บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

เสร็จแล้วก็นำมาให้ชมกันค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณ oldman จะใช้ชื่ออะไรก็เป็นแค่สมมติ ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย เรื่องภูมิธรรมนี่คงตอบอะไรไม่ได้ ตอนนี้เหมือนวางเรื่องรู้ธรรมลง หมกมุ่นกับการเจริญสติค่ะ เผลอสติทีไรได้เรื่องทุกที สติหายกิเลสเจริญค่ะ ยังไม่ถึงที่สุดแห่งกองทุกข์ก็ต้องเกาะสติไว้ก่อนเนอะ

งานปั้นช่วยเรื่องสติ สมาธิและปัญญาได้มากเลยค่ะ

ถ้ากระทู้นี้มีประโยชน์สำหรับผู้อ่านก็ยินดีด้วยค่ะ แต่คงต้องเลือกอ่ะนะ เพราะคนเขียนก็เขียนไปตามใจฉัน

 

ไปปฏิบัติธรรมงานปริวาสกรรมที่จังหวัดน่านมาค่ะ ตั้งแต่วันที่ 23 พย.-6 ธค. น้อมนำทุกบุญกุศลมาฝากเพื่อนๆ ทุกท่านด้วยนะคะ

ตอนแรกว่าจะปล่อยให้กระทู้ร้าง เพราะเรื่องราวเริ่มน้อยลง การปรุงแต่งมันหดเข้า ความคิดความเห็นต่างๆ ก็หดเข้า ความสนใจในเรื่องต่างๆ น้อยลง วางเฉยมากขึ้น มันวางไปเอง

ไปคราวนี้สภาวะก็แปลกไปกว่าที่ผ่านมา มีเรื่องราวมาฝากกันค่ะ ลองอ่านแล้วพิจารณากันดูนะคะ

 

ไปปริวาสคราวนี้ได้เห็น "ของกู" มันเกิดปรากฏขึ้นในใจ ตอนที่ตั้งใจจะทำขาหมูพะโล้ เพื่อจะทำภัตต์ถวายพระที่มาร่วมงาน 102 รูป ซื้อขาหมูสดมา 10 กิโล เอาขาหมูทั้งหมดไปเผาแล้ว ตั้งใจว่าจะทำขาหมูพะโล้เอง พอดีมีคนมาขออาสาทำให้ เราก็ไม่ขัดศรัทธาอนุญาตให้ทำโดยบอกว่าเก็บไว้ให้ขานึงนะ ไม่ต้องทำพะโล้ทั้งหมด เพราะเห็นแม่ศรีแกอยากทานขาหมูต้มผักกาดดอง เราก็ไปซื้อผักกาดดองไว้แล้วด้วย คุยตกลงกันเรียบร้อย

ตอนบ่ายแม่ศรีบอกว่าต้มน้ำปานะไว้ยังไม่ได้ปิดแก๊ส ไปปิดให้หน่อย เราก็เดินไปที่โรงครัว เห็นมีหม้อตั้งอยู่บนเตาแก๊สสองหม้อ เปิดฝาหม้อดูเจอขาหมูพะโล้ที่ต้มไว้แล้ว อีกหม้อหนึ่งเป็นน้ำปานะ ก็เลยปิดแก๊ส นึกยินดีที่ขาหมูพะโล้ทำไว้แล้ว เช้ามาก็เคี่ยวอีกหน่อยแล้วตักถวายพระได้เลย ไม่ต้องเสียเวลา เตาจะได้ว่างทำอาหารอย่างอื่นได้

พอเช้ามาเดินไปที่โรงครัว ตั้งใจจะทำต้มขาหมูผักกาดดองให้แม่ศรี เจอแม่ชีก็เลยถามถึงขาหมูที่บอกให้เก็บไว้ขานึงอยู่ที่ไหน หาไม่เจอ แม่ชีบอกว่าต้มพะโล้ไปหมดแล้ว เราก็บ่นในใจว่า "อะไรวะบอกไว้แล้วว่าให้เก็บไว้ต้มผักกาดดองขานึง เราซื้อมานะ ทำไมเอาของเราไปต้มหมด" พอบ่นมาถึง "ของเรา" สติมาพอดีสะดุดกับ "ของเรา" มันมีอารมณ์ยึดว่าเป็นของเรา อ้าวนี่มันของกูนี่หว่า "ของกู"มันมาได้ยังไง เป็นของกูที่ละเอียดมากนะ กิเลสตัวนี้ละเอียดมาก ไม่แสดงกรรมส่งออก แต่เกิดขึ้นภายใน ที่ผ่านมาไม่เคยเห็นเลย เพิ่งได้เห็นนี่แหละ มีของกูก็ต้องมีตัวกูด้วยซิ ตายแล้ว แย่แล้ว ปฏิบัติไปปฏิบัติมา ตัวกูของกูมาจากไหนเนี่ย

พอได้อ่านที่ท่านพุทธทาสเขียนไว้ ก็เลยเข้าใจ ตัวกู- ของกู "อัตตา" ตัวตน-ของตน มาจากรากเง่าของกิเลสสังโยชน์อวิชชานี่เอง ไม่เป็นไรนะเรายังไม่อรหันต์ มันก็มีได้กิเลสตัวนี้ ตอนนี้ก็ใช้สติดูมันต่อไป อยู่ในระยะเฝ้าระวังไปก่อน รอให้อินทรีย์พละเข้มแข็งค่อยว่ากันอีกที ....จบค่ะ

 

แหมกําลังฟังท่านก่อนนอนพอดี สาธุธรรมค่ะ
ตัวตนคืออะไร

 

กัลปังหา เป็นสัตว์ทะเลชนิดหนึ่ง ซึ่งเมื่ออยู่ในน้ำจะมีลักษณะอ่อนนุ่ม แต่เมื่อตายแล้ว อยู่บนบก กลับแข็ง....จัดเป็นของที่มีพลังในตัว แม้ไม่ได้ปลุกเสก เฉกเช่นเดียวกับ งาช้าง นำมาทำเป็นเครื่องรางยิ่งได้รับการปลุกเสก ยิ่งมีพลังยิ่งขึ้น...

เชื่อกันว่าเรียกโชคลาภ ป้องกันอันตรายกันภูตผีปีศาจได้โดยเฉพาะผีพราย แต่กัลปังหามีพุทธคุณความศักดิ์สิทธิ์อยู่ในตัวเองอยู่แล้ว แม้ไม่ได้รับการเสกเพิ่มจากคณาจารย์ ดังนั้นใครที่มีกัลปังหาไว้ครอบครองเป็นของกายสิทธิ์มีฤทธิ์ในตัว ป้องกันคุ้มภัยต่างๆนานา ชื่อก็บอกแล้วว่า กัล กันได้ทุกอย่างที่ไม่ดีทั้งหมดทั้งมวล

กัลปังหาซึ่งบางท่าน ถือเป็นเคล็ดเพราะเรียกคล้ายๆกับ"กันปัญหา" ขับไล่สิ่งชั่วร้าย กันภูติผีปีศาจ แบ่งเป็น กัลปังหาดำ กัลปังหาทองดำ กัลปังหาขาวและกัลปังหาแดง ถ้าเราแบ่งพุทธคุณและความหายาก จะได้ดังนี้

1. กัลปังหาดำ ยังพอหาได้ไม่ยาก ราคาขึ้นอยู่กับความใหญ่และความสวย

2. กัลปังหาทองดำ หายากมาก ราคาขึ้นอยู่กับความใหญ่และความสวยและมีสีทองเคลือบมากหรือน้อย พุทธคุณสูงกว่าสีดำ

3. กัลปังหาสีขาว ยิ่งหายากกว่ากัลปังหาดำ และกัลปังหาทองดำอีก ราคาขึ้นอยู่กับความใหญ่ความสวยของเนื้อ พุทธคุณทุกด้านสูงกว่า กัลปังหาดำ กัลปังหาทองดำ

4. กัลปังหาแดง สุดยอดหายาก ของแท้สีจะออกซีดเนื้อหยาบไม่ค่อยสวย แต่สุดยอดในทุกๆด้านหายากมากๆ ใครมีไว้จะเก็บและหวงแหนมาก

ในปัจจุบันนี้กัลปังหาที่ยังมีให้พบเห็นอยู่จะมีแต่กัลปังหาดำเท่านั้น กัลปังหาทองดำ กัลปังหาขาว กัลปังหาแดงจะไม่ค่อยได้พบเจอบ่อยนักและราคาจะแพงมาก ในสมัยก่อนชาวเผ่ามายาวีใช้เป็นทำเครื่องรางและเครื่องประดับติดตัว ใช้กินแก้ยาสั่งได้ วิธีใช้ เมื่อรู้ตัวว่าโดนยาสั่งให้ฝนกับน้ำมะนาวกินก็จะอาเจียรออกมา ป้องกันแมงกะพรุน ถอนพิษสัตว์กัดต่อย

แต่ถ้าเมื่อนำมาปลุกเสกด้วยพลังจิต

- กัลปังหาดำ กัลปังหาทองดำ กัลปังหาขาว พุทธคุณจะเด่นด้าน เมตตามหานิยม โชคลาภเงินทอง คงกระพัน มหาอุด เจริญรุ่งเรืองทางการค้า
- กัลปังหาแดง พุทธคุณจะเด่นด้าน เมตตามหานิยม คงกระพัน มหาอุด ลางสังหรณ์เตือนภัย หยั่งรู้ฟ้าดิน
- ถ้าใครสามารถหากัลปังหาได้ครบ 3 ชนิดที่ว่าไว้ถือว่าสุดยอด

 

ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าเค้าใช้กัลปังหาแดงทำอะไรได้บ้าง แต่ไปเจอบนแผงร้านขายพวกของสังฆภัณฑ์ที่มาตั้งร้านในงานปริวาสฯ ก็เลยซื้อมา

ก่อนหน้านั้นมีน้องคนหนึ่งมาถามเรื่องแก้วประพาฬ แก้วประพาฬนี้ทำจากกัลปังหาแดง สีของแก้วจะเป็นแดงอ่อน เมื่อนำกัลปังหาแดงมาเจียรก็น่าจะได้แก้วประพาฬ ซึ่งเป็นรัตนชาติที่มีพลังในตนเองโดยไม่ต้องทำพิธีปลุกเสกใดๆ

แต่เราก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเค้าใช้ทำอะไรกัน พอดีเห็นก็ซื้อเลยตั้งใจจะนำไปเจียรเพื่อทำเป็นอุณาโลมหรือทำเป็นเครื่องประดับตกแต่งองค์พระพุทธรูป

เริ่มสะสมของที่ชาวโลกบอกว่าเป็นของดี ของทนสิทธิ์ กายสิทธิ์ แม่ค้าแถมแก้วโป่งข่ามมาให้อีกชิ้นนึง งามสดใสน่ารักดีค่ะ

กำลังจัดทำกฐินสามัคคีหาเงินปัจจัยไปสร้างบันไดหน้าพระอุโบสถค่ะ ทอดถวายปีหน้า (2561) เจออะไรที่ใครๆ บอกว่าดี คว้ามาก่อนเลย นำมาออกประมูลบ้าง สร้างผลงานปั้นบ้าง

สรุปง่ายๆ ว่าทำเพื่อเงิน ตรงๆ เลยค่ะ ไม่ต้องอ้อมค้อม เพราะการสร้างบันไดใช้งบประมาณ 1 ล้านบาท

ท่านใดสนใจร่วมบุญนี้แจ้งรายชื่อได้เลยค่ะ แจ้งที่กระทู้หรือ pm ก็ได้ ยินดีค่ะ

เดี๋ยววาดแบบบันไดเสร็จแล้วจะนำมาลงภาพให้ชมกันค่ะ คงต้องวาดเอง หาช่างยากมาก รูปแบบเป็นบันไดพญานาคทอดจากด้านหน้าพระอุโบสถลงมาพื้นที่ลุ่มด้านล่างค่ะ น่าจะร้อยกว่าขั้นนะ

 

ต้นบุญค่ะ

 

เห็นเคยบอกไว้ว่ามีประสพการณ์เยอะ ถ้ามีเวลากรุณาเล่าสู่กันฟังนะคะ

 

...........

 

เรียนเชิญทั้งสองท่าน คุณ Supatorn และคุณนารายณ์ 4 กร เล่าสู่กันฟังเลยค่ะ รออ่านนะคะ แลกเปลี่ยนกันค่ะ

 

รอฟังจากคุณnouk ดีกว่าค่ะในฐานะเจ้าของบ้าน

 

เจ้าของโม้ไว้เยอะแยะแล้วค่ะ ประสบการณ์กิเลสทั้งนั้นเลย ประสบการณ์ทางธรรมมีแค่นิดเดียว พื้นๆ ค่ะ ที่เหลือปรุงแต่งทั้งนั้น

บ้านที่มีแต่เจ้าของบ้านไม่มีลูกบ้านคงขาดความอบอุ่นแย่เลย

 

นิทานสักเรื่อง

เมื่อต้นเดือน เข้าสมาธิอยู่ก็เกิดภาพนิมิตขึ้น เป็นภาพบ้านที่ ตจว
เห็นมีเทวดาอยู่ที่ต้นโมกหน้าบ้าน
พอมองให้ละเอียด พบว่าเทวดาองค์นี้ ตอนมีชีวิต อยู่บ้านใกล้กัน
ฐานะทางบ้านไม่ดี ได้เรียนแค่ประถม และได้เสียชีวิตไปประมาณ 3 ปี

ได้กำหนดจิตถามไปว่า เหตุใดท่านนี้จึงได้เป็น รุกขเทวา
เทวดาท่านหนึ่งตอบว่า
เพราะตอนมีชีวิต เวลาทำบุญ มีจิตศรัทธาแรงกล้า แม้จะมีโอกาศทำไม่มาก ไม่เยอะ เพราะฐานะยากจน แต่ตั้งใจทำมาก
พอจบชีวิต ได้ไปใช้ผลของกรรมชั่วบางส่วน แล้วจึงถึงวาระรับผลของกรรมดีนี้

แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นรุกขเทวาแล้ว ไปลอยอยู่ในอากาศ มีแสงมากขึ้นเรื่อยๆ ลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ
เวลาคนในบ้านปฎิบัติธรรม ก็จะอุทิศ แผ่เมตตาให้ แสงก็มากขึ้นกว่าเดิม

ครอบครัวก็ยิ่งเชื่อมั่นในการทำความดีมากขึ้นไปอีก

 

สวัสดีค่ะคุณ hastin ดีใจจังที่ยังไม่ลืมกัน
ขอบคุณที่นำประสบการณ์มาร่วมแชร์เล่าสู่กันฟังนะคะ

 

มันก็มีเรื่องขําๆนะคะ มีอยู่วันนึงตอนนอนก็เปลี่ยนท่านอน จิตมันบอกว่า"ตอนแกอยู่ในท้องก็ท่านี้แหละ" ขําระเบิดเลย

 

นิทานสักเรื่อง

เกี่ยวกับการอธิฐาน
มีรุ่นน้องที่ทำงานคนหนึ่ง เป็นหญิง เป็นคนดี มีศีล 5 เป็นปกติ แต่หน้าตาขี้เหล่มาก
ทำให้เกิดความสงสัย ว่าทำกรรมใดจึงเป็นเช่นนั้น
จึงกำหนดจิตรู้ พบว่าเกิดจากการอธิฐานของตัวเค้าเอง
เค้าอธิฐานไว้ 2 อย่าง
1.ไม่ว่าเกิดชาติใด ให้มีฐานะปานกลางไปตลอด
2.ถ้าเกิดเป็นหญิง ให้หน้าตาไม่ดี ไม่มีคนรัก และได้ปฎิบัติธรรม

รู้คำอธิฐานของเค้าแล้วรู้สึกแปลกใจ กำลังใจเค้าสูงมาก คิดตัดภพชาติแบบเร็วสุด

ย้อนกลับมาดูกำลังใจตัวเอง สู้เค้าไม่ได้เลย มีความสามารถสูง แต่เรื่อยเปื่อย ไม่ยอมตัดซะที

 

นิทานสักเรื่อง

ทำไมส่วนมากถึงไม่สนใจ สติ กันนะ
มีรุ่นน้องบางคนสนใจปฎิบัติธรรม ก็มาถามเรื่องการปฎิบัติ เพราะว่าเราอาจจะมีคำแนะนำ
เพราะเราชอบอ่านธรรม จากเวป

ก็แนะนำไปตามตำรา เค้าก็จะมีคำถามมาเรื่อยๆแบบเข้าสมาธิ แล้วมีกลิ่นมั่ง มีเสียง ตัวสั่น ตัวงอ
ตอบไปหลายๆครั้งว่ามันเป็นเรื่องปกติ มันก็จะเจอการทดสอบไปเรื่อยๆ ก็เลยแนะนำให้ไปฝึกที่
ศูนย์พุทธศรัทธา ที่เราเคยไปฝึก
เค้าไปฝึก ก็ได้ไปเห็นสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเค้าเอง ความสงสัยในเรื่องโลกทิพย์ของเค้าก็เลยน้อยลง
เราก็ไม่ต้องไปตอบคำถามในส่วนนี้ มากเหมือนเดิม

ส่วนในเรื่องปฎิบัติ ส่วนมากเค้าก็จะนั่งสมาธิ เจอทุกครั้งเราก็จะบอกว่าให้ฝึกสติ สัมปชัญญะ
แต่เค้าก็ไม่ค่อยฝึก
นึกย้อนกลับมาดูตัวเอง เมื่อก่อนก็เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน คิดว่าฝึกสติ สัมปชัญญะ ไม่สำคัญ
ไม่ยอมฝึก กลับกลายเป็น สมาธิไม่ก้าวหน้า

ตอนนี้เหมือนกับสนใจแต่ สติ สัมปชัญญะ ตลอดเวลา

เค้าก็ถามมาว่า ถ้าไม่ใช่ตอนฝึก จะสามารถรู้เห็นแบบเราได้ไหม
ก็ตอบไปว่า ได้ ถ้าทรงอารมณ์สมาธิตลอดเวลาแบบเรา
เค้าก็ตอบว่า คงทำไม่ได้
ตอบกลับไปว่า คนแต่ละคน จริตไม่เหมือนกัน ผู้ที่เคยเกิดเป็น ฤาษี ก็อาจจะชอบเข้าสมาธิตลอดเวลา ขนาดฝึกแบบนี้ยังไม่เท่าของเดิมเลย
บอกเค้าไปว่า ปฎิบัติไปแบบเรื่อยๆ สบายๆ
สบายๆของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เค้าก็เริ่มเข้าใจ แต่ต้องมีสติ ตลอดเวลา

 

สาธุ สติปัฏฐานสี่เป็นธรรมเอกค่ะ

ที่คุณhastin ยังตัดไม่ได้ก็คงเป็นไปตามเหตุปัจจัยที่สั่งสม ยังไม่พอเพียงที่จะตัด จึงยังอาลัยอยู่

ทุกวันนี้เราก็ฝึกแต่สติ อยู่กับสติเป็นปัจจุบัน เห็นสภาพธรรมชัดเจนค่ะ กำลังของสมถะก็ยังคงดำเนินไป ล้วนเป็นไปตามวิถี

แวะมาเล่าบ่อยๆ นะคะ ติดตามอ่านค่ะ

 

ช่วงนี้เล่านิทานบ่อยหน่อย ขออาศัยกระทู้เก็บเรื่องราวไว้กลับมาอ่าน 555
นิทานสักเรื่อง

ชีวิตเรา เราเลือกเองได้ เพียงแต่เลือกได้บางส่วน

เมื่อสัก 10 กว่าปีก่อน มีเรื่องราวแปลกๆเกิดกับตัวเอง คือเวลาที่เข้าสมาธิจะโดนกระแทกร่างกายบ้าง โดนป่วนด้วยเสียงบ้าง จนไม่สามารถเข้าสมาธิได้เลย ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ก็ปล่อยไปแบบนั้น ไม่ต้องเข้าสมาธิ

ก็เลยลองมาสวดมนต์ ทั้งๆที่ไม่ชอบสวดมนต์เลย ได้ขอพระผงจักรพรรดิ์มากำตอนสวดมนต์ พระขยับได้ด้วย ก็งงๆ หลังจากสวดมนต์ก็กำพระนั่งสมาธิ สามารถเข้าสมาธิได้ ไม่มีอะไรกวน เลยสบาย และชอบสวดบทนั้นมาเรื่อยๆ
พอออกสมาธิก็อธิฐานตามตำราของวัดถ้ำเมืองนะ แล้วแผ่เมตตา ภาพที่เห็นคือ ร่างกายสีดำๆมาออกันอยู่ใกล้ตัวไปจนถึงสุดสายตา ประเมินแล้วคงหลายสิบล้าน ตอนนั้นก็เซ็งๆว่าตัวเราทำบาปกรรมไว้มากเหลือเกิน

ช่วงนั้นเริ่มรู้เริ่มเห็น รู้ว่าตัวเองโดนคนทำไสยศาสตร์ใส่ โดนหนักมาก แม้จะพยายามทำบุญ พยายามนั่งสมาธิแล้วอธิฐานให้ออกไปจากร่าง ก็ไม่ทันเค้าทำใส่ ช่วงนั้นจิตตกมาก ท้อแท้ไปหลายเดือน
เรื่องหนักๆ มาพร้อมเพียงกันแบบไม่นัดหมาย

หลังจากพยายามอยู่หลายเดือน ก็เริ่มรับรู้ว่าไม่สามารถสู้ได้แน่นอน คงต้องตายในเวลาไม่นาน
ก็ทำใจอยู่ครึ่งเดือน แล้วตอนกินข้าวเย็นจึงบอกกับแม่ ให้แม่เตรียมใจไว้ คิดว่าอีกไม่นานคงตาย
แม่ฟังก็สีหน้าไม่ดี เพราะรู้ว่าลูกไม่ได้พูดเล่น

หลังจากคิดว่าตายแน่นอน จิตกลับปล่อยวางไปได้เยอะมาก คิดแต่ว่าเวลาที่เหลือจะใช้หนี้คืนเจ้าเวรนายกรรมให้มากที่สุด มาแล้วก็ใช้กันไป จบๆกันไป ถ้าตายก็ไว้ไปใช้กันชาติใหม่

ชีวิตต่อจากนั้น ก็เจ็บปวดร่างกายมาตลอด ฐานะแย่ลงมาก หมดเนื้อหมดตัว ไม่สามารถมีครอบครัวได้
เพราะคิดว่าคงไม่มีใครอยู่ได้ในสถานการ์ณแบบนี้
จึงมีความเพียรมากกว่าปกติ เพราะไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไร รีบใช้ให้มากที่สุด
ช่วง 10 ปีมานี้ สมาธิก้าวหน้ามาก ครูบาอาจารย์สอนวิธีเอาตัวรอด ทั้งในเวลาคับขัน และ ปกติ
แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะรอด 555

หลังๆมาอ่านตำรา แล้วย้อนคิดถึงตัวเอง
คนอื่นอาจต้องรอให้เกิด ญาน เพื่อให้ยอมรับว่า เกิดแล้วต้องตาย
แต่ตัวเรา เหมือนถูกต้อนเข้ามุม ให้ยอมรับว่า เกิดแล้วต้องตาย 5555