บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

ว้าวววววว...ของเค้าแรงส์จริง ไรจริง มาพร้อมรูป รส กลิ่น เสียง เลยนะคะ

ผิดตรงไหนที่รู้ว่ารัก

ก็ดูจิตไป จิตถูกร้อยรัดหรือป่าว

เราบอกกับเพื่อนเราที่ไปแอบรักใครคนหนึ่งเป็นเวลาเนิ่นนาน รักฝังลึก ทำใจไม่ได้ เจ็บปวดทรมานจะไปบวชชี 555 บวชชีหนีรัก

 

บวชชีเพราะหนีรัก
แสดงว่า สมการนี้น่าจะติดลบ
ควรจะบวชชีเพราะปลงในเรื่องทางโลกจะดีกว่า

 

เรื่องของเค้า เราก็แค่ยกเรื่องความพลัดพรากขึ้นมาเตือนสติแค่นั้นเอง

 

เรามีความเห็นอย่างหนึ่งว่า จุดประสงค์ในการบวชของแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกันหรอก ปัญญารู้เห็นไปตามวาสนาบารมี กิเลส กรรม วิบาก

แต่อย่างไรเสีย หากได้เข้าไปอยู่ในแวดวงของกุศลแล้ว กุศลนั้นจะหล่อหลอมความคิด ความเห็นให้น้อมเข้าสู่สัมมาธรรมได้เอง จึงพึงยินดีในวาสนาบารมีนั้น...สาธุ

 

ขอก๊อปวลีเด็ดๆ ของเพื่อนต่างแดน มาให้อ่านกันเล่นๆ ขำๆ ยามเช้า

ดีของคนหนึ่ง อาจจะเป็น ไม่ดี ของอีกคนหนึ่ง
ไม่ดี ของคนหนึ่ง ..อาจจะเป็น ดี ของอีกคนหนึ่ง
ถ้าเป็นคนแบบนั้น ก็จะไม่ได้เป็นคนแบบนี้ / จะเป็นคนแบบนี้ หรือจะเป็นคนแบบนั้น
ชีวิตลิขิตได้.. ดี ดีกว่า ดีที่สุด ดีจนประมาณไม่ได้ ..ชอบแค่ไหนก็ว่าไป ตามความรู้ ตามความสามารถของตน
อย่าลืมว่า เวลานี้ เรามีชีวิต อยู่ในชาตินี้ นะ
อย่าปล่อยให้บัตรต่างๆ หมดอายุ
บัตรแห่งความเป็นหนุ่ม ..บัตรแห่งความน่ารัก
อย่าปล่อยให้บัตร ผู้สูงอายุ หมดอายุ นะ

 

บัตรหมดอายุ อ่านแล้ว งง

 

555 น่าจะเหมือนนมหมดอายุนะ ดื่มไม่ได้เดี๋ยวท้องจะเสีย ฮาาาาา

 

ใช่แล้ว มันมีวาระต่างๆเป็นโครงให้เรียนรู้
ถ้าตามวาระ ก็ง่ายหน่อย แต่เวลาสรุปตอนปลายมันสั้นไปหน่อย
แถมบางคน ยังไม่ถึงเวลาสรุป ทบทวน ลาโลกไปซะก่อนแล้ว
ก็เลยต้องอยู่แบบไม่ประมาท

 

มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังค่ะ ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร ออกแนวตลกซะมากกว่า เรื่องเห็นกิเลส

เมื่อเช้าไปซื้อตับย่างมาให้ลูกน้องสองตัวที่บ้านค่ะ ตับย่างไม้ละสิบบาทสองไม้ บอกแม่ค้าเสร็จเราก็คว้าตับย่างสองไม้จากถาดให้แม่ค้าใส่ถุง ขณะที่แม่ค้ากำลังเอาตับย่างใส่ถุง สายตาก็พลันไปกระทบเข้ากับตับย่างไม้ที่ใหญ่กว่า ที่วางอยู่ในถาด จิตหนึ่งบอกว่าเปลี่ยนเอาไม้ใหญ่ๆ ราคาเท่ากัน ฮั่นแน่...เจ้าโลภะ 555

เราไม่เชื่อโลภะ เดินออกจากร้านนี้ไปต่อร้านข้างหน้า เพื่อหาซื้ออย่างอื่นต่อไป แล้วก็นึกขำกับกิเลสที่แล่บออกมา มันไวมากนะ เห็นตั้งแต่ตากระทบรูป โลภะเกิดไปจนดับ

เรื่องแค่นี้ก็ต้องมาโม้ ฮาๆๆๆ

 

เต่านะมันเดินไปเรื่อยๆ ช้าแต่ชัวร์
แต่กบที่อยู่ในกะลานี่ซิ ก็ดีแต่กระโดดอยู่ในกะลา

อุปมาอุปมัย เหมือนผู้เพียรที่เพียรไปเรื่อยๆ แบบไม่คาดหวังสิ่งใด สะดุดบ้าง ล้มบ้าง แต่ก็ไม่ทิ้งความเพียร ไม่ทิ้งภาวนา ปรับปรุงแก้ไข ทำเหตุปัจจัยไปเรื่อยๆ มีอิสระในความเพียรนั้นๆ ไม่ต่างจากเต่า

ส่วนกบในกะลานั้น ก็ไม่ต่างจากผู้ที่ถูกครอบงำไว้ด้วยหลักทฤษฎี โลกธรรมแปด ยังไม่รู้จักและเห็นแสงสว่างที่แท้จริงว่าเป็นอย่างไร แค่คิดนึกไปตามทฤษฎีนั้นๆ ก็หลงดีใจกระโดดโลดเต้นอยู่ในสิ่งที่จดจำมา

 

นำมาฝากกันค่ะ

หลงสังขาร...หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ ตั้งแต่วันที่หลวงตาเมตตาชี้แนะวันนั้นว่า หลงเอาอาการจิตนิ่งมาเป็นเรา หลังจากที่หลวงตาเมตตา ความมีตัวเราที่เข้าไปรองรับมันฟูขึ้นมา คอยแอบจัดการอะไร ๆ อยู่เงียบ ๆ แต่ก่อนไม่เห็น คิดว่าตัวเองปฏิบัติก้าวหน้า เพราะมีความรู้สึกอิ่มเอิบอยู่ข้างใน โดยไม่รู้ว่าผู้อิ่มเอิบนั้นเป็นสังขาร หนูขอความเมตตาหลวงตาชี้แนะ และขอกราบ ๆๆ หลวงตาเจ้าค่ะ การบ้านที่ส่งไปนั้นหนูคิดจะส่งหลวงตามาหลายวันแล้ว แต่ไม่รู้จะเขียนอย่างไรให้ตรงกับที่สภาวะที่เป็นอยู่จริงเจ้าค่ะ

หลวงตา : ปัจจุบันขณะนี้ หลงสังขาร คือ หลงคิดปรุงแต่งมีตัวเราหรือเอาตัวเรา ดิ้นรนค้นหา .. หาเหตุ หาผล หาถูก หาผิด หาทางออกจากทุกข์ในปัจจุบัน หาทางพ้นทุกข์ หา ....ๆๆๆๆๆ..... มันเป็นกิเลส คือ อวิชชา ตัณหา อุปาทาน โดยไม่รู้ตัว ต้องมีสติ ปัญญา รู้เท่าทันกริยา หรือ อาการ หรือ พฤติกรรมของจิตที่แสดงออกในปัจจุบันขณะ อย่างที่หลวงตาบอก เมื่อรู้เห็นด้วยใจแล้ว ก็เห็นว่าเขาเป็นเพียงสังขาร ซึ่งเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่หลงไปกระทำตามเขา และในทางกลับกัน ไม่พยายามดับเขา เพียงแค่รู้เท่าทัน เท่านั้น สังขารเหล่านั้นก็จะเป็นเพียงสังขารวิบากในขันธ์ห้า หากไม่มีผู้ยึดถือ คือ หลงไปกระทำตามเขา หรือ หลงไปพยายามดับเขา ก็จะไม่เป็นสังขารกรรม และวิญญาณกรรม ในปฏิจจสมุปบาท โดยมีตัวเราเป็นผู้รับผลกรรม

ผู้ถาม : จริงอย่างที่หลวงตาเมตตาสอนเจ้าค่ะ มันหาตะพึดตะพือ หาจนเหนื่อยเลยเจ้าค่ะ มันมีตัวเราเข้าไปหา กราบขอบพระคุณในความเมตตาของหลวงตาเจ้าค่ะ กราบสาธุ ๆๆ เจ้าค่ะ

ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2561

 

เช้านี้ได้รับสาส์นจากน้องสาวที่เคารพนับถือกันค่ะ

หากเธอพึงระลึกรู้ในจิตตนว่าเธอนั้นเป็นอริยบุคคล เช่นนั้นแล้ว เธอจงพึงสังวรณ์ในจิตตนให้มากว่า อริยบุคคลนั้นหนาจักมิตกสู่อบายภูมิเบื้องล่าง เมื่อเธอรู้เช่นนั้นแล้ว เธอจงพึงสำรวมกายใจให้มั่นด้วยว่าการเป็นเช่นอริยบุคคลนั้นหนาหากเธอประมาทพลาดพลั้งกระทำกรรมต่อผู้อื่นแล้ว กล่าวล่วงต่อผู้ใดแล้ว ปรามาสอันเป็นด้วยอกุศลจิตอันมีโมหะนำพาไปแล้วนั้น กรรมนั้นหนาจักตกสู่เธอด้วยว่าเธอจักได้ชดใช้กรรมนั้นในชาติปัจจุบันนี้เเน่แท้แล้ว.......
....ชั้นได้ยินเฉยนะไม่รู้ว่าหมายถึงใครค่ะ.......

ปล.ถึงอาจารย์
เจ้จำได้ไหมคะหลายปีก่อนที่หนูฝันถึงการชุมนุมของเทพและเห็นพระโพธิสัตว์ท่านนั่งบนบัลลังก์ท่ามกลางหมู่เทวดาเห็นเทพถือกาน้ำด้วย ภาพนี้เหมือนในฝันมากเลยค่ะ

 

เอ๋ ... กาน้ำอยูไหนหนอ ???

 

ไม่บอกค่ะ

 

แล้วจะต้มน้ำชายังใง ทีนี้ ?

 

แถวๆ นี้ น่าจะมีน้ำร้อนเยอะอยู่นะคะ

 

งั้นก็ไม่ได้จาริก ไปที่อื่นแล้วสิคับ น้ำร้อนอยู่แถวนี้

 

อยู่นี่ไง...กาน้ำ

 

สะพายหลังไม่ได้ พกพาลำบากแย่เลย

แต่ เอ... นึกก่อน ถ้าออกทางคางวี หน้าผากเล็กกว่านี้ ต่ำลงกว่านี้นิดนึง คิ้วบางโก่งน้อยๆ ปากนิด จมูกเป็นสัน มีใฝเม็ดเล็กๆบนฝีปากบนทางขวา ไม่เกล้าผม แต่ผูกผมไปด้านหลัง สีผิวออกทางสีเนื้อ ไม่ขาวมาก นิ้วเรียวงอน สวมผ้าแบบนี้ แต่ไม่ขาวใส ออกขาวมุก ยิ้มอ่อนๆ ไม่ใส่รองเท้า

คงจะเหมือนที่คุ้นเคย นะคับ อิอิ

 

นิมิตบอกเล่าเรื่องราว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....555 อ่านเล่นเป็นนิทานดีกว่านะ

เมื่อประมาณ 20 กว่าปีที่แล้ว พี่สาวได้ชวนมาซื้อบ้าน เป็นบ้านจัดสรรโครงการหนึ่งซึ่งอยู่แถวๆ ชานเมือง ก็ตกลงไปดูด้วยกัน พี่สาวให้เราเป็นคนเลือก ตอนนั้นโครงการมีแต่ที่ดินและแบบแปลนให้ดูเพื่อเลือกล๊อก และไปดูสถานที่จริงที่จะปลูกบ้าน

เราได้เลือกบ้านตามล๊อกที่อยู่ในแปลน วางเงินมัดจำ แล้วจึงไปดูสถานที่จริง ที่ตรงนั้นมีลักษณะเป็นท้องนา มีจอมปลวกขนาดใหญ่ และศาลไม้ 4 เสา เหมือนบ้านหลังเล็กๆ ไม่ใช่ศาลเพียงตา เราก็คิดเอาเองว่าศาลตายาย ก็ไม่คิดต่อว่าจะเป็นอะไร ยังไง ด้วยเป็นคนไม่คิดมาก และไม่เชื่อเรื่องสิ่งลี้ลับ มีแค่พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็พอแล้ว