เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีคุณอาวันวิและFC ทุกท่าน

 

สวัสดีตอนบ่าย ครับคุณอา และสมาชิกทุกท่าน

 

ธรรมะมาสาย ตอบบ่าย
กำลังนึกอยากเขียนกวี...

หลวงตามหาบัวต้นตำรับ
การร่ายมนต์ธรรมไม่หน่าย

ดี-ชั่ว...........ตัวรู้ตน
ในกมล........ตนรู้ซึ้ง
ดีใส่ตัว.........ชั่วให้มรึง
จงนึกถึง.......วงเวียนกรรม!

หลวงปู่ลี กุสลธโร
นานๆท่านมาสักครั้ง

ปฏิบัติ.................มัดตัวตน
อย่าปล่อยล้น.......รุ่มร่ามเรื่อย
ฝืนสู้ทน...............ชนความเฉื่อย
ล้าหลับเมื่อย........มิเปื่อยธรรม

ขอบคุณท่านผู้ส่งด้วยใจจริง

 

งั้นเตรียมไฟฉายน้องณัฐ
กะเดี๋ยวไปลุย"ตะนาวฯ"กัน

 

หวัดดีเด้อน้องปรายฯ

 

บ่ายแดดร่มๆ เหมาะการจิบกาแฟ
แลอ่านเรื่องเล่า"ขุดกรุฯ"น้องนิว

เตรียมตัวเข้าป่ากันเถอะ
รอการจิ้มตามปกติชั่วครู่จ้า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...โชคดีรังษีแรงกล้าแห่งจอมสุริยัน เริ่มโรยรา เมฆดำบนฟ้าก็ห่มคลุมยอดเขาเต็มช่อง สถานะเสียเปรียบการมอง ผ่อนปรนลง...!
_____________________________________________________

ผมปลิดชีพจงอางยักษ์ไป 3 ตัว นับแต่ผาดโผนท่องตะนาวศรี!

ภาพพิฆาตราชันย์อสรพิษแห่งป่าเขตร้อน ลอยวนในความทรงจำทุกช็อต ผมสอยแบบประจันหน้ากับฉากความมืดสลัวในถ้ำ บนพื้นเรียบกลางดงงู และกลางอากาศหมาดๆวันนี้

ทุกตัวหาใช่คู่ต่อกรลูกกระสุนดินปืนทรงพลังบวกความแม่นยำระดับเอบวกในการยิง การยืนเดี่ยว รอขับเคี่ยวกับพญางูหนนี้ ไม่มีความกลัวในสมอง หรือตัวสั่นงันงก

ทว่า เจ้าพญางูตัวนี้มาแปลก...

มันเผยร่างแว่บเดียว แล้วล่องหนหายไปในความผันผวนอากาศวิปริตที่เคลื่อนเข้ามาปกคลุมเหนือขุนเขา จำเพาะตรงช่องเขานี้

ผมส่ายปืนเป็นครึ่งวงกลม สหายร่วมตาย 4 ชีวิตที่ผนังหิน ล้วนเบิ่งตาเบิกโพลง ลุงพรานทำท่าขยับออกจากจุดที่ปักหลัก

"อย่าลุง มันหายไป เดี๋ยวยิงกันเอง"...ผมรีบตะโกน

ลุงเชี่ยวไพร แต่ผมชำนาญบทบู๊กว่า ต้องห้ามลุงเฒ่าไว้ มากคนยืนเป็นเป้าให้มันเลือกโจมตี เรายิ่งเสียเปรียบ

รอดวล ตาต่อตา ฟันต่อฟันกับพญายมทูตร่างยาว คนเดียวดีแล้ว!

นี่คือวินาทีเป็น-ตาย ต้องหามุมโจมตีทะลวงฟัน... เลี่ยงที่แข็ง แทงที่อ่อนให้พบ...

ลมที่สงบมานาน พลันกระหน่ำกรรโชกอื้ออึงตึงตัง เสียงลมกรีดผ่านหินผา รีดเล็ดลอดช่องรูเล็กๆตามรอยแตกเว้าแหว่งยิบย่อยของภูหิน สำเนียงหวีดหวิวพาให้โลมาลุกตั้ง ชูชันทั้งตัว

ปานประหนึ่ง กองทัพยมทูตกำลังกรีดโหยหวน รอรับวิญญาณใครสักคน?!

กระแสวายุพุ่งทะลวงจากยอดเขาหินสูง ไหลลงสู่อากาศว่างด้านหน้าที่ผมยืนประจัน เท่ากับผมกำลังเจอศึก 3 ด้าน

ลมถล่มใส่ บวกแสงตะวันย้อนแยงตา และจอมอสรพิษร้าย ซุ่มอยู่ช่องเว้าแหว่งเหนือภูสูง แห่งหนใดสักที่ บนโขดผาเบื้องหน้านั้น

เป็นศึกไม่เคยพบพาน ธรรมชาติรุกรานพร้อมกันกับสัตว์ร้าย

"เฮ้ย...อยู่ไหน ออกมาสิโว้ย"!!!

"เปรี้ยง"!

ผมร้องด้วยเสียงตะคอกตะโกน บทบู๊เฉพาะตัว ก่อนพะบู๊ที่ชอบใช้ยามคับขัน ลั่นไกขึ้นฟ้าเฉียงไปทางยอดเขาที่งูยักษ์ซุ่มซ่อน หวังใช้กัมปนาทอาวุธสมัยใหม่ ข่มตบะเขี้ยวงาดึกดำบรรพ์

คำรามแหวกอากาศครึ้มไอ้ห้านัดได้ผล!

เงายักษ์ยืดยาวส่ายหัว โผล่จากซอกหินขวามือ ไกลไม่มาก แต่ความสูงโขอยู่

ผมขยับไอ้ห้านัด ไวเหมือนชักปืนสั้นจากซองข้างเอว เหนี่ยวไกใส่จุดที่เห็นเพียงชั่วเสี้ยว...

"เปรี้ยง"!...ยิงด้วยสัญชาติญาณ ไม่มีการเล็ง จุดยิงเหมือนใหญ่ แต่เสี้ยววินาทีทำให้มันเล็กยิ่งกว่าเป้าเอ็กซ์ในสนามซ้อมยิงปืน

กระสุนถล่มหินภูเขาข้างตัวมันกระจุย ในความครึ้มของอากาศ เห็นฝุ่นหินกับดินกระจายชัด

หัวใหญ่โต น้องกระด้งฝัดข้าว ม้วนหลบ หายวับไปหลังก้อนหินไม่น่าเชื่อ!

มันเล่นเอาล่อ เอาเถิดกับผม หลอกให้ยิงเปลืองกระสุน พวกเรามาเจอกับอสรพิษที่ีิเหมือนคิดเป็นเข้าให้แล้ว

รูปการณ์นี้ หากผมไม่ยิงสั่งลานัดเดียวจอด โดนมันชาร์จฉกลงนรกด้วยกัน!!!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ไอ้ห้านัดซัดสูญเปล่าไป 2...ผมใจเย็นไม่รีบร้อนเติมกระสุน รู้แก่ใจ ยิงเพียงนัดเดียวพอ!

ราชันย์อสรพิษ เจตนามาดมั่น ขอฉกทีเดียวพอเช่นกัน...มันรู้พิษสง อาวุธสมัยใหม่

แรงแค้น แรงอาฆาตเท่านั้นที่ผลักดันให้มันไม่กลัวตาย แต่ต้องตายชนิดเอาศพแลกกับศพ!

ผมอ่านเจตนามันออกชัดเจน ประสบการณ์ฟาดฟันสัตว์ร้ายนานาพันธุ์ สั่งสมและสอนผมเข้าอกเข้าใจพวกมันบางช่วงบางจังหวะน่าเหลือเชื่อ เสมือนว่าจิตวิญญาณบางส่วน ผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกัน

นี่เป็นอีกเหตุผล ทำผมทิ้งอาชีพพรานไพรที่กำลังรุ่งโรจน์ในกาละต่อมา ผมไม่อาจลั่นไก ใส่สัตว์เดรัจฉานที่เข้าใจความคิดของมันได้อีกต่อไป...!

"มาเจอกันตัวต่อตัวโว้ย ข้าอยู่นี่"

ผมแหกปากเหมือนคนปัญญาอ่อนอีกหน ท้าทายพญาอสรพิษผ่านไปกับสายลม

ร่างยาวหัวใหญ่ ผงาดยืดขึ้นมาอีกครา หนนี้ขยับมาทางด้านล่างมากขึ้น มันหารู้ไม่ ผมเห็นลำตัวสีน้ำตาลมหึมา เลื้อยผ่านซอกหินชั่วกระพริบตา

เห็นแค่นั้น ผมกะจังหวะดักทางเลื้อยกับการโผล่หัวหนสองได้ถูก!

กระสุนนัดที่ 3 จากลำกล้องไอ้ห้านัด ซัดออกไป พร้อมกับวินาที มันยืดหัวขึ้นรับคำท้า...!

ท่อนหัวมโหฬารสะบัดกระจุยกระจาย นัดเดียวหัวหาย ร่างชะลูดเอนซบกับหินภูผา ก่อนพยายามเสือกตัวพุ่งลงมา แต่ความยาวใหญ่โต ทำให้มันเสือกได้ไม่มาก ก็ดึงร่างกลับไปม้วนดิ้น เงียบสงบ

เปรี้ยงงงง!!!

หาใช่กระสุนคำรามจากลำกล้องปืน แต่เป็นสายอสนีบาตที่ฟาดลงทันควันเหนือขุนเขา ลำแสงมฤตยูหงิกงอดังแขนงรากไม้ขาวโพลนกระจ่างตา ผมต้องยกมือถือปืนขึ้นบังหน้าด้วยท่อนแขน เบือนหนีแสงโชติช่วงนับล้านโวลท์เบื้องหน้า

ธรรมชาติที่รีรอต่อคิวอาละวาด เริ่มสำแดงเดโช...

ลมถล่มอีกครั้งด้วยความแรงระดับน้องๆวาตภัย หอบเม็ดฝนไล่ช้าง กระหน่ำพรั่งพรูจากท้องฟ้า แต่ละเม็ดซัดใส่ตัว เจ็บยังกับปลายเข็มทิ่มแทง ผมรีบวิ่งเข้าไปหาผนังหินที่พรรคพวกหลบกระวนกระวาย

"เรียบร้อย"...ผมบอกสั้นๆ ไม่บรรยายความ ทุกคนไม่มีใครเห็นวินาทีมรณะ แต่รู้ว่าประสิทธิภาพ นัดเดียวจอดที่ลูกหาบให้ฉายาผม ยังพึ่งพาได้

"งูเจ้า"...ลุงพรานชี้ท้องฟ้า อากาศที่กำลังอาเพศ

ผมสั่นหัวเถียง เจ้าที่ไหนยิงมันหัวกระจุยคามือ ทั้งไม่อยากให้คนอื่นในทีมใจเสีย...

"งูเจ้าต้องอยู่ตัวเดียวสิลุง...นี่มันมีคู่ บังเอิญหรอก"

ลุงพรานสั่นหัวแบบคนแก่งอน เป็นหนแรกที่เราเห็นคนละทาง

"ฮึ...นายทหาร งูเจ้ามากับอากาศแบบนี้ ลุงเจอหลายหนแต่หนุ่มแตกพานพู้น"...

คำพูดตอนท้ายยังมีนัย เหน็บเล็กๆราวสอนสั่งว่า เอ็งมันไก่อ่อนเพิ่งหัดบิน จะรู้อะไรกับอาถรรพ์ป่าเท่าข้า

อาการงอนทำพรานเฒ่า ร่ายฉอดๆยืดยาวที่สุด คำพูดก็ไม่สะดุดตั้งแต่คบหาสมาคมเคียงบ่า เคียงไหล่กันมา

 

ขอแปะไว้ก่อนนะครับคุณอา wanwi ไม่ได้เข้ามาเนื่องจากงานยุ่งมากเกือบ สามเดือนผ่านไปเร็วมาก ก่อนหน้านี้ผมยังอยู่หน้า 530 แต่ตอนนี้ 711 แล้ว ขอเวลาผมอ่านตามสักอาทิตย์นะครับ Wanwi FC ครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ศึกยืดเยื้อ
กับตัวยาวเย็น
ต้องห่ามบวกบ้า
ที่ไปยืน เดี่ยว
ท้ารบ เจ้าเขี้ยวพิษ
(วันนั้น)หากพลาด
คุณอาหมดเลย
เรึ่องเล่า ประวัติศาสตร์

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ศึกยืดเยื้อ
กับตัวยาวเย็น
ต้องห่ามบวกบ้า
ที่ไปยืน เดี่ยว
ท้ารบ เจ้าเขี้ยวพิษ
(วันนั้น)หากพลาด
คุณอาหมดเลย
เรึ่องเล่า ประวัติศาสตร์

 

โย่...โย่...เหลืออีกร้อยกว่าหน้า
เชิญอ่านให้เพลินน้องนัธเตอร์
เห็นรูปประกอบยูสเซอร์หล่อเท่
ต้องแร็ปโย่ทักทายหน่อย-ฮ่า
เดี๋ยวหาว่าสว.เข้ากะวัยรุ่นไม่ได้

 

สองท่อนน้องบานชื่น
วันนี้มีอารมณ์อยากเขียน
หลังจากทิ้งช่วงไว้ 2 วัน
กลับไปอ่านต่อให้สนุก เร้ว

 

ถ้าเป็นงูเจ้าอย่างลุงพรานว่า ต่อไปต้องเจอสิ่งลี้ลับอีกแน่ ต่อเลยครับพี่กำลังฟินเลย 5555 ล้อเล่นครับ พักยก รอได้เสมอ

 

สวัสดียามเย็นครับ พี่วันและทุกๆท่าน ไม่ได้เข้ามา คิดถึงกระทู้นี้จริงๆ ไม่ได้เข้ามาอ่าน มาทักทาย เหมือนจะขาดอะไรไป ทานข้าวกันครับ

 

หิวข้าวเลยครับ เดี๋ยวเย็นนี้ไปลองทำสักเมนูครับ

 

กราบสวัสดีคณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆ ทุกๆท่านครับ
กราบขอบพระคุณ คุณน้า Wanwi งามๆ ครับ สองท่อนยาวๆ อ่าน สนุกเลยครับ เห็นใจผู้เขียน จิ้มจึกๆ จริงๆ ครับ ผมเองจิ้มทีนั่งนานโข แต่นี่คุณน้าจิ้มไล่เนื้อเรื่องยาวเฟื้อย เลย......


เมื่อคืนนี้ค้นกระปุกพระเครื่องเห็นแล้วว่าเป็นพระแถวบ้านผมเลยเอาออกมาโชว์ครับ


เก็บมาได้ 20 กว่าปีแล้วครับ ตอนเก็บมาก็ไม่แพง แต่เห็นว่า เป็นพระแถวๆบ้าน และอีกท่านเป็นพระพุทธโฆษาจารย์ วาสน เลยเก็บๆ ไว้ก่อนสององค์แรกผมรู้จักดีครับเป็นพระผงชุดศิษย์อาจารย์แห่ววัดพระญาติการาม อยุธยา ผมได้มาคู่กันเลย ยังไม่มีเวลาหาปีที่สร้างเลยครับ

ส่วนด้านล่าง เจ้านายพาเดินงานประกวด เลยเช่าให้เป็นค่าเดินเป็นเพื่อน ในองค์แรกไม่ทราบที่ครับ แต่น่าจะเป็นลพบุรีหรือไม่ ไม่แน่ใจ องค์ที่๒ พบที่ตลาดพระวังน้อยครับ เมื่อเกือบ ๓๐ ปีก่อนโน้น


อีกท่านครับ ขอบคุณครับคุณ April 29 อยากกลับบ้านไปทำสักเมนูละครับ

 

ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ

 

องค์ที่ ๒ องค์ใหญ่ล่ำสัน หลวงพ่อโต กรุบางกระทิงครับพี่สุทิน มี พิมพ์มารวิชัย แบบของพี่สุทิน กับพิมพ์สมาธิ ยังมีพิมพ์อื่นๆ อีก แต่องค์พระจะเล็กกว่านี้ครับ ขึ้นชื่อในด้านสุดยอดของความเหนียว