปลูกไม้ยืนต้นพื้นบ้าน เช่นกระทุ่ม, ก้านเหลือง, ทองหลาง, มะกอกน้ำ, ต้นสะหนุ่น ด้านข้างบ้านเป็นเนินดิน เราขุดดินถมยกพื้นขึ้นให้พ้นเวลาน้ำท่วมเราจะเหลือพื้นที่นี้เป็นที่ปลูกไม้ผลและผักพืชสวนครัว ส้วมเราเป็นส้วมแบบโบราณ ขุดหลุมลึกไม้ปิดมิดชิด ใกล้เต็มเราก็กลบ ทำอยู่ห่างออกจากบ้านแต่ไม่ไกล(ยุคนั้นคอห่านยังหาซื้อได้ยากในแถบถิ่นนี้) ที่มีใช้กันแถบถิ่นนี้มีประมาณ ๓ ครัวเรือนที่มีส้วมซึม เรามีบ่อน้ำใช้อยู่ถัดมาจากลำคลอง เป็นบ่อน้ำขนาดใหญ่ เราจะปล่อยน้ำเข้ามาที่บ่อเป็นรางดินเล็กๆ ในบ่อน้ำมีปลาอาศัยอยู่มากมายคันบ่อมีต้นไม้ร่มรื่นสวยงาม เราเด็กมักมาชอบนั่งอ่านหนังสือ นั่งเล่นตามร่มไม้รอบๆบ้านในบริเวณรั้วบ้านนี้มีบ้านหลังใหญ่อยู่ ๔ หลังเป็นญาติกัน

เมื่อป้าสะใภ้กลับมาจากโรงพยาบาลหลังคลอดแล้วก็มาพักฟื้นที่บ้าน พวกเราเด็กๆต่างดีใจจะได้มีน้องใหม่ซะที เราค่อนข้างเห่อน้องมากครับ คุณลุงผมจัดเตรียมบ้าน กันที่ให้คุณป้าอยู่ไฟ ในวันแรกเราเตรียมการจากช่วงบ่ายจนค่ำการจัดบ้านจึงเสร็จลงโดยตามความเชื่อเราจะหาหนามใผ่มาวางด้านล่างที่อยู่ไฟ เราต่างเหนื่อยและอ่อนเพลีย ตกเย็นเราล้อมวงทานข้าวด้วยกันเป็นครัวใหญ่ มีคุณตาเป็นประทาน อีกหลายคนอาจยังไม่ขึ้นมาทานข้าวแต่เราเด็กๆถูกจัดและบังคับให้มาชุดแรก พร้อมหน้าพร้อมตากับท่านประธานแห่งบ้านเกือบทุกวันเมื่อทานข้าวเย็นเสร็จเราช่วยผู้ใหญ่ล้างถ้วยจานแล้วเก็บ แล้วต่างก็มานั่งฟังผู้ใหญ่ในบ้านที่มักมีนิทานมาเล่าให้ฟังเพลิดเพลินใจในเกือบทุกวันส่วนใหญ่เป็นนิทานเรื่องที่ตลกบ้างเรื่องผีบ้าง เรื่องหลังนี้ยอดฮิตครับ เราจะขอให้เล่าแม้เรื่องนั้นได้ฟังมาแล้วมากกว่า ๑๐ ครั้งแต่เราก็ฟังไม่รู้สึกเบื่อ นอกจากนั้นสมัยนั้นยังมีละครวิทยุของคณะลูกนกฮูกบ้าง เรื่องเล่าของลุงพรบ้างที่มีเรื่องมาเล่าแปลกใหม่และน่าขนลุกหรือสนุกในบางโอกาศ เวลานั่งฟังเราจะนั่งบนกระดานแผ่นเดียว ยกขาซ้อนกันเพื่อไม่ให้วางแนบกับร่องกระดาน เรากลัวครับ แม้จะเพิ่งโพ้เพ้ คือเริ่มค่ำ ในวันนี้เราหลับใหลกันด้วยความอ่อนเพลีย จนถึงเข้า ของวันใหม่ แล้วกิจวัตร เราก็เป็นเช่นเดิมจนพลบค่ำของอีกวัน ผู้ใหญ่ยังไม่ให้พวกเราเข้าไกล้เจ้าตัวน้อย ให้ได้เพียงชะเง้อดูหน้าน้องไกลๆ วันนี้อากาศคลึ้มฝนลงในช่วงเย็น พอเริ่มค่ำฝนก็ลงเม็ดไม่หนักแต่ตกไปเรื่อยๆ อากาศเย็นสบาย ลมพัดเรื่อยๆ สักประมาณ สองทุ่มทั้งบ้านแยกย้ายเข้านอนกันเป็นครอบครัวเล็กของบ้านใหญ่ ที่มีหลายครอบครัว คืนนี้อากาศดี เราหลับกันไม่เกินสองทุ่มครึ่ง คนส่วนใหญ่ก็หลับกันเกือบหมดแล้วยังคงเหลือคุณลุงที่อยู่เป็นเพื่อคุณป้าและคุณตา เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วในความสุขของคืนนั้น (ต่อไปนี้จากคำบอกเล่าของคุณตาและคุณลุง)

 

มาละครับ กองทัพปรอทกรอจากท่านบก.
เชิญน้องมุฯศึกษา ชมให้เต็มตา สบายใจ
ไม่อิ่มเอม ติดต่อขอชมกับบก.เองยังไหว-ฮ่า

ต้องยอมรับเป็นปรอทกรอที่ได้เห็นทีเดียว
มากที่สุดเท่าที่เคยเจอ-ขอบคุณบก.ผู้เข้มขลัง
ราชาแห่งเครื่องรางของขลังทุกอย่างจริงแท้

ผ่านกองทัพปรอทกรออันตื่นตา
เรามาลุยตะนาวศรีกันโดนพลัน
รอเพียงการจิ้มชั่วอึดใจเท่านั้น

 

ถ้าพูดถึงผีเผ่าพันธ์ุนี้เดี่ยวนี้ไม่น่าจะมีหรือมีน้อยเพราะความเจริญมีมากขึ้นแต่ยังเคยได้ยินคุณแม่เล่าให้ฟังว่าสมัยเป็นเด็กตอนนั้นน่าจะราวพ.ศ. 2500 สมัยนั้นคุณแม่ยังอยู่แถบชานเมือง จ.พิษณุโลก ยังไม่มีไฟฟ้าใช้ชาวบ้านแถวนั้นยังใช้ตะเกียงเจ้าพายุกันอยู่ ส้วมแบบปัจจุบันที่ใช้กันยังไม่นิยมใช้ส้วมหลุมกันอยู่ส้วมก็ห่างจากตัวบ้านยี่สิบสามสิบเมตรแหละครับบ้านคุณตาเป็นบ้านไม้สองชั้นยกพื้นสูงเวลาจะนอนสามารถชักบันไดขึ้นได้เหมือนประตูกลในหนังจีนอะไรแนวนั้นคืนหนึ่งคุณแม่อยู่ชั้นสองมองออกไปหลังบ้านเห็นมีดวงไฟลอยสูงๆต่ำๆสูงกว่าคนแต่ไม่ถึงยอดไม้ไปทางส้วมเพื่อนบ้านที่ห่างไปราวร้อยกว่าเมตรเลยไปเรียกคุณตามาดูคุณตาเห็นก็เฉยๆพูดแบบขัดใจเด็กว่าอย่าไปยุ่งกับเค้านี่แหละครับสมัยก่อนเจอกันจริงๆ ย้อนไปที่ดวงไฟสายหมอกในป่ากำลังคิดว่าถ้าช่วยพี่วันจะตั้งชื่อพรายภูติไพรตัวใหม่ว่ายังไงจะเรียกภูติไพรอ่อนซ้อมก็ไม่น่าจะเข้ากันละครับ 55

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ในความมืด ดังได้เห็นใครเอาคบไฟเหวี่ยงกระแทกพื้น สะเก็ดไฟกับลูกไฟ แตกกระจายเยี่ยงนั้น...

"วี้ดดดดดด...วี้ดดดดดด"!!!
______________________________________________

ป่าริมธารน้อยแตกกระเจิงยามดึกกับเสียงกรีดโหยหวนชวนโลมาทุกเส้นชูชันเต้นระบำ นกราตรีขยับปีกพึ่บพั่บ บ่างกลางคืนครางกระเส่าราวกับเป็นภูติเขย่าวิญญาณตัวจริง!

คลื่นเสียงดินปืนกับสำเนียงชอนไชประสาททุกชนิด ทุกคีย์เสียง ปลุกภูติผีปีศาจไพร ตื่นจากหลับไหลทุกตัวตน!!

สายลมพัดอู้ อื้ออึงกรรโชกเข้าใส่ไม่ปราณีปราศรัย ดังเกิดวาตภัยร้ายฉับพลัน เสียงหวีดวู่หวิว ซ่อนมากับกระแสวายุ ผสมเสียงคึ่ก คึ่ก ดุจขบวนช้าง ม้า วัว ควาย สับขาตะบึงพร้อมกันเป็นกองทัพมายังแค้มป์น้อยชั่วคราว

มันเหมือนกองทัพปีศาจเร่งพยุหยาตราเตรียมทำศึก...!

ศึกนี้ท่าจะใหญ่หลวงนัก ผมกำองค์ปู่แน่นในกำมือ อัดพระมหาคาถามงกุฏพระพุทธเจ้า เข้าไปอีกเต็มคาบ กวัดแกว่งเชือกร่มเป็นวงกลมเหนือหัวหลายรอบ...ลมร้ายที่พุ่งเข้ามาเหมือนหอกทิ่มแทงทุกทิศทาง หมุนวนอยู่รอบตัว แต่ไม่คลายความแรง

ไม้ใหญ่ในดงตรงข้ามธารน้อยหักโผงผาง ... 2 ต้นใหญ่บนเนินที่เราเอาเป็นร่มเงาซุกกายชั่วคราว ก็โอนเอนไปตามลมน่ากลัว กิ่งก้านมันโน้มเข้าตีฟาดกันเพี๊ยะพ่ะ สลับเสียงเปรี๊ยะเหมือนทำท่าหักหลายครั้ง

ผมปลุกเทวทูต ภูติทั้งป่าตะนาวศรีแถบนี้ ตื่นขึ้นมาพร้อมกันเลยหรือนี่...?

ยังไม่รู้ว่า กองทัพอสุรกายตื่นจริงหรือไม่? ที่แน่ๆลุงพรานกับบักสม พุ่งปราดลงเนินมาพร้อมอาวุธครบมือ 3ทหารเสือสมทบครบหน้า พร้อมเผชิญมหันตภัยระดับฉิบหายวายตลิ่ง...2พรานต่างวัยหน้ายู่ยี่ แต่หายง่วงงุน

คุณนงประคองคุณชาติตามลงมา แม่เสือสาวไม่ทำตัวเป็นภาระให้ชาวคณะต้องห่วง หรือเป็นตัวถ่วง พาเธอบุกน้ำ-ลุยไฟ บุกดงยมโลก ถ้ามีเธอเคียง ผมกล้าสาบานว่า ยินดีไป!

เรา5คนยืนผมเผ้าปลิวสะว่อน กลางดึกในป่า ท่ามกลางกระแสลมแรง...ผมเล่าให้ฟังพร้อมหน้า ไม่ต้องเล่าคนละที...

"โขมดไพร...นายทหาร ไอ้ตัวนี้แน่" ลุงพรานฟังจบไม่ต้องเสียเวลาคาดเดา ความชำนาญยืนยันได้ทันควัน บักสมเคยกลัวผีทุกชนิดเข้าขั้นตาขาว แต่ถ้ารวมทีมครบ ไอ้น้องรักชักจะกล้ามากขึ้น

"มันมาจากไหน ลุง?"...หนุ่มน้อยที่ราบสูงถามทื่อๆ

"บ่อน้ำมัน...แม่น นายทหาร ต้องมีสัตว์ใหญ่ตกลงไปตายในบ่อไม่น้อย"...ลุงเฉลยง่ายๆ เข้าเป้า

หนุ่มกรุงรุ่นใหญ่จับมือคุณนงเบียดเข้ามาใกล้ เพราะลมที่ยังพัดค่อนข้างแรง ซัดกระหน่ำกองไฟเล็กที่พวกเรายืนล้อมเป็นวงกลมเอาไออุ่น ผงคลีสะเก็ดไฟปลิวฟุ้ง ผมรีบเอาฟืนดุ้นใหญ่ทับลงไป

ตำนานโขมดไพรหรือโขมดดง เป็นหน้าที่ผมเล่า ขืนปล่อยลุงพรานเฒ่าสาธยาย ฟ้าสว่างหรือพวกเรายืนแข็งตายตรงนี้ ก็ไม่จบ!

"ผีโขมดเกิดจากสัตว์ใหญ่ที่ล้มตายครับ สัตว์บางตัวเช่น เสือ ช้าง หมี มีตบะไม่น้อย ตายก่อนเวลาก็มีฤทธิ์ เปลี่ยนเป็นพวกผีโขมดจับสัตว์เล็กเป็นอาหาร บางครั้งก็ล่อเป็นบริวาร เป็นความเชื่อของชาวบ้านป่าแท้ๆ...คนอยู่ป่าเห็นกันทั้งนั้น แต่ประเภทกินคนหรือจ้องจับคนยังไม่เคยเจอ...ไม่เหมือนรากษสน้ำที่ทำร้ายคุณนง รากษสส่วนใหญ่มาจากคน พวกโขมดมาจากสัตว์..."

"บ่อน้ำมันดิบเป็นบ่อโคลนดูดกลายๆ สัตว์ป่ามากมายคงหลงพลัดตกลงไป นานเข้าบ่อนั้นไม่มีสัตว์ชนิดไหนกล้าเฉียดใกล้ ผีโขมดไม่มีเหยื่อ ต้องออกหากินเอง..."

"มันหากินนานเข้า เราไม่รู้กี่สิบหรืออาจเป็นร้อยปี ฤทธิ์ก็มากขึ้น ผมเคยเจอภูติไพร สุดยอดอิทธิฤทธิ์เลยครับ แต่โขมดไพรเปรียบได้กับสัมภเวสีผีสัตว์ป่าเร่ร่อน...คนตายก่อนเวลา ดังพระท่านสอน"!!!

ผมรีบรวบรัดเรื่องเล่าโขมดดง หรือโขมดไพร อากาศไม่เข้าท่าเอามากๆ ลมแรงจนขาสั่น ตัวระริก อยู่ต่ออีกไม่กี่นาที เปลี่ยวดำถามหาหรือแข็งตาย...

"ขึ้นเนินกันครับ ปลอดภัยกว่าหนาวตายตรงนี้"...เสี่ยงไม้ใหญ่หักใส่หัว แต่ถ้าเบียดเข้าชิดโคนต้นไม่เป็นไร...หนามยอกเอาหนามบ่ง

ไม่มีใครคัดค้านสักแอะในอากาศวิปริต พวกเราตะกายขึ้นเนิน ดิ่งไปล้อมไฟกองใหญ่ที่โดนลมเล่นงานกระจาย ช่วยกันรวบรวมพลังเตโชเข้าไปใหม่ สู้กับอากาศหนาวไม่ระย่อ...

ผมนึกบางอย่างขึ้นได้ รีบถามลุงพรานผู้จัดเจน...

"ลุง ก่อนออกเดินทางเมื่อวาน เบิกไพรหรือเปล่า?"

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

"เปล่า นายทหาร"...!

ลุงพรานตอบเสียงสั่นเครือ มือกระชับกอดอกเพราะความเย็น ปากน้อยสั่นงึกๆ ผมเห็นแล้วแสนสงสาร ส่วนหนึ่งชีวิตลุงต้องลำบากเพราะผมลากมาแท้ๆ เงินค่าจ้างน้อยนิดไม่มีความหมายสำหรับลุง หัวใจน้ำมิตรสิ แสนยิ่งใหญ่ดังขุนเขาตะนาวฯ

อพิโธ่...! มิน่า เจอะอาถรรพ์ป่าเล่นงานเข้าเต็มเปา!!!

"ก็คุณชาติเปลี่ยนใจเดินทางไงค่ะ ความจริงเราต้องพักอีกวัน"...แม่เสือกล่าวเสริมให้ทุกคนรอบกองไฟนึกได้

พวกเรารีบรุดตะลุยไพรกันต่อหลังมื้อเที่ยง จึงขาดการทำพิธีเปิดป่า เบิกไพรเช่นทุกครั้ง ปราบโขมดดงไปแล้ว ป่ายังไม่ยินยอมปลดปล่อยให้อยู่ง่าย เดินง่าย...ธรรมชาติโหดร้าย คอยซ้ำเติมเป็นเงา

"อีโต้ขัดลม ลุง จัดการเลย"...สติว่องไว ผมเตือนลุงพรานใช้วิชาที่เคยเล่า กระตุ้นสมองเชื่องช้าตามวัยให้แจ่มใส

ลุงพรานหัวร่อได้เป็นครั้งแรกของวัน ใบหน้าเล็กซูบเซียว เปล่งประกายกลางแสงไฟ ฟันเล็กหลอดำทั้งปากแต่แข็งแรง เห็นแล้วน่ารักไม่มีตาแก่คนไหนเหมือน รับคำกระฉับกระเฉง เดินไปหน้าต้นไม้คู่ต้นทางลงเนิน ดึงมีดหัวตัดประจำกายออกมา...

เสียงพร่ำบ่นมนต์กะหร่างดังฟังชัด สำเนียงกับคำรัวเร็วปรื๋อไม่ติดขัด บักสมเอนกระซิบถามผม...

"ฟังรู้เรื่อง บ่ พี่ชาย?"

"ฮึ...ใครจะไปรู้" ผมกระซิบตอบ ไอ้น้องรักที่ราบสูง ไม่ยอมจบ...

"พี่ว่าแกจะยอมสอนผมบ่...ถ้าได้ผลต้องขอเรียน" เจ้าน้องยืนยันตาเป็นมัน แบบอะไรก็อยากเรียนทุกเรื่อง ถ้าเกี่ยวกับการเอาตัวรอดในป่า...

"เออ...ลุงแกสอนแหละว้า ขอเลย" ผมบุ้ยส่งๆเพื่อให้บักสมเงียบ ตาจ้องพิธีตัดลมที่ลุงคุยว่าฉมังนัก

กลางสายตาทุกดวงที่จ้องในความมืด มีกองไฟใหญ่เป็นแสงสว่าง เห็นชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง ลุงบริกรรมคาถากะหร่างพรานจบ ก็ปักมีดหัวตัดที่สมมติเป็นอีโต้ลงกับแม่พระธรณี กดให้จม แล้วกดด้ามให้เอียงลง 45 องศา เหมือนกับด้ามมีดทำหน้าที่ขัดขวางอะไรบางอย่าง...

อัศจรรย์คาตาทุกคู่ สายลมหวีดหวิวรุนแรง ซัดเข้าหาเนินทุกทิศทาง พลันเบี่ยงเบนบังเกิดเป็นลมหมุนวน พุ่งเข้าหากองไฟเล็กตีนเนิน หอบพัดลูกไฟน้อย-ใหญ่พร่างพราวกระจายทั่วบริเวณ ยังกับมีคนยิงพลุเตี้ยๆแค่เหนือหัว ดีที่ผืนป่าถูกฝนกระหน่ำไว้ หาไม่คงได้ช่วยกันดับไฟป่าลิ้นห้อย!

เศษไฟ เศษไม้ เถ้าบ้างก็ถูกหอบไปร่วงพรูลงแนวลำธารน้อยมอดดับ กระหึ่มลมอึกกะทึก อึงคะนึงสงบลง ป่ากลับเข้าสู่ความวิเวกวังเวง ขรึมขลังดังเคยเป็น

ลมแรงเหลือเพียงลมโชยอ่อนโยน โลมไล้ลูบตัวบางเบา เสมือนปลอบประโลม ขอโทษที่ทำขวัญหายก่อนหน้า...!

 

ว้าวเพิ่งได้รู้ไม้เด็ดของคนโบราญอีโต้ขัดลมจากจากพี่ท่านในวันนีัสมัยก่อนคุณแม่ยังเด็กปิดเทอมมักจะไปนอนกับยายทวดเล่าให้ฟังว่าเวลามีลมมายายจะเอามีดสอดลงช่องรอยต่อระหว่างแผ่นไม้กระดานหันด้านคมไปทางลมแล้วกลั้นใจท่องคาถา นะโมตัดตัสสะ สั้นๆแต่ลมสงบลงฟังดูแล้ววิธีคล้ายๆกันอยู่ครับ

เสียงคึ่ก คึ่ก ดุจขบวนช้าง ม้า วัว ควาย สับขาตะบึงพร้อมกันเป็นกองทัพ
พี่วันบรรยายประหนึ่งอยู่ในเหตุการณ์จริง

ผมมีเพื่อนรุ่นพี่ที่เขาค้าหยกในพม่าเขาจะเลี่ยงทหารพม่าเวลาไปบ่อหยกจะเดินทางลับในป่าเวลาเดินทางต้องกลางดึกๆจะนั่งหลับกับพวกที่ไปด้วยกัน เขาว่าเจอเสียงเหมือนโขลงช้างหมู่สัตว์ป่าวิ่งพุ่งเข้ามาหาต้วเจอครั้งแรกลุกขึ้นกำลังจะวิ่งพอดีเพื่อนพ่อค้าหยกชาวพม่าไปด้วยกันคว้ามือไว้บอกให้พี่เขานั่งเงียบๆพี่เขายังบอกว่าเดี่ยวช้างมาทำยังไงเพื่อนชาวพม่าบอกว่าวิ่งไปตายแน่ถ้านั่งเฉยๆรอด แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆครับมีเสียงฝูงสัตว์อลหม่านผ่านไปแต่ไม่เห็นตัวอะไรสักตัวครับ

หลายวันมานี้พี่ท่านน่าจะล้าด้วยภาระกิจรอบตัวหลายด้าน ยังไงผมเป็นกองหนุนเอาใจช่วย รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

 

สวัสดียามค่ำคืนครับอาจารย์ Wanwi และ FC นักขุดทุกท่าน ยุ่งๆทั้งวันเห็นอาจาย์จิมจึกมีอะไรอ่านก็นอนละ ^^

 

ความเดิม_______(ต่อไปนี้จากคำบอกเล่าของคุณตาและคุณลุง)
____________________
ประมาณ สี่ทุ่มคุณตาใหว้พระเสร็จแล้วก็มานั่งสูบยาเส้นข้างตะเกียงรั้ว หลังจากนั้นแล้วคุณตาจะดูแลความเรียบร้อยของบ้านแล้วจึงเข้านอนซึ่งเวลานี้เสียงต่างๆ เงียบสงัดแล้ว เมื่อคุณตามองไปรอบๆตัวบ้านก็สังเกตุเห็นแสงสีเขียวจัววับแวมที่ชายคาบ้าน แต่อยู่ต่ำลงไปจากพื้นบ้าน เพราะเป็นบ้านยกพ้นสูงสัก ๒ เมตรแสงนั้นสว่างขึ้นมาทางเสาเรือนด้านที่ไกล้คุณป้าอยู่ไฟ ค่อยๆสว่างขึ้นๆ คุณตารีบบอกคุณลุง และคุณพ่อของผมอย่างเงียบๆ แล้วคุณตาว่า วันนี้มีผู้มาเยี่ยมเยียนยามค่ำแล้ว ให้ต้อนรับโดย คุณตาส่งพระในคอให้คุณลุง และดาบส่วนคุณพ่อผมมีไม้ตะพดและไฟฉายคุณตาก็แอบย่องไปยกสุ่มเล็กสำหรับหาปลามาจากฝาบ้านอีกด้านหนึ่งทั้งหมดเตรียมการอย่างเงียบแต่รวดเร็ว เมื่อพร้อมคุณลุงก็ทำเสียงดังลั่นบ้านโดยโยนลำใผ่ (ไม้ค้ำแผง)ท่อนใหญ่กระทบผาบ้านด้านนั้น แล้ว ๓ ทหารเสือก็วิ่งกรูกันลงบ้านอย่างรวดเร็วแส่งนั้นหลบวูบต่ำลงแล้วพุ่งสูงกว่าพื้นประมาณไม่เกินเมตร แล้วพุ่งสูงขึ้นเมื่อข้ามประตูรั้วบ้าน จากนั้นก็ลดต่ำลงไม่สูงเหมือนตอนข้ามรั่วพุ่งออกสู่ทุ่งนา อันกว้างไกล ทันที สว่างวูบ แล้วหาย วูบแล้วหาย ครั้งหนึ่งเคลื่อนที่ได้ไกลมากสักครั้งละไม่เกิน ๑๐๐ เมตรแต่เร็วมาก ทั้ง ๓ คนจึงวิ่งตามไปไม่ไกลจากบ้านคุณตาร้องบอกให้หยุดตามแล้วยืนดูสักพักจนแสงนั้นลับตาไปแล้วจึงให้กลับเข้ามาในบ้าน เมื่อท่านทั้ง ๓ กลับขึ้นมาบนบ้าน ทุกคนในบ้านซึ่งตื่นขึ้นมาต่างก็ออกมารอกันที่กลางบ้านแล้ว จากนั้นก็มีเรื่องเล่าจากปากพลั่งพลูออกมาจากทั้งสามคน เรานั่งฟังกันอย่างตื่นเต้นครับ คุณตาเล่าว่าที่ไม่ให้ตามนั้นเพราะอันตราย เพราะมีคนเพียง ๓ คนหากพลัดหลงกันในช่วงค่ำคืนจะเป็นอันตรายมาก เพราะสิ่งที่เราตามนั้นก็มีฤทธิ์อยู่บ้างเหนือกว่าคน ธรรมดาทั่วไป มีอำนาจอยู่ไม่น้อย จึงไม่ให้ตาม แล้วการที่เราทำอย่างนี้เขาก็เข็ดหลาบไปนาน คงไม่กล้าเข้ามาอีก แต่ต้องเตรียมทำ รั้วบ้านใหม่ให้มีหนามใผ่รอบๆบ้านจึงจะป้องกันได้ หลังจากนั้นเมื่อเรื่องราวต่างๆถูกเล่ามาจบแล้ว เราเด็กๆ ทั้งๆที่กลัวกันสุดๆ แต่เราก็หนีความง่วงงันไม่พ้น ไม่นานก็ถูกอุ้มยกเข้ามุ้งไปตามเดิมหลับใหลไปจนเช้า

เรื่องแบบนี้คุณยายผมประจันหน้ากับเขาในปี ๓๓ ระยะไกล้มาก ได้มาเล่าให้ฟังในช่วงนั้นและพี่ชายผมยังพบเจออีกครั้งเมื่อ ปี ๕๗ นี้เองขณะขับรถกลับบ้านเห็นกันทั้งคนในรถและในกระบะรถช่วงค่อนคืนไปแล้วจึงยืนยันว่ายังมีอยู่ครับคุณ อัครักษเทว สามารถลอยข้ามลำคลองกว้างกว่า 10 เมตรได้อย่างสบายๆ แต่การลอยไม่สูงครับเลี่ยพื้นน้ำ สูงกว่าผักตบชวานิดหน่อย

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
อีโต้ขัดลม
อยากได้ครับ
(ไม่มีผ้ายันต์พัดโบก)

 

ลุงพราน เฉลยชื่อมาแล้วนี่เอง ผีโขมดไพร ความดุดัน ความฉลาด แล้วแต่ว่าดวงวิญญาณของสัตว์ใดไปจุติ ก็จะดุแต่มีนิสัยไปตามสัตว์นั้น บ้านทุ่งที่ผมอยู่เรียกผีโขมดครับ จะมีตามแอ่งน้ำห่างไกลแต่ช่วงผมเกิดไม่มีใครพบเจอแล้ว เนื่องจากหนองน้ำตื้นหมดแล้ว เดิมนั้นทุ่งอยุธยาแถบบ้านผมนั้นยังเป็นป่า มีช้างอาศัยอยู่ การทำนาจึงต้องมีการออกไปเฝ้านา กันช้างป่าเข้ามา เจ้าของนาจะมีปืนแก๊บ หรือเกราะไม้ เคาะไล่ช้าง ส่วนที่อยู่เฝ้าช้างนั้นต้องขุดคูน้ำล้อมรอบ ทำตลิ่งสูงและชัน ยกพื้นสูงกว่าระดับพืนดินไม่ต้ำกว่า ๑.๕ เมตร คูน้ำลึกประมาณ ๑.๕ เมตรจึงปลอดถภัย สมัยผมยังเด็กนั้นยังพอหลงเหลือยืนยันได้บ้าง แต่เดี๋ยวนี้เล่าให้เด็กฟัง เขาว่าเราโม้ซะงั้น
ยังมีเรื่องเล่าถึงช้างเพศเมียชื่ออีด้วน เนื่องจากหางสั้นกุด ยามน้ำหลาก ชาวนาถ่อเรือออกหาปลาในทุ่งด้วยว่าถ่อเรือไม่ดูให้ถ้วนถี่ เรือได้ไปเกยหลังช้างที่นอนเล่นน้ำ ช้างก็ตกใจลุกพรวดพลาดขึ้นมาส่วนคนก็ตกใจระดับน้ำสูงถึงอกคนแต่สำหลับช้างแล้วน้ำสูงถึงท้องช้าง เมื่อลุกขึ้นได้ ช้างก็โกยอ้าวครับ ด้วยแรงดึงของน้ำจึงดูดเรือให้วิ่งตามเมื่อช้างช้าลงเรือก็ชนก้นช้าง ช้างก็วิ่งอีก คนก็กล้วไม่รู้จะทำอย่างไรถูก ถ่อไม้ใผ่ค้ำต้านก็ไม่อยู่ ถ่อไม้หัก ใช้พายเพื่อพายหนีก็ไม่เป็นผลเพราะแรงดูดของน้ำด้านหลังช้างนั้นแรงมากๆเหมือนมีเชือกเส้นใหญ่มาดึง คนหมดปัญญาแล้วไม่รู้จะทำอย่างไร เมื่อผ่านต้นไม้ใหญ่มีกิ่งโค้งมาจึงกระโดดเกาะแล้วอยู่บนไม้นั้นเกือบเป็นวันจนคนที่บ้านออกตามจนเจอ แล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าขำขันกันมาครับ เรื่องนี้ในชั้นทวดผมเลยละครับ

ขอบคุณคุณน้าที่สละเวลามาให้อีก ๒ ตอนครับ กับตำนานผี อีกชนิดหนึ่งที่ผมก็เคยได้ยินชื่อนี้มา แต่นานมากและไม่รู้ตำนานและลักษณะของเขาด้วย ที่เคยได้ยินส่วนมากจะเป็นลักษณะคล้ายคนแต่มีขนรุงรัง ตาแดงใหญ่ อย่านี้น่าจะเกิดจากลิง

 

ผมรวมอ่านรวบ4-5ตอนเลยครับ มันสนุก

 

สวัสดียามเช้าวันอังคารสําราญจิตท่านอ วันวิและWFCทุกๆท่านค่ะ
วันนี้พาเที่ยวNiagara Fall ทางเดินใต้ดินจะมีหน้าต่างให้เห็นนํ้าตก(อย่างเดียว)

Regular Golf Carts Are Too Slow

 

สวัสดีเช้าวันอังคารครับคุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน

 

@suthamma ขอบคุณค่ะได้เห็นแล้ว คลายความสงสัยแล้วค่ะ มุเคยได้ยินเรื่องปรอทกรอมานาน พึ่งได้มีโอกาสเห็นวันนี้ค่ะเพราะเป็นคนที่ชอบเรื่องเกร็ดความรู้กับประวัติศาสตร์โบราณค่ะ เลยนั่งคิดว่าเสียงของปรอทกรอจะเป็นอย่างไร? เสียงระหว่างตัวผู้หรือตัวเมีย ตัวไหนจะกังวานมากกว่ากันหรือคะ?

@sutin_boon ผีโขมดดง เคยอ่านเจอนานๆทีจากเรื่องเล่าของพระป่า ได้อ่านอีกทีทำให้อดคิดถึงไม่ได้ มุเองก็ยังตามหาเรื่องผีม้าบ้อง ผีหลังกลวง เคยอ่านสมัยเด็กๆ แต่ปัจจุบันคนเฒ่าคนแก่ที่รู้เรื่องพวกนี้ก็ไม่ได้ทราบเรื่องมากนักค่ะ หากมีข้อมูลก็บอกบ้างนะคะ

@wanwi วันนี้ขอใช้พื้นที่กระทู้ของลุงแลกเปลี่ยนความรู้นะคะ หลายเรื่องเป็นเกร็ดที่มุเคยอ่านหรือเคยได้ฟังในสมัยเด็กแล้วหากมีโอกาสได้ถาม ก็จะขอถามเก็บเป็นความรู้ไว้ เมื่อก่อนเก็บไว้เป็นวัตถุดิบ หรือเขียนกระทู้เรื่องผีสนุกๆ เดี๋ยวนี้ไม่ได้เขียนแต่ก็ยังคงสนใจเรื่องประวัติความเป็นมาบ้าง เรื่องเล่าพวกนี้ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยนัก นอกจากคนที่ชอบอ่านหรือศึกษาเรื่องราวจริงๆ เมื่อวานได้ตามติดอ่านกระทู้ ถึงรู้ว่ากระทู้ของลุงกลายเป็นแหล่งรวบรวมแลกเปลี่ยนข้อมูลอีกด้วยค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณลุง วันนี้แว่บไปวัดไม่ไกลจากที่เรียนเนื่องจากมีคนฝากซองบุญถวายพระอาจารย์ค่ะ สัปดาห์นี้ขอเลียนแบบอุลตร้าแมนเปล่งบุญสักสามนาที แว้บๆ ก่อนไปทำงานนะคะ (^-^)